STANISŁAW KOSTKA POTOCKI

• MYŚL O WIELKOŚCI POETYCZNEJ
  

• Jeśli podmiot przykuty do ciężkiej roboty, ma innych bawić, mimo swojej tęsknoty

• Jeśli wiersz ma być poświęcony wiecznej pamięci

• To wówczas kruszy on pióro

• Dla niego polem jest cały świat, a granica natura

• WIERSZ O NIEPEWNOŚCI LOSÓW
  

• Próżno staramy się dociec tajemnicy losów

• Nikt nam tego nie odsłoni

• Wyroki są wyryte w księgach wieczności, które są nieczytelne dla oka ludzkiego

• Fortuna toczy się nierównym kołem

• Po niepewnym biegu życia, każdy jednak dojdzie do spokojnego brzegu

• Tak samo marne popioły złoży w grobie i sławny i nie
  
  

• ROZUM I SERCE
  WIERSZ DO ŻONY
  

• Serce i rozum nieustannie walczą i nie dają człowiekowi żyć spokojnie

• Serce wiedzie raz ku dobremu a raz ku biedzie

• Człowieka nieustannie trapi tęsknota

• Miłość trapi życie, a tęsknota truje

• Nieważne czy serce czy rozum włada człowiekiem i tak czekają na niego niedola i błędy

• Lata, rozum i rozkosze miną

• Zwraca się do żony, gdyż nikną wszelkie wątpliwości jakie ma, gdy o niej pomyśli

• PIOSNECZKA DO SNU
  

• Podmiot kocha sen, woli go nad prawdę, bo obłudą cieszy jego niedole

• Czasem czuje on życie tylko we śnie

• Słodkie chwile pędzi we śnie

• Prosi Boga, aby nie gardził jego prośbami i uczynił sny jawą albo sprawił, żeby się nie budził
  

• O OSSYJANIE
  DO KSIĘCIA BISKUPA WILEŃSKIEGO
  

• Wdzięk lutni Ossyjana zjedna mu księcia, jako przyjaciela

• Opiewa on czyny swych dziadów

• Teraz kiedy jest już stary, wspomina poranek swego życia

• Jego przewodnikiem była natura, prawda władała jego językiem

• Własnym czuciem stał się mistrzem sztuki

• Gnie szczęśliwy, kto poświęcił życie ojczyźnie

• CZARY

• Były kiedyś czarownice, baby stare, złe

• Teraz są grzeczne, miłe, ładne

• Kiedyś się ich bano, teraz je kochają

• Płeć piękna zmieniła baje w prawdę

• Czary dzieją się w oczach, mowie, twarzy, uśmiechu

• Każdy jest tym omamiony, chociaż czasem tego żałuje

• WIERSZ DO GRZEGORZA PIRAMOWICZA
  

• Podmiot zwraca się do przyjaciela i mówi, że czasem rozmyśla o wieczności

• Przyrodzenie określa człowiekowi granice i nie zdoła on ich zmienić

• Czas przyszły to niewiadoma

• Każda godzina wznosi nam grób

• Szczęśliwy ten, kto żyje rozkosznie i cnotliwie

• Horacy dobrze mówił, że śmierć nie ma względów na nikogo- depcze i biedę i sławę

• Trwalszy niż życie nagrobek wznosi ludziom cnota

• Podmiot prosi Piramowicza, aby powiedział mu jak ją zjednać, bo ona ciągle z nim przestaje

---