Metody sporządzania

kosztorysów, formuły

kalkulacji kosztorysowej

GRZEGORZ MICKOWSKI

10.03.14

Formuła ceny kosztorysowej

Metody kalkulacji kosztorysowej:

Szczegółowa
Uproszczona

Wprowadzenie

Wartość kosztorysowa :

liczba jednostek produkcji x cena jednostki

+ podatek VAT

Liczba jednostek produkcji → przedmiar
lub obmiar
Cena jednostkowa → kalkulacja kosztów
wykonania (+ zysk)

Wprowadzenie cd.

Składniki ceny kalkulacyjnej:

• Wartość zużytych nakładów rzeczowych,

RMS + transport zewnętrzny → koszty
bezpośrednie,

• Koszty pośrednie,
• Pożądany przez wykonawcę zysk.

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

Polega na określeniu wartości

kosztorysowej C

k

poprzez:

• Obliczenie dla wszystkich pozycji

przedmiaru kosztów bezpośrednich

• Doliczenie: kosztów pośrednich, zysku i

podatku VAT

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

Koszty pośrednie oraz zysk mogą być

ustalone dla całego obiektu lub w
stosunku do każdej jednostki produkcji,
prowadzi to do następujących wzorów:

lub

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

Objaśnienie symboli:

L

i

– liczba jednostek przedmiarowych

roboty i
n – jednostkowe nakłady rzeczowe
(n

r

,n

m

,n

s

)

c – ceny jednostkowe czynników
produkcji (C

r

,C

m

,C

s

)

K

p

– koszty pośrednie

Z – zysk kalkulacyjny
P

v

– podatek od towarów i usług (VAT)

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

n * c – koszty bezpośrednie jednostki
przedmiarowej obliczane według wzoru:

M

pj

– koszt materiałów pomocniczych

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

W przypadku kiedy korzystamy ze wzoru drugiego
oblicza się kalkulacyjną cenę jednostki
przedmiarowej (Cj – cenę jednostkową) zapisaną w
nawiasie we wzorze 2, którą można także zapisać w
postaci:

Rj – wartość kosztorysowa robocizny na jednostkę
przedmiarową
Mj – wart. kosztorysowa materiałów na jednostkę
przedmiarową
Sj – wart. kosztorysowa pracy sprzętu na jednostkę
przedmiarową,
gdzie Rj, Mj, Sj są poszczególnymi członami n*c

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

Komentarz:
• Wartość robocizny może być powiększona o

ewentualne dodatki, np. za trudne warunki pracy,
uwzględnione w umowie o realizację robót

• Cena nabycia materiałów obejmuję cenę oraz

koszty zakupu materiałów. Przyjmuje się je z faktur
lub ofert dostawców.

• Koszty pośrednie w metodzie kalkulacji

szczegółowej wylicza się metodą wskaźnikową jako
iloczyn wskaźnika kosztów pośrednich i ustalonej
podstawy ich naliczania albo przyjmuje się
kwotowo na podstawie preliminarza tych kosztów

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

Komentarz cd.:
• Zysk przyjmuje się kwotowo lub oblicza

metodą wskaźnikową jako iloczyn
wskaźnika zysku i przyjętej podstawy jego
naliczania

• Wskaźniki przyjmuje się na podstawie

kalkulacji własnej, publikowanych
informacji lub dwustronnych uzgodnień

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji szczegółowej

Kalkulacyjna wartość obiektu lub robót (C

kk

) –

suma wartości kosztorysowej wchodzących
w ich skład elementów konstrukcyjnych i
robót (bez podatku VAT)

Obowiązujący podatek VAT nie jest

składnikiem kalkulacji kosztorysowej,
wykonawca nalicza go oddzielnie w fakturze
za wykonane roboty zgodnie z odrębnymi
przepisami.

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Polega na obliczeniu wartości kosztorysowej

robót jako sumy iloczynów liczby
jednostek przedmiarowych robót i ich cen
jednostkowych, a następnie doliczeniu
podatku VAT.

Wartość kosztorysowa robót:

C

j

– ceny jednostkowe dla ustalonych

jednostek przedmiarowych

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Jednostki przedmiarowe w kalkulacji

uproszczonej mogą być ustalane na różnym
poziomie agregacji robót w zależności od
potrzeb, stadium procesu inwestycyjnego i
stopnia szczegółowości dokumentacji
technicznej. Przyjmuje się, że jednostki
mogą być ustalone na:

•roboty podstawowe,
•roboty scalone (asortyment robót),
•elementy scalone,
•obiekty

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Robota podstawowa

Celowe połączenie zespołu czynności
prostych w obrębie jednej pozycji
rodzajowej właściwej dla podstawowego
szczebla kalkulacji kosztorysowej.
Przyjmowane w poszczególnych
pozycjach kosztorysu wykonywanego na
podstawie przedmiaru.

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Robota scalona (asortyment robót)

Celowe połączenie zespołu technologicznie
powiązanych robót podstawowych w ramach
jednej pozycji kosztorysowej

Element scalony

Zespół robót określonego rodzaju, który
wyodrębniono w celu ułatwienia
kosztorysowania, organizacji robót lub
rozliczenia

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Obiekt

Jako obiekt zaliczamy każdy obiekt
kubaturowy wraz z instalacjami, budowlę
stanowiącą całość techniczno-użytkową, a
także niektóre rodzaje robót takie jak
makroniwelacja

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Jednostki przedmiarowe dotyczące robót

podstawowych są podane w KNRach i innych tego
rodzaju katalogach kosztorysowych.

Zaleca się ustalanie cen jednostkowych na

podstawie:

• kalkulacji własnej wykonawcy,
• publikowanych informacji o cenach,
• dwustronnych negocjacji.
Sposób ustalania cen należy do zamawiającego lub

do obu stron umowy (w przypadku
nieprzetargowych zamówień)

Kosztorysowanie metodą
kalkulacji uproszczonej

Metodę kalkulacji uproszczonej można stosować,

gdy dysponuje się bazą cen jednostkowych na
roboty budowlane. Takie zbiory można:

• tworzyć na podstawie własnych kalkulacji

przedsiębiorstw,

• na podstawie informacji z postępowań

przetargowych i negocjacji,

• pozyskiwać ze specjalistycznych publikacji,
• zakupić do nich dostęp od firm zajmujących się

profesjonalnie analizowaniem i publikowaniem
cen w budownictwie.

Podsumowanie

Metoda uproszczona charakteryzuje się

prostotą, jest znacznie mniej pracochłonna i
tańsza od metody szczegółowej. Ma to
szczególnie duże znaczenie w
postępowaniach przetargowych jak i
negocjacjach, kiedy czas i cena
sporządzenia kosztorysu są szczególnie
istotne.

Z tych względów kalkulację szczegółową

zaleca się tylko wówczas, gdy nie można się
posłużyć metodą kalkulacji uproszczonej.

Bibliografia

„Kosztorysowanie i normowanie w

budownictwie” Z. Kowalczyk i J. Zabielski