Podstawy interwencji kryzysowej.

Co powinniście wiedzieć o

psychoterapii?

Terapia rodzin.

Marta Makara-Studzińska

Katedra i Klinika Psychiatrii

UM Lublin

INTERWENCJA KRYZYSOWA

Interwencja kryzysowa

Interwencja kryzysowa to zespół interdyscyplinarnych,
profesjonalnych,
celowych i skoordynowanych oddziaływań, wykorzystujących
zasoby klienta kryzysowego, jego naturalnego otoczenia
społecznego oraz instytucji pomagających.

Odbiorcą tych działań mogą być zarówno jednostki jak i grupy
oraz całe społeczności.

Pomocy udzielają specjaliści z różnych dziedzin : psycholodzy,
pracownicy socjalni, prawnicy, duszpasterze, pedagodzy, lekarze
- w zależności od rodzaju dziedzin najbardziej dotkniętych
kryzysem.

Interwencja kryzysowa a

psychoterapia

Podobieństwa:

obu tych przypadkach /terapii i

poradnictwa z jednej strony, a interwencji

kryzysowej z drugiej/ mamy do czynienia z

relacją pomagania

wspólny cel

-zmiana, poprawa

funkcjonowania osoby.

Interwencja kryzysowa a

psychoterapia

Różnice:

czynnik czasu

psychoterapii

dysponujemy

wystarczającą ilością czasu do systematycznego,

spokojnego przechodzenia z klientem poprzez kolejne

etapy procesu, krótko- lub długoterminowego,

interwencji

bardzo często ilość czasu jest

limitowana.

To, co w terapii dokonuje się w ciągu kilku sesji, w

interwencji często musi zaistnieć w ciągu jednego

spotkania

Interwencja kryzysowa a

psychoterapia

Różnice:

problematyka

interwencji

koncentracja na

specyficznych problemach dotyczących

doświadczanego kryzysu oraz podstawowym

funkcjonowaniu w obszarze poznawczym,

afektywnym i behawioralnym;

W psychoterapii-

rozległa eksploracja różnych

obszarów funkcjonowania osoby.

Interwencja kryzysowa a

psychoterapia

Różnice:

Obszar

W terapii

praca dotycząca całej osoby klienta,

w interwencji

koncentracja na aspektach, które uległy traumatyzacji;

•

w terapii

dokonuje się pracy nad wglądem klienta,

identyfikacji szerokiego spektrum mechanizmów, konfliktów,

sposobów myślenia, reagowania emocjonalnego oraz

zachowań;

•

interwencji kryzysowej

chodzi o określenie zasobów klienta,

jego mechanizmów i sposobów radzenia sobie, które mogą być

bezpośrednio przydatne do wyjścia z kryzysu.

Chodzi również o określenie zasobów środowiska przydatnych

w rozwiązaniu problemu i sposobów dotarcia do nich.

Interwencja kryzysowa a

psychoterapia

Różnice:

Cel

w psychoterapii

- zmiana istotnych wymiarów funkcjonowania

osobowości , na którą składają się: pogłębienie wglądu,

zmiany w postawach, optymalizacja procesów

intelektualnych i emocjonalnych, rozwiązanie

wewnętrznych konfliktów, lepsze uwzględnianie wymogów

realności.

interwencji kryzysowej

chodzi o przywrócenie równowagi,

opanowanie specyficznych, kryzysowych problemów i

określenie ewentualnej drogi dalszej pracy / już w trybie

terapeutycznym/ nad optymalizacją funkcjonowania klienta.

Interwencja kryzysowa a

psychoterapia

Różnice:

aspekt bezpieczeństwa

w interwencji bezpieczeństwo jest

pierwszoplanowe

w psychoterapii nie jest pierwszoplanowe.

Definicje kryzysu

KRYZYS –

stan, w którym człowiek napotyka przeszkodę i

nie może sobie z nią poradzić.

Sytuacja, która odbiera ludziom zdolność do działania,
pozbawia ich zdolności kontrolowania swojego życia .

Stan dezorganizacji, w którym ludzie doznają frustracji
i uczucia: strach, szok, rozpacz;

Jeżeli osoba będąca w kryzysie nie otrzyma pomocy, może
to doprowadzić do zaburzeń w sferze:
behawioralnej, afektywnej, poznawczej .

Fazy kryzysu

Faza konfrontacji

z wydarzeniem wywołującym kryzys. Pojawia

się intensywna reakcja emocjonalna – wzrost napięcia, obecność

niepokoju i lęku.

Faza pojawienia się przekonania

, że nie jest się w stanie

poradzić sobie z zaistniałą trudnością. Pojawia się doświadczenie

bycia pokonanym, utraty kontroli nad własnym życiem.

Faza mobilizacji

, uruchomienia wszelkich dostępnych zasobów

sił psychicznych osoby. Tutaj możliwe są

dwie dalsze ścieżki

albo pokonanie kryzysu

i odzyskanie przedkryzysowej równowagi

lub

pozorne uporanie się

z problemem przy wykorzystaniu

mechanizmu zaprzeczania co stwarza zagrożenie przejścia

kryzysu w stan chroniczny.

Faza

dekompensacj

i jest rezultatem niemożliwego do

wytrzymania napięcia. Dochodzi do zniekształcenia procesów

poznawczych, poczucia wewnętrznego chaosu. W relacjach

interpersonalnych dochodzi do wycofania się z kontaktów.

Typy kryzysu

I podział

Kryzysy rozwojowe

zwane normatywnymi

/obecne w rozwoju każdej ludzkiej jednostki a także

ludzkich wspólnot takich, jak np. rodzina/,

Kryzysy sytuacyjne

, zwanych również losowymi,

bądź traumatycznymi, związanych z zaistnieniem

jakichś szczególnie trudnych sytuacji, odbieranych

subiektywnie przez jednostkę /czy wspólnotę/ jako

przekraczające jej możliwości poradzenia sobie.

II podział

Kryzysy ostre

, trwające do 6-8 tygodni,

Kryzysy chroniczne

, które mogą towarzyszyć

człowiekowi przez wiele lat, czasami do śmierci

Typy kryzysu

III podział

polityczny-

oznacza sytuację związaną z upadkiem rządu

w wyniku wyrażenia mu przez parlament votum nieufności;

ekonomiczny

; odnosi się do załamania procesu wzrostu

gospodarczego, poważnego naruszenia równowagi

gospodarczej i regresu w rozwoju ekonomicznym kraju;

medyczny

; oznacza nagłe, gwałtowne przesilenie się

choroby z następującym po nim szybkim spadkiem gorączki

i ustąpieniem innych objawów chorobowych

psychologiczny-

wiązany on jest z utratą ważnego celu

życiowego, obiektu miłości, światopoglądu, religii. Często

jest to rozczarowanie wybraną drogą życiową.

Definicja

Interwencja kryzysowa

jest to działanie doraźne,

krótkoterminowe, zmierzające do udzielenia

natychmiastowej pomocy osobom znajdującym się w

sytuacji kryzysowej.

Formy organizacyjne

: telefony zaufania, ośrodki i

zespoły interwencji kryzysowej, krótkotrwała hospitalizacja.

Pomoc obejmuje

krótkotrwałą psychoterapię,

farmakoterapię, pomoc prawną, socjalną, materialną oraz

ułatwianie kontaktów z innymi instytucjami.

Klientami ośrodków

interwencji kryzysowej

są

często osoby zdrowe psychicznie, które w wyniku zdarzeń

losowych lub rozwojowych nie są w stanie same sprostać

sytuacji kryzysowej.

Modele interwencji kryzysowej



Model równowagi

– kryzys jako brak równowagi; ludzie w

kryzysie, doświadczając stanu dezorganizacji, braku równowagi

podstawowych funkcji psychologicznych; celem interwencji

-pomóc klientowi w przywróceniu mu równowagi

przedkryzysowej.



Model poznawczy -

kryzys spowodowany nieprawidłowym,

błędnym myśleniem o sobie, wydarzeniach i sytuacjach

mających związek z kryzysem; cel- pomoc klientowi w

uzyskaniu świadomości i zmianie jego poglądów, przekonań

dotyczących wydarzeń i ludzi (w tym samego siebie), mających

związek z przeżywanym kryzysem.



Model przemiany psychospołecznej

- kryzysy mogą odnosić

się do wewnętrznych jak i zewnętrznych problemów i trudności

(zachodzących w środowisku społecznym). Cel- współpraca z

klientem w adekwatnej ocenie wewnętrznych i zewnętrznych

okoliczności wpływających na powstanie kryzysu.

Style pomagania w interwencji

kryzysowej:

Styl dyrektywny

, podejście „JA” terapeuta przejmuje czasowo

kontrolę nad sytuacją, podejmuje decyzje /również za klienta/.

Styl kooperatywny (współpracujący)

podejście „MY”- obie

strony funkcjonują w roli równoprawnych partnerów w procesie.

Rolą terapeuty jest rola doradcy.

Styl niedyrektywny „TY”

rolą terapeuty jest pomoc w

klaryfikacji niejasności, wskazywanie różnych opcji, pomoc w

dopracowaniu szczegółów.

Model interwencji kryzysowej



Zdefiniowanie problemu, uzyskiwanie potrzebnych

informacji- analiza sytuacji powodującej kryzys



Zapewnienie bezpieczeństwa – psychicznego i

fizycznego, kwestia socjalno bytowa, Udzielanie

wsparcia – akceptacja, zrozumienie,



Rozpoznanie strategii i działań, które podejmowane były

przez osobę w kryzysie,



Rozważanie możliwych rozwiązań – analiza różnych

rozwiązań,



Układanie planu-nowe strategie postępowania,



Wdrażanie nowych zachowań i strategii.

PROBLEMATYKA

Przemoc domowa

Nadużywanie środków psychoaktywnych

Samobójstwa

Strata osoby bliskiej

Uczestniczenie jako ofiara , świadek

np.

w wypadkach komunikacyjnych, aktach

terroru

inne

ELEMENTY PSYCHOTERAPII

Co powinniście wiedzieć

o psychoterapii?

DEFINICJA PSYCHOTERAPII

Psychoterapia to metoda leczenia zaburzeń psychicznych i

somatycznych, spowodowanych dotychczas nie rozwiązanymi

konfliktami wewnątrzpsychicznymi, uświadamianymi lub nie

uświadamianymi, wymagająca od pacjenta współpracy i

zaangażowania, odbywająca się w relacji psychoterapeutycznej

opartej na rozmowie.

Psychoterapia to lecznicze oddziaływanie na chorobę, zaburzenie

lub anomalię, środkami psychologicznymi.

Psychoterapia to zamierzone korygowanie zaburzeń czynności

organizmu środkami psychologicznymi.

Psychoterapia to planowa działalność, prowadzona przez jedną

lub wiele osób wobec jednej lub wielu osób, której celem jest

uzyskanie zmian w postawach i zachowaniu, doprowadzających

do zwiększenia satysfakcji z życia i realizacji potencjalnych

możliwości jednostki.

Psychoterapia

Lecznicze oddziaływanie za pomocą

środków psychologicznych.

Lecznicze

– celem jest złagodzenie, usuniecie,

skorygowanie zaburzeń w przebiegu procesów

psychicznych, zaburzeń w zachowaniu lub w

strukturze osobowości

Psychologiczne

– bo wykorzystuje się w celach

leczniczych takie środki psychologiczne jak:

słowo, gest, dotyk, ton głosu, mimikę, milczenie,

słuchanie oraz organizowanie

odpowiednich sytuacji

Cele psychoterapii:

usunięcie objawów choroby

( przywrócenie

zdolności do pracy, odczuwania przyjemności,

nadziei, radości życia a także nawiązywania

kontaktów interpersonalnych

reorganizacja

struktury osobowości

–

poprawę lub wyleczenie ocenia się na podstawie

zmian osobowościowych a nie zmian objawowych.

Główne szkoły psychoterapii

psychodynamiczna ( psychoanaliza,

neopsychoanaliza)

behawioralno – poznawcza

humanistyczno-egzystencjalna

podejście systemowe

inne szkoły: np. analiza transakcyjna, NLP,

terapia Ericksona

Rodzaje psychoterapii

Indywidualna

Grupowa

Objawowa

Przyczynowa

Podtrzymująca

Systematyczna

Krótkoterminowa - do ½ roku (~20 – 25 sesji)

Długoterminowa – powyżej ½ roku (1, 2 – 5 lat)

CZYM JEST TERAPIA INDYWIDUALNA?

Terapia indywidualna jest metodą pomocy

psychologicznej mającą ponad 100 letnią

tradycję naukową, biorącą swój początek w

psychoanalizie.

Psychoterapia przez wiele lat ewoluowała

jako metoda, zyskując naukowe

potwierdzenie skuteczności w usuwaniu

ludzkich problemów i cierpienia.

CZYM JEST TERAPIA INDYWIDUALNA?

Forma psychoterapii oparta na bezpośrednich kontaktach

terapeuty z pacjentem.

To, że spotkanie uzyskuje charakter terapeutyczny, wynika

z jego celu i z tego, że jedna z osób, dysponująca

odpowiednimi kompetencjami, pełni rolę udzielającego

pomocy wobec drugiej, pozostającej w roli chorego.

Oczywiście spotkanie odbywa się w warunkach

zapewniających koncentrację uwagi bez przeszkód

zewnętrznych, hałasów.

W pomieszczeniu nie powinno być nikogo innego poza

terapeutą.

CZYM JEST TERAPIA INDYWIDUALNA?

W przypadku terapii indywidualnej sesja trwa

50 minut.

Spotkania odbywają się 1 – 2 razy w tygodniu.

Terapia indywidualna to proces zmiany, dlatego

nieodzowna jest cykliczność i stałość spotkań.

Czas trwania terapii dostosowany jest do

potrzeb pacjenta i problemu z jakim zgłasza się

do terapeuty.

Psychoterapia indywidualna

Jest to metoda rozwiązywania problemów i leczenia

zaburzeń emocjonalnych w indywidualnym kontakcie

pacjenta z terapeutą.

Początkowym celem spotkań indywidualnych jest wzajemne

poznanie się pacjenta i terapeuty, ustalenie zasad wspólnej

pracy oraz postawienie diagnozy i stworzenie mapy

problemowej osoby diagnozowanej.

Indywidualna rozmowa ułatwia wybranie odpowiedniej

strategii pomocy oraz zorientowanie się w oczekiwaniach

pacjenta. Umożliwia omówienie obaw czy niechęci,

przepracowanie oporu przez zrozumienie swoich własnych

ograniczeń, a następnie znalezienie sposobów na

zwiększenie poczucia bezpieczeństwa.

Problemy z jakimi można zgłosić się

do terapii indywidualnej:

•ZABURZENIA LĘKOWE i FOBIE

•ZABURZENIA ODŻYWIANIA

•DEPRESJE

•PROBLEMY OSOBOWOŚCIOWE

•PROBLEMY Z RELACJAMI Z INNYMI
LUDŹMI

•CIERPIENIE Z POWODU UTRATY BLISKIEJ
OSOBY

PSYCHOTERAPIA GRUPOWA

Psychoterapia grupowa

w odróżnieniu

od indywidualnej, uwzględnia interakcje

pomiędzy uczestnikami grupy, bazuje na

specyficznych normach, a przede wszystkim

korzysta z sił tkwiących w małych grupach

społecznych

w celu prowokowania pożądanych zmian u

ich uczestników.

PSYCHOTERAPIA GRUPOWA

Podczas terapii grupowej kładzie się

szczególny nacisk na interakcje z innymi

ludźmi, doświadczanie „tu i teraz”, na

eksperymentowanie z nowymi zachowaniami

oraz wyrażaniem uczuć itp.

Psychoterapia grupowa jest takim rodzajem

leczenia, który dostarcza bardzo wielu

możliwości terapeutycznych.

PSYCHOTERAPIA GRUPOWA

Pacjenci korzystający z tej formy terapii mają do dyspozycji

nie tylko dwoje doświadczonych terapeutów, lecz także

pozostałych uczestników grupy razem z ich

doświadczeniami życiowymi i wszystkim, co niesie ze sobą

obecność tylu osób.

Badania pokazują, iż większość kłopotów, z jakimi zgłaszają

się pacjenci korzystający z pomocy psychoterapeutycznej,

jest związana z relacjami z innymi ludźmi.

Psychoterapia grupowa jest formą terapii, która daje

możliwość pracy nad tymi kłopotami,, na żywo”. Ludzie w

grupie terapeutycznej funkcjonują tak samo jak w relacjach

w swoim realnym życiu.

Dzięki grupie mają możliwość identyfikacji źródła swoich

kłopotów i próby modyfikacji swoich zachowań w sytuacji

zaufania i bezpieczeństwa.

Formy grup psychoterapeutycznych

Grupy psychoterapeutyczne

organizowane są jako

zamknięte lub

otwarte

Grupy zamknięte pracują w tym samym

składzie uczestników, z tym samym

terapeutą, zwykle w określonym z góry

przedziale czasowym.

Grupami otwartymi są takie, do których

włączani są nowi pacjenci, a wypisywani

są ci, którzy ukończyli terapię.

Korzyści z psychoterapii grupowej

Daje możliwość dogłębnego zajęcia się

samym sobą

Powiększa wiedzę o sobie samym: swoich

cechach, typowych zachowaniach, sposobach

znajdowania sobie pozycji w grupie,

możliwościach ekspresji i komunikowania się

z ludźmi

Pozwala uzyskać od reszty grupy porcję

szczerej i pełnej informacji o tym, jak się jest

widzianym przez innych

Daje możliwość eksperymentowania nad

zmianami typowych dla siebie reakcji,

kontaktowania się z innymi, wyrażania uczuć

Pozwala lepiej zrozumieć innych ludzi

TERAPIA RODZIN

Co to jest terapia rodzin?

Terapia rodzin jest taką formą terapii, w której udział

bierze najczęściej cała rodzina. Wynika to z

założenia, iż rodzina tworzy pewien system, w

którym poszczególni członkowie pozostają ze sobą

we wzajemnych relacjach i wzajemnie na siebie

oddziałują.

Problemy jednego z domowników wpływają na cały

system rodzinny, ale i system rodzinny wpływa na

powstawanie zaburzenia.

Dlatego przy rozwiązaniu trudności bardzo ważnymi

„sojusznikami” i „ekspertami” stają się domownicy,

jak również inne osoby bliskie i ważne dla rodziny.

Jak wygląda sesja?

Sesja trwa 1,5 godziny. Terapia rodzinna

może być prowadzona w dwóch formach:

Z dwoma terapeutami.

Z terapeutą prowadzącym i 2-3 osobowym

zespołem, tzw. „zespołem

odzwierciedlającym” (reflektującym).

Zespół odzwierciedlający to terapeuci, którzy nie biorą

bezpośredniego udziału w prowadzeniu terapii, ale ją

obserwują i na życzenie terapeuty prowadzącego bądź

kogoś z rodziny dzielą się swoimi komentarzami i

refleksjami na temat tego, co dzieje się podczas terapii.

Jak wygląda sesja?

Spotkanie dotyczy całej rodziny, w związku z

czym uwaga i aktywność terapeuty

skoncentrowana jest na wszystkich

uczestnikach spotkania, a nie na jednej osobie

(np. z której powodu do spotkania doszło).

Terapeuta stara się być neutralny wobec

członków rodziny i nie brać strony żadnego z

nich.

Terapeuta pomaga rodzinie zrozumieć i

rozwiązać problem, a nie osądza, kto jest

winien lub kto ma racje.

TERAPIA RODZIN

Celem terapii rodziny

jest zawsze

zdrowie jednej lub kilku spośród tworzących

ją osób.

Dostrzeżenie specyfiki systemu rodziny, czynników

wpływających na powstawanie zaburzeń jednostki,

zabezpiecza terapeutów przed błędem

spostrzegania innych jej członków z perspektywy

tylko jednej osoby, zazwyczaj tej, która prezentuje

się jako chora lub jest przedstawiana jako osoba

wymagająca leczenia.

Założenia terapii rodzin

Życie psychiczne jednostki uzależnione jest od kontekstu

społecznego, w jakim ona żyje.

Jednostka wpływa na kontekst społeczny i równocześnie

pozostaje pod jego wpływem.

Najważniejszą grupą społeczną dla człowieka jest jego

rodzina. Organizacja i struktura rodziny określa zachowania

oraz intrapsychiczne procesy zachodzące u członków systemu

rodzinnego.

Zmiany w strukturze rodziny wywołują zmiany w jednostce.

Gdy terapeuta pracuje z pacjentem lub jego rodziną, jego

zachowanie staje się częścią kontekstu społecznego.

Terapeuta i rodzina tworzą nowy, terapeutyczny system, który

wyznacza zachowania swoich członków.

System i podsystemy rodziny

Zaburzenia w systemie pojawiają się przy

przejściu do kolejnej fazy rozwoju rodziny

Rodzina

dysfunkcyjna

–

Rodzina

dysfunkcyjna

–

rodzina

przejawiająca zaburzenia w funkcjonowaniu

w danej fazie.

Rodzina

jako

całość

przejawia

zaburzenia

jako

całość

przejawia

zaburzenia

funkcjonowania, a w roli chorego - „delegata”

występuje najsłabszy członek systemu, bardzo często

dziecko.

„

Delegat”

jest tylko wyrazicielem patologii

systemu – dzięki jego „chorobie” system funkcjonuje

jako całość.

Fazy cyklu życia rodziny:

1. Małżeństwo (bez dzieci) ~2 lata

2. Rodzina wychowująca małe dzieci ~2,5 roku

3. Rodzina z dzieckiem w wieku przedszkolnym

~3,5 roku

4. Rodzina z dzieckiem w wieku szkolnym ~7

lat

5. Rodzina z dorastającymi dziećmi ~7 lat

6. Rodzina z dziećmi opuszczającymi dom ~8

lat

7. Stadium pustego gniazda ~15 lat

8. Starzejący się rodzice ~15 lat

Role:

Małżonków

Rodziców

Dzieci i rodzeństwa

Przewidywane efekty

terapii

Jednym z podstawowych efektów terapii

powinno być ustąpienie problemu, z jakim

zgłosiła się rodzina.

Częstym rezultatem jest poprawa

komunikacji w rodzinie. Domownicy

zaczynają być bardziej uważni na to, co

mówią do siebie. Członkowie rodziny

zaczynają mówić do siebie i siebie słuchać.

Skutkiem terapii może być lepsze

rozumienie przez poszczególne osoby

motywów swojego działania i działania

innych.

Przewidywane efekty

terapii

Dla każdego z członków rodziny skutkiem terapii

może stać się bardziej adekwatne rozpoznawanie

a także respektowanie własnych i cudzych granic

w kontakcie.

Efektem jest również poprawa relacji między

członkami rodziny związana z większą

życzliwością i szacunkiem dla potrzeb innych

osób.

Rezultatem terapii może stać się poszerzenie

wiedzy, jak to, co przeżyli i „wynieśli” ze swoich

rodzin dorośli domownicy, wpływa na to, kim są

teraz, jak się zachowują i czują.

Po terapii rodzice zwiększają swoje kompetencje

wychowawcze

Czynniki patologii systemu rodzinnego

1. Zaburzenia struktury rodziny

a. zaburzenia w pełnieniu ról w rodzinie

b. zaburzenia w zakresie granic między podsystemami

c. triady międzypokoleniowe

2. Zaburzenia komunikacji w rodzinie

a. Informacja o treści

b. Informacja o relacji

Wskazania do psychoterapii rodzinnej:

Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży

Zaburzenia jedzenia

Uzależnienia (współuzależnienie)

Gdy identyfikowanym pacjentem jest dziecko

z psychogennym tłem zaburzeń

Okresowo w schizofrenii w celu poprawy

komunikacji w rodzinie

Gdy występują tzw. „problemy małżeńskie”

Gdy prowadzona psychoterapia indywidualna

nie przynosi zadowalających rezultatów

Terapia par

Terapia par jest także „terapią rodziny”

tworzonej przez partnerów ma również za

zadanie zmianę struktury relacji między

partnerami i zarazem funkcjonowania

każdego z nich.

Przebiega jednak na ogół w nieco innych

warunkach, gdyż mamy tu do czynienia z

tylko jedną relacją w odróżnieniu od sieci

relacji istniejących między członkami

wieloosobowej grupy rodzinnej.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Quiz interwencji psychologicznych, Wywiad psychologiczny i jakościowe metody diagnostyczne
przemoc w rodzinie, Psychologia UŚ, Semestr VII, PZ Sądowa - Poradnictwo i interwencje psychologiczn
Typy interwencji, Psychologia itp, interwencja
interwencje psychologii (3 str), ☆♥☆Coś co mnie kręci psychologia
Przyczyny interwencji w badaniach psychologicznych i rodzaje obserwacji z interwencją, Psychologia m
interwencje psychologii (3 str)
interwencja, interwencja 134-144, Obserwacja psychologiczna metodą …………&
Interwencja Kryzysowa w przypadku choroby alkoholowej oraz w przypadku przemocy, Psychologia USWPS W
Rybka w wodzie, Psychologia USWPS Warszawa, Dziecko jako podmiot kryzysu – podstawy interwencji kryz
cele, Psychologia UŚ, Semestr VII, Podstawy interwencji kryzysowej
Interwencja kryzysowa - stres, Psychologia UŚ, Semestr VII, Podstawy interwencji kryzysowej
Interwencja wobec osoby uzależnionej, ★ Studia, Psychologia, Alkoholizm
przemoc wobec dzieci, PSYCHOLOGIA MAGIA, INTERWENCJA KRYZYSOWA

więcej podobnych podstron

Interwencja, psychoterapia M Makara

Document Outline