45,1 Zaszczytny tytuł "pomazaniec Pański" przysługiwał dawniej tylko królom izraelskim lub judzkim; tutaj jest dany Cyrusowi ze względu na wybór Boga, który z niego uczynił narzędzie do wykonania swych planów.

    45,8 Mesjański tekst, znany z liturgii adwentowej; Wlg uściśla jego mesjańskie znaczenie: "Spuśćcie rosę, niebiosa, z wierzchu, a obłoki niech zleją z deszczem Sprawiedliwego; niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela, a sprawiedliwość niechaj wzejdzie społem". Ważna myśl mesjańska: Ziemia ma wydać owoc, mianowicie Mesjasza, którego gdzie indziej nazywa się Odroślą z korzenia Jessego z pnia Dawidowego. Por. Iz 4,2; Iz 6,13; Iz 11,1; Jr 23,5; Jr 33,15; Za 3,8; Za 6,12.

    45,9 Tekst skażony. Inni tłum.: "Czy spierać się będzie kto ze swoim twórcą, dzban z tym, który go ulepił z gliny?" Por. Rz 9,20-29.

    45,13 Tj. Cyrusa.

    45,14 Powszechność religii i zbawienia mesjańskiego. Por. Iz 2,2-4; Jr 12,14-17; Jr 16,19n; Mi 4,1-3; So 3,9n; Za 2,15; Za 8,20n; Za 14,9.16 (Jon [->Jon 1,1]; Ps 87[86] [->Ps 87[86],1]). Jest to jedna z głównych nauk Księgi Pocieszenia: Iz 42,1n; Iz 49,6; Iz 55,3n; Iz rozdz. 60 [->Iz 60,1].

    45,16 Popr. wg LXX; wg hebr.: "wszyscy razem".

    45,20 Uniwersalizm mesjański.