KATEDRA HODOWLI LASU

Wydział Leśny SGGW w Warszawie

„Projekt urządzenia zadrzewień terenów rolniczych”

HUBERT NORMAN

Nr alb. 82109, Grupa VI

Rok akademicki 2000/2001

Zadanie: Określić potrzeby zadrzewieniowe i zaprojektować zadrzewienia terenów rolniczych wskazanych na załączonej mapie.

TEMAT VIII/ 124

Kraina III- Wielkopolsko- Pomorska

Dzielnica 7- Niziny Wielkopolsko- Kujawskiej

Nadleśnictwo Kościan

1. Rozpoznanie występujących na rozpatrywanym obszarze zagrożeń środowiska przyrodniczego oraz potrzeb w zakresie poprawy jego walorów użytkowych, a następnie wskazanie możliwości poprawy jego środowiska przyrodniczego poprzez wprowadzanie nowych lub uzupełnianie istniejących zadrzewień.

Zagrożenia środowiska przyrodniczego na rozpatrywanym obszarze są potencjalnie bardzo duże. Zagrożenie potencjalne jest dlatego bardzo duże, bo są to tereny rolnicze- a one są szczególnie podatne na zachwianie równowagi przyrodniczej. Brak tu w najbliższym terenie sąsiedztwa lasu (mapa poniżej), a istniejące obiekty zadrzewieniowe są bardzo skąpe- nielicznie występujące w postaci grupowej i kępowej, niekiedy spotykane lokalnie częściej zadrzewienia w formie punktowej.
Ze względu na brak zadrzewień i sąsiedztwa lasu, prawie w ogóle nie są spełniane funkcje ochronne, a one są najważniejsze- zwane również ekologicznymi lub biologicznymi. Brak zadrzewień w danym terenie objawia się małą liczebnością cennych gatunków małych zwierząt i roślin.

Najbardziej podatnym na zachwianie równowagi są agroekosystemy. Ryszkowski /1984/ twierdzi, że zmniejszony stopień zamknięcia małego cyklu obiegu materii w agroekosystemach jest wynikiem obniżonej retencji wody, potęgujących się procesów wodnej i wietrznej erozji, obniżonej sorpcji biologicznej, czy chemicznej oraz wielu innych procesów i zjawisk zwiększających migracyjność różnych materiałów w agroekosystemach. Autor ten /Ryszkowski, 1979/ zauważa również, że część wprowadzanych materiałów przewyższa pojemność środowiskową pó1 i staje się źródłem zanieczyszczenia innych elementów krajobrazu. Na obszarach rolniczych konieczne jest więc stałe podejmowanie przedsięwzięć zmierzających do redukcji takich czynników zagrażających trwałości agroekosystemów jak nadmierna prędkość wiatru, obniżona retencja wody, erozja gleb, zanieczyszczenia wody , powietrza i gleby oraz biologiczne zubożenie krajobrazu. Najlepszą drogą trwałego podniesienia stabilności krajobrazu rolniczego jest jak największe zbliżenie jego struktury do struktury stabilnych krajobrazów leśnych, co można uzyskać poprzez odpowiednie zadrzewienie.

Poprawą funkcjonowania ekologicznego danego obszaru będzie uzupełnienie istniejących zadrzewień, oraz wprowadzenie nowych zadrzewień- wychodząc ku istniejącym zagrożeniom i potrzebnym funkcją ochronnym w danym terenie. „Ubocznym efektem zadrzewień” będą funkcje społeczno kulturowe, które przyczynią się do poprawy zaspokajania potrzeb człowieka w zakresie wypoczynku, estetyki otoczenia, rozwoju umysłowego i kultury. Charakterystyczną i cenną cechą zadrzewień jest równoczesne spełnianie przez nie wielu różnych funkcji.

PROJEKT URZĄDZANIA TERENÓW ROLNICZYCH

HUBERT NORMAN

Nr alb. 82109, Gr. VI

Rok akademicki 2000/2001

- 1 -

---