Materiały

ociepleniowe

elewacji

budynku

Rodzaje

materiałów

ociepleniowych

•

Styropian

•

Wełna mineralna

•

Wełna szklana

Styropian

Styropian (polska nazwa handlowa dla
spienionego polistyrenu) – to porowate tworzywo
sztuczne otrzymane poprzez spienienie wstępnie
spienionych granulek polistyrenu zawierających
porofor (np. eter naftowy). Spienienie uzyskuje się
przez podgrzanie granulek zazwyczaj parą wodną.
Składa się z zamkniętych komórek o obłych
kształtach, wewnątrz których znajduje się pianka
polistyrenowa. Komórki są ze sobą połączone i
występują między nimi niewielkie pustki
powietrzne ich ilość i wielkość zależy od gęstości
materiału, co uwidacznia się na przełomie
styropianu. Jest to materiał nieodporny na
działanie wielu rozpuszczalników organicznych.

Właściwości

fizyczne

Styropian posiada znakomite właściwości izolacyjne.
Wynikają one z niskiego współczynnika przewodzenia
ciepła około 0,040. Styropian nie jest rozpuszczalny w
wodzie, nie ulega pęcznieniu i nie wchłania wody. Jest
także odporny na działanie wodnych roztworów soli,
kwasów i zasad. Styropian nie jest odporny na
działanie rozpuszczalników organicznych. ich
stosowanie w obecności styropianu wymaga 
szczególnej uwagi i ostrożności. Styropian jest
odporny na działanie cementu.
Odporność styropianu na ogień uzależniona jest od
wielu warunków. Pod działaniem ognia, np. zapałki,
styropian kurczy się, ale nie zapala. Płomień może się
pojawić dopiero po długim działaniu ognia. Prędkość
rozprzestrzeniania się ognia jest jednak bardzo mała.
Jeśli natomiast źródło ognia zostanie usunięte, to
styropian przestaje się palić.

Ważną cechą styropianu jest również jego duży
opór dyfuzyjny. Przy zastosowaniu płyt
styropianowych, zarówno w ścianie
dwuwarstwowej, jak i trójwarstwowej, para wodna
się nie kondensuje. Ściana jest sucha przez cały
rok. Dzieje się tak, gdyż wilgoć – z powodu małej
paro-przepuszczalności styropianu – napotyka na
duży opór dyfuzyjny i nie może swobodnie
przenikać przez ścianę.

Podział styropianu

w zależności od

koloru

•

styropian biały – nie posiada żadnych domieszek, w 98%

składa się z polistyrenu ekspandowanego.

•

styropian w czarne kropki – są to płyty styropianowe z

dodatkiem grafitu. Grafit w nich zawarty podnosi
właściwości izolacyjne poprzez dodatkową absorpcję
promieniowania cieplnego.

•

płyty styropianowe srebrnoszare – posiadają one

jeszcze większą zawartością grafitu, mogą być cieplejsze od
zwykłych aż o 30%.

•

styropian pomarańczowy/różowy – jest on nowością na

rynku budowlanym. Cząsteczki polistyrenu pokryte zostały
ochronnym filtrem pigmentowym. Sprawia on, iż promienie
ultrafioletowe UV w mniejszym stopniu oddziałują na
styropian, dzięki czemu jest on trwalszy. Filtr pozwala też na
lepsze wypełnienie wiązań styropianowych kulek.

Styropian Biały

Styropian w czarne

kropki

(dalmatyńczyk)

Styropian

srebrnoszary

(grafitowy)

Styropian
pomarańczowy

Wełna mineralna

Wełna mineralna (wełna kamienna) – materiał
izolacyjny pochodzenia mineralnego. Używany w
budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych
ścian zewnętrznych i wewnętrznych, stropów i podłóg,
dachów i stropodachów oraz ciągów instalacyjnych.
Także jako rdzeń izolacyjno-konstrukcyjny
budowlanych płyt warstwowych.
Do wytwarzania wełny mineralnej używa się: kamienia
bazaltowego, gabro, dolomitu albo kruszywa
wapiennego. Stosowany jest również materiał, który
pochodzi z recyklingu jakim jest brykiet mineralny.
Materiały topi się w wysokiej temperaturze (w
przypadku bazaltu jest to +1400°C) przez co
następuje proces rozwłóknienia. Do powstałych
włókien dodaje się specjalną żywicę i formuje
konkretne już produkty jak: płyty, maty, otuliny lub
wytwarza luźny granulat. Płyty i maty posiadają
przeważnie rozproszony układ włókien, w wełnie
lamelowej włókna ukierunkowane są prostopadle do
powierzchni płyty.

Właściwości

fizyczne

•

izolacyjność termiczna (niski współczynnik

przewodzenia ciepła około 0,035)

•

niepalność i ognioodporność

•

zdolność pochłaniania dźwięków

•

stabilność kształtu i wymiaru

•

sprężystość i wytrzymałość mechaniczna

•

odporność biologiczna i chemicznawodoodporność i

paro- przepuszczalność

Wady:

•

higroskopijność i nasiąkliwość

•

większy ciężar własny od innych materiałów

izolujących (większy koszt montażu)

Wełna mineralna

fasadowa,

elewacujna

Wata (wełna)

Szklana

Wełna szklana – materiał izolacyjny pochodzenia
mineralnego stosowany w temperaturach do 700 °C.
Właściwości, technologia produkcji i zastosowanie są
podobne do wełny mineralnej. Wełna szklana
otrzymywana jest w wyniku topienia w temperaturze
1000 °C piasku kwarcowego, stłuczki szklanej z
dodatkiem skał takich jak: gabro, dolomit lub wapień.
Roztopiony surowiec poddaje się procesowi
rozwłókniania, do otrzymanych włókien dodaje się
lepiszcze. Wyrób w postaci płyt, mat, otulin (mat
lamelowych, czyli mat oklejonych impregnowanym
papierem, folią aluminiową), granulatu (luzem) stosuje
się do izolacji termicznej i akustycznej w
budownictwie. Ciężar objętościowy od 20 kg/m

3

do

150 kg/m

3

. Wyroby w postaci welonu stosuje się jako

osnowę do produkcji niektórych rodzajów pap.

Właściwości

fizyczne

Właściwości waty szklanej spowodowały
zakwalifikowanie jej do materiałów klasy A2:

•

Nie wydziela dymu,

•

Nie powoduje rozprzestrzeniania się ognia,

•

W czasie zapłonu nie ściekają z niej płonące krople,

•

Tłumienie przez nią dźwięków uderzeniowych plasuje

się na wysokim poziomie,

•

Wyróżnia się wysoką paro przepuszczalnością.

Koniec

Prezentację wykonał:

Damian Lech

Kl. II tb