ZABURZENIA OBSESYJNO –

KOMPULSYJNE.

DIAGNOZA I POMOC

TERAPEUTYCZNA W

ZABURZENIACH NERWICOWYCH.

-

CZYLI ZESPÓŁ NATRĘCTW, WG DSM-IV,

ABY STWIERDZIĆ ZABURZENIE TRZEBA

ROZPOZNAĆ OBSESJE – NAWRACAJĄCE I

UPORCZYWE MYŚLI, OBRAZY I IMPULSY

ODBIERANE JAKO NIEPOŻĄDANE I

BEZSENSOWNE, TRWAJĄCE CO NAJMNIEJ

GODZINĘ DZIENNIE, NAD KTÓRYMI NIE

MOŻNA ZAPANOWAĆ A PONADTO SĄ

UWAŻANE ZA WŁASNE.

KOMPULSJE – POWTARZAJĄCE SIĘ

PRZYMUSOWE CZYNNOŚCI BĘDĄCE

W ZASADZIE PRODUKTEM OBSESJI.

Zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mają
często przebieg chroniczny i znacznie
pogarszają ogólne funkcjonowanie danej
osoby. Częstym objawem towarzyszącym temu
zaburzeniu jest DEPRESJA.

OBJAWY

Zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne
dotyczą najczęściej grupy objawów
takich jak:

• Nadmierne i częste mycie się.

• Poczucie życia w grzechu,

wątpienia.

• Kontrolowania, ciągłego

sprawdzania.

• Ciągłego liczenia, organizowania

czynności.

• Przymusowego zbierania rzeczy.

Do najczęstszych objawów

przesadnego

perfekcjonizmu

należą: uporczywe myśli

dotyczące zabrudzenia lub przemocy,
nadmierna sumienność i/lub wątpliwości
związane z religią i obowiązkami z niej
wynikającymi a także samooskarżanie się.

Przesadny perfekcjonizm w wielu przypadkach
zwiększa ryzyko SAMOBÓJSTWA.

Do najczęstszych występujących

czynności natrętnych

należą: przymus

ciągłego sprawdzania, powtarzania czynności
oraz mycia rąk. Nie występuje tu przymus
wykonywania czynności, które mogą sprawiać
przyjemność np. objadanie się.

ETIOLOGIA - PRZYCZYNY

Zburzenia obsesyjno-kompulsyjne są CHOROBĄ MÓZGU. W zaburzeniach
obsesyjno-kompulsywnych uczestniczą cztery powiązane ze sobą struktury
mózgu, które staja się nadaktywne w przebiegu choroby:

Według teorii Freuda osoby wykazujące zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
zatrzymały się na analno-sadystycznym stadium rozwoju

.

Chorzy często naśladują większość zachowań swoich rodziców.

KORA CZOŁOWO-OCZODOŁOWA

JĄDRO OGONIASTE I ZAKRĘT OBRĘCZY

WZGÓRZE

RYTUAŁY – tworzą je osoby z

zespołem natręctw, służą

odwróceniu uwagi chorego od

pojawiającego się uczucia

zdenerwowania czy utraty

kontroli.

METODY LECZENIA

METODA

OPIS

PSYCHOCHIRURGIA

skuteczna tylko w niektórych przypadkach zespołów natręctw,

rzadko daje dobre rezultaty. W leczeniu stosowane są środki

farmakologiczne, obligatoryjne w wypadku ciężkich postaci choroby

ZINTEGROWANY

PROGRAM

TERAPEUTYCZNY

wykorzystuje się w nim tzw powstrzymywanie zachowań (np.

ciągłego mycia rąk przez usunięcie mydła i ręczników znajdujących

się w pobliżu umywalki) wraz ze stałą ekspozycją czyli stabilnym i

stałym związkiem pacjenta z terapeutą. Te relacje powodują

osłabienie bodźców i zaniknięcie niewłaściwych zachowań.

METODA POZNAWCZO-

BEHAWIORALNA

w trakcie terapii pacjenci nabierają umiejętności rozumienia, że są

chorzy na zaburzenie, które wywołuje takie myśli czy odczucie,

następnie zamiast ulegać odczuwanemu przymusowi zajmowali się

przez 15 min czynnością miłą i twórczą np. gra na instrumencie

TECHNIKI

PARADOKSALNE

polegają na zachęcaniu pacjenta do świadomego przejaskrawiania i

kontynuowania przymusowych i niechcianych czynności lub myśli.

LECZENIE

FARMAKOLOGICZNE

przydatne w depresji nierzadko współwystępujące z zespołem

natręctw (Klomipramina – mimo, że wywołuje więcej skutków

ubocznych)

BIBLIOGRAFIA:

„

PSYCHOPATOLOGIA. JEDEN PRZYPADEK - WIELE TEORII”

ROBERT MEYER

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ