Licytacja po otwarciu 1NT i wejściu naturalnym
Wejście kolorem po otwarciu 1NT uniemożliwia stosowanie powszechnie przyjętych, przez większość par dokładnie uzgodnionych, schematów licytacyjnych, najczęściej opartych na Staymanie i transferach.
Aby zminimalizować skutki takiego wejścia opracowano wiele konwencji. Najbardziej w tej chwili popularna z nich to LEBENSOHL - opracowana przez amerykańskich teoretyków K. Lbensolda i G. Boehma, bazująca na wprowadzeniu 1NT i wejściu kolorem, sztucznej odzywki 2NT, oznaczającej albo sign off na kolorze niższym od koloru wejścia, albo silną rękę ze starszą czwórką. Otwierający licytuje automatyczne 3♣, po których następuje wyjaśnienie charakteru ręki odpowiadającego. Oto krótki opis całości ustaleń, obowiązujących po otwarciu 1NT i wejściu kolorem na wysokości dwóch przy stosowaniu konwencji Lebensohl:
- kontra jest karna;
- zgłoszenie koloru na wysokości dwóch jest naturalne i nieforsujące;
- zgłoszenie koloru na wysokości trzech jest naturalne i forsujące;
- 3NT jest normalnym podniesieniem do 3NT, ale wyklucza zatrzymanie w kolorze wejścia;
- kolor przeciwnika - wskazuje czwórkę w nielicytowanym kolorze starszym bez zatrzymania w kolorze
wejścia
- 2NT- zobowiązuje otwierającego do zalicytowania automatycznych 3♣, po których: pas lub 3 w kolor
niższy od koloru wejścia - wskazuje słabą rękę i jest sign off, kolor przeciwnika - wskazuje starszą
czwórkę i zatrzymanie w kolorze wejścia, 3NT - wskazuje normalne podniesienie do 3NT
z zatrzymaniem w kolorze wejścia, kolor wyższy od koloru wejścia - oznacza kolor 5+ kartowy
i jest inwitujące.
Stosowanie idei, zbliżonych do konwencji Lebensohl zostało ostatnio rozszerzone także na inne sytuacje -
m.in. w licytacji po otwarciu przeciwnika „słabe dwa” i w licytacji jednostronnej po rewersie otwierającego po odpowiedzi one over one.
Dla przykładu opisz przyjęte w systemie Martensa-Przybory ustalenia, dotyczące licytacji po otwarciu 1NT
I naturalnym wejściu I broniącego kolorem na wysokości dwóch, oparte na modyfikacji opisanej wyżej konwencji Lebensohl; są one prostsze, bardziej logiczne i przez to łatwiejsze do stosowania od oryginalnej koncepcji Boehma i Lebensolda;
Po otwarciu 1NT i naturalnym wejściu I broniącego kolorem na wysokości dwóch:
- ktr. - jest karna;
- kolor na wysokości dwóch - naturalne, praktycznie sign off;
- młodszy kolor na wysokości trzech - inwitujące do 3NT;
- kolor przeciwnika - pytanie o zatrzymanie (wskazujące jednocześnie na brak zainteresowania
uzgodnieniem starszych czwórek);
- 2NT - dwuznaczne: albo słaba ręka na 6+ kartowym kolorze niższym od koloru wejścia, albo czwórka
(czwórki) w nielicytowanym kolorze starszym z siłą wystarczającą na końcówkę;
Mechanizm działania tej wersji konwencji Lebensohl zilustruj przykładami:
W N E S
1NT 2♥ ?
- ktr. - karna;
- 2♠ - naturalne, nieforsujące;
- 3♣, 3♦ - inwitujące do 3NT, w zasadzie bez czwórki pików;
- 3♠ - naturalne, forsujące do dogranej;
- 3♥ - pytanie tylko o zatrzymanie, wyklucza czwórkę pików;
- 3NT - albo słaba ręka na treflach lub karach, albo czwórka pików z siłą 8+PC czyli np. ręce typu:
1) ♠A32 ♥3 ♦W102 ♣W98765
2) ♠32 ♥32 ♦KW97532 ♣W10
3) ♠KD32 ♥43 ♦W102 ♣K876
4) ♠K1092 ♥DW2 ♦W1032 ♣A8
5) ♠DW43 ♥2 ♦K1092 ♣K987
Jak licytujemy dalej z ręką każdego typu?
Otwierający, po 2NT odpowiadającego licytuje automatyczne 3♣, po których otwierający: ze słabą ręką
na treflach - pasuje; ze słabą ręką z karami - licytuje 3♦; z czwórką pików licytuje: 3♠ - bez zatrzymania
kier; 3NT - z zatrzymaniem kier; dodatkowo jest jeszcze odzywka 3♥ - wskazująca czwórkę pików
i krótkość kier. Czyli:
W N E S
1NT 2♥ 2NT pas
3♣ pas ?
- pas - z ręką typu 1),
- 3♦ - z ręką typu 2),
- 3♠ - z ręką typu 3),
- 3NT - z ręką typu 4),
- 3♥ - z ręką typu 5).
Po wejściu 2♠, nie ma możliwości aż takiego zróżnicowania licytacji z silnymi rękami; licytujemy wobec tego następująco (zasady są analogiczne, jak po wejściu 2♥):
W N E S
1NT 2♠ 2NT pas
3♣ pas ?
- pas - sign off na treflach;
- 3♦, 3♥ - sign off na kolorze zalicytowanym;
- 3♠ - czwórka kierów bez zatrzymania pik;
- 3NT - czwórka kierów z zatrzymaniem pik.
Najbardziej skomplikowana sytuacja jest po wejściu 2♦, gdyż licytujący 2NT może mieć każdą ze starszych czwórek. Trzeba sobie poradzić wprowadzeniem drobnej sztuczności (3♦).
W N E S
1NT 2♦ 2NT pas
3♣ pas ?
- pas - sign off na treflach;
- 3♦ - brak zatrzymania karo (!) i jedna lub dwie starsze czwórki;
- 3♥, 3♠ - czwórka licytowana z zatrzymaniem karo (z dwoma starszymi czwórkami - licytujemy 3♥);
- 3NT - obie starsze czwórki bez zatrzymania karo.
Po naturalnym wejściu 2♣, 2NT staje się praktycznie Staymanem, z tym, że otwierający wskazuje nie tylko starsze czwórki, ale i zatrzymanie treflowe:
W N E S
1NT 2♣ ?
- ktr. - karna;
- 2♦, 2♥, 2♠ - naturalne, nieforsujące;
- 3♣ - pytanie o zatrzymanie;
- 3♦ - inwitujące do 3NT (z silną ręką z karami najczęściej licytujemy 3♣);
- 3♥, 3♠ - forsujące do dogranej, kolor 5+;
- 2NT - forsujące do dogranej z przynajmniej jedną starszą czwórką;
w sekwencji:
W N E S
1NT 2♣ 2NT pas
?
licytuje się następująco:
- 3♣ - brak zatrzymania trefl;
- 3♥, 3♠ - czwórka licytowana i zatrzymanie trefl;
- 3NT - zatrzymanie treflowe bez starszej czwórki.
W każdej z powyższych sekwencji z zastosowaniem konwencyjnego 2NT otwarta jest droga do poszukiwania najlepszej końcówki. Niepodobna „zgubić” starsze czwórki ani zatrzymanie w kolorze wejścia. W razie niemożności uzgodnienia koloru i bez zatrzymania w kolorze wejścia, licytacja jest na tyle informacyjna, że można próbować szukać optymalnego kontraktu na siedmiu atutach.
Nie widać żadnych przeszkód, ani żadnego uzasadnienia, dla rezygnacji, po wejściu na wysokości dwóch,
z tak wygodnej konwencji, jaka jest duży Teksas (na wysokości czterech). Tak, że po każdym wejściu, odzywki 4♦ i 4♥ są nadal Teksasami (z wyjątkiem 4♥ po wejściu 2♠).
Aby zamknąć zagadnienie, stanowiące treść niniejszego rozdziału, należy jeszcze omówić licytację
w sekwencji:
W N E S
1NT pas pas 2 w kolor
?
Klasyczne kanony licytacji zabraniają otwierającemu 1NT powtórnego zabrania głosu w licytacji, jeżeli jego partner spasował. Jednak czasy się zmieniły i otwierający 1NT niejednokrotnie ma starszą piątkę, młodszą szóstkę, a czasami nawet kolor siedmiokartowy. Można wtedy jeszcze raz zalicytować. Nie polecam stosowania tego nagminnie, ale niejednokrotnie pas zaprzepaści szanse uzyskania częściowego zapisu.
Przykładowo, po licytacji:
W N E S
1NT pas pas 2♦
?
z kartą:
♠K32 ♥AD1086 ♦53 ♣AK6
można zaryzykować 2♥, wskazując pięć kierów i (co ważne! - możliwość gry w pozostałe, niezgłoszone dotychczas kolory; z ręką typu:
♠KD98 ♥AD107 ♦32 ♣AW2
można dać kontrę, która MUSI oznaczać obie starsze czwórki (kontra po naturalnych 2♦ z ręką typu:
♠A2 ♥K32 ♦AKW105 ♣D102
może tylko naprostować licytacją przeciwników).
Także odpowiadający, po sekwencji typu:
W N E S
1NT pas pas 2♦
pas pas ?
może niejednokrotnie mieć kartę, dającą szanse na osiągnięcie zapisu z gry własnej. Decyzja o zabraniu głosu może mieć szczególne znaczenie w turnieju na maksy, gdzie zapis +110 pobije na głowę +50 czy nawet +100 możliwe do uzyskania za ewentualną wpadkę przeciwników. Licytacja gracza E jest jednak
utrudniona przez to, że kontra z jego pozycji jest karna. Niemniej jego pas w pierwszym okrążeniu stwarza pewien komfort licytacji przez to, że wyklucza pewne ręce, np. starszą piątką. Zgłoszenie w tej sytuacji koloru starszego wskazuje więc jednoznacznie czwórkę i gwarantuje jednocześnie możliwość sensownej gry w inny kolor. Przykładowo, w powyższej sekwencji z kartą:
♠K1092 ♥D987 ♦32 ♣987
można powiedzieć 2♥. Optymista może też spróbować tej odzywki z ręką:
♠K76 ♥D987 ♦32 ♣W975,
licząc, że partner znajdzie którąś ze starszych czwórek. Wznowienie w tej sytuacji odzywką 2♠ sugeruje boczny kolor treflowy, raczej pięciokartowy, np.:
♠K987 ♥32 ♦32 ♣D10954.