Pomiar stanów wód podziemnych, mapy hydroizohips i hydroizobat. Wyznaczenia kierunku przepływu wód podziemnych.
POMIARY ZWIERCIADLA WODY PODZIEMNEJ
Do pomiaru głębokości zwierciadła wody podziemnej wykorzystuje się punkty, w których zwierciadło jest odsłonięte, jak studnie, wykopy, szyby itp. lub specjalne studzienki obserwacyjne- piezometry (urządzenie, w hydrogeologii najczęściej małośrednicowy otwór, służące do pomiaru wysokości ciśnienia piezometrycznego w określonym punkcie warstwy wodonośnej (a tym samym naporu). Pomiar polega bądź na pomiarze ciśnienia - p i przeliczeniu go na wysokość ciśnienia - p/g jako składowej naporu, bądź na bezpośrednim pomiarze naporu (a więc rzędnej zwierciadła) jeśli dotyczy to zwykłych niezmineralizowanych wód podziemnych. Piezometr obok małej średnicy (dla zachowania małej bezwładności przy rejestrowaniu zmian ciśnienia w warstwie), powinien ujmować warstwę przez dno lub filtrem o małej długości części czynnej, dla zagwarantowania odnoszenia pomiaru do określonego punktu w warstwie. Pomiar w studniach obserwacyjnych nie spełniających wymienionych dla p. warunków, jest przybliżony ze względu na wydłużenie czasu stabilizacji ciśnienia w otworze (wpływ pojemności kolumny o dużej średnicy) oraz ze względu na swego rodzaju uśrednienie wartości ciśnienia miarodajnych dla punktów w warstwie wzdłuż części roboczej filtru, które to wartości sš zafałszowane pionowymi przepływami śródwarstwowymi w tej strefie TM)
. Do pomiaru głębokości zwierciadła wody używane są: łata, pręt z podziałką, pływak, gwizdek studzienny, świetlik studzienny, limnigraf.
Pomiar gwizdkiem studziennym: używa się gdy głębokość studni nie przekracza 50m. a sygnał dźwiękowy nie jest zagłuszany. Gwizdki studzienne są to rury z mosiądzu lub innego nierdzewnego metalu, o średnicy zew. od 28-36mm. Długość gwizdka wynosi 22-30cm., od dołu są otwarte, a u góry zakończone rurką o średnicy ok. 10 mm., z otworem gwiazdkowym. Przy zanurzeniu przyrządu do wody , powietrze znajdujące się wewnątrz zostaje wyparte i wychodząc otworem gwiazdkowym wydaje gwizd. Przyrząd zawiesza się zwykle na taśmie pomiarowej .
Pomiar świetlikiem studziennym
Stosuje się na głębokości przekraczającej 50m, a także wtedy gdy nie można usłyszeć sygnału dźwiękowego. Stosowany jest w krótkich odstępach czas. Część środkowa świetlika ma wewnątrz małą lampkę, elektryczną z urządzeniem kontaktowym i sucha baterię. W części dolnej znajdują się dwie kolki celuloidowe, które prze zanurzeniu przyrządu do wody unoszą się do góry, naciskając sprężynkę kontaktowa i powodują świecenie lampki.
HYDROIZOHIPSY I HYDROIZOBATY
Kształt zwierciadła wody podziemnej najlepiej odwzorowuje się za pomocą linii równych wysokości - izohips, podobnie jak przy przedstawieniu rzeźby terenu. Izohipsy zwierciadła wody gruntowej nazywamy hydroizohipsami. Przez hydroizohipsę rozumiemy linię łączącą punkty swobodnego zwierciadła wody, leżące na tej samej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia.
Głębokość zwierciadła wody podziemnej względem powierzchni terenu przedstawia się na mapie za pomocą linii zwanych hydroizobatami. Hydroizobaty są to linie łączące punkty zwierciadła o jednakowej głębokości w stosunku do powierzchni terenu.
KIERUNEK PRZEPŁYWU WÓD PODZIEMNYCH możemy bardzo łatwo wyznaczyć, jeżeli mamy mapę hydrogeologiczną z naniesionymi hydroizopsami lub hydroizopiezami. Kierunki przepływu odpowiadają liniom największego spadku, tzn. są prostopadłe do przebiegu hydroizohips. Chcąc wyznaczyć lokalnie kierunki przepływu wód podziemnych należy co najmniej w trzech otworach obserwacyjnych, rozmieszczonych na wierzchołkach trójkąta równobocznego, zaniwelować bardzo dokładnie wysokość zwierciadła wody gruntowej. Odległość między otworami w zależności od terenu wynoszą od około 30m do 500m. Większe odległości stosujemy w terenie równinnym. Punkty obserwacyjne z wysokością zwierciadła wody podziemnej nanosimy na plan sytuacyjny, kreślimy boki trójkąta, na których znajdujemy przez interpolację punkty równych wysokości. Łącząc te punkty liniami prostymi otrzymujemy hydroizohipsy trójkąta badawczego. Kierunki przepływu będą prostopadłe do hydroizohips.