Temat:
,,W lesie”- prawidłowe artykułowanie głosek, układanie i
rozwiązywanie zagadek związanych z mieszkańcami lasu, odczytywanie
zdań i przeliczanie wyrazów w zdaniach, ,,zwierzęta leśne”-
składanie obrazka z części, kalkowanie i kolorowanie obrazków
przedstawiających zwierzęta leśne.
Cele:
doskonalenie
techniki czytania, doskonalenie sprawności manualnych, rozwijanie
słuchu przez dostrzeganie, rozpoznawanie i rozróżnianie dźwięków
z otoczenia, rozwijanie mięśni narządów mowy, prawidłowego
wypowiadania głosek, zgłosek i grup spółgłoskowych, doskonalenie
umiejętności całościowego rozpoznawania wyrazów,
Przebieg
zajęć:
1.Powitanie - zabawa ,,Imię i gest”- dziecko
wypowiada swoje imię wykonując przy tym jakiś gest np. kuca, robi
podskoki itp
2.Opowiadanie nauczycielki ,,Wycieczka do
lasu” - dzieci odtwarzają ruchem i głosem daną
sytuację.
,,Wybraliśmy się na wycieczkę. Pojechaliśmy
autokarem do dużego pięknego lasu. Zatrzymaliśmy się na jego
skraju i zaczęliśmy nasłuchiwać. Drzewa szumiały, szumiały,
szumiały... (dzieci: szu, szu, szu..,) . Ruszyliśmy do lasu. Pod
nogami szeleściły suche liście, (szur, szur, szur, szur...). Nagle
spada z drzewa szyszka. Jedna, druga, trzecia...(pac,pac,
pac...).Zbieramy je i rzucamy o drzewa, (bęc, bęc, bęc). O, jaka
ładna sroka. Ale krzyczy! (kra, kra, kra...). Ale ten wąż to wcale
nam się nie podoba. Ech, on się nas boi! (ssss-sss...). A ten
sympatyczny jeż, który tak się złości....(fu, fu, fu...).
Cichutko! Cichutko! Ten doktor drzew nie lubi gości w lesie,
(stuk-puk, stuk-puk). Jakie wielkie mrowisko! (cichutkie bieganie w
zupełnej ciszy). Ładny głos ma ten ptak. Słychać go, ale nie
widać, (czuk-czuk, czuk-czuk)
Ojej, zaczyna padać deszcz. Pada
coraz większy. Słychać, jak spada po gałęziach,
(sz-szszszsz...). Gdzieś daleko biegnie jakieś duże zwierzę.
Słychać je dobrze, (tup - tup - tup...). Deszcz coraz większy.
Pora wracać. A to co? Tak, to nasz autokar nas woła.
3.Dzieci
układają zagadki związane z lasem, ilustrują tę odpowiedź
ruchem , a następnie odpowiedzi szukają na kartonikach z wypisaną
odpowiedzią
4.Każde dziecko otrzymuje po dwa zdania,
czyta je, przelicza ilość wyrazów w tych zdaniach i umieszcza
odpowiednia cyfrę.
5.Zabawa ruchowa,, Wiewiórki w
dziupli”
6.Rozdanie kopert- w kopertach pocięty
obrazek, który dzieci mają złożyć i nakleić na karton- pod
obrazkiem przyklejają odpowiedni podpis np. lis, sowa
itp.
7.Ćwiczenie wg Dennisona- "sowa" - jedna
ręka leży na ramieniu, druga na pępku; odwrócenie głowy i
popatrzenie na ramię, na którym leży ręka; powolne odwracanie
głowy w przeciwnym kierunku i głośne wydmuchiwanie powietrza.
8.Kalkowanie przez kalkę techniczna, a następnie kolorowanie
zwierząt leśnych.
TEMAT
KOMPLEKSOWY:
„Wiosną pięknieje cały świat”
CELE:
-
dziecko potrafi swobodnie wypowiadać się na podany temat;
-
dziecko precyzyjnie ujmuje swoje myśli w wypowiedź ustną;
-
dziecko zaprojektuje suknię dla Pani Wiosny.
DOBÓR
ŚRODKÓW DYDAKTYCZNYCH:
- ilustracja zajączka;
-
zagadki;
- list od Wiosny;
- brystol z narysowaną sylwetą
Pani Wiosny;
- pastele;
- klej;
- gotowe elementy;
-
kolorowe kartki;
- kredki twarde i świecowe;
-
nożyczki.
METODY STOSOWANE:
- słowna;
-
aktywizująca;
- oparta na praktycznej działalności
dzieci.
TOK ZAJĘCIA:
1.Wszystkie dzieci siedzą
w półkolu.
<Kochani dostaliśmy dziś paczkę, tylko nie
wiem, od kogo? Ale zaraz zajrzę do środka to może się czegoś
dowiemy.>
- dziecko wysłucha nauczycielki.
2.Odczytanie
fragmentu listu.
"Przychodzę do Was, co roku o tej samej
porze, czyli w tym samym miesiącu i dniu, tj. 21 marca. Tak też
było i w tym roku.
Teraz jest okazja żeby się z Wami
pobawić, więc mam dla Was niespodziankę. Na początek będą to
zagadki. Mam nadzieję, że nie będą zbyt trudne, a dodam jeszcze,
że każda zagadka odkryje Wam rąbek tajemniczego obrazu. Życzę
udanej zabawy."
- dziecko wysłucha listu.
3.
Odczytanie zagadek i odkrywanie tajemniczego obrazu. (odpowiedzi
całym zdaniem)
- dzieci odgadują kolejne zagadki odsłaniając
fragmenty ilustracji;
- dziecko odgadnie zagadki odczytane przez
nauczycielkę.
Skaczę po łące, pływam w wodzie,
żyję
z bocianem w ciągłej niezgodzie(żaba).
Wrócił zza
morza, chodzi po
błocie, w czerwonych butach
biały
pan...(bociek)
Gdy ciepły marzec powróci z wiosną
Białe puchate na wierzbach rosną.(bazie)
Jeszcze
śpi wszystko, co żyje
jeszcze nic nie rośnie,
a on
śnieg przebija,
opowie nam o wiośnie.(przebiśnieg)
Młody
juhas w górach, chwycił się za głowę.
Gdy zobaczył w
śniegu kwiaty fioletowe.(krokusy)
4. Odczytanie
kolejnego fragmentu listu.
"Brawo udało się Wam. Wiem,
wiem święta wielkanocne się skończyły, ale jak myślicie, co
stało się z zajączkiem wielkanocnym, dokąd on poszedł. Jeśli to
zadanie wykonacie będziecie mogli przejść dalej."
-
dzieci słuchają kolejnego fragmentu listu;
- dziecko wie,
jakie ma kolejne zadanie do wykonania.
5. Swobodne
wypowiedzi dzieci na temat dalszych przygód zajączka wielkanocnego
– zapisywanie opowiadania przez jednego z rodziców
- dzieci
swobodnie dopowiadają kolejne wyrażenia komponując całe
opowiadanie;
- dziecko potrafi wiązać swoje wypowiedzi z
poprzednimi.
6. Odczytanie pełnego opowiadania.
-
dzieci słuchają wspólnie utworzonego pełnego opowiadania;
-
dziecko odczuwa radość ze wspólnie ułożonego
opowiadania.
"Świetnie. W nagrodę proszę by Wasza Pani
zamieniła Was w wiosenne motyle, a gdy muzyka umilknie motyle
zasypiają i wszyscy usiądziecie w kole, bo będę miała dla Was
kolejne zadanie. Aby Wasza Pani mogła Was zaczarować przesyłam jej
- magiczną różdżkę."
<Ojej zobaczcie jaka
piękna. Dobrze już wypełnię życzenie z naszego listu od
nieznajomego.
Abra Kadabra jesteście motylami, hokus pokus
możecie wybrać sobie dowolny kwiatek, a następnie wymieniać się
nimi ze swoim kolegą lub koleżanką >(rozsypywanie kwiatków)
7.
Udział w zabawie „Motyle” - podział na grupy wg kolorów
kwiatka. (zabawa przy muzyce)
- dzieci wspólnie biegają po
sali, niby motyle latające na łące;
- dziecko chętnie bierze
udział w zabawie.
8.Odczytanie ostatniego fragmentu
listu.
- dziecko wysłucha listu.
"Zostało Wam
ostatnie zadanie. Wy zawsze witacie mnie pięknym śpiewem i zabawą,
pięknymi strojami. Ja niestety swoim strojem nie mogę się
pochwalić, bo zawsze jest on taki sam. Dlatego mam do was prośbę
abyście pomogli mi zaprojektować nową suknię inną od tej, którą
zawsze noszę. Mam nadzieje, że to zadanie uda się Wam wykonać i
tym samym poprawicie mój nastrój, a wtedy słonka nie będę Wam
żałować."
<Kochani powiedzcie mi, komu musimy
zaprojektować strój, czy wiecie już kto to do nas napisał, kto
chciał się z nami pobawić?>
<Jak myślicie, jak
mogłaby wyglądać ta suknia? A jakie kolory będą
dominowały?>
9.Swobodne wypowiedzi dzieci na temat,
jak może wyglądać suknia Pani Wiosny.
- dzieci opowiadają
jak mogłaby wyglądać suknia Pani Wiosny;
- dziecko powie, co
może znajdować się na sukni.
<Kochani Wiosna z pewnością
chciałaby mieć nie jedną a kilka sukienek. Więc będziecie
pracować w grupach. Grupa, która wykona pracę umieszcza swoją
pracę na wystawie i siada na dywanie. Podzielicie się na grupy wg
koloru kwiatka, który macie. Zapraszam do wspólnego projektowania.
Do pomocy zapraszam również rodziców.
Przy pierwszym stoliku
pracują dzieci, które mają kwiatek czerwony…(podział na
grupy)>
10.Praca dzieci w grupach – projektowanie
sukni dla Pani Wiosny.
- dzieci wspólnie pracują w swoich
grupach;
- dziecko, korzysta z różnych form
plastycznych.
11.Wspólne omówienie prac – nagrodzenie
brawami – umieszczenie prac na wystawie.
- dziecko opowie, co
znajduje się na jego sukni.
12.Udział w zabawie
integrującej „Krasnoludek”
- dzieci wspólnie z rodzicami
bawią się w kole;
- dziecko chętnie bierze udział w z
zabawie.
SCENARIUSZ
NR 1
Temat: „Zabawy w czytanie”
Cele
operacyjne:
Dziecko:
- rozpoznaje swoje imię oraz imiona
kolegów
- wie, jaką literą zaczyna się jego imię
-
układa swoje imię z pamięci lub wg wzoru
- potrafi odszukać
litery swojego imienia w alfabecie
- potrafi rytmicznie
wyklaskać, zagrać na instrumencie swoje imię
- reaguje na
zmiany w muzyce
- ćwiczy słuch i wzrok
- doskonali
orientację w schemacie własnego ciała.
Metoda: słowna,
czynna, oglądowa, samodzielnych doświadczeń dzieci, odimienna dr
I. Majchrzak
Forma: muzyczna, ruchowa, plastyczna.
Organizacja
pracy: indywidualna, zbiorowa.
Środki dydaktyczne: „Magiczne
pudełko”, wizytówki dzieci, koperty z literami, alfabet dla
każdego dziecka-taśma, pojedyncze literki, „pchełki”, „
jabłuszka” z imionami, tamburyno, płyta CD- „Malowane
piosenki”.
PRZEBIEG
1. Powitanie: „Iskierka”-
uścisk dłoni w kręgu, n-el rozpoczyna zabawę.
2. Zabawa
:„Detektyw”- Każde dziecko w określonej kolejności losuje z
„magicznego pudełka” karteczkę z imieniem i wręcza ją
właścicielowi.
3. Zabawa przy muzyce :„Gdzie mój domek?”-
Dzieci tańczą zgodnie z poleceniem nauczyciela, np. „Tańczą
same ramiona”, i inne części ciała wymieniane przez nauczyciela.
W przerwie dzieci odszukują „domek”(obręcz) ze swoim imieniem i
dowolnie w nim odpoczywają.
4. „Ułóż swoje imię”-
Dziecko otrzymuje kopertę z literami składającymi się na imię
każdego z nich oraz taśmę z alfabetem. Zadaniem dziecka jest
ułożenie swojego imienia z pamięci lub według wzoru, a następnie
zaznaczenie liter swojego imienia w alfabecie.
5. Zabawa
taneczna: „Taniec literek”- Część dzieci odszukuje pierwszą
literę swojego imienia i przypina ją sobie na bluzce. Dzieci z
literami losują karteczkę z literą i zapraszają do tańca
dziecko, którego imię zaczyna się wylosowaną przez nich literą.
Następnie zmiana grup dzieci.
6. Zabawa: „Loteryjka
fonetyczna”- Nauczyciel pokazuje dowolny rzeczownik- chętne
dziecko odczytuje, a dzieci odszukują w swoim imieniu litery tego
wyrazu i zaznaczają „pchełką”. To dziecko, które pierwsze
zaznaczy wszystkie litery lub najwięcej wygrywa.
7. Zabawa
rytmiczna: „Zagraj swoje imię”- Na sygnał nauczyciela dzieci
rozbiegają się po sali, na której są umieszczone „ jabłuszka”
z imionami. Dzieci mają za zadanie odszukać „jabłuszko” ze
swoim imieniem i wrócić na dywan (przed nimi leżą „jabłuszka”
z imionami). Dzieci po kolei przekazują sobie instrument i grają na
nim odpowiadając na pytanie nauczyciela: ,,Jak masz na i-mię?’’.
Dziecko odpowiada ,rytmicznie grając na instrumencie swoje imię,
np. Mo-ni-ka.
8. Zabawa słuchowa: ,,Ciche imiona’’- Dzieci
siedzą trzymając wizytówki ze swoimi imionami. Nauczyciel
przemieszczając się po sali wypowiada szeptem imiona dzieci, te
wodzą za nim wzrokiem. Dziecko, które usłyszy swoje imię podnosi
do góry swoją wizytówkę.
9. Ewaluacja: Dzieci rysują
uśmiechnięte słoneczko, jeśli zajęcie im się
podobało.
SCENARIUSZ NR 2
Temat: „I jak
igła”
Cele operacyjne:
Dziecko:
-poznaje
wygląd pisanej i drukowanej litery „i”
-ćwiczy umiejętność
odczytywania prostych wyrazów
-rozbudza motywację do
czytania
-czerpie radość płynącą z rozumienia słowa
pisanego
-rozbudza wiarę we własne siły
-potrafi
poruszać się rytmicznie przy muzyce
-kształci wyczucie
własnego ciała
-rozwija wyobraźnię twórczą.
Metoda:
słowna, oglądowa, zadań stawianych do wykonania, samodzielnych
doświadczeń, aktywizująca, odimienna dr I. Majchrzak.
Forma:
muzyczna, ruchowa, plastyczna, twórczość własna.
Organizacja
pracy: indywidualna, zespołowa, zbiorowa.
Środki dydaktyczne:
treść wiersza W.Ścislowskiego, litera „i” mała, wielka,
drukowana i pisana, ilustracje barwne do wiersza, wyraz „igła”,
lusterka, wizytówki dzieci, pojedyncze litery „i”, płyta CD
„Smerfne przeboje”, obrazki i napisy do nich, kartony, kredki,
pisaki, duży szablon litery „I”, sylwety „igiełek”(uśmiechnięte
i smutne).
PRZEBIEG
1. Wprowadzenie w tematykę
zajęcia poprzez słuchanie wiersza W. Ścisłowskiego pt.
„Krawiec”:
W pracowni krawieckiej, kłótnia
niesłychana,
Kłócą się ty wszyscy od samego rana.
Igła
oświadczyła- Jestem niedościgła.
Ja tutaj króluję. Nie ma
to jak igła!... .
2. Rozmowa na temat wiersza z wykorzystaniem
ilustracji.
3. Powtórne czytanie fragmentu w/w wiersza z
pominięciem słowa „igła”, które w trakcie czytania
dopowiadają dzieci (słowo „igła” w zasięgu wzroku dzieci).
4.
Prezentacja małej i wielkiej, drukowanej i pisanej litery „i”-
omówienie cech odróżniających ją od innych.
5. Odszukanie
litery „i” w alfabecie, określenie jej pozycji.
6.
Wyszukiwanie przedmiotów i obrazków w sali w nazwach których jest
litera „i”.
7. Obserwacja narządu mowy w lusterku podczas
wymawiania głoski „i”, ustalenie jej cech- samo- czy
spółgłoska.
8. Zabawa z muzyką kształtująca pojęcie „i”
jako spójnika: „Łączmy się”- Nauczycielka rozkłada
wizytówki, każde dziecko odszukuje swoją. Jeśli któreś imię
zawiera literę „i” dziecko głośno je odczytuje. Następnie
nauczycielka dzieli dzieci na 5 grup i wyznacza im miejsce na sali.
Na środku sali w pojemniku znajdują się litery „i”. Dzieci
przy dźwiękach muzyki wykonują ruchy dowolnych części ciała, w
przerwie każda grupa w wyznaczonym miejscu układa swoje imiona
łącząc je spójnikiem „i”. Jedno dziecko z grupy odczytuje.
Przy powtórzeniu nowy podział na grupy.
9. Zabawa ruchowa
kształcąca wyczucie własnego ciała: „Litera i”- Dzieci
poruszają się rytmicznie przy dźwiękach bębenka. W przerwę
układają swoje ciało w pozycji przypominającej literę „i”.
Przy powtórzeniach zwrócenie uwagi na zmianę części ciała.
10.
Zabawa: „Poznawanie świata”- Na dywanie ułożone są obrazki
przedstawiające różne przedmioty w nazwach, których jest litera
„i” (igła, nitka, pies, ślimak, itp.) . Zadaniem dzieci jest
odczytanie napisu i położenie go pod odpowiednim obrazkiem.
Następnie nauczycielka rozdaje dzieciom obrazki i napisy (każde
dziecko otrzymuje obrazek lub napis). Dzieci poruszają się po sali
przy dźwiękach tamburyna, w przerwie dobierają się parami, tak ,
aby para dzieci miała obrazek i pasujący do niego napis.
11.
Zabawa plastyczna : „Śmieszna literka i”- Dzieci otrzymują
kartkę z napisaną literą „i”(pisaną lub drukowaną) i
dorysowują dowolne elementy tak, by zmienić literkę „i” w
„coś” wg nich śmiesznego.
12. Krótka rozmowa nt.
wykonanych prac.
13. Ewaluacja- Dzieci przyklejają na
przygotowanym dużym szablonie literki „i” uśmiechnięte
„igiełki”- jeśli zajęcie im się podobało, smutne- jeśli się
nie podobało.
SCENARIUSZ NR 3
Temat:
„Zaczarowany bajek świat”
Cele operacyjne:
Dziecko:
-
rozwiązuje zagadki słowne
- odczytuje swoje imię oraz imiona
kolegów
- ćwiczy spostrzegawczość i umiejętność
logicznego kojarzenia
- ćwiczy koordynację wzrokowo-ruchową
-
potrafi odczytać zdanie i dopasować je do obrazka
- czyta ze
zrozumieniem zdania i krótki tekst
- potrafi sprawnie i płynnie
poruszać się przy muzyce
- rozwija wyobraźnię tworząc z
nieużytków .
Metoda: słowna, oglądowa, zadań
stawianych do wykonania, samodzielnych doświadczeń, aktywizująca,
odimienna dr I. Majchrzak.
Forma: ruchowa, muzyczna, plastyczna,
zabaw czytelniczych, twórczości własnej.
Organizacja pracy:
indywidualna, grupowa, zbiorowa.
Środki dydaktyczne: tekst
zagadek- „Świerszczyk”, „Miś”, kartki samoprzylepne z
tytułami bajek, wizytówki dzieci, „Magiczne pudełko”, kartki
ze zdaniami, wyrazami, tekstami dla każdego dziecka, kartki do
rysowania dla każdego, obrazki, kredki, mazaki, płyta CD z muzyką
, kapsle od butelek plastikowych.
PRZEBIEG
1.
Rozwiązywanie zagadek słownych-tytuły bajek, bohaterowie znanych
dzieciom bajek.
2. Zabawa czytelnicza: „Skojarzenia”- Na
sali nauczycielka rozwiesza tytuły bajek: „Kopciuszek”, „Jaś
i Małgosia”, „Czerwony kapturek”, „Królowa śniegu”,
„Dziewczynka z zapałkami”, „Kot w butach”, „Smerfy”,
„Pszczółka Maja”,
„O rybaku i złotej rybce”,
„Królewna Śnieżka i 7 krasnoludków”. Dzieci kolejno losują
karteczki z imionami kolegów i głośno je czytają, wywołana osoba
wyciąga los z „Magicznego pudełka”. Losy to karteczki z
wyrazami kojarzącymi się z rozmieszczonymi na sali tytułami bajek.
Zadaniem dzieci jest przeczytać wyraz bądź wyrazy i stanąć obok
tytułu bajki, z którą wyraz się kojarzy. Jeśli dziecku się uda
zostaje nagrodzone oklaskami, jeśli nie , prosi o pomoc kolegę-
losując karteczkę z imieniem osoby, która udzieli pomocy.
3.
Zabawa ruchowa ćwicząca koordynację wzrokowo-ruchową-
„Abrakadabra”- Dzieci siedzą w kręgu. Dziecko „czarodziej”
wstaje i mówi: „abrakadabra” i wykonuje prosty, „magiczny”
ruch, np. grozi palcem. Kolejne dziecko powtarza „magiczne”
zaklęcie i dodaje następny „magiczny” ruch, np. klaśnięcie.
Każde kolejne dziecko dodaje następny element powtarzając przedtem
wcześniejsze ruchy kolegów. Kto opuści „magiczny” ruch wpada
do „magicznego kręgu” (wchodzi do środka) i czeka jedną
kolejkę.
4. Dobieranie zdań do obrazków (zdania dla każdego
dziecka).
5. Czytanie ze zrozumieniem-praca indywidualna.
Wykonanie obrazka do odczytanego zdania, tekstu.
6. Prezentacja
prac, odczytanie zdań , tekstów.
7. Zabawa taneczna: : „Kto
zatańczy z wilkiem?”- Dzieci losują z „Magicznego pudełka”
karteczki z wyrazami (postacie z bajek) głośno odczytują.
Następnie nauczycielka dzieli dzieci na 2 grupy. Pierwsza grupa
dzieci wybiera postać, z którą zatańczy ( głośno odczytując i
wskazując tę postać). Zabawa w parach przy muzyce. Powtórzenie-
zmiana grupy dzieci wybierających.
8. Zabawa logorytmiczna:
„Czarodziejskie zaklęcie”.
9. Zabawa: „Bajkowe marzenie”-
Przy dźwiękach spokojnej, relaksacyjnej muzyki dzieci tworzą z
kapsli swoje „bajkowe marzenia”.
10. Ewaluacja- Dzieci
układają z kapsli uśmiech jeśli zajęcie się podobało, jeśli
nie smutek.Scenariusz zajęcia według metody dobrego startu
TEMAT:
„Góral Grzegorz”- opracowanie litery G,
CELE
OGÓLNE:
- opracowanie nowej litery
- rozwijanie funkcji
wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo – kinestetycznych
(czucie dotyku i ruchu ) i motorycznych, oraz ich współdziałanie
-
kształtowanie lateralizacji ( doskonalenie ręki wiodącej ) oraz
orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
- rozwijanie
kompetencji językowej dzieci poprzez różnicowanie i rozpoznawanie
dźwięków mowy – głosek, sylab oraz dokonywanie analizy i
syntezy
- wzbogacanie słownika dziecka
CELE
OPERACYJNE: dziecko ...
- potrafi rozpoznawać i nazywać części
ciała
- potrafi pokazywać na mapie, gdzie są góry
-
wie, gdzie umieścić napisy do globalnego czytania
( hale,
owce, baca, Tatry)
- potrafi zrobić analizę i syntezę
dźwiękową wyrazów
- zna literę G, g
- potrafi
śpiewając piosenkę jednocześnie rytmicznie kreślić wzór
(literę) różnej wielkości na różnorodnych płaszczyznach
-
umie zachować porządek w miejscu swojej pracy
METODY:
-
czynne- zadania stawiane do wykonania
- słowne- objaśnienia,
instrukcje
- oglądowe - obserwacja, pokaz
FORMA:
-
z całą grupą
- indywidualna
ŚRODKI WSPOMAGAJĄCE
DZIAŁANIE:
- mapa Polski, napisy do globalnego czytania,
gazetka – baca wypasa owce na halach,
- wiersz J. Porazińskiej
„ Góry, nasze góry ‘’, piosenka pt. „Góral Grzegorz”,
-
sznurek dla każdego dziecka, woreczki z grochem, instrumenty
muzyczne – grzechotki, wykonane z kubeczków po jogurcie, wzory
litery G, g – o wyrazistej fakturze,
- karty A4 z wzorami
litery, tacki z kaszą manną, kartki z bloku, kartki z liniami:
szerokimi i wąskimi, kredki świecowe, ołówki,
długopisy
PRZEBIEG:
ZAJĘCIA
WPROWADZAJĄCE:
1.Powitanie – „ Witam wszystkich,
którzy ...’’ – budzenie więzi w grupie
2.„Głowa
, ramiona ...’’ – rozpoznawanie i nazywanie części
ciała.
3.„Góry, nasze góry”- słuchanie wiersza J.
Porazińskiej, wykorzystanie gazetki, wytłumaczenie pojęć: hale,
baca .
Góry, nasze góry. Hale, nasze hale.
Kto nas
zna tak dobrze, jako my, górale.
Góry, nasze góry. Wy,
wysokie szczyty.
Kto was przewędrował? Góral rodowity.
-
Czym zajmuje się góral z naszej gazetki? ( pasie owce )
-
Gdzie je wypasa? ( na halach )
- Co to są hale? (górskie łąki
)
- Jak nazywa się góral , który zajmuje się wypasem owiec
na halach ? ( baca )
- Jak wyglądają góry? ( są wysokie,
strome, niebezpieczne )
Czytanie globalne napisów: hale, baca,
owce, Tatry
4.Posłuchajcie piosenki pt. „Góral
Grzegorz” i całym zdaniem odpowiedzcie na pytanie:
- Gdzie
mieszka wujek Agaty? ( w górach )
- Kogo wujek zaprosił w
góry? ( Agatę i jej tatę )
- Co góral Grzegorz chce pokazać
Agacie i jej tacie? (piękne widoki
)
5. Klaszcząc
podzielcie na sylaby zdania:
- Góral w góry nas zaprasza.
-
W górach mieszka góral Grzegorz.
6. Wypowiedzcie słowo
GÓRALKA opuszczając ostatnią sylabę.
-Jakie słowo powstało?
GÓRAL
- Powtórzcie to słowo opuszczając ostatnią głoskę.
- Jakie słowo powstało? GÓRA
7.Zamknijcie oczy i
posłuchajcie powoli wypowiadanych słów piosenki. Gdy usłyszycie
głoskę g, na chwilę podnieście rękę.
8.Posłuchajcie
kolejnych głosek i wymieńcie słowo, które tworzą:
G-Ó-R-K-A
P-A-G-Ó-R-E-K
9.Podajcie przykłady słów, w których
głoska g jest na początku.
10. Zapamiętajcie – głoska
g jest spółgłoską.
ZAJĘCIA WŁAŚCIWE:
1.ćw.
ruchowe - Kto chce wędrować po górach musi być silny i zdrowy.
Wykonajcie następujące ćwiczenia: 5 przysiadów, 10 skłonów, 10
wymachów ramion, 5 wysokich podskoków.
Turysta, który wędruje
po górach musi umieć zawiązać na linach węzły. Poćwiczcie
wiązanie węzłów na sznurkach.
2.ćw. ruchowo –
słuchowe - Wyobraźcie sobie, że jesteście w górach
i
zbliża się burza. Słychać grzmoty. Spróbujcie połączyć
następujące czynności: śpiewajcie – rytmicznie maszerujcie –
grajcie na naszych instrumentach naśladując grzmoty.
Usiądźcie
przy stolikach, macie przed sobą woreczki. Zwińcie dłonie w
pięści. Powstały z nich góry. Śpiewając piosenkę, rytmicznie
uderzajcie w woreczki wierzchem dłoni – najpierw prawą, później
lewą ręką.
3.ćw. ruchowo – słuchowo – wzrokowe -
Przyjrzyjcie się uważnie literze G, g
Z jakich elementów się
składa? Ile ich jest? W jakich innych literach występują te
elementy? Zwróćcie uwagę, że podczas pisania litery nie należy
odrywać ręki od kartki. Przyjrzyjcie się, jak powinno się pisać
te litery i jednocześnie śpiewać piosenkę.
Wykonajcie
następujące ćwiczenia:
4.napiszcie literę G, g palcem na
wzorze o wyrazistej fakturze
5.powtórzcie to ćwiczenie
śpiewając piosenkę
6.śpiewajcie piosenkę i piszcie literę
G, g palcem na tacce z kaszą – kilka razy po tym samym
wzorze
7.kontynuujcie śpiewanie, piszcie literę G, g na
kartach z bloku kredką świecową
8.wykonajcie zadanie na
kartkach w polach ograniczonych liniami (szerokimi i wąskimi )
długopisem, młodsze dzieci - pisanie po śladzie w szerokich
liniach ołówkiem
ZAJĘCIA KOŃCOWE:
Połóżcie się
na dywanie - jesteście strasznie zmęczeni po wyprawie w góry.
Odpocznijcie chwilę słuchając muzyki. Wyobraźcie sobie, że
leżycie na górskiej łące.
Praca
z dziećmi w klasie zerowej, ukierunkowana jest, na przygotowanie
ich, do podjęcia nauki w szkole, osiągnięcia tzw. „Dojrzałości
szkolnej” S. Szuman definiuje dojrzałość szkolną jako:
"osiągnięcie przez dzieci takiego poziomu rozwoju fizycznego,
społecznego i psychicznego, który czyni je wrażliwymi i podatnymi
na systematyczne nauczanie i wychowanie w klasie pierwszej szkoły
podstawowej" [Szuman 1962s. 24].
B.Wilgocka-Okoń do
struktury dojrzałości szkolnej zalicza:
- ukształtowanie
organizmu,
- rozwój sprawności motorycznych,
- zasób
wiedzy i orientacji o świecie przyrody i życiu społecznym,
-
umiejętność posługiwania się przedmiotami codziennego użytku,
- zdolność krytycznego ustosunkowania się do własnych i
cudzych twierdzeń,
- ukształtowanie emocjonalnego stosunku do
rzeczy i zdarzeń, jak również poleceń i zadań, które dziecko
będzie wykonywać,
- rozwój zainteresowań i zamiłowań,
-
ukształtowanie woli, jak również zdolności do świadomego i
celowego wysiłku oraz wytrwałości w realizowaniu zamierzeń i
zdolności harmonijnego współżycia z innymi." B.Wilgocka -
Okoń : - Dojrzałość szkolna a środowisko. Warszawa 1972,
s.393;
Wszystkie więc działania nauczyciela, w pracy z dziećmi
sześcioletnimi, powinny dążyć do osiągnięcia, przez nie wyżej
wymienionego stopnia rozwoju. Jak wiadomo każde dziecko rozwija się
swoim indywidualnym tempem, dlatego też ważne jest dostosowanie
metod pracy i tempa do jego możliwości. Niektóre dzieci miewają
problemy z przyswojeniem nauki czytania i pisania. Przyczyna często
tkwi w zaburzeniach w sferze słuchowej, wzrokowej, obniżonej
sprawności manualnej. Dobrze jeżeli dziecko takie dodatkowo objęte
jest terapią pedagogiczną.
W grupie dzieci, którą
prowadziłam był chłopiec, u którego stwierdzono przez psychologa
opóźniony rozwój mowy i nieprawidłowości artykulacyjne oraz
zaburzoną percepcję wzrokową. Ustalono także znacznie spowolnione
tempo procesów orientacyjno-poznawczych.
Chłopiec jest
dzieckiem bardzo spokojnym. Do nowo poznanych osób podchodzi z dużym
dystansem i ostrożnością. Chętny do pracy, potrafi skupić uwagę
na wykonywanej czynności, bardzo spostrzegawczy i wnikliwy, pomimo
wolnego tempa pracy zawsze doprowadza zadanie do koca. W kontaktach z
dziećmi nie jest konfliktowy, na sytuacje problemowe często reaguje
płaczem. Dziecko objęte jest terapią logopedyczna i terapią
pedagogiczną na terenie przedszkola, poza tym uczęszcza na zajęcia
prowadzone metodą dobrego startu w Poradni
Psychologiczno-Pedagogicznej.
Moje działania jako nauczyciela
polegały głównie na:
usprawnianiu funkcji analizatora
wzrokowego i słuchowego, kinestetyczno-ruchowego
podnoszeniu
sprawności grafomotorycznej
rozwijaniu mowy opowieściowej,
bogaceniu słownika
rozwijaniu myślenia, wnioskowania,
kojarzenia
zarówno w czasie zajęć grupowych z innymi
dziećmi, jak i podjętych działaniach indywidualnych z
chłopcem.
Percepcja wzrokowa, jest niezbędnym elementem
warunkującym sukces, bądź trudności w nauce. Nieprawidłowy jej
rozwój, odpowiedzialny jest za trudności, w nauce czytania czy
pisania, jak również innych umiejętności. Aby rozwinąć tą
umiejętność u dziecka stosowałam szereg zabaw np.:
wyodrębnianie
różnic między obrazkami
uzupełnianie brakujących elementów
na obrazkach
znakomita zabawą ćwiczącą spostrzegawczość
jest „chowanie przedmiotów”. Chowamy albo przestawiamy coś w
sali i pytamy „co się tu zmieniło?”.
dobieranie par
jednakowych obrazków (dobieranki, loteryjki, domino),
Rozwiązywanie
ilustrowanych zagadek, rebusów
odtwarzanie z pamięci układów
elementów,
budowanie według wzoru kompozycji z
klocków,
Odróżnianie figur i rozpoznawanie jednakowych
kształtów
w późniejszym czasie można stosować zabawę
polegająca na wyszukiwaniu i dobieraniu jednakowych wzorów
literopodobnych i literowych, jak też rozpoznawanie i nazywanie
liter, wyszukiwanie lub skreślanie liter w tekście
Skupiłam
się także na usprawnianiu u chłopca percepcji słuchowej
:
wspólne rozwiązywanie zagadek słuchowych
odtwarzanie
natężenia, barwy i rytmu przy użyciu instrumentów
muzycznych
odtwarzanie rytmu przy pomocy stukania, klaskania,
układania klocków
rozpoznawanie, naśladowanie głosu zwierząt
i ptaków; jak też rozpoznawanie głosów środowiska (np. pociągu,
samochodu) i przyrody (deszcz, wiatr, morze), różnicowanie dźwięków
z najbliższego otoczenia
stałe rozwijanie analizy i syntezy:
liczenie wyrazów, układanie zdań, dzielenie wyrazów na sylaby,
łączenie sylab w wyrazy, ćwiczenia w analizie i syntezie głoskowej
wyrazów
wyszukiwanie w pomieszczeniu, na obrazku wyrazów na
określoną głoskę, łączenie ich wg. tego kryterium
Ważne
na tym etapie rozwoju dziecka, było także usprawnianie
grafomotoryki - podnoszenie sprawności ruchowej, manualnej,
graficznej oraz orientacji przestrzennej. W tym celu włączałam
chłopca w szereg gier i zabaw ruchowych, w tym też zabaw
relaksacyjnych w których chętnie uczestniczył.
Inne
ćwiczenia:
zabawa „ślady” - pozostawienie na
papierze odcisków dłoni i stóp umoczonych w farbie
malowanie
palcami ( uwielbiana metoda przez dzieci)
rysowanie prostych
schematów, rysowanie po śladzie, kalkowanie
próby
domalowywania brakujących elementów
stosowanie ćwiczeń
grafomotorycznych wg H. Tymichowej (Tymichowa H. "Ćwiczenia
rozwijające sprawność ruchową ręki i koordynację wzrokowo-
ruchową
pisanie znaków literopodobnych w liniaturze.
pisanie
po śladzie
modelowanie z plasteliny (wałkowanie, ugniatanie
kul)
zabawy konstrukcyjne i układanki
wydzieranki i
naklejanki
rozwijanie orientacji przestrzennej z uwzględnieniem
kierunków
usprawnianie ogólnej koordynacji ruchów i kontroli
nad własnymi ruchami.
określanie położenia przestrzennego
przedmiotów; względem siebie; zabawa w ,, Zrywanie owoców ",
,, Robot zdalnie sterowany",
Dostarczałam jak najwięcej
okazji do bogacenia słownictwa i wypowiadania się poprzez wspólne
układanie opowiadań na dowolny temat, starałam się dużo czytać
dzieciom, wykorzystywałam gry dydaktyczne, sami tworzyliśmy gry
planszowe itp.
Oceniając rozwój dziecka na dzień dzisiejszy,
a zbliża się koniec roku szkolnego, stwierdzam, że zrobił on duże
postępy w nauce. W miesiącu maju chłopiec poddany zostanie badaniu
dojrzałości szkolnej w Poradni
Psychologiczno-Pedagogicznej.Elementy globalnej nauki czytania w
zabawach badawczych - scenariusz zajęć otwartych w grupie 6-latków
CEL
OGÓLNY: Kształtowanie postawy badawczej, zapoznanie z niektórymi
właściwościami powietrza i magnesu
CELE
OPERACYJNE:
-dz.doskonali umiejętności globalnego odczytywania
wyrazów
-dz. poznaje właściwości powietrza za pomocą
doświadczeń i obserwacji
-dz.samodzielnie wypowiada się na
temat wyników prowadzonych zabaw
-dz. poznaje zasadę działania
magnesu
-dz. obserwuje pływanie i tonięcie przedmiotów w
wodzie
-dz. doskonali umiejętność pracy w zespole
-dz.
kształci umiejętność wnioskowania i uogólniania
POMOCE:
*czapka,
peleryna dla nauczyciela
Pomoce do doświadczeń z
powietrzem:
*suszarka do włosów, piłeczka pingpongowa(tyle
ile dzieci), przedłużacz-5 szt.
kolorowe piórka
*małe
butelki po wodzie mineralnej, gąbki do mycia, słomki, małe
kubki
jednorazowe (tyle ile dzieci), plastikowy basen, czajnik
bezprzewodowy,
wysokie przezroczyste naczynie z tworzywa,
balon
Pomoce do doświadczeń z magnesem:
*tekturowe
talerze, pinezki, magnesy-dla każdego dziecka
*przedmioty które
magnes przyciąga i nie przyciąga
Pomoce do doświadczeń z
wodą;
*tacki na stoły, przedmioty które toną: śruba,
muszla, kamień
przedmioty które nie toną: klocek drewniany,
pestka śliwki, folia, szyszka
*jednorazowe kubki małe i duże-
tyle ile dzieci, jajko, plasterki ziemniaka, sól
*kartonowe
lizaki z podwójnymi napisami: woda- woda, powietrze-powietrze
*płyta
CD do zabawy ruchowej
*płyta CD ,,Lot samolotem” z ped.
zabawy
PRZEBIEG:
A. SZUKAMY
POWIETRZA
1.Nauczycielki przebrane we wróżki (różdżka,
czapka, peleryna) zamieniają dzieci w magików słowami piosenki:
Abra kadabra…
Czary mary czary mary szu
Czary mary
czary mary szu
Abra kadabra uuuu
Abra kadabra uuuu
I
magikiem będziesz tu
Abra kadabra uuuu
Abra kadabra uuuu
I
magikiem będziesz tu
WSZYSTKIE NAPISY SĄ
UMIESZCZONE NA JEDNEJ TABLICY. OBOK ZNAJDUJE SIĘ
KRZYŻÓWKA
DOŚWIADCZENIA INDYWIDUALNE
2.,,Tańcząca
piłeczka”-
Dziecko włącza suszarkę i strumień powietrza
wyrzuca piłeczkę do góry.
Gdy suszarkę wyłączymy, piłeczka
spadnie na podłogę. Dlaczego?
Wniosek: piłeczka podrzucana
jest przez powietrze z suszarki.
Napisy: 1piłka, 8suszarka
(umieszczone są na tablicy).
Po zakończeniu doświadczenia dz.
odczytują je i mocują na krzyżówce.
Pomoce: suszarka,
piłeczka pingpongowa-razy ilość dzieci,
przedłużacz-5
szt.
3,,Kolorowe piórka”-
Dziecko włącza
suszarkę na której układa piórko. Strumień powietrza
unosi
piórko do góry. Gdy wyłączymy suszarkę piórko
upadnie. Dlaczego?
Wniosek: piórko utrzymuje się w górze
przez powietrze z suszarki
Napisy: 7piórko (umieszczone są na
tablicy).
Dzieci odczytują je i mocują na krzyżówce.
Pomoce:
piórka kolorowe, suszarka- razy ilość dzieci, przedłużacz-5
szt.
B. GDZIE JEST WODA?
1,,Zaczarowane butelki”-
-
Każde dz. dostaje butelkę. Wspólnie szukają odpowiedzi na
pytanie:,, Co jest
w butelce? . Zagląda do niej, dmucha do
niej, odwraca do góry dnem. Wydaje
opinie o jej zawartości
-
Nauczycielka zanurza swoją butelkę w basenie, przyciska do dna i
puszcza.
Dzieci robią to samo. Dlaczego butelka wypłynęła na
powierzchnię wody?
Dz. dyskutują, nauczycielka słucha, nie
komentuje, nie wydaje opinii.
- Nauczycielka z dziećmi kolejny
raz zanurza butelkę do wody, przytrzymując
ją. Z otworów
butelki wydostają się bąbelki. Co to jest ?
Napisy
umieszczone są na tablicy. Dzieci odczytują je i mocują na
maszcie
wielkiej żaglówki
Wniosek: wydostające się z
butelki bąbelki to powietrze
Napisy: 6butelka, 3woda.
Pomoce:
plastikowy basen, małe butelki po wodzie mineralnej-tyle
ile
dzieci
2,,Kolorowe gąbki”-
(Nauczycielka słucha
wypowiedzi dzieci, nie komentuje ich.)
-dz. biorą gąbki do
mycia, wypowiadają się nt. ich kształtu, koloru i
ciężaru.
Nauczycielka nakazuje położenie gąbek na wodzie i
obserwację ich zachowania. Dzieci razem z nauczycielką zanurzają
swoje gąbki w wodzie ściskając je. Skąd się wzięły bąbelki-
co to jest? (powietrze). Dzieci po odczytaniu mocują napisy na
żaglówce
Wniosek: gąbka utrzymuje się na wodzie bo w środku
ma powietrze
Napisy: 9bąbelki ( zawieszony na tablicy)
Pomoce:
plastikowy basen , gąbki do mycia dla każdego dziecka,
3,,Dmuchamy
w słomki”-
Dzieci biorą słomki, których jeden koniec
zanurzają w wodzie a w drugi
dmuchają. Na powierzchnię wody
wypływają pęcherzyki powietrza. Nauczycielka mówi: Na Ziemi
występują takie przedmioty, które łatwo wziąć w rękę np.
kamyk i takie, które trzeba trzymać w naczyniach, jak np. woda. Są
w przyrodzie także ciała, które nie maja kształtu, są
niewidoczne dla ludzkich oczu, a jednak są np. powietrze w balonie,
powietrze w suszarce, powietrze w pustej butelce.
Wniosek:
wydostające się na powierzchnię wody bąbelki z butelki, gąbki
czy
słomki- to powietrze.
Napisy: 4słomki
Pomoce: słomki -
tyle ile dzieci
4,,Bańki mydlane”- zabawa dla każdego
dziecka przy puszczaniu baniek mydlanych
Wniosek: powstające
podczas dmuchania bąbelki to powietrze
Napisy: 5 kubek
Pomoce:
słomki, małe kubki jednorazowe – tyle ile dzieci, płyn
,,Ludwik”
5,,Gorąco, bardzo gorąco”- doświadczenie
wykonuje nauczycielka, dzieci obserwują.
N. ustawia na stoliku
przed dziećmi półlitrową, plastikową butelkę i wysokie
naczynie
z tworzywa. Chętne dziecko nakłada balon na szyjkę butelki,
nauczycielka włącza czajnik. Po zagotowaniu wody w obecności
dzieci, n-ka wkłada butelkę z balonem do wysokiego naczynia,
przytrzymuje ją a drugą ręką wlewa z czajnika do naczynia gorącą
wodę. Po chwili balon zaczyna wypełniać się powietrzem i podnosi
się.
Wniosek: ogrzane powietrze podnosi balon
Napisy: 2
balon
Pomoce: półlitrowa plastikowa butelka, wysokie
przezroczyste naczynie
z tworzywa, balon, czajnik bezprzewodowy
z wodą
ODCZYTANIE HASŁA Z KRZYŻÓWKI PRZEZ DZIECI -
POWIETRZE
6,,Lot samolotem”- taniec integracyjny
B.
CHEMIA W KUCHNI
DOŚWIADCZENIA INDYWIDUALNE
NA ŚRODKU
STOJĄ DWIE ŻAGLÓWKI Z NAPISEM: TONIE, PŁYWA
DZIECI PO
ODCZYTANIU MOCUJĄ NAPISY DO ODPOWIEDNIEJ
ŻAGLÓWKI
1,,Doświadczenia
z jajkiem”- ( na środku sali)
Nauczycielka wykonuje
doświadczenie, dzieci asystują: podają jajko, wsypują
sól…
Wsypujemy tyle soli aby jajko pływało na powierzchni wody.
Wniosek:
pływanie jajka zależy od tego ile soli jest w wodzie
Napisy:
jajko x 2
Pomoce: jajko-2 szt., sól, szklanka z wodą-2, duża
łyżka
2,,Czy ziemniak pływa? ‘’’- doświadczenia
przy stolikach
Każde dziecko otrzymuje po 2 szklanki z wodą.
Same przygotowują w jednej
szklance roztwór soli kuchennej.
Następnie wkładają do obu szklanek po
plasterku
ziemniaka.
-Co się dzieje z ziemniakiem?
-W szklance z
wodą i solą ziemniak pływa, a w samej wodzie tonie
Wniosek:
sól utrzymuje ziemniak na powierzchni wody
Napisy: ziemniak x
2
Pomoce: po2 duże szklanki napojówki jednorazowe dla
każdego
dziecka, 24 duże łyżki, sól, ziemniak pokrojony w
plastry
DZIECI WRACAJĄ NA DYWAN
3,,Co pływa, a co
tonie?’’
Dzieci wrzucają do wody różne przedmioty i
obserwują które toną a które nie
toną.
-Dlaczego
orzech pływa a śruba spada na dno?
Wniosek: toną
przedmioty ciężkie, lekkie nie toną (śruba jest ciężka a
pestka
lekka) pływanie i tonięcie przedmiotów zależy od
ich
ciężaru
Napisy: pestka P, klocek drewniany P, śruba
T, folia P, szyszka P
muszla T, kamień T
Pomoce:
przedmioty o różnym ciężarze takie jak napisy
4,,Kolorowe
łódeczki” (origami)
Dzieci z kolorowego papieru robią
łódeczki i umieszczają je na wodzie.
Sprawdzają, czy utoną
czy nie.
Wniosek: łódki pływają i nie toną bo są
lekkie
Napisy: łódka
Pomoce: kolorowe łódki wykonane
techniką origami
Dzieci przyczepiają napisy na żaglówce
5,,Z
octem”- doświadczenie wykonuje nauczycielka dzieci obserwują.
,Do
butelki półlitrowej przezroczystej wlewamy ocet (do ½ wysokości
butelki). Następnie do pustego balona wsypujemy cały proszek do
pieczenia i zakładamy balon na szyjkę butelki. Powstały gaz powoli
podnosi balon do góry i pompuje go.
6,,Ruchome wyrazy”-
zabawa ruchowa (płyta CD ,,Wesoła szkoła” nr. 17)
Nauczycielka
rozdaje kartonowe lizaki z obustronnie napisanymi wyrazami.
Dzieci
dobierają się według napisów np.:dwójkami:
woda-woda,
powietrze-powietrze, jajko-jajko i wszystkie wyrazy z
krzyżówki
C. DOŚWIADCZENIA Z MAGNESEM
1,,Co
przyciąga magnes?’-
Dzieci siadają do stolików i biorą
magnesy. Na tacach są ułożone różne
Przedmioty. Poprzez
doświadczenia dzieci sprawdzają które przedmioty
magnes
przyciąga, a które nie. Mają za zadanie uporządkować napisy
na
tablicy magnetycznej umieszczając je pod odpowiednim hasłem:
TAK NIE
Wniosek: magnes przyciąga tylko przedmioty z
metalu
Napisy:* magnes, pinezki, szpilki, spinacze biurowe,
nożyce,
baterie -TAK
* papier, materiał, mazak,
nitka,
klocek(drewniany), kulka(plastikowa) -NIE
Pomoce:
magnes dla każdego dziecka, przedmioty które magnes
przyciąga
i które nie przyciąga wg. napisów
2,,Tańcząca
szpileczka, pinezka”
Dzieci siedzą przy stolikach i otrzymują
papierowe talerzyki na których umieszczają szpilkę lub pinezkę.
Nauczycielka mówi, że magnes to zaczarowany metal, który przyciąga
do siebie różne przedmioty, nawet przez talerz. Magnes przesuwa
pinezkę po papierowym talerzu
Wniosek: magnes działa nawet
przez tekturę
Napisy: talerzyk, spinacz, magnez, pinezka,
szpilka
Pomoce: tekturowe talerzyki, magnesy, pinezki- tyle
ile
dzieci
3,,Magnesy”- zabawa ruchowa przy
CD
Dzieci dobierają się parami przylegając do siebie częścią
ciała, którą wymienia nauczycielka np.: plecami, brzuchami,
dłońmi, małymi palcami… i chodzą po sali. Następnie mogą
przyciągać do siebie inne pary ,,magnesów” tworząc czwórki,
szóstki itd… ,,Magnesy” są nadal złączone ze sobą wymienioną
przez nauczycielkę częścią ciała.
Małe
dzieci uczą się czytać w ten sam sposób, w jak próbują
zrozumieć to, co się do nich mówi. Kiedy ucho słyszy słowo, to
wtedy przekazuję te informacje do mózgu.
Podobnie dzieje się,
gdy oko spostrzega napisany wyraz. Małe dziecko może dana rzecz
zobaczyć, dotknąć, skosztować.Poprzez usłyszenie nazwy i
zobaczeniu jak się pisze dana rzecz dziecko może się nauczyć ja
wymawiać , a nawet czytać.
Przytoczę krótki program nauki
czytania opracowany przez psychologa Glenna Domana.
PRZYGOTOWANIE
SIĘ DO POZNAWANIA SŁÓW.
Należy pamiętać, ze nauka
czytania ma być zabawą, dlatego należy mobilizować dziecko kiedy
jest wypoczęte.
Niezbędne materiały to:
- karton biały
o wym. 10 * 60 cm;
- czerwony, gruby mazak.
Technika
pisania wyrazów:
- każde słowo musi być napisane na osobnym
kartonie;
- litery powinny mieć wysokość 8 cm,
- litery
muszą być drukowane o szer. 1 cm;
- z boków musza być
pozostawione marginesy;
- na odwrocie karty warto napisać ten
wyraz dla siebie;
- z czasem z liter czerwonych, można przejść
na czarne o normalnej wielkości;
- należy przygotować na
początek zapas około 200 słów.
I. KROK PIERWSZY.
Naukę rozpoczynamy od czytania imienia dziecka, imion
rodziców oraz rzeczy, które są w najbliższym otoczeniu . Dziecko
uczy się od kombinacji : widzenia- słyszenia – dotyku.
-
każdy dzień uczymy dziecko 25 słów( 5 zestawów – po 5
wyrazów)
- pokazujemy dziecku karton i mówi: tutaj jest
napisane np. mama, tata, dom.
- należy powtórzyć jeden zestaw
słów 3 razy dziennie,
nie dłużej niż przez sekundę,
pokazując jeden wyraz.
- 2 dnia powtarzamy 1 zestaw 3 razy,
poczym dodajemy 2 zestaw.
-3 dnia należy dodać 3 zestaw słów
i utrwalić 2 pierwsze zestawy.
Pierwsze 3 zestawy dziecko musi
oglądać przez tydzień, po upływie tygodnia można wprowadzić
nowe zestawy. Nie należy wprowadzać wyrazów rozpoczynających się
tą samą literą.
II. KROK DRUGI- WYRAZENIA
DWUWYRAZOWE.
Jeżeli maluch opanował na tyle czytanie
podstawowego zestawu, można zestaw ten łączyć z 2 wyrazami.
Pomocne będą przymiotniki oraz można użyć nazw kolorów
podstawowych np. żółty banan, czerwone auto…
Później
należy wprowadzać przeciwieństwa tj. duży- mały,
Czysty-
brudny, a następnie wyrażenia dwuwyrazowe np. wesoła mama, czysty
Błażej. Bardzo pomocne na tym etapie będzie przygotowanie kart z
obrazkami, lub pokazywać te zjawiska w otoczeniu.
III.
KROK TRZECI- PROSTE ZDANIA
Przechodzimy do prostych zdań,
nadal używając kart z pojedynczymi słowami oraz wyrazem
„jest”.
Rozłożyć należy 5 kart z nazwami zwierząt,
imion, 5 przymiotników oraz 5 z słowem jest i przeczytać
je.
Pozwól dziecku wybrać po 1, a następnie ułożyć zdanie
.
Osoba dorosła odczytuje dziecku jego zdanie, w ten sposób
ułożyć od 3 do 5 zdań. Należy stopniowo zmniejszać litery w ten
sposób, aby zdanie zmieściło się na 1 karcie.
Takie karty
należy pokazywać 3 razy dziennie przez 5 dni, zmieniając je na
nowe.( wym. 20*45 cm, litery o wysokości 5 cm)
IV.CZWARTY
KROK- ROZBUDOWANE ZDANIA
Czas aby zdania rozbudować,
dając dziecku do wyboru
5 przymiotników i 5 rzeczowników,
ale należy dodać jeszcze czasownik np. Jędruś jest mały, Błażej
myje buzie.
Duży chłopiec jest grzeczny.
Należy
stopniowo wprowadzać przyimki „w, na, do, z”
np. na stole,
do domu…
Dziecko uwielbia układać zdania śmieszne, nie
należy je wtedy poprawiać, ponieważ to forma zabawy, a im więcej
zabawy tym więcej nauki.
W dalszym ciągu należy czytać
ułożone zdania oraz zmniejszać wielkość liter od 3,5cm do
2,5-2cm i na tym etapie można już zastosować czarny kolor.
Bardzo
ciekawa formą, będzie zrobienie dziecku książeczki z prostymi
zdaniami oraz ilustracji.
V. PIĄTY KROK- SAMODZIELNE
CZYTANIE
Dziecko jest już gotowe do czytania książeczek
wykonanych przez dorosłego ( należy pamiętać aby zawierały one
od 50 do 100 słów). Na 1 stronie może być 1 zdanie i ilustracja.
Dziecko na tym etapie może już próbować czytać poszczególne
wyrazy z książeczek kupionych w sklepie, ale nie należy do niczego
zmuszać.
Dopóki dziecko nie skończy czytać swojej 1
książeczki, nie należy je uczyć alfabetu, ponieważ będzie
czytało literki zamiast słów.
Mózg dziecka w pierwszych
latach życia przyswaja informacje z ogromna szybkością i bez
najmniejszego wysiłku. Zabawa z dzieckiem w czytanie nie tylko
rozwija u niego zdolności, ale także zyskuje nasza uwagę, ponieważ
dla dziecka najważniejszy jest czas poświecony przez rodzica.
Bibliografia: G. Doman: "Jak nauczyć małe dziecko czytać"