BIOGRAFIA – CYPRIAN KAMIL NORWID
CYPRIAN NORWID (24 września 1821-1883) – najmłodszy z wielkich romantyków polskich, poeta, dramaturg, prozaik, a także malarz, rzeźbiarz i rysownik. Pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej. Jego mamą była Ludwika Zadzieborowska, ojciec zaś, Jan, pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Topór i był urzędnikiem. Matka umarła w 1825 roku, więc opiekę nad nim i jego rodzeństwem przejęła babcia – ojciec był zapracowany. Ojciec umarł w 1835 roku. Kształcił się w gimnazjum w Warszawie oraz w szkole malarskiej A. Kokulara, a później J. Minasowicza.
W 1842 roku wyjechał z Warszawy, przebywał na zmianę w Niemczech i we Włoszech. W 1845 roku na bierzmowaniu w Rzymie przybiera imię Kamil. W 1846 został aresztowany w Berlinie za powiązania z polskim ruchem niepodległościowym. Okres Wiosny Ludów spędził w Rzymie, pozostając pod wpływem Zygmunta Krasińskiego. Politycznie związany był z obozem konserwatystów i mesjanistów, akcentował również swoje przywiązanie do chrześcijaństwa.
Od 1849 roku mieszkał w Paryżu, utrzymywał kontakty z Mickiewiczem, Słowackim i Chopinem. W 1852 w wyniku niepowodzeń osobistych (głównie nieszczęśliwej miłości do Marii Kalergis) postanowił wyjechać do Ameryki. Powrócił pod wpływem nostalgii w 1854 – najpierw do Londynu, później do Paryża. Od 1877 do śmierci chory na gruźlicę, samotny, mieszkał w przytułku dla polskich sierot i weteranów. Pochowany został w bezimiennym grobie na cmentarzu w podparyskim Montmorency.
Jego życie było losem człowieka nieszczęśliwego, niespełnione w osobistych uczuciach i ambicjach, niezrozumianego i niedocenianego przez innych i uchodzącego za dziwaka. Artysta tęsknił za ojczyzną. Jako poeta został odkryty dopiero na przełomie XIX i XX wieku, wtedy to przypisano mu tytuł czwartego wieszcza narodowego.
Do najważniejszych jego dzieł nalezą: w poezji – zbiór wierszy Vade-mecum i poemat Promethidion, w prozie: zbiór wspomnień Czarne kwiaty i komentarz do nich Białe kwiaty, nowela Ad leones!, w dramacie: Rzecz o wolności słowa, Pierścień Wielkiej Damy. Norwid był także autorem ponad 1000 listów.
POECJA CYPRIANA NORWIDA wyrażała charakterystyczne dla romantyzmu przekonanie, iż świat materialny jest jedynie zewnętrznym i pozornym przejawem rzeczywistości prawdziwej – metafizycznej, a więc ukrytej i zmysłowo niedostępnej. Dotrzeć do niej można tylko dzięki głębokiej wrażliwości na otaczający świat, którą obdarzeni są m.in. artyści, kochankowe, mistycy, ludzie psychicznie chorzy.