Podstawy

teorii

zachowań

konsumenta

Podstawowym celem

działalności konsumenta

jest maksymalne

zaspokojenie potrzeb.

Konsument jest

podmiotem

gospodarującym, który

zaspokaja swoje

potrzeby poprzez

konsumpcję dóbr i usług

Użyteczność

suma zadowolenia

(satysfakcji), jaką

czerpie indywidualny

konsument z

konsumowania lub

posiadania danego

dobra

Środki finansowe

konieczne do

nabycia dóbr i usług

konsumenci

pozyskują,

sprzedając

posiadane przez

siebie czynniki

produkcji

Czynniki produkcji

oferowane do sprzedaży:

•praca,
•ziemia,
•kapitał.

Przeznaczanie części

dochodu na

oszczędności oznacza

zmniejszenie

konsumpcji w danym

okresie, a

jednocześnie

zwiększenie jej w

przyszłości

Decyzje ekonomiczne

konsumenta są ukierunkowane

na:

•pozyskiwanie dóbr

i usług,

•uzyskiwanie

dochodów.

Plan gospodarowania konsumenta

składa się z trzech podstawowych

części:

•z planu konsumpcji,
•z planu pozyskania

dochodów,

•z planu oszczędzania

(lokowania
oszczędności).

Struktura potrzeb

jest z jednej strony

uwarunkowana

subiektywnie, z

drugiej jednak-

zdeterminowana

społecznie

Zasady teorii użyteczności H.H.

Gossena

użyteczność jako

subiektywna

przyjemność,

satysfakcja, zadowolenie

wynikające z

konsumowania dóbr.

Określone dobro jest

użyteczne, jeśli ma

zdolność zaspokajania

potrzeb

Użyteczność całkowita

suma satysfakcji

(zadowolenia)

osiągniętej dzięki

zakupowi n

jednostek dobra yi

Użyteczność krańcowa

zmiana użyteczności

całkowitej, spowodowanej

zmianą ilości

konsumowanego dobra o

jednostkę. Wzrost

satysfakcji konsumenta

wynikający ze zwiększenia

konsumpcji danego dobra o

kolejną, dodatkową

jednostkę

UK = dU/ dyi

gdzie:

UK – użyteczność krańcowa,

dU – zmiana użyteczności

całkowitej (pochodna)

spowodowana zmianą ilości

konsumowanego dobra,

dyi – zmiana ilości

konsumowanego dobra yi

Prawo malejącej

użyteczności krańcowej

wraz ze wzrostem

konsumowanej ilości

dobra, jego krańcowa

użyteczność ma

tendencję do

zmniejszania się.

W teorii użyteczności

zakłada się, że

konsument dąży do

maksymalizacji

użyteczności

(satysfakcji)

uzyskiwanej dzięki

zakupom dóbr

konsumpcyjnych

Gdy jakieś dobro dostarcza

mniej użyteczności

krańcowej na jednostkę

pieniężną niż pozostałe

dobra, konsument tak

długo będzie zmniejszał

zakupy tego dobra, aż

krańcowa użyteczność

wydanej na jego zakup

jednostki pieniężnej nie

wzrośnie ponownie do

wspólnego poziomu

Warunek równowagi

konsumenta

UK1/ P1 = UK2/ P2 =

UK3/ P3 = … = UKn/

Pn

Krzywa obojętności

przedstawia

wszystkie

kombinacje dóbr,

których

zamienienie jest

konsumentowi

obojętne

Każdy z punktów krzywej

obojętności odpowiada

innej kombinacji dóbr y1

i y2, przy czym wszystkie

kombinacje są dla

danego konsumenta

jednakowo pożądane i

będzie mu obojętne,

który zestaw otrzyma

(zestaw w punkcie A, B,

C czy D)

Mapa krzywych

obojętności

konsumenta

mapa preferencji lub gustów,

wyrażająca indywidualne

upodobania konsumenta. Dla

dwóch różnych konsumentów

tych samych dóbr mapa

preferencji, składająca się z

krzywych obojętności może

mieć inny przebieg

Krzywa budżetowa

przedstawia najlepsze z

możliwych koszyki dóbr,

które może nabyć

konsument

rozporządzający

określonym dochodem,

przy założeniu, że cały

dochód przeznacza na

konsumpcję

Punkt równowagi

punkt styczności

krzywej

budżetowej i

krzywej

obojętności

Punkt B na rysunku, na

którym krzywa

budżetowa jest

styczna do jednej z

krzywych obojętności,

jest poszukiwaną

kombinacją dóbr,

najbardziej

preferowaną i

równocześnie

dostępną