Konstr. typowe z drewna klejonego:
-Belki proste o stałym przekroju stosuje się zwłaszcza w konstrukcjach dachowych, tarczach ściennych oraz jako konstrukcje belkowe pomiędzy piętrami. Są one często układane jako belki ciągle jedno lub wieloprzęsłowe, albo układane jako dźwigary ciągle łączone przegubowo (belki gerberowskie). Belki proste z drewna klejonego są do­starczane w długościach do około 50 m.


-Dźwigary jednospadowe i dwuspadowe stosowane są głównie jako belki dachowe, wobec któych stawia się wymogi względem poziomej krawędzi dolnej (pomijając wielkość wgięcia), natomiast górna krawędź belki ma unosić płaszczyznę dachu (nachylenie do około 5°). Kształt spadku dźwigara belki zapewnia właściwy spadek dachu.

-Dźwigary o zakrzywionej i zmiennej wysokości przekroju (bumerangowe) stosowane są tam, gdzie potrzebne jest większe pochylenie połaci dachowej (ok. 5-15°). Ze względu na powstające w takich belkach naprężenia w kierunku prostopadłym do warstw kleju, należy dobierać stosunkowo duży promień krzywizny na dolnej krawędzi dźwigara.



Paraboliczny kształt pasa dolnego tego typu dźwigara odzwierciedla optymalny rozkład momentów. W halach jednonawowych dach projektuje się jako jednospadowy.

W halach dwu- i więcej nawowych z podporami pośrednimi otrzymujemy dachy siodłowe albo poprzez

zaprojektowanie wyższego punktu podparcia w osi środkowej - realizujemy dachy szedowe.

-Belki kratownicowe

Duże belki kratownicowe są często wykonywane w całości z drewna klejonego. W belkach średniej wielkości drewno klejone stosuje się w pasach górnym i dolnym kratownicy oraz w najdłuższych krzyżulcach i słupkach, natomiast krótsze elemen­ty wykonuje się z drewna litego. W przypadku dużych sil rozciągających krzyżulce rozciągane są często wykonywane ze stali. Przy wykonaniu belki górnej ukształtowanej jako parabola można uzyskać konstrukcje szczególnie eko­nomiczne. Sit)' w krzyżulcach kratownicy będą male, zaś połączenia można wykonać w prosty sposób. Rozpiętości do około 100 m.

-Ramy z drewna klejonego są często wykorzysty­wane na konstrukcje hal przemysłowych, budyn­ków rolniczych oraz sal sportowych. Zazwyczaj są one wykonywane jako ramy dwuczęściowe, złączo­ne w kalenicy. Rozpiętość hal wynosi zazwyczaj od 10 do 50 m, jednak większe rozpiętości są również możliwe. Odległość w szeregu pomiędzy poszcze­gólnymi ramami wynosi zazwyczaj od .5 do 6 m, przy czym ze względów ekonomicznych najlepiej, żeby była tak duża jak jest to możliwe.

---