OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA

NEOPSYCHOANALIZY

 
Przedstawiciele: K. Horney, H. S. Sullivan, E.

Fromm, E. Erikson, H. Hartmann, D. Rapaport,
M. Klein

 
 
CECHY WSPÓLNE:
 
1. utrzymanie

dynamicznego, topograficznego, i

strukturalnego

punktu widzenia na życie

psychiczne (np. u K. Horney, H. Sullivan)

2.

Odrzucenie koncepcji libido

jako

głównego czynnika rozwoju;

 
 

3. Koncentracja na

lęku neurotycznym i

mechanizmach obronnych

jako

podstawowym źródle zaburzeń w rozwoju
osobowości (np. K. Horney, lęk
podstawowy);  

4. Położenie nacisku na rolę

interakcji

społecznych i podejmowania ról

w

rozwoju charakteru i zaburzeń
osobowości (np. H. S. Sullivan, K. Horney,
E. Erikson);

 
 

5. Analiza roli

kultury

i przemian

społecznych w kształtowaniu się
osobowości (np. E. Fromm);

6.

zmiana koncepcji ego

z mechanizmu

mediacji na:

- źródło autonomicznych motywów (H.

Hartmann);

- twórczy "integrator" naszego

doświadczenia;

- self, obraz własnej osoby (H. S. Sullivan);

 
 

7. Zmiana poglądu na

rolę doświadczeń

:

Nie tylko wczesnodziecięce, ale i
aktualne;

8. Podkreślenie roli wyobrażeń dotyczących

własnej przyszłości

(celów, planów,

idealnego obrazu własnej osoby) dla
rozwoju osobowości;

 
 

9.

Zmiana koncepcji terapii

(bardziej

aktywna interakcja pacjent-terapeuta;
mniejsza dyrektywność terapeuty;
większe zaangażowanie behavioralne i
emocjonalne pacjenta - np. granie ról,
katharsis, terapia grupowa).

ZNACZENIE PSYCHOANALIZY

DLA PSYCHOLOGII OSOBOWOŚCI

 

Zmiana koncepcji zachowania:

zachowanie

„upersonalizowane”

- komunikowanie

znaczeń.

Odkrycie

nieświadomych dynamizmów

.

Powstanie nowoczesnej

psychoterapii

. 

Zaakcentowanie

dynamicznego, rozwojowego,

i adaptacyjnego

punktu widzenia na

osobowość.

 

Osobowość jako

regulator

stosunków Ja-Świat

i regulator sfery popędowej (teoria ego).

PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA

AKADEMICKA.

PSYCHOANALIZA A PSYCHOLOGIA

HUMANISTYCZNA.