WOJNA NA DALEKIM WSCHODZIE - KAPITULACJA JAPONII
Japonia właściwie do wojny nie włączyła się dopiero w 1944.
Już w latach trzydziestych - dokładnie w 1931 zaatakowała północne Chiny - tereny Mandżurii - Mukden. Następnie Armia Kwantuńska, którą stanowiło ponad milion żołnierzy utworzyła tam cesarstwo Mandżukuo, które było całkowicie zależne od Tokio.
W 1931 w Japonii po raz pierwszy zaczęto głosić hasło „Azja dla Azjatów”, co sugerowało, że wszelkie inne wpływy, jak na przykład europejskie, powinny zostać z Azji usunięte.
W 1937 Japonia zaatakowała po raz wtóry. Z Mandżurii uderzono na południe. Podbito tereny rdzennie chińskie, łącznie z Pekinem.
Wielka Brytania i USA udzielały pomocy Chińczykom - była to pomoc głównie materialna. Chinami rządziła wówczas partia Kuomintang na czele z Czang Kaj-szekiem, chińskim nacjonalistą. W Chinach istniała także Komunistyczna Partia Chin, na czele której stał Mao Zedong. Nie odgrywała ona jednak większej roli.
Japończycy rozważali wiele możliwości ataku w Azji. Ostatecznie jednak zwyciężyła koncepcja morska - zgodnie z którą zamierzano opanować obszary wyspowe na Pacyfiku. W związku z tym, następnie planowano także podbój Australii.
Japończycy zdobyli również, właściwie „za darmo” obszar Indochin ( obecnie Laos, Kambodża i Wietnam). Stanowiły one wówczas własność Francji, a Japonia wymusiła na Petainie i rządzie państwa Vichy oddanie Indochin pod zarządzanie Japonii. Był to obszar, który mógł stanowić doskonałą bazę wyjściową do uderzenia na Indie Holenderskie ( Jawa, Sumatra, Borneo, Półwysep Malajski), tereny należące do Holandii.
Japonia zaczęła przygotowania do wojny. Końcem 1941 Japończycy byli gotowi. Wiedzieli jednak, że by ich atak był skuteczny, muszą zaatakować w kilku miejscach naraz. Tylko w ten sposób mogli rozproszyć posiłki obronne przeciwników.
Za uderzeniem Japonii przemawiały następujące fakty:
- Wielka Brytania toczyła wojnę w Afryce, którą zresztą wówczas przegrywała,
- Wielka Brytania prowadziła działania na Atlantyku,
- USA mogły lada moment włączyć się w Europie do wojny po stronie brytyjskiej, co odwróciłoby ich uwagę od sytuacji na Pacyfiku.
W dodatku Amerykanie przez cały czas lekceważyły Japonię.
7 grudnia 1941 (niedziela) Japonia uderzyła na amerykańską bazę w Pearl Harbor, znajdującą się w Archipelagu Hawajskim. Była to baza powietrzno- morska. W czasie ataku zginęło 2400 Amerykanów, a 1000 zostało rannych. W porcie Japończycy zatopili 8 amerykańskich pancerników. Polowali głównie na lotniskowce, ale jeszcze przed atakiem japońskim wypłynęły one w morze, co uratowało je przed atakiem.
Po tych zdarzeniach kraje sojusznicze Japonii - Niemcy, Włochy i prawie wszyscy ich sojusznicy ( z wyjątkiem Finlandii, która pozostała neutralna) wypowiedziały wojnę USA.
W połowie stycznia 1942 Amerykanie zwołali do Rio de Janeiro konferencję panamerykańską, w której uczestniczyło 21 państw. Głównym celem, który w większości Amerykanie zrealizowali, było dążenie do potępienia japońskiego ataku w oczach światowej opinii publicznej. Atak Japonii rzeczywiście potępiło 19 państw, nie zrobiły tego: Argentyna i Chile, które później zaczęły stanowić azyl dla zbrodniarzy wojennych.
Japonia, wykorzystując moment zaskoczenia atakowała dalej. Japończycy opanowali Birmę, z jej stolicą - Rangunem, Sumatrę, Jawę, Borneo, Filipiny, Nową Gwineę.
W maju 1942 Japończycy gotowi byli do ataku na Australię. Wtedy wówczas ponieśli pierwszą klęskę - w bitwie na Morzu Koralowym.
W czerwcu 1942 rozegrała się lotniczo- morska bitwa koło Midway. W jej efekcie Japończycy utracili inicjatywę strategiczną. Stracili wówczas 11 okrętów, w tym 5 lotniskowców.
W sierpniu 1942 amerykanie rozpoczęli lądowanie na Wyspach Salomona.
W listopadzie 1942 miała miejsce bitwa pod Guadalcanal. Japończycy utracili wówczas kolejne 5 lotniskowców. Punktem kulminacyjnym tej bitwy był 15 listopada 1942.
Wiosną 1943, dokładnie w kwietniu, Amerykanie przypadkowo zestrzelili japoński samolot wojskowy, na którego pokładzie znajdował się admirał Isoroku Yamamoto - mózg japońskiej operacji na Pacyfiku. Zastąpił go Koga, który jednak nie potrafił podjąć takiego ryzyka bojowego, a sytuacja Japonii coraz bardziej się pogarszała.
W 1944 Amerykanie wprowadzili nową taktykę wojenną - taktykę „żabich skoków”. Polegała ona na tym, że gdy na przykład Amerykanie opanowali Wyspy Salomona, tworzyli tam bazy i atakowali pobliskie wyspy, przez co cały czas przesuwali się do przodu w kierunku wysp rdzennie japońskich.
W październiku 1944 Amerykanie wylądowali na Filipinach. Walki toczono o wyspę Leyte. Japończycy wówczas po raz pierwszy zastosowali formację kamikadze ( = boski wiatr) - piloci samobójcy, którzy po zrzuceniu bomb uderzali w statki przeciwników.
W lutym 1945 opanowano Manilę - stolicę Filipin.
Marzec - czerwiec 1945 Amerykanie opanowali Okinawę i Iwo Jimę - wyspy znajdujące się blisko wysp japońskich.
Amerykanie zaproponowali wówczas Japonii kapitulację. Japonia jednak odrzuciła ta propozycję.
Amerykanie oszacowali, że gdyby walczyli z Japonia tradycyjnymi metodami to do końca walk mogłoby zginąć od 1,5 do 2 milionów amerykańskich żołnierzy. Między innymi właśnie i z tego powodu, wybrany w kwietniu 1945 na prezydenta - Truman, zdecydował się w wojnie z Japonią użyć bomby atomowej. Miało to stanowić również demonstrację siły przed ZSRR.
6 oraz 9 sierpnia 1945 na pokładzie samolotu B-29 znalazły się pociski nuklearne.
6 sierpnia 1945 zrzucono bombę na Hiroszimę. 150 tysięcy ludzi zginęło. Miasto właściwie przestało istnieć. Trochę mniejszą siłę miała bomba zrzucona 9 sierpnia 1945 na Nagasaki.
Japonia bezwarunkowo kapitulowała 2 września 1945. W Zatoce Tokijskiej na pokładzie pancernika „Missouri” kapitulację podpisał minister spraw zagranicznych Japonii - Shigemitsu, a przyjął ją gen. MacArthur.
W trzy miesiące po zakończeniu wojny w Europie - 9 sierpnia 1945 ZSRR uderzyło na Mandżurię. Toczono zaciekłe walki z Armią Kwantuńską, która została jednak ostatecznie pokonana.
Po wojnie w Japonii cesarz Hirohito przestał być uważany za „syna boga niebios”, a stał się zwykłym władcą konstytucyjnym. Cesarz nigdy nie był sądzony za zbrodnie, jakie popełniła Japonia w trakcie wojny. Panował on do początku lat osiemdziesiątych, potem zastąpił go jego syn - Akihito.