Metody alternatywne
(Nowego wychowania)



Metoda Marii Montessori



Metoda Rudolfa Steinera



Metoda projektów



Techniki Freineta

Metoda Marii Montessori
(1870-1952)



Metoda MM oparta została na

założeniach naturalizmu

pedagogicznego i edukacji w

wolności

Metodę konstytuują następujące

zasady:



Zasada rzeczowości – dziecko

rozwija się w otoczeniu naturalnych

przedmiotów, które powinny być do

niego dopasowane

Metoda Marii Montessori
(1870-1952)



Zasada wolnego wyboru – dziecko
ma wolny wybór zarówno materiału jak
i dokonywanych na nim czynności



Zasada samodzielności w działaniu
– dziecko nie jest pouczane co ma
robić, lecz uczy się przez własne
doświadczenie, samo kontroluje swoje
błędy i poprawia swoje działania

Metoda Rudolfa Steinera
(1861-1925)



Podstawą antropozofia: realistyczno-

mistyczny kierunek filozofii nawiązujący

do religii wschodu



R. Steiner stworzył wolną szkołę przy

fabryce papierosów w Stuttgarcie, tzw.

„Freie Waldorfschulen”

Metoda Rudolfa Steinera
(1861-1925)



Rozkład zajęć powinien być

podporządkowany rytmowi przyrody:

- rano zajęcia wymagające

myślenia i koncentracji uwagi,

- później zajęcia wymagające

mniejszego wysiłku intelektualnego,

- następnie zajęcie rzemieślniczo-

artystyczne

Metoda Rudolfa Steinera
(1861-1925)



Głównym zadaniem szkoły jest
poznawanie świata i siebie przez
prowadzenie badań i ćwiczenia duchowe



Rezygnacja z formalnego kontrolowania
i oceniania – wprowadzenie festynów w
trakcie których dzieci w obecności
rodziców demonstrują swoją wiedzę
i umiejętności w różnych formach ekspresji
artystycznej

Metoda projektów



Twórcą metody był William Heard Kilpatrick
(1871 – 1965), pedagog i filozof
amerykański uczeń J. Deweya.



Metoda polega na stworzeniu warunków,
w których uczniowie zdobywają wiedzę
samodzielnie poprzez samodzielne
formułowanie problemów, samodzielne
planowanie sposobów jego rozwiązania
i w końcu samodzielne jego rozwiązywanie.

Metoda projektów



Kilpatrick wyróżnili cztery rodzaje
projektów:

1. produkcyjne – wytwarzanie

czegoś np. uszycie ubrania

2. konsumpcyjne – przeżycie czegoś,

np. przygotowanie sztuki teatralnej

Metoda projektów

3. problemowe – rozwiązywanie

problemów, np. zadania
matematycznego

4. sprawnościowe – osiągnięcie

sprawności w jakimś działaniu, np.
nauczenie się wiersza

Metoda projektów, faza I

Fazy realizacji metody, (za Karlem Freyem)



Zainicjowanie projektu:

- propozycje zrealizowania zamiaru modą

wysuwać: uczniowie, nauczyciele, rodzice

- projekt może obejmować różne rzeczy:

zbieranie makulatury, przygotowanie
wystawy, zorganizowanie akcji
charytatywnej

Metoda projektów, faza II



Dyskusje nad propozycjami
projektów:

- w trakcie dyskusji realizuje się

różne inicjatywy,

- przyjmuje jedną z nich,
- sporządza ogólny szkic projektu,

Metoda projektów, faza III



Opracowanie planu pracy projektu:

- co konkretnie jest do zrobienia
- jakie środki finansowe, materialny
i narzędzia są potrzebne
- ile czasu przeznaczamy na realizację
projektu
- kto za co jest odpowiedzialny

Metoda projektów, faza IV



Wykonanie projektu:

- uczniowie wykonują poszczególne

czynności stosując różne warianty

pracy: zbiorową grupową,

indywidualną

- w trakcie pracy następuje łączenie

teorii z praktyką

- praca jest również oceniana: co kto

robi i jak to robi

Metoda projektów, faza V



Pokaz projektu:

- projekt został wykonany,

następuje jego pokaz (np.
wystawienie sztuki teatralnej)

- we wspólnym przeżywaniu

efektów pracy dokonuje się
najgłębsza integracja społeczna

Metoda projektów, faza VI



„Czas dla drużyny – time out”

- ocena przyjętej strategii i taktyki
działania
- wymiana uzyskanych

doświadczeń

i refleksja

Metoda projektów, faza VII



„Metainterakcje”

- chodzi tu o interakcje wewnątrzgrupowe

nawiązywane w dowolnej chwili i w różnych
fazach pracy nad projektem

- refleksja nad zachowaniem i

komunikowaniem się poszczególnych
członków grupy

- metainterakcja orientowana na proces

uczenia się społecznego

Techniki Freineta



Celestyn Freinet (1896 – 1966),
założył szkole w Vence niedaleko
Saint Paulo (Francja) dla dzieci w
wieku 4 – 12 lat



Hasło szkoły: Uczyć się i
wychowywać przez działanie
(szkoła aktywna)

Techniki Freineta,



Założenia szkoły freinetowskiej:

- kształtowanie zainteresowań i ciekawości

uczniów

- organizowanie środowiska dla

działalności uczniów: pracownie,

bogactwo nowoczesnych pomocy

naukowych

- tworzenie warunków do samodzielnego

zdobywania doświadczeń uczniów

(umysłowych, moralnych)

Techniki Freineta



Planowanie pracy indywidualnej
i zespołowej

- planowanie doświadczeń i

obserwacji uczniów

- sporządzania planów i projektów na

rożne okresy (tydzień)

- karty pracy uczniów

Techniki Freineta



Swobodne teksty dzieci:

- gazetka szkolna
- drukarenka – pisanie i samodzielne

drukowanie tekstów

- korespondencja między szkołami –nowa

forma kontaktów między społecznych

- wymiana materiałów drukowanych,

fotograficznych, dźwiękowych

Techniki Freineta



Różne formy ekspresji
artystycznej:

- malowanie na dużych arkuszach i sztalugach
- wykonywanie ilustracji graficznych
- lepienie z gliny
- przygotowywanie różne formy
teatralnych
- zajęcia w pracowniach przedmiotaowych