Księgi Wtóre Machabejskie

2:1 - A najduje się to w piśmiech Jeremiasza proroka, że rozkazał wziąć ogień tym, którzy się przeprowadzali, jako jest oznajmiono, i jako rozkazał przeprowadzonym,

2:2 - I dał im zakon, aby nie zapominali przykazania Pańskiego, a iżby nie wykroczyli umysłem widząc bałwany złote, i srebrne, i ochędoztwa ich.

2:3 - I inne takowe rzeczy mówiąc, napominał, aby za­konu nie spuszczali z umysłu swego.

2:4 - A było w onem piśmie, jako przybytek i skrzynię rozkazał prorok za wyrokiem do niego uczynionym, za sobą nieść, aż wyszedł na górę, na którą wstąpił Mojżesz i widział dziedzictwo Boże.

2:5 - I wszedszy tam Jeremiasz nalazł miejsce jaskiniej: i przybytek, i skrzynię, i ołtarz kadzenia wniósł tam, i zawa­lił drzwi.

2:6 - I przystąpili niektórzy pospołu, którzy szli za nim, aby sobie miejsce naznaczyli: i znaleźć nie mogli.

2:7 - A skoro się dowiedział Jeremiasz, winując je, rzekł: iż miejsce nie będzie wiadome, aż zbierze Bóg zgromadze­nie ludu, a zmiłuje się.

2:8 - A na ten czas Pan te rzeczy ukaże, i okaże się maje­stat Pański, i obłok będzie, jako się i Mojżeszowi pokazał, i jako gdy Salomon prosił, aby miejsce wielkiemu Bogu by­ło poświęcone, pokazował te rzeczy.

2:9 - Bo się wielmożnie z mądrością obchodził, a jako mą­drość mający, ofiarował ofiarę poświęcenia, i dokonania kościoła.

2:10 - Jako i Mojżesz modlił się do Pana, a ogień zstąpił z nieba, i całopalenie strawił, tak i Salomon modlił się, i ztapił ogień z nieba, i strawił całopalenia.

2:11 - I powiedział Mojżesz, dla tego, że nie było zjedziono co było za grzech, spalone jest.

2:12 - Także i Salomon przez ośm dni obchodził poświęca­nie.

2:13 - Wpisano też rzeczy w księgi w pisma Neemiasza: i jako sprawiwszy Bibliotekę, zniósł do niej z krain księgi, I proroków, i Dawida, i listy królewskie, i o podarkach.

2:14 - Także i Judas, te rzeczy, które były poginęły dla wojny która na nas była przypadła, zebrał wszystkie, i są u nas.

2:15 - Jeśli tedy tych rzeczy potrzebujecie, poślicie te, którzyby je wam odnieśli.

2:16 - A tak mając czynić oczyścienie, pisaliśmy do was: przetoż dobrze uczynicie, jeśli te dni obchodzić będziecie,

2:17 - A Bóg, który wybawił lud swój, i przywrócił wszy­stkim dziedzictwo, i królestwo, i kapłaństwa, i świątynią,

2:18 - Jako obiecał w zakonie, mamy nadzieję, że się ry­chło nad nami zmiłuje, i zgromadzi z podniebia na miejsce święte.

2:19 - Bo nas wyrwał z wielkich niebezpieczeństw, i miej­sce oczyścił.

2:20 - A o Judzie Machabeuszu, i o braciej jego, i o kościo­ła wielkiego oczyścieniu, i ołtarza poświęceniu.

2:21 - Ale i o walkach, które się tkną Antiocha zacnego, i syna jego Eupatora,

2:22 - I o zjawieniach, które się z nieba stały, do tych, którzy się za Żydy mocno zastawowali, tak iż wszystkę ziemię wyswobodzili, choć ich mało było: i wojska Pogań­skie wypędzili.

2:23 - I nasławniejszego po wszem świecie kościoła zaś do­stali, i miasto wybawili, i prawa, które były zginęły na­prawione były, bo się im Pan miłościwym stał, ze wszystką łaskawością.

2:24 - A ktemu co Jason Cyrene jeżyk pięciorgiem ksiąg zaniknął, myśmy się starali w jedne księgi skrócić.

2:25 - Bo uważając wielkość ksiąg, i trudność tym, którzy się chcą obierać w historyach, dla wielkości rzeczy,

2:26 - Staraliśmy się, aby ci, którzy chcą czytać, mieli na umyśle uciechę, a uczący się żeby je łatwiej w pamięć wbić mogli: a wszystkim czytającym przyniósł się pożytek.

2:27 - A my jednak, którzyśmy się te księgi skrócić podję­li, nie lekką pracę, ale owszem zabawę pełną nie do spania i potu nasięśmy przyjęli.

2:28 - Jako ci, którzy ucztę sprawują, a starają się, aby innych woli dosyć uczynili: gwoli mnogim z chęcią pracę podejmujemy.

2:29 - Prawdę o każdej rzeczy składaczom zostawując, a sami wedle danego sposobu krótkości folgując.

2:30 - Bo jako temu, który nowy dom buduje, o wszystkiem się budowaniu potrzeba pilnie starać: a temu zasię kto chce pomalować, wynajdować potrzeba, co do ochędoztwa należy: tak rozumieć potrzeba i o nas:

2:31 - Abowiem wyrozumienie zebrać, i mowę stosować, i dworniej każdą część osobno rozbierać, składaczowi historyi należy:

2:32 - Ale dzierżeć się krótkości mowy, i strzedz się wyprawowania rzeczy skracającemu ma być dozwolono.

2:33 - Ztąd tedy historyą zaczniemy: z przemowy ile się rzekło, niech dosyć będzie: Bo głupstwo jest przed historyą rozciągać się, a w samej się historiej ściągać.