krawiec 743[01] z3 02 n

___________________________________________________________________________

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Anna Solska

Wykonywanie obróbki termicznej odzieży
743[01].Z3.02

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
mgr Wiesława Paciorek
mgr inż. Ewelina Śmiszkiewicz

Opracowanie redakcyjne:
mgr inż. Anna Solska

Konsultacja:
mgr Ewa Figura

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[01].Z3.02

„Wykonywanie obróbki termicznej odzieży”, zawartego w modułowym programie nauczania
dla zawodu krawiec.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Maszyny i urządzenia prasowalnicze

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Obróbka parowo-cieplna odzieży

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Obróbka klejowa odzieży

5.3.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie krawiec.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

ćwiczenia – przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zaleconymi
metodami nauczania – uczenia się oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia – przykładowe narzędzia pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania, np. samokształcenia
kierowanego.

Formy

organizacyjne

pracy

uczniów

mogą

być

zróżnicowane,

począwszy

od samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Schemat układu jednostek modułowych

743[01].Z3

Technologia kroju i szycia

743[01].Z3.01

Organizowanie procesu

technologicznego w krojowni

743[01].Z3.02

Wykonywanie obróbki

termicznej odzieży

743[01].Z3.03

Wykonywanie połączeń elementów

odzieży

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej
oraz ochrony środowiska,

−

charakteryzować wymagania dotyczące bezpieczeństwa pracy przy urządzeniach
elektrycznych,

−

rozpoznawać surowce włókiennicze,

−

określać właściwości materiałów odzieżowych,

−

dobierać materiały podstawowe i dodatki krawieckie do wyrobów odzieżowych,

−

objaśniać uproszczone schematy maszyn,

−

charakteryzować proces technologiczny wyrobu odzieżowego,

−

posługiwać się dokumentacją technologiczną wyrobu odzieżowego,

−

charakteryzować podstawowe funkcje odzieży,

−

rozróżniać grupy asortymentowe odzieży,

−

posługiwać się terminologią dotyczącą produkcji odzieży,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

odczytywać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego,

−

współpracować w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

scharakteryzować rodzaje obróbki termicznej odzieży,

−

zorganizować stanowisko pracy do obróbki termicznej odzieży,

−

rozróżnić maszyny i urządzenia stosowane do obróbki parowo-cieplnej odzieży,

−

obsłużyć maszyny i urządzenia do obróbki termicznej odzieży,

−

określić rodzaje obróbki parowo-cielnej wyrobów odzieżowych,

−

rozróżnić operacje technologiczne obróbki parowo-cieplnej,

−

ustalić parametry parowo-cieplnej obróbki tkanin i tworzyw odzieżowych,

−

scharakteryzować etapy pełnego cyklu prasowania mechanicznego,

−

wykonać obróbkę parowo-cieplną odzieży,

−

scharakteryzować rodzaje obróbki klejowej,

−

rozróżnić rodzaje pras do klejenia,

−

obsłużyć prasy do klejenia,

−

dobrać metody obróbki klejowej do wyrobu odzieżowego,

−

zastosować odpowiednie parametry klejenia,

−

dobrać materiały do podklejenia elementów wyrobów odzieżowych,

−

podkleić elementy odzieży wkładami usztywniającymi i wzmacniającymi,

−

określić zasady zgrzewania elementów wyrobów odzieżowych,

−

połączyć elementy wyrobów odzieżowych za pomocą zgrzewania,

−

ocenić jakość termicznej obróbki odzieży według określonych kryteriów,

−

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej
podczas obróbki termicznej odzieży.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Technika kroju i szycia 743[01].Z3

Jednostka modułowa:

Wykonywanie

obróbki

termicznej

odzieży

743[01].Z3.02

Temat: Zasady wykonywania parowo – cieplnej obróbki odzieży.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności stosowania zasad obróbki parowo-cieplnej

w odzieży w zależności od rodzaju materiałów odzieżowych.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zorganizować stanowisko pracy do prasowania ręcznego,

−

rozróżnić zasady wykonywania obróbki termicznej odzieży,

−

scharakteryzować zasady wykonywania obróbki termicznej odzieży,

−

zastosować do obróbki termicznej odzieży z różnych materiałów odzieżowych

odpowiednie techniki prasowania oraz odpowiednie maszyny i urządzenia prasowalnicze,

−

wykonać typowe operacje obróbki parowo – cieplnej odzieży uwzględniając różne

techniki prasowania,

−

zastosować przepisy bhp na stanowisku prasowania ręcznego.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pokaz z objaśnieniem,

–

dyskusja dydaktyczna,

–

ćwiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

praca w 2÷4 osobnych zespołach.

Czas: 2 godziny dydaktyczne

Środki dydaktyczne

−

instrukcje obsługi stanowiska prasowania ręcznego,

−

katalog materiałów odzieżowych,

−

katalog maszyn i urządzeń prasowalniczych,

−

film dydaktyczny ukazujący zasady wykonywania obróbki termicznej odzieży uszytych

z różnych materiałów odzieżowych,

−

materiały odzieżowe z różnych włókien np. wełnianych, bawełnianych, syntetycznych,

sztucznych,

−

materiał odzieżowy z okrywą włosową,

−

stół prasowalniczy,

−

żelazka: elektryczno parowe i elektryczne z termoregulatorem,

−

szczotka lub specjalny przyrząd z gładkim grzbietem włosia do prasowania materiałów

z włosem,

−

przybory: nożyce, linijka, kreda krawiecka,

−

projektor, komputer.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjne: sprawdzenie listy obecności, omówienie tematu zajęć i celów

kształcenia oraz podział uczniów na 2÷4 osobowe zespoły.

2. Wprowadzenie do tematu:

−

nauczyciel prezentuje na ekranie rodzaje technik obróbki termicznej odzieży (wybrane

przykłady). Po kolei omawia zasady przedstawianych metod parowo – cieplnej
obróbki odzieży. Następnie nauczyciel charakteryzuje zasady prasowania materiałów
odzieżowych z różnych włókien oraz materiałów odzieżowych z okrywą włosową,

−

nauczyciel po prezentacji przydziela zespołowi po jednej planszy i kartkę z nazwą

techniki obróbki termicznej odzieży. Nauczyciel poleca, aby uczniowie zapisali
najważniejsze cechy charakterystyczne danej techniki i jej zastosowanie,

−

uczniowie pracując w zespole w drodze dyskusji ustalają wspólną listę uwag, zapisują

ich cechy,

−

uczniowie przedstawiciele zespołów po kolei referują. Nauczyciel weryfikuje

odpowiedzi.

3. Realizacja ćwiczenia:

−

nauczyciel przydziela zadania zespołowi i wyjaśnia cel ćwiczenia, jego zakres

oraz sposób wykonania z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
na stanowisku prasowania ręcznego. Wyznacza ucznia do powtórzenia zagadnień
dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy,

−

następnie zespoły przystępują do szczegółowego zapoznania się z wytycznymi

do wykonania ćwiczenia. Przedstawiciel zespołu przydziela zadania poszczególnym
uczniom. Uczniowie mają do dyspozycji: stół do prasowania, żelazko elektryczno –
parowe lub elektryczne z termoregulatorem, materiał odzieżowy, nożyce, linijkę,
kredę krawiecką, katalogi maszyn i urządzeń oraz katalogi maszyn odzieżowych.
Uczniowie przygotowują zgodnie z poleceniem odpowiednie próbki materiału,
a nauczyciel określa wymiary próbek. Następnie wykonują zadania zgodnie
z zasadami wykonywania obróbki termicznej dla wyznaczonego materiału
odzieżowego.

−

W trakcie wykonywania ćwiczenia nauczyciel obserwuje prace uczniów. Udziela rad

i wskazówek i kontroluje, czy uczniowie zachowują przepisy bezpieczeństwa
i higieny pracy, czy dobrze zrozumieli przydzielone zadania i prawidłowo wykonują
zadanie oraz czy właściwie organizują pracę w zespole.

Zakończenie zajęć

Uczeń – przedstawiciel zespołu prezentuje wykonane ćwiczenie. Informuje

o trudnościach jakie wystąpiły podczas wykonywania operacji prasowania.

Nauczyciel ocenia pracę każdego zespołu.

Praca domowa

Nauczyciel zadaje do wykonania operację dekatyzowania. Materiał odzieżowy z włókna

bawełnianego o wymiarach 0,25 x 0,25 m. Nauczyciel objaśnia sposób wykonania zadania.
Wnioski i uzyskane wyniki z przeprowadzonego dekatyzowania proponuje zapisać na kartce
i zaprezentować na następnych zajęciach.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe wypowiedzi pisemne uczniów w postaci „mówiącej ściany” dotyczące oceny
zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Technika kroju i szycia 743[01].Z3

Jednostka modułowa:

Wykonywanie

obróbki

termicznej

odzieży

743[01].Z3.02

Temat: Dobieranie metody klejenia do elementu wyrobu odzieżowego i rodzaju

asortymentu odzieży.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności stosowania metod klejenia w obróbce klejowej

odzieży.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

rozróżnić metody obróbki klejowej,

−

scharakteryzować metody obróbki klejowej,

−

dobrać metody obróbki klejowej do elementu wyrobu odzieżowego i rodzaju asortymentu

odzieży,

−

współpracować w zespole,

−

zaprezentować efekty pracy zespołowej.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

praca 2÷4 osobnych zespołach.

Czas: 2 godziny dydaktyczne

Środki dydaktyczne

−

plansze przedstawiające rodzaje technik obróbki klejowej,

−

poradnik dla ucznia,

−

katalog wkładów klejowych,

−

żurnale mody odzieżowej na różne sezony,

−

normy dotyczące klasyfikacji wyrobów odzieżowych,

−

film dydaktyczny ukazujący proces obróbki klejowej z uwzględnieniem różnych rodzajów

technik klejenia,

−

komputer, projektor.

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjne zajęć: sprawdzenie listy obecności, podanie tematu zajęć, celu

zajęć oraz sprawdzenie gotowości do zajęć.

2. Wprowadzenie do tematu zajęć:

−

nauczyciel prezentuje techniki obróbki klejowej. Charakteryzuje zasady stosowania

poszczególnych technik klejenia w obróbce klejowej odzieży. Następnie zadaje
pytanie: Jakie funkcje spełniają poszczególne techniki klejenia w wyrobach
odzieżowych? „Burza mózgów” – uczniowie udzielają różnych odpowiedzi, wszystkie
zostają zapisane na tablicy według określonego porządku z podziałem na techniki
klejenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

nauczyciel weryfikuje odpowiedzi,

−

następnie nauczyciel wyświetla film dydaktyczny i prezentuje na ekranie proces

obróbki klejowej z uwzględnieniem rodzajów technik klejenia.

−

zwraca uwagę na sposoby przyklejania wkładów klejowych do różnych elementów

wyrobów odzieżowych. Nauczyciel po prezentacji filmu wyznacza ucznia
do odpowiedzi, w celu upewnienia się czy uczniowie są gotowi do wykonania
ćwiczenia.

3. Realizacja ćwiczenia:

−

nauczyciel wyjaśnia zakres i sposób wykonania ćwiczenia. Ćwiczenie wykonywane

jest w 2÷4 osobowych zespołach. Nauczyciel przydziela zadania do wykonania
ćwiczenia poszczególnym zespołom,

−

uczniowie

zapoznają

się

treścią

przydzielonego

zadania.

Zapoznają

się z charakterystyką technik obróbki klejowej odzieży zapisanych w materiałach
dydaktycznych oraz z klasyfikacja wyrobów odzieżowych,

−

dyskutują w zespołach na temat opracowania danego ćwiczenia na arkuszu papieru

formatu A4,

−

uczniowie zapisują techniki klejenia według ustalonego schematu. Następnie zapisują

nazwy odpowiednich elementów wyrobów odzieżowych i nazwy rodzajów
asortymentów odzieży,

−

nauczyciel obserwuje pracę uczniów, udziela rad i wskazówek oraz kontroluje:

czy uczniowie prawidłowo wykonują ćwiczenia i zachowują przepisy bhp.

Zakończenie zajęć:
–

uczeń – przedstawiciel zespołu prezentuje przygotowane zadanie. Omawia zasadę
dobierania technik klejenia do elementu wyrobu odzieżowego i asortymentu odzieży
oraz uzasadnia wybór. Przedstawia wnioski i spostrzeżenia,

–

nauczyciel ocenia pracę każdego zespołu.

Praca domowa

Nauczyciel zadaje uczniom do wykonania.

Dobrać techniki klejenia do dwóch asortymentów odzieży. Nauczyciel ustala rodzaje
asortymentów. Uczniowie ukształtują umiejętności nabyte na zajęciach.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe wypowiedzi pisemne uczniów w postaci „mówiącej ściany” dotyczące oceny
zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Maszyny i urządzenia prasowalnicze

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Scharakteryzuj żelazka na podstawie zainstalowanego systemu ogrzewania i określ

możliwości ich zastosowania w prasowaniu międzyoperacyjnym i gotowej odzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na podobieństwa i różnice w budowie żelazek
do prasowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę żelazka,
2) rozróżnić rodzaje żelazek,
3) wykonać ćwiczenie zgodnie z poleceniem,
4) zapisać przy nazwie żelazka krótką charakterystykę i określić jego zastosowanie

w procesie produkcji odzieży asortyment odzieży i jego elementy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przedstawiające budowę żelazek do prasowania,

−

prospekty żelazek,

−

modele żelazek,

−

foliogramy z rodzajami żelazek,

−

rzutnik.

Ćwiczenie 2

Sklasyfikuj maszyny prasowalnicze mając na uwadze systemy: nagrzewania, napędu

i sterowania cyklem technologicznym oraz rodzaj poduszek prasujących.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić szczególną uwagę na podobieństwo i różnice w budowie
maszyn prasowalniczych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych ogólną charakterystykę systemów: nagrzewania,

napędu, sterowania cyklem technologicznym oraz rodzaju poduszek prasujących
zastosowanych w maszynach prasowalniczych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2) rozróżnić rodzaje maszyn prasowalniczych,
3) określić ich zastosowanie,
4) wykonać ćwiczenie zgodnie z poleceniem,
5) zapisać przy nazwie maszyny prasowalniczej nazwy systemów nagrzewania, napędu,

sterowania cyklem technologicznym i rodzajów poduszek jakie mogą być
w niej stosowane oraz możliwości ich zastosowania.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przedstawiające schematy maszyn prasowalniczych,

−

katalogi maszyn prasowalniczych,

−

modele maszyn prasowalniczych,

−

foliogramy przedstawiające rodzaje maszyn prasowalniczych,

−

rzutnik.

Ćwiczenie 3

Dobierz maszyny i urządzenia prasowalnicze do obróbki parowo-cieplnej w zależności

od rodzaju materiału odzieżowego i asortymentu odzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania oraz zaprezentować na foliogramach rodzaje asortymentów odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę eksploatacyjną maszyn

i urządzeń prasowalniczych,

2) dokonać analizy działania maszyn prasowalniczych na podstawie opisów,
3) zapisać przy nazwie rodzaju maszyny prasowalniczej nazwę rodzaju materiału

odzieżowego i asortymentu odzieży.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

katalogi materiałów odzieżowych,

−

katalogi maszyn prasowalniczych,

−

poradnik dla ucznia,

−

foliogramy z rodzajami asortymentów odzieży,

−

foliogramy z rodzajami maszyn prasowalniczych,

−

rzutnik.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Wykonaj operację prasowania na maszynie prasowalniczej, zachowując wszelkie środki

ostrożności, jakie obowiązują podczas pracy tej maszyny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady prawidłowej obsługi maszyny
prasowalniczej oraz na przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
na stanowisku prasowania. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami bhp i ergonomii pracy,
2) zapoznać się z instrukcją obsługi maszyny prasowalniczej,
3) odszukać w materiałach dydaktycznych krótki opis działania i obsługi maszyny

prasowalniczej,

4) przygotować próbki materiału odzieżowego,
5) przygotować maszynę prasowalniczą do pracy poprzez włączenia wtyczki do gniazdka,
6) wykonać zadanie zgodnie z poleceniem, ćwiczenie powtórzyć trzy razy,
7) zapisać chronologicznie nazwy etapów, które wystąpiły podczas całego cyklu obróbki

termicznej na danej maszynie prasowalniczej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi maszyny prasowalniczej,

−

materiały odzieżowe z różnych rodzajów włókien,

−

poradnik dla ucznia,

−

maszyna prasowalnicza,

−

przybory: nożyce, linijka, kreda krawiecka, taśma centymetrowa.

Ćwiczenie 5

Wykonaj operację obróbki parowo-cieplnej wyrobu odzieżowego na manekinie

prasowalniczym, zachowując wszelkie środki ostrożności, jakie obowiązują podczas pracy
tego urządzenia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady prawidłowej obsługi manekina
prasowalniczego oraz na przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
na stanowisku prasowania. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia.

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) zapoznać się z instrukcją obsługi manekina prasowalniczego,
3) odszukać w materiałach dydaktycznych zagadnienia dotyczącego obsługi manekina

prasowalniczego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) dobrać model wyrobu odzieżowego do kształtu i wielkości manekina,
5) przygotować manekin prasowalniczy do pracy,
6) wykonać zadanie zgodnie z poleceniem (ćwiczenie wykonać trzy razy),
7) zapisać chronologicznie nazwy etapów, które występują podczas całego cyklu obróbki

parowo-cieplnej na danym urządzeniu prasowalniczym.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi manekina prasowalniczego,

−

poradnik dla ucznia,

−

model wyrobu odzieżowego dostosowany do kształtu manekina prasowalniczego,

−

manekin prasowalniczy.

Ćwiczenie 6

Określ etapy, które występują podczas całego cyklu obróbki termicznej koszuli męskiej

na urządzeniu, które przedstawiono na rysunku.

Rysunek do ćwiczenia 6

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić zasady działania agregatu prasowalniczego. Ćwiczenie
należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych zagadnienia dotyczące ogólnej charakterystyki

urządzeń do obróbki termicznej odzieży,

2) określić rodzaj urządzenia prasowalniczego,
3) dokonać analizy działania urządzenia,
4) wykonać ćwiczenie zgodnie z poleceniem,
5) zapisać chronologicznie nazwy etapów, które wystąpiły podczas procesu obróbki

termicznej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansza przedstawiająca schemat agregatu prasowalniczego,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 7

Wykonaj na klejarce operację klejenia i formowania elementów odzieży wykonanych

z różnych materiałów odzieżowych podstawowych i wkładów klejowych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady prawidłowej obsługi maszyny
do klejenia i formowania elementów odzieży oraz omówić obowiązujące przepisy
bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku obróbki klejenia. Ćwiczenie należy
przeprowadzić w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami bhp i ergonomii pracy,
2) zapoznać się z instrukcją obsługi maszyny do klejenia i formowania elementów odzieży,
3) przygotować próbki do ćwiczenia: z materiału odzieżowego podstawowego i wkładu

klejowego,

4) przygotować maszynę do pracy,
5) wykonać zadanie zgodnie z poleceniem (ćwiczenie należy powtórzyć trzy razy),
6) zapisać chronologicznie nazwy etapów pracy maszyny, które wystąpiły podczas całego

cyklu obróbki termicznej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi maszyny do klejenia i formowania elementów odzieży,

−

poradnik dla ucznia,

−

maszyna do klejenia i formowania elementów odzieży,

−

materiał odzieżowy podstawowy do ćwiczenia,

−

przybory do krojenia próbek: nożyce, linijka, kreda, taśma centymetrowa.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Obróbka parowo-cieplna odzieży

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz parametry do obróbki parowo-cieplnej odzieży szytej z materiałów odzieżowych

z różnych włókien przy zastosowaniu prasowania ręcznego i użyciu żelazka elektryczno-
-parowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić zasadę ustalania parametrów obróbki parowo-cieplnej
odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę prasowania ręcznego,
2) dokonać analizy właściwości materiałów odzieżowych z włókien naturalnych

i chemicznych,

3) rozróżniać żelazka stosowane w odzieżownictwie,
4) zapisać przy nazwach podstawowych materiałów odzieżowych krótką charakterystykę

i parametry parowo-cieplnej obróbki,

5) dokonać analizy wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansza przedstawiająca parametry obróbki parowo-cieplnej materiałów odzieżowych

przy zastosowaniu żelazek elektryczno-parowych,

−

poradnik dla ucznia,

−

katalogi żelazek,

−

katalogi materiałów odzieżowych.

Ćwiczenie 2

Scharakteryzować etapy pełnego cyklu prasowania mechanicznego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na podobieństwa i różnice występujące
w budowie maszyn i urządzeń prasowalniczych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać

materiałach

dydaktycznych

zagadnienia

dotyczące

prasowania

mechanicznego,

2) dokonać analizy działania maszyn i urządzeń prasowalniczych na podstawie opisów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3) rozróżnić rodzaje maszyn prasowalniczych,
4) rozpoznać etapy cyklu prasowania mechanicznego,
5) zapisać nazwy etapów pełnego cyklu prasowania mechanicznego i określić różnice jakie

występują przy zastosowaniu pras: parowych, elektryczno-parowych i elektrycznych.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze przestawiające rodzaje maszyn prasowalniczych,

−

poradnik dla ucznia,

−

maszyna prasowalnicza,

−

film dydaktyczny ukazujący proces obróbki parowo-cieplnej realizowany na maszynie

prasowalniczej – na płycie CD,

−

projektor.

Ćwiczenie 3

Wykonaj używając żelazka elektryczno-parowego następujące operacje technologiczne:

zaprasowanie szwów, fałd, zakładek, rozprasowanie szwów i sprasowanie krawędzi uszytego
kołnierza z grubszego materiału odzieżowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić zasady przestrzegania przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy na stanowisku prasowania ręcznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zgromadzić materiały i przybory niezbędne do wykonania ćwiczenia,
2) zapoznać się z obsługą stanowiska prasowalniczego i żelazka elektryczno-parowego,
3) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
4) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę rodzajów operacji obróbki

parowo-cieplnej odzieży,

5) przygotować próbki odszyć do wykonania ćwiczenia zgodnie z poleceniem,
6) ustalić parametry prasowania,
7) wykonać operację obróbki parowo-cieplnej zgodnie z poleceniem,
8) dokonać analizy i oceny jakości wykonania operacji prasowania,
9) zapisać przy nazwie operacji prasowania propozycje zastosowania jej w odzieży różnych

asortymentów.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

instrukcja obsługi stanowiska prasowania ręcznego,

–

plansza

przedstawiająca

parametry

prasowania

pomocą

żelazka

elektryczno-parowego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

żelazko elektryczno-parowe,

–

materiał odzieżowy,

–

przybory do przygotowania próbek do ćwiczeń: nożyce, linijkę, kredę.

Ćwiczenie 4

Wykonaj, używając żelazka elektryczno-parowego następujące operacje technologiczne:

wprasowania i rozciągania krawędzi wykrojów elementów odzieży – kołnierza z materiału
odzieżowego z włókna wełnianego i syntetycznego oraz tkaniny i dzianiny. Ocenić jakość
wykonanych operacji technologicznych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady przestrzegania przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku prasowalnia ręcznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zgromadzić materiały i przybory niezbędne do wykonania ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
3) odszukać

materiałach

dydaktycznych

charakterystykę

rodzajów

operacji

parowo-cieplnej odzieży,

4) wykroić kołnierz z różnych materiałów odzieżowych,
5) ustalić parametry parowo-cieplnej obróbki,
6) wykonać operacje parowo-cieplnej obróbki zgodnie z poleceniem,
7) dokonać analizy i oceny jakości wykonanego zadania. Czy wszystkie materiały

zachowywały się jednakowo w obróbce parowo-cieplnej,

8) zapisać wnioski i spostrzeżenia z jakości wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

instrukcja obsługi stanowiska prasowania ręcznego,

–

plansza

przedstawiająca

parametry

prasowania

pomocą

żelazka

elektryczno-parowego,

–

żelazko elektryczno-parowe,

–

stanowisko do prasowania,

–

materiał odzieżowy,

–

przybory do przygotowania próbek do ćwiczeń: szablon kołnierza, nożyce, linijka, kreda
krawiecka.

Ćwiczenie 5

Wykonaj próby prasowania materiałów z wełny i bawełny oraz materiałów z włosem

używając żelazka elektrycznego i elektryczno-parowego z termoregulatorem. Zastosuj
odpowiednią technikę prasowania dla wskazanych materiałów odzieżowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy scharakteryzować zasady prasowania materiałów odzieżowych
z różnych włókien.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

z różnych włókien,

4) rozpoznać zasady prasowania materiałów odzieżowych,
5) przygotować próbki z tkaniny wełnianej, bawełnianej oraz z włosem,
6) ustalić parametry prasowania,
7) wykonać operacje parowo-cieplnej obróbki zgodnie z poleceniem,
8) dokonać oceny jakości wykonanego ćwiczenia,
9) zapisać wnioski i spostrzeżenia z wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi stanowiska prasowania ręcznego,

−

poradnik dla ucznia,

−

katalog materiałów odzieżowych,

−

katalog maszyn i urządzeń prasowalniczych,

−

żelazko elektryczne z termoregulatorem,

−

żelazko elektryczno-parowe z termoregulatorem,

−

materiał odzieżowy z różnych włókien,

−

szczotka lub specjalny przyrząd z gładkim grzbietem włosia do prasowania materiałów

z włosem,

−

przybory do przygotowania próbek do ćwiczenia: nożyce, linijka, kreda krawiecka,

−

film dydaktyczny ukazujący zasady wykonywania obróbki termicznej odzieży uszytych

z różnych materiałów odzieżowych,

−

stół prasowalniczy,

−

komputer, projektor.

Ćwiczenie 6

Wykonaj obróbkę termiczną gotowej bluzki damskiej z tkaniny bawełnianej żelazkiem

elektrycznym z termoregulatorem.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić zasadę prasowania końcowego gotowej bluzki damskiej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę zasad prasowania gotowych

wyrobów odzieżowych,

3) ustalić parametry prasowania ręcznego,
4) wykonać obróbkę termiczną zgodnie z poleceniem,
5) dokonać oceny jakości wykonanej obróbki termicznej,
6) zapisać chronologicznie nazwy czynności, które były wykonane podczas obróbki

parowo-cieplnej bluzki damskiej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

instrukcja obsługi stanowiska prasowania ręcznego,

–

żelazko elektryczne z termoregulatorem,

–

stół do prasowania,

–

model bluzki damskiej z tkaniny bawełnianej.

Ćwiczenie 7

Wykonaj obróbkę parowo-cieplną żakietu lub płaszcza z tkaniny wełnianej na maszynie

prasowalniczej. W końcowej fazie procesu prasowania zastosuj operację naparowania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić zasadę prasowania końcowego gotowego żakietu
damskiego uszytego z tkaniny wełnianej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) zapoznać się z instrukcją obsługi maszyny prasowalniczej,
3) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę prasowania gotowych wyrobów

odzieżowych na maszynach prasowalniczych,

4) rozpoznać zasady prasowania odzieży na maszynach prasowalniczych,
5) ustalić parametry parowo-cieplnej obróbki,
6) wykonać obróbkę parowo-cieplną wyrobu odzieżowego zgodnie z poleceniem

oraz możliwością zastosowania w niektórych etapach prasowania ręcznego,

7) dokonać oceny jakości wykonanej obróbki parowo-cieplnej,
8) zapisać chronologicznie nazwy operacji, które były wykonane podczas obróbki

parowo-cieplnej wyrobu odzieżowego.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

–

instrukcja obsługi maszyny prasowalniczej,

–

instrukcja obsługi urządzenia elektryczno-wodnego do usuwania połysku,

–

poradnik dla ucznia,

–

maszyna prasowalnicza,

–

urządzenie elektryczno-wodne do usuwania połysku,

–

żakiet damski uszyty z tkaniny wełnianej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Obróbka klejowa odzieży

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz wkłady klejowe do produkcji odzieży ciężkiej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zastosowanie wkładów klejowych w produkcji
odzieży ciężkiej. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę klejów i wkładów klejowych,
2) dokonać analizy właściwości klejów stosowanych w odzieżownictwie,
3) rozpoznać rodzaje wkładów klejowych stosowanych w odzieżownictwie,
4) rozpoznać rodzaje asortymentów odzieży ciężkiej,
5) zapisać przy rodzaju asortymentu odzieży nazwę wkładu klejowego i krótką jego

charakterystykę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

katalog wkładów klejowych,

–

żurnale mody na sezon jesienno-zimowy,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Dobierz wkłady klejowe do podklejania kołnierzy i mankietów w koszulach męskich.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić właściwości wkładów klejowych pokrytych klejem
polietylenowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien

1) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę klejów i wkładów klejowych,
2) dokonać analizy właściwości klejów stosowanych w odzieżownictwie,
3) rozpoznać rodzaje wkładów klejowych stosowanych w odzieżownictwie,
4) określić wkłady klejowe do podklejania kołnierzy i mankietów w koszulach męskich,
5) zapisać nazwę wybranych wkładów klejowych i krótką jego charakterystykę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

katalog wkładów klejowych,

−

model koszuli męskiej uszyty z tkaniny bawełnianej,

−

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Dobierz technikę klejenia do elementu wyrobu odzieżowego i rodzaju asortymentu

odzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić cechy charakterystyczne poszczególnych technik
klejenia elementów różnych asortymentów odzieży. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷4
osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę technik obróbki klejowej

odzieży,

2) dokonać analizy poszczególnych technik obróbki klejowej odzieży,
3) rozpoznać rodzaje asortymentów odzieży,
4) zapisać przy nazwie rodzaju asortymentu i nazwach jego elementów nazwy wybranych

wkładów klejowych i ich krótką charakterystykę..

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansze z podziałem technik obróbki klejowej,

–

poradnik dla ucznia,

–

katalog wkładów klejowych,

–

żurnale mody odzieżowej na różne sezony,

–

normy dotyczące klasyfikacji wyrobów odzieżowych,

–

film dydaktyczny ukazujący proces obróbki klejowej z uwzględnieniem różnych
rodzajów technik klejenia,

–

komputer, projektor.

Ćwiczenie 4

Dobierz wkłady do podklejania przodów marynarki męskiej i ustal parametry klejenia.

Wykonaj obróbkę klejową na maszynie prasowalniczej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na zasady prawidłowej obsługi maszyny
prasowalniczej oraz na przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
na stanowisku obróbki klejowej. Należy omówić właściwości wkładów odzieżowych
pokrytych klejem poliamidowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zgromadzić materiały i przybory niezbędne do wykonania ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
3) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę wkładów klejowych,
4) odszukać w materiałach dydaktycznych opis pełnego cyklu pracy maszyny

prasowalniczej,

5) dokonać analizy technik obróbki klejowej odzieży,
6) przygotować wykroje wkładów klejowych,
7) ustalić parametry obróbki klejowej,
8) wykonać podklejenie przodów marynarki męskiej na maszynie prasowalniczej,
9) dokonać analizy i oceny wykonanego ćwiczenia,
10) zapisać uwagi i spostrzeżenia z wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

–

plansze przedstawiające rysunki podklejonych próbek marynarki męskiej,

–

instrukcja obsługi maszyny prasowalniczej,

–

poradnik dla ucznia,

–

katalog wkładów odzieżowych,

–

szablony przodów marynarki męskiej,

–

maszyna prasowalnicza,

–

materiały odzieżowe: tkanina wierzchnia, wkłady klejowe, wkłady usztywniające,
wkłady wzmacniające,

–

przybory do przygotowania próbek do ćwiczenia: nożyce, linijka, kreda krawiecka.

Ćwiczenie 5

Wykonaj techniką małopowierzchniowego klejenia podklejenie wkładem klejowym

wykroju

kołnierza,

kieszenie,

mankietu,

obłożenia

przodu,

klapki

żelazkiem

elektryczno-parowym z termoregulatorem. Dobierz parametry klejenia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na cechy charakterystyczne techniki
małopowierzchniowego klejenia. Ćwiczenie należy wykonać w 2÷3 osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zgromadzić materiały i przybory niezbędne do wykonania ćwiczenia,
2) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
3) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę wkładów klejowych,
4) dokonać analizy technik obróbki klejowej,
5) przygotować wykroje elementów odzieży z materiałów podstawowych i wkładów

klejowych,

6) ustalić parametry klejenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7) wykonać podklejenie elementów odzieży za pomocą żelazka elektryczno-parowego,
8) dokonać analizy jakości wykonanej obróbki klejowej,
9) zapisać wnioski i spostrzeżenia z wykonanego ćwiczenia..

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi stanowiska prasowalniczego,

−

plansze

przedstawiające

rysunki

podklejonych

elementów

odzieży

techniką

małopowierzchniowego klejenia,

−

plansze przedstawiające parametry klejenia,

−

poradnik dla ucznia,

−

szablony elementów odzieży,

−

materiały odzieżowe: podstawowe i wkłady klejowe,

−

stół prasowalniczy,

−

żelazko elektryczno-parowe z termoregulatorem,

−

przybory do przygotowania próbek do ćwiczenia: nożyce, linijka, kreda krawiecka.

Ćwiczenie 6

Wykonaj wzmocnienie wkładem klejowym: podkroju pachy, podkroju szyi, barku,

krawędzi wyłogu, boku oraz dołu w przodzie wdzianka damskiego za pomocą żelazka
elektryczno-parowego. Dobierz parametry klejenia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy zwrócić uwagę na funkcje jakie spełnia wzmocnienie wkładem
klejowym wykroju pach, boków, barków w odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wkładami klejowymi,

4) dokonać analizy parametrów klejenia,
5) przygotować wykrój przodu wdzianka damskiego,
6) przygotować wykroje wkładów klejowych,
7) ustalić parametry klejenia,
8) wykonać

podklejenie

wkładu

klejowego

wykroju

przodu

żelazkiem

elektryczno-parowym z termoregulatorem,

9) dokonać analizy i oceny jakości wykonanej obróbki klejowej,
10) zapisać wnioski i uwagi z wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi stanowiska obróbki klejowej,

−

plansze przedstawiające rysunki podklejonych przodów,

−

plansza przedstawiająca parametry klejenia,

−

poradnik dla ucznia,

−

szablon przodu wdzianka damskiego,

−

materiały odzieżowe: podstawowy i wkład klejowy (rodzaj materiałów ustala
nauczyciel),

−

stół prasowalniczy,

−

żelazko elektryczno-parowe,

−

przybory do przygotowania próbek do ćwiczenia: nożyce, linijka, kreda krawiecka.

Ćwiczenie 7

Wykonaj próby połączenia elementów wyrobu odzieżowego za pomocą zgrzewania

i określ możliwości zastosowania w odzieżownictwie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania. Należy omówić zasady zgrzewania elementów wyrobów odzieżowych
oraz zwrócić uwagę na zastosowanie obróbki zgrzewania w produkcji odzieży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami bhp i ergonomii pracy,
2) odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę zasad zgrzewania elementów

wyrobów odzieżowych,

3) rozpoznać metody zgrzewania materiałów odzieżowych na podstawie opisów,
4) wybrać metodę zgrzewania materiałów odzieżowych w zależności od rodzaju i typu

zgrzewarki dostępnej do wykonania ćwiczenia,

5) zapoznać się z instrukcją obsługi zgrzewarki,
6) wykonać operacje połączenia elementów wyrobu odzieżowego na zgrzewarce (ćwiczenie

może być nie wykonane w przypadku braku zgrzewarki),

7) dokonać oceny jakości wykonanego połączenia elementów,
8) zapisać

przy

nazwie

każdej

metody

zgrzewania

możliwości

zastosowania

jej w odzieżownictwie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcja obsługi zgrzewarki,

−

poradnik dla ucznia,

−

materiał odzieżowy z włókien syntetycznych,

−

film dydaktyczny ukazujący proces zgrzewania elementów odzieży – na płycie CD,

−

zgrzewarka (do wyboru przez nauczyciela),

−

projektor.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie obróbki
termicznej odzieży”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 17, 18, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 11, 14, 15, 16, 19 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. b, 3. c, 4. a, 5. c, 6. b, 7. c, 8. b, 9. a, 10. b, 11. d,
12. a, 13. c, 14. b, 15. b, 16. d, 17. c, 18. b, 19. a, 20. c.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Scharakteryzować rodzaj obróbki cieplnej odzieży

Rozróżnić maszynę do klejenia na podstawie opisu
operacji technologicznej

Określić zakres ciepłoty żelazka dla tkaniny
z włókna naturalnego – lnu

Zastosować rodzaj parowo-cieplnej obróbki

Określić rodzaj obróbki parowo-cieplnej odzieży

Rozróżnić operacje technologiczne parowo-cieplnej
obróbki elementów odzieży

Zastosować technikę prasowania

Określić proces plisowania tkanin

Określić proces stabilizacji wyrobów odzieżowych

10 Wybrać metodę do oceniania jakości wykonania

operacji rozciągania lub wprasowania

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11 Dobrać wkłady odzieżowe pokryte klejem do

usztywniania kołnierzy koszul męskich
bawełnianych

12 Wybrać metodę klejenia małopowierzchniowego do

podklejania klapek, patek, pasków

13 Określić rodzaj asortymentu odzieży wykonanego

z tkaniny, w którym połączenia klejowe są odporne
na wysoką temperaturę i pranie w kąpieli wodnej

14 Określić zakres temperatury klejenia przy

zastosowaniu wkładu klejowego do kołnierza ze
skóry

15 Określić czynniki decydujące o doborze

parametrów obróbki klejowej

16 Zastosować technikę wielkopowierzchniowego

klejenia

17 Określić etapy obróbki klejowej na prasie do

klejenia z taśmą transportową

18 Określić metodę zgrzewania elementami grzejnymi

na podstawie opisu

19 Określić czynniki decydujące o doborze

parametrów parowo-cieplnej obróbki materiału
odzieżowego

20 Określić rodzaj maszyny prasowalniczej

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Przygotuj odpowiednią ilość testów.
3. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
4. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
5. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
6. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
7. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
8. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 17, 18, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 11, 14, 15, 16, 19 są z poziomu ponadpodstawowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie
ponownie zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 30 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Proces nadawania odpowiednich kształtów wykrojom elementów wyrobów odzieżowych

i gotowym wyrobom w wyniku działania temperatury, pary i ciśnienia w określonym
czasie, to obróbka
a) wyrobu odzieżowego.
b) cieplna odzieży.
c) klejowa odzieży.
d) mechaniczna odzieży.

2. Proces łączenia tkaniny z wkładem klejowym przeprowadza się na

a) manekinie prasowalniczym.
b) klejarce.
c) agregacie prasowalniczym.
d) zgrzewarce.

3. Oznaczenie na pokrętle termoregulatora żelazka elektrycznego nazwą materiału „Len”

określa zakres ciepłoty żelazka w granicach
a) 70÷100

b) 140÷175

c) 210÷230

d) 280÷305

4. Przewinięcie szwu bocznego w bluzce damskiej i utrwalenie go w tym położeniu

jest to operacja parowo-cieplnej obróbki
a) zaprasowania.
b) sprasowania.
c) odprasowania.
d) odparowania.

5. Rozłożenie szwu szycia środka tyłu bluzki damskiej i utrwalenie go w tym położeniu jest

to operacja obróbki parowo-cieplnej
a) sprasowania.
b) zaprasowania.
c) rozprasowania.
d) odprasowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Operacja parowo-cieplna obróbki wprasowania polega na

a) wydłużeniu brzegu wykroju nogawki spodni męskich.
b) zmniejszeniu brzegu kołnierza do płaszcza.
c) usunięciu śladów szwów w spodniach.
d) usunięciu zagięć i zmarszczeń na powierzchni tkaniny.

7. Prasowanie materiałów odzieżowych z włókien wełnianych odbywa się techniką

a) plisowania.
b) prasowania „na sucho”.
c) prasowania „na mokro”.
d) prasowania na kancie odwróconego żelazka.

8. Formowanie fałd z tkanin i utrwalenie ich przez zaprasowanie jest to proces

a) odparowywania.
b) plisowania.
c) dekatyzowania.
d) parowania.

9. Nasycenie tkanin odpowiednimi środkami chemicznymi w czasie ich produkcji,

a następnie utrwalenie kształtów gotowej odzieży poprzez dogrzewanie w wysokiej
temperaturze jest to proces
a) stabilizacji.
b) formowania.
c) dekatyzowania.
d) prasowania.

10. Jakość wykonania operacji rozciągania lub wprasowania brzegów wykroju kołnierza

z tkaniny wełnianej należy
a) ocenić kształt kołnierza wzrokiem i dotykiem.
b) porównać wykrój kołnierza z szablonami kontrolnymi kołnierza.
c) przeprowadzić badanie wykroju kołnierza za pomocą grubościomierza.
d) przeprowadzić badania kształtu wykroju kołnierza za pomocą kątomierza.

11. Do usztywnienia kołnierza i mankietów koszuli męskiej z tkaniny bawełnianej należy

zastosować wkłady odzieżowe
a) dziane pokryte klejem poliamidowym.
b) tkane pokryte klejem poliamidowym.
c) tkane pokryte klejem poliamidowym.
d) pokryte klejem polietylenowym.

12. Podklejenie klapek, patek i paska w bluzie chłopięcej wykonanej z elany przeprowadza

się techniką
a) klejenia małopowierzchniowego.
b) klejenia wkładów sztywnikowych.
c) tymczasowego łączenia klejowego.
d) klejenia wielkopowierzchniowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Połączenia klejowe odporne na wysoką temperaturę prasowania i prania w kąpieli wodnej

powinny być stosowane w
a) bluzkach damskich z tkaniny jedwabnej.
b) spodniach męskich z tkaniny wełnianej.
c) koszulach męskich z tkaniny bawełnianej.
d) sukni damskiej z tkaniny syntetycznej.

14. Podklejenie wkładu klejowego do kołnierza kurtki męskiej ze skóry naturalnej powinno

odbywać się przy temperaturze klejenia
a) 30÷50

b) 90÷110

c) 150÷170

d) 210÷230

15. Parametry obróbki klejenia dla danego wyrobu odzieżowego należy dobrać w zależności

od
a) rodzaju asortymentu odzieży i właściwości wkładu klejowego.
b) właściwości klejonej tkaniny i rodzaju wkładu klejowego.
c) właściwości klejonej tkaniny i rodzaju asortymentu odzieży.
d) rodzaju wkładu klejowego i rodzaju urządzenia do klejenia.

16. Wkłady składające się z kilku warstw: laminującej, nośnej i uzupełniającej przyklejone

techniką wielkopowierzchniowego klejenia stosowane są w przodach
a) bluzki damskiej.
b) kurtki dżinsowej.
c) bluzy sportowej.
d) marynarek męskich.

17. W prasie do klejenia z taśmą transportową do przenoszenia sklejonych elementów wyrobu

odzieżowego wyodrębnia się następujące strefy
a) prasowania, chłodzenia, osuszania, odbioru.
b) nakładania, nawilżania, prasowania, chłodzenia.
c) nakładania, prasowania, chłodzenia, odbioru.
d) prasowania, osuszania, chłodzenia, odbioru.

18. Ogrzewanie planowanego miejsca łączenia wykrojów elementów odzieży z włókien

syntetycznych za pomocą elementów grzejnych maszyny ogrzewanych elektrycznie
i łączenie ich mechanizmem zaciskającym uzyskuje się metodą zgrzewania
a) wkładów klejowych z tkaniną.
b) elementami grzejnymi.
c) materiałów odzieżowych ultradźwiękami.
d) prądem wielkiej częstotliwości.

19. Parametry parowo-cieplnej obróbki odzieży ustala się dla materiałów odzieżowych

zależnie od
a) składu surowcowego, rodzaju splotu, grubości przędzy i wykończenia.
b) składu surowcowego, metody barwienia, przeznaczenia.
c) rodzaju splotu, rodzaju wzorów i wykończenia.
d) grubości przędzy, rodzaju wzorów, metody barwienia i wykończenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20. Do sklejania i formowania przestrzennego przodów żakietu damskiego z tkaniny

wełnianej należy zastosować
a) manekin prasowalniczy ogrzewany parą przeznaczony do prasowania żakietu

damskiego.

b) prasę elektryczną z płytą prasulcową uniwersalną przeznaczoną do różnych

elementów wyrobu odzieżowego.

c) prasę elektryczno-parową z poduszkami specjalistycznymi do prasowania

dostosowanymi do prawego i do lewego przodu żakietu.

d) prasę elektryczno-parową z płytą prasulcową płaską przeznaczoną do prasowania

elementów wyrobu odzieży.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Wykonywanie obróbki termicznej odzieży

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

TEST 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie obróbki
termicznej odzieży”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 9, 11, 12, 13, 14 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

–

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. b, 3. d, 4. a, 5. d, 6. c, 7. b, 8. d, 9. a, 10. a, 11. c,
12. b, 13. c, 14. b, 15. d, 16. c, 17. d, 18. b, 19. c, 20. a.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Rozpoznać obróbkę klejową odzieży na podstawie
opisu

Rozróżnić maszyny stosowane do obróbki
termicznej odzieży

Określić temperaturę prasowania żelazka
elektrycznego na podstawie symboli punktowych

Określić proces naparowania materiałów

Rozróżnić rodzaje operacji parowo-cieplnej obróbki
odzieży

Określić technikę prasowania

Dobrać urządzenie elektryczno-parowe do
naparowania gotowych wyrobów odzieżowych

Określić proces dekatyzowania

Określić zakres temperatury prasowania
mechanicznego dla danego rodzaju materiału
odzieżowego

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10 Rozróżnić maszyny prasowalnicze

11 Dobrać materiały klejowe do podklejania

elementów ze skóry

12 Określić technikę klejenia

wielkopowierzchniowego

13 Zastosować połączenia klejowe odporne na

czyszczenie chemiczne

14 Określić temperaturę klejenia przy zastosowaniu

wkładów sztywnikowych pokrytych klejem
polietylenowym

15 Zastosować technikę tymczasowych połączeń

klejowych

16 Scharakteryzować operację obróbki klejowej

17 Określić metodę zgrzewania

18 Określić technikę prasowania materiałów

odzieżowych z okrywą włosową

19 Zastosować agregaty prasowalnicze do prasowania

określonej operacji technologicznej

20 Rozróżnić maszyny i urządzenia prasowalnicze

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 3, 9, 11, 12, 13, 14 są z poziomu ponadpodstawowego.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej

rubryce znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie
ponownie zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 30 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Proces trwałego łączenia elementów konstrukcyjnych odzieży z tkaniny z materiałami

klejowymi nazywany jest obróbką
a) mechaniczną odzieży.
b) wyrobu odzieżowego.
c) klejową odzieży.
d) cieplną odzieży.

2. Prasowany element wyrobu odzieżowego może być zwilżany za pomocą spryskiwacza

przed obróbką cieplną przy zastosowaniu prasy
a) parowej.
b) elektrycznej.
c) elektryczno-parowej.
d) hydraulicznej.

3. Oznaczenie na pokrętle termoregulatora żelazka elektrycznego symbolami punktowymi

„•••” określa temperaturę prasowania
a) 80

b) 120

c) 160

d) 200

4. W celu usunięcia niepożądanego połysku i zagnieceń na powierzchni materiału

stosowany jest proces
a) naparowania.
b) plisowania.
c) stabilizacji.
d) formowania.

5. Operacja parowo-cieplnej obróbki sprasowania polega na

a) zmniejszeniu długości brzegu kołnierza.
b) usunięciu zagięć i zmarszczeń na powierzchni tkaniny.
c) wydłużeniu brzegu wykroju nogawki.
d) zmniejszeniu grubości krawędzi kołnierza.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. Prasowanie materiałów odzieżowych z włókien bawełnianych i sztucznych odbywa

się techniką
a) prasowania „na mokro”.
b) naparowania.
c) prasowania „na sucho”.
d) plisowania.

7. Proces mający na celu usunięcie wgnieceń, zagięć i zmarszczeń w gotowych wyrobach

odzieżowych przeprowadza się za pomocą
a) żelazka elektrycznego z termoregulatorem.
b) specjalnego urządzenia elektryczno-parowego.
c) specjalnej prasy elektrycznej.
d) agregatu prasowalniczego.

8. Poddawanie tkaniny działaniu pary wodnej w celu zapobieżenia kurczliwości wyrobu

odzieżowego podczas obróbki cieplnej i użytkowania jest procesem
a) prasowania.
b) formowania.
c) stabilizacji.
d) dekatyzowania.

9. W prasowaniu mechanicznym optymalna temperatura prasowania spódnicy damskiej

z tkaniny wełnianej wynosi
a) 140÷160

b) 180÷220

c) 200÷240

d) 220÷260

10. Maszyny prasowalnicze ze względu na zastosowany w nich system nagrzewania

rozróżnia się
a) parowe, elektryczno-parowe i elektryczne.
b) parowe, hydrauliczne i mechaniczne.
c) elektryczne, pneumatyczne i parowe.
d) elektryczne, mechaniczne i parowe.

11. Do podklejania elementów kurtki damskiej ze skóry naturalnej należy zastosować wkłady

a) elastyczne tkane pokryte klejem poliamidowym.
b) odzieżowe pokryte klejem polietylenowym.
c) odzieżowe pokryte klejem poliamidowym o niskiej temperaturze topnienia.
d) odzieżowe pokryte klejem polietylenowym odporne na wysoki docisk płyt

prasulcowych.

12. Podklejenie przodów marynarki męskiej wykonanej z tkaniny wełnianej przeprowadza

się techniką
a) tymczasowego połączenia klejowego.
b) klejenia wielkopowierzchniowego.
c) klejenia małopowierzchniowego.
d) klejenia wkładów sztywnikowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Połączenia klejowe odporne na czyszczenie chemiczne powinny być stosowane w

a) sukniach damskich z tkaniny jedwabnej.
b) koszulach męskich z tkaniny bawełnianej.
c) żakietach damskich z tkanin wełnianych.
d) bluzkach damskich z tkanin lnianych.

14. Przyklejanie wkładu sztywnikowego do wykroju klapek, mankietów i kołnierzy w bluzce

damskiej z tkaniny bawełnianej powinno odbywać się w temperaturze klejenia
a) 130÷140

b) 160÷170

c) 200÷210

d) 240÷250

15. Technika tymczasowych połączeń klejowych stosowana do produkcji płaszczy męskich

zastępuje operację
a) przestębnowania kołnierza 0,2 cm od brzegu.
b) zszycia szwów bocznych na stębnówce z odkrawaczem.
c) rozprasowania szwów barkowych na maszynie prasowalniczej.
d) przyfastrygowania wkładów usztywniających w przodach.

16. Przyklejanie wkładów klejowych do wykroju pach, boków i barków w żakiecie damskim

z tkaniny wełnopodobnej ma na celu
a) zabezpieczenie krawędzi danego elementu przed zniszczeniem.
b) nadanie odpowiedniego kształtu.
c) zabezpieczenie krawędzi danego elementu przed rozciągnięciem.
d) wygładzenie powierzchni tkaniny danego elementu.

17. Trwałe połączenie materiałów topliwych z materiałami odzieżowymi przez nagrzanie

miejsca planowanego łączenia do temperatury plastyczności i połączenie ich przez
zastosowanie docisku uzyskuje się metodą
a) stabilizacji.
b) klejenia.
c) prasowania.
d) zgrzewania.

18. Na specjalnych przyrządach z gładkim grzbietem włosia prasuje się

a) elanę i kreton.
b) welwet i welur.
c) flanelę i sztruks.
d) drelich i aksamit.

19. Agregaty prasowalnicze stosowane są do

a) wprasowania i rozciągania wykrojów elementów odzieży.
b) rozprasowania i zaprasowania szwów wyrobów odzieżowych.
c) prasowania gotowych wyrobów odzieżowych.
d) rozprasowania elementów wyrobów odzieżowych.

20. Do prasowania spódnicy damskiej z tkaniny wełnianej należy zastosować

a) manekin do prasowania spódnicy.
b) agregat prasowalniczy.
c) żelazko elektryczne.
d) prasę elektryczną z płytą prasulcową płaską.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Wykonywanie obróbki termicznej odzieży

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Białczak B.: Maszyny i urządzenia w przemyśle odzieżowym. WSiP, Warszawa 1995
2. Czyżewski H.: Krawiectwo. WSiP, Warszawa 1996
3. Kazik R., Krawczyk J.: Technologia odzieży. WSiP, Warszawa 1998
4. Krawiectwo. Technologia. WSiP Spółka Akcyjna, Warszawa 1999 (tłumaczenie –

z języka niemieckiego – Samek P.)

5. Parafianowicz Z.: Słownik odzieżowy. WSiP, Warszawa 1995
6. Tymolewska B.: Maszynoznawstwo odzieżowe. Stowarzyszenie Oświatowców Polskich

w Toruniu. Toruń 1996

7. Polskie Normy

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
krawiec 743[01] z3 02 u
krawiec 743[01] z3 02 u
krawiec 743[01] z5 02 n
krawiec 743[01] z4 02 n
krawiec 743[01] o1 02 n
krawiec 743[01] z3 01 u
krawiec 743[01] z3 03 u
krawiec 743[01] z1 02 n
krawiec 743[01] z1 02 u
krawiec 743[01] z3 01 n
krawiec 743[01] z2 02 n
krawiec 743[01] z5 02 u
krawiec 743[01] z4 02 u
krawiec 743[01] z3 03 n
krawiec 743[01] z5 02 n
krawiec 743[01] z4 02 n
krawiec 743[01] o1 02 n
krawiec 743[01] z3 01 u

więcej podobnych podstron