Komunikacja między kobietą a mężczyzną
Mężczyźni i kobiety różnią się także tym, że mówią i słuchają inaczej. Mężczyznom bardziej zależy na przekazywaniu informacji - dla kobiet ważniejszy jest stosunek do rozmówcy. Dla kobiety komunikowanie się oznacza nie tylko wymianę informacji, ale również określa bliskość i więź, z kolei mężczyzna przekazuje nagie fakty. Charakter komunikacji kobiet jest partnerski, wiążący i oparty na wzajemnym poważaniu. Mężczyźni postrzegają siebie raczej jako „samotnych wojowników”, których dewizą jest „wygrać lub przegrać”. ·Kobiety są bardziej wrażliwe na krytykę. Dla mężczyzn najważniejsze są przede wszystkim fakty, liczby i rezultaty.
Dla kobiet bardziej istotna jest przyjemna atmosfera rozmowy. Styl komunikowania się kobiet powoduje, że są one pod wieloma względami bardziej podatne na zranienie niż mężczyźni. Kobiety preferują komunikację partnerską, opartą na równouprawnieniu.··Wiele kobiet próbuje przejąć męski styl komunikowania się, aby w ten sposób osiągnąć sukces. Ale to nie jest właściwa droga, takie kobiety określane są zazwyczaj jako nieuprzejme, surowe i oschłe.
Komunikacja musi być oparta na zasadach partnerskich i na wzajemnym szacunku rozmówców. Kobiecy zasób słów różni się od męskiego. Kobietom zależy na opisywaniu uczuć i nastrojów; ich język jest bardziej emocjonalny.
Wychowanie chłopców jest bardziej skoncentrowane na wykształceniu u nich siły przebicia, a wychowanie dziewcząt skupia się raczej na doskonaleniu umiejętności adaptacyjnych i dążenia do harmonii.
Kobiety są bardziej wrażliwe i mają lepsze wyczucie w kontaktach międzyludzkich niż mężczyźni. Kobiety muszą nabrać większej odporności w przyjmowaniu porażek i nauczyć się szukania błędów nie tylko u siebie.
Dziewczynki już w dzieciństwie uczą się kooperatywnego rozwiązywania konfliktów. Jeżeli im się to nie udaje, wolą zrezygnować ze swoich racji. Zachowują się wtedy ugodowo, podporządkowują się. Kobiety zachowują się ugodowo częściej niż mężczyźni, ponieważ dla nich ważne jest zachowanie poprawnych stosunków międzyludzkich.
Mężczyźni nie potrafią przegrywać. Przeżywając porażkę, kobiety zaczynają wątpić w siebie, a mężczyźni kierują swoją agresję na zewnątrz, przeciwko innym.
Większość współczesnych kobiet pragnie mężczyzny uczuciowego. Ale mężczyznę, który po wysłuchaniu krytyki pod swoim adresem, płacze i daje się pocieszyć swojemu koledze potraktowałyby prawdopodobnie źle.
Kobiety mają sprzeczne wyobrażenia „mężczyzny idealnego”. A więc wymagania kobiet dotyczące zachowania się mężczyzn są często sprzeczne: nie powinni być machos, czyli „twardzielami”, ale z drugiej strony nie mogą również okazywać słabości. Według kobiet mężczyźni powinni pozostać niezależni.
Coraz ważniejsze zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn stają się: szacunek, sukces i zadowolenie z pracy, człowiek dąży do samorealizacji.
Obie półkule mózgu wypełniają inne zadania. Nasza lewa półkula mózgowa pracuje analityczno - logicznie, prawa połowa odpowiada za intuicję, fantazję kreatywność i uczucia. Przy rozwiązywaniu problemów mężczyźni posługują się raczej lewą półkulą mózgową ( a więc pracują racjonalno - analitycznie). Kobiety natomiast radzą sobie z problemami za pomocą prawej półkuli.
Dzięki swojej intuicji i wyczuciu stosunków międzyludzkich kobiety mogą być szczególnie predysponowane do pracy zespołowej. Ciepłem i łagodnością kobiety potrafią osiągnąć więcej niż agresywnością i przekonaniem o konieczności demonstrowania swej siły.