PRZEKAZANIE ZUCHÓW DO DRUŻYNY HARCERSKIEJ

phm. Katarzyna Gajzler

KKDH 2005

Spotykam czasem moje byłe zuchy, które są teraz w drużynach harcerskich i starszoharcerskich. Pokazują z dumą, przypięty do piersi Krzyż Harcerski, oznaczenia kolejnych stopni, opowiadają o obozach. Serce rośnie, gdy ich słucham. „Zobaczyłam” sens mojej instruktorskiej pracy.

Harcerski system wychowawczy realizowany w ciągu blisko 90-letniej historii ZHP jest rozumiany jako jedność zasad harcerskiego wychowania, metody i programu. Bardzo istotne jest to, by była zachowana ciągłość naszej pracy. Chodzi o to, by dziecko, które trafia do gromady zuchowej, mogło mieć szansę dalszego rozwoju w drużynie harcerskiej, a harcerz w drużynie starszoharcerskiej, czy wędrowniczej. We wszystkich tych przypadkach, drużynowi kierują się podobnymi wartościami i zasadami w pracy z dziećmi i młodzieżą. Zatem, pozytywne oddziaływania mają miejsce na kilku etapach harcerskiej drogi. Pierwszym z nich jest właśnie etap zuchowania, i między innymi od Zuchowego Wodza i Drużynowego Harcerskiego zależy, czy nastąpi kontynuacja tej pracy, czy nie.

Teoretycznie rzecz ujmując

Wśród dokumentów związkowych jest Instrukcja w sprawie organizacji i zasad działania gromady zuchowej, która daje pewien obraz tego, jak przejście zuchów do drużyny harcerskiej ma wyglądać.

17.Drużynowy planuje i prowadzi działalność wychowawczą uwzględniając zasady zawarte w Prawie i Obietnicy Zucha, potrzeby zuchów, rodziców i środowiska działania oraz propozycje programowe ZHP.

18.Gromada dba o stworzenie ciągu wychowawczego przez współpracę z drużyną harcerską.

Czynniki, od których zależy przejście zuchów do drużyny harcerskiej

Wiemy już, że Instrukcja kładzie nacisk na przekazywanie zuchów do drużyny harcerskiej, ale zastanówmy się przez chwilę, od czego tak naprawdę to zależy:

1. Zakładamy, ze przy szkole, w której działa drużyna harcerska działa także gromada zuchowa.

2. Bardzo istotne jest nasze osobiste zaangażowanie w całą sprawę.

3. Ważne są też relacje, jakie panują między gromadą zuchową a drużyną harcerską, oraz między kadrami drużyn. Jeśli są one bliskie i serdeczne, to naszym zuchom łatwiej będzie wkroczyć do drużyny. W rozmowie między kadrami drużyn warto też poruszyć kwestię, czego rada drużyny harcerskiej oczekuje od zuchów, które do niej przejdą. Co dzieci powinny wiedzieć, co umieć? Wspólnie musicie ustalić, jak zuchy zapoznają się z drużyną i działającymi w niej zastępami. Zuchy muszą poznać drużynowego harcerskiego, członków drużyny, jej obrzędy, jest to warunek konieczny, jeśli cała akcja ma odnieść sukces.

4. Także aspiracje zucha, są istotnym wyznacznikiem powodzenia całej akcji. Druh Wardęcki pisał, że to drużynowy przez częste zwracanie się do zucha, mającego przejść do drużyny harcerskiej w specyficzny sposób wpływa na poziom aspiracji, np.: „Kiedy zostaniecie harcerzami, to ...”.

5. Ważne jest poparcie rodziców naszych zuchów, co do tego, że ich dzieci dodrze robią przechodząc do drużyny harcerskiej.

6. Właściwe przygotowanie samego momentu przejścia, wymaga poświęcenia trochę czasu, ale naprawdę warto! (Uroczystość może odbyć się na zbiórce w pomieszczeniu, w lesie, przy ognisku, na biwaku itd. Przygotowania do uroczystości nie mogą rozpocząć się na miesiąc przed. Trzeba o tym pomyśleć planując pracę drużyny/ szczepu na początku roku harcerskiego, lub co najmniej w połowie, by we wrześniu zuchy mogły przejść do drużyny harcerskiej. Wtedy będą już znały całą drużynę i jej specyfikę).

7. W zasadzie po uroczystości przekazania zuchów do drużyny harcerskiej, rola Wodza zuchów staje się drugoplanową, albo nawet trzecioplanową. Teraz bardzo ważne jest to, co dzieje się w drużynie harcerskiej. Całe przygotowania mogą zakończyć się fiaskiem, jeśli na zbiórkach harcerskich nic się nie dzieje, albo drużynowy nie ma pojęcia o prowadzeniu zbiórek harcerskich. Drużyna harcerska musi zaimponować zuchom (zaproponować coś nowego, nieznanego, ważnego). Gdy zuch zrazi się do nowej drużyny, to ciężko będzie go „odzyskać”. Miejmy jednak nadzieję, że odwiedzając drużynę harcerską, będąc jeszcze zuchem, bardzo zapragnął zostać jej harcerzem.

Należy się też zorientować czy wśród pobliskich podstawówek nie ma jakieś gromady, która nie ma dokąd przekazywać swoich zuchów! Jest to niewykorzystane źródło pozyskania przyszłych harcerzy. Nawiążcie kontakt z Namiestnikiem Zuchowym, zapytajcie o najbliżej działające gromady, które nie mają dokąd przekazywać dzieci. Zapoznajcie się z kadrą gromady zuchowej (oni też Was potrzebują). Zaproponujcie pomoc w zaprowadzaniu dzieci na zbiórki i odprowadzaniu ich pod szkolę lub bezpośrednio do domu (może któryś ze starszych harcerzy zgodzi się odprowadzać młodszego do domu, może sam niedaleko mieszka? Być może któryś z rodziców byłych zuchów sam się zadeklaruje?) Warto spróbować.

Przygotowanie zuchów do przejścia do drużyny harcerskiej

Przygotowania do uroczystej zbiórki jak i ona sama powinna zaabsorbować kadry obydwu drużyn. Drużynie harcerskiej (drużynowemu) powinno zależeć na tym, aby harcerze z paroletnim stażem zuchowym dołączyli do jego zespołu, ponieważ są bardziej doświadczeni, samodzielni, przyzwyczajeni do zgodnej pracy w grupie, bardziej zdyscyplinowani i mają głębsze poczucie obowiązku, niż wstępujący do drużyny „cywile”. Ponadto, drużyna harcerska nie musi przygotowywać szerokiej akcji agitacyjnej, ponieważ byłe zuchy zasilą jej szeregi.

Gromada przygotowując zuchy do przejścia do drużyny harcerskiej, ma do dyspozycji wszystkie potrzebne ku temu narzędzia. Za ich pomocą powinno się wśród starszych zuchów położyć większy nacisk na samodzielność i własną inicjatywę, przygotować zuchy do podjęcia nowych, trudniejszych zadań w drużynie harcerskiej i wzbudzić pragnienie dobrowolnego ich podęcia. Nie wolno uzależniać zuchów od siebie, trzeba pozwolić im odejść. Należy wspierać, pójść razem na pierwszą, drugą zbiórkę harcerską, poprosić o opowiedzenie wrażeń w Kręgu Rady. Najdoskonalszym i najbardziej precyzyjnym do tego narzędziem jest system zuchowych gwiazdek.

• Gwiazdki zuchowe

Dla zucha wymagania gwiazdki to zestaw zadań, które musi wykonać sam lub wspólnie z kolegami, by wspiąć się na wyższy szczebel, nakładający nań większe obowiązki i większe prawa (np.: prawo do wstąpienia do drużyny harcerskiej). Gwiazdki pobudzają aspiracje zuszka, rozpoczynają drogę po kolejnych szczeblach drabiny stale wzrastających zadań i wymagań. Po zdobyciu trzeciej gwiazdki zuch może zostać harcerzem.

Nie będę się tu zajmować całym systemem zdobywania gwiazdek zuchowych, ale tylko ostatnim zuchowym stopniem. Wszystko to, z uwagi na jego nierozerwalne związki z tematem.

Program trzeciej gwiazdki - Zuch gospodarny:

1. Zorganizowałem(am) wraz z gromadą akcję gospodarczą, która przyczyniła się do wzbogacenia majątku gromady.

2. Nawiązałem(am) kontakt z harcerzami i dowiedziałem(am) się, jak można zostać harcerzem. Wykonałem(am) z nimi pożyteczną pracę dla środowiska.

3. Zdobyłem(am) odznakę „Siedmiomilowe Buty” lub uczestniczyłem(am) w harcerskiej formie wypoczynku.

4. Znam obrzędy i zwyczaje drużyny harcerskiej, z którą nawiązałem(am) kontakt. Wiem kto jest bohaterem tej drużyny i szczepu, w którym ona działa.

Powyższy program nie jest przeznaczony dla zucha, ale dla drużynowego, który w oparciu o niego układa zadania dla każdego zucha indywidualnie, w zależności od możliwości, zainteresowań itd. Zuch może zdobyć kolejną gwiazdkę, po wypełnieniu wszystkich wymagań poprzedniej gwiazdki (nie musi się to odbywać w systemie rocznym).

• Pomocny może być także system zdobywania sprawności indywidualnych, zwykle wpleciony w program gwiazdki. Jednak dla zuchów które, za późno wstąpiły do gromady, nie zapracowały na trzecią gwiazdkę lub też z innych powodów nie mają szans na jej zdobycie, można posłużyć się krótkookresowym narzędziem mianowicie  -sprawnością indywidualną.

Sprawności indywidualne pomagają rozwijać zainteresowania, doskonalić umiejętności, pogłębiać wiedzę. Dają szansę samodzielnej realizacji pewnych zadań. Są też niewątpliwą szansą na to, by oswoić zuchy z myślą o przejściu do drużyny harcerskiej, pomóc poznać jej członków, a nawet zwyczaje, obrzędy. Jednym słowem zachęcić do stania się jej członkiem.

• Innym sposobem na zapoznanie najstarszych zuchów z drużyną harcerską, jest zaproszenie drużynowego drużyny harcerskiej na kilka zbiórek gromady zuchowej. Drużyna harcerska może pokazać się zuchom organizując dla nich wycieczkę, wspólną uroczystą zbiórkę lub imprezę np.: olimpiadę sportową.

Można też zorganizować spotkanie dla najstarszych zuchów, na którym każdy harcerski zastęp mógłby się zaprezentować. Po takiej zbiórce zuchy podejmują decyzję, z którym zastępem chciałyby się zaprzyjaźnić. Za jakiś czas (niezbyt odległy) zuchy mogą przyjść jako goście na zbiórkę „swojego” zastępu. Można to także zorganizować od drugiej strony tzn. harcerze zapraszają zuchy na zbiórkę, obserwują je, poczym każdy zastęp wybiera zuchy, które chciałby zaprosić na zbiórkę swojego zastępu. W następnym miesiącu zuchy odwiedzają te zastępy i podejmują decyzję, czy chcą w nim być czy szukają innego. Warto, aby podczas takiej zbiórki obecny był drużynowy lub przyboczny zuchowy.

Współpraca gromady zuchowej z drużyną harcerską

O odpowiedź poproszę druhny i druhów drużynowych:

- Co ja sam zrobiłem (zrobiłam), na rzecz współpracy z

gromadą zuchową?

- Czy wiem, jakie gromady zuchowe działają w środowisku i kto im przewodzi?

- Czy drużyna harcerska choć raz zrealizowała jakieś zadanie wspólnie z zuchami?

- Czy harcerze brali udział w pracach na rzecz szkoły lub społeczności lokalnej zainicjowanych przez zuchy?

Drodzy drużynowi, nie jesteście sami w tej organizacji, nawiążcie kontakty z gromadami zuchowymi. Efekty ej współpracy będą korzystne dla obydwu stron!

Korzyści ze współpracy dla harcerzy:

• Po przyjęciu zuchów do drużyny harcerskiej szybko zostają stworzone dobrze działające zastępy.

• Harcerze uczą się współpracy z młodszymi, co stwarza naturalne sytuacje uczenia się odpowiedzialności za innych.

• Umożliwienie realizacji zadań związanych ze zdobywaniem sprawności harcerskich takich jak „opiekun dzieci”, „przyjaciel dzieci”, „mistrz harców” i in.

• Nabycie praktyki przez harcerzy, którzy w przyszłości chcieliby objąć funkcję przybocznego lub drużynowego harcerskiego.

• Urozmaicenie i wzbogacenie zbiórek harcerskich formami pracy zuchowej (teatr, majsterka, pląsy).

Co z takiej współpracy wynika dla zuchów?

• Pomoc materialna w zakresie lokalu (gospodarzami lokalu są najczęściej harcerze), sprzętu (harcerze mogą go dostarczyć na biwak, wycieczkę, kolonię).

• Pomoc w usprawnieniu i organizacji imprez (imieniny zucha, przygotowanie do Obietnicy, nadanie trzeciej gwiazdki, zwiadu i in.).

• Przybliżenie zuchom metody harcerskiej.

• Ośmielenie wobec starszych dzieci i nawiązanie współpracy.

• Odnajdywanie autorytetów wśród harcerzy przez imponujące zuchom zachowania (np.: zdobycie trzech piór, odwaga na nocnej warcie).

Być może znajdzie się taka druhna lub druh, który będzie chciał zostać z zuchami (nowy przyboczny, przyboczna).

Elementy zbiórek harcerskich (i nie tylko), które mogą „zachwycić” starsze zuchy.

Niektóre z nich warto wpleść w konspekt zbiórki z przekazaniem zuchów do drużyny harcerskiej. Należy je tylko dobrze zaplanować i przeprowadzić. Mogą zaimponować zuchom ponieważ są poważniejsze, „bardziej dorosłe”, mają w sobie coś niezwykłego, tajemniczego, a przede wszystkim są ciekawe, bo nowe.

• Harcerska musztra

• Posługiwanie się busolą

• Rozstawianie namiotu

• Budowa obsługa i kuchni polowej

• Piosenki i pląsy harcerskie

• Pokazy ratownictwa medycznego

• Ognisko

• Stanie na warcie

• Zawody balonowe

• Pokaz pionierki drużyny

• Zjazdy na linach (małpi gaj)

• Wykorzystanie polowego radia

• Turnieje, zawody sportowe (można wykorzystać bardziej „wyrafinowane sprzęty jak: desko rolka, hulajnoga, lina, nawet menażka, która dzisiejszym zuchom jest raczej obcym naczyniem)

• Wystawa pamiątek drużyny (zdjęcia, kroniki, gazetki, totem, proporce i in.)

• Forma teatralna (np.: przedstawienie dla zuchów z wykorzystaniem efektów świetlnych i muzycznych)

Można zapewne wymienić dużo jeszcze takich „haczyków” na młodych harcerzy. Myślę, że każda drużyna harcerska ma jakąś swoją specyfikę, coś co szczególnie lubi robić, w czym się specjalizuje. Trzeba się tym przed zuchami pochwalić, popisać swoimi umiejętnościami.

Zuchy interesują się różnymi odznakami, plakietkami, które harcerze mają na mundurach. Także sama specyfika harcerskiego umundurowania np.: rogatywki, berety, furażerki, sznury harcerskie, getry, pasy, pagony itd. podobają się zuchom. Dlatego uważam, że warto dzieciom powiedzieć, że będą takie mogły nosić, gdy zostaną harcerzami. Podczas przekazania zuchów do drużyny harcerzy należy wykorzystać stosowne obrzędy drużyny harcerskiej.

Przejście zuchów do drużyny harcerskiej

Nie jest to zadanie łatwe, ponieważ zuchy są zżyte z gromadą, z rówieśnikami, z drużynowym itd. Przejście jest jednak konieczne, ponieważ gromada nie stwarza już warunków do dalszego rozwoju. Pamiętać należy, że harcerzem można zostać od 10 roku życia. Dlatego, jeśli w gromadzie są zuchy w wieku 10 lat, które przestało pociągać zuchowanie, to albo zbiórki są nudne, albo czas na to, by przejść do drużyny harcerskiej. Gdy w szkole nie ma drużyny harcerskiej, awansowanie starszego zucha na przybocznego, jest kiepskim wyjściem z sytuacji. Nie powinno się tego robić z kilku względów:

• niedojrzałość emocjonalna do pełnienia funkcji przybocznego

• brak odpowiedniego przygotowania i „obycia” z harcerstwem

• brak autorytetu wśród zuchów, które do tej pory były na tym samym poziomie

• poza tym, nie zabierajmy naszym zuchom możliwości udziału w harcerskiej przygodzie.

Nie powinno się przetrzymywać zuchów dłużej niż jest to konieczne, ponieważ może się tak zdarzyć, iż znudzone zuchy zaczną wyśmiewać „dziecinne„ zabawy i niezbyt pochlebnie wyrażać się o gromadzie, jako bandzie dzieciaków. To z kolei nie wpłynie pozytywnie na funkcjonowanie gromady.

Uroczysta zbiórka przekazująca zuchy do drużyny harcerskiej powinna być przygotowana wspólnie przez Drużynowego harcerskiego i Wodza zuchów. Na takiej zbiórce młody harcerz, powinien poczuć, że w nowej drużynie jest naprawdę chciany.

Szczypta praktycznych pomysłów j a k T O z r o b i ć ?

1. W obrzędzie uczestniczą dwie drużyny: zuchowa i harcerska. Zbiórka zuchowa rozpoczyna się obrzędem powitania. Jeszcze przed zbiórką najstarszy zastęp harcerski rozkłada kila tras, o jednakowej długości i podobnym stopniu trudności. Dobrze byłoby, to zrobić w pobliskim parku, czy lesie. Wszystkie trasy zbiegają się w jednym miejscu. Harcerze zapraszają zuchy do udziału w zwiadzie. Zaproszenie może być pisemne (można je potem wkleić do kroniki) lub ustne. Zuchy zbierają się w Kręgu Rady i podejmują decyzję o wzięciu udziału w proponowanej zabawie. Cała drużyna udaje się na wyznaczone miejsce. Tam dzieli się na kilka grup, tzn. tak, by każdy harcerski zastęp wziął pod opiekę kilka zuchów (najlepiej całą szóstkę). Po losowaniu tras patrole ruszają (pamiętajcie o osobach pełnoletnich!) Docierają do miejsca ze znakiem patrolowym „list” odszukują i rozszyfrowują wiadomość, która mówi, gdzie szukać skarbu. Po drodze jest jeszcze kilka drobnych poleceń np.: gdzie trzeba iść dalej, w jaki sposób trzeba się poruszać. Zuchy i harcerze docierają do przygotowanego wcześniej kręgu ognia. Tam są już drużynowi i przyboczni obydwu drużyn, oraz proporce, totemy, kroniki etc. Drużynowy harcerzy przyjmuje zdobyty skarb. Harcerze rozpoczynają ognisko własnym obrzędem, następnie drużyny śpiewają na zmianę własne piosenki. Rozpoczyna się gawęda. Drużynowi na przemian opowiadają, co drużyny dotychczas robiły. Na koniec drużynowy harcerzy przypomina sobie o zdobytym skarbie. Następuje uroczyste otwarcie skarbu. Drużynowy wyjmuje zwinięty w rulon dokument, z którego odczytuje, że dane zuchy od dziś będą członkami drużyny harcerskiej. Zuchy dokonują pożegnalnego wpisu do księgi drużyny zuchowej. Żegnając się z drużyną przechodzą ostatnią próbę, próbę ognia. Jeden z przybocznych przygasza płomień, tak, by ognisko ledwie się tliło. Przyboczny zuchowy bierze na ręce odchodzącego zucha i podaje go nad ogniskiem przybocznemu harcerskiemu. Po „harcerskiej stronie” drużynowy przepina zuchowi odznakę zucha na prawą stronę mundurka, potem każdy zuch otrzymuje chustę drużyny harcerskiej, sznur lub plakietkę. Chusty, plakietki mogą być częścią skarbu, odnalezionego w czasie zwiadu. Na cześć nowego druha harcerze wznoszą okrzyki. Na zakończenie zuchy i harcerze śpiewają wspólną pieśń.

2. Zbiórka obydwu drużyn: zuchowej i harcerskiej., od kilku tygodni ściśle ze sobą współpracujących. Harcerze przynoszą rekwizyty potrzebne do zorganizowania turnieju oraz sprzęt biwakowy. Spotkanie rozpoczyna piosenka, drużynowy opowiada krótką gawędę i zachęca dzieci do udziału w turnieju. Zuchy uczestniczą w różnych konkurencjach: biegają w workach, strzelają z łuku do balonika, rzucają w biegu do celu itp. Tymczasem harcerze rozbijają namioty, w przerwie pomiędzy konkurencjami przeprowadzają pokaz ratownictwa, śpiewają harcerskie piosenki. Zuchy zapraszają harcerzy do wspólnych zawodów zręcznościowych. Drużyny wystawiają swoje reprezentacje. Odbywają się wyścigi: z książką na głowie, w przyszywaniu guzika, w układaniu rozsypanki z hasłem itp. Drużynowy zbiera wszystkich w kręgu i podsumowuje pierwszą część zbiórki. Harcerze na sygnał drużynowego, ustawiają się z proporcem w kolumnie dwójkowej, zuchy ze znakiem gromady w kręgu. Harcerze uderzają w werble, drużynowy zuchów podaje komendę: „Zuchy do pasowania wystąp!”, a następnie mówi: „Za chwilę odbędzie się uroczyste pasowanie was na harcerzy. Zaświadczycie wobec wszystkich, że podczas zuchowania nie traciliście darmo czasu. Niech teraz każdy powie, czego nauczył się będąc zuchem”. Zuchy przedstawiają swój dorobek np.: umiem pływać żabką, jeździć na rowerze, zdobyłem trzy gwiazdki oraz sprawności takie jak: „Robinson”, „Ateńczyk”, „Podróżnik”, „Pomocna dłoń”, „Porządnicki” itp. Po prezentacji chórem powtarzają punkty Prawa Zucha, które dotychczas je obowiązywało. Potem słuchają jak jeden z harcerzy recytuje Prawo Harcerskie. Drużynowy harcerski pyta czy zuchy chcą zostać harcerzami. Zuchy odpowiadają twierdząco. Ustawiają się w kręgu i śpiewają zuchową piosenkę, po której następuje moment pasowania. Ceremonii może dokonać zaproszony Komendant Szczepu. Zuchy pasowane na harcerzy otrzymują rogatywki, chusty, sznury. Podczas dekoracji śpiewane są harcerskie piosenki. Drużyna harcerska powiększyła się o nowych członków, na zakończenie wszyscy śpiewają Hymn ZHP.

Uwaga! - zuchy, które maja być pasowane, powinny być o tym uprzedzone, by wiedziały, że to one mają wystąpić. Trzeba też przypomnieć zuchom, jakie zdobyły sprawności.

3. Zbiórka w pomieszczeniu. W zbiórce uczestniczą zuchy i zaproszeni harcerze. Zuchy rozpoczynają swoją zbiórkę w tradycyjny, obrzędowy sposób. Drużynowy wygłasza gawędę nawiązującą do czekającej zuchy uroczystości. Następnie drużyna zuchowa śpiewa piosenkę pożegnalną. Zuchy otrzymują rozsypankę wyrazową w kopertach. Składają z niej tekst poszczególnych punktów Prawa Harcerskiego. Potem dokonują ostatniego wpisu do księgi gromady. Harcerze przepinają im znaczek zucha na prawą klapę kieszeni munduru. Teraz harcerze prezentują bohatera swej drużyny (w formie teatrzyku, gawędy). Zbiórka kończy się ustawieniem zuchów w wewnętrznym kręgu, a harcerzy w kręgu zewnętrznym i wspólnym odśpiewaniem piosenki.

4. Zbiórka w terenie przygotowana przez drużynę harcerską. Zuchy otrzymują zaproszenie na grę terenową. Idą po śladach zostawionych przez harcerzy (godła zastępów, podobizny zastępowych, miniatury proporców, kartka z kroniki itp.). Chodzi o to, aby zuchy w trakcie gry wykonywały zadania przedstawiające lub przypominające im nazwy zastępów. Zuchy przypomną sobie, kto jest zastępowym, przybocznym, drużynowym, jakie ciekawe obrzędy posiada drużyna harcerska. W punkcie docelowym, będzie granica (rozciągnięta lina lub in.). Po jednej stronie granicy gromada pożegna odchodzących zuchów okrzykiem, zuchy wpiszą się do kroniki gromady, Wodzowi oddadzą chusty gromady. Po drugiej stronie czekają harcerze przy płonącym ognisku, witając nowych członków drużyny. Drużynowy przepina znaczek zucha na patkę prawej kieszeni munduru, wręcza chustę itp. Po tym symbolicznym przejściu wszystkie zuchy zostają zaproszone do ogniska. Później mogą się odbyć obrzędy przyjęcia nowych członków do zastępów. Na koniec obie drużyny mogą sprawdzić się we wspólnych grach i zabawach.

5. Zbiórka ma szansę powodzenia przy dobrej woli rodziców zuchów, które mają przejść do drużyny harcerskiej. Wcześniej należy omówić to z rodzicami zuchów. O umówionej godzinie np. 22.00 instruktorzy idą do domów swoich najstarszych zuchów i proszą, by ubrały się w mundury. Wszyscy o ustalonej godzinie spotykają się pod szkołą. Zuchy wyruszają na nocną trasę, na której czekają na nich pewne zadania do wykonania. Na końcu trasy lub w harcówce (palą się tylko świece) drużynowy zuchowy rozpoczyna opowiadać gawędę, układając jednocześnie w kręgu tabliczki symbolizujące ważne wydarzenia z życia gromady. Po gawędzie można zaśpiewać piosenkę lub zuchowy pląs. Wódź gromady żegna swoje zuchy, wręczając im prezencik, wykonany wcześniej przez zuchy lub przybocznych. Po odśpiewaniu piosenki gromady, harcerze ustawiają się w dwuszeregu, dziesięciu z nich trzyma świece. Środkiem idzie zuch. Mijając harcerzy ze świecami, recytują oni poszczególne punkty Prawa Harcerskiego. Następnie harcerze stają w kręgu, a drużynowy podaje długą nić, którą trzyma każdy harcerz (tworzy ona krąg). Każda osoba chowa kawałek takiej nitki do lewej kieszeni munduru - symbolizuje to przyjaźń i jedność całej drużyny. Po tej uroczystej chwili śpiewamy piosenkę harcerską. Na koniec następuje odczytanie rozkazu i uroczyste wręczenie zuchom lilijek, sznurów etc., oraz przepięcie znaczka zucha na patkę prawej kieszeni munduru. Po obrzędowym pożegnaniu, instruktorzy harcerscy odprowadzają zuchy do domów.

• 
  Zwróćcie uwagę na to, by do nowych harcerzy, nie zwracano

się „per” zuchy. To jest dość ważne, ponieważ dzieci muszą

nieco zmienić swój sposób myślenia o sobie. Nie pomożecie

im, używając nieaktualnych zwrotów. Co więcej, by

podkreślić fakt, że nie są już zuchami możecie zachęcać

dzieci do mówienia sobie po imieniu, o ile dotąd tak nie było.

Podsumowanie

Z tej pracy można wyprowadzić kilka istotnych wniosków. Po pierwsze, pisząc roczny plan pracy drużyny harcerskiej (który oddajemy na rozmowach organizacyjnych na początku roku harcerskiego), musimy zastanowić się, czy są zuchy, które od września przyszłego roku będą mogły wstąpić do drużyny harcerskiej. Jeśli tak, to musimy to dobrze przygotować. Chodzi nie tylko o samą uroczystość, ale przede wszystkim o przygotowanie zuchów. Możemy posłużyć się różnymi narzędziami, byle tylko były zgodne z metodyką. Proponuję skonsultować się z Wodzem Zuchów i wspólnie zastanowić się nad ścieżką kariery dla zuchów (czy mają szansę zdobyć trzecią gwiazdkę, czy też raczej sprawność indywidualną, lub poznać drużynę harcerską w jakiś jeszcze inny sposób). Należy oswoić zuchy z myślą o wstąpieniu do drużyny harcerskiej. Wyrobić w nich poczucie silnej chęci bycia jednym z nas, jednocześnie dając więcej możliwości do samodzielnego działania. Po drugie należy nawiązać współpracę z gromadą zuchową (może wspólna impreza, biwak, czy rajd). Po trzecie wspólnie z kadrą gromady zuchowej przygotowujemy zbiórkę przekazania. Pamiętajmy, że to drużyna harcerska ma zaimponować zuchom, oznacza to, że harcerze muszą wypaść dorośle i interesująco w oczach obserwujących ich zuchów. Konieczne jest, by zuchy czuły się chciane i akceptowane przez nową drużynę. Po przekazaniu, druhny i druhowie (do niedawna zuchy), mogą oczywiście odwiedzać swoją byłą gromadę, tyle tylko, że w nieco innej już roli.

Bibliografia

• Wardęcki Marek - Zuchy; Horyzonty; Warszawa 1972

• Prędka Ewa, Rudzińki Sławomir - Poradnik drużynowego zuchów; Horyzonty; Warszawa 1997

• Instrukcja w sprawie organizacji i zasad działania gromady zuchowej; Instrukcja gromady zuchowej- załącznik do uchwały Głównej Kwatery ZHP nr 43/2003 z dnia 27 lutego 2003 r.

• Regulamin sprawności zuchowych; cz. II; Horyzonty; 1997

• Zuchowe wieści;

• Lato 95; Nr 2/95; Horyzonty

• Wiosna 97; Nr 1/97; Horyzonty

• Lato 97; Nr 2/97; Horyzonty

• Ciesielska Halina, Kurek Urszula; Zuchowe obrzędy zwyczaje i tajemnice; Młodzieżowa Agencja Wydawnicza; 1985

Przekazanie zuchów do drużyny harcerskiej - Katarzyna Gajzler phm

2

---