BADANIA BIOCHEMICZNE

W CHOROBACH UKŁADU

SERCOWO-

NACZYNIOWEGO

Stefan Dunin-Holecki

Gr.3

Markery sercowe



Czyli markery martwicy mięśnia
sercowego - to białka produkowane
wyłącznie przez komórki mięśnia
sercowego (miocyty), których
stężenie we krwi wzrasta podczas
uszkodzenia lub przeciążenia
mięśnia serca, czyli w momencie
śmierci (martwicy) komórki serca
będąca skutkiem niedotlenienia.

Markery sercowe



Wyróżniamy 2 typy markerów sercowych:



NPV - o ujemnej wartości predykcyjnej pozwalają
wykluczyć ostrą chorobę układu krążenia



PPV - o wysokiej dodatniej wartości predykcyjnej są
przydatnym narzędziem przy:

○

określeniu wielkości, sylwetki, rytmu i ogólnej pracy serca

○

rozpoznaniu i określeniu rozległości uszkodzenia serca i
zlokalizowaniu niedrożnych tętnic

○

ocenie ryzyka niepomyślnych rokowań wynikających z
niedokrwienia serca (np. zgon, nawracające
niedokrwienie, udar, niewydolność serca). Jednak
najbardziej się je ceni ze względu na wczesne wykrywanie
zawału mięśnia sercowego (możliwość wczesnego
wykluczenia)

Najczęściej oznaczane
markery sercowe (wczesne)



Troponiny



Peptyd natiuretyczny



Kinaza kreatynowa MB



CK-MBmass 



Mioglobina

Troponiny



Obecne są we włóknach mięśniowych serca



Ich zadanie jest regulacja cyklu skurczowo-rozkurczowego
mięśni serca i mięśni poprzecznych prążkowanych.



Jest to niezwykle czuły enzym, który pozwala ocenić
ryzyko wystąpienia i rozpoznać ostry zespół wieńcowy u
66% pacjentów z tym zespołem



Ich wzrost obserwuje się już kilka godzin po niedokrwieniu
serca, a wartości maksymalną osiągają po około 24
godzinach od tego wydarzenia. W podwyższonym
stężeniu utrzymują się około 7-10 dni.

Troponiny



Wyróżnia się:



troponinę TnC - przyłączającą wapń podczas

skurczu mięśnia



troponinę TnI - wiążącą aktynę i hamującą

jej kontakt z miozyną



troponinę TnT - wiążącą tropomiozynę.



Najważniejsze znaczenie diagnostyczne
mają izoformy sercowe - cTnT i cTnI

Wartości



- wartości cTnT < 0,1 pg/L – grupa
niskiego ryzyka



- wartości cTnT >0,2 wskazują na
zawał serca

TnC



Podwyższenie wartości TnC
powyżej 99. percentyla w
referencyjnej grupie kontrolnej
(powyżej górnej granicy zakresu
referencyjnego) w połączeniu z
objawami ostrego niedokrwienia
pozwala na rozpoznanie zawału
serca.



Wartość referencyjna: TcN<99

Troponiny

Do wzrostu ich wartości dochodzi w przypadku:



licznych urazów serca (stłuczenie, ablacja, rozrusznik,
oparzenie, kardiowersja, cewnikowanie, zabieg
kardiochirurgiczny)



zawału serca



ostrej gorączki reumatycznej



stosowania cytostatyków



zastoinowej niewydolności serca



skrajnej niewydolność nerek



chorobie Pompego



przeszczepu serca



nadciśnienia, arytmia



niedoczynności tarczycy,



zatorowości płucnej i sepsie.

Peptyd natriuretyczny typu B



BNP lub NT-pro BNP - jego
prawidłowe stężenie pozwala na
wykluczenie niewydolności serca w
niemalże 100%.



Jest to dobry wskaźnik
zaawansowania niewydolności oraz
czynnik rokowniczy, korelujący z
efektywnością leczenia.

Kinaza kreatynowa
MB



CK-MB - to jeden z popularniejszych markerów
uszkodzenia komórek mięśniowych (miocytów)
serca.



Ów enzym sercowy jest pomocny w
diagnostyce i kontroli leczenia:



zawału serca - wzrost aktywności CK-MB w zawale
serca obserwuje się w 4-6 godzinie od pojawienia się
objawów



choroby wieńcowej



urazu serca



choroby mięśni szkieletowych



niedoczynności tarczycy



zatrucie alkoholowego

Kinaza kreatynowa



Zakres wartości prawidłowych:



Kobiety 40-285 U/l



Mężczyźni 55-370 U/l



Za kryterium rozpoznania świeżego zawału
serca przyjmuje się:



wartość aktywności całkowitej CK z udziałem
frakcji CK-MB > 6% lub wzrost aktywności
całkowitej CK ze wzrostem aktywności CK-MB >
12 IU/L



typowe zmiany aktywności CK/CK-MB oceniane
w seryjnych pomiarach

CK-MBmass



 Niezbędny przy diagnozie zawału serca.



Zaczyna wzrastać w 3 do 12 godziny zawału.



Maksymalne stężenie uzyskuje w 24 godzinie.



Poza zawałem mięśnia sercowego jego wzrost
obserwuje się w:



 chorobach mięśni prążkowanych (dystrofia,
miopatia alkoholowa)



niedoczynność tarczycy



ostre reakcje psychotyczne



po drgawkach



niektórych lekach i zastrzykach domięśniowych.

CK-MBmass



- poziom referencyjny do 5 mg/L



- ≥10 mg/L stanowi pewne
rozpoznanie zawału

MIOGLOBINA



białko wiążące tlen



występuje w mięśniach szkieletowych i
mięśniu sercowym



wartość referencyjna 6-90 mg/L (wykazuje
zależność od płci i wieku)



stężenie wzrasta po 1,5-2 godzin od
początku niedokrwienia



maksimum (10-15-krotność wartości
referencyjnej) 6-8 godzina (>95% czułości w
ciągu pierwszych 6 godzin)



nie jest swoista dla mięśnia sercowego

PÓŹNE MARKERY NIEDOKRWIENIA
MIĘŚNIA SERCOWEGO



LDH



AST

Dehydrogenaza mleczanowa



LDH1 i LDH2. Ich aktywność
znacznie wzrasta we wczesnym
okresie zawału mięśnia sercowego ,
a także w stanach nadmiernego
rozpadu krwinek czerwonych,
czyli hemolizy.



Wartość referencyjna 1333 – 3500
nkat/l

Aminotrasferaza asparaginianowa



Aktywność AST wzrasta podczas
zawału serca



Wskaźnik De Rittisa: stosunek AST
do ALT



Nieprawidłowa wartość – wskaźnik
DR wynosi powyżej 1

Bibliografia



http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/
uklad-krwionosny/markery-sercowe-
zdiagnozuja-zawal-serca-i-chorobe-
wiencowa_41983.html



http://www.merck.pl/pl/0140_dlapacjen
ta/01/chuklkraz.html



Wykłady z chemii bioorganicznej; UTP
Bydgoszcz, WTiICh dr Henryk Janota



Ćwiczenia z Biochemii – skrypt
uczelniany