STANOWISKO PRACY

STOLARZA

Adrian Kosiński

Jakub Świgoń

CZYM ZAJMUJE SIĘ
STOLARZ?

• wykonuje elementy drewniane lub drewnopodobne na podstawie
dokumentacji, rysunków technicznych lub własnych projektów,

• dobiera odpowiednie gatunki drewna lub materiały drewnopodobne,
kleje, pokosty, farby i lakiery w zależności od ich właściwości i od
przeznaczenia,

•precyzyjnie wycina i łączy elementy np. mebli, okleja meble fornirem
lub płytami laminowanymi przy pomocy różnego sprzętu
(mechanicznego lub ręcznego),

• szlifuje i lakieruje powierzchnie drewniane lub drewnopodobne,
montuje je w przewidzianym miejscu,

• zajmuje się rekonstrukcją oryginalnych, zabytkowych mebli:
odtwarza brakujące elementy, konserwuje i odpowiednio zabezpiecza
przed szkodnikami czy dalszym zepsuciem,

•

Piły,

•

dłuta,

•

wiertarki,

•

młotki,

•

pilarki,

•

wyrzynarki,

•

strugarki,

•

szlifierki,

•

wczepiarki,

•

tokarki suportowe,

•

drążarki.

PODSTAWOWY SPRZĘT

STOLARSKI

Przykładowy układ stanowiska

pracy stolarza

A – szafa na narzędzia (młotki, siekiery,
śrubokręty, śruby, gwoździe, heble,
papier ścierny)

B - skład drewna (drewno przeznaczone
do obróbki, gotowe wyroby)

C - stół z imadłem, przyrządy do
wymiarowania

D - szafa na narzędzia (wiertarka,
wiertła, wkręty, puszki z farbami,
drewnochron, lakier do drewna, pędzle,
piły do drewna, poziomica)
E - tokarka

F - szlifierka

G - piła tarczowa

H - okno

•

Stolarz posługuje się narzędziami ręcznymi (piły, dłuta, wiertła,
młotki itp.) oraz obrabiarkami do drewna (pilarki, wyrzynarki,
wiertarki, strugarki, szlifierki itp.) mogącymi stwarzać
niebezpieczeństwo urazów rąk i palców w wyniku nieumiejętnego
posługiwania się nimi,

•

stolarz, przecinając materiały drewniane jest narażony na
uderzenie i zranienie odpadem drewna,

•

w pracy stolarza istnieje możliwość podrażnienia spojówek, błon
śluzowych dróg oddechowych i skóry rąk w wyniku narażenia na
działanie zanieczyszczonego powietrza pyłami obrabianych
materiałów oraz parami farb i lakierów,

•

stolarz pracuje w wymuszonej pozycji ciała, może to powodować
bóle pleców, ramion, rąk i nóg.

ZAGROŻENIA WIĄŻĄCE SIĘ Z

WYKONYWANIEM ZAWODU

STOLARZA?

•

Czynniki fizyczne: nadmierny hałas, którego źródłem są urządzenia
mechaniczne  – możliwość uszkodzenia słuchu; zmienna temperatura i
wilgotność powietrza w pomieszczeniach – możliwość wystąpienia objawów
przemęczenia organizmu,

•

Czynniki chemiczne i pyły: pył drewna – możliwość reakcji uczuleniowych i
chorób układu oddechowego; aerozole klejów i farb – możliwość reakcji
uczuleniowych, chorób układu oddechowego, przewodu pokarmowego oraz
chorób nowotworowych,

•

Czynniki biologiczne: mikroorganizmy chorobotwórcze, które mogą rozwinąć
się w niektórych rodzajach klejów, tkanin lub materiałów wyścielających –
możliwość chorób zakaźnych,

•

Czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją
pracy: nadmierny wysiłek fizyczny, wymuszona pozycja ciała podczas pracy –
możliwość dolegliwości bólowych wynikających z przeciążenia układu
mięśniowo-szkieletowego; wykonywanie czynności powtarzalnych – możliwość
dolegliwości bólowych głównie kończyn dolnych i górnych.

CZYNNIKI MAJĄCE NEGATYWNY

WPŁYW NA ZDROWIE

PRACOWNIKA

•

Stosowanie obuwia ochronnego ze spodami przeciwpoślizgowymi.

•

Aby zapobiec pochwyceniu przez maszyny, nie należy nosić
rozpuszczonych włosów i luźnej odzieży.

•

Należy stosować środki ochrony układu oddechowego chroniące
przed wdychaniem pyłów lub aerozoli.

•

Należy stosować ochronniki słuchu.

•

Należy utrzymywać wysoki poziom higieny osobistej - pod koniec
pracy brać prysznic i zmieniać odzież. Nie należy jeść, pić i palić
tytoniu w miejscu pracy. Należy wyznaczyć czysty pokój z dobrą
wentylacją na pomieszczenie przeznaczone do odpoczynku, jedzenia,
picia i palenia.

•

Należy zainstalować skuteczną wentylację wywiewną ogólną
zapobiegającą zanieczyszczeniu powietrza. W razie potrzeby należy
dodać wentylację miejscową

•

Należy stosować bezpieczne metody podnoszenia i przenoszenia
ciężkich lub nieporęcznych ładunków oraz stosować urządzenia
mechaniczne ułatwiające podnoszenie i przenoszenie.

PODSTAWOWE ZASADY BHP

W PRACY STOLARZA

ERGONOMIA - PROJEKT

Ocena obciążenia fizycznego pracą

Adrian Kosiński

Jakub Świgoń

Obciążenie fizyczne pracą



A. Wydatek energetyczny



B. Wysiłek statyczny



C. Monotypowość ruchów

2. CHRONOMETRAŻ CZASU PRACY
STOLARZA



Dzień pracy stolarza



T1 8:00 – 10:00 - praca ręczna maszynowa
( trasowanie, piłowanie )



T2 10:00 – 10:15 - przerwa śniadaniowa,



T3 10:15 – 13:00 - praca ręczna z użyciem narzędzi,
( struganie wąskich powierzchni, przyklejanie doklejek,
wykonywanie otworów do kołków)



T4 13:00 – 13:30 - przerwa obiadowa,



T5 13:30 – 16:00 - praca ręczna z użyciem narzędzi,
praca ręczna maszynowa (szlifowanie, okuwanie drzwi,
malowanie, uporządkowanie miejsca pracy)

Tabela nr 1: Chronometraż

Czynność wykonywana na stanowisku roboczym

Czas (min)

Przygotowanie stanowiska roboczego

25

Trasowanie

45

Piłowanie

50

przerwa śniadaniowa

15

Struganie

70

Przyklejanie doklejek

65

Wyk.otworów do kołków

30

przerwa obiadowa

30

Szlifowanie

50

Okuwanie drzwi

35

Malowanie

50

Kontrola techniczna

15

A. Wydatek energetyczny

Lp.

Czynności

Czas

trwani

a[min

]

Wydatek

jednostko

wy

[kJ/min]

Wydatek

na

czynność

[kJ]

1.

Zapoznanie się z instrukcją

(czytanie rys.)

10

4,4

44,4

2.

Sprawdzenie

oprzyrządowania

5

6,0

30,0

3.

Ukosowanie i czyszczenie

elementów

15

10,8

162

4.

Ustawienie elementów

spawanych

10

7,7

77

5.

Spawanie

50

14,2

710

6.

Przerwa organizacyjna

15

4,2

63

7.

Pomiary i sprawdzanie

10

7,1

71

8.

Sprzątanie i porządkowanie

stanowiska pracy

20

7,4

148

480

4777,6



Ocena wydatku energetycznego:



5136 kJ/8h – obciążenie średnie –

40

pkt

B. Wysiłek statyczny



3 cykle dziennie po: 120 min, 165 min, 150min w
pozycji stojącej, wymuszonej, lekko pochylonej

Stopień obciążenia: duży – 65 pkt.



1 cykl dziennie: 45 minut w pozycji siedzącej, nie
wymuszonej

Stopień obciążenia: mały – 11 pkt



Średni stopień obciążenia statycznego pracy stolarza
to: duży –

76 pkt

.

B. Wysiłek statyczny

C. Monotypowość ruchów



Ocena monotypowości ruchów roboczych wg
Kirschnera bierze pod uwagę liczbę
stereotypowych powtórzeń i wielkość sił przy
wykonywanej pracy.



Ocena: monotypowość średnia –

40 pkt.

Ocena obciążenia
fizycznego pracą



Ocena obciążenia fizycznego pracą= wydatek
energetyczny + wysiłek statyczny +monotypowość
ruchów.



WF = WE + OS + MRR



WF = 40 + 75 + 40 = 155 pkt.



155 pkt.

– wysiłek ciężki

ERGONOMIA - PROJEKT

Ocena obciążenia psychicznego pracą

Adrian Kosiński

Jakub Świgoń

Obciążenie psychicze pracą



A. Obciążenie informacjami



B. Obciążenie monotonią



C. Całkowite obciążenie psychiczne

A. Obciążenie informacjami

Etap

Odbiór

informac

ji

Podejmowan

ie decyzji

Wykonywanie

czynności

Cecha informacji:

Częstość napływu

informacji

3

3

1

Zmienność informacji

2

1

2

Niepewność informacji

2

3

2

Złożoność informacji

2

3

3

Niedokładność informacji

3

3

3

Ważność informacji

4

4

3

Stres czasowy

3

3

4

RAZEM = 57

19

20

18

Podczas swojej pracy umysł stolarza nie

jest zbyt mocno obciążony, jednak musi
on pilnować planu pracy oraz w
prawidłowy sposób interpretować
podawane informacje. Z tego powodu
podczas przydziału punktów ,w
większości przypadków trzymaliśmy się
środka skali ocen.

Ocena łączna obciążenia
informacjami

1 -30

obciążenie małe

31 -70

obciążenie średnie

71 -90

obciążenie duże

91 -105

obciążenie bardzo duże

Jak wynika z powyższej tabeli, obciążenie
informacjami pracującego stolarza jest średnie.

B. Obciążenie monotonią

Składnik monotonii

Pkt.

Jednostajność procesu pracy

3

Jednostajność warunków otoczenia

2

Konieczność stałego napięcia uwagi

3

Duża łatwość pracy, nie angażująca

intelektu

1

RAZEM: 9

Ze względu na różnorodność wykonywanych czynności,
obciążenie monotonią na stanowisku stolarza nie jest duże.
Podczas pracy stolarz posługuje się także wieloma
narzędziami, co znacznie łagodzi uczucie monotonii.

Ocena łączna obciążenia
monotonią

pkt.

Ocena łączna obciążenia monotonią

1-5

Obciążenie małe

5-12

Obciążenie średnie

13-17

Obciążenie duże

18-20

Obciążenie bardzo duże

Wynik 9 punktów mieści się w przedziale odpowiadającemu
średniemu obciążeniu monotonią.

C. Całkowite obciążenie

psychiczne

Rodzaj obciążenia

Pkt

Obciążenie informacjami

57

Obciążenie monotonią

9

RAZEM:

66

Pkt.

OCENA CAŁKOWITA

1-35

Obciążenie małe

36-82

Obciążenie średnie

83-107

Obciążenie duże

108-125

Obciążenie bardzo duże

Po zsumowaniu punktacji dotyczącej obciążenia
informacjami oraz obciążenia monotonią, otrzymaliśmy
wynik 66 punktów, co daje w ocenie całkowitej średnie
obciążenie psychiczne.

ERGONOMIA - PROJEKT

Analiza środowiska pracy.

Analiza i projektowanie przestrzeni pracy.

Adrian Kosiński

Jakub Świgoń

Mikroklimat

Czas pracy [min]

480 min (8h)

Temperatura [

0

C]

16C  19C, wówczas samopoczucie

pracownika jest dobre

Wilgotność względna [%]

50%

Wydatek energii [kJ/min]

10,7

Pozycja ciała

siedząca, stojąca, stojąca pochylona,

kuczna, chodzenie

Rodzaj pracy

praca palców, dłoni i przedramienia, praca

obu ramion, praca mięśni, kończyn, tułowia

Stopień ciężkości wysiłku

dynamicznego

średni

Oświetlenie

X1= 50 (szlifierka)
X2= 80 (wiertarka)
X3= 52 (śruby i
wkręty)
X4= 66 (wkrętarka)



Dla prac przy maszynach do obróbki drewna, (toczenie, żłobienie,
wyrównywanie strugiem, wyrównywanie boków, cięcie, piłowanie, czy
frezowanie) najmniejsze dopuszczalne średnie natężenie oświetlenia
(Eśr) wynosi 300 lx. Jeżeli chodzi o prace związane z uszlachetnianiem
drewna (fornirowanie, polerowanie, lakierowane), wówczas najmniejsze
dopuszczalne średnie natężenie oświetlenia wynosi 500 lx.

 



Przy pracy w ciągu dnia wystarczające jest oświetlenie naturalne,
natomiast w pochmurne dni dodatkowo uruchamiane jest oświetlenie
sztuczne.

 



Oświetlenie miejsca pracy ma duży wpływ na jej prawidłowe
wykonywanie. Niewłaściwy stan oświetlenie może powodować:
-napięcie nerwowe, przejawiające się zwolnieniem ruchów mięśni,
-bóle głowy,
-łzawienie i zaczerwienienie powiek i spojówek,
-zmniejszenie zdolności akomodacji soczewki oka,
-zmniejszenie ostrości widzenia, wrażliwości na kontrasty i szybkości
spostrzegania,
-pogorszenie samopoczucia,
-zwiększenie wypadkowości, obniżenie wydajności pracy.

Czynniki szkodliwe w środowisku pracy:



Czynniki fizyczne: nadmierny hałas, którego źródłem są urządzenia
mechaniczne  – możliwość uszkodzenia słuchu; zmienna temperatura i
wilgotność powietrza w pomieszczeniach – możliwość wystąpienia objawów
przemęczenia organizmu.

 



Czynniki chemiczne i pyły: pył drewna – możliwość reakcji uczuleniowych i
chorób układu oddechowego; aerozole klejów i farb – możliwość reakcji
uczuleniowych, chorób układu oddechowego, przewodu pokarmowego oraz
chorób nowotworowych.



Czynniki biologiczne: mikroorganizmy chorobotwórcze, które mogą
rozwinąć się w niektórych rodzajach klejów, tkanin lub materiałów
wyścielających – możliwość chorób zakaźnych.



Czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją
pracy: nadmierny wysiłek fizyczny, wymuszona pozycja ciała podczas pracy –
możliwość dolegliwości bólowych wynikających z przeciążenia układu
mięśniowo-szkieletowego; wykonywanie czynności powtarzalnych – możliwość
dolegliwości bólowych głównie kończyn dolnych i górnych

Pomieszczenie pracy
stolarza:

Pole powierzchni stolarni wynosi 120 m², natomiast
jej wysokość 3,5 m. Okno zapewnia dostateczne
oświetlenie naturalne w ciągu dnia oraz dostateczną
ilość świeżego powietrza podczas wietrzenia.
Szerokość drzwi wynosi 2m, a ich wysokość 2,5 m,
co znacznie ułatwia przenoszenie materiałów
potrzebnych do produkcji oraz wyrobów gotowych.
Z powodów pożarowych drzwi otwierają się „na
zewnątrz”, czyli w kierunku wyjść ogólnych.
Również ze względów bezpieczeństwa, dojścia do
drzwi są przez cały czas wolne i niczym nie
zastawione.

A – szafa na narzędzia (młotki,
siekiery, śrubokręty, śruby,
gwoździe, heble, papier ścierny)
 
B - skład drewna (drewno
przeznaczone do obróbki,
gotowe wyroby)
 
C - stół z imadłem, przyrządy
do wymiarowania
 
D - szafa na narzędzia
(wiertarka, wiertła, wkręty,
puszki z farbami, lakier do
drewna, pędzle, piły do drewna,
poziomica)
 
E - tokarka
 
F - szlifierka
 
G - piła tarczowa
 
H – okno

Wyznaczanie przestrzeni czynności
ruchowych i pracy wzroku człowieka
w postawie stojącej:

Projektowanie przestrzeni pracy i środków pracy
rozpoczyna się od uwzględnienia uwarunkowań
wynikających z wymiarów ciała ludzkiego w
powiązaniu z procesem pracy, tak aby przestrzeń ta
dostosowana była do operatora.

Nr wymiaru

69

70

71

72

77

83

84

85

86

92

93

[cm]

175

56

158 158 126

94

91

45

49

79

34

94

95

96

97

98

99

100

102

104

158

159

167

22

43

211

222

76

88

175

64

39

65

73

53



A poziom urządzeń pomiarowych,
które należy obserwować

 



B wysokość, na jakiej powinny
znajdować się narzędzia podczas
pracy maszyny



C wysokość wykonywania prac
ręcznych bez potrzeby dokładnej
kontroli wzrokowej, ze swobodą
ruchu



D poziom wykonywania pracy
przy manipulowaniu ciężkimi
przedmiotami

Pozycja głowy (kąt między kierunkiem patrzenia a kierunkiem
poziomym) wynosi 25 stopni. Został dobrany tak, żeby pracownik
pracował w pozycji naturalnej oraz w celu wyeliminowania bólów
odcinka szyjnego kręgosłupa.

Odległość płaszczyzny pracy od oczu: 500 mm

Wymiary (dla pracownika o wzroście 175 cm):



A – 140 cm



B – 120 cm



C – 100 cm



D – 80 cm

Wyznaczanie przestrzeni czynności
ruchowych i pracy wzroku
człowieka w postawie siedzącej:

Stolarz, podczas swojej pracy większość czasu spędza
w pozycji stojącej. Jednak niektóre czynności
wykonywane są także w pozycji siedzącej, dlatego też
w projektowaniu przestrzeni pracy pozycja ta została
również uwzględniona.

Nr wymiaru

105 106 111 112 121 122 123 124 125 126 127

[cm]

7

14

26

110

65

90

45

63

81

54

25

128

129

130

131

132

133

134

135

136

150

151

174

200

27

55

40

20

50

78

88

127

137

23

40

59

50

Wymiary zasięgu rąk przy postawie siedzącej:

Nr wymiaru

1

2

3

4

5

6

[cm]

150

118

55

18

25

55

Wyznaczanie czasu trwania
przerw w pracy

Równie istotną rolą w bezpieczeństwie pracy jest wyznaczenie odpowiedniej
ilości czas na przerwy. Gdy pracownik jest wypoczęty, wzrasta zarówno jego
bezpieczeństwo, jak i wydajność pracy, maleje natomiast uczucie monotonii,
znudzenia oraz ryzyko wystąpienia wypadków. Dla podanego chronometrażu
dnia pracy stolarza wyznaczyliśmy minimalny czas trwania przerw.

Dzień pracy stolarza



T1 8:00 – 10:00 - praca ręczna maszynowa ( trasowanie, piłowanie )



T2 10:00 – 10:30 - przerwa śniadaniowa



T3 10:15 – 13:00 - praca ręczna z użyciem narzędzi, ( struganie wąskich
powierzchni, przyklejanie doklejek, wykonywanie otworów do kołków)



T4 13:00 – 14:00- przerwa obiadowa,



T5 13:30 – 16:00 - praca ręczna z użyciem narzędzi, praca ręczna
maszynowa (szlifowanie, okuwanie drzwi, malowanie, uporządkowanie
miejsca pracy).

Okres napięcia uwagi
(% ogólnego czasu pracy)

0-19

20-39

40-59

60-79

80-99

Współczynnik podstawowy:

3

3

3

3

3

Dodatek za pozycję stojącą

0,5

1

1,5

2

2,5

Dodatek za uwagę:
- uwaga wzrokowa i słuchowa
- konieczność przebywania tuż
przy urządzeniu
- konieczność utrzymywania
ręki na urządzeniu
- manipulowanie urządzeniem

- manipulowanie i ryzyko
powstania dużej szkody w razie
braku uwagi
- manipulowanie i ryzyko
wypadku (zranienia) w razie
braku uwagi

0

0

0

0,5

1

0

0

0,5

1

1,5

0

0,5

1

1,5

2

0,5

1

1,5

2

3

0,5

1

2

3

5

0,5

1

2,5

4

7

Dodatek za złe warunki
środowiska:
- warunki złe (ryzyko, pył, hałas,
gorąco, wyziewy itp.)
- warunki bardzo złe (w/w
czynniki bardzo intensywne)

0

0,5

1

1,5

2

0,5

1

2

3

4

Po zsumowaniu współczynników, minimalny czas
trwania przerw wynosi 16%.
Dla czasu pracy 480 min. (8 godzin) jest to 77
minut. Podczas projektowania planu pracy dnia
stolarza uwzględniliśmy dwie przerwy, których
łączny czas trwania wynosi 90 minut. Oznacza to,
że przerwy dobrane są prawidłowo, a czas ten
spełnia określoną normę.

ERGONOMIA - PROJEKT

Analiza ryzyka zawodowego.

Plan poprawy warunków pracy.

Adrian Kosiński

Jakub Świgoń

Analiza i ocena ryzyka
zawodowego

Podczas swojej pracy stolarz wykonuje czynności mogące prowadzić
do wypadku, a także przebywa w otoczeniu niebezpiecznych
substancji oraz innych czynników. Głównymi czynnikami mogącymi
powodować wypadki są m.in.:

•

podnoszenie i przenoszenie bali drzewa

•

ostre narzędzia

•

ruchome, obracające się elementy

•

unoszące się w powietrzu substancje chemiczne (kleje, farby) oraz

pyły obrabianych materiałów

•

w miejscu pracy stolarza znajdują się materiały łatwopalne takie jak

drewno, trociny i kleje

•

prąd elektryczny

Czynniki niekorzystne dla zdrowia
stolarza, mogące prowadzić do
chorób zawodowych:

Czynniki fizyczne

•

nadmierny hałas, którego źródłem są urządzenia mechaniczne  –
możliwość uszkodzenia słuchu. Hałas może również oddziaływać na
układ krążenia (sprzyja rozwojowi nadciśnienia tętniczego, wysokie
poziomy hałasu powodują tachykardię), układ pokarmowy (sprzyja
rozwojowi choroby wrzodowej), układ nerwowy (zespoły
nerwicowe), układ hormonalny oraz psychikę

•

Zmienna temperatura i wilgotność powietrza w pomieszczeniach –
możliwość wystąpienia objawów przemęczenia organizmu

Czynniki chemiczne i pyły:

•

Pyły – możliwość reakcji uczuleniowych i chorób układu
oddechowego.
Pyły drażniące oddziaływają na zewnętrzne części ciała jak
spojówki oczu, błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Pyły
alergiczne to najczęściej pyły bawełny, wełny, lnu, drewna, pyłki
kwiatowe, żywotnika, iroco czy sosny.
Pyły toksyczne to pyły związków chemicznych, które mogą być
rozpuszczalne w płynach ustrojowych i powodują zatrucia np. pyły
związków ołowiu, miedzi, cynku, manganu, niklu lub pyły
zawierające olejki eteryczne jałowca, żywotnika, cynamonowca,
drewna kamforowego.
Pyły rakotwórcze to pyły o udowodnionym działaniu
kancerogennym np. pyły drewna twardego dębu, buku, drzewa
mahoniowego, orzecha, akacji, kasztana, palisandru.

•

Aerozole klejów i farb – możliwość reakcji uczuleniowych, chorób

układu oddechowego, przewodu pokarmowego oraz chorób
nowotworowych

Czynniki biologiczne:

Czynnikami biologicznymi są przede wszystkim
mikroorganizmy chorobotwórcze, które mogą
rozwinąć się w niektórych rodzajach klejów, tkanin
lub materiałów wyścielających – powodują
możliwość chorób zakaźnych.

Czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane
z organizacją pracy :

•

Nadmierny wysiłek fizyczny, wymuszona pozycja ciała podczas
pracy – możliwość dolegliwości bólowych wynikających z
przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego

•

Wykonywanie czynności powtarzalnych – możliwość dolegliwości
bólowych głównie kończyn dolnych i górnych

Jak widać w zawodzie stolarza występuje wiele czynników
szkodliwych, mogących w znacznym stopniu wpływać na zdrowie
pracownika. Zawód ten, ze względu na bardzo częsty kontakt z
narzędziami, bądź też chemicznymi specyfikami pewnością
obarczony jest o wiele większym ryzykiem niż w przypadku innych
zawodów. Można zatem powiedzieć, że ryzyko zawodowe

PLAN POPRAWY WARUNKÓW
BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY
ZDROWIA

Podstawowymi czynnościami ochrony pracownika
są:

•

osłony na części ruchome

•

urządzenia zapobiegające odrzutowi obrabianego materiału

•

odpowiednie, regularne wietrzenie pomieszczenia pracy

•

stosowanie urządzeń ograniczających natężenie hałasu

(nauszniki, stopery)

W czasie pracy pracownik wyposażony powinien
być w:

•

buty robocze

•

rękawice chroniące przed ostrymi, chropowatymi, szorstkimi
elementami

•

ochrony oczu przed wiórami i innymi odpryskami powstałymi w
czasie obróbki

•

ochronę głowy (kask) przy pracy w zagrożeniu spadającymi
przedmiotami

•

ochrony górnych dróg oddechowych (maski, półmaski itp.) – jeżeli
praca odbywa się przy przekroczeniu NDS pyłu

Przestrzeganie wyżej wymienionych zasad postępowania czyni pracę
stolarza bezpieczniejszą, a ryzyko ewentualnych urazów staje się
mniejsze. Proces pracy wówczas staje się bardziej wydajny, ponieważ
pracownik, gdy czuje się bezpieczny - bardziej skupia się na
wykonywanych czynnościach.

Dziękujemy za uwagę .