Paralipomenon Księgi I

20:1 - I stało się po roku, o tym czasie, gdy królowie zwykli wyjeżdżać na wojnę, zebrał Joab wojsko, i co mocniejsze rycerstwo, i spustoszył ziemię z synów Ammon, i ciągnął dalej, i obiegł Rabba: lecz Dawid mieszkał w Jeruzalem gdy Joab zburzył Rabba i skaził ją.

20:2 - I wziął Dawid koronę Melchom z głowy jego, i nalazł w niej talent złota, i kamienie barzo drogie, i uczynił sobie z niej koronę: korzyści też miasta wziął barzo wiele:

20:3 - A lud, który w niem był wywiódł, i kazał po nich włóczyć wózki młodziebne, i sanie, i wozy żelazne, tak że je rozsiekano i potarto: tak uczynił Dawid wszystkim miastom synów Ammon: i wrócił się ze wszystkim ludem swym do Jeruzalem.

20:4 - Potem zaczęła się wojna w Gazer przeciw Philistynom: na której poraził Sobochaj Husathczyk, Saphaja z narodu Raphaim, i poniżył je.

20:5 - Była też druga wojna przeciw Philistynom, na której zabił Bogdan syn Lasu Betlehemczyk brata Goliatha Gethejczyka, którego drzewo oszczepu było jako nawój tkacki.

20:6 - Ale i druga wojna przypadła w Geth, na której był człowiek barzo długi mający po sześci palców, to jest wespół dwadzieścia i cztery: który też był z pokolenia Rapha zrodzony.

20:7 - Ten bluźnił Izraela: i zabił go Jonathan syn Sammaa brata Dawidowego. Ci są synowie Rapha w Geth, którzy upadli od ręki Dawidowej i sług jego.