Historia św. Pawła, cz. 3

Pierwsza wyprawa misyjna

 

1

Dzieje Kościoła

KOMENTARZ

1. Po śmierci Szczepana wybucha prześladowanie, uczniowie uciekają z Jerozolimy i rozpraszają się po okolicy (Dz 11,19), głoszą Ewangelię Żydom i Grekom, wielu z nich przyjmuje wiarę, szczególnie w Antiochii.

1. Tam przybywa Barnaba, potem jedzie do Tarsu, aby odszukać Pawła, sprowadza go do Antiochii i przez rok pracują razem.

2. “W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami” (Dz 11,16).

3. Nastał też głód, przepowiedziany przez proroka. Wtedy chrześcijanie zrobili składkę na ubogich, na jedzenie i przesłali ją chrześcijanom w Judei (Dz 11,30).

Rozdaj mapki.

2

Pierwsza wyprawa misyjna (Dz 13,1nn)

CYPR

1. Po poście i modlitwie w pierwszą podróż wyruszają Paweł, Barnaba i Jan, zwany Markiem. Przybywają na Cypr i zatrzymują się w dwóch miastach: Salaminie, która była stolicą Cypru, i Pafos, gdzie urzędował prokonsul, czyli przedstawiciel władzy rzymskiej.

1. Tam ma miejsce spotkanie z magiem Elimasem (Dz 13,7nn).

PERGE

2. Przybywają potem do Perge w Pamfilii, tam odłącza się od nich Jan - Marek. Nie chciał się pogodzić z tym, że wysłany z Jerozolimy Barnaba oddał kierownictwo wyprawy Pawłowi. Prawdopodobnie był jeszcze jeden powód, głębszy: nie był do końca przekonany do misji Pawła, był bliższy myślenia żydowskiego, chciał głosić Ewangelię tylko Żydom, a nie poganom. I dlatego, gdy będzie chciał się wybrać w drugą podróż misyjną, Paweł zdecydowanie go odsunie. I dobrze, bo wtedy Jan - Marek zajmie się sekretarzowaniem u Piotra i zacznie pisać Ewangelię.

ANTIOCHIA PIZYDYJSKA

3. Z Perge przybywają do Antiochii Pizydyjskiej, tam Paweł głosi w synagodze dłuższe kazanie. Podkreśla w nim, że Jezus jest Mesjaszem i na Niego cały Izrael czekał, został zabity, lecz zmartwychwstał i w Nim jest odpuszczenie grzechów. Wiara w Niego zbawia, a nie przestrzeganie żydowskich przepisów. Ma tu też na względzie pogan, sympatyzujących z Żydami. Określa ich jako bojących się Boga. Mówi też to kazanie, aby ich pozyskać. Do zbawienia wystarczy wiara w Chrystusa, Prawo żydowskie nie jest już potrzebne.

4. Przychodzą też po tygodniu i wzbudzają ogromne zainteresowanie tłumów. Żydów ogarnia zazdrość.

13,44 W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego.

13,45 Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł.

13,46 Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan.

13,47 Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi.

13,48 Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli.

13,49 Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.

13,50 Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic.

13,51 A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium,

13,52 a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

IKONIUM

6. Przychodzą do miasta, mieszkańcy znów dzielą się na dwie części: tych, którzy im sprzyjają oraz tych, którzy są im przeciwni (Dz 14,1nn).

7. Uciekają potem do Listry i Derbe i w ich okolice.

LISTRA i DERBE

8. Paweł uzdrawia kalekę o bezwładnych nogach.

1. Po raz pierwszy pojawia się pokusa sławy i ubóstwienia. Paweł jednak nie chce sobą przesłaniać Boga, jest świadom Jego działania. Wraz z Barnabą przeżyli to doświadczenie. Powstrzymali tłum od ubóstwienia ich.

2. Dość szybko jednak Bóg doświadcza Pawła i sprowadza go na ziemię. Przybywają Żydzi z Antiochii i Ikonium, podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i zostawili go, sądząc, że nie żyje. Podniósł się jednak i następnego dnia poszedł z Barnabą do Derbe.

3. Potem wracają tą samą drogą przez Listrę, Ikonium i Antiochię, umacniając uczniów...

12. Następnie z Attalii odpływają do Antiochii, gdzie zostali przeznaczeni do tej misji.

 

 

 

 

*

1)

Dz 14,8-10: W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.

Jak patrzy na świat człowiek

o bezwładnych nogach? O co się modli? Jakie radości i jakie trudności przeżywa?

 

*

2)

Dz 14,8-10: W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.

Jak można dostrzec, że ktoś ma wiarę potrzebną do uzdrowienia?

 

*

3)

Dz 14,8-10: W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.

Autor pisze, że “przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego”. Po co są te trudy i uciski? Nie lepiej by było iść ku Bogu przez życie spokojnie i wygodnie?

*

---