14 Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 09 1998 r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Dz.U.98.151.987

ROZPORZ

Ą

DZENIE

MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ

z dnia 10 wrze

ś

nia 1998 r.

w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiada

ć

budowle kolejowe i ich

usytuowanie.

(Dz. U. z dnia 15 grudnia 1998 r.)

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz.

414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111,
poz. 726 oraz z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668) zarz

ą

dza si

ę

, co nast

ę

puje:

Dział I

Przepisy ogólne

§ 1. 1. Rozporz

ą

dzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiada

ć

budowle kolejowe

oraz ich usytuowanie, przy zachowaniu przepisów Prawa budowlanego, odr

ę

bnych ustaw i przepisów

szczególnych, a tak

ż

e ustale

ń

Polskich Norm.

2. Przepisów rozporz

ą

dzenia nie stosuje si

ę

do:

1) linii tramwajowych,
2) dróg szynowych słu

żą

cych do transportu wewn

ą

trzzakładowego w obszarze zamkni

ę

tym i nie

maj

ą

cych poł

ą

czenia z liniami i bocznicami kolejowymi,

3) dróg szynowych na obszarze górniczym - kopal

ń

odkrywkowych oraz zwałowisk odpadów,

4) transportowych urz

ą

dze

ń

linowych i linowo-terenowych,

5) wyci

ą

gów narciarskich.

3. Warunki techniczne budynków znajduj

ą

cych si

ę

na obszarze kolejowym okre

ś

laj

ą

odr

ę

bne

przepisy.

4. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiada

ć

linie metra, okre

ś

laj

ą

przepisy szczególne.

§ 2. Przepisy rozporz

ą

dzenia stosuje si

ę

przy projektowaniu i robotach budowlanych budowli

kolejowych.

§ 3. Ilekro

ć

w rozporz

ą

dzeniu jest mowa o:

1) budowli kolejowej - rozumie si

ę

przez to cało

ść

techniczno-u

ż

ytkow

ą

wraz z gruntem, na którym jest

usytuowana, oraz instalacjami i urz

ą

dzeniami, słu

żą

c

ą

do ruchu pojazdów kolejowych, organizacji i

sterowania tym ruchem, umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

dokonywanie przewozów osób lub rzeczy, a w szczególno

ś

ci:

drogi szynowe normalnotorowe, szerokotorowe i w

ą

skotorowe, koleje niekonwencjonalne, budowle

ziemne, mosty, wiadukty, przepusty, konstrukcje oporowe, rampy, perony, place ładunkowe,
skrzy

ż

owania linii kolejowych z drogami publicznymi w jednym poziomie, nadziemne i podziemne

przej

ś

cia dla pieszych, urz

ą

dzenia zasilania elektrotrakcyjnego, urz

ą

dzenia zabezpieczenia i

sterowania ruchem, urz

ą

dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i urz

ą

dzenia techniczne oraz inne

budowle usytuowane na obszarze kolejowym słu

żą

ce do prowadzenia ruchu kolejowego i utrzymania

linii kolejowej,

2) drodze szynowej - rozumie si

ę

przez to budowl

ę

wraz z gruntem, na którym jest usytuowana,

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

składaj

ą

c

ą

si

ę

z toru (elementu jezdnego) o konstrukcji szynowej, dostosowan

ą

do ruchu pojazdów

kolejowych,

3) poje

ź

dzie kolejowym - rozumie si

ę

przez to tabor kolejowy (pojazdy trakcyjne - lokomotywy lub

wagony przystosowane do przewozu osób lub rzeczy) oraz pojazdy specjalistyczne, przystosowane
do poruszania si

ę

po torze kolejowym,

4) kolejach niekonwencjonalnych - rozumie si

ę

przez to te wszystkie koleje, w których ruch pojazdu

kolejowego

jest

niekonwencjonalny,

a

w

szczególno

ś

ci

koleje:

linowe,

linowo-terenowe,

magnetyczne,

5) przechyłce toru - rozumie si

ę

przez to podniesienie toku szynowego zewn

ę

trznego w stosunku do

toku wewn

ę

trznego dla toru w łuku, w celu zrównowa

ż

enia siły od

ś

rodkowej, która powstaje przy

ruchu pojazdu kolejowego po torze w łuku,

6) nawierzchni - rozumie si

ę

przez to konstrukcj

ę

przystosowan

ą

do przenoszenia na grunt obci

ąż

e

ń

stałych i ruchomych zwi

ą

zanych z ruchem pojazdów kolejowych, składaj

ą

c

ą

si

ę

z toru, po którym

poruszaj

ą

si

ę

pojazdy kolejowe, elementów podporowych, elementów przytwierdzaj

ą

cych i ł

ą

cz

ą

cych

oraz podsypki,

7) podtorzu - rozumie si

ę

przez to budowl

ę

geotechniczn

ą

wykonan

ą

na gruncie rodzimym jako nasyp

lub przekop wraz z urz

ą

dzeniami j

ą

zabezpieczaj

ą

cymi i odwadniaj

ą

cymi,

8) parametrach techniczno-eksploatacyjnych linii kolejowej - rozumie si

ę

przez to ustalone przez zarz

ą

d

kolei dla danej linii kolejowej parametry okre

ś

laj

ą

ce: maksymaln

ą

dopuszczaln

ą

pr

ę

dko

ść

eksploatacyjn

ą

pojazdów kolejowych, ich maksymalne dopuszczalne naciski na tor kolejowy,

obci

ąż

enie przewozami wyra

ż

one w gigagramach brutto na rok [Gg/rok] lub teragramach brutto na

rok [Tg/rok] oraz skrajni

ę

budowli,

9) skrajni budowli - rozumie si

ę

przez to przestrze

ń

okre

ś

lon

ą

graniczn

ą

lini

ą

wyznaczaj

ą

c

ą

minimalne,

konieczne do zachowania w obszarze podziemnym i nadziemnym toru kolejowego, odległo

ś

ci

budowli kolejowej od osi toru kolejowego i górnej powierzchni główki szyny w celu zapewnienia
bezkolizyjnej pracy maszyn i urz

ą

dze

ń

przy budowie i robotach budowlanych linii kolejowej oraz

bezpiecznego postoju i ruchu pojazdów kolejowych,

10) ukresie - rozumie si

ę

przez to punkt oznaczony w sposób trwały i widoczny, usytuowany w

mi

ę

dzytorzu w miejscu rozgał

ę

zienia torów w rozje

ź

dzie, poza którym nie mog

ą

znajdowa

ć

si

ę

pojazdy kolejowe,

11) remontach budowli kolejowej - rozumie si

ę

przez to wykonywanie w istniej

ą

cej budowli kolejowej

robót budowlanych polegaj

ą

cych na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowi

ą

cych bie

żą

cej

konserwacji, przy ustalonych parametrach techniczno-eksploatacyjnych,

12) odbudowie budowli kolejowej - rozumie si

ę

przez to wykonanie nowej budowli kolejowej w miejsce

niesprawnej lub nieczynnej budowli kolejowej,

13) rozbudowie budowli kolejowej - rozumie si

ę

przez to dobudowanie urz

ą

dze

ń

lub budowli do

istniej

ą

cej budowli kolejowej,

14) modernizacji budowli kolejowej - rozumie si

ę

przez to roboty maj

ą

ce na celu przystosowanie budowli

kolejowej do wy

ż

szych od dotychczasowych parametrów techniczno-eksploatacyjnych,

15) długo

ś

ci budowlanej toru - rozumie si

ę

przez to długo

ść

toru mierzon

ą

mi

ę

dzy pocz

ą

tkami rozjazdów,

gdy pocz

ą

tki rozjazdów albo ich ko

ń

ce zwrócone s

ą

do siebie, albo długo

ść

toru mierzon

ą

mi

ę

dzy

pocz

ą

tkiem rozjazdu a czołem belki odbojnicowej kozła oporowego; długo

ść

rozjazdów po

ś

rednich

znajduj

ą

cych si

ę

w torze odlicza si

ę

,

16) długo

ś

ci u

ż

ytecznej toru - rozumie si

ę

przez to długo

ść

cz

ęś

ci toru przeznaczon

ą

na postój poci

ą

gu

lub wagonów, to jest długo

ść

mierzon

ą

pomi

ę

dzy punktem ustawienia semafora, tarczy zaporowej

lub manewrowej a ukresem, ko

ń

cem odcinka izolowanego, punktem zwalniaj

ą

cym przebieg poci

ą

gu,

miejscem usytuowania wykolejnicy lub miejscem przejazdu lub przej

ś

cia kolejowego, je

ś

li s

ą

one

czynne w czasie postoju poci

ą

gu lub wagonów; je

ż

eli przy torze nie znajduje si

ę

semafor, tarcza

zaporowa lub manewrowa, to długo

ść

u

ż

yteczn

ą

toru okre

ś

la odległo

ść

mi

ę

dzy ukresami,

17) długo

ś

ci ogólnej toru - rozumie si

ę

przez to długo

ść

budowlan

ą

z dodaniem długo

ś

ci rozjazdów i

kozłów oporowych.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

§ 4. Dla okre

ś

lenia warunków technicznych wprowadza si

ę

podział budowli kolejowych na:

1) kolejowe budowle drogowe, których konstrukcja jest bezpo

ś

rednio lub po

ś

rednio zwi

ą

zana z ruchem

pojazdów kolejowych, które stanowi

ą

:

a) drogi szynowe, gdy elementem konstrukcyjnym, po którym porusza si

ę

pojazd kolejowy, s

ą

dwie

stalowe szyny uło

ż

one na podbudowie równolegle; z uwagi na odległo

ś

ci pomi

ę

dzy szynami

rozró

ż

nia si

ę

: koleje normalnotorowe (o odległo

ś

ci 1.435 mm), w

ą

skotorowe (o odległo

ś

ci

mniejszej ni

ż

1.435 mm), szerokotorowe (o odległo

ś

ci wi

ę

kszej ni

ż

1.435 mm),

b) kolejowe obiekty in

ż

ynieryjne, zwane dalej "obiektami in

ż

ynieryjnymi",

c) urz

ą

dzenia zasilania elektrotrakcyjnego,

2) kolejowe budowle towarzysz

ą

ce, które stanowi

ą

:

a) budowle i urz

ą

dzenia zwi

ą

zane z obsług

ą

przewozów osób i rzeczy,

b) budowle zaplecza technicznego taboru kolejowego i dróg szynowych,
c) budowle i urz

ą

dzenia sterowania ruchem kolejowym,

d) budowle i urz

ą

dzenia telekomunikacyjne,

e) urz

ą

dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i sieci techniczne,

3) koleje niekonwencjonalne.

§ 5. Przy wykonywaniu robót budowlanych budowli kolejowych powinno si

ę

stosowa

ć

materiały i

wyroby dopuszczone do stosowania w budownictwie kolejowym.

Dział II

Zabudowa i zagospodarowanie obszaru kolejowego

Rozdział 1

Usytuowanie linii kolejowej i budowli kolejowych

§ 6. 1. Linia kolejowa powinna by

ć

tak usytuowana, aby zapewni

ć

uzyskanie:

1) jak najlepszego dost

ę

pu do kolejowych budynków, budowli i urz

ą

dze

ń

zwi

ą

zanych z obsług

ą

przewozów osób i rzeczy,

2) zminimalizowania zakresu niezb

ę

dnych do wykonania robót ziemnych oraz liczby obiektów

in

ż

ynieryjnych,

3) wymaganych parametrów eksploatacyjnych obejmuj

ą

cych:

a) pr

ę

dko

ść

maksymaln

ą

pojazdów kolejowych [km/h],

b) maksymalny nacisk osi pojazdów kolejowych [kN/o

ś

],

c) skrajni

ę

budowli [mm],

d) obci

ąż

enie przewozami [Gg/rok] lub [Tg/rok],

4) oszcz

ę

dno

ś

ci zu

ż

ycia energii na cele trakcyjne.

2. Usytuowanie posterunków ruchu na linii kolejowej powinno zapewni

ć

mo

ż

liwie jednakowy czas

przejazdu pojazdów kolejowych pomi

ę

dzy nimi, wynikaj

ą

cy z zakładanego obci

ąż

enia linii, przy

uwzgl

ę

dnieniu - na liniach dwutorowych - okresowych zamkni

ęć

odcinków linii dla ruchu poci

ą

gów w celu

przeprowadzania robót zwi

ą

zanych z utrzymaniem i remontem drogi kolejowej.

3. Przy kształtowaniu przebiegu trasy nowej lub modernizowanej linii kolejowej nale

ż

y uwzgl

ę

dnia

ć

nie tylko parametry eksploatacyjne, jakie wynikaj

ą

z aktualnych potrzeb w zakresie przewozów

kolejowych na danym obszarze, ale tak

ż

e przewidywane znaczenie danej linii kolejowej w przewozach

tranzytowych, ponadregionalnych i mi

ę

dzynarodowych.

§ 7. 1. Granica przyległego pasa gruntu, w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym, powinna

by

ć

oznaczona w terenie stałymi punktami zwanymi granicznikami i powinna znajdowa

ć

si

ę

w odległo

ś

ci

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

co najmniej 3,0 m od zewn

ę

trznej kraw

ę

dzi budowli kolejowej lub granicy robót ziemnych zwi

ą

zanych z

konstrukcj

ą

drogi szynowej, najbardziej odległej od osi toru.

2. Na liniach jednotorowych, w przypadku projektowania dobudowy drugiego toru, granica

przyległego pasa gruntu, o której mowa w ust. 1, powinna uwzgl

ę

dni

ć

grunt przeznaczony pod budow

ę

drugiego toru.

§ 8. 1. Linia

kolejowa

powinna

posiada

ć

wyposa

ż

enie

techniczne

zapewniaj

ą

ce

osi

ą

ganie

okre

ś

lonych parametrów eksploatacyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3.

2. Wyposa

ż

enie techniczne linii kolejowej obejmuje konstrukcyjne elementy nawierzchni, podtorze,

obiekty in

ż

ynieryjne oraz w szczególno

ś

ci nast

ę

puj

ą

ce budowle i urz

ą

dzenia:

1) systemu sterowania ruchem kolejowym,
2) zwi

ą

zane z obsług

ą

przewozu osób i rzeczy,

3) zaplecza technicznego taboru kolejowego,
4) zasilania elektrotrakcyjnego,
5) telekomunikacyjne,
6) zasilania elektroenergetycznego,
7) sieci technicznych,
8) zwi

ą

zane ze skrzy

ż

owaniem z drogami publicznymi w jednym poziomie,

9) zwi

ą

zane z osłon

ą

antyawaryjn

ą

.

3. Budowle i urz

ą

dzenia, o których mowa w ust. 2, powinny by

ć

usytuowane na obszarze kolejowym

tak, aby:

1) nie powodowały utrudnie

ń

w czynno

ś

ciach zwi

ą

zanych z wykonywaniem przewozu,

2) nie kolidowały ze sob

ą

,

3) umo

ż

liwiały przeprowadzanie napraw bez konieczno

ś

ci wył

ą

czania innych urz

ą

dze

ń

,

4) nie powodowały ograniczenia widoczno

ś

ci toru kolejowego w miejscach przeznaczonych do

przebywania osób,

5) nie zakłócały prawidłowego funkcjonowania innych urz

ą

dze

ń

.

4. Układ torowy, w miejscach usytuowania posterunków ruchu oraz w miejscach usytuowania

urz

ą

dze

ń

obsługi przewozu osób i rzeczy, powinien by

ć

dostosowany do rodzaju i wielko

ś

ci zada

ń

przewozowych.

Rozdział 2

Skrajnia budowli

§ 9. 1. W skrajni budowli nie mo

ż

e znajdowa

ć

si

ę ż

aden trwały element obiektu budowlanego lub

urz

ą

dzenia, z wyj

ą

tkiem toru oraz urz

ą

dze

ń

przeznaczonych do bezpo

ś

redniego współdziałania z

pojazdem kolejowym (urz

ą

dze

ń

: sterowania ruchem kolejowym, sieci trakcyjnej, telekomunikacyjnych).

2. Skrajnie budowli na liniach kolejowych normalnotorowych powinny odpowiada

ć

wymaganiom

okre

ś

lonym w Polskiej Normie oraz przepisach Mi

ę

dzynarodowego Zwi

ą

zku Kolei, zwanego dalej "UIC".

3. Ewidencj

ę

wymiarów skrajni budowli usytuowanych przy, nad i pod torem kolejowym prowadzi i

uaktualnia zarz

ą

d kolei.

Rozdział 3

Bezpiecze

ń

stwo ruchu kolejowego

§ 10. 1. W celu zapewnienia bezpiecznej eksploatacji linii kolejowych, a szczególno

ś

ci bezpiecznego

ruchu pojazdów kolejowych, linie kolejowe powinny by

ć

wyposa

ż

one w urz

ą

dzenia zabezpieczaj

ą

ce

przed:

1) najechaniem jednego pojazdu kolejowego na inny pojazd kolejowy stoj

ą

cy lub poruszaj

ą

cy si

ę

po tym

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

samym torze,

2) przejechaniem pojazdu kolejowego z jednego toru na inny tor, na którym znajduje si

ę

pojazd

kolejowy,

3) wjazdem pojazdu kolejowego na odcinek toru z pr

ę

dko

ś

ci

ą

wi

ę

ksz

ą

ni

ż

jest dopuszczalna dla tego

odcinka toru,

4) najechaniem pojazdu kolejowego na pojazd drogowy na skrzy

ż

owaniu linii kolejowej z drog

ą

w

jednym poziomie,

5) dopuszczeniem do ruchu niesprawnych pojazdów kolejowych lub których naciski osi na tor

przekraczaj

ą

warto

ś

ci dopuszczalne.

2. Rodzaj urz

ą

dze

ń

, o których mowa w ust. 1, powinien by

ć

dostosowany do parametrów

eksploatacyjnych linii kolejowej, z zastrze

ż

eniem ust. 3.

3. Linie kolejowe powinny by

ć

wyposa

ż

one w:

1) stałe sygnalizatory torowe (semafory i tarcze) ustawiane lub zawieszane przy torze kolejowym,

informuj

ą

ce obsług

ę

pojazdu kolejowego o dopuszczalnej pr

ę

dko

ś

ci, jaka obowi

ą

zuje na odcinku za

sygnalizatorem torowym; na liniach kolejowych przystosowanych do du

ż

ej pr

ę

dko

ś

ci sygnalizacja

torowa mo

ż

e by

ć

zast

ą

piona sygnalizacj

ą

kabinow

ą

w poje

ź

dzie kolejowym,

2) znaki i sygnały drogowe widoczne w ka

ż

dych warunkach atmosferycznych, informuj

ą

ce o

kilometra

ż

u, pochyleniu podłu

ż

nym i innych parametrach toru oraz oznaczaj

ą

ce miejsca, na których

obowi

ą

zuje inna pr

ę

dko

ść

ni

ż

ustalona parametrami eksploatacyjnymi dla danej linii,

3) urz

ą

dzenia ł

ą

czno

ś

ci pomi

ę

dzy posterunkami ruchu.

§ 11. W celu zapewnienia bezpiecznego przekraczania toru kolejowego przez pojazdy drogowe i

pieszych linia kolejowa powinna by

ć

wyposa

ż

ana w przejazdy i przej

ś

cia, których kategorie i rodzaje,

dostosowane do nat

ęż

enia ruchu kolejowego i drogowego, okre

ś

laj

ą

przepisy szczególne.

Dział III

Budowle kolejowe na liniach normalnotorowych

Rozdział 1

Klasyfikacja linii kolejowych

§ 12. 1. Droga szynowa normalnotorowa jest to droga, w której odległo

ść

pomi

ę

dzy główkami dwóch

szyn wynosi 1.435 mm, mierz

ą

c 14 mm poni

ż

ej górnej powierzchni tocznej szyn, posiadaj

ą

ca standard

konstrukcyjny dostosowany do parametrów eksploatacyjnych ustalonych dla danej linii kolejowej.

2. Linie kolejowe dziel

ą

si

ę

na jednotorowe, dwutorowe lub wielotorowe oraz odcinki, szlaki i stacje,

zgodnie z przepisami szczególnymi.

3. Stacja jest to budowla kolejowa stanowi

ą

ca poł

ą

czony za pomoc

ą

rozjazdów układ torowy wraz z

urz

ą

dzeniami sterowania ruchem i ł

ą

czno

ś

ci, gdzie oprócz toru głównego zasadniczego znajduje si

ę

co

najmniej jeden tor główny dodatkowy, a pojazdy kolejowe (poci

ą

gi) mog

ą

rozpoczyna

ć

i ko

ń

czy

ć

jazd

ę

,

krzy

ż

owa

ć

si

ę

i wyprzedza

ć

, jak równie

ż

zmienia

ć

skład lub kierunek jazdy.

4. W miejscach styku kolei o ró

ż

nych szeroko

ś

ciach toru powinny by

ć

urz

ą

dzone nast

ę

puj

ą

ce stacje

styczne:

1) przeładunkowe lub przesiadkowe,
2) komunikacji przestawczej - wyposa

ż

one w urz

ą

dzenia do zmiany wózków lub urz

ą

dzenia do zmiany

rozstawu kół w wózkach.

§ 13. 1. Linia kolejowa powinna spełnia

ć

parametry eksploatacyjne, niezb

ę

dne dla umo

ż

liwienia

wykonywania przewozu osób lub rzeczy.

2. Ukształtowanie trasy linii kolejowej, standardy konstrukcyjne drogi szynowej oraz urz

ą

dzenia

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

sterowania ruchem i ł

ą

czno

ś

ci powinny odpowiada

ć

kategoriom linii kolejowych, których parametry

eksploatacyjne okre

ś

la tabela 3.1.

Tabela 3.1

Parametry eksploatacyjne linii kolejowych

Lp.

Kategoria linii

Obci

ąż

enie

Pr

ę

dko

ść

Pr

ę

dko

ść

Dopuszczalne

kolejowej

przewozami T

maksymalna

maks.

naciski osi P

[Tg/rok]

vmax [km/h]

poci

ą

gów

[kN]

towarowych
vt [km/h]

1

2

3

4

5

6

1

Magistralne (0)

T

25

120 <

80 <

P

221

vmax

200

vmax

120

2

Pierwszorz

ę

dne (1)

10

T < 25

80 <

60 <

210

P < 221

vmax

120

vmax

80

3

Drugorz

ę

dne (2)

3

T < 10

60 <

50 <

200

P < 210

vmax

80

vmax

60

4

Znaczenia

T < 3

vmax

60

vmax

50

P < 200

miejscowego (3)

3. Spełnienie jednego z warunków, o których mowa w ust. 2, jest wystarczaj

ą

ce do zakwalifikowania

linii kolejowej do odpowiedniej kategorii, przy czym nale

ż

y bra

ć

pod uwag

ę

:

1) wymagania przewozowe,
2) ukształtowanie trasy linii kolejowej w planie i profilu,
3) standard konstrukcyjny drogi szynowej,
4) wyposa

ż

enie techniczne linii kolejowej w urz

ą

dzenia sterowania ruchem, zasilania elektrotrakcyjnego

i telekomunikacyjne.

4. Lini

ę

kolejow

ą

uznaje si

ę

za przystosowan

ą

do danej pr

ę

dko

ś

ci, je

ż

eli na co najmniej połowie jej

długo

ś

ci układ geometryczny, nawierzchnia, podtorze, obiekty in

ż

ynieryjne oraz urz

ą

dzenia sterowania

ruchem s

ą

przystosowane do ruchu poci

ą

gów z dan

ą

pr

ę

dko

ś

ci

ą

.

§ 14. 1. Ustalenie punktu pocz

ą

tkowego i ko

ń

cowego linii kolejowej, pocz

ą

tku kilometrowania,

kwalifikowanie linii do poszczególnych kategorii oraz dokonywanie zmian w tym zakresie nale

ż

y do

zarz

ą

du kolei.

2. W przypadku wyst

ą

pienia zmian w technicznym wyposa

ż

eniu linii kolejowej sprawiaj

ą

cych,

ż

e nie

b

ę

dzie ono odpowiada

ć

danej kategorii linii, nale

ż

y przywróci

ć

odpowiedni stan wyposa

ż

enia przy

zachowaniu danej kategorii albo zmieni

ć

kategori

ę

linii kolejowej według aktualnego stanu wyposa

ż

enia

technicznego.

Rozdział 2

Klasyfikacja torów kolejowych

§ 15. 1. W

celu

okre

ś

lenia

wymaga

ń

w

zakresie

utrzymania

nawierzchni

i

standardów

konstrukcyjnych nawierzchni tory kolejowe dzieli si

ę

na sze

ść

klas technicznych (0, 1, 2, 3, 4, 5).

2. O

zakwalifikowaniu

torów

do

jednej

z

sze

ś

ciu

klas

decyduj

ą

nast

ę

puj

ą

ce

parametry

eksploatacyjne:

1) dopuszczalna pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów,

2) dopuszczalny przy tej pr

ę

dko

ś

ci nacisk osi lokomotywy,

3) dopuszczalny przy tej pr

ę

dko

ś

ci nacisk osi wagonów,

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

4) ekwiwalentne obci

ąż

enie przewozami.

3. Warto

ść

trzech pierwszych parametrów, o których mowa w ust. 2, powinno przyjmowa

ć

si

ę

według

rzeczywistych wielko

ś

ci obowi

ą

zuj

ą

cych dla danego toru - pr

ę

dko

ś

ci poci

ą

gów i nacisków osi

kursuj

ą

cego taboru kolejowego. Warto

ść

ekwiwalentnego obci

ąż

enia przewozami oblicza si

ę

według

wzoru:

3

qe =

Σ

(

α

i qi)

i=1

gdzie:
qe -

ekwiwalentne obci

ąż

enie przewozami [Tg/rok],

α

-

współczynnik ekwiwalentno

ś

ci zale

ż

ny od warto

ś

ci nacisków kursuj

ą

cego taboru:

- dla nacisków do 140 kN i = 1,

α

1 = 0,75,

- dla nacisków od 141 kN do 190 kN i = 2,

α

1 = 0,90,

- dla nacisków od 191 kN do 221 kN i = 3,

α

1 = 1,2,

qi - roczne rzeczywiste obci

ąż

enie przewozami w powy

ż

szych przedziałach nacisków osi [Tg].

4. Je

ż

eli ró

ż

nica pomi

ę

dzy obci

ąż

eniem ekwiwalentnym i rzeczywistym jest mniejsza ni

ż

10% lub

brak danych do obliczenia obci

ąż

enia ekwiwalentnego, mo

ż

liwa jest klasyfikacja torów na podstawie

obci

ąż

enia rzeczywistego.

5. Szczegółowe warunki klasyfikacji torów kolejowych okre

ś

la tabela 3.2.

Tabela 3.2

Warunki klasyfikacji torów kolejowych

Parametry eksploatacyjne

dopuszczalne naciski
osi

Klasy

dopuszczalna

lokomotywy

wagonów

maksymalne

Uwagi

techniczne

pr

ę

dko

ść

[kN]

[kN]

ekwiwalentne

torów

poci

ą

gów

obci

ąż

enie

[km/h]

przewozami
[Tg/rok]

1

2

3

4

5

6

0

200

205

140

do 25

1. Podane dopuszczalne naciski

osi taboru odnosz

ą

si

ę

do

wytrzymało

ś

ci nawierzchni i nie

maj

ą

zastosowania do obiektów

in

ż

ynieryjnych.

1

100

221

221

nie normowane

2. Po torach klasy 0 i 1 mog

ą

by

ć

dopuszczone do kursowania

lokomotywy nowej generacji o
nacisku osi 221 kN, pod warunkiem

ż

e pomierzone podczas ruchu

napr

ęż

enia dynamiczne w szynach

nie przekrocz

ą

wi

ę

cej ni

ż

o 30%

warto

ś

ci napr

ęż

e

ń

statycznych.

120

210

205

nie normowane

140

210

190

nie normowane

160

205

140

nie normowane

2

80

221

221

16-25

100

210

205

16-25

120

205

190

16-25

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

3

70

230

230

9-15

3. W przypadku braku mo

ż

liwo

ś

ci

obliczenia ekwiwalentnego
obci

ąż

enia przewozami, o

zakwalifikowaniu toru do
odpowiedniej klasy decyduje
rzeczywiste obci

ąż

enie przewozami.

80

210

205

9-15

4

60

230

230

4-8

70

210

205

4-8

5

30

230

230

0-3

40

210

205

0-3

6. Przy klasyfikacji torów na liniach dwutorowych powinno si

ę

rozpatrywa

ć

ka

ż

dy tor oddzielnie; je

ż

eli

poszczególne tory kwalifikuj

ą

si

ę

do ró

ż

nych klas, nale

ż

y do obu torów danej linii kolejowej przyj

ąć

jedn

ą

,

wy

ż

sz

ą

klas

ę

toru.

7. Decyzj

ę

o zakwalifikowaniu toru do danej klasy podejmuje zarz

ą

d kolei.

Rozdział 3

Podtorze kolejowe

§ 16. 1. Górna powierzchnia podtorza (torowisko) powinna by

ć

przystosowana do:

1) zbudowania nawierzchni oraz innych obiektów zwi

ą

zanych z prowadzeniem ruchu pojazdów

kolejowych, a tak

ż

e do wykonywania czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z utrzymaniem drogi szynowej,

2) odprowadzenia wód opadowych z torowiska,
3) utrzymania na odpowiedniej gł

ę

boko

ś

ci poziomu wód gruntowych.

2. Podtorze i podło

ż

e kolejowe powinny spełnia

ć

wymagania okre

ś

lone w Polskich Normach.

3. W zale

ż

no

ś

ci od relacji mi

ę

dzy ukształtowaniem terenu i poło

ż

eniem wysoko

ś

ciowym toru

kolejowego, podtorze (rys. 3.1) mo

ż

e by

ć

wykonane jako nasyp albo jako przekop, z gruntów

odpowiednio uformowanych, wzmocnionych i zabezpieczonych przed wpływami eksploatacyjnymi,
klimatycznymi i geologiczno-hydrologicznymi.

rys.3.1

4. Podtorze powinno zapewni

ć

:

1) wytrzymało

ść

wymagan

ą

dla danej kategorii linii,

2) mniejsze od dopuszczalnych odkształcenia trwałe i spr

ęż

yste powstaj

ą

ce w wyniku oddziaływa

ń

dynamicznych,

3) wymiary torowiska odpowiadaj

ą

ce danej kategorii linii,

4) niezmienno

ść

kształtu bez wzgl

ę

du na wpływ klimatu i oddziaływa

ń

eksploatacyjnych,

5) mo

ż

liwo

ść

mechanizacji robót nie tylko podczas budowy, lecz tak

ż

e w czasie eksploatacji, w tym

robót trakcyjnych, teletechnicznych, nawierzchniowych.

5. Pod wzgl

ę

dem wytrzymało

ś

ciowym podtorze powinno by

ć

tak wykonane, aby wyra

ż

one w

megapaskalach [MPa] minimalne warto

ś

ci modułu odkształcenia podtorza mierzonego w torowisku w

zale

ż

no

ś

ci od kategorii linii nie były mniejsze ni

ż

okre

ś

lone w tabeli 3.3, z zastrze

ż

eniem ust. 7.

Tabela 3.3

Minimalne warto

ś

ci modułu odkształcenia podtorza mierzonego w torowisku

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Lp.

Kategoria linii kolejowej

Linie nowe i modernizowane [MPa]

1

2

3

1

Magistralne (0)

120

2

Pierwszorz

ę

dne (1)

100

3

Drugorz

ę

dne (2)

80

4

Znaczenia miejscowego (3)

60

6. Podane w tabeli 3.3 minimalne warto

ś

ci modułu odkształcenia podtorza dotycz

ą

tak zwanych złych

warunków hydrogeologicznych, okre

ś

lonych przez:

- stałe przewilgocenie gruntów podtorza w przypadku, gdy do gł

ę

boko

ś

ci 1,5 m poni

ż

ej główki szyny

istnieje mo

ż

liwo

ść

stałego wyst

ę

powania wody w gruncie albo

- gdy stopie

ń

konsystencji gruntu podtorza Ic

0,75.

Stopie

ń

konsystencji gruntu podtorza Ic oblicza si

ę

według wzoru:

WL - W

IC = ---------

Ip

gdzie:
WL - granica płynno

ś

ci gruntu według Casagrande'a [%],

W -

wilgotno

ść

gruntu [%],

Ip -

wska

ź

nik plastyczno

ś

ci [%],

Ip =

WL - Wp [%],

Wp - granica plastyczno

ś

ci [%].

7. Mo

ż

liwe jest zmniejszenie, okre

ś

lonych w tabeli 3.3, minimalnych warto

ś

ci modułu odkształcenia

podtorza o:

1) 10% - w przypadku wyst

ę

powania czasowego przewilgocenia gruntów podtorza, kiedy do gł

ę

boko

ś

ci

1,5 m poni

ż

ej główki szyny istnieje mo

ż

liwo

ść

czasowego wyst

ę

powania wody w gruncie,

albo
przy stopieniu konsystencji gruntu podtorza 0,75 < Ic < 1,0,

2) 20% - w przypadku, gdy nie wyst

ę

puj

ą

dodatkowe przewilgocenia gruntów podtorza, albo przy

stopieniu konsystencji gruntu podtorza Ic

1,0.

§ 17. 1. Przy wyborze materiałów do budowy podtorza powinno si

ę

uwzgl

ę

dnia

ć

przydatno

ść

materiałów miejscowych uzyskiwanych z przekopów lub z odpadów przemysłowych, a tak

ż

e z

dodatkowych ukopów.

2. Niedopuszczalne

jest

dokonywanie

zmian

konstrukcyjnych

podtorza

bezpo

ś

rednio

pod

nawierzchni

ą

, powoduj

ą

cych skokowe zmiany warto

ś

ci modułu spr

ęż

ysto

ś

ci. Zmiany konstrukcyjne

górnych warstw podtorza musz

ą

odbywa

ć

si

ę

łagodnie na długo

ś

ci co najmniej 20 m wzdłu

ż

osi toru. Na

równiach stacyjnych konstrukcja górnych warstw podtorza powinna by

ć

jednakowa dla całych grup

torowych.

§ 18. 1. Wymiary podtorza powinny by

ć

dostosowane do ustalonego przebiegu trasy linii kolejowej, w

szczególno

ś

ci przy uwzgl

ę

dnieniu:

1) kategorii linii kolejowej,
2) liczby torów,
3) lokalizacji podtorza (na: szlaku, równi stacyjnej, podej

ś

ciu do mostów),

4) poło

ż

enia linii (w planie i w profilu),

5) grubo

ś

ci warstwy podsypki, długo

ś

ci podkładów, rodzaju toru (klasyczny, bezstykowy).

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

2. Przy ustalaniu przekroju poprzecznego podtorza i nawierzchni (przekroje normalne) dla wszystkich

kategorii linii kolejowej powinno si

ę

uwzgl

ę

dnia

ć

nast

ę

puj

ą

ce warunki:

1) torowisko powinno by

ć

wykonane z pochyleniem poprzecznym od 3% do 5% od osi toru - dla

zapewnienia odpływu wody opadowej z nawierzchni,

2) pomi

ę

dzy kraw

ę

dzi

ą

doln

ą

konstrukcji nawierzchni a kraw

ę

dzi

ą

torowiska musi by

ć

zachowana ława

torowiska o szeroko

ś

ci uzale

ż

nionej od kategorii linii - dla ułatwienia wykonywania czynno

ś

ci

technologicznych przy utrzymaniu drogi kolejowej,

3) skarpy

podtorza

powinny

mie

ć

pochylenie

zapewniaj

ą

ce

ich

stateczno

ść

w

oparciu

o

przeprowadzon

ą

analiz

ę

stateczno

ś

ci, jak równie

ż

stateczno

ść

całego podtorza,

4) w zale

ż

no

ś

ci od ukształtowania terenu, dla odprowadzenia wód do cieków naturalnych b

ą

d

ź

kanalizacji, podtorze powinno by

ć

chronione rowami bocznymi, jedno- lub dwustronnymi, oraz innymi

urz

ą

dzeniami odwadniaj

ą

cymi; szeroko

ść

i gł

ę

boko

ść

rowu powinna by

ć

dostosowana do

maksymalnej ilo

ś

ci wody, jaka mo

ż

e płyn

ąć

rowem, a pochylenie podłu

ż

ne dna rowu powinno

zapewnia

ć

swobodny spływ wody.

3. Przekroje normalne toru na prostej i w łukach, w zale

ż

no

ś

ci od kategorii linii kolejowej,

przedstawiaj

ą

rysunki 3.2 a-e.

rys.3.2 a-c

rys.3.2 d-e

rys.3.2 f

4. Przej

ś

cie mi

ę

dzy przekrojami poprzecznymi podtorza o ró

ż

nych wymiarach nale

ż

y wykonywa

ć

stopniowo na długo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

5 m.

Rozdział 4

Nawierzchnia kolejowa

§ 19. 1. Standard konstrukcyjny nawierzchni kolejowej powinien by

ć

dostosowany do wymaganych

parametrów eksploatacyjnych linii kolejowej, o których mowa w § 13 i 15, oraz przepisów UIC.

2. Standardy konstrukcyjne nawierzchni kolejowej okre

ś

laj

ą

wymagania w zakresie typów szyn,

typów i rodzajów podkładów, rodzaju przytwierdze

ń

, zł

ą

czek oraz rodzaju podsypki, dopuszczonych do

stosowania w torach okre

ś

lonej klasy; dopuszcza si

ę

stosowanie w jednej klasie torów kilku

równorz

ę

dnych standardów nawierzchni, ze wzgl

ę

du na rodzaj zastosowanych elementów.

3. Zmiana klasy toru na wy

ż

sz

ą

nast

ę

puje po przystosowaniu go do standardu konstrukcji

nawierzchni przewidzianej w danej klasie toru. Obni

ż

enie klasy toru, w przypadku gdy nie spełnia on

wymaga

ń

standardów konstrukcyjnych nawierzchni, powoduje odpowiedni

ą

zmian

ę

parametrów

eksploatacyjnych linii kolejowej.

4. Dla przyj

ę

tych klas torów ustalanie standardów konstrukcyjnych nawierzchni oraz dopuszczalnych

odchyłek od warto

ś

ci nominalnych w konstrukcji nawierzchni i konstrukcji (ustroju) toru kolejowego, przy

budowie i utrzymaniu nale

ż

y do zarz

ą

du kolei.

§ 20. 1. Tor klasyczny stanowi konstrukcj

ę

, w której szyny o normatywnej długo

ś

ci s

ą

ze sob

ą

poł

ą

czone na stałe za pomoc

ą

ą

czek i przytwierdzone do podkładów; długo

ść

wstawki szynowej zale

ż

y

od klasy toru i nie mo

ż

e by

ć

mniejsza ni

ż

6 m.

2. Konstrukcja zł

ą

cza powinna umo

ż

liwi

ć

zmiany długo

ś

ci szyn pod wpływem temperatury; warto

ś

ci

wymaganych luzów w stykach szyn przy układaniu toru lub jego regulacji okre

ś

la tabela 3.4.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Tabela 3.4

Warto

ś

ci wymaganych luzów w stykach szyn

Temperatura szyny

Szyny o długo

ś

ci [m]

[

°

C]

6

12

15

18

25

30

Warto

ś

ci luzów w [mm]

1

2

3

4

5

6

7

-15 do -10

3

7

9

10

14

17

-9 do -6

3

6

8

9

13

16

-5 do 0

3

6

7

9

12

14

1

2

3

4

5

6

7

0 do 5

3

5

6

8

11

12

6 do 10

2

4

6

7

9

10

11 do 15

2

4

5

6

8

8

16 do 20

2

3

4

5

6

6

21 do 25

1

3

3

4

4

4

26 do 30

1

2

2

2

2

2

31 do 35

1

1

1

1

1

1

36 do 40

0

0

0

0

0

0

3. Styki szyn w torze prostym powinny le

ż

e

ć

na linii prostopadłej do osi toru, a w łukach - wzdłu

ż

promienia łuku; odchylenia od tych warunków nie mog

ą

przekracza

ć

20 mm w torze prostym i połowy

warto

ś

ci skrócenia szyny w torze w łuku.

4. W celu wyrównania ró

ż

nic długo

ś

ci szyn obu toków w torze w łuku nale

ż

y w toku wewn

ę

trznym

układa

ć

szyny skrócone.

5. Ł

ą

czenie szyn typów UIC 60 i S 49 powinno by

ć

wykonane za pomoc

ą

szyn przej

ś

ciowych. Do

poł

ą

cze

ń

innych typów szyn oraz przy wykonywaniu robót zwi

ą

zanych z wymian

ą

nawierzchni mo

ż

liwe

jest stosowanie łubków przej

ś

ciowych.

6. W odległo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

6 m mo

ż

liwa jest zmiana rodzaju podkładów i podsypki w torze.

§ 21. 1. Tor bezstykowy stanowi konstrukcj

ę

, w której kolejne szyny ł

ą

czone s

ą

ze sob

ą

trwale przy

pomocy zgrzewania elektrooporowego, spawania termitowego lub łukowego.

2. Długo

ść

odcinka toru bezstykowego jest nieograniczona. Odcinki toru z szynami spawanymi lub

zgrzewanymi o długo

ś

ci wi

ę

kszej ni

ż

180 m uwa

ż

a si

ę

za tor bezstykowy.

3. Tor bezstykowy mo

ż

na stosowa

ć

we wszystkich klasach torów, przy zachowaniu nast

ę

puj

ą

cych

wymaga

ń

technicznych:

1) najmniejszy promie

ń

łuku poziomego toru powinien wynosi

ć

:

a) w torach głównych i głównych dodatkowych wszystkich kategorii linii - 500 m na podkładach

drewnianych i 450 m na podkładach betonowych,

b) we wszystkich torach stacyjnych - 300 m,

2) tor bezstykowy nie mo

ż

e zaczyna

ć

si

ę

i ko

ń

czy

ć

na krzywej przej

ś

ciowej,

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

3) pochylenia podłu

ż

ne linii kolejowej nie mog

ą

przekracza

ć

12‰,

4) toru bezstykowego nie powinno si

ę

układa

ć

w miejscach, gdzie podtorze wykazuje tendencje do

trwałych odkształce

ń

, a w szczególno

ś

ci na osuwiskach, zapadni

ę

ciach, w miejscach wyst

ę

powania

szkód górniczych,

5) przytwierdzenie szyn do podkładów powinno by

ć

dokonywane wył

ą

cznie w temperaturze mierzonej w

szynie i wynosz

ą

cej od +15°C do +30°C (temperatura neutralna).

4. Nawierzchni

ę

toru bezstykowego stanowi

ą

:

1) szyny typu UIC 60 lub S 49, które powinny odpowiada

ć

standardom konstrukcyjnym odpowiedniej

klasy torów; układane w torach głównych i głównych zasadniczych nie powinny posiada

ć

otworów, z

wyj

ą

tkiem otworów o

ś

rednicy nie wi

ę

kszej ni

ż

20 mm wykonywanych w osi oboj

ę

tnej szyny w celu

przył

ą

czenia urz

ą

dze

ń

sterowania ruchem kolejowym, instalowania elektrycznych obwodów torowych

lub innych urz

ą

dze

ń

,

2) podkłady betonowe lub drewniane, których typy i rozstaw okre

ś

laj

ą

standardy konstrukcyjne

nawierzchni dla odpowiedniej klasy torów,

3) podsypka tłuczniowa ze skał naturalnych o parametrach technicznych okre

ś

lonych w standardach

konstrukcyjnych nawierzchni; szeroko

ść

pryzmy podsypki od czoła podkładu powinna wynosi

ć

co

najmniej 0,45 m,

4) przytwierdzenia spr

ęż

yste albo przytwierdzenia typu K, które powinny zapewni

ć

sił

ę

docisku szyny do

podkładu o warto

ś

ci 8-12 kN.

§ 22. 1. Szyny w płaszczy

ź

nie pionowej powinny by

ć

układane w pochyleniu skierowanym do osi toru

o warto

ś

ciach:

1) 1:40 - w torach na podkładach betonowych i drewnianych z szynami typu UIC 60,
2) 1:20 - w torach na podkładach betonowych i drewnianych z szynami typu S 49 i innymi.

2. Przej

ś

cie od szyn ustawionych pionowo w rozje

ź

dzie do szyn ustawionych w pochyleniu w torze

powinno by

ć

wykonane stopniowo w prz

ęś

le przed i za rozjazdem, przy czym:

1) dla pochylenia 1:20 (szyny S 49 i inne) - przej

ś

cie nale

ż

y wykonywa

ć

za pomoc

ą

podkładek o

pochyleniu 1:40 uło

ż

onych w miejscach wskazanych w dokumentacji technicznej rozjazdu,

2) w zł

ą

czach na długo

ś

ci łubków oraz w miejscach spawania szyn - nie nale

ż

y wykonywa

ć

zmiany

pochylenia szyn,

3) przej

ś

cie od pochylenia 1:40 do 1:

nale

ż

y wykonywa

ć

za pomoc

ą

podkładek przej

ś

ciowych

rozjazdowych, szczególnie w rozjazdach na podrozjazdnicach betonowych w miejscach wskazanych
w dokumentacji technicznej rozjazdu.

3. Je

ż

eli długo

ść

odcinka toru pomi

ę

dzy rozjazdami nie przekracza 30 m, to szyny na tym odcinku

powinno si

ę

układa

ć

bez pochylenia poprzecznego na podkładkach rozjazdowych lub z pochyleniem

1:40 na podkładach drewnianych.

§ 23. 1. Nominalna szeroko

ść

toru na odcinkach prostych i w łukach o promieniu 250 m i wi

ę

kszym,

mierzona 14 mm poni

ż

ej górnej powierzchni główki szyny, wynosi 1.435 mm.

2. W łukach o promieniach mniejszych od 250 m nominalna szeroko

ść

toru powinna by

ć

powi

ę

kszona o warto

ś

ci poszerzenia toru poprzez odsuni

ę

cie szyny wewn

ę

trznej w kierunku

ś

rodka łuku.

Warto

ś

ci poszerzenia toru w łuku okre

ś

la tabela 3.5.

Tabela 3.5

Warto

ś

ci poszerzenia toru w łukach

Promie

ń

łuku [m]

Poszerzenie toru [mm]

1

2

R

250

0

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

200

R < 250

10

180

R < 200

15

160

R < 180

20

R < 160

25

3. Przej

ś

cie od szeroko

ś

ci nominalnej toru do zwi

ę

kszonej szeroko

ś

ci toru w łuku powinno si

ę

wykonywa

ć

stopniowo na krzywej przej

ś

ciowej.

4. Je

ż

eli dwa łuki o ró

ż

nych poszerzeniach toru s

ą

poł

ą

czone ze sob

ą

krzyw

ą

przej

ś

ciow

ą

, to

przej

ś

cie od jednego poszerzenia do drugiego powinno si

ę

wykonywa

ć

na długo

ś

ci krzywej przej

ś

ciowej.

5. Je

ż

eli dwa łuki o tym samym kierunku zwrotu, lecz o ró

ż

nych poszerzeniach, stykaj

ą

si

ę

ze sob

ą

tworz

ą

c łuk koszowy, to na całej długo

ś

ci łuku o mniejszym promieniu powinno si

ę

zachowa

ć

wymagane

dla niego poszerzenie, przej

ś

cie za

ś

do mniejszej warto

ś

ci poszerzenia wykona

ć

na łuku o wi

ę

kszym

promieniu.

§ 24. 1. Rozjazdy i skrzy

ż

owania torów powinny odpowiada

ć

typom szyn le

żą

cych w torach i

standardom konstrukcyjnym nawierzchni dla poszczególnych klas torów.

2. Przy układaniu rozjazdów powinno si

ę

przestrzega

ć

nast

ę

puj

ą

cych warunków:

1) w zale

ż

no

ś

ci od dopuszczalnej pr

ę

dko

ś

ci poci

ą

gu na kierunek zwrotny rozjazdu powinno si

ę

stosowa

ć

rozjazdy o skosie i promieniu łuku toru zwrotnego, okre

ś

lone w tabeli 3.6,

Tabela 3.6

Dopuszczalne pr

ę

dko

ś

ci w torze zwrotnym rozjazdu

Dopuszczalna pr

ę

dko

ść

poci

ą

gu

Promie

ń

łuku rozjazdu [m]

Skos rozjazdu

na torze zwrotnym [km/h]

1

2

3

v

100

1.200

1:18,5

v

60

500

1:12

v

40

300 lub 190

1:9

2) rozjazdy krzy

ż

owe nie powinny by

ć

układane w torach, w przypadku gdy pr

ę

dko

ść

jazdy poci

ą

gu w

kierunku prostym jest wi

ę

ksza ni

ż

100 km/h,

3) rozjazdy o skosach 1:7,5, 1:7, 1:6,6 i 1:4,8 nie mog

ą

by

ć

stosowane w torach głównych zasadniczych

i głównych dodatkowych,

4) w trudnych warunkach terenowych na istniej

ą

cych bocznicach kolejowych mo

ż

liwe jest stosowanie

rozjazdów o promieniu równym 140 m i o skosach 1:7 i 1:5,

5) rozjazdy łukowe mog

ą

by

ć

stosowane tylko w przypadkach wynikaj

ą

cych z konieczno

ś

ci uło

ż

enia

rozjazdu w torze poło

ż

onym w łuku,

6) rozjazdy nie powinny by

ć

układane w miejscach załomu profilu podłu

ż

nego; w przypadku

konieczno

ś

ci uło

ż

enia rozjazdu w tych miejscach promie

ń

łuku pionowego zaokr

ą

glaj

ą

cy załom:

a) wkl

ę

sły - powinien by

ć

nie mniejszy ni

ż

2.000 m,

b) wypukły - powinien by

ć

nie mniejszy ni

ż

5.000 m,

7) przy układaniu rozjazdów w torach głównych zasadniczych pomi

ę

dzy rozjazdami powinny by

ć

stosowane wstawki proste o długo

ś

ci nie krótszej ni

ż

15 m, z wyj

ą

tkiem rozjazdów wchodz

ą

cych w

skład podwójnych poł

ą

cze

ń

torów równoległych,

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

8) przy układaniu rozjazdów w torach stacyjnych powinno si

ę

stosowa

ć

wstawki proste o długo

ś

ci

obliczonej na podstawie wzoru:

v

l = ----

6

gdzie: l - długo

ść

wstawki prostej w [m],

v - pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów w kierunku zwrotnym [km/h],

lecz nie krótsze ni

ż

6 m,

9) przy stosowaniu rozjazdów z krzy

ż

ownicami łukowymi układanymi ko

ń

cami do siebie w poł

ą

czeniach

torów równoległych powinno si

ę

stosowa

ć

wstawki proste o długo

ś

ci obliczonej na podstawie wzoru:

v

l = ----

10

gdzie: oznaczenia l i v - jak w pkt 8,
lecz nie krótszej ni

ż

6 m,

10) w przypadkach stosowania poł

ą

cze

ń

rozjazdowych powinno si

ę

sprawdza

ć

przyrost przyspieszenia

niezrównowa

ż

onego

ψ

obliczonego na podstawie wzoru:

v (a1 ± a2)

ψ

= -------------

b + w

gdzie:

ψ

-

przyrost przyspieszenia niezrównowa

ż

onego [m/s

3

],

v -

pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów w kierunku zwrotnym [km/h],

a1, a2 -

niezrównowa

ż

one przyspieszenia boczne w łukach rozjazdów [m/s

2

] z uwzgl

ę

dnieniem

kierunku ich działania; przyspieszenia sumuje si

ę

w przypadku łuków o odwrotnych kierunkach

i odejmuje w przypadku łuków tego samego kierunku,

w -

długo

ść

wstawki prostej pomi

ę

dzy łukami w poł

ą

czeniach torów rozjazdami, długo

ść

wstawki

liczona pomi

ę

dzy ko

ń

cami i pocz

ą

tkami łuków rozjazdów [m],

b -

baza sztywna wagonu (przyjmowana do oblicze

ń

20 m)

przy czym

ψ

nie mo

ż

e przekroczy

ć

warto

ś

ci dopuszczalnej 1,0 m/s

3

,

11) wyst

ę

puj

ą

c

ą

ż

nic

ę

szeroko

ś

ci toru na łuku i w pocz

ą

tku rozjazdu powinno si

ę

wyrówna

ć

w torze

przyległym do rozjazdu,

12) w bocznych torach stacyjnych mo

ż

liwe jest układanie rozjazdów z poszerzeniem w styku

przediglicowym za ko

ń

cem rozjazdu poprzedzaj

ą

cego, z tym

ż

e przej

ś

cie od zwi

ę

kszonej szeroko

ś

ci

do normalnej wykonuje si

ę

na ko

ń

cu rozjazdu poprzedzaj

ą

cego.

3. Rozjazdy mog

ą

by

ć

układane na podrozjazdnicach drewnianych lub betonowych; w torach linii

kolejowych, po których kursuj

ą

poci

ą

gi z pr

ę

dko

ś

ci

ą

wi

ę

ksz

ą

lub równ

ą

100 km/h, powinno si

ę

stosowa

ć

podrozjazdnice z drewna twardego lub betonowe.

4. Przy układaniu rozjazdów powinno si

ę

stosowa

ć

rodzaje i grubo

ś

ci warstw podsypki okre

ś

lone w

standardach konstrukcyjnych nawierzchni dla klas torów, w których le

żą

rozjazdy.

5. Rozjazdy mog

ą

by

ć

ł

ą

czone ze sob

ą

i z torem za pomoc

ą

ą

cz na łubki lub spawane; w torach

bezstykowych powinny by

ć

stosowane rozjazdy spawane.

6. W torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych linii kolejowych, po których kursuj

ą

poci

ą

gi z pr

ę

dko

ś

ci

ą

wi

ę

ksz

ą

lub równ

ą

100 km/h, powinny by

ć

stosowane rozjazdy z zamkni

ę

ciami

nastawczymi niewra

ż

liwymi na pełzanie szyn, w torach pozostałych za

ś

, w przypadku wyst

ą

pienia

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

pełzania szyn, powinny by

ć

stosowane urz

ą

dzenia przeciwpełzne przed i za rozjazdem; w rozjazdach o

skosie 1:9 i promieniu 300 m w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych na liniach nowo
budowanych lub modernizowanych oraz na pozostałych liniach przy wymianie rozjazdów powinny by

ć

dodatkowo stosowane urz

ą

dzenia stabilizuj

ą

ce iglice.

7. Górna powierzchnia warstwy podsypki na długo

ś

ci zwrotnicy powinna by

ć

poło

ż

ona o 50 mm ni

ż

ej

od górnej powierzchni podrozjazdnic. W miejscu zamocowania zamkni

ęć

nastawczych, okienek

pomi

ę

dzy podrozjazdnicami nie zapełnia si

ę

podsypk

ą

, lecz powinny by

ć

wyło

ż

one klinkierem, cegł

ą

,

elementami betonowymi lub asfaltem, w szczególno

ś

ci w celu zapewnienia odprowadzenia wody, albo

powinna by

ć

zastosowana podrozjazdnica skrzynkowa.

8. Rozjazdy krzy

ż

owe w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych nie powinny by

ć

stosowane w nowo budowanych i modernizowanych liniach kolejowych.

§ 25. 1. W torach poło

ż

onych w łukach o promieniach 600 m i mniejszych powinno si

ę

stosowa

ć

szyny ze stali o wytrzymało

ś

ci na rozci

ą

ganie materiału główki szyny Rm > 1.100 MPa oraz

przytwierdzenia szyn spr

ęż

yste albo przytwierdzenia typu K.

2. W torach poło

ż

onych w łukach o promieniach 300 m i mniejszych, przy szynie wewn

ę

trznej

powinno si

ę

układa

ć

prowadnice z szyn starych u

ż

ytecznych lub kształtowników stalowych. Prowadnice

powinny by

ć

uło

ż

one w torze z zachowaniem nast

ę

puj

ą

cych warunków:

1) szeroko

ść ż

łobka pomi

ę

dzy powierzchni

ą

prowadz

ą

c

ą

prowadnicy a powierzchni

ą

boczn

ą

główki

szyny toku wewn

ę

trznego powinna wynosi

ć

60 mm z dopuszczalnymi odchyłkami +5 mm, -3 mm,

2) prowadnice powinny by

ć

układane na całej długo

ś

ci łuku wraz z krzywymi przej

ś

ciowymi i

wydłu

ż

eniem ich co najmniej o 2,00 m na przyległe odcinki toru,

3) ko

ń

ce prowadnic z obu stron na długo

ś

ci 0,30 m powinny by

ć

odgi

ę

te pod k

ą

tem 30° w kierunku

ś

rodka toru,

4) w torach poło

ż

onych w łukach o promieniach 250 m - 160 m odległo

ść

prowadz

ą

cej kraw

ę

dzi

prowadnicy od bocznej kraw

ę

dzi tocznej szyny toku zewn

ę

trznego powinna wynosi

ć

odpowiednio:

a) 1.385 mm - przy szeroko

ś

ci toru 1.445 mm,

b) 1.390 mm - przy szeroko

ś

ci toru 1.450 mm,

c) 1.395 mm - przy szeroko

ś

ci toru 1.455 mm.

§ 26. 1. Nawierzchnia kolejowa w obr

ę

bie przejazdu powinna mie

ć

co najmniej ten sam standard

konstrukcyjny co nawierzchnia toru przylegaj

ą

cego do przejazdu.

2. Na szeroko

ś

ci przejazdu oraz w odległo

ś

ci 6 m po obu jego stronach nie dopuszcza si

ę

:

1) zmieniania w torze rodzaju podkładów i podsypki, jak równie

ż

układania w obr

ę

bie przejazdu

podkładów drewnianych, je

ż

eli tor poza przejazdem uło

ż

ony jest na podkładach betonowych,

2) stosowania styków łubkowych szyn i odbojnic; wyst

ę

puj

ą

ce zł

ą

cza szyn powinny by

ć

spawane.

3. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiada

ć

przejazdy, okre

ś

laj

ą

przepisy w sprawie

skrzy

ż

owania linii kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowania.

§ 27. 1. W torach linii zelektryfikowanych ze stykami klasycznymi w celu zapewnienia przepływu

pr

ą

du trakcyjnego w tokach szynowych powinno si

ę

stosowa

ć

ł

ą

czniki szynowe. Sposób mocowania

ł

ą

czników do szyn powinien zapewni

ć

trwało

ść

poł

ą

czenia w czasie eksploatacji oraz mo

ż

liwo

ść

wykonywania robót w torach przy u

ż

yciu maszyn torowych; przewody ł

ą

czników powinny by

ć

odizolowane od podkładów i podsypki.

2. Tory nie zelektryfikowane powinny by

ć

odizolowane od torów zelektryfikowanych w sposób

okre

ś

lony w Polskiej Normie.

3. Przewody i kable od urz

ą

dze

ń

sterowania ruchem kolejowym i od urz

ą

dze

ń

trakcyjnych sieci

powrotnej powinny by

ć

przył

ą

czane do szyn za pomoc

ą

trzpieni wciskanych lub wkr

ę

canych w o

ś

oboj

ę

tn

ą

szyny, a przewody pomi

ę

dzy tokami szyn powinny by

ć

układane na podkładach, z

zastrze

ż

eniem

ż

e przył

ą

czanie przewodów i kabli do stopki lub szyjki szyny przez spawanie,

lutospawanie lub zgrzewanie jest niedozwolone.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

4. W razie konieczno

ś

ci zało

ż

enia w torze odcinka izolowanego współpracuj

ą

cego z systemem

sterowania ruchem konstrukcja nawierzchni na tym odcinku powinna zapewni

ć

impedancj

ę

wymagan

ą

przez system sterowania ruchem.

§ 28. 1. W ko

ń

cu toru nie poł

ą

czonego z innym torem powinien by

ć

ustawiony kozioł oporowy.

2. W torach mog

ą

by

ć

stosowane nast

ę

puj

ą

ce rodzaje kozłów oporowych:

1) kozły stalowe szynowe lub wykonane z kształtowników,
2) kozły betonowe,
3) kozły samohamuj

ą

ce.

3. Nawierzchnia torów

ż

eberek ochronnych i innych torów, które ze wzgl

ę

du na swoje przeznaczenie

powinny by

ć

zako

ń

czone kozłem oporowym, powinna by

ć

tego samego typu i konstrukcji co w torze

przed

ż

eberkiem ochronnym lub kozłem oporowym, przy czym mo

ż

liwe jest stosowanie nawierzchni

l

ż

ejszych typów.

4. Tory

ż

eberka ochronnego lub inne, zako

ń

czone kozłem oporowym, na długo

ś

ci co najmniej 30 m

przed kozłem oporowym przy semaforach wjazdowych i w odległo

ś

ci 15 m przy semaforach

wyjazdowych, powinny by

ć

zasypane

ż

wirow

ą

zasypk

ą

na wysoko

ść

100 mm powy

ż

ej główki szyny, za

ś

gdy

ż

eberko ochronne lub tor prowadzi w kierunku urwiska, rzeki lub innej trwałej przeszkody, to

odległo

ść

kozła oporowego od tej przeszkody powinna wynosi

ć

co najmniej 100 m, a tor powinien by

ć

zasypany zasypk

ą

na wysoko

ść

od 150 mm do 300 mm powy

ż

ej główki szyny, na długo

ś

ci co najmniej

30 m przed kołem oporowym, z zastrze

ż

eniem ust. 5.

5. Je

ż

eli z powodu warunków terenowych nie mo

ż

na uzyska

ć

odległo

ś

ci okre

ś

lonych w ust. 4, to

mo

ż

liwe jest zmniejszenie odległo

ś

ci kozła oporowego od przeszkody do 50 m, pod warunkiem

ż

e teren

za kozłem oporowym b

ę

dzie zasypany poziom

ą

warstw

ą ż

wiru o grubo

ś

ci co najmniej 500 mm na

długo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

30 m.

§ 29. Skrzy

ż

owanie lub splot torów o normalnej szeroko

ś

ci z torami o innych szeroko

ś

ciach powinno

odpowiada

ć

w szczególno

ś

ci nast

ę

puj

ą

cym warunkom:

1) skrzy

ż

owanie torów powinny posiada

ć

skosy od 60°do 90°,

2) konstrukcja skrzy

ż

owania powinna zachowa

ć

ci

ą

gło

ść

toków szynowych w torze o wi

ę

kszym

obci

ąż

eniu,

3) skrzy

ż

owanie powinno by

ć

wykonane z szyn ci

ęż

szego typu le

żą

cych w jednym z krzy

ż

uj

ą

cych si

ę

torów; w torze o l

ż

ejszym typie szyn z obu stron skrzy

ż

owania powinno si

ę

stosowa

ć

prz

ę

sła

szynowe o długo

ś

ci co najmniej 15 m z szyn zastosowanych na skrzy

ż

owaniu,

4) przytwierdzenie elementów skrzy

ż

owania lub splotu do podrozjazdnic i podkładów powinno zapewni

ć

zachowanie wymaganych szeroko

ś

ci obu torów.

Rozdział 5

Rozstaw torów i skrajnia budowli

§ 30. 1. Rozstaw torów (odległo

ść

pomi

ę

dzy ich osiami) ustala si

ę

w zale

ż

no

ś

ci od obowi

ą

zuj

ą

cej na

danej linii kolejowej skrajni budowli.

2. Rozstaw torów powinien wynosi

ć

nie mniej ni

ż

3,75 m, z zastrze

ż

eniem ust. 3 i 4.

3. Rozstaw torów nowo budowanych i modernizowanych linii kolejowych magistralnych oraz

pierwszorz

ę

dnych dwutorowych poło

ż

onych na odcinkach prostych i w łukach o promieniach wi

ę

kszych

od 4.000 m oraz pr

ę

dko

ś

ci poci

ą

gów do 160 km/h powinien wynosi

ć

nie mniej ni

ż

:

1) 4,00 m - dla mi

ę

dzytorzy nie zabudowanych linii modernizowanych,

2) 4,20 m - dla mi

ę

dzytorzy nie zabudowanych linii nowo budowanych,

3) 4,75 m - dla mi

ę

dzytorzy, gdzie przewiduje si

ę

ustawienie stałych sygnałów, słupów sieci

o

ś

wietleniowej lub energetycznej,

4) 4,90 m - dla ustawienia konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

4. Rozstaw torów nowo budowanych i modernizowanych linii kolejowych magistralnych oraz

pierwszorz

ę

dnych dwutorowych poło

ż

onych na odcinkach prostych i w łukach o promieniach wi

ę

kszych

od 4.000 m oraz pr

ę

dko

ś

ci poci

ą

gów wi

ę

kszych ni

ż

160 km/h powinien wynosi

ć

nie mniej ni

ż

:

1) 4,50 m - dla mi

ę

dzytorzy nie zabudowanych linii modernizowanych i nowo budowanych,

2) 5,60 m - dla mi

ę

dzytorzy, gdzie przewiduje si

ę

ustawienie stałych sygnalizatorów, słupów sieci

o

ś

wietleniowej i energetycznej,

3) 5,80 m - dla ustawienia konstrukcji wsporczych sieci trakcyjnej.

5. Na liniach kolejowych dwutorowych poło

ż

onych w łukach o promieniu 4.000 m lub mniejszych

rozstawy torów wymienione w ust. 2, 3 i 4 powinny by

ć

zwi

ę

kszone o warto

ś

ci okre

ś

lone w tabeli 3.7.

Tabela 3.7

Poszerzenie mi

ę

dzytorza [mm]

Promie

ń

Przy przechyłce w torze zewn

ę

trznym wi

ę

kszej ni

ż

w

W pozostałych

łuku[m]

torze wewn

ę

trznym

przypadkach

na szlaku

na stacjach

na linii o dopuszczalnej pr

ę

dko

ś

ci maksymalnej [km/h]

do 120

ponad 120

do 120

ponad 120

do 120

ponad 120

1

2

3

4

5

6

7

4.000

45

90

30

50

20

20

3.500

45

100

35

60

20

20

3.000

60

110

40

70

25

25

2.000

90

170

65

100

35

35

1.800

100

190

70

120

40

40

1.500

115

230

80

140

50

50

1.200

160

260

110

160

60

60

1.000

220

270

145

170

75

75

800

230

280

160

190

90

90

700

255

300

180

200

105

105

600

260

320

190

220

120

120

500

290

340

220

250

145

145

400

340

380

260

280

180

180

350

375

400

290

310

205

205

300

425

440

335

340

240

240

250

480

490

385

390

290

290

200

560

580

460

470

360

360

180

580

600

490

500

400

400

6. Na liniach kolejowych modernizowanych odległo

ść

od osi najbli

ż

szego toru szlakowego lub

głównego zasadniczego na stacji do przytorowej kraw

ę

dzi słupa sieci trakcyjnej, o

ś

wietleniowej i

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

energetycznej oraz sygnalizatora lub wska

ź

nika na odcinkach prostych i w łukach o promieniu wi

ę

kszym

od 4.000 m powinna wynosi

ć

:

1) 2,50 m - gdy pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów nie przekracza 160 km/h,

2) 2,60 m - gdy pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów jest wi

ę

ksza ni

ż

160 km/h,

3) 2,70 m - w miejscach wymiany lub lokalizacji nowych słupów sieci trakcyjnej, o

ś

wietleniowej,

energetycznej oraz sygnalizatorów i wska

ź

ników na odcinkach prostych i w łukach o promieniu

wi

ę

kszym ni

ż

4.000 m, niezale

ż

nie od pr

ę

dko

ś

ci ruchu poci

ą

gów,

4) 4,00 m - od osi najbli

ż

szego toru, gdy słupy, o których mowa w pkt 3, b

ę

d

ą

ustawione w rejonie dróg

rozjazdowych.

7. Dla odcinków linii kolejowych poło

ż

onych w łukach, odległo

ś

ci, o których mowa w ust. 6, nale

ż

y

zwi

ę

kszy

ć

o wielko

ś

ci okre

ś

lone w Polskiej Normie.

8. Odległo

ść

bocznej powierzchni fundamentów słupów oraz znaków drogowych powinna wynosi

ć

nie mniej ni

ż

2,20 m od osi toru na gł

ę

boko

ś

ci do 1,50 m poni

ż

ej główki szyny, z zastrze

ż

eniem

ż

e

usytuowanie fundamentu nie narusza dro

ż

no

ś

ci urz

ą

dze

ń

odwadniaj

ą

cych; natomiast odległo

ść

pomi

ę

dzy górn

ą

płaszczyzn

ą

fundamentu a poziomem ławy torowiska powinna wynosi

ć

0,10±0,05 m.

9. Korytka kryte na kable i przewody powinny by

ć

usytuowane na ławie torowiska w odległo

ś

ci

minimum 2,20 m od osi toru i zakopywane na gł

ę

boko

ść

h = 1,50 m z dopuszczaln

ą

odchyłk

ą

+0,05 m od

powierzchni tocznej główki szyny, z tym

ż

e górna powierzchnia korytka kablowego powinna by

ć

na tym

samym poziomie co ława torowiska; górna powierzchnia korytka kablowego usytuowanego na
mi

ę

dzytorzu musi by

ć

na takim samym poziomie jak górna powierzchnia podkładu ni

ż

szego toru.

10. Przy wykonywaniu robót torowych z u

ż

yciem ci

ęż

kich maszyn dolny obrys skrajni powinien

wynosi

ć

2,20 m od osi toru i 1,50 m poni

ż

ej górnej powierzchni główki szyny.

Rozdział 6

Układ geometryczny torów

§ 31. 1. Układ geometryczny (konstrukcja) toru kolejowego okre

ś

lony jest:

1) poło

ż

eniem toru w krzywiznach poziomych o stałej warto

ś

ci promienia łuku,

2) poło

ż

eniem toru w krzywiznach poziomych o zmiennej warto

ś

ci promienia łuku (krzywej

przej

ś

ciowej),

3) poło

ż

eniem toru na załomach niwelety.

2. Przy projektowaniu konstrukcji toru kolejowego powinno si

ę

przyjmowa

ć

model ruchu punktu

materialnego poruszaj

ą

cego si

ę

po trajektorii ustalonej osi

ą

toru, okre

ś

lony nast

ę

puj

ą

cymi parametrami:

1) niezrównowa

ż

onym przyspieszeniem od

ś

rodkowym - a [m/s

2

],

2) niezrównowa

ż

onym przyspieszeniem do

ś

rodkowym - at [m/s

2

],

3) przyrostem przyspieszenia -

ψ

[m/s

3

],

4) pr

ę

dko

ś

ci

ą

podnoszenia koła na rampie przechyłkowej - f [mm/s].

3. Przy ustalaniu dopuszczalnych warto

ś

ci parametrów, o których mowa w ust. 2, powinno si

ę

uwzgl

ę

dnia

ć

własno

ś

ci kinematyczne pojazdów kolejowych, konstrukcj

ę

toru oraz stan utrzymania

nawierzchni.

4. Warto

ść

minimalnej przechyłki (h) dla toru w łuku wynosi 20 mm, a warto

ść

przechyłki

maksymalnej wynosi 150 mm, z tym

ż

e warto

ś

ci te dotycz

ą

torów, po których kursuje tabor kolejowy z

niewychylnymi pudłami.

§ 32. 1. Warto

ść

minimalnej długo

ś

ci promieni łuków powinna by

ć

taka, aby przy uwzgl

ę

dnieniu

dopuszczalnego

niezrównowa

ż

onego

przyspieszenia

od

ś

rodkowego

(adop)

i

maksymalnej

dopuszczalnej przechyłki (hmax), umo

ż

liwiały ruch z maksymaln

ą

pr

ę

dko

ś

ci

ą

(vmax) ustalon

ą

dla danej

linii i warunków eksploatacyjnych. Minimaln

ą

długo

ść

promienia łuku kołowego Rmin [m] oblicza si

ę

wst

ę

pnie według wzoru:

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

v

2

max

Rmin = ----------------

g

adop + --- hmax

s

gdzie:

Rmin - minimalna długo

ść

promienia łuku kołowego [m],

adop - dopuszczalne niezrównowa

ż

one przyspieszenia od

ś

rodkowe [m/s

2

],

vmax - maksymalna pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów na danej linii kolejowej [km/h],

hmax - maksymalna dopuszczalna warto

ść

przechyłki [mm],

g -

przyspieszenie ziemskie [m/s

2

],

s -

rozstaw osi szyn w torze [m].

2. Minimalne promienie łuków dla poszczególnych kategorii linii kolejowych okre

ś

la tabela 3.8, z

zastrze

ż

eniem

ż

e:

1) na nowo budowanych liniach magistralnych, na których przewidywany jest ruch poci

ą

gów z

pr

ę

dko

ś

ciami ponad 160 km/h, minimalny promie

ń

łuku wynosi 4.000 m, a na liniach

modernizowanych - 2.000 m,

Tabela 3.8

Minimalne promienie łuku

Kategorie linii kolejowych

Minimalny promie

ń

łuku w [m] w terenie:

nizinnym

podgórskim

górskim

1

2

3

4

magistralna

1.400

1.200

600

pierwszorz

ę

dna

1.200

600

400

drugorz

ę

dna

600

400

300

znaczenia miejscowego

400

250

200

2) w uzasadnionych przypadkach zarz

ą

d kolei mo

ż

e wyrazi

ć

zgod

ę

na zaniechanie modernizacji łuku

przy modernizacji linii,

3) w torach głównych poło

ż

onych w obr

ę

bie w

ę

złów kolejowych oraz na podej

ś

ciach do stacji i do

obiektów in

ż

ynieryjnych na terenach nizinnych i podgórskich w trudnych warunkach terenowych

mo

ż

liwe jest zastosowanie mniejszych promieni łuków ni

ż

okre

ś

lono w ust. 1 i w tabeli 3.8, lecz nie

mniejszych ni

ż

okre

ś

lone w tabeli 3.8 dla terenów górskich, z zastrze

ż

eniem pkt 5 i 6,

4) na ł

ą

cznicach kolejowych ł

ą

cz

ą

cych linie ró

ż

nej kategorii mo

ż

liwe jest stosowanie promieni łuków

ustalonych dla linii o ni

ż

szej kategorii,

5) w torach bocznicowych poło

ż

onych mi

ę

dzy torami stacji lub punktów zdawczo-odbiorczych a

punktami ładunkowymi bocznicy, po których odbywa si

ę

przejazd lokomotyw, mo

ż

liwe jest

stosowanie łuków o promieniu nie mniejszym ni

ż

180 m,

6) w torach bocznicy, po których przetaczanie wagonów sprz

ę

gni

ę

tych odbywa si

ę

ci

ą

gnikiem

wła

ś

ciciela, zarz

ą

dcy lub u

ż

ytkownika bocznicy, przeci

ą

garkami lub r

ę

cznie, mo

ż

liwe jest stosowanie

łuków o promieniu wi

ę

kszym lub równym 150 m,

7) w stacyjnych torach bocznych nie powinno si

ę

stosowa

ć

łuków o promieniach mniejszych ni

ż

promienie łuków torów zwrotnych w rozjazdach kolejowych zastosowanych na stacji.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

3. Długo

ść

toru w łuku kołowym Imin powinna wynosi

ć

:

1) w torach głównych linii magistralnych i pierwszorz

ę

dnych:

vmax

Imin = ------ [m]

2,5

lecz nie mniej ni

ż

30 m,

gdzie:
vmax - pr

ę

dko

ść

maksymalna na danej linii kolejowej w [kmh],

2) 30 m - w torach głównych linii drugorz

ę

dnych,

3) 10 m - w pozostałych torach.

4. Je

ż

eli warunki terenowe nie pozwalaj

ą

osi

ą

gn

ąć

minimalnej długo

ś

ci łuku kołowego, powinno si

ę

zastosowa

ć

łuk paraboliczny zło

ż

ony z dwóch stykaj

ą

cych si

ę

krzywych przej

ś

ciowych.

§ 33. 1. Dla ograniczenia przyspieszenia od

ś

rodkowego, jakie powstaje przy ruchu po łuku, powinno

si

ę

stosowa

ć

na cz

ęś

ci kolistej łuku przechyłk

ę

, z zastrze

ż

eniem ust. 5 i 6, której warto

ść

h powinna

spełnia

ć

nierówno

ść

:

11,8 x v

2

t

s

11,8 x v

2

max

s

-----------

+ --- at

h

------------- - ---- adop

R

g

R

g

gdzie: vmax - maksymalna pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów pasa

ż

erskich [km/h],

R -

promie

ń

łuku [m],

s -

rozstaw osi szyn w torze [m],

vt -

pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów towarowych [km/h],

g -

przyspieszenie ziemskie [m/s

2

],

adop - dopuszczalna warto

ść

przyspieszenia niezrównowa

ż

onego dla poci

ą

gów pasa

ż

erskich

okre

ś

lona w tabeli 3.9 [m/s

2

],

at -

dopuszczalna warto

ść

przyspieszenia niezrównowa

ż

onego dla poci

ą

gów towarowych

okre

ś

lona w tabeli 3.10 [m/s

2

]

2. Warto

ść

przechyłki powinna mie

ś

ci

ć

si

ę

w granicach 20 mm

h

150 mm.

Tabela 3.9

Dopuszczalne warto

ś

ci przyspieszenia niezrównowa

ż

onego adop dla poci

ą

gów pasa

ż

erskich (dla linii

nowo budowanych i istniej

ą

cych - przy utrzymaniu nawierzchni)

Rodzaj układu torowego

adop[m/s

2

]

1

2

łuki i pojedyncze krzywe przej

ś

ciowe dla torów, po

0,8

których odbywa si

ę

ruch z v < 160 km/h

łuki i pojedyncze krzywe przej

ś

ciowe dla torów, po

0,6

których odbywa si

ę

ruch z v

160 km/h

tory zwrotne rozjazdów zwyczajnych

0,65

tory boczne na stacjach (v

40 km/h)

0,65

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

łuki o promieniach: 200 m < R

250 m

0,5

łuki o promieniach: R

200 m

0,45

poszerzenia mi

ę

dzytorzy w trudnych warunkach

0,45

terenowych

poszerzenia mi

ę

dzytorzy w dogodnych warunkach

0,3

terenowych

Tabela 3.10

Dopuszczalne warto

ś

ci przyspieszenia niezrównowa

ż

onego at dla poci

ą

gów towarowych

(dla linii nowo budowanych i istniej

ą

cych - przy utrzymaniu nawierzchni)

Obci

ąż

enie przewozami [Tg/rok]

at [m/s

2

]

1

2

0

T < 5

0,6

5

T < 10

0,5

10

T < 15

0,4

15

T < 20

0,3

T

20

0,2

3. W przypadku gdy przy wyznaczaniu warto

ś

ci przechyłki według wzoru podanego w ust. 1:

1) jest kilka warto

ś

ci przechyłki spełniaj

ą

cych obie nierówno

ś

ci - wybiera si

ę

jedn

ą

z nich, bior

ą

c pod

uwag

ę

rodzaj i mas

ę

kursuj

ą

cych poci

ą

gów oraz obci

ąż

enie przewozami,

2) nie ma warto

ś

ci przechyłki spełniaj

ą

cej równocze

ś

nie obie nierówno

ś

ci:

a) ogranicza si

ę

maksymaln

ą

pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów albo

b) zwi

ę

ksza si

ę

pr

ę

dko

ść

minimaln

ą

poci

ą

gów, albo

c) zwi

ę

ksza si

ę

promie

ń

łuku,

3) warto

ść

przechyłki jest wi

ę

ksza od dopuszczalnej warto

ś

ci maksymalnej:

a) przyjmuje

si

ę

przechyłk

ę

równ

ą

warto

ś

ci

dopuszczalnej

i

wyznacza warto

ść

pr

ę

dko

ś

ci

maksymalnej albo

b) przyjmuje si

ę

inn

ą

długo

ść

promienia łuku,

4) warto

ść

przechyłki jest mniejsza od warto

ś

ci minimalnej:

a) przyjmuje si

ę

przechyłk

ę

minimaln

ą

i wyznacza pr

ę

dko

ść

minimaln

ą

albo

b) przyjmuje si

ę

przechyłk

ę

równ

ą

zero i wyznacza pr

ę

dko

ść

maksymaln

ą

, albo

c) przyjmuje si

ę

inn

ą

długo

ść

promienia łuku.

4. Przy okre

ś

laniu post

ę

powania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2-4, powinno si

ę

bra

ć

pod uwag

ę

warunki techniczno-eksploatacyjne danej linii kolejowej oraz warunki terenowe.

5. Przechyłki nie stosuje si

ę

w niełukowanych rozjazdach zwyczajnych i krzy

ż

owych, w torach

głównych dodatkowych i bocznych na stacjach oraz w rozjazdach pod warunkiem nieprzekroczenia
warto

ś

ci dopuszczalnej przyspieszenia niezrównowa

ż

onego.

6. Przechyłki nie stosuje si

ę

równie

ż

na bocznicach kolejowych o długo

ś

ci do 1 km.

§ 34. 1. Pomi

ę

dzy odcinkami toru bez przechyłki i z przechyłk

ą

oraz odcinkami toru o ró

ż

nych

przechyłkach wykonuje si

ę

odcinek przej

ś

ciowy o długo

ś

ci (l) i zmiennej przechyłce, zwany dalej "ramp

ą

przechyłkow

ą

".

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

2. Zmiana warto

ś

ci przechyłki powinna nast

ę

powa

ć

liniowo, tj. w odległo

ś

ci (x) od pocz

ą

tku rampy

przechyłkowej, i powinna wynosi

ć

:

h x x

hx = --------

l

gdzie:
hx - warto

ść

przechyłki w odległo

ś

ci x [mm],

h -

warto

ść

przechyłki w łuku [mm],

x -

odległo

ść

od pocz

ą

tku rampy przechyłkowej

l -

długo

ść

rampy przechyłkowej [m].

3. W trudnych warunkach terenowych oraz przy modernizacji układu torowego dopuszcza si

ę

stosowanie ramp przechyłkowych krzywoliniowych, w których zmiana warto

ś

ci przechyłki ma kształt:

1) paraboli trzeciego stopnia o równaniu:

(3 x x

2

2 x x

3

)

hx = h (------ - -------)

(

l

2

l

3

)

albo

2) cosinusoidy o równaniu:

h

(

x )

hx = ----- x (l - cos

π

x ---)

2

(

l )

przy oznaczeniach jak w ust. 2.

4. Przy projektowaniu i robotach budowlanych toru powinno si

ę

uwzgl

ę

dni

ć

wichrowato

ść

konstrukcyjn

ą

toru, wyst

ę

puj

ą

c

ą

na długo

ś

ci rampy przechyłkowej niezale

ż

nie od jej kształtu

spowodowan

ą

zmienno

ś

ci

ą

przechyłki oraz dodatkow

ą

wichrowato

ść

powstaj

ą

c

ą

wskutek odchylenia

warto

ś

ci przechyłki od warto

ś

ci nominalnej.

5. Długo

ść

rampy przechyłkowej przy danej ró

ż

nicy przechyłek wynika z kształtu rampy,

dopuszczalnego jej pochylenia i dopuszczalnej pr

ę

dko

ś

ci podnoszenia koła na rampie.

6. Zasadnicze, dopuszczalne i minimalne warto

ś

ci pochyle

ń

rampy przechyłkowej oraz wynikaj

ą

ce z

nich długo

ś

ci prostoliniowych ramp przechyłkowych okre

ś

la tabela 3.11,

gdzie:
v -

pr

ę

dko

ść

jazdy poci

ą

gów [km/h],

h -

warto

ść

przechyłki w łuku lub ró

ż

nica przechyłek w łukach, pomi

ę

dzy którymi wykonuje si

ę

ramp

ę

przechyłkow

ą

[mm].

Tabela 3.11

Parametry prostoliniowych ramp przechyłkowych

Pr

ę

dko

ść

jazdy [km/h]

Dopuszczalne

Długo

ść

rampy [m]

pochylenie rampy

[‰]

1

2

3

4

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

40 < v < 200

100

zasadnicza

h x v

----

-------

v

100

40

v < 200

125

dopuszczalna

h x v

----

-------

v

125

v < 40

2,5

minimalna

h

-------

2,5

7. Długo

ść

dopuszczalna mo

ż

e by

ć

stosowana tylko w wyj

ą

tkowych przypadkach, gdy z powodu

trudnych warunków terenowych nie mo

ż

na zastosowa

ć

rampy o długo

ś

ci zasadniczej. Długo

ść

minimalna powinna by

ć

stosowana wył

ą

cznie w trudnych warunkach terenowych, przy pr

ę

dko

ś

ci jazdy

poci

ą

gów mniejszej od 40 km/h.

8. Je

ż

eli warunki terenowe na to zezwalaj

ą

, to zamiast długo

ś

ci zasadniczej, dopuszczalnej lub

minimalnej rampy przechyłkowej powinno si

ę

stosowa

ć

dłu

ż

sze rampy.

9. Długo

ść

prostoliniowej rampy przechyłkowej powinna by

ć

tak dobrana, aby pr

ę

dko

ść

f

podnoszenia koła na rampie okre

ś

lona według wzoru:

v x h

f = ----------

3,6 x l

przy oznaczeniach jak w ust. 6
-

nie przekraczała dopuszczalnych warto

ś

ci okre

ś

lonych w tabeli 3.12.

Tabela 3.12

Dopuszczalna pr

ę

dko

ść

podnoszenia koła taboru na prostoliniowych rampach przechyłkowych linii

kolejowych nowo budowanych

i istniej

ą

cych - przy utrzymaniu nawierzchni

Warto

ść

f [mm/s]

1

2

zasadnicza

28

dopuszczalna

35

10. Okre

ś

lon

ą

w tabeli 3.12 warto

ść

dopuszczaln

ą

powinno si

ę

stosowa

ć

tylko w przypadkach, gdy z

powodu trudnych warunków terenowych nie mo

ż

na zastosowa

ć

warto

ś

ci zasadniczej. Mo

ż

liwe jest

przyjmowanie warto

ś

ci po

ś

rednich pomi

ę

dzy warto

ś

ci

ą

dopuszczaln

ą

i zasadnicz

ą

, w zale

ż

no

ś

ci od

warunków terenowych.

11. Maksymalne pochylenie i minimalne długo

ś

ci krzywoliniowych ramp przechyłkowych okre

ś

lono w

tabeli 3.13. Maksymalna dopuszczalna pr

ę

dko

ść

podnoszenia koła na krzywoliniowej rampie

przechyłkowej wynosi 56 mm/s.

Tabela 3.13

Pochylenia i długo

ś

ci krzywoliniowych ramp przechyłkowych (dla linii nowo budowanych i istniej

ą

cych

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

modernizowanych oraz przy utrzymaniu nawierzchni)

Kształt rampy

Maksymalne pochylenie

Minimalna długo

ść

rampy [m]

rampy [‰]

1

2

3

parabola trzeciego stopnia

2,5

0,6 h

cosinusoida

2,5

0,63 h

§ 35. 1. W torach na szlaku i w torach głównych zasadniczych, a tak

ż

e w torach głównych

dodatkowych na stacjach, je

ż

eli odbywa si

ę

po nich ruch poci

ą

gów bez zatrzymania, pomi

ę

dzy

odcinkiem prostym toru i łukiem poziomym lub pomi

ę

dzy łukami kołowymi jednego kierunku o ró

ż

nych

promieniach (łuk koszowy) powinny by

ć

wykonane krzywe przej

ś

ciowe, na których długo

ś

ci wyst

ę

puje

ci

ą

gła zmiana krzywizny toru oraz mo

ż

e wyst

ę

powa

ć

ci

ą

gła zmiana przechyłki i poszerzenia toru.

2. Krzyw

ą

przej

ś

ciow

ą

okre

ś

la si

ę

parabol

ą

trzeciego stopnia o równaniu:

x

3

y = -------------

6 x R x l

gdzie:

R - promie

ń

łuku kołowego [m],

I - długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej z prostoliniow

ą

ramp

ą

przechyłkow

ą

[m],

x - odległo

ść

od pocz

ą

tku krzywej przej

ś

ciowej [m].

3. Je

ż

eli na krzywej przej

ś

ciowej wyst

ę

puje krzywoliniowa rampa przechyłkowa, to powinno si

ę

zastosowa

ć

krzyw

ą

przej

ś

ciow

ą

wyznaczon

ą

według nast

ę

puj

ą

cych wzorów:

1) przy rampie przechyłkowej w postaci paraboli trzeciego stopnia - krzywej Blossa:

1

(

x

2

x

5

)

y = --- x (------ - -------)

R

(4 x I

2

10 x I

3

)

2) przy rampie przechyłkowej w postaci cosinusoidy:

1

[ x

2

I

2

(

x

]

y = -------- x [---- + ----- (cos

π

x --- - 1)]

2 x R

[ 2

π

2

(

l

]

przy oznaczeniach jak w ust. 2.

4. Długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej powinna by

ć

taka, aby przyrost niezrównowa

ż

onego przyspieszenia

bocznego nie przekroczył warto

ś

ci dopuszczalnych okre

ś

lonych w tabeli 3.14.

Tabela 3.14

Dopuszczalny przyrost niezrównowa

ż

onego przyspieszenia bocznego

ψ

dop [m/s

3

] linii nowo

budowanych i istniej

ą

cych - przy utrzymaniu nawierzchni

Rodzaj układu torowego

Ψ

dop [m/s

3

]

1

2

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Pojedyncze krzywe przej

ś

ciowe i poszerzenia mi

ę

dzytorzy za

0,5

pomoc

ą

krzywych przej

ś

ciowych w trudnych warunkach

Poszerzenie mi

ę

dzytorzy za pomoc

ą

krzywych przej

ś

ciowych w

0,3

dogodnych warunkach terenowych

Wstawki proste pomi

ę

dzy łukami rozjazdów

1,0

Warto

ść

przyrostu przyspieszenia bocznego

Ψ

oblicza si

ę

według wzoru:

a x v

Ψ

= -----------

3,6 x l

gdzie:

ψ

-

przyrost przyspieszenia bocznego [m/s

3

],

a -

warto

ść

niezrównowa

ż

onego przyspieszenia bocznego w łuku kołowym lub ró

ż

nica warto

ś

ci

niezrównowa

ż

onych przyspiesze

ń

bocznych w łuku koszowym [m/s

2

],

v -

pr

ę

dko

ść

poci

ą

gu [km/h],

l -

długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej [m].

5. W zale

ż

no

ś

ci od warunków terenowych mo

ż

liwe jest przyjmowanie wi

ę

kszych długo

ś

ci krzywej

przej

ś

ciowej ni

ż

wyznaczone według wzoru w ust. 4, przyjmuj

ą

c w nim warto

ś

ci dopuszczalne przyrostu

przyspieszenia.

6. Poł

ą

czenie bez krzywej przej

ś

ciowej łuku kołowego (w tym łuku rozjazdu) z prost

ą

jest mo

ż

liwe

pod warunkiem,

ż

e przyrost bocznego przyspieszenia niezrównowa

ż

onego obliczony jest według wzoru:

0,0214 x v

3

ψ

= ------------

b x R

i nie przekroczy warto

ś

ci dopuszczalnych okre

ś

lonych w tabeli 3.14,

gdzie:

ψ

- przyrost przyspieszenia bocznego [m/s

3

],

v -

pr

ę

dko

ść

poci

ą

gu [km/h],

b -

długo

ść

bazy sztywnej pojazdu mierzona mi

ę

dzy czopami skr

ę

tu wózków [m], przy czym dla

pojazdów kolejowych spełniaj

ą

cych przepisy UIC warto

ść

ta powinna wynosi

ć

20 m,

R -

promie

ń

łuku kołowego [m].

7. Poł

ą

czenie łuków kołowych bez krzywej przej

ś

ciowej i przechyłki, oddzielonych od siebie wstawk

ą

prost

ą

lub stykaj

ą

cych si

ę

ze sob

ą

(w tym poł

ą

czenia torów rozjazdami lub rozjazdów z łukami

przylegaj

ą

cymi do nich), jest mo

ż

liwe pod warunkiem,

ż

e przyrost niezrównowa

ż

onego przyspieszenia

bocznego obliczony jest według wzoru:

v x (a1

±

a2)

ψ

= --------------

b + w

i nie przekroczy warto

ś

ci dopuszczalnych okre

ś

lonych w tabeli 3.14,

gdzie:

ψ

- przyrost przyspieszenia bocznego [m/s

3

],

v -

pr

ę

dko

ść

poci

ą

gu [km/h],

a1, a2 - niezrównowa

ż

one przyspieszenia boczne w łukach [m/s

2

] z uwzgl

ę

dnieniem kierunku ich

działania; przyspieszenia sumuje si

ę

w przypadku łuków o odwrotnych kierunkach i

odejmuje w przypadku łuków tego samego kierunku,

b -

długo

ść

bazy sztywnej pojazdu kolejowego [m],

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

w -

długo

ść

wstawki prostej pomi

ę

dzy łukami [m].

W poł

ą

czeniach torów rozjazdami długo

ść

wstawki liczy si

ę

pomi

ę

dzy ko

ń

cami i pocz

ą

tkami łuków

rozjazdów.

8. Długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej powinna by

ć

równa długo

ś

ci rampy przechyłkowej. Je

ż

eli długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej jest wi

ę

ksza od długo

ś

ci rampy przechyłkowej, nale

ż

y powi

ę

kszy

ć

długo

ść

rampy

do długo

ś

ci krzywej przej

ś

ciowej przez zmniejszenie pochylenia rampy. Je

ż

eli rampa przechyłkowa jest

dłu

ż

sza od krzywej przej

ś

ciowej, a skrócenie rampy do długo

ś

ci krzywej przej

ś

ciowej spowodowałoby

przekroczenie dopuszczalnego pochylenia rampy okre

ś

lonego w tabeli 3.11, to mo

ż

liwe jest cz

ęś

ciowe

zachodzenie rampy na łuk kołowy. W tym przypadku przechyłka na pocz

ą

tku łuku kołowego powinna

mie

ś

ci

ć

si

ę

w przedziale wyznaczonym z wzoru w § 32 ust. 1.

Je

ż

eli nie wykonano rampy przechyłkowej, to minimalna długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej powinna

wynosi

ć

:

v

3

lmin = 0,0214 ------

ψ

x R

przy oznaczeniach jak w ust. 6 i 7.

§ 36. 1. Najmniejsz

ą

długo

ść

odcinka prostego toru bez przechyłki i o normatywnej szeroko

ś

ci

pomi

ę

dzy łukami kołowymi lub krzywymi przej

ś

ciowymi okre

ś

la tabela 3.15.

Tabela 3.15

Najmniejsza długo

ść

odcinka toru prostego pomi

ę

dzy łukami w [m]

Tory

Warunki terenowe

normalne

trudne

1

2

3

główne linii magistralnych i

Vmax

Vmax

pierwszorz

ę

dnych

-----

------

1,8

2,5

główne linii drugorz

ę

dnych

30

30

pozostałe tory

10

10

gdzie vmax - rzeczywista pr

ę

dko

ść

maksymalna w [km/h].

2. Je

ż

eli ze wzgl

ę

du na warunki terenowe nie mo

ż

na uzyska

ć

długo

ś

ci okre

ś

lonych w tabeli 3.15, to

przy s

ą

siednich łukach:

a) jednego kierunku o ró

ż

nych promieniach - poł

ą

czenie toru powinno si

ę

wykona

ć

bez wstawki

prostej za pomoc

ą

jednej krzywej przej

ś

ciowej,

b) przeciwnego kierunku - poł

ą

czenie toru mo

ż

na wykona

ć

bez wstawki prostej, stykaj

ą

c ze sob

ą

krzywe przej

ś

ciowe obu łuków, pod warunkiem

ż

e nie jest przekroczona warto

ść

dopuszczalna

przyrostu przyspieszenia.

§ 37. 1. Maksymalne pochylenie podłu

ż

ne torów linii kolejowych, pomniejszone na długo

ś

ci łuków

poziomych o wielko

ść

odpowiadaj

ą

c

ą

oporowi ruchu w łukach, nie mo

ż

e by

ć

wi

ę

ksze od pochylenia

miarodajnego.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

2. Na liniach kolejowych zakwalifikowanych do odpowiedniej kategorii według tabeli 3.1 powinno si

ę

stosowa

ć

nast

ę

puj

ą

ce warto

ś

ci pochylenia miarodajnego:

1) dla linii magistralnych i pierwszorz

ę

dnych - 6‰,

2) dla linii drugorz

ę

dnych - 10‰,

3) dla linii znaczenia miejscowego i bocznic kolejowych - 20‰,

z zastrze

ż

eniem,

ż

e przy ustalaniu warto

ś

ci pochylenia miarodajnego zarz

ą

d kolei powinien

uwzgl

ę

dnia

ć

wymagan

ą

warunkami techniczno-eksploatacyjnymi pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów, moc pojazdów

trakcyjnych, mas

ę

poci

ą

gów, obci

ąż

enie przewozami oraz zu

ż

ycie energii.

3. Warto

ść

pochylenia odpowiadaj

ą

cego oporowi ruchu po łuku poziomym okre

ś

la si

ę

według

wzorów:

690

12

Σα

iR = -----[

] lub iR ---------[

]

R

Σ

lR

gdzie: i

R

-

warto

ść

pochylenia podłu

ż

nego torów [‰],

R -

promie

ń

łuku poziomego w [m],

Σα

-

suma k

ą

tów

ś

rodkowych w [

o

] przy kilku łukach poziomych poło

ż

onych obok siebie,

Σ

lR

-

suma długo

ś

ci odcinków toru w łukach poziomych; je

ż

eli łuki s

ą

oddzielone wstawkami

prostymi lub krzywymi przej

ś

ciowymi, ich długo

ść

nale

ż

y doda

ć

do sumarycznej długo

ś

ci

odcinków w łukach.

4. Pochylenie miarodajne wyznacza si

ę

na długo

ś

ci odpowiadaj

ą

cej co najmniej długo

ś

ci

najci

ęż

szego poci

ą

gu towarowego. Na krótkich odcinkach odpowiadaj

ą

cych 1/3 długo

ś

ci najdłu

ż

szego

poci

ą

gu towarowego, w niekorzystnych warunkach terenowych, mo

ż

liwe jest przekroczenie o 20%

pochylenia miarodajnego. W tunelach o długo

ś

ci wi

ę

kszej ni

ż

250 m pochylenie podłu

ż

ne nie mo

ż

e by

ć

wi

ę

ksze ni

ż

70% pochylenia miarodajnego ustalonego dla danej kategorii linii kolejowej.

5. W przypadku wyst

ę

powania trudnych warunków terenowych, po dokonaniu obliczenia trakcyjnego

poł

ą

czonego z analiz

ą

ekonomiczn

ą

, zarz

ą

d kolei mo

ż

e zezwoli

ć

na okre

ś

lonych odcinkach linii

kolejowych na stosowanie pochyle

ń

podłu

ż

nych wi

ę

kszych ni

ż

pochylenie miarodajne.

§ 38. 1. Odległo

ść

pomi

ę

dzy załomami profilu podłu

ż

nego (długo

ść

odcinków o stałym pochyleniu)

nie powinna by

ć

mniejsza od długo

ś

ci najdłu

ż

szego poci

ą

gu kursuj

ą

cego po danej linii kolejowej.

2. Odległo

ść

, o której mowa w ust. 1, mo

ż

e by

ć

zmniejszona do 1/3 długo

ś

ci najdłu

ż

szego poci

ą

gu w

nast

ę

puj

ą

cych przypadkach:

1) przy łagodzeniu załomów profilu podłu

ż

nego wstawkami o pochyleniu po

ś

rednim,

2) przy podej

ś

ciach do ró

ż

nopoziomowych skrzy

ż

owa

ń

torów przed stacjami w

ę

złowymi oraz w torach

w

ę

złów kolejowych, ł

ą

cznic i czasowych objazdów,

3) w przebudowywanych torach stacyjnych, gdy przebudowa wymaga okresowych zmian profilu

podłu

ż

nego,

4) przy zmniejszaniu pochylenia miarodajnego w łukach.

3. Dopuszczalna ró

ż

nica dwóch s

ą

siednich pochyle

ń

podłu

ż

nych wynosi:

1) 5‰ - w torach linii kolejowych magistralnych i pierwszorz

ę

dnych,

2) połow

ę

odpowiedniego pochylenia miarodajnego - w torach pozostałych linii kolejowych,

a w przypadku gdy ró

ż

nica pochyle

ń

podłu

ż

nych jest wi

ę

ksza od dopuszczalnej, powinno si

ę

wykona

ć

pochylenia po

ś

rednie.

4. Pochylenia podłu

ż

ne odwrotnego kierunku wi

ę

ksze od 2,5‰ powinny by

ć

złagodzone wstawk

ą

przej

ś

ciow

ą

o pochyleniu do 2,5‰, o długo

ś

ci spełniaj

ą

cej warunki, o których mowa w ust. 1.

5. Załomy profilu podłu

ż

nego powinny by

ć

zaokr

ą

glone łukami pionowymi o promieniu nie mniejszym

ni

ż

okre

ś

lone w tabeli 3.16, z zastrze

ż

eniem ust. 6.

Tabela 3.16

Promienie łuków pionowych

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Tory

Promie

ń

łuku pionowego

[m]

1

2

przeznaczone do jazdy z pr

ę

dko

ś

ciami maksymalnymi ponad 160

20.000

km/h na liniach nowo budowanych

przeznaczone do jazdy z pr

ę

dko

ś

ciami maksymalnymi od 141

15.000

km/h do 160 km/h na liniach nowo budowanych oraz z
pr

ę

dko

ś

ciami ponad 160 km/h na liniach modernizowanych

główne linii magistralnych i pierwszorz

ę

dnych

10.000

główne linii drugorz

ę

dnych i tory główne dodatkowe linii

5.000

magistralnych i pierwszorz

ę

dnych

główne dodatkowe linii drugorz

ę

dnych

2.500

linii znaczenia miejscowego i tory boczne wszystkich

2.000

kategorii linii

6. Mo

ż

liwe jest zmniejszenie promienia łuku pionowego do 500 m w przypadku usytuowania torów

bocznych w trudnych warunkach terenowych.

7. Zaokr

ą

glenia załomu profilu podłu

ż

nego łukiem pionowym nie wykonuje si

ę

, je

ż

eli odległo

ść

teoretycznego punktu załomu od krzywizny łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego, mierzona wzdłu

ż

promienia, jest

mniejsza od 8 mm.
Odległo

ść

t

ę

wyznacza si

ę

według wzoru:

R (i1 - i2)

2

z = ------------

8.000

gdzie: z - odległo

ść

punktu załomu od krzywizny łuku [mm],

R -

promie

ń

łuku pionowego [m],

i1, i2 - algebraiczne warto

ś

ci s

ą

siednich pochyle

ń

(z uwzgl

ę

dnieniem znaku "+" lub "-") [‰].

8. Dla zapewnienia jednakowej grubo

ś

ci warstwy podsypki zaokr

ą

glenia załomów profilu podłu

ż

nego

powinny by

ć

uwzgl

ę

dnione w profilu podłu

ż

nym podtorza. Je

ż

eli wyst

ę

puj

ą

trudno

ś

ci w zaokr

ą

gleniu

załomu podtorza, to w miejscu zaokr

ą

glenia profilu podłu

ż

nego mo

ż

na przyj

ąć

minimaln

ą

dla danej klasy

toru grubo

ść

podsypki.

9. Pocz

ą

tki łuków zaokr

ą

glaj

ą

cych załomy profilu podłu

ż

nego powinny by

ć

oddalone co najmniej 6 m

od ko

ń

ców belek głównych mostów i wiaduktów bez podsypki. Na mostach i wiaduktach z podsypk

ą

mog

ą

by

ć

stosowane łuki pionowe, je

ż

eli w projekcie konstrukcji obiektu uwzgl

ę

dniono dodatkowe

obci

ąż

enia spowodowane istnieniem załomu profilu podłu

ż

nego.

Odległo

ść

pocz

ą

tku łuku od punktu załomu wyznacza si

ę

według wzoru:

R (i1 - i2)

t = --------------

2.000

gdzie: t -

długo

ść

stycznej łuku pionowego zaokr

ą

glaj

ą

cego załom [m],

R -

promie

ń

łuku pionowego [m],

i1, i2 - algebraiczne warto

ś

ci s

ą

siednich pochyle

ń

(z uwzgl

ę

dnieniem znaku "+" lub "-") [‰].

10. Na nowo budowanych liniach kolejowych magistralnych, pierwszorz

ę

dnych i drugorz

ę

dnych

załomy profilu linii nie powinny znajdowa

ć

si

ę

w obr

ę

bie ramp przechyłkowych. Minimalna odległo

ść

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

załomu lub łuku pionowego od rampy przechyłkowej powinna wynosi

ć

6 m.

11. W torach linii kolejowych modernizowanych i łukach nowo budowanych linii kolejowych znaczenia

miejscowego jest mo

ż

liwe wykonanie załomów profilu podłu

ż

nego na prostoliniowych rampach

przechyłkowych, je

ż

eli takie rozwi

ą

zanie umo

ż

liwi unikni

ę

cie kosztownej przebudowy obiektów

in

ż

ynieryjnych lub podtorza, po spełnieniu nast

ę

puj

ą

cych warunków:

1) pochylenie podłu

ż

ne rampy przechyłkowej nie powinno przekracza

ć

2‰,

2) promie

ń

łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego załom profilu podłu

ż

nego nie powinien by

ć

mniejszy od 5.000 m,

3) w obr

ę

bie rampy przechyłkowej i łuku pionowego oraz na odcinkach po 15 m z ka

ż

dej strony rampy

przechyłkowej powinny by

ć

utrwalone w terenie, za pomoc

ą

znaków regulacji osi toru, współrz

ę

dne

toku szynowego, na którym znajduje si

ę

rampa przechyłkowa,

4) załom profilu podłu

ż

nego powinien znajdowa

ć

si

ę

w połowie długo

ś

ci rampy przechyłkowej, długo

ść

łuku pionowego za

ś

powinna by

ć

równa długo

ś

ci tej rampy.

Rozdział 7

Kształtowanie układów torowych stacji

§ 39. 1. Układ torowy stacji (liczba torów i ich poł

ą

czenia) powinien zapewnia

ć

bezzakłóceniow

ą

prac

ę

przy obsłudze poci

ą

gów zwi

ą

zanych z przewozem osób i rzeczy.

2. Stacja, na której ł

ą

czy si

ę

kilka linii kolejowych o tej samej szeroko

ś

ci toru, powinna posiada

ć

taki

układ torów głównych (kierunkowy lub liniowy), który umo

ż

liwiałby przejazd poci

ą

gu z ka

ż

dej linii na

ka

ż

d

ą

lini

ę

.

§ 40. 1. Liczba torów głównych zasadniczych na stacji powinna odpowiada

ć

liczbie torów głównych

wchodz

ą

cych do danej stacji.

2. Liczba

torów

głównych

dodatkowych

powinna

wynika

ć

z

nat

ęż

enia

ruchu

oraz

prawdopodobie

ń

stwa zatrzymania poci

ą

gu przed stacj

ą

, ze wzgl

ę

du na zaj

ę

to

ść

wszystkich torów

głównych zasadniczych.

3. Układy torów i dróg zwrotnicowych na stacji powinny chroni

ć

przejazdy po torach głównych

zasadniczych za pomoc

ą ż

eberek ochronnych, torów wyci

ą

gowych, układu rozjazdów oraz urz

ą

dze

ń

wykolejnicowych.

§ 41. 1. Układ torowy stacji powinien zapewni

ć

:

1) mo

ż

liwo

ść

bezkolizyjnego przyjmowania poci

ą

gów na tory przyjazdowe ze wszystkich linii

wchodz

ą

cych do stacji,

2) sprawn

ą

organizacj

ę

pracy rozrz

ą

dowej przez wydzielenie torów lub grup torowych przyjazdowych,

kierunkowych, odjazdowych i tranzytowych, a tak

ż

e torów wyci

ą

gowych oraz takie ich poł

ą

czenie

torami komunikacyjnymi, aby mo

ż

liwa była równoczesna bezkolizyjna praca manewrowa w ró

ż

nych

miejscach stacji, a tak

ż

e powi

ą

zanie z innymi urz

ą

dzeniami technicznego wyposa

ż

enia stacji, w

szczególno

ś

ci jak lokomotywownia, wagonownia, ładownie, place składowe, bocznice,

3) w miar

ę

jednakowe długo

ś

ci u

ż

yteczne torów w poszczególnych grupach torowych,

4) bezkolizyjne prowadzenia rozrz

ą

du i zestawiania poci

ą

gów,

5) dokonywanie napraw bie

żą

cych wagonów.

2. W zale

ż

no

ś

ci od liczby rozrz

ą

dzanych wagonów, stacja mo

ż

e posiada

ć

wyposa

ż

enie techniczne,

a w szczególno

ś

ci górk

ę

rozrz

ą

dow

ą

, pochylni

ę

stacyjn

ą

, urz

ą

dzenia hamulcowe, urz

ą

dzenia

dopychaj

ą

ce, system automatycznego rozrz

ą

du; przy czym rodzaj i ilo

ść

wyposa

ż

enia technicznego

stacji rozrz

ą

dowych okre

ś

la zarz

ą

d kolei.

3. Mi

ę

dzytorza oddzielaj

ą

ce poszczególne grupy torowe powinny by

ć

poszerzone dla umo

ż

liwienia

budowy na nich

ś

cie

ż

ek lub stacyjnych dróg technologicznych.

4. Drogi zwrotnicowe poszczególnych grup torowych powinny posiada

ć

tego samego typu rozjazdy.

5. Stosowanie ró

ż

nopoziomowych skrzy

ż

owa

ń

torów w obr

ę

bie stacji rozrz

ą

dowej powinno by

ć

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

uzasadnione obci

ąż

eniem punktów krytycznych, wynikaj

ą

cym z procesu technologicznego stacji.

§ 42. 1. Je

ż

eli przez stacj

ę

przechodz

ą

linie kolejowe ró

ż

nych kategorii, tory główne powinny

posiada

ć

standard linii o najwy

ż

szej kategorii.

2. Drogi zwrotnicowe ł

ą

cz

ą

ce tory główne powinny posiada

ć

standard nawierzchni torów szlakowych.

Promie

ń

rozjazdów powinien umo

ż

liwia

ć

przejazd przez rozjazd na kierunek zwrotny z pr

ę

dko

ś

ci

ą

przewidzian

ą

warunkami techniczno-eksploatacyjnymi ustalonymi dla danej stacji.

3. Standard konstrukcyjny nawierzchni bocznych torów stacyjnych, po których odbywa si

ę

ruch

manewrowy składów wagonów lub postój wagonów, powinien odpowiada

ć

standardowi przewidzianemu

dla tej klasy torów.

4. Przy ustalaniu długo

ś

ci torów stacyjnych nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

długo

ść

:

1) budowlan

ą

toru,

2) u

ż

yteczn

ą

toru,

3) ogóln

ą

toru.

5. Układy torowe powinny zapewnia

ć

wymagan

ą

długo

ść

u

ż

yteczn

ą

torów, która dla torów:

1) głównych zasadniczych - jest wi

ę

ksza od długo

ś

ci najdłu

ż

szego poci

ą

gu towarowego, powi

ę

kszona o

długo

ść

dwóch lokomotyw; w przypadku przeznaczenia torów głównych zasadniczych wył

ą

cznie do

obsługi poci

ą

gów pasa

ż

erskich ich długo

ść

wynika z najwi

ę

kszej liczby wagonów w poci

ą

gu

pasa

ż

erskim - powi

ę

kszona o długo

ść

dwóch lokomotyw,

2) stacyjnych bocznych - jest zale

ż

na od liczby wagonów, jakie maj

ą

na nich przebywa

ć

przy

uwzgl

ę

dnieniu rezerwy wynikaj

ą

cej ze sposobu przeprowadzania rozrz

ą

du (zwi

ę

kszenie o 50%

długo

ś

ci wynikaj

ą

cej z liczby wagonów),

3) ładunkowych - jest zale

ż

na od liczby wagonów podstawianych jednorazowo pod załadunek lub

wyładunek,

4) wyci

ą

gowych - jest zale

ż

na od długo

ś

ci najdłu

ż

szego składu manewrowego,

5) ł

ą

cznicowych lub komunikacyjnych, na których mo

ż

e nast

ą

pi

ć

zatrzymanie składu manewrowego -

jest wi

ę

ksza od najdłu

ż

szego składu lub poci

ą

gu przeje

ż

d

ż

aj

ą

cego przez ł

ą

cznic

ę

.

6. Odległo

ś

ci mi

ę

dzy osiami torów powinny wynika

ć

z warunków okre

ś

lonych skrajni

ą

budowli,

przeznaczeniem torów i zakresem prac planowanych zwi

ą

zanych z zagospodarowaniem mi

ę

dzytorza.

7. Tory główne zasadnicze b

ę

d

ą

ce przedłu

ż

eniem torów szlakowych, a tak

ż

e w miar

ę

mo

ż

liwo

ś

ci

pozostałe tory stacyjne powinny by

ć

poło

ż

one w linii prostej.

8. Liczba i rodzaj rozjazdów uło

ż

onych w torach stacyjnych powinny zapewni

ć

mo

ż

liwo

ść

realizowania wszystkich przebiegów poci

ą

gowych i manewrowych obj

ę

tych procesem technologicznym

stacji.

9. Układy torów i dróg zwrotnicowych powinno si

ę

tak projektowa

ć

i budowa

ć

, aby przebiegi

poci

ą

gów po torach głównych zasadniczych były chronione od innych przebiegów poci

ą

gowych,

manewrowych oraz nie zamierzonego wjazdu poci

ą

gów na tor szlakowy.

§ 43. 1. Grupy torowe przeznaczone do wykonywania na nich czynno

ś

ci manewrowych obj

ę

tych

procesem technologicznym stacji powinny by

ć

poł

ą

czone torami komunikacyjnymi, na których jest

mo

ż

liwe wykonywanie wył

ą

cznie ruchu manewrowego.

2. Układ torów komunikacyjnych powinien zapewnia

ć

poł

ą

czenia pomi

ę

dzy grupami torów w sposób

minimalizuj

ą

cy liczb

ę

zmian kierunku jazdy w trakcie przestawiania grup wagonów; w przypadku gdy

zachodzi potrzeba zmiany kierunku jazdy - tory komunikacyjne powinno si

ę

podł

ą

cza

ć

do torów

wyci

ą

gowych; tory komunikacyjne nie powinny krzy

ż

owa

ć

si

ę

z torami głównymi.

3. Układy torowe nie posiadaj

ą

ce poł

ą

cze

ń

z innymi grupami torów powinny by

ć

zako

ń

czone

zbiorcz

ą

drog

ą

zwrotnicow

ą

i wspólnym

ż

eberkiem z kozłem oporowym.

4. Dla zabezpieczenia przejazdu przez stacj

ę

poci

ą

gu tory główne zasadnicze, od strony, gdzie

mo

ż

liwy jest ruch manewrowy lub stoj

ą

wagony luzem, powinny by

ć

osłoni

ę

te

ż

eberkami ochronnymi;

gdy nie ma mo

ż

liwo

ś

ci budowy

ż

eberek ochronnych, mo

ż

liwe jest zastosowanie innego urz

ą

dzenia

technicznego chroni

ą

cego przeje

ż

d

ż

aj

ą

cy poci

ą

g przed najechaniem z boku, na warunkach okre

ś

lonych

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

przez zarz

ą

d kolei. Funkcje

ż

eberka ochronnego mo

ż

e te

ż

spełnia

ć

układ torowy z rozjazdami, których

poło

ż

enie uniemo

ż

liwia wjazd na tor, po którym odbywa si

ę

przejazd poci

ą

gu.

§ 44. 1. Liczb

ę

rozjazdów na stacjach powinno si

ę

ograniczy

ć

do minimum. W torach głównych

zasadniczych i głównych dodatkowych nie powinno si

ę

układa

ć

:

1) rozjazdów krzy

ż

owych,

2) rozjazdów o skosach mniejszych ni

ż

1:9,

3) skrzy

ż

owa

ń

torów z krzy

ż

ownicami podwójnymi o skosie mniejszym ni

ż

1:9.

2. Rozjazdy w torach głównych mog

ą

by

ć

wykonane z szyn ci

ęż

szych od szyn uło

ż

onych w torze;

rozjazdy w torach stacyjnych bocznych mog

ą

by

ć

układane z szyn l

ż

ejszych od zabudowanych w tym

torze.

3. Kształt drogi zwrotnicowej powinien by

ć

dostosowany do wymaganych szeroko

ś

ci mi

ę

dzytorzy; na

drodze zwrotnicowej obejmuj

ą

cej tory główne powinny by

ć

stosowane rozjazdy tego samego typu.

§ 45. 1. Na mi

ę

dzytorzu mog

ą

znajdowa

ć

si

ę

w szczególno

ś

ci: urz

ą

dzenia odwadniaj

ą

ce, obiekty

sygnalizacyjne,

urz

ą

dzenia

energetyczne

i

o

ś

wietleniowe,

ś

cie

ż

ki

dla

pracowników

lub

drogi

technologiczne, perony oraz inne urz

ą

dzenia zwi

ą

zane z czynno

ś

ciami ruchowymi, handlowymi i

technologicznymi stacji, z zastrze

ż

eniem,

ż

e nie koliduj

ą

one z wymaganiami skrajni budowli.

2. Minimalne rozstawy torów, pomi

ę

dzy którymi b

ę

d

ą

usytuowane perony, z zastrze

ż

eniem ust. 3,

powinny wynosi

ć

:

1) 9,0 m - przy peronach dwukraw

ę

dziowych z doj

ś

ciem od czoła i przy peronach baga

ż

owych,

2) 10,7 m - przy peronach dwukraw

ę

dziowych z doj

ś

ciem ró

ż

nopoziomowym,

3) 6,0 m - przy peronach jednokraw

ę

dziowych (powi

ę

kszone o grubo

ść

słupów ustawionych na tym

mi

ę

dzytorzu).

3. W przypadku torów, po których je

ż

d

żą

poci

ą

gi z pr

ę

dko

ś

ci

ą

v > 140 km/h, minimalne rozstawy

torów, pomi

ę

dzy którymi b

ę

d

ą

usytuowane perony, powinna wynosi

ć

:

1) 13,0 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukraw

ę

dziowego z zabudow

ą

(w

szczególno

ś

ci: wej

ś

ciami do tunelu lub na kładk

ę

, d

ź

wigami osobowo-towarowymi, kioskami,

wiatami); w przypadku trudnych warunków terenowych szeroko

ść

t

ę

mo

ż

na zmniejszy

ć

do 12,0 m, po

uzyskaniu zgody zarz

ą

du kolei,

2) 10,4 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukraw

ę

dziowego bez zabudowy,

3) 10,5 m - pod budow

ę

peronu jednokraw

ę

dziowego z zabudow

ą

,

4) 9,7 m - pod budow

ę

peronu jednokraw

ę

dziowego bez zabudowy.

4. Nieczynn

ą

kraw

ę

d

ź

peronu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i 4, powinno si

ę

zabezpieczy

ć

od strony toru, po którym odbywa si

ę

ruch poci

ą

gów.

Rozdział 8

Urz

ą

dzenia odwadniaj

ą

ce linii kolejowych i stacji

§ 46. 1. Odwodnienie polega na zbieraniu wód powierzchniowych i podziemnych z terenu i urz

ą

dze

ń

kolejowych i odprowadzeniu ich do odbiorników naturalnych lub sztucznych.

2. Sposoby odwodnienia i stosowane w tym celu konstrukcje powinno si

ę

dobiera

ć

na podstawie

wyników bada

ń

i analiz, uwzgl

ę

dniaj

ą

cych w szczególno

ś

ci przewidywan

ą

skuteczno

ść

odwodnienia,

mo

ż

liwo

ś

ci technologiczne budowy i utrzymania, oddziaływanie na

ś

rodowisko, wpływ na stosunki wodne

danego obszaru i uwarunkowania architektoniczne.

3. Urz

ą

dzenia odcinaj

ą

ce lub zmniejszaj

ą

ce dopływ wód do odwadnianych budowli i urz

ą

dze

ń

kolejowych powinny:

1) by

ć

skuteczne w zmniejszeniu wilgotno

ś

ci gruntów podtorza i zapewnia

ć

dostatecznie szybki spływ

wody ze wszystkich punktów warstwy filtracyjnej,

2) nie powodowa

ć

osłabienia stateczno

ś

ci budowli posadowionych na odwadnianym terenie i w jego

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

s

ą

siedztwie,

3) by

ć

trwałe i odporne na działanie czynników destrukcyjnych,

4) nie powodowa

ć

zanieczyszczenia wód powierzchniowych i podziemnych oraz gleby,

5) spełnia

ć

warunki obowi

ą

zuj

ą

ce na terenie stref ochronnych

ź

ródeł i uj

ęć

wody oraz na obszarach

poddanych pod ochron

ę

na podstawie przepisów o ochronie przyrody, a tak

ż

e terenach uzdrowisk,

6) nie utrudnia

ć

eksploatacji i utrzymania linii kolejowej i jej urz

ą

dze

ń

.

4. Urz

ą

dzenia odwadniaj

ą

ce, o których mowa w ust. 3, dziel

ą

si

ę

na:

1) powierzchniowe - do których nale

żą

rowy wykonywane przy kształtowaniu podtorza na szlakach i

stacjach kolejowych,

2) wgł

ę

bne - do których nale

żą

drena

ż

e i studzienki.

5. Warunki techniczne, jakim maj

ą

odpowiada

ć

urz

ą

dzenia odwadniaj

ą

ce, okre

ś

laj

ą

przepisy

dotycz

ą

ce budowli hydrotechnicznych.

§ 47. 1. Urz

ą

dzenia odwadniaj

ą

ce powinny by

ć

usytuowane:

1) wzdłu

ż

drogi szynowej - jako elementy konstrukcyjne podtorza kolejowego,

2) na stacjach kolejowych - jako sie

ć

wgł

ę

bnych i powierzchniowych urz

ą

dze

ń

odwadniaj

ą

cych równi

ę

stacyjn

ą

, wykonywan

ą

w trakcie kształtowania podtorza na stacji.

2. W terenie pochylonym w kierunku przekopów, na których powstaje zagro

ż

enie zalewania torów,

powstawania usuwisk i rozmywania

ś

cian skarp, powinno si

ę

budowa

ć

rowy górne w odległo

ś

ci

3,00-5,00 m od kraw

ę

dzi przekopu. Pochylenia podłu

ż

ne dna rowów oraz konstrukcja

ś

cian bocznych

rowów powinny zabezpiecza

ć

przed przekroczeniem granicznej pr

ę

dko

ś

ci przepływu wody i nie

dopuszcza

ć

do gromadzenia si

ę

wody. Graniczna pr

ę

dko

ść

przepływu wody zale

ż

y od rodzaju

stosowanego umocnienia rowu.

3. Równie stacyjne kształtowane na gruntach nieprzesi

ą

kliwych powinno si

ę

odwadnia

ć

drena

ż

em

podłu

ż

nym usytuowanym na mi

ę

dzytorzu i drena

ż

em poprzecznym, poł

ą

czonymi w sie

ć

odwadniaj

ą

c

ą

.

Warunki

kształtowania

sieci

odwadniaj

ą

cej

równie

stacyjne

okre

ś

la

si

ę

dla

ka

ż

dej

stacji

z

uwzgl

ę

dnieniem poziomu wody gruntowej, ukształtowania terenu, układu torowego i innych czynników

wpływaj

ą

cych na sprawne i trwałe działanie tej sieci.

4. Odprowadzenie wód opadowych zanieczyszczonych substancjami szkodliwymi powinno mie

ć

urz

ą

dzenia utylizacyjne oraz lokalizacj

ę

oddzielon

ą

od pozostałych układów odwadniaj

ą

cych.

Rozdział 9

Kolejowe obiekty in

ż

ynieryjne

§ 48. 1. Do kolejowych obiektów in

ż

ynieryjnych, zwanych dalej "obiektami in

ż

ynieryjnymi", zalicza

si

ę

: mosty, wiadukty, przepusty ,

ś

ciany oporowe, tunele liniowe, nadziemne i podziemne przej

ś

cia dla

pieszych.

2. Konstrukcja, stateczno

ść

i no

ś

no

ść

obiektów in

ż

ynieryjnych powinny odpowiednio spełnia

ć

wymagania Polskich Norm i przepisów UIC.

3. Konstrukcja i usytuowanie obiektów in

ż

ynieryjnych powinny zapewni

ć

utrzymanie niwelety toru,

zgodne z ukształtowaniem drogi szynowej.

§ 49. 1. Konstrukcja nawierzchni kolejowej na obiektach in

ż

ynieryjnych powinna by

ć

dostosowana do

konstrukcji obiektu in

ż

ynieryjnego. Spr

ęż

ysto

ść

toru na obiekcie in

ż

ynieryjnym oraz w jego s

ą

siedztwie

powinny by

ć

zbli

ż

one, a zmiana spr

ęż

ysto

ś

ci toru na dojazdach do tego obiektu powinna nast

ę

powa

ć

płynnie przed i za - na długo

ś

ci 20 m.

2. Je

ż

eli tor kolejowy jest układany na podsypce, konstrukcja toru na obiektach in

ż

ynieryjnych

powinna by

ć

taka sama jak poza obiektem.

3. Na liniach przeznaczonych do ruchu poci

ą

gów z pr

ę

dko

ś

ci

ą

160 km/h lub wi

ę

ksz

ą

, koryto

podsypkowe powinno zapewnia

ć

mo

ż

liwo

ść

wykonania robót sprz

ę

tem zmechanizowanym, przy czym:

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

1) szeroko

ść

koryta pod pojedynczym torem kolejowym powinna wynosi

ć

nie mniej ni

ż

4,40 m, a

ę

boko

ść

nie mniej ni

ż

0,75 m, mierz

ą

c od główki szyny,

2) grubo

ść

warstwy podsypki pod podkładami powinna wynosi

ć

0,30-0,35 m.

4. W przypadku gdy konstrukcja obiektu in

ż

ynieryjnego wymaga stosowania nawierzchni bez

podsypki (mostownice, bezpo

ś

rednie przymocowanie szyn do konstrukcji), ró

ż

nica spr

ęż

ysto

ś

ci toru na i

poza obiektem nie mo

ż

e by

ć

wi

ę

ksza ni

ż

30%. Je

ż

eli ró

ż

nica spr

ęż

ysto

ś

ci jest wi

ę

ksza ni

ż

30%, nale

ż

y

ograniczy

ć

pr

ę

dko

ść

pojazdów kolejowych do warto

ś

ci okre

ś

lonej na podstawie szczegółowej analizy

dynamicznej.

5. W celu unikni

ę

cia niekorzystnych oddziaływa

ń

dynamicznych na stykach szyn, tor kolejowy na

całej długo

ś

ci obiektu in

ż

ynieryjnego oraz na odcinku 6,00 m, liczonych od przyczółków, powinien by

ć

układany jako bezstykowy, a przy długo

ś

ciach mniejszych ni

ż

180 m - z szyn spawanych lub

zgrzewanych.

6. O

ś

toru w płaszczy

ź

nie poziomej na obiekcie powinna si

ę

pokrywa

ć

z osi

ą

podłu

ż

n

ą

obiektu.

Maksymalne przesuni

ę

cie osi toru wzgl

ę

dem osi prz

ę

sła, nie wymagaj

ą

ce analizy projektowej, wynosi 35

mm, natomiast przesuni

ę

cie wi

ę

ksze ni

ż

35 mm wymaga uwzgl

ę

dnienia w obliczeniach statycznych

konstrukcji no

ś

nej obiektu.

7. Na obiektach in

ż

ynieryjnych o rozpi

ę

to

ś

ci prz

ę

seł 30 m i wi

ę

cej tor kolejowy powinien by

ć

uło

ż

ony

na ka

ż

dym prz

ęś

le z obustronnym wzniesieniem do

ś

rodka prz

ę

sła odpowiadaj

ą

cym wzniesieniu

konstrukcyjnemu prz

ę

sła o strzałce równej wielko

ś

ci ugi

ę

cia trwałego od obci

ąż

enia stałego i połowie

strzałki od obci

ąż

enia ruchomego. Na prz

ę

słach, które wzniesienia konstrukcyjnego nie posiadaj

ą

,

wzniesienie toru powinno by

ć

wykonane przez dobór siodełek o odpowiednich wysoko

ś

ciach lub dobór

mostownic.

8. Na obiektach in

ż

ynieryjnych o rozpi

ę

to

ś

ciach prz

ę

seł mniejszych ni

ż

30 m tor mo

ż

e by

ć

układany

w profilu podłu

ż

nym linii kolejowej obowi

ą

zuj

ą

cym na tym odcinku.

9. Je

ż

eli obiekt in

ż

ynieryjny jest usytuowany w łuku lub krzywej przej

ś

ciowej, tor powinien by

ć

uło

ż

ony z zachowaniem odpowiedniej przechyłki i wła

ś

ciwych ramp przechyłkowych. W torach

poło

ż

onych na mostownicach przechyłk

ę

toru uzyskuje si

ę

przez konstrukcyjne podniesienie podłu

ż

nic

lub zastosowanie odpowiednich siodełek, z tym

ż

e:

1) przy przechyłce do 50 mm - stosuje si

ę

mostownice o odpowiednio wi

ę

kszej wysoko

ś

ci,

2) przy przechyłce ponad 50 mm, je

ż

eli nie zastosowano konstrukcyjnego podniesienia podłu

ż

nic -

stosuje si

ę

siodełka o odpowiedniej wysoko

ś

ci na podłu

ż

nicy lub pasie d

ź

wigara pod tokiem

zewn

ę

trznym.

10. Na

obiektach

in

ż

ynieryjnych

z

torem

uło

ż

onym

na

mostownicach

lub

bezpo

ś

rednio

przymocowanych do konstrukcji obiektu o długo

ś

ci dylatacyjnej:

1) wi

ę

kszej ni

ż

60 m - dla prz

ę

seł stalowych,

2) wi

ę

kszej ni

ż

90 m - dla prz

ę

seł betonowych,

powinno si

ę

stosowa

ć

przyrz

ą

dy wyrównawcze umieszczone nad ło

ż

yskami ruchomymi zgodnie z

projektem technicznym obiektu; na liniach dwutorowych przyrz

ą

dy wyrównawcze układa si

ę

tak, aby

normalny ruch poci

ą

gów odbywał si

ę

z ostrza przyrz

ą

du.

11. Długo

ść

dylatacyjn

ą

, o której mowa w ust. 10, stanowi:

a) na obiektach jednoprz

ę

słowych - rozpi

ę

to

ść

teoretyczna prz

ę

sła,

b) na obiektach wieloprz

ę

słowych z d

ź

wigarami swobodnie podpartymi, gdy na filarach wyst

ę

puj

ą

wył

ą

cznie pary ło

ż

ysko stałe i ło

ż

ysko ruchome - rozpi

ę

to

ść

teoretyczna ka

ż

dego z prz

ę

seł

oddzielnie,

c) na obiektach wieloprz

ę

słowych z d

ź

wigarami swobodnie podpartymi, gdy na filarach wyst

ę

puj

ą

na

przemian para ło

ż

ysk stałych i para ło

ż

ysk ruchomych - suma rozpi

ę

to

ś

ci teoretycznych prz

ę

seł

s

ą

siaduj

ą

cych z filarem, na którym znajduj

ą

si

ę

dwa ło

ż

yska ruchome,

d) na obiektach o konstrukcji belki wspornikowej - odległo

ść

od podpory stałej do ko

ń

ca wspornika,

e) na obiektach wieloprz

ę

słowych z belkami ci

ą

głymi - odległo

ść

od ło

ż

yska stałego do osi

najodleglejszego ło

ż

yska ruchomego.

12. W celu przeciwdziałania skutkom wykolejenia si

ę

taboru na i pod obiektem in

ż

ynieryjnym nale

ż

y:

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

1) na obiektach in

ż

ynieryjnych, których długo

ść

przekracza 20 m,

2) na obiektach in

ż

ynieryjnych o długo

ś

ci 6-20 m, z wyj

ą

tkiem obiektów z jazd

ą

gór

ą

, posiadaj

ą

cych

nawierzchni

ę

na podsypce, usytuowanych:

a) w łukach o promieniu mniejszym od 350 m oraz na krzywych przej

ś

ciowych przylegaj

ą

cych do tych

łuków,

b) w torach na stacjach,
c) na nasypach o wysoko

ś

ci ponad 4 m,

3) pod obiektami in

ż

ynieryjnymi, których podpory znajduj

ą

si

ę

w odległo

ś

ci mniejszej ni

ż

2,5 m od osi

toru,

- uło

ż

y

ć

na całej jego długo

ś

ci wewn

ą

trz toru w odległo

ś

ci 190 mm - 210 mm od bocznej powierzchni

główki szyny (rys. 3.3) odbojnice z szyn starych u

ż

ytecznych, kształtowników stalowych lub innych

konstrukcji. Zako

ń

czenie cz

ęś

ci dziobowej odbojnic powinno si

ę

wykona

ć

w formie bezpo

ś

redniego

poł

ą

czenia ze sob

ą

szyn odbojnicowych lub kształtowników bez stosowania dziobów z drewna.

rys.3.3

§ 50. 1.

Ś

wiatło

mostów

powinno

si

ę

ustala

ć

na

podstawie

oblicze

ń

hydrologicznych

dla

maksymalnego przepływu rocznego wody o prawdopodobie

ń

stwie wyst

ą

pienia przepływu miarodajnego

nie wi

ę

kszym ni

ż

:

1) 0,5% - dla linii magistralnych i pierwszorz

ę

dnych,

2) 0,1% - dla pozostałych linii,

przy zachowaniu nast

ę

puj

ą

cych wymaga

ń

:

a) spód konstrukcji mostu powinien by

ć

wzniesiony ponad poziom wody maksymalnie spi

ę

trzonej nad

wodami

ś

ródl

ą

dowymi nie

ż

eglownymi:

– co najmniej 1,00 m - na wodach uznanych za spławne oraz na ciekach niespławnych,
– co najmniej 0,50 m - na pozostałych wodach nie

ż

eglownych,

– co najmniej 1,50 m - na wodach uznanych za

ż

eglowne, pod prz

ę

słami nie

ż

eglownymi,

b) spód konstrukcji mostu (prz

ę

seł) nad ciekami

ż

eglownymi powinien by

ć

wzniesiony ponad

najwy

ż

szy poziom wody

ż

eglownej zgodnie z wymogami danej klasy drogi wodnej,

c) górna powierzchnia ciosu podło

ż

yskowego podpory mostu kolejowego powinna by

ć

wzniesiona co

najmniej 0,50 m powy

ż

ej poziomu maksymalnej wody spi

ę

trzonej,

d) ze wzgl

ę

du na warunki spływu lodów w wieloprz

ę

słowych mostach, co najmniej jedno prz

ę

sło w

korycie głównym cieku powinno mie

ć

rozpi

ę

to

ść

nie mniejsz

ą

ni

ż

1/5 szeroko

ś

ci lustra wody przy

jej

ś

rednim stanie.

2.

Ś

wiatło wiaduktów kolejowych nad drogami powinno odpowiada

ć

wymaganiom skrajni drogowej,

odpowiedniej dla danej klasy drogi. Wzniesienie spodu konstrukcji wiaduktu nad niwelet

ą

drogi

niepublicznej powinno by

ć

nie mniejsze ni

ż

3,50 m.

3.

Ś

wiatło wiaduktów kolejowych nad liniami kolejowymi powinno odpowiada

ć

kolejowej skrajni

budowli, z uwzgl

ę

dnieniem wymogów trakcji elektrycznej, oraz na liniach okre

ś

lonych przez zarz

ą

d kolei

- wymogom przewozu ładunków z przekroczon

ą

skrajni

ą

taboru.

4. Na mostach i wiaduktach o długo

ś

ci wi

ę

kszej ni

ż

15 m powinny by

ć

wydzielone obustronne

chodniki o szeroko

ś

ci nie mniejszej ni

ż

0,75 m.

§ 51. 1. Przeprowadzanie małych cieków wodnych przepustem pod nasypem linii kolejowej powinno

spełnia

ć

nast

ę

puj

ą

ce warunki:

1) przy ustalaniu rz

ę

dnej cieku w przepu

ś

cie nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

istniej

ą

ce urz

ą

dzenia melioracji

wodnych o przepływach stałych lub okresowych przyległych do linii kolejowej,

2)

ś

wiatło przepustu nale

ż

y wyznacza

ć

na podstawie oblicze

ń

hydrologicznych dla przepływu

miarodajnego o prawdopodobie

ń

stwie wyst

ą

pienia nie wi

ę

kszym ni

ż

1%,

3)

ś

wiatło przepustów z elementów prefabrykowanych nie powinno by

ć

projektowane z zało

ż

eniem

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

wlotu całkowicie zatopionego.

2. Na liniach kolejowych nowo budowanych lub modernizowanych, przy nasypach o wysoko

ś

ci

wi

ę

kszej ni

ż

4 m, w miejscach przep

ę

dzania bydła oraz w miejscach wyst

ę

powania naturalnych ci

ą

gów

dzikich zwierz

ą

t powinno si

ę

budowa

ć

przepusty lub wiadukty, umo

ż

liwiaj

ą

ce swobodne przej

ś

cie.

§ 52. 1. Konstrukcja

tunelu

liniowego

nie

powinna

ogranicza

ć

pr

ę

dko

ś

ci

jazdy

poci

ą

gów,

konstrukcyjnych warunków układania nawierzchni kolejowej i odwodnienia oraz zawieszenia sieci trakcji
elektrycznej.

2. Szeroko

ść

skrajni budowli w tunelu liniowym powinna odpowiada

ć

wymogom danej linii kolejowej,

powi

ę

kszonej:

1) nie mniej ni

ż

o 400 mm z ka

ż

dej strony - dla linii jednotorowej,

2) nie mniej ni

ż

300 mm z ka

ż

dej strony - dla linii dwutorowej.

3. Tunel liniowy o długo

ś

ci wi

ę

kszej ni

ż

50 m powinien mie

ć

nisze o wymiarach nie mniejszych ni

ż

:

szeroko

ść

1,50 m, wysoko

ść

2,00 m i gł

ę

boko

ść

0,60 m, rozmieszczonych przemiennie po obu stronach

toru w odległo

ś

ciach nie wi

ę

kszych ni

ż

25 m. Tunel liniowy o długo

ś

ci ponad 200 m powinien mie

ć

ponadto instalacj

ę

wentylacyjn

ą

oraz o

ś

wietlenie zapewniaj

ą

ce

ś

rednie nat

ęż

enie

ś

wiatła nie mniejsze

ni

ż

3 luksy.

4. Tunel liniowy powinien posiada

ć

urz

ą

dzenia odwadniaj

ą

ce do odprowadzenia wody z tunelu.

Rozdział 10

Urz

ą

dzenia zasilania elektrotrakcyjnego

§ 53. 1. Urz

ą

dzenia zasilania elektrotrakcyjnego zasilaj

ą

ce elektryczne szynowe pojazdy trakcyjne w

energi

ę

elektryczn

ą

w trakcie ich jazdy po zelektryfikowanym torze kolejowym stanowi

ą

: sie

ć

trakcyjna i

obiekty zasilaj

ą

ce sie

ć

trakcyjn

ą

, tj. podstacje trakcyjne wraz z liniami zasilaj

ą

cymi, kabiny sekcyjne i linie

zasilaczy.

2. System zasilania trakcyjnego oraz szczegółowe wymagania techniczne dotycz

ą

ce urz

ą

dze

ń

zasilania elektrotrakcyjnego okre

ś

la zarz

ą

d kolei.

§ 54. 1. Podstacje trakcyjne stanowi

ą

zespół elektrycznych urz

ą

dze

ń

zasilaj

ą

cych, przetwórczych i

rozdzielczych, umieszczonych całkowicie lub cz

ęś

ciowo w budynkach lub kontenerach na ogrodzonym,

niedost

ę

pnym dla osób postronnych terenie, posiadaj

ą

cym zabudowany otokowy uziom ochronny.

2. Odległo

ś

ci mi

ę

dzy podstacjami trakcyjnymi, jak i typ zastosowanych w nich urz

ą

dze

ń

, zale

żą

od:

1) przyj

ę

tego systemu zasilania trakcyjnego,

2) zało

ż

onego dla danej linii kolejowej nat

ęż

enia ruchu poci

ą

gów,

3) rodzajów, pr

ę

dko

ś

ci jazdy i mas poci

ą

gów,

4) typu elektrycznych pojazdów trakcyjnych.

3. Rodzaj urz

ą

dzenia podstacji trakcyjnych powinien by

ć

uzale

ż

niony od sposobu sterowania

urz

ą

dzeniami zasilania elektroenergetycznego, tj. obsługiwanymi przez obecny w nich personel lub

sterowanymi zdalnie z nastawni.

4. Linie elektroenergetyczne zasilaj

ą

ce podstacje trakcyjne mog

ą

by

ć

budowane jako napowietrzne

lub kablowe.

5. Kabiny sekcyjne stanowi

ą

ce zespół elektrycznych urz

ą

dze

ń

rozdzielczych instalowanych w

budynkach lub kontenerach powinny posiada

ć

otokowy uziom ochronny lub by

ć

uszynione.

6. Podstacje trakcyjne i kabiny sekcyjne powinny mie

ć

wykonany dojazd drogowy, przy czym

podstacje trakcyjne mog

ą

posiada

ć

doprowadzony tor kolejowy.

7. Energi

ę

elektryczn

ą

doprowadza si

ę

do sieci trakcyjnej z podstacji trakcyjnych lub kabin

sekcyjnych za pomoc

ą

linii zasilaczy budowanych jako napowietrzne lub kablowe.

§ 55. 1. Sie

ć

trakcyjna obejmuje sie

ć

jezdn

ą

i sie

ć

powrotn

ą

. Sie

ć

jezdna słu

żą

ca bezpo

ś

redniemu

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

doprowadzeniu energii elektrycznej do pojazdu trakcyjnego za po

ś

rednictwem odbieraków pr

ą

du składa

si

ę

z zespołu przewodów wraz z osprz

ę

tem sieciowym i konstrukcji wsporczych, a sie

ć

powrotna składa

si

ę

z szyn toru kolejowego oraz ich poł

ą

cze

ń

elektrycznych przewodz

ą

cych pr

ą

d trakcyjny.

2. Wytrzymało

ść

mechaniczna konstrukcji wsporczych sieci jezdnej oraz odległo

ś

ci mi

ę

dzy

s

ą

siednimi konstrukcjami powinny zapewnia

ć

podwieszenie przewodów i osprz

ę

tu sieciowego w sposób

umo

ż

liwiaj

ą

cy wła

ś

ciw

ą

współprac

ę

odbieraków pr

ą

du z sieci

ą

jezdn

ą

przy wymaganej pr

ę

dko

ś

ci jazdy

poci

ą

gów i w zało

ż

onym zakresie zmian temperatury otoczenia.

3. Usytuowanie konstrukcji wsporczych sieci jezdnej przy torze kolejowym nie powinno:

1) narusza

ć

skrajni budowli nadziemnych i podziemnych,

2) utrudnia

ć

lub ogranicza

ć

czynno

ś

ci technologicznych wykonywanych przy utrzymaniu linii kolejowej,

3) kolidowa

ć

z urz

ą

dzeniami odwadniaj

ą

cymi i zakłóca

ć

ich funkcjonowania.

4. Elementy sieci jezdnej znajduj

ą

ce si

ę

pod napi

ę

ciem powinny by

ć

odizolowane od konstrukcji

wsporczych.

5. W systemie zasilania o napi

ę

ciu 3 kV pr

ą

du stałego odst

ę

p pomi

ę

dzy elementami sieci jezdnej lub

odbieraka pr

ą

du, znajduj

ą

cymi si

ę

pod napi

ę

ciem, a uziemionymi lub uszynionymi elementami budowli

kolejowych lub innych konstrukcji powinien wynosi

ć

nie mniej ni

ż

200 mm. Odległo

ść

ta mo

ż

e by

ć

zmniejszona do 150 mm, je

ż

eli dalsze wzajemne zbli

ż

enie elementów jest trwale ograniczone przez

zastosowanie konstrukcji usztywniaj

ą

cej lub elementów izolacyjnych.

6. Dla umo

ż

liwienia selektywnego wył

ą

czania napi

ę

cia w wybranych odcinkach sieci trakcyjnej

powinno si

ę

stosowa

ć

sekcjonowanie sieci jezdnej. Na stacjach sekcjonowane powinny by

ć

wszystkie

tory główne oraz poł

ą

czenia tych torów. W zale

ż

no

ś

ci od układu torowego, organizacji ruchu i obci

ąż

enia

przewozami sekcjonowanie mo

ż

e obejmowa

ć

grupy torów.

7. Konstrukcje wsporcze sieci jezdnej mog

ą

by

ć

wykorzystane dodatkowo do podwieszania

przewodów linii elektroenergetycznych słu

żą

cych do zasilania odbiorów nietrakcyjnych.

§ 56. 1. Urz

ą

dzenia ł

ą

czeniowe w podstacjach trakcyjnych, kabinach sekcyjnych, odł

ą

czniki sekcyjne

sieci trakcyjnej i inne urz

ą

dzenia ł

ą

czeniowe przystosowane do obsługi zdalnej mog

ą

by

ć

ą

czone do

systemu zdalnego sterowania.

2. System zdalnego sterowania powinien by

ć

odporny na zakłócenia powoduj

ą

ce mo

ż

liwo

ść

ę

dnego zasterowania i by

ć

wyposa

ż

ony w sygnalizacj

ę

zakłóce

ń

pracy systemu; wszystkie urz

ą

dzenia

sterowane powinny mie

ć

odwzorowany stan ł

ą

czników w nastawni zdalnego sterowania.

§ 57. 1. Obwód

zasilania

trakcyjnego

obejmuj

ą

cy

urz

ą

dzenia

podstacji

trakcyjnych

(kabin

sekcyjnych), linie zasilaczy, trakcyjn

ą

sie

ć

jezdn

ą

i powrotn

ą

powinien zapewni

ć

wył

ą

czalno

ść

pr

ą

dów

zwar

ć

w pojazdach trakcyjnych i elementach tego obwodu.

2. W systemie zasilania pr

ą

dem stałym ochrona przeciwpora

ż

eniowa polega na zastosowaniu

obwodu zasilania umo

ż

liwiaj

ą

cego szybkie wył

ą

czenie przepływu pr

ą

du w przypadku powstania zwarcia;

dla zapewnienia wył

ą

czalno

ś

ci pr

ą

du zwarcia doziemnego konieczne jest stosowanie uszynie

ń

.

3. Metalowe konstrukcje naziemne, usytuowane w pasie linii kolejowej w odległo

ś

ci mniejszej ni

ż

5 m

od osi skrajnego toru zelektryfikowanego, powinny by

ć

przył

ą

czone do sieci powrotnej (uszynione).

4. Podł

ą

czenie do sieci powrotnej powinno by

ć

wykonane jako uszynienie indywidualne lub grupowe.

Przy stosowaniu uszynie

ń

indywidualnych konstrukcje wsporcze sieci jezdnej usytuowane w miejscach

ogólnodost

ę

pnych lub wyposa

ż

onych w urz

ą

dzenia wymagaj

ą

ce obsługi powinny by

ć

uszynione

podwójnie. Przy stosowaniu uszynie

ń

grupowych podł

ą

czenie do sieci powrotnej powinno by

ć

wykonane

za po

ś

rednictwem odpowiednich zwierników zapewniaj

ą

cych przepływ pr

ą

du tylko w warunkach

zakłóceniowych; system uszynie

ń

indywidualnych i grupowych powinien spełnia

ć

wymagania Polskiej

Normy dotycz

ą

cej upływu pr

ą

dów bł

ą

dz

ą

cych.

5. Je

ż

eli szyny toru kolejowego stanowi

ą

sie

ć

powrotn

ą

,

ś

rednia rezystancja jednego toku

szynowego wzgl

ę

dem ziemi nie mo

ż

e wynosi

ć

mniej ni

ż

0,5

km. Dla zapewnienia tego warunku

odległo

ść

warstwy tłucznia od stopki szyny powinna wynosi

ć

nie mniej ni

ż

30 mm.

6. Szyny kolejowe nie zespawane w tor bezstykowy powinny by

ć

poł

ą

czone ł

ą

cznikami szynowymi

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

przytwierdzonymi do szyny przez spawanie, lutowanie, wciskanie, skr

ę

canie lub w inny sposób

dopuszczony przez zarz

ą

d kolei. Konstrukcja ł

ą

czników szynowych nie powinna zwi

ę

ksza

ć

ogólnej

rezystancji sieci powrotnej o wi

ę

cej ni

ż

20%. Zabrania si

ę

ł

ą

czenia ł

ą

czników szynowych do stopki lub

szyjki szyny poprzez spawanie.

Dział IV

Budowle kolejowe na liniach w

ą

skotorowych

Rozdział 1

Warunki ogólne i klasyfikacja linii w

ą

skotorowych

§ 58. W sprawach nie unormowanych w niniejszym dziale stosuje si

ę

odpowiednio przepisy działu III

rozporz

ą

dzenia.

§ 59. 1. Koleje w

ą

skotorowe (drogi szynowe w

ą

skotorowe) s

ą

to koleje o szeroko

ś

ci toru okre

ś

lonej

w Polskiej Normie, wynosz

ą

cej 750 mm, 785 mm i 1.000 mm.

2. W przypadku linii istniej

ą

cych, na których warunki terenowe nie pozwalaj

ą

na zastosowanie torów

o szeroko

ś

ci 750 mm lub gdy zachodzi potrzeba rozbudowy, mo

ż

liwe jest stosowanie torów o szeroko

ś

ci

600 mm.

§ 60. 1. Drogi szynowe w

ą

skotorowe w zale

ż

no

ś

ci od obci

ąż

enia przewozami oraz wyposa

ż

enia

technicznego dzieli si

ę

na trzy kategorie. Parametry eksploatacyjne w

ą

skotorowych linii kolejowych

kwalifikuj

ą

ce do jednej z kategorii okre

ś

la tabela 4.1.

Tabela 4.1

Parametry eksploatacyjne w

ą

skotorowych linii kolejowych

Lp.

Kategoria

Obci

ąż

enie

Pr

ę

dko

ść

Dopuszczalne

w

ą

skotorowej

przewozami T

maksymalna

naciski

linii kolejowej

vmax [km/h]

osi P [kN]

[Gg/rok]

1

2

3

4

5

1

I

T

100

vmax > 40

8,3

2

II

50

T < 100

30

vmax

40

8,3

3

III

T < 50

vmax

30

8,3

2. Na liniach kolejowych w

ą

skotorowych, na których odbywa si

ę

przewóz towarowych wagonów

normalnotorowych

na

transporterach,

pr

ę

dko

ść

maksymalna

poci

ą

gów

towarowych

nie

mo

ż

e

przekracza

ć

20 km/h - dla linii o szeroko

ś

ci toru 750 mm i 30 km/h - dla linii o szeroko

ś

ci toru 1 000 mm,

niezale

ż

nie od kategorii linii.

3. Spełnienie jednego z warunków podanych w tabeli 4.1 jest wystarczaj

ą

ce do zakwalifikowania linii

kolejowej do odpowiedniej kategorii. Kwalifikowanie linii w

ą

skotorowych do poszczególnych kategorii

odbywa si

ę

zgodnie z przepisami § 13.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Rozdział 2

Podtorze kolejowe

§ 61. 1. Szeroko

ść

torowiska na prostej oraz w łukach o promieniu wi

ę

kszym od 300 m dla linii

jednotorowej o szeroko

ś

ci toru 750 mm powinna wynosi

ć

co najmniej:

1) 3,80 m - dla linii I kategorii,
2) 3,50 m - dla linii II i III kategorii.

2. Przy przebudowie linii istniej

ą

cych mo

ż

liwe jest stosowanie nast

ę

puj

ą

cych szeroko

ś

ci torowiska:

1) 3,50 m - dla linii I i II kategorii,
2) 3,30 m - dla linii III kategorii.

3. Dla budowanych linii dwutorowych szeroko

ść

torowiska powinna wynosi

ć

co najmniej 7,30 m.

Przekroje normalne toru linii jedno- i dwutorowych przedstawia rys. 4.1.

rys.4.1

4. Przy budowie linii jednotorowej w łuku o promieniu mniejszym ni

ż

300 m szeroko

ść

torowiska, o

której mowa w ust. 2, powinna by

ć

powi

ę

kszona o 0,15 m. Przy budowie linii dwutorowej w łuku

szeroko

ść

torowiska powinna by

ć

powi

ę

kszona o warto

ś

ci wynikaj

ą

ce z wymogów odpowiedniej skrajni

budowli.

5. Szeroko

ść

ławy torowiska mierzona od kraw

ę

dzi torowiska do dolnej kraw

ę

dzi podsypki powinna

wynosi

ć

co najmniej 0,50 m z ka

ż

dej strony toru. Na istniej

ą

cych liniach dopuszcza si

ę

stosowanie

mniejszej szeroko

ś

ci ławy, jednak nie mniejszej ni

ż

0,30 m.

6. Na stacjach i mijankach torowisko powinno si

ę

budowa

ć

z pochyleniem poprzecznym nie

mniejszym ni

ż

4% w kierunku urz

ą

dze

ń

odwadniaj

ą

cych.

§ 62. 1. Pochylenia skarp w przekopach i nasypach o wysoko

ś

ci do 6 m w gruntach sypkich powinny

wynosi

ć

1:1,5. Przy nasypach wy

ż

szych od 6 m w dolnej cz

ęś

ci nasypu poni

ż

ej 6 m od kraw

ę

dzi

torowiska skarpy powinno si

ę

budowa

ć

z pochyleniem 1:1,75.

2. Pochylenie skarp nasypu w gruntach skalistych o wysoko

ś

ci 6 m powinno wynosi

ć

1:1,3. Przy

nasypach wy

ż

szych od 6 m, w dolnej cz

ęś

ci nasypu poni

ż

ej 6 m od kraw

ę

dzi torowiska powinno si

ę

stosowa

ć

pochylenie 1:1,5.

3. Skarpy nasypów i przekopów o wysoko

ś

ci powy

ż

ej 6 m powinny posiada

ć

ławy o szeroko

ś

ci od

0,50 m do 1,00 m.

4. W sprzyjaj

ą

cych warunkach geologicznych i hydrogeologicznych pochylenie skarp w przekopach o

ę

boko

ś

ci do 12 m, zale

ż

nie od rodzajów i uwarstwienia gruntu, powinno si

ę

stosowa

ć

w granicach:

1) 1:1,5 - w gruntach sypkich o jednolitym uwarstwieniu,
2) od 1:0,5 do 1:1,5 - w gruntach skalistych, zale

ż

nie od rodzaju i uwarstwienia gruntu oraz gł

ę

boko

ś

ci

przekopu,

3) 1:0,1 - w skałach słabo wietrzej

ą

cych przy pochyleniu warstw w kierunku na zewn

ą

trz torowiska,

4) od 1:0,2 do 1:1,5 - w gruntach skalistych, zale

ż

nie od rodzaju i uwarstwienia skał oraz gł

ę

boko

ś

ci

przekopu.

5. Pochylenia skarp w nasypach i w przekopach o wysoko

ś

ci ponad 12 m powinno si

ę

ka

ż

dorazowo

ustala

ć

na podstawie wyników bada

ń

geotechnicznych.

6. Powinno si

ę

unika

ć

wykonywania płytkich przekopów o gł

ę

boko

ś

ci mniejszej ni

ż

1,00 m i niskich

nasypów o wysoko

ś

ci mniejszej ni

ż

0,50 m. Na liniach w

ą

skotorowych III kategorii mog

ą

by

ć

wyj

ą

tkowo

budowane nasypy o wysoko

ś

ci mniejszej.

7. Skarpy nasypów i przekopów powinny by

ć

odpowiednio umocnione.

§ 63. 1. Spadki podłu

ż

ne rowów bocznych i górnych powinny by

ć

nie mniejsze ni

ż

2‰, a ich przekrój

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

powinien zapewnia

ć

swobodny odpływ zbieranej wody.

2. Dno i skarpy rowów odwadniaj

ą

cych o stromych spadkach powinny by

ć

umocnione z

uwzgl

ę

dnieniem warunków wynikaj

ą

cych z ilo

ś

ci i szybko

ś

ci przepływaj

ą

cej wody oraz rodzaju gruntu.

3. W przekopach o pochyleniu podłu

ż

nym mniejszym ni

ż

2‰, przy zastosowaniu odwrotnych

spadków dna rowu, mo

ż

na zmniejszy

ć

ę

boko

ść

rowu do 0,20 m, przy zachowaniu górnej przepisowej

szeroko

ś

ci rowu.

4. Rowy boczne przy nasypach na równinnych odcinkach linii kolejowej lub na gruntach

nieprzepuszczalnych oraz przy nasypach do 0,50 m powinno si

ę

wykonywa

ć

z obu stron nasypu. Ława

pomi

ę

dzy górn

ą

kraw

ę

dzi

ą

rowu i podstaw

ą

nasypu powinna wynosi

ć

co najmniej 1,00 m i mie

ć

spadek

poprzeczny w kierunku rowu nie mniejszy ni

ż

2%.

5. Rowy górne powinny by

ć

wykonywane tylko w uzasadnionych przypadkach. Nale

ż

y d

ąż

y

ć

do

uj

ę

cia wód spływaj

ą

cych po stoku do rowów bocznych, które w zale

ż

no

ś

ci od warunków

hydrogeologicznych powinny by

ć

odsuni

ę

te od torowiska i posiada

ć

zwi

ę

kszony przekrój.

6. Na obszarach nara

ż

onych na niebezpiecze

ń

stwo powodzi kraw

ę

d

ź

torowiska powinna wznosi

ć

si

ę

co najmniej o 0,50 m nad zaobserwowany lub obliczony najwy

ż

szy poziom wody.

7. Na budowanej lub przebudowywanej stacji podtorze w obr

ę

bie równi stacyjnej powinno by

ć

wykonane z gruntów sypkich oraz odpowiednio odwodnione, z uwzgl

ę

dnieniem wyst

ę

puj

ą

cych warunków

terenowych.

Rozdział 3

Nawierzchnia kolejowa

§ 64. 1. Tory główne linii kolejowej w

ą

skotorowej I i II kategorii powinny by

ć

układane z nowych szyn

walcowanych dla kolei w

ą

skotorowych lub z odpowiednich szyn starych u

ż

ytecznych dla kolei

normalnotorowych.

2. Przy budowie, modernizacji lub remoncie linii kolejowej w

ą

skotorowej, na której przewidziane s

ą

przewozy wagonów normalnotorowych na transporterach, powinno si

ę

stosowa

ć

w torach głównych, na

szlaku i na stacjach oraz w torach bocznych o długo

ś

ci ponad 1 km, jak równie

ż

w torach w obr

ę

bie

rampy przestawczej, szyny o masie co najmniej 23 kg na jeden metr bie

żą

cy (1 m.b.). W torach bocznych

mo

ż

liwe jest stosowanie szyn l

ż

ejszych, lecz o masie nie mniejszej ni

ż

18,3 kg na 1 m.b.

3. Tory główne linii III kategorii oraz tory stacyjne główne i boczne linii wszystkich kategorii, z

uwzgl

ę

dnieniem warunku, o którym mowa ust. 2, mog

ą

by

ć

układane z szyn kolei w

ą

skotorowych o

masie nie mniejszej ni

ż

18,3 kg na 1 m.b.

4. Typ i długo

ść

szyn powinno si

ę

ustala

ć

w zale

ż

no

ś

ci od typu i nacisku osi taboru przewidzianego

do kursowania na danej linii oraz od jego pr

ę

dko

ś

ci.

5. Długo

ść

szyn układanych w tory, z wyj

ą

tkiem szyn skróconych w łukach, przy rozjazdach oraz

skrzy

ż

owaniach torów, nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

:

1) 15 m - dla nowych szyn kolei w

ą

skotorowych,

2) 30 m - dla szyn spawanych starych u

ż

ytecznych kolei normalnotorowych.

6. Przy układaniu w tory szyn spawanych odcinek szyny spawanej nie mo

ż

e by

ć

wi

ę

kszy ni

ż

60 m.

7. Na odcinkach toru, na których szyny nara

ż

one s

ą

na pełzanie, powinno si

ę

stosowa

ć

opórki

przeciwpełzne lub inne

ś

rodki przeciwdziałaj

ą

ce pełzaniu szyn.

§ 65. 1. Dla ruchu poci

ą

gów transporterowych ilo

ść

podkładów przypadaj

ą

cych na jeden km długo

ś

ci

toru powinna wynosi

ć

:

1) od 1 300 do 1 400 sztuk - na odcinkach prostych,
2) od 1 400 do 1 500 sztuk - na odcinkach w łukach.

2. Długo

ść

podkładów drewnianych do budowy torów, o których mowa w ust. 1, powinna wynosi

ć

:

1) 1,80 m - w torach na rampie przestawczej oraz w torach przeznaczonych na postój wagonów

normalnotorowych na transporterach,

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

2) co najmniej 1,50 m - w pozostałych torach stacyjnych i szlakowych.

3. Długo

ść

podkładów betonowych do budowy torów, o których mowa w ust. 1, nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

1,45 m.

4. Nie powinno si

ę

układa

ć

torów na podkładach betonowych w miejscach wyst

ę

powania szkód

górniczych.

§ 66. 1. W torach przewidzianych do ruchu poci

ą

gów transporterowych jako podsypk

ę

powinno si

ę

stosowa

ć ż

wir płukany, piasek gruboziarnisty, kliniec lub tłucze

ń

. W torach na podkładach betonowych

nie wolno stosowa

ć

podsypki

ż

u

ż

lowej.

2. Mi

ę

dzytorza na stacjach i mijankach do poziomu górnej powierzchni podkładów s

ą

siednich torów

mog

ą

by

ć

wypełnione podsypk

ą

gorszego gatunku.

3. Nie powinno si

ę

układa

ć

podsypki tłuczniowej bezpo

ś

rednio na

ś

wie

ż

o wykonanym podtorzu. W

przypadkach wyj

ą

tkowych, gdy istnieje konieczno

ść

uło

ż

enia tłucznia na

ś

wie

ż

o wykonanym podtorzu, to

mi

ę

dzy torowiskiem i warstw

ą

tłucznia powinno si

ę

wykona

ć ż

wirow

ą

lub piaskow

ą

warstw

ę

ochronn

ą

o

grubo

ś

ci 0,08 m.

4. Grubo

ść

warstwy podsypki pod podkładami drewnianymi powinna wynosi

ć

:

1) 0,20 m - w torach głównych linii I i II kategorii,
2) 0,15 m - w torach bocznych linii I i II kategorii oraz w torach głównych linii III kategorii,
3) 0,10 m - w torach bocznych linii III kategorii.

5. W budowanych torach na podkładach betonowych grubo

ść

warstwy podsypki, o której mowa w

ust. 4, powinno si

ę

zwi

ę

kszy

ć

o 0,05 m.

§ 67. 1. Skos rozjazdów powinien by

ć

ustalony stosownie do kategorii linii i przeznaczenia torów.

2. W torach głównych linii I kategorii powinno si

ę

stosowa

ć

rozjazdy o skosie 1:9, a w pozostałych

torach linii I kategorii - rozjazdy o skosie 1:7.

3. Nie powinno si

ę

stosowa

ć

rozjazdów krzy

ż

owych pojedynczych i podwójnych z krzy

ż

ownicami

podwójnymi o skosie mniejszym ni

ż

1:7.

4. Pomi

ę

dzy rozjazdami uło

ż

onymi ostrzami ku sobie w torach głównych powinno si

ę

stosowa

ć

wstawk

ę

prost

ą

o długo

ś

ci co najmniej 6 m.

5. Rozjazdy i skrzy

ż

owania torów w torach głównych powinny by

ć

tego samego typu co szyny

przyległych torów lub typu ci

ęż

szego.

6. Rozjazdy nale

ż

y układa

ć

na podsypce

ż

wirowej, a w uzasadnionych przypadkach - na podsypce

tłuczniowej.

Rozdział 4

Skrajnia budowli

§ 68. Skrajnie budowli na liniach kolei w

ą

skotorowych, w zale

ż

no

ś

ci od szeroko

ś

ci toru i prowadzenia

przewozu wagonów normalnotorowych na transporterach, okre

ś

laj

ą

Polskie Normy.

Rozdział 5

Kształtowanie poło

ż

enia toru na szlaku

§ 69. 1. Maksymalne pochylenie podłu

ż

ne torów w

ą

skotorowych linii kolejowych, powi

ę

kszone na

długo

ś

ci łuków poziomych o warto

ść

oporu ruchu w łukach, nie powinno przekracza

ć

pochylenia

miarodajnego okre

ś

lonego w tabeli 4.2.

Tabela 4.2

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Pochylenia miarodajne na kolejach w

ą

skotorowych

Lp.

Kategoria

Najwi

ę

ksze pochylenie miarodajne w [‰] przy trakcji:

linii

pojedynczej

podwójnej

1

2

3

4

1

I, II

20

30

2

III

25

40

2. Dodatkowy opór w łuku okre

ś

la si

ę

według wzoru:

690

ik = -------

R

gdzie:
ik - dodatkowy opór w łuku [‰],
R - promie

ń

łuku [m].

Na łukach poło

ż

onych blisko siebie dodatkowy opór okre

ś

la si

ę

według wzoru:

12

α

ik = -------

I

gdzie:
ik- dodatkowy opór w łuku [‰],
I - długo

ść

odcinka [m],

α

- suma arytmetyczna k

ą

tów

ś

rodkowych wszystkich łuków na danym odcinku [°].

3. Na liniach z wyra

ź

nie zaznaczaj

ą

cymi si

ę

kierunkami przewozów ładunków, gdy potok ładunków w

kierunku pró

ż

nym jest mniejszy ni

ż

0,6 potoku w kierunku ładownym i nie przewiduje si

ę

zmian w tym

zakresie, mo

ż

liwe jest stosowanie w kierunku pró

ż

nym pochyle

ń

miarodajnych zwi

ę

kszonych o 20% w

stosunku do pochyle

ń

przyj

ę

tych dla kierunku ładownego.

4. Ostre załomy profilu podłu

ż

nego toru powinno si

ę

łagodzi

ć

za pomoc

ą

wstawek poziomych lub

odcinków o pochyleniu po

ś

rednim.

5. Pochylenia kierunku odwrotnego toru wi

ę

ksze ni

ż

4‰ powinny by

ć

przedzielone odcinkami

poziomymi lub o pochyleniu nie wi

ę

kszym ni

ż

4‰.

6. Odcinki profilu podłu

ż

nego toru o jednostajnym pochyleniu powinny by

ć

mo

ż

liwie długie.

Minimalne długo

ś

ci tych odcinków okre

ś

la tabela 4.3.

Tabela 4.3

Minimalne długo

ś

ci odcinków o jednostajnym pochyleniu

Lp.

Kategoria

Minimalna długo

ść

odcinka pochylenia podłu

ż

nego o jednostajnym

linii

pochyleniu w [m] przy miarodajnym pochyleniu kierunku ładownego w

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

[‰]

6-7

8-12

13-30

1

2

3

4

5

1

I, II

200

150

100

2

III

100

75

50

7. Pochylenie profilu podłu

ż

nego w przekopach nie powinno by

ć

mniejsze ni

ż

2‰.

8. Załomy profilu podłu

ż

nego powinno si

ę

zaokr

ą

gli

ć

, gdy suma dwóch s

ą

siednich pochyle

ń

odwrotnych lub ró

ż

nica dwóch pochyle

ń

jednakowego kierunku jest wi

ę

ksza ni

ż

4‰.

9. Zaokr

ą

glenie załomów profilu podłu

ż

nego powinno si

ę

wykona

ć

łukami o promieniu:

1) od 2 000 m do 5 000 m - dla linii I i II kategorii,
2) 1 000 m - dla linii III kategorii oraz wszystkich torów bocznych.

10. Strzałk

ę

łuku pionowego zaokr

ą

glenia załomów profilu podłu

ż

nego oblicza si

ę

według wzoru:

R x n

2

f = -------

8

gdzie:
f - strzałka łuku w [m],
R - promie

ń

łuku w [m],

n -suma lub ró

ż

nica pochyle

ń

w [‰].

11. Nie powinno si

ę

wykonywa

ć

zaokr

ą

glenia załomu profilu podłu

ż

nego, gdy f < 0,008 m.

12. Długo

ść

stycznej łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego załom profilu podłu

ż

nego oblicza si

ę

według wzoru:

R x n

t = -------

2

przy oznaczeniach jak w ust. 10.
13. Rz

ę

dne łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego w dowolnym punkcie na stycznej oblicza si

ę

według wzoru:

x

2

y = -------

2 x R

gdzie:
y - rz

ę

dna łuku w [m] odniesiona do stycznej łuku,

x - odci

ę

ta na osi stycznej liczona w [m] od pocz

ą

tku stycznej,

R - promie

ń

łuku w [m].

14. Zaokr

ą

glenie załomu profilu podłu

ż

nego powinno si

ę

wykona

ć

w podtorzu; w przypadku gdy

rz

ę

dne łuku s

ą

mniejsze od 0,08 m, zaokr

ą

glenie mo

ż

na wykona

ć

przez zmian

ę

grubo

ś

ci podsypki.

15. Łuki zaokr

ą

glaj

ą

ce załomy profilu podłu

ż

nego nie powinny zachodzi

ć

na d

ź

wigary mostowe, przy

czym odległo

ść

pocz

ą

tku łuku od d

ź

wigara powinna wynosi

ć

co najmniej 6,0 m.

16. Na łukach zaokr

ą

glaj

ą

cych załomy profilu podłu

ż

nego mog

ą

by

ć

układane rozjazdy, je

ż

eli łuki te

s

ą

wkl

ę

słe. Natomiast na łukach wypukłych mog

ą

by

ć

układane rozjazdy tylko wówczas, gdy promie

ń

łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego jest wi

ę

kszy od 2.000 m; w innych przypadkach pocz

ą

tek łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

powinien by

ć

odsuni

ę

ty od ko

ń

ca rozjazdu na odległo

ść

nie mniejsz

ą

ni

ż

6 m.

§ 70. 1. Promienie poziomych łuków kołowych na szlaku powinny wynosi

ć

od 100 m do 2.000 m i

stanowi

ć

wielokrotno

ść

liczby 100; promienie poni

ż

ej 400 m powinny stanowi

ć

wielokrotno

ść

liczby 50.

2. W zale

ż

no

ś

ci od kategorii linii w

ą

skotorowej promienie łuków kołowych nie powinny by

ć

mniejsze

ni

ż

:

1) 200 m - dla linii I kategorii,
2) 150 m - dla linii II kategorii,
3) 100 m - dla linii III kategorii.

3. W torach głównych mo

ż

liwe jest stosowanie łuków o promieniach mniejszych od okre

ś

lonych w

ust. 2, lecz nie mniejszych ni

ż

75 m, w szczególno

ś

ci w nast

ę

puj

ą

cych przypadkach:

1) w trudnych warunkach terenowych,
2) na objazdach i podej

ś

ciach do skrzy

ż

owa

ń

z istniej

ą

cymi kolejami i drogami.

4. Łuki kołowe poziome w planie powinny by

ć

oddzielone wstawkami prostymi; długo

ść

wstawek

prostych powinna umo

ż

liwi

ć

wykonanie krzywych przej

ś

ciowych i przej

ść

wyrównuj

ą

cych przechyłki z

pozostawieniem odcinków prostych o długo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

:

1) 20 m - dla linii I i II kategorii,
2) 10 m - dla linii III kategorii.

§ 71. Na łukach o promieniu poni

ż

ej 300 m powinno si

ę

zwi

ę

kszy

ć

szeroko

ść

toru o warto

ś

ci

okre

ś

lone w tabeli 4.4.

Tabela 4.4

Poszerzenie toru w łukach

Lp.

Promie

ń

łuku R [m]

Warto

ść

poszerzenia [mm]

1

2

3

1

275 > R

180

5

2

180 > R

90

10

3

R < 90

15

§ 72. 1. Przej

ś

cia mi

ę

dzy prost

ą

a łukiem o promieniu równym lub mniejszym ni

ż

300 m powinno si

ę

łagodzi

ć

za pomoc

ą

krzywych przej

ś

ciowych. Krzywe przej

ś

ciowe powinny by

ć

równie

ż

wykonane

mi

ę

dzy łukami o ró

ż

nych promieniach nie przekraczaj

ą

cych 300 m. Długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej oblicza

si

ę

według wzoru:

400 x h

I = --------

1.000

gdzie:
I - długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej w [m],

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

h - przechyłka toru dla przyj

ę

tej pr

ę

dko

ś

ci i promienia łuku w [mm].

2. Punkty ko

ń

cowe krzywych przej

ś

ciowych powinny by

ć

oddalone co najmniej o 6 m od rozjazdów i

d

ź

wigarów mostowych, na których układa si

ę

tor bez podsypki, oraz od pocz

ą

tku łuku zaokr

ą

glaj

ą

cego

załom profilu podłu

ż

nego.

§ 73. 1. Przechyłk

ę

toru powinno si

ę

wykonywa

ć

na łukach o promieniach mniejszych ni

ż

2.000 m.

2. Warto

ść

przechyłki oblicza si

ę

według wzoru:

6,3 x v

2

h = -------

R

gdzie:
h - warto

ść

przechyłki w [mm],

v - pr

ę

dko

ść

techniczna najszybszego poci

ą

gu na danej linii w [ km/h],

R - promie

ń

łuku w [m].

3. Warto

ść

przechyłki toru nie mo

ż

e przekracza

ć

80 mm. W torach przystosowanych do przewozu

wagonów normalnotorowych na transporterach maksymalna warto

ść

przechyłki toru wynosi 40 mm. W

przypadku kursowania po torach transporterów i innych poci

ą

gów z pr

ę

dko

ś

ci

ą

wymagaj

ą

c

ą

wi

ę

kszej

przechyłki pr

ę

dko

ść

tych poci

ą

gów powinno si

ę

ograniczy

ć

tak, aby odpowiadała przechyłce 40 mm.

4. Przej

ś

cie od odcinka toru bez przechyłki do odcinka toru z przechyłk

ą

lub od mniejszej przechyłki

do wi

ę

kszej powinno si

ę

wykona

ć

na rampie przechyłkowej. Ramp

ę

przechyłkow

ą

powinno si

ę

wykona

ć

na długo

ś

ci krzywej przej

ś

ciowej, a je

ż

eli krzywa przej

ś

ciowa nie wyst

ę

puje - na odcinku prostej przed

łukiem; pochylenie rampy przechyłkowej nie powinno by

ć

wi

ę

ksze ni

ż

1:400.

§ 74. 1. Odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami s

ą

siednich torów na odcinkach szlaku nie powinna by

ć

mniejsza

ni

ż

:

1) 3,00 m - pomi

ę

dzy torami w

ą

skimi,

2) 3,70 m - pomi

ę

dzy torem w

ą

skim i normalnym,

3) 4,00 m - pomi

ę

dzy torami w

ą

skimi dla ruchu poci

ą

gów transporterowych.

2. W przypadku przebudowy linii istniej

ą

cych mo

ż

liwe jest stosowanie mniejszej odległo

ś

ci pomi

ę

dzy

osiami torów w

ą

skiego i normalnego, nie mniejszej jednak ni

ż

3,50 m.

3. W przypadku ustawienia mi

ę

dzy torami słupów, masztów, ogrodze

ń

lub innych obiektów oraz

budowy lub przebudowy torów w łukach odległo

ś

ci pomi

ę

dzy osiami torów powinny by

ć

zwi

ę

kszone

według zasad obowi

ą

zuj

ą

cych na torach stacyjnych.

4. Odległo

ść

mi

ę

dzy osi

ą

toru a najbli

ż

sz

ą

kraw

ę

dzi

ą

jezdni drogi kołowej nie powinna by

ć

mniejsza

ni

ż

3,00 m.

5. Poło

ż

enie osi toru powinno by

ć

oznaczone wska

ź

nikami. Wska

ź

niki osi toru powinno si

ę

ustawia

ć

w odległo

ś

ci 1,50 m od osi torów.

6. Przy torach powinno si

ę

ustawi

ć

nast

ę

puj

ą

ce znaki i wska

ź

niki:

1) kilometrowe i hektometrowe,
2) pocz

ą

tku,

ś

rodka i ko

ń

ca łuku,

3) pochylenia podłu

ż

nego wi

ę

kszego od 6‰,

4) granic podziału administracyjnego kolei,
5) graniczniki.

Rozdział 6

Kształtowanie poło

ż

enia torów na stacji

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

§ 75. 1. Układ torów na stacjach powinien zapewnia

ć

obsług

ę

i prac

ę

punktów ładunkowych z

ograniczeniem do minimum manewrowania załadowanymi transporterami.

2. W trudnych warunkach terenowych mo

ż

liwe jest zmniejszanie długo

ś

ci u

ż

ytkowej torów

wyci

ą

gowych

do

połowy

przewidywanej

długo

ś

ci

poci

ą

gów,

zwi

ę

kszonej

o

długo

ść

zespołu

przetaczanego.

3. Tory

ładunkowe

słu

żą

ce

do

formowania

poci

ą

gów

transporterowych

(przy

rampach

przestawczych) powinny le

ż

e

ć

na prostej poziomej, na długo

ś

ci co najmniej równej długo

ś

ci

formowanego poci

ą

gu transporterowego, licz

ą

c od

ś

cianki czołowej rampy.

4. Tory ładunkowe w

ą

skie powinno si

ę

budowa

ć

w poziomie s

ą

siednich torów. W trudnych

warunkach terenowych mo

ż

liwe jest poło

ż

enie toru ładunkowego poni

ż

ej torów s

ą

siednich, pod

warunkiem wykonania odwodnienia.

§ 76. 1. Odgał

ę

zienia linii w

ą

skotorowych i bocznic od istniej

ą

cych linii powinno si

ę

wykona

ć

na

stacjach i mijankach.

2. W przypadkach uzasadnionych wzgl

ę

dami ekonomicznymi mo

ż

liwa jest budowa odgał

ę

zienia na

szlaku, pod warunkiem wybudowania w tym miejscu posterunku odgał

ęź

nego.

§ 77. 1. Tory główne zasadnicze i tory główne dodatkowe na stacjach i mijankach oraz tory

ładunkowe i postojowe powinny by

ć

budowane na poziomych odcinkach toru. W trudnych warunkach

terenowych dopuszcza si

ę

budow

ę

tych torów na pochyleniu nie wi

ę

kszym ni

ż

2,5‰.

2. Na budowanych lub przebudowywanych mijankach i przystankach osobowych, na których nie

przewiduje si

ę

pracy manewrowej zwi

ą

zanej z odczepianiem i doczepianiem lokomotyw lub wagonów do

poci

ą

gu, w trudnych warunkach terenowych, mo

ż

liwa jest budowa torów na pochyleniu nie

przekraczaj

ą

cym 7‰.

3. Tory wyci

ą

gowe mog

ą

by

ć

budowane na pochyleniu w kierunku torów rozrz

ą

dowych nie wi

ę

kszym

ni

ż

2,5‰.

4. Tory przeznaczone do postoju załadowanych transporterów powinny by

ć

budowane w poziomie

lub na pochyleniu nie wi

ę

kszym ni

ż

1,5‰.

5. Tory w budynkach powinny by

ć

budowane w poziomie.

6. Tory trakcyjne przeznaczone wył

ą

cznie do ruchu pojedynczych lokomotyw mog

ą

by

ć

budowane

na pochyleniu nie wi

ę

kszym ni

ż

40‰.

7. Rozjazdy powinny by

ć

układane na tych samych pochyleniach co tory stacyjne. W trudnych

warunkach terenowych rozjazdy wjazdowe mog

ą

by

ć

budowane w pochyleniu przyległych szlaków.

8. Załomy profilu podłu

ż

nego powinny by

ć

zaokr

ą

glone w płaszczy

ź

nie pionowej łukiem o promieniu

2.000 m. W obr

ę

bie stacji i na doj

ś

ciach do nich promienie łuków zaokr

ą

glaj

ą

cych załomy mog

ą

by

ć

zmniejszone do 1.000 m.

§ 78. 1. Stacje i mijanki powinny by

ć

budowane na odcinkach prostych. W trudnych warunkach

terenowych mo

ż

liwa jest budowa stacji i mijanek w łukach o jednym kierunku zwrotu i promieniu nie

mniejszym ni

ż

300 m.

2. Promienie łuków w torach głównych zasadniczych i dodatkowych na stacjach i mijankach nie

powinny by

ć

mniejsze ni

ż

na przyległych szlakach.

3. Łuki kołowe w torach bocznych na stacjach i mijankach powinno si

ę

wykonywa

ć

przy zachowaniu

minimalnego promienia łuku 60 m.

4. W torach ładunkowych poło

ż

onych w łuku promie

ń

łuku na długo

ś

ci frontu ładunkowego nie mo

ż

e

by

ć

mniejszy ni

ż

100 m, a przy torach poło

ż

onych wzdłu

ż

wysokich ramp - nie mniejszy ni

ż

300 m.

5. Wszystkie tory stacyjne powinno si

ę

budowa

ć

bez przechyłki i krzywych przej

ś

ciowych, przy czym

w torach bocznych pomi

ę

dzy łukami kołowymi mo

ż

na nie stosowa

ć

wstawek prostych.

§ 79. 1. Na stacjach, mijankach i ładowniach odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami s

ą

siednich torów na

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

odcinkach prostych nie powinna by

ć

mniejsza od warto

ś

ci podanych w tabeli 4.5.

2. Przy ustawieniu na mi

ę

dzytorzu urz

ą

dze

ń

lub budowli, a w szczególno

ś

ci

ż

urawi wodnych, znaków

i sygnałów, ogrodze

ń

, słupów - odległo

ść

mi

ę

dzy osiami torów powinna uwzgl

ę

dnia

ć

zachowanie skrajni

budowli kolejowej.

3. Odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami torów dla ruchu poci

ą

gów transporterowych, w miejscu ustawienia

słupka ukresowego, nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

3,58 m.

4. Odległo

ść

mi

ę

dzy osiami torów w łukach oraz warto

ś

ci graniczne skrajni budowli dla toru w łuku

powinno si

ę

zwi

ę

kszy

ć

w zale

ż

no

ś

ci od szeroko

ś

ci toru i warto

ś

ci promienia łuku.

Tabela 4.5

Szeroko

ś

ci mi

ę

dzytorzy kolei w

ą

skotorowych

Lp.

Tory

Odległo

ś

ci mi

ę

dzy osiami

s

ą

siednich torów w [m]

w

ą

skich

w

ą

skiego

z normalnym

1

2

3

4

1

Główne zasadnicze i dodatkowe oraz tory

4,00

4,50

s

ą

siaduj

ą

ce z nimi

2

Naprawcze

5,00

-

3

Tor główny i wyci

ą

gowy

4,00

-

4

Rozrz

ą

dowe i tory w grupie przyjazdowo-odjazdowej

4,00

4,50

5

Przeładunkowe

3,00

3,30

6

Postojowe

4,00

4,50

7

Z peronem mi

ę

dzytorowym dla poci

ą

gów:

1) zwykłych

5,10

5,50

2) transporterowych

5,75

8

Przeznaczone do kursowania poci

ą

gów

transporterowych

- na stacjach, mijankach, ładowniach i bocznicach

4,50

(równie

ż

przy ustawieniu semaforów o szeroko

ś

ci

100 mm)

- przy ustawieniu na mi

ę

dzytorzu

ż

urawi wodnych i

4,75

sygnałów stałych o szeroko

ś

ci słupa wi

ę

kszej ni

ż

100 mm

- przy ustawieniu na mi

ę

dzytorzu słupów

4,90

energetycznych lub telefonicznych

9

Przy rampach ładunkowych słu

żą

cych do wtaczania i

5,00

staczania wagonów normalnotorowych na i z
transporterów

Rozdział 7

Urz

ą

dzenia stacyjne

§ 80. 1. Perony usytuowane mi

ę

dzy budynkiem stacyjnym a najbli

ż

szym torem powinny mie

ć

na całej

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

długo

ś

ci budynku stacyjnego szeroko

ść

nie mniejsz

ą

ni

ż

4 m, a w pozostałej cz

ęś

ci - nie mniejsz

ą

ni

ż

2

m.

2. Perony jednokraw

ę

dziowe na mi

ę

dzytorzu powinny mie

ć

szeroko

ść

nie mniejsz

ą

ni

ż

2,40 m.

3. Długo

ść

peronów powinna odpowiada

ć

długo

ś

ci zatrzymuj

ą

cych si

ę

przy nich poci

ą

gów

pasa

ż

erskich.

4. Odległo

ść

kraw

ę

dzi peronów od osi toru na prostej i w łukach o promieniu powy

ż

ej 800 m powinna

wynosi

ć

1,30 m. Odległo

ść

ta, w łukach o promieniu 800 m i mniejszych, powinna by

ć

odpowiednio

powi

ę

kszona o wielko

ś

ci okre

ś

lone w Polskich Normach dla kolei o szeroko

ś

ci toru 750 mm.

5. Kraw

ę

dzie peronów powinny wznosi

ć

si

ę

0,20 m nad powierzchni

ę

główki szyny.

6. Urz

ą

dzenia ustawiane na peronie, w szczególno

ś

ci słupy i latarnie, powinny znajdowa

ć

si

ę

w

odległo

ś

ci co najmniej 3,00 m od osi toru.

§ 81. 1. Odległo

ść

kraw

ę

dzi rampy przeładunkowej od osi toru powinna wynosi

ć

1,43 m.

2. Powierzchnia rampy przeładunkowej powinna wznosi

ć

si

ę

nad poziomem główki szyny

przyległego toru o 0,72 m, a nad poziomem kołowej drogi dojazdowej - o 1,30 m.

3. Długo

ść

i ilo

ść

ramp uzale

ż

niona jest od zakresu wykonywanych na stacji prac przeładunkowych.

§ 82. 1. Przy budowie, przebudowie lub modernizacji urz

ą

dze

ń

stacyjnych na stacjach dla ruchu

transporterów powinno si

ę

uwzgl

ę

dni

ć

warunki wynikaj

ą

ce z budowy i obsługi transporterów.

2. Rampa przestawcza do ładowania wagonów normalnotorowych na transportery powinna by

ć

usytuowana w osi torów ładunkowych toru w

ą

skiego i normalnego. Układ elementów rampy przestawczej

i wymogi techniczne jej powi

ą

zania z konstrukcj

ą

transportera okre

ś

la rys. 4.2.

rys.4.2

3. Stałe rampy ładunkowe powinny mie

ć

wykonane

ś

cianki czołowe z materiału trwałego.

Ś

cianki

czołowe ramp prowizorycznych mog

ą

by

ć

wykonane z drewna.

4. Tor ładunkowy w

ą

ski powinien by

ć

uło

ż

ony na wzmocnionym i odwodnionym podło

ż

u wykonanym

jako płyta betonowa lub

ż

elbetowa o długo

ś

ci co najmniej 9,30 m, zwi

ą

zana ze

ś

ciank

ą

czołow

ą

rampy.

Poza płyt

ą

- posypk

ę

toru ładunkowego powinno si

ę

wykona

ć

z tłucznia o grubo

ś

ci warstwy 0,30 m na

całej długo

ś

ci zestawianego poci

ą

gu transporterowego.

5. Dla rampy prowizorycznej w

ą

ski tor ładunkowy powinien by

ć

uło

ż

ony na warstwie tłucznia

grubo

ś

ci 0,30 m na całej długo

ś

ci poci

ą

gu transporterowego.

6. Tor ładunkowy normalny poło

ż

ony na górnym poziomie rampy powinien by

ć

wykonany w ten

sposób, aby ró

ż

nica poziomów górnych powierzchni główek szyn obu torów wynosiła 0,41 m.

7. W w

ą

skim torze ładunkowym oraz w torach przeznaczonych do załadunku i wyładunku towarów z

wagonów normalnotorowych stoj

ą

cych na transporterach nale

ż

y wykona

ć

urz

ą

dzenia słu

żą

ce do

podkładania klinów pod ramy transporterów, o szeroko

ś

ci co najmniej 0,12 m, umocowane w odległo

ś

ci

0,78 m od osi toru w

ą

skiego.

8. Poł

ą

czenie transportera z torem ładunkowym przy

ś

ciance czołowej rampy powinno si

ę

wykona

ć

za pomoc

ą

zamkni

ęć

hakowych zamontowanych do ko

ń

ców szyn toru ładunkowego normalnego

poło

ż

onego na górnym poziomie rampy.

9. Rampy i tory ładunkowe oraz tory, na których odbywa si

ę

praca przeładunkowa z wagonów

normalnotorowych stoj

ą

cych na transporterach, powinny by

ć

o

ś

wietlone

ś

wiatłem górnym, a rampa i tory

ładunkowe na długo

ś

ci zestawianego poci

ą

gu transporterowego oprócz o

ś

wietlenia górnego powinny by

ć

z obu stron o

ś

wietlone dodatkowo

ś

wiatłem bocznym do wysoko

ś

ci co najmniej 1 m ponad główk

ę

szyny.

10. Przy budowie urz

ą

dze

ń

stacyjnych powinno si

ę

przewidywa

ć

zastosowanie mechanicznych

wci

ą

garek linowych lub lokomotyw do wtaczania i staczania wagonów normalnotorowych na transportery.

Rozdział 8

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Obiekty in

ż

ynieryjne

§ 83. 1. Mosty powinny by

ć

budowane jako konstrukcje trwałe. Mosty drewniane mog

ą

by

ć

budowane jedynie jako budowle tymczasowe.

2. No

ś

no

ść

mostów powinna odpowiada

ć

wymaganiom Polskich Norm. Układ konstrukcyjny (ustrój)

mostów powinien by

ć

obliczony zgodnie z przepisami projektowania mostów. Schematy obci

ąż

enia

mostów do oblicze

ń

ich konstrukcji przedstawia rys. 4.3.

rys.4.3

3. Przy nasypach o wysoko

ś

ci do 6 m skarpy stoków przy przyczółkach ze skrzydłami równoległymi

powinny mie

ć

pochylenie wzdłu

ż ś

ciany skrzydła 1:1, a przy nasypach wy

ż

szych pochylenie dolnej

cz

ęś

ci skarpy poni

ż

ej 6 m od kraw

ę

dzi torowiska powinno wynosi

ć

1:1,25. Skrzydła przyczółków

powinny, na poziomie torowiska, wchodzi

ć

w nasyp co najmniej na długo

ś

ci 0,30 m.

4.

Ś

wiatła poziome mostów powinny by

ć

zaprojektowane w sposób zapewniaj

ą

cy swobodny i

bezpieczny przepływ wód.

§ 84. 1. Na mostach i wiaduktach, je

ż

eli wysoko

ść

nasypu przekracza 2,50 m, powinno si

ę

wykona

ć

zej

ś

cia (schody), po jednym na ka

ż

dym ko

ń

cu obiektu.

2. Przy mostach, których

ś

wiatło poziome wynosi 50 m lub wi

ę

cej, powinno si

ę

wykona

ć

w dobrze

widocznych miejscach odpowiednie łaty wodowskazowe.

3. Na mostach i przyczółkach mostowych por

ę

cze powinno si

ę

wykonywa

ć

:

1) gdy wysoko

ść

nasypu przekracza 3 m,

2) gdy długo

ść

konstrukcji no

ś

nej mostu przekracza 4 m,

3) na wszystkich mostach w obr

ę

bie stacji, mijanek i przystanków osobowych.

4. Na mostach o długo

ś

ci ponad 5 m powinno si

ę

wykonywa

ć

odbojnice lub inne urz

ą

dzenia

zabezpieczaj

ą

ce tabor w przypadku wykolejenia.

§ 85. 1. Dla zapewnienia swobodnego i bezpiecznego przepływu wód, we wszystkich przypadkach,

w których nie wyst

ę

puje konieczno

ść

budowy mostów, powinno si

ę

wykonywa

ć

przepusty.

2. Nie wolno budowa

ć

przepustów drewnianych. Do budowy przepustów prowizorycznych powinno

si

ę

stosowa

ć

rury

ż

elbetowe.

3. Otwory przepustów prostok

ą

tnych powinny mie

ć

szeroko

ść

nie mniejsz

ą

ni

ż

0,60 m, a otwory

przepustów rurowych powinny mie

ć ś

rednic

ę

wewn

ę

trzn

ą

nie mniejsz

ą

ni

ż

0,60 m. Przepusty rurowe o

długo

ś

ci ponad 12 m nale

ż

y wykonywa

ć

o

ś

rednicy wewn

ę

trznej nie mniejszej ni

ż

0,80 m.

4. Je

ż

eli przepust słu

ż

y jednocze

ś

nie do przep

ę

dzania bydła, to szeroko

ść

otworu w

ś

wietle nie

powinna by

ć

mniejsza ni

ż

3 m, a wysoko

ść

od powierzchni drogi do dolnej powierzchni sklepienia nie

mniejsza ni

ż

2 m.

5. Wzniesienie

stopki

szyny

nad

powierzchni

ę

sklepienia

w

przepustach

rurowych

nie

obetonowanych i sklepionych powinno wynosi

ć

co najmniej 0,65 m, a w przepustach płaskich i rurowych

obetonowanych - co najmniej 0,30 m.

Dział V

Budowle kolejowe na liniach szerokotorowych

Rozdział 1

Warunki ogólne

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

§ 86. 1. W sprawach nie unormowanych w niniejszym dziale stosuje si

ę

odpowiednio przepisy działu

III.

Rozdział 2

Nawierzchnia kolejowa

§ 87. 1. Szeroko

ść

toru powinna by

ć

mierzona na odcinku prostym 13 mm poni

ż

ej górnej

powierzchni główki szyny. Szeroko

ść

nominalna dla linii nowo budowanej powinna wynosi

ć

1.520 mm.

Mo

ż

liwa jest szeroko

ść

1.524 mm.

2. Na łukach o promieniach mniejszych od 350 m szeroko

ść

toru powinno si

ę

odpowiednio zwi

ę

kszy

ć

do warto

ś

ci okre

ś

lonych w tabeli 5.1.

Tabela 5.1

Szeroko

ść

toru w łukach [mm]

Promie

ń

łuku [m]

Dla szeroko

ś

ci toru [mm]

1520

1524

Tor w łukach o R

350 m

1520

1524

Tor w łukach 300

R < 350m

1530

1530

Tor w łukach R < 300m

1535

1540

3. Poszerzenie toru przy przej

ś

ciu z prostej w łuk wykonuje si

ę

na całej długo

ś

ci krzywej

przej

ś

ciowej, a w przypadku jej braku - na odcinku prostym przyległym do łuku, przy zachowaniu

warunku,

ż

e zmiana poszerzenia nie przekracza 1 mm/m.

§ 88. 1. Na odcinkach prostych toru górne kraw

ę

dzie główek szyn obu toków powinny znajdowa

ć

si

ę

na jednym poziomie.

2. Na odcinkach prostych mo

ż

liwe jest układanie jednego toku szynowego wy

ż

ej w stosunku do

drugiego o 4 mm na całej długo

ś

ci odcinka. Je

ż

eli na odcinku tym znajduj

ą

si

ę

mosty z mostownicami, na

których jazda odbywa si

ę

gór

ą

, i mosty te s

ą

długo

ś

ci mniejszej ni

ż

25 m, to na nich równie

ż

zachowuje

si

ę

tak

ą

sam

ą

ż

nic

ę

wysoko

ś

ci poło

ż

enia toków szynowych.

3. Nie dopuszcza si

ę

stosowania stałej ró

ż

nicy poło

ż

enia toków szynowych w tunelach na

pozostałych mostach o długo

ś

ci 25 m i na podej

ś

ciach do nich oraz w rozjazdach.

4. Na liniach dwutorowych toki szynowe zewn

ę

trzne ustawia si

ę

wy

ż

ej ni

ż

toki szynowe wewn

ę

trzne.

§ 89. 1. W łukach o promieniu 4.000 m i mniejszym zewn

ę

trzny tok szynowy powinien by

ć

podniesiony w stosunku do toku wewn

ę

trznego o warto

ść

przechyłki (h) wyliczonej ze wzoru:

11,8 x v

2

min

s

11,8 x v

2

max

s

------------ + --- at

h

------------- - --- adop

R

g

R

g

gdzie:
Vmin - minimalna pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów [km/h],

R - promie

ń

łuku [m],

Umax - maksymalna pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów [km/h],

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

g - przyspieszenie ziemskie 9,81 m/s

2

,

s - szeroko

ść

toru [m],

at - dopuszczalne przyspieszenie do

ś

rodkowe według tabeli 3.9,

adop - dopuszczalne niezrównowa

ż

one przyspieszenie od

ś

rodkowe 0,7 m/s

2

przy czym obliczon

ą

warto

ść

przechyłki zaokr

ą

gla si

ę

do 5 mm.

2. Przechyłka na łuku nie mo

ż

e by

ć

wi

ę

ksza ni

ż

150 mm.

3. Na liniach dwu- i wielotorowych poło

ż

onych na pochyleniach, gdzie pr

ę

dko

ść

poci

ą

gów w ró

ż

nych

kierunkach mo

ż

e by

ć

ż

na, warto

ść

przechyłki oblicza si

ę

dla ka

ż

dego kierunku oddzielnie. Je

ż

eli w łuku

przechyłka w torze wewn

ę

trznym jest mniejsza ni

ż

przechyłka w torze zewn

ę

trznym, to dla ustalenia jej

warto

ś

ci nale

ż

y bra

ć

pod uwag

ę

skrajni

ę

budowli.

4. W torach stacyjnych poło

ż

onych w łukach, po których pr

ę

dko

ść

jazdy nie przekracza 25 km/h,

przechyłki nie stosuje si

ę

.

§ 90. 1. Ł

ą

czenie torów w łuku z torem na prostej oraz ł

ą

czenie torów w łukach o ró

ż

nych

promieniach powinno by

ć

wykonywane za pomoc

ą

krzywych przej

ś

ciowych.

2. Krzywej przej

ś

ciowej mo

ż

na nie wykonywa

ć

przy poł

ą

czeniu:

1) prostej z łukiem o promieniu wi

ę

kszym ni

ż

3.000 m,

2) łuku z łukiem o promieniu R1 i R2, których ró

ż

nica krzywizn spełnia nast

ę

puj

ą

c

ą

nierówno

ść

:

|

1

1

|

1

| --- - --- |

-------

|

R1

R2 |

3.000

3. Długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej okre

ś

la si

ę

nast

ę

puj

ą

co:

1) przy poł

ą

czeniu prostej z łukiem na linii jednotorowej lub na linii wielotorowej dla toru zewn

ę

trznego:

I = h

Idop

gdzie:
I - długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej w [m],

h - warto

ść

przechyłki w [mm],

Idop- minimalna długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej według tabeli 5.2,

2) na linii wielotorowej przy poł

ą

czeniu prostej z łukiem dla toru wewn

ę

trznego przy równoczesnym

wykonywaniu poszerzenia mi

ę

dzytorza:

__________________

Iwew =

24 R x dm + I

2

zew

Idop

gdzie:
Iwew - długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej w [m],

R - warto

ść

promienia łuku w [m],

dm - poszerzenie mi

ę

dzytorza w [m],

Izew - długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej w torze zewn

ę

trznym w [m],

Idop - minimalna długo

ść

krzywej przej

ś

ciowej według tabeli 5.2,

Tabela 5.2

Długo

ś

ci krzywych przej

ś

ciowych

Warto

ść

promienia łuku [m]

Minimalna długo

ść

krzywej

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

przej

ś

ciowej [m]

R

1.500

30

1.000

R < 1.500

40

710

R < 1.000

50

R < 710

60

3) przy poł

ą

czeniu dwóch łuków jednego kierunku, gdy ró

ż

nica ich krzywizn jest wi

ę

ksza ni

ż

1:3.000:

I =

h

30 m

gdzie:

h - ró

ż

nica przechyłek na łukach w [mm].

§ 91. 1. Dla osi

ą

gni

ę

cia na cz

ęś

ci kolistej łuku wymaganej przechyłki wykonuje si

ę

ramp

ę

przechyłkow

ą

na całej długo

ś

ci krzywej przej

ś

ciowej, a przy braku krzywej przej

ś

ciowej - na odcinku

prostym przyległym do łuku.

2. Pochylenie rampy przechyłkowej nie powinno by

ć

wi

ę

ksze ni

ż

1:1.000, z tym

ż

e w trudnych

warunkach terenowych mo

ż

liwe jest zwi

ę

kszenie pochylenia rampy do 3:1.000.

§ 92. 1. Przy wykonaniu ramp przechyłkowych dla dwóch łuków poło

ż

onych blisko siebie do długo

ś

ci

wstawki prostej pomi

ę

dzy łukami powinno si

ę

:

1) dostosowa

ć

długo

ść

odcinka prostego pomi

ę

dzy wykonanymi rampami przechyłkowymi, który nie

powinien by

ć

mniejszy ni

ż

25 m,

2) zwi

ę

kszy

ć

pochylenie ramp do 3:1.000, je

ż

eli długo

ść

odcinka prostego pomi

ę

dzy rampami jest

mniejsza ni

ż

25 m,

3) wykona

ć

przechyłk

ę

na całej długo

ś

ci wstawki prostej, je

ż

eli długo

ść

odcinka prostego pomi

ę

dzy

rampami nadal jest mniejsza ni

ż

25 m, z tym

ż

e:

a) przechyłka ta powinna by

ć

równa przechyłce w łuku, je

ż

eli promienie obu łuków s

ą

jednakowe,

b) je

ż

eli promienie obu łuków s

ą

ż

ne, to wi

ę

ksz

ą

przechyłk

ę

zmniejsza si

ę

stopniowo na całej

długo

ś

ci prostej a

ż

do warto

ś

ci przechyłki mniejszej.

2. Je

ż

eli łuki jednego kierunku, ale o ró

ż

nych promieniach, ł

ą

cz

ą

si

ę

krzyw

ą

przej

ś

ciow

ą

, to ramp

ę

przechyłkow

ą

(od przechyłki wi

ę

kszej do mniejszej) oraz ewentualne poszerzenie toru wykonuje si

ę

na

długo

ś

ci tej krzywej. Przy braku krzywej przej

ś

ciowej rampy przechyłkowe i poszerzenia wykonywane s

ą

na łuku o wi

ę

kszym promieniu.

3. Przy łukach ró

ż

nego kierunku wymagana długo

ść

wstawki prostej pomi

ę

dzy rampami powinna

wynosi

ć

25 m, z tym

ż

e w trudnych warunkach terenowych mo

ż

liwe jest:

1) zmniejszenie do 15 m długo

ś

ci wstawki,

2) zwi

ę

kszenie pochylenia ramp do 3:1.000,

3) przesuni

ę

cie pocz

ą

tku rampy tak, aby na pocz

ą

tku łuku przechyłka była równa połowie warto

ś

ci

przechyłki na łuku.

§ 93. Przy poł

ą

czeniu odcinka prostego toru z ró

ż

nic

ą

4 mm w poło

ż

eniu toków szynowych z torem w

łuku ramp

ę

przechyłkow

ą

wykonuje si

ę

z uwzgl

ę

dnieniem ró

ż

nicy poło

ż

enia toków szynowych na

odcinku prostym.

Rozdział 3

Skrajnia budowli

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

§ 94. 1. Budowle i urz

ą

dzenia kolejowe usytuowane na liniach szerokotorowych powinny odpowiada

ć

wymogom skrajni przedstawionej na rys. 5.1.

rys.5.1

2. Odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami torów na odcinkach prostych linii dwutorowych nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

4.100 mm. Na liniach trzy- i czterotorowych odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami drugiego i trzeciego

toru na odcinkach prostych nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

5.000 mm.

3. Przy odległo

ś

ci pomi

ę

dzy osiami torów poło

ż

onych w łukach o promieniach mniejszych ni

ż

4.000

m powinno si

ę

stosowa

ć

zwi

ę

kszenie skrajni budowli o warto

ś

ci okre

ś

lone dla skrajni budowli kolei

normalnotorowych, okre

ś

lone w Polskich Normach.

4. Odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami torów stacyjnych poło

ż

onych na prostych nie mo

ż

e by

ć

mniejsza ni

ż

4.800 mm, z tym

ż

e odległo

ść

ta w przypadku torów przeładunkowych, odstawczych oraz o mniejszym

znaczeniu w pracy stacji mo

ż

e by

ć

zmniejszona do 4.500 mm; odległo

ś

ci pomi

ę

dzy osiami torów

przeznaczonych do bezpo

ś

redniego przeładunku towarów z wagonu do wagonu mo

ż

e by

ć

zmniejszona

do 3.600 mm.

5. Odległo

ść

pomi

ę

dzy osiami torów głównych zasadniczych przechodz

ą

cych na zewn

ą

trz układu

torowego stacji mo

ż

e by

ć

równa odległo

ś

ci tych osi na szlaku.

Rozdział 4

Kształtowanie układów torowych stacji

§ 95. 1. Rozjazdy układane w stacyjne tory główne powinny umo

ż

liwia

ć

przejazd poci

ą

gów po prostej

z pr

ę

dko

ś

ci

ą

nie mniejsz

ą

ni

ż

na przyległych szlakach.

2. Rozjazdy i skrzy

ż

owania torów powinny odpowiada

ć

typom szyn uło

ż

onych w torze przyległym do

rozjazdu.

§ 96. 1. Rozjazdy układane w tor powinny posiada

ć

krzy

ż

ownice nast

ę

puj

ą

cych typów:

a) w torach głównych zasadniczych i głównych dodatkowych - o skosie 1:9,
b) w torach przyjazdowo-odjazdowych dla ruchu towarowego - o skosie nie wi

ę

kszym ni

ż

1:9.

2. Zabrania si

ę

montowania w torach głównych stacyjnych rozjazdów w łukach na liniach, na których

przewiduje si

ę

ruch poci

ą

gów z pr

ę

dko

ś

ci

ą

wi

ę

ksz

ą

lub równ

ą

100 km/h.

3. Zabrania si

ę

montowania rozjazdów krzy

ż

owych w torach głównych stacyjnych na liniach, na

których przewiduje si

ę

ruch poci

ą

gów z pr

ę

dko

ś

ci

ą

wi

ę

ksz

ą

ni

ż

70 km/h.

§ 97. 1. Przy montowaniu w torach głównych przyjazdowo-odjazdowych dwóch rozjazdów o tych

samych skosach i promieniach zwróconych ku sobie pocz

ą

tkami iglic z odgał

ę

zieniem na obie strony toru

prostego powinno si

ę

zachowa

ć

wstawk

ę

toru prostego o długo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

12,50 m, a w

trudnych warunkach - nie mniejszej ni

ż

6,25 m. Szeroko

ść

toru na długo

ś

ci wstawki powinna by

ć

taka

sama jak w stykach opornic.

2. Przy montowaniu w torach głównych przyjazdowo-odjazdowych dwóch rozjazdów o takich samych

skosach i promieniach, zwróconych ku sobie pocz

ą

tkami iglic, z odgał

ę

zieniem na jedn

ą

stron

ę

toru

prostego, powinno si

ę

zachowa

ć

wstawk

ę

toru prostego o długo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

12,50 m, a w

trudnych warunkach terenowych - nie mniejszej ni

ż

6,25 m; mo

ż

liwe jest niestosowanie wstawki prostej

na przebudowywanych stacjach, je

ż

eli odległo

ść

mi

ę

dzy pocz

ą

tkami iglic w rozjazdach przyległych tego

samego typu i skosu wynosi nie mniej ni

ż

8,66 m.

3. Mo

ż

liwe jest niestosowanie wstawki toru prostego, o której mowa w ust.1 i 2, przy montowaniu

rozjazdów w pozostałych torach stacyjnych.

4. Przy montowaniu dwóch nast

ę

puj

ą

cych po sobie rozjazdów długo

ść

wstawki prostej w torach

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

przyjazdowo-odjazdowych pomi

ę

dzy rozjazdami nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

12,50 m; w pozostałych

torach i w trudnych warunkach ternowych nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

6,25 m.

5. Przy montowaniu przyległych rozjazdów symetrycznych o skosie 1:6 na przyjazdowo-odjazdowych

torach ruchu wył

ą

cznie towarowego wstawka prosta pomi

ę

dzy rozjazdami powinna by

ć

nie mniejsza ni

ż

7,46 m, w pozostałych torach - ni

ż

6,25 m, a w trudnych warunkach terenowych - nie mniejsza ni

ż

4,50

m.

6. Przy układaniu przyległych rozjazdów z szyn ró

ż

nego typu, we wszystkich przypadkach, o których

mowa w ust. 1-5, stosuje si

ę

wstawk

ę

prost

ą

o długo

ś

ci nie mniejszej ni

ż

12,5 m.

7. Ustalenie standardów konstrukcyjnych nawierzchni nale

ż

y do zarz

ą

du kolei.

Dział VI

Kolejowe budowle towarzysz

ą

ce

Rozdział 1

Obiekty do obsługi podró

ż

nych

§ 98. 1. Obiekty do obsługi osób mog

ą

by

ć

usytuowane na stacjach i przystankach osobowych.

2. Perony stanowi

ą

ce budowle przeznaczone do wsiadania i wysiadania osób oraz załadunku i

wyładunku przesyłek baga

ż

owych i pocztowych powinny by

ć

usytuowane równolegle do osi torów, w

odległo

ś

ci okre

ś

lonej wymogami skrajni.

3. W zale

ż

no

ś

ci od potrzeb technologicznych pracy stacji przy projektowaniu peronów i przystanków

osobowych powinno si

ę

ustali

ć

:

1) liczb

ę

peronów oraz liczb

ę

kraw

ę

dzi peronowych,

2) odpowiednie usytuowanie peronów, wynikaj

ą

ce z poło

ż

enia peronów wzgl

ę

dem torów,

3) sposób doj

ś

cia do peronów,

4) mo

ż

liwo

ść

obsługi osób niepełnosprawnych,

5) mo

ż

liwo

ś

ci obsługi baga

ż

owej,

6) długo

ść

i szeroko

ść

peronów.

4. Perony lokalizuje si

ę

wył

ą

cznie przy torach głównych zasadniczych i dodatkowych. Perony nie

powinny by

ć

lokalizowane przy torach o pochyleniach wi

ę

kszych ni

ż

6‰, a na przystankach osobowych -

o pochyleniach wi

ę

kszych ni

ż

10‰.

5. Usytuowanie peronu pomi

ę

dzy torami wymaga zachowania minimalnych rozstawów torów

okre

ś

lonych w § 45.

6. Perony, w miar

ę

mo

ż

liwo

ś

ci, powinny by

ć

usytuowane wdłu

ż

torów na odcinkach prostych; w

trudnych warunkach terenowych dopuszcza si

ę

usytuowanie peronów w łuku o promieniu wi

ę

kszym lub

równym 300 m, pod warunkiem zainstalowania urz

ą

dze

ń

umo

ż

liwiaj

ą

cych obsłudze pojazdu trakcyjnego

obserwacj

ę

całego składu poci

ą

gu od strony peronu.

7. Odległo

ść

kraw

ę

dzi peronu od osi toru powinna by

ć

zgodna z wymogami skrajni i wynosi

ć

1,725

m, przy czym dla peronu w łuku odległo

ść

t

ę

nale

ż

y zwi

ę

kszy

ć

zgodnie z wymogami skrajni budowli

okre

ś

lonymi w Polskich Normach.

8. Wysoko

ść

peronu powinna wynosi

ć

0,55 m nad główk

ę

szyny, z tym

ż

e mo

ż

liwe jest, za zgod

ą

zarz

ą

du kolei, budowanie peronów o wysoko

ś

ci 0,76 m na liniach kolejowych, na których prowadzony

jest ruch podmiejski. Wysoko

ść

wydzielonych peronów baga

ż

owych wynosi 0,30 m.

9. Długo

ść

peronu, w zale

ż

no

ś

ci od długo

ś

ci poci

ą

gów zatrzymuj

ą

cych si

ę

przy peronie, powinna

wynosi

ć

:

1) 400 m - dla poci

ą

gów 16-wagonowych,

2) 300 m - dla poci

ą

gów 12-wagonowych,

3) 200 m - dla poci

ą

gów 8-wagonowych.

10. Przy ustalaniu szeroko

ś

ci peronu powinno si

ę

uwzgl

ę

dnia

ć

: pas bezpiecze

ń

stwa, pas

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

powierzchni zabudowanej oraz pas powierzchni u

ż

ytkowej.

11. Pas bezpiecze

ń

stwa, na którym nie wolno przebywa

ć

podró

ż

nym podczas wjazdu, przejazdu bez

zatrzymania oraz odjazdu pojazdów kolejowych, mierzony jest od kraw

ę

dzi peronu. Pas ten powinien by

ć

trwa i wyra

ź

nie oznaczony.

12. Szeroko

ść

pasa bezpiecze

ń

stwa powieinna wynosi

ć

nie mniej ni

ż

:

1) 0,75 m - na peronach, gdzie zatrzymuj

ą

si

ę

wszystkie pojazdy kolejowe lub pr

ę

dko

ść

pojazdu bez

zatrzymania jest mniejsza ni

ż

40 km/h,

2) 1,00 m - na peronach usytuowanych przy liniach kolejowych, po których mo

ż

liwe s

ą

przejazdy

pojazdów kolejowych bez zatrzymania z pr

ę

dko

ś

ci

ą

40 km/h

v < 140 km/h,

3) 1,50 m - na peronh usytuowanych przy liniach ko blejowych, po których mo

ż

liwe s

ą

przejazdy

pojazdów kolejowych bez zatrzymania z pr

ę

dko

ś

ci

ą

v

140 km/h.

13. Pas powierzchni zabudowanej peronu powinien by

ć

przeznaczony na usytuowanie obiektów

przeznaczonych dla podró

ż

nych, w szczególno

ś

ci poczekalni, wind, wej

ść

do tunelu lub na kładk

ę

,

punktów handlowych.

14. Pas powierzchni u

ż

ytkowej peronu jest przeznaczony dla podró

ż

nych oczekuj

ą

cych na pojazd

kolejowy.

15. Szeroko

ść

pasa powierzchni u

ż

ytkowej peronu wynika z długo

ś

ci pojazdów kolejowych oraz

maksymalnej liczby pasa

ż

erów przebywaj

ą

cych jednocze

ś

nie na peronie, przy zało

ż

eniu,

ż

e pasa

ż

er z

baga

ż

em zajmuje 0,50 m

2

, a bez baga

ż

u - 0,33 m

2

powierzchni peronu; je

ż

eli na pasie powierzchni

u

ż

ytkowej przewiduje si

ę

zabudow

ę

, umieszczenie ławek lub innych urz

ą

dze

ń

, nale

ż

y odpowiednio

zwi

ę

kszy

ć

szeroko

ść

peronu.

16. Najmniejsza szeroko

ść

pasa powierzchni u

ż

ytkowej wzdłu

ż

całego peronu nie mo

ż

e wynosi

ć

mniej ni

ż

2 m, licz

ą

c od wewn

ę

trznej kraw

ę

dzi pasa bezpiecze

ń

stwa w kierunku do osi peronu lub do

zewn

ę

trznych kraw

ę

dzi budowli znajduj

ą

cych si

ę

na peronie.

17. Na stacjach osobowych prowadz

ą

cych odpraw

ę

baga

ż

u przy ustalaniu szeroko

ś

ci peronu

powinno si

ę

uwzgl

ę

dni

ć

mo

ż

liwo

ść

swobodnego dojazdu i poruszania si

ę

wózków baga

ż

owych poprzez

zastosowanie pochylni na ko

ń

cu peronu lub d

ź

wigów baga

ż

owych.

18. Nawierzchnia peronów powinna by

ć

szorstka równie

ż

w warunkach zawilgocenia, uło

ż

ona ze

spadkiem poprzecznym 1-3%; warto

ść

spadku na pasie bezpiecze

ń

stwa nie powinna przekroczy

ć

1%.

19. Do oblicze

ń

wytrzymało

ś

ciowych nawierzchni peronu powinno si

ę

przyjmowa

ć

obci

ąż

enia:

1) ci

ą

głe, tłumem ludzi - o warto

ś

ci 0,5 Mg/m

2

,

2) wózków baga

ż

owych, według projektowanych obci

ąż

e

ń

rzeczywistych.

20. Na stacjach i przystankach osobowych powinno si

ę

budowa

ć

w miar

ę

mo

ż

liwo

ś

ci wiaty

zabezpieczaj

ą

ce osoby przebywaj

ą

ce na peronie przed opadami atmosferycznymi, w dostosowaniu do

istniej

ą

cych lub przewidywanych lokalizacji przej

ść

dla pieszych, stanowi

ą

cych doj

ś

cie do peronu lub

poczekalni peronowych, przy czym:

1) szeroko

ść

wiaty powinna uwzgl

ę

dnia

ć

wymagania skrajni budowli,

2) architektura wiat powinna by

ć

dostosowana do otoczenia i charakteru budynku dworca oraz obiektów

usytuowanych na peronie,

3) odprowadzenie wód opadowych z wiaty do przewodów kanalizacyjnych lub rowów odwadniaj

ą

cych

powinno odbywa

ć

si

ę

za pomoc

ą

rur spustowych,

4) wiata nie mo

ż

e zasłania

ć

widoczno

ś

ci sygnałów i wska

ź

ników kolejowych,

5) wiata

stalowa

na

liniach

zelektryfikowanych

powinna

by

ć

zabezpieczona

przed

korozj

ą

elektrolityczn

ą

.

21. Na stacjach i przystankach osobowych, na których znajduj

ą

si

ę

perony niskie o wysoko

ś

ci 0,30 m

naprzeciwległe, w celu uniemo

ż

liwienia przechodzenia przez tory w miejscach do tego nie

przystosowanych, powinno si

ę

na mi

ę

dzytorzu zało

ż

y

ć

na długo

ś

ci peronów siatki (bariery) ochronne o

wysoko

ś

ci co najmniej 0,90 m, je

ż

eli nie b

ę

d

ą

kolidowały z wymogami skrajni budowli.

§ 99. 1. Perony powinny by

ć

poł

ą

czone z budynkiem dworca lub przystanków osobowych

specjalnymi wyra

ź

nie oznaczonymi przej

ś

ciami; w zale

ż

no

ś

ci od nat

ęż

enia ruchu mo

ż

e by

ć

wykonanych

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

od jednego do trzech przej

ść

równoległych.

2. Usytuowanie poł

ą

cze

ń

dworca z peronami powinno zapewnia

ć

jak najkrótsz

ą

drog

ę

przej

ś

cia.

Powinno si

ę

d

ąż

y

ć

do rozdzielenia potoków pasa

ż

erów przyje

ż

d

ż

aj

ą

cych od wyje

ż

d

ż

aj

ą

cych, a przej

ś

cia

dla pasa

ż

erów wychodz

ą

cych z peronów powinny umo

ż

liwia

ć

wyj

ś

cie z pomini

ę

ciem budynku dworca.

Rozdział 2

Przej

ś

cia przez tory kolejowe

§ 100. 1. Na liniach o niewielkim nat

ęż

eniu ruchu poci

ą

gów mo

ż

liwe jest wykonywanie naziemnych

przej

ść

przez tory kolejowe dla pieszych i ruchu baga

ż

owego, zwanych dalej "przej

ś

ciami". Przej

ś

cia

powinny by

ć

zlokalizowane w miejscach zapewniaj

ą

cych dobr

ą

widoczno

ść

linii kolejowej w obu

kierunkach. Liczba przej

ść

powinna wynika

ć

z nat

ęż

enia ruchu pieszego lub baga

ż

owego.

2. Przej

ś

cia przez wi

ę

cej ni

ż

trzy tory kolejowe, przej

ś

cia przez tor, gdzie pr

ę

dko

ść

przeje

ż

d

ż

aj

ą

cych

poci

ą

gów przekracza 15 km/h, oraz przy braku widoczno

ś

ci nadje

ż

d

ż

aj

ą

cych poci

ą

gów, powinny by

ć

zabezpieczone zaporami zamykanymi na czas przejazdu poci

ą

gu oraz wyposa

ż

one w sygnalizacj

ę

ś

wietln

ą

i d

ź

wi

ę

kow

ą

.

3. Nie strze

ż

one przej

ś

cia przez tory do peronów powinny by

ć

zabezpieczone labiryntami,

wykonanymi na doj

ś

ciach do przej

ść

, o wysoko

ś

ci nie mniejszej ni

ż

1,25 m i szeroko

ś

ci 1,60 m,

wymuszaj

ą

cymi

obserwacj

ę

w

kierunku

nadje

ż

d

ż

aj

ą

cego

poci

ą

gu

oraz

zapewniaj

ą

cymi

dobr

ą

widoczno

ść

nadje

ż

d

ż

aj

ą

cych poci

ą

gów.

4. Szeroko

ść

przej

ś

cia przez tory powinna by

ć

nie mniejsza ni

ż

2,40 m.

5. Przej

ś

cie na całej długo

ś

ci powinno by

ć

równe z poziomem szyn kolejowych oraz wykonane z

materiałów niepalnych, zapewniaj

ą

cych równ

ą

, szorstk

ą

i trwał

ą

powierzchni

ę

; tymczasowe przej

ś

cia

naziemne dla pieszych mog

ą

by

ć

wykonane z drewnianych podkładów starych u

ż

ytecznych, z tym

ż

e

musz

ą

spełnia

ć

wszystkie wymogi bezpiecznego u

ż

ytkowania.

6. Na doj

ś

ciach do przej

ść

nie wolno wykonywa

ć

schodów, a w przypadku ró

ż

nicy poziomów

powinno si

ę

wykonywa

ć

pochylnie o nachyleniu nie wi

ę

kszym ni

ż

7% i długo

ś

ci nie wi

ę

kszej ni

ż

6 m; co

najmniej z jednej strony pochylni na wysoko

ś

ci 0,90 m powinna by

ć

umieszczona por

ę

cz dla ułatwienia

ruchu osób niepełnosprawnych.

7. Przej

ś

cie przez tory powinno mie

ć

zapewnione w porze nocnej o

ś

wietlenie górne o nat

ęż

eniu nie

mniejszym ni

ż

50 lx (luksów).

§ 101. 1. Przej

ś

cia pod torami wykonywane s

ą

, w szczególno

ś

ci w razie konieczno

ś

ci wykonania

bezkolizyjnych doj

ść

do peronów lub przej

ść

przez grup

ę

torów, dla du

ż

ej liczby osób oraz w celu

prowadzenia ruchu baga

ż

owego.

2. Lokalizacja przej

ść

pod torami powinna wynika

ć

z analizy ci

ą

gów komunikacyjnych na obszarze

kolejowym.

3. Szeroko

ść

przej

ś

cia powinna wynika

ć

z nat

ęż

enia ruchu pieszego w okresie szczytowym i nie

mo

ż

e by

ć

mniejsza od 3 m, a jego wysoko

ść

liczona od najwy

ż

szego poziomu posadzki na pa

ś

mie ruchu

- nie mniejsza ni

ż

2,40 m.

4. Konstrukcja przej

ś

cia powinna odznacza

ć

si

ę

trwało

ś

ci

ą

, spełnia

ć

warunki okre

ś

lone w odr

ę

bnych

przepisach oraz wymagania wytrzymało

ś

ciowe okre

ś

lone w Polskich Normach, przy czym:

1) wody gruntowe wyst

ę

puj

ą

ce w s

ą

siedztwie przej

ść

powinno si

ę

odprowadzi

ć

od przej

ś

cia lub obni

ż

y

ć

ich poziom; w przypadku wyst

ę

powania wód gruntowych nie daj

ą

cych si

ę

odprowadzi

ć

konstrukcj

ę

przej

ś

cia powinno si

ę

zabezpieczy

ć

szczeln

ą

wann

ą

izolacyjn

ą

, si

ę

gaj

ą

c

ą

co najmniej 0,50 m ponad

najwy

ż

szy przewidywany poziom wód gruntowych,

2) wzdłu

ż ś

cian powinno si

ę

uło

ż

y

ć

drena

ż

na gł

ę

boko

ś

ci umo

ż

liwiaj

ą

cej odwodnienie

ś

cian,

3) posadzka powinna mie

ć

odpowiednie pochylenia w stron

ę

cieków umo

ż

liwiaj

ą

cych grawitacyjny

spływ wód do studzienek,

4) wej

ś

cia powinny by

ć

zabezpieczone przed przedostawaniem si

ę

opadów atmosferycznych,

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

5) nawierzchnia posadzki powinna posiada

ć

du

żą

szorstko

ść

,

6) o

ś

wietlenie powinno odpowiada

ć

wymaganiom okre

ś

lonym w przepisach szczególnych oraz Polskich

Normach.

§ 102. 1. W przypadku braku mo

ż

liwo

ś

ci wykonania bezkolizyjnego przej

ś

cia pod torami powinno si

ę

budowa

ć

przej

ś

cia dla pieszych nad torami kolejowymi (kładki).

2. Szeroko

ść

kładki, wynikaj

ą

ca z nat

ęż

enia ruchu pieszego w okresie szczytowym, nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

3,0 m.

3. Odległo

ść

konstrukcji spodu kładki od główki szyny powinna wynika

ć

z obowi

ą

zuj

ą

cej dla danej

linii kolejowej skrajni budowli, z uwzgl

ę

dnieniem warunków elektryfikacji linii oraz przewozów rzeczy z

przekroczon

ą

skrajni

ą

wagonów.

4. Konstrukcja kładki powinna spełnia

ć

wymagania okre

ś

lone w przepisach szczególnych oraz w

Polskich Normach.

5. Kładki dla pieszych powinny by

ć

budowane wył

ą

cznie z materiałów niepalnych.

6. Przy obliczeniach wytrzymało

ś

ciowych kładki nale

ż

y uwzgl

ę

dnia

ć

obci

ąż

enie tłumem ludzi o

warto

ś

ci co najmniej 0,5 Mg/m

2

, obci

ąż

enie

ś

niegiem i wiatrem oraz na liniach zelektryfikowanych lub

przewidzianych do elektryfikacji - obci

ąż

enie podwieszeniem sieci trakcyjnej, z uwzgl

ę

dnieniem

przypadków jednoczesnego zerwania:

1) dwóch lin no

ś

nych - przy podwieszeniu sieci trakcyjnej dla nie wi

ę

cej ni

ż

siedmiu torów,

2) 1/3 ogólnej liczby lin no

ś

nych - przy podwieszeniu sieci trakcyjnej dla ponad siedmiu torów.

Obci

ąż

enie dodatkowe dla przypadku jednostronnego zerwania liny no

ś

nej powinno si

ę

przyjmowa

ć

jako sił

ę

skupion

ą

o warto

ś

ci 16 kN.

7. Podpory mi

ę

dzytorowe kładek oraz ich fundamenty nie mog

ą

wchodzi

ć

w skrajni

ę

budowli na

ę

boko

ść

1,50 m poni

ż

ej główki szyny w odległo

ś

ci 2,20 m od osi toru.

8. Kładki nad liniami zelektryfikowanymi powinny by

ć

wyposa

ż

one w urz

ą

dzenia zabezpieczaj

ą

ce

przed pora

ż

eniem pr

ą

dem. W tym celu powinno si

ę

:

1) po obu stronach kładki wykona

ć

szczelne osłony pionowe o wysoko

ś

ci co najmniej 1 m od poziomu

posadzki kładki i wychodz

ą

ce co najmniej 1 m od najbardziej wysuni

ę

tego elementu sieci trakcyjnej

znajduj

ą

cego si

ę

pod napi

ę

ciem,

2) wszystkie elementy kładki wykonane z materiałów przewodz

ą

cych pr

ą

d elektryczny, znajduj

ą

ce si

ę

w

odległo

ś

ci mniejszej ni

ż

5 m od osi toru elektryfikowanego, powinny by

ć

uszynione.

9. Konstrukcja lub wyposa

ż

enie kładki powinno uniemo

ż

liwia

ć

spływ wód opadowych z kładki na sie

ć

trakcyjn

ą

. Spodnia cz

ęść

pomostu kładki powinna posiada

ć

urz

ą

dzenia uniemo

ż

liwiaj

ą

ce spływ wód

opadowych z kładki na sie

ć

trakcyjn

ą

.

10. Nawierzchnia pomostu kładki powinna by

ć

odporna na

ś

cieranie i wykonana z materiałów o du

ż

ej

szorstko

ś

ci równie

ż

w warunkach zawilgocenia.

11. O

ś

wietlenie kładek powinno odpowiada

ć

wymaganiom okre

ś

lonym w przepisach szczególnych

oraz w Polskich Normach.

§ 103. 1. Schody stosowane jako doj

ś

cia do przej

ść

i kładek dla pieszych powinny odpowiada

ć

wymaganiom okre

ś

lonym w przepisach szczególnych oraz Polskich Normach.

2. Szeroko

ść

schodów b

ę

d

ą

cych przedłu

ż

eniem osi tunelu lub kładki nie powinna by

ć

mniejsza od

szeroko

ś

ci tunelu lub kładki.

3. Nowo budowane lub modernizowane schody powinny by

ć

wyposa

ż

one w pochylnie dla wózków

dzieci

ę

cych, wózków dla osób niepełnosprawnych, rowerów lub urz

ą

dzenia d

ź

wigowe.

4. Przej

ś

cia podziemne i przej

ś

cia nad torami powinno si

ę

wyposa

ż

y

ć

w urz

ą

dzenia d

ź

wigowe w celu

umo

ż

liwienia korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne oraz osoby na wózkach.

Rozdział 3

Obiekty dla obsługi przewozów towarowych

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

§ 104. 1. Rodzaj obiektów i urz

ą

dze

ń

do przeładunku towarów powinien zale

ż

e

ć

od rodzaju

ładunków i sposobu ich przewo

ż

enia.

2. Stacje, na których dokonuje si

ę

odprawy towarów, powinny by

ć

wyposa

ż

one co najmniej w plac

ładunkowy, ramp

ę

ładunkow

ą

oraz magazyn, a ponadto, w zale

ż

no

ś

ci od zakresu i wielko

ś

ci prac

przewozowych, mog

ą

by

ć

wyposa

ż

ane w urz

ą

dzenia przeładunkowe stacjonarne i ruchome oraz inne

urz

ą

dzenia i obiekty niezb

ę

dne dla wykonywania specjalistycznych czynno

ś

ci przeładunkowych.

3. Stacje, o których mowa w ust. 2, powinny posiada

ć

układy torowe ł

ą

cz

ą

ce tory ładunkowe z torami

głównymi, przystosowane do wykonywania czynno

ś

ci manewrowych zwi

ą

zanych z obsług

ą

punktów

ładunkowych, akumulacj

ą

wagonów, odstawianiem wagonów oraz wył

ą

czaniem i wł

ą

czaniem grup

wagonów z i do poci

ą

gów towarowych, jak równie

ż

tory do odstawiania wagonów z materiałami

niebezpiecznymi.

§ 105. 1. Place ładunkowe powinny by

ć

przeznaczone do przeładunku towarów w relacji wagon -

pojazd

samochodowy

oraz

do

składowania

towarów

masowych

przewo

ż

onych

jako

ładunki

całowagonowe, w tym kontenerów, nie wymagaj

ą

cych zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi.

2. Długo

ść

placu ładunkowego powinna odpowiada

ć

co najmniej długo

ś

ci u

ż

ytkowej toru przy placu.

3. Szeroko

ść

placu ładunkowego powinna by

ć

zale

ż

na od wyposa

ż

enia w sprz

ę

t przeładunkowy,

rodzaj i ilo

ś

ci ładunków składowanych na placu oraz od mo

ż

liwo

ś

ci manewrowych pojazdów

samochodowych. Minimalna szeroko

ść

placu ładunkowego powinna wynosi

ć

4 m.

4. Długo

ść

toru przy placu ładunkowym tworzy front ładunkowy i powinna by

ć

dostosowana do

charakteru i ilo

ś

ci przeładunków oraz procesu obsługi punktów ładunkowych.

5. Place ładunkowe powinny by

ć

ograniczone od strony toru kraw

ęż

nikami w odległo

ś

ci 1,60 m od

osi toru i wysoko

ś

ci do 0,30 m nad główk

ę

szyny.

6. Nawierzchnia placów ładunkowych powinna by

ć

utwardzona, o wytrzymało

ś

ci dostosowanej do

nacisków osi pojazdów samochodowych oraz składowanych towarów.

7. Powierzchnia placu powinna posiada

ć

pochylenie 1-3%, przeznaczone do odprowadzenia wód

opadowych. Wody opadowe nale

ż

y odprowadza

ć

do systemu kanalizacyjnego, a przy jego braku - do

rowów odwadniaj

ą

cych. Niedozwolone jest stosowanie pochylenia placu ładunkowego w kierunku toru.

8. Place ładunkowe powinny by

ć

wyposa

ż

one w:

1) urz

ą

dzenia o

ś

wietleniowe zapewniaj

ą

ce o

ś

wietlenie obiektu zgodne z Polskimi Normami,

2) instalacje elektroenergetyczne do podł

ą

czenia urz

ą

dze

ń

przeładunkowych.

§ 106. 1. Rampy ładunkowe, zwane dalej "rampami", powinny by

ć

przeznaczone do przeładunku

ci

ęż

kich przedmiotów, pojazdów, maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz

ż

ywego inwentarza.

2. Rampy boczne powinny mie

ć

wysoko

ść

odpowiadaj

ą

c

ą

wysoko

ś

ci podłogi wagonu, rampy

czołowe za

ś

- wysoko

ść

umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

ładowanie nad zderzakami wagonów.

3. Na stacjach, na których przewidywane s

ą

przeładunki naczep samochodowych w transporcie

kombinowanym,

wysoko

ść

rampy

musi

by

ć

dostosowana

do

wysoko

ś

ci

podłogi

wagonów

przystosowanych do przewozów kombinowanych.

4. W zale

ż

no

ś

ci od przeznaczenia rozró

ż

nia si

ę

rodzaje ramp:

1) jednostronne - z kraw

ę

dzi

ą

przy torze i pochylni

ą

wjazdow

ą

o pochyleniu 1:5 i minimalnej szeroko

ś

ci

drogi ładunkowej na powierzchni rampy 4 m; rampa jednostronna powinna mie

ć

pochylenie 5% od

kraw

ę

dzi w stron

ę

pochylni,

2) dwustronne - z kraw

ę

dziami po obu stronach i drodze ładunkowej o minimalnej szeroko

ś

ci 4 m,

3) przymagazynowe - gdzie przeładunku dokonuje si

ę

w relacji wagon - magazyn.

5. Długo

ść

rampy

powinna

by

ć

dostosowana

do

liczby

jednocze

ś

nie

załadowywanych

i

wyładowywanych wagonów, wynikaj

ą

cej z procesu obsługi punktów ładunkowych stacji, i powinna

wynosi

ć

nie mniej ni

ż

16 m. W uzasadnionych przypadkach rampa mo

ż

e by

ć

usytuowana na całej

długo

ś

ci u

ż

ytkowej toru ładunkowego.

6. Nawierzchnia ramp powinna by

ć

utwardzona do odpowiedniej wytrzymało

ś

ci oraz wykonana z

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

pochyleniem umo

ż

liwiaj

ą

cym odprowadzenie wód opadowych do rowu lub do systemu kanalizacyjnego.

7. Konstrukcja

ś

cianek oporowych ramp powinna by

ć

zgodna z Polskimi Normami.

Ś

cianki oporowe

ramp czołowych powinny by

ć

zabezpieczone belk

ą

energochłonn

ą

na wysoko

ś

ci zderzaków.

8. Na rampach powinny by

ć

instalowane punkty o

ś

wietleniowe.

§ 107. 1. Magazyny

ładunkowe

powinny

by

ć

przeznaczone

do

przechowywania

ładunków

drobnicowych wymagaj

ą

cych zabezpieczenia przed opadami atmosferycznymi oraz kradzie

żą

.

2. Długo

ść

magazynów ładunkowych oraz wiat nad rampami przymagazynowymi powinna by

ć

dostosowana do liczby wagonów podstawianych jednorazowo pod magazyn.

3. Szeroko

ść

magazynu ustala si

ę

w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju przesyłek i technologii prac

przeładunkowych; powinna ona wynosi

ć

nie mniej ni

ż

9 m.

4. Liczba

wrót

magazynu

powinna

by

ć

dostosowana

do

liczby

wagonów

obsługiwanych

równocze

ś

nie; szeroko

ść

wrót powinna umo

ż

liwi

ć

swobodne przeładowywanie ładunków.

5. Usytuowanie podłogi w magazynach powinno by

ć

na tym samym poziomie co ramp

przymagazynowych od strony toru i drogi, a wytrzymało

ść

podłogi powinna odpowiada

ć

obci

ąż

eniu

wózkami baga

ż

owymi i składowanymi ładunkami.

§ 108. 1. Dla obsługi punktów ładunkowych, usytuowanych w miejscach, o których mowa w §

104-106, powinno si

ę

w układzie torowym stacji wydzieli

ć

grup

ę

torów odstawczych, na których b

ę

d

ą

gromadzone wagony podstawione na punkty ładunkowe oraz wagony z punktów ładunkowych
oczekuj

ą

ce na wł

ą

czenie do składu poci

ą

gu.

2. Długo

ść

i liczba torów odstawczych zale

ż

y od liczby punktów ładunkowych oraz liczby wagonów

podstawianych na punkty ładunkowe.

3. Dla umo

ż

liwienia odstawiania wagonów z poci

ą

gu na tory odstawcze oraz z torów odstawczych na

punkty ładunkowe i odwrotnie w układzie torowym stacji nale

ż

y wykona

ć

tor wyci

ą

gowy oraz, w miar

ę

potrzeby, tory komunikacyjne. Długo

ść

toru wyci

ą

gowego powinna by

ć

wi

ę

ksza od ł

ą

cznej długo

ś

ci

jednorazowo przestawianej grupy wagonów, powi

ę

kszonej o długo

ść

lokomotywy manewrowej i drog

ę

hamowania tego składu z pr

ę

dko

ś

ci 20 km/h do zatrzymania si

ę

.

4. Przy torach odstawczych powinno si

ę

przewidzie

ć

wykonanie na mi

ę

dzytorzach

ś

cie

ż

ek, słupów,

sygnalizatorów oraz, w miar

ę

potrzeby, dróg technologicznych.

5. Punkty

ładunkowe,

na

których

dokonuje

si

ę

przeładunku

znacznej

ilo

ś

ci

ładunków

całowagonowych, powinny by

ć

wyposa

ż

ane w:

1) wagi wagonowe - usytuowane na oddzielnym torze wył

ą

czonym z przebiegów manewrowych,

poł

ą

czonym z układem torowym punktu ładunkowego. Tor, na którym zbudowana jest waga,

powinien by

ć

uło

ż

ony w poziomie i na prostej, na długo

ś

ci co najmniej 50 m po obu stronach wagi.

Mechanizm wagi powinien by

ć

oddzielony od nawierzchni kolejowej dla umo

ż

liwienia ruchu

lokomotyw i wagonów w okresie, gdy waga jest nieczynna; no

ś

no

ść

wagi powinna odpowiada

ć

najwi

ę

kszej masie brutto wagonów, za

ś

długo

ść

pomostu - rozstawowi skrajnych osi najdłu

ż

szego

wagonu kolejowego,

2) skrajnik - którego brama powinna by

ć

ustawiona na torze ładunkowym lub wagowym, a tor na

długo

ś

ci 15 m z ka

ż

dej strony od skrajnika powinien by

ć

uło

ż

ony na prostej.

§ 109. 1. Bocznice

kolejowe

powinny

by

ć

poł

ą

czone

z

torami

stacyjnymi,

w

wyj

ą

tkowych

przypadkach za

ś

dopuszcza si

ę

poł

ą

czenie bocznicy z torem szlakowym, pod warunkiem osłoni

ę

cia

punktu odgał

ę

zienia torem ochronnym.

2. Na stacjach obsługuj

ą

cych bocznice powinno si

ę

wyodr

ę

bni

ć

grup

ę

torów zdawczo-odbiorczych,

na których odbywa si

ę

przekazywanie wagonów na bocznic

ę

oraz odbiór wagonów z bocznicy i

przygotowanie ich do wł

ą

czenia do składu poci

ą

gu. Je

ż

eli na bocznic

ę

maj

ą

wje

ż

d

ż

a

ć

poci

ą

gi, wówczas

tory zdawczo-odbiorcze wykonuje si

ę

jako tory główne.

3. Tor na bocznicy powinien odpowiada

ć

warunkom technicznym i konstrukcyjnym co najmniej dla

najni

ż

szej klasy torów okre

ś

lonej przez dany zarz

ą

d kolei.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

4. Pocz

ą

tek bocznicy powinien by

ć

oznakowany w sposób okre

ś

lony przez zarz

ą

d kolei.

5. Tory kolei zakładowej powinny odpowiada

ć

warunkom technicznym i konstrukcyjnym torów

bocznicowych.

Rozdział 4

Obiekty zaplecza technicznego taboru kolejowego

§ 110. 1. Na stacjach, na których nast

ę

puje zmiana lokomotyw oraz ko

ń

czy lub rozpoczyna si

ę

obsługa trakcyjna poci

ą

gów, powinny znajdowa

ć

si

ę

lokomotywownie lub grupy postojowych torów

trakcyjnych.

2. Lokalizacja lokomotywowni w rejonie stacji lub w

ę

zła powinna zapewnia

ć

mo

ż

liwie krótkie i

bezkolizyjne poł

ą

czenie z grupami torów przyjazdowych, odjazdowych i postojowych stacji osobowej

oraz grupami torów przyjazdowych i odjazdowych stacji towarowej. Lokomotywownia powinna by

ć

usytuowana na płaskim terenie.

3. Lokomotywowni

ę

stanowi

ą

:

budynek

główny

z

torami

kolejowymi

oraz

hal

ą

przegl

ą

dowo-naprawcz

ą

, warsztatami, magazynami, pomieszczeniami admistracyjnymi oraz socjalnymi,

magazynami materiałów łatwo palnych, stanowiska kontrolne oraz składowiska zewn

ę

trzne.

4. Wjazd i wyjazd z terenu lokomotywowni powinien odbywa

ć

si

ę

jednym torem komunikacyjnym.

5. Układ torów i rozmieszczenie urz

ą

dze

ń

lokomotywowni powinny zapewnia

ć

bezkolizyjne

przemieszczanie si

ę

lokomotyw przy wykonywaniu ustalonych czynno

ś

ci technologicznych oraz

mo

ż

liwo

ść

omijania urz

ą

dze

ń

w trakcie przemieszczania si

ę

lokomotyw.

6. Długo

ś

ci poszczególnych torów powinny by

ć

dostosowane do procesu technologicznego

lokomotywowni.

7. Podstaw

ą

do wyznaczania długo

ś

ci torów i wyposa

ż

enia lokomotywowni jest liczba lokomotyw i

zespołów trakcyjnych ustalona na podstawie liczby i relacji poci

ą

gów, które dana lokomotywownia

powinna obsługiwa

ć

, z uwzgl

ę

dnieniem liczby lokomotyw rezerwowych mog

ą

cych znajdowa

ć

si

ę

w

naprawie.

8. Mi

ę

dzytorza w lokomotywowni powinny umo

ż

liwi

ć

lokalizacj

ę

dróg technologicznych o szeroko

ś

ci

3,60 m lub utwardzonych

ś

cie

ż

ek o szeroko

ś

ci 1,00 m oraz wymaganych urz

ą

dze

ń

, z zachowaniem

warunków skrajni budowli.

9. Nawierzchnia torów lokomotywowni powinna odpowiada

ć

standardom bocznych torów stacyjnych.

§ 111. 1. Stacje obsługuj

ą

ce du

żą

liczb

ę

wagonów mog

ą

by

ć

wyposa

ż

one w wagonownie, w których

dokonywane s

ą

bie

żą

ce naprawy wagonów.

2. Lokalizacja wagonowni na terenie stacji powinna zapewni

ć

mo

ż

liwie krótkie i bezkolizyjne

poł

ą

czenie z torami kierunkowymi stacji towarowej lub torami postojowymi stacji osobowej; teren

lokalizacji wagonowni powinien by

ć

płaski.

3. Układ torowy wagonowni mo

ż

e obejmowa

ć

tory: dla wagonów oczekuj

ą

cych na napraw

ę

-

naprawcze i przegl

ą

dowe, dla wagonów po naprawie - objazdowe i komunikacyjne, wyci

ą

gowe, wagowe,

dla magazynowania zestawów kołowych oraz magazynowe.

4. Długo

ść

torów, o których mowa w ust. 3, powinna by

ć

dostosowana do procesu technologicznego

wagonowni.

5. Podstaw

ą

do wyznaczania długo

ś

ci torów i wyposa

ż

enia jest liczba wagonów mog

ą

cych by

ć

jednocze

ś

nie w naprawie.

6. Mi

ę

dzytorza w wagonowniach powinny umo

ż

liwi

ć

lokalizacj

ę

dróg technologicznych o szeroko

ś

ci

3,60 m lub utwardzonych

ś

cie

ż

ek o szeroko

ś

ci 1,00 m oraz wymaganych urz

ą

dze

ń

, z zachowaniem

warunków skrajni budowli.

7. Nawierzchnia torów wagonowni powinna odpowiada

ć

standardom bocznych torów stacyjnych.

Rozdział 5

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

Budowle i urz

ą

dzenia sterowania ruchem kolejowym

§ 112. 1. Urz

ą

dzenia techniczne zwi

ą

zane ze sterowaniem ruchem kolejowym, zwane dalej

"urz

ą

dzeniami srk", w zale

ż

no

ś

ci od pełnionych przez nie funkcji, mog

ą

by

ć

:

1) wbudowane bezpo

ś

rednio w elementy konstrukcyjne toru kolejowego,

2) usytuowane na torowisku lub wbudowane w podtorze,
3) umieszczone w specjalnie przeznaczonych do tego celu budynkach (nastawniach), kontenerach lub

innych obiektach spełniaj

ą

cych wymagania odpowiednie do rodzaju zastosowanych urz

ą

dze

ń

.

2. Urz

ą

dzenia srk, o których mowa w ust. 1, powinny by

ć

instalowane poza skrajni

ą

budowli.

3. Urz

ą

dzenia srk, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie mog

ą

osłabi

ć

wytrzymało

ś

ci konstrukcyjnej

elementu drogi szynowej, wpływa

ć

na zmniejszenie trwało

ś

ci eksploatacyjnej drogi oraz powodowa

ć

zmian w warunkach współpracy koła z szyn

ą

.

4. Urz

ą

dzenia srk, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny by

ć

usytuowane w ten sposób, aby nie

utrudnia

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z utrzymaniem i naprawami linii kolejowej oraz nie narusza

ć

systemu

odwodnienia linii kolejowej.

§ 113. 1. O

lokalizacji

i

liczbie

nastawni

powinny

decydowa

ć

wzgl

ę

dy

ruchowe

i

rodzaj

zastosowanych urz

ą

dze

ń

srk.

2. Przy lokalizacji nastawni nale

ż

y uwzgl

ę

dnia

ć

mo

ż

liwo

ść

rozbudowy układu torowego.

§ 114. 1. Elementy konstrukcyjne linii kolejowej bezpo

ś

rednio współpracuj

ą

ce z urz

ą

dzeniami srk i

wpływaj

ą

ce na niezawodno

ść

działania tego systemu powinny:

1) posiada

ć

wymagane parametry elektryczne,

2) by

ć

odizolowane od gruntu,

3) posiada

ć

odpowiedni

ą

trwało

ść

i odporno

ść

na odkształcenia i uszkodzenia,

4) by

ć

wykonane z materiału o odpowiednich cechach fizycznych i chemicznych ze wzgl

ę

du na prac

ę

nawierzchni, jak i systemu sterowania.

2. Przy zabudowie urz

ą

dze

ń

srk, stanowi

ą

cych elementy konstrukcyjne nawierzchni kolejowej, nie

powinno si

ę

dopu

ś

ci

ć

do trwałego naruszenia konstrukcji toru kolejowego.

3. Prace wykonywane w torze kolejowym nie powinny naruszy

ć

istniej

ą

cych urz

ą

dze

ń

srk ani

przerwa

ć

poł

ą

cze

ń

kablowych; w razie konieczno

ś

ci demonta

ż

u urz

ą

dze

ń

srk na czas wykonywanych

robót torowych, powinny one by

ć

odtworzone przed dopuszczeniem ruchu poci

ą

gów.

§ 115. 1. Nawierzchnia w torach i w rozjazdach powinna zapewni

ć

wła

ś

ciw

ą

współprac

ę

z

urz

ą

dzeniami srk.

2. Przy budowie torów, na których b

ę

d

ą

instalowane obwody torowe, nale

ż

y stosowa

ć

:

1) podsypk

ę

tłuczniow

ą

ze skał twardych o grubo

ś

ci warstwy okre

ś

lonej standardem danego toru, lecz

nie mniejszej ni

ż

0,20 m, pod podkładem w osi szyny w najwy

ż

szym punkcie podtorza kolejowego,

2) podkłady lub podrozjazdnice drewniane impregnowane, bez przewierconych na wylot otworów,
3) podkłady i podrozjazdnice betonowe posiadaj

ą

ce dyble z tworzyw sztucznych lub inne rozwi

ą

zania

konstrukcyjne zapewniaj

ą

ce wła

ś

ciw

ą

izolacj

ę

szyn od podkładów,

4) do torów izolowanych - podkłady i podrozjazdnice w stanie suchym o rezystancji nie mniejszej ni

ż

50

k

(kiloomów), mierzonej mi

ę

dzy podkładkami; w warunkach eksploatacji dopuszcza si

ę

warto

ść

rezystancji podtorza nie mniejsz

ą

ni

ż

2

km (omokilometry),

3. W torach i odcinkach izolowanych nie nale

ż

y stosowa

ć

podkładów i podrozjazdnic stalowych oraz

opórek przeciwpełznych.

4. Tory i odcinki izolowane torów powinny posiada

ć

odwodnienie.

§ 116. 1. Dla umo

ż

liwienia przekazywania obsłudze pojazdów trakcyjnych polece

ń

zwi

ą

zanych z

ruchem poci

ą

gów i ruchem manewrowym instaluje si

ę

przy torach urz

ą

dzenia sygnalizacyjne.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

2. Rodzaje, konstrukcje i zasady instalowania urz

ą

dze

ń

sygnalizacyjnych, jak równie

ż

wymagania

dotycz

ą

ce ich wzajemnego powi

ą

zania w urz

ą

dzeniach sterowania ruchem kolejowym ustala zarz

ą

d

kolei.

§ 117. 1. Rozjazdy powinny posiada

ć

zabezpieczenia przed zmian

ą

przeło

ż

enia zwrotnic w czasie

przejazdu pojazdu kolejowego.

2. Zwrotnice, po których odbywaj

ą

si

ę

przejazdy pojazdów kolejowych, powinny by

ć

ą

czone w

system urz

ą

dze

ń

nastawczych.

Rozdział 6

Budowle i urz

ą

dzenia telekomunikacyjne

§ 118. 1. Urz

ą

dzenia sieci telekomunikacyjnej, radiowej lub urz

ą

dzenia innej ł

ą

czno

ś

ci dopuszczonej

do stosowania powinny zapewnia

ć

ł

ą

czno

ść

pomi

ę

dzy jej u

ż

ytkownikami, zgodnie z odr

ę

bnymi

przepisami.

2. Decyzje o rodzaju zastosowanej ł

ą

czno

ś

ci podejmuje zarz

ą

d kolei.

3. Centrale i ł

ą

cza powinny by

ć

wykonane z elementów i układów charakteryzuj

ą

cych si

ę

du

żą

niezawodno

ś

ci

ą

przy zastosowaniu nowoczesnych technologii.

4. Kolejowa sie

ć

ł

ą

czno

ś

ci radiowej stanowi integraln

ą

cz

ęść

kolejowej sieci telekomunikacyjnej.

5. Urz

ą

dzeniami radioł

ą

czno

ś

ci s

ą

anteny radiowo-odbiorcze, urz

ą

dzenia radiowe stacjonarne i

ruchome, które powinny spełnia

ć

parametry okre

ś

lone w odr

ę

bnych przepisach. Warto

ś

ci tych

parametrów powinny by

ć

skoordynowane pomi

ę

dzy poszczególnymi zarz

ą

dami kolei.

Rozdział 7

Urz

ą

dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej i sieci techniczne

§ 119. 1. Kolejowe obiekty budowlane, w zale

ż

no

ś

ci od ich przeznaczenia, powinny by

ć

wyposa

ż

one

w szczególno

ś

ci w:

1) instalacje i urz

ą

dzenia elektroenergetyki nietrakcyjnej,

2) instalacje grzewcze,
3) instalacje gazowe,
4) instalacje wodoci

ą

gowe i kanalizacyjne,

5) instalacje spr

ęż

onego powietrza, klimatyzacje,

6) instalacje ga

ś

nicze.

2. Warunki techniczne sieci oraz instalacji i urz

ą

dze

ń

, o których mowa w ust.1, okre

ś

laj

ą

przepisy

szczególne oraz Polskie Normy.

3. Sieci i instalacje usytuowane na obszarze kolejowym powinny spełnia

ć

dodatkowe wymagania,

szczególnie w zakresie:

1) przestrzegania wymogów skrajni budowli,
2) bezpiecze

ń

stwa eksploatacji linii kolejowej,

3) bezpiecze

ń

stwa pracowników i u

ż

ytkowników kolei,

4) zabezpieczenia przed ingerencj

ą

osób trzecich,

5) niepowodowania zakłóce

ń

w funkcjonowaniu urz

ą

dze

ń

stosowanych przez kolej.

4. Sieci i urz

ą

dzenia podziemne powinny posiada

ć

ochron

ę

przed wpływem pr

ą

dów bł

ą

dz

ą

cych.

5. Skrzy

ż

owanie sieci i instalacji z drog

ą

szynow

ą

, lokalizacja tych skrzy

ż

owa

ń

oraz szczegółowe

warunki techniczne powinny by

ć

ka

ż

dorazowo uzgadniane z zarz

ą

dem kolei.

§ 120. 1. Elektryczne urz

ą

dzenia o

ś

wietleniowe usytuowane na obszarach i w budynkach kolejowych

powinny zapewni

ć

:

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

1) poziom nat

ęż

enia o

ś

wietlenia okre

ś

lony w Polskich Normach,

2) zachowanie równomierno

ś

ci nat

ęż

enia o

ś

wietlenia,

3) wła

ś

ciw

ą

barw

ę ś

wiatła dobran

ą

do przeznaczenia obiektu, jego kolorystyki i wystroju,

4) bezpiecze

ń

stwo pracy kolei.

2. Zasilanie do zewn

ę

trznych punktów o

ś

wietleniowych usytuowanych w pobli

ż

u torów powinno by

ć

doprowadzone podziemnymi liniami kablowymi.

§ 121. Elektroenergetyczne linie kablowe biegn

ą

ce wzdłu

ż

torów powinny by

ć

układane w zakrytych

kanałach kablowych albo bezpo

ś

rednio w ziemi. Miejsce uło

ż

enia kabli powinno by

ć

trwale oznakowane.

§ 122. 1. Układanie sieci gazowych na obszarze kolejowym powinno by

ć

ograniczone do minimum.

2. Sie

ć

gazowa przebiegaj

ą

ca przez obszar kolejowy powinna posiada

ć

na granicy z tym obszarem

zawór odcinaj

ą

cy, umo

ż

liwiaj

ą

cy zamkni

ę

cie dopływu gazu w przypadku awarii sieci lub urz

ą

dze

ń

gazowych podł

ą

czonych do sieci.

§ 123. 1. Sie

ć

wodoci

ą

gowa i kanalizacyjna powinna by

ć

usytuowana na obszarze kolejowym

mo

ż

liwie jak najdalej od urz

ą

dze

ń

torowych zwi

ą

zanych z prowadzeniem ruchu poci

ą

gu, a szczególnie

skablowanych linii elektoenergetycznych oraz urz

ą

dze

ń

sterowania ruchem kolejowym.

2. Usytuowanie na obszarze kolejowym sieci, o której mowa w ust. 1, powinno zapewni

ć

dost

ę

p do

urz

ą

dze

ń

sieci bez powodowania zakłóce

ń

procesów przewozowych, czynno

ś

ci technologicznych oraz

zakłóce

ń

w dost

ę

pie i u

ż

ytkowaniu obiektów kolejowych. Przy projektowaniu sieci równoległej do toru

odległo

ść

od granicy przyległego pasa gruntu powinna wynosi

ć

co najmniej 5 m.

3. Sie

ć

wodoci

ą

gowa przebiegaj

ą

ca przez obszar kolejowy powinna posiada

ć

na granicy z tym

obszarem zawór odcinaj

ą

cy, umo

ż

liwiaj

ą

cy zamkni

ę

cie dopływu wody w przypadku awarii sieci lub

urz

ą

dze

ń

wodnych podł

ą

czonych do sieci.

§ 124. Skrzy

ż

owania lub zbli

ż

enia linii elektroenergetycznych z lini

ą

kolejow

ą

powinny by

ć

zgodne z

Polskimi Normami oraz odpowiada

ć

nast

ę

puj

ą

cym warunkom:

1) linie elektroenergetyczne nie powinny narusza

ć

skrajni budowli linii kolejowych, zasłania

ć

sygnałów i

wska

ź

ników kolejowych, powodowa

ć

zakłóce

ń

w obwodach sygnalizacji i sterowania ruchem

kolejowym,

2) lokalizacja linii elektroenergetycznych nie powinna utrudnia

ć

prowadzenia ruchu kolejowego,

utrzymania i obsługi dróg szynowych oraz innych urz

ą

dze

ń

kolejowych,

3) skrzy

ż

owanie linii elektroenergetycznej z lini

ą

kolejow

ą

powinno by

ć

wykonane po najkrótszej trasie;

k

ą

t skrzy

ż

owania linii elektroenergetycznej z lini

ą

kolejow

ą

powinien wynosi

ć

od 60° do 90°, z

zaleceniem stosowania k

ą

ta 90°,

4) podziemne elektroenergetyczne linie kablowe powinny by

ć

uło

ż

one w przepustach kablowych na

ę

boko

ś

ci co najmniej 1,50 m od górnej powierzchni tocznej główki szyny oraz 0,50 m od dna rowu

odwadniaj

ą

cego,

5) linie elektroenergetyczne niskiego napi

ę

cia oraz linie teletechniczne przy skrzy

ż

owaniu z lini

ą

kolejow

ą

powinno si

ę

skablowa

ć

i przeprowadzi

ć

pod t

ą

lini

ą

; na nie zelektryfikowanych liniach

kolejowych mo

ż

liwe jest wykonanie napowietrznego skrzy

ż

owania tej linii z lini

ą

elektroenergetyczn

ą

niskiego napi

ę

cia, przy czym minimalna odległo

ść

od główki szyny powinna wynosi

ć

nie mniej ni

ż

6,0

m,

6) przy skrzy

ż

owaniu linii elektroenergetycznej z lini

ą

kolejow

ą

zelektryfikowan

ą

odległo

ść

pionowa (h)

przewodów linii elektroenergetycznej od przewodów sieci trakcyjnej (jezdnych, no

ś

nych, zasilaj

ą

cych)

powinna wynosi

ć

co najmniej:

a) przy skrzy

ż

owaniu z lini

ą

o napi

ę

ciu 1 kV do 110 kV:

U

h = 2 + ------ [m]

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

150

b) przy skrzy

ż

owaniu z lini

ą

o napi

ę

ciu wy

ż

szym ni

ż

110 kV:

U

h = 2,5 + ------ [m]

150

gdzie:
U - napi

ę

cie znamionowe linii elektroenergetycznej w [kV].

§ 125. Skrzy

ż

owanie

ruroci

ą

gów:

wodoci

ą

gowych,

kanalizacyjnych,

ciepłowniczych

oraz

gazoci

ą

gów, zwanych dalej "ruroci

ą

gami", z lini

ą

kolejow

ą

powinno by

ć

zgodne z Polskimi Normami oraz

odpowiada

ć

nast

ę

puj

ą

cym warunkom:

1) skrzy

ż

owanie ruroci

ą

gu z lini

ą

kolejow

ą

powinno by

ć

wykonane po najkrótszej trasie; k

ą

t

skrzy

ż

owania powinien wynosi

ć

od 60°do 90°, z zaleceniem stosowania k

ą

ta zbli

ż

onego do 90°,

2) ruroci

ą

gi przeprowadzane pod torami kolejowymi powinny by

ć

układane w rurach ochronnych lub

przepustach z zachowaniem wymogów skrajni budowli, aby mo

ż

liwy był ich remont lub konserwacja

w sposób nie powoduj

ą

cy zakłóce

ń

w prowadzeniu ruchu pojazdów kolejowych,

3) rury ochronne lub przepusty, o których mowa w pkt 2, powinny by

ć

układane na gł

ę

boko

ś

ci co

najmniej 1,50 m od główki szyny oraz 0,50 m od dna rowu bocznego odwadniaj

ą

cego tory kolejowe;

rury ochronne powinny by

ć

zabezpieczone od wpływów korozji elektrolitycznej,

4) na wej

ś

ciu i wyj

ś

ciu ruroci

ą

gu pod tory kolejowe powinno si

ę

wykona

ć

komory rewizyjne, z

uwzgl

ę

dnieniem mo

ż

liwo

ś

ci rozbudowy lub modernizacji urz

ą

dze

ń

kolejowych,

5) w przypadku zbli

ż

e

ń

lub skrzy

ż

owa

ń

z podziemnymi liniami kablowymi lub podziemnymi elementami

konstrukcji wsporczych powinno si

ę

zachowa

ć

odpowiednie odległo

ś

ci w poziomie i w pionie w

zale

ż

no

ś

ci od rodzaju sieci, zgodnie z Polsk

ą

Norm

ą

,

6) w wyj

ą

tkowych przypadkach mo

ż

liwe jest wykonanie wolno stoj

ą

cego nadziemnego skrzy

ż

owania

ruroci

ą

gu ciepłowniczego lub wodoci

ą

gowego z lini

ą

kolejow

ą

,

7) po uzyskaniu zgody wła

ś

ciciela wiaduktu oraz zarz

ą

du kolei mo

ż

liwe jest skrzy

ż

owanie ruroci

ą

gów z

lini

ą

kolejow

ą

poprzez wbudowanie ruroci

ą

gów w wiadukty drogowe nad liniami kolejowymi.

Dział VII

Budowle szybkich kolei miejskich

§ 126. 1. Szybkie koleje miejskie, zwane dalej "SKM", charakteryzuj

ą

ce si

ę

jednakow

ą

długo

ś

ci

ą

składu wagonów, du

żą

cz

ę

stotliwo

ś

ci

ą

kursowania i nierównomiernym nat

ęż

eniem ruchu w ró

ż

nych

porach doby, przystosowane s

ą

wył

ą

cznie do prowadzenia ruchu poci

ą

gów pasa

ż

erskich, słu

żą

do

ś

wiadczenia usług w zakresie przewozu osób w du

ż

ych aglomeracjach miejskich.

2. SKM posiada układ liniowy, bez skrzy

ż

owa

ń

z innymi liniami w jednym poziomie, z dwoma

stacjami zwrotnymi posiadaj

ą

cymi rozbudowany układ torowy.

3. SKM powinna posiada

ć

, w miar

ę

mo

ż

liwo

ś

ci, równomiernie rozmieszczone przystanki osobowe z

peronami jednokraw

ę

dziowymi na zewn

ą

trz torów lub peronami wyspowymi; rodzaj peronu powinien by

ć

uzale

ż

niony od warunków terenowych.

4. Ze wzgl

ę

du na usytuowanie SKM rozró

ż

nia si

ę

koleje naziemne i nadziemne (na wiaduktach) lub

typu mieszanego.

5. Na liniach SKM minimalny promie

ń

poziomych łuków powinno si

ę

okre

ś

la

ć

w zale

ż

no

ś

ci od

pr

ę

dko

ś

ci ruchu poci

ą

gów wynikaj

ą

cej z parametrów techniczno-eksploatacyjnych linii, pochylenia

miarodajne za

ś

powinno si

ę

okre

ś

la

ć

dla ka

ż

dej linii w zale

ż

no

ś

ci od mocy eksploatowanych pojazdów

trakcyjnych oraz masy poci

ą

gów i ich pr

ę

dko

ś

ci wynikaj

ą

cej z parametrów techniczno-eksploatacyjnych.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

6. Przy wyznaczaniu parametrów układu torowego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy działu III

rozporz

ą

dzenia.

7. Linie SKM powinny by

ć

dwutorowe, z zastrze

ż

eniem ust. 10.

8. W celu zapewnienia mo

ż

liwo

ś

ci wykonywania napraw oraz umo

ż

liwienia dojazdu poci

ą

gu

ratunkowego w przypadku awarii linie SKM powinny posiada

ć

układy rozjazdowe umo

ż

liwiaj

ą

ce przejazd

poci

ą

gów z jednego toru na drugi, rozmieszczone w takich odległo

ś

ciach, aby mo

ż

liwy był przejazd

poci

ą

gu ratunkowego przy wstrzymanym ruchu kolejowym.

9. Rozjazdy, o których mowa w ust. 8, powinny znajdowa

ć

si

ę

bezpo

ś

rednio przed lub za peronami, z

wyj

ą

tkiem linii SKM, na których cz

ę

stotliwo

ść

ruchu poci

ą

gów w godzinie szczytu jest mniejsza ni

ż

6

minut.

10. Pod warunkiem rezerwacji terenu pod budow

ę

drugiego toru mo

ż

liwa jest budowa SKM jako linii

jednotorowej. Mijanki powinny by

ć

wykonywane jako odcinki drugiego toru obejmuj

ą

ce dwa s

ą

siednie

przystanki oraz tor pomi

ę

dzy nimi.

11. Mo

ż

liwe jest wykonanie poł

ą

czenia awaryjnego linii SKM z innymi liniami kolejowymi poza

stacjami zwrotnymi; poł

ą

czenie to powinno by

ć

zabezpieczone

ż

eberkiem ochronnym.

§ 127. Perony SKM powinny posiada

ć

długo

ść

odpowiadaj

ą

c

ą

długo

ś

ci składu poci

ą

gów; przy ró

ż

nej

długo

ś

ci składów w poszczególnych porach doby perony powinny posiada

ć

trwale oznakowane miejsca

zatrzymywania si

ę

czoła poci

ą

gu.

§ 128. 1. Dla wszystkich linii SKM obsługuj

ą

cych dan

ą

aglomeracj

ę

miejsk

ą

powinno si

ę

wykona

ć

co

najmniej jedn

ą

stacj

ę

postojow

ą

o ł

ą

cznej pojemno

ś

ci odpowiadaj

ą

cej liczbie składów poci

ą

gów

obsługuj

ą

cych ruch na tych liniach.

2. Wyposa

ż

enie techniczne stacji postojowej powinno zapewni

ć

mo

ż

liwo

ść

czyszczenia wagonów

wewn

ą

trz i na zewn

ą

trz, dokonywania przegl

ą

dów technicznych, konserwacji oraz napraw. Tory stacji

postojowej powinny by

ć

poł

ą

czone ze stacj

ą

zwrotn

ą

torem komunikacyjnym nie posiadaj

ą

cym

skrzy

ż

owa

ń

z innymi liniami kolejowymi. W celu szybkiego rozwini

ę

cia ruchu po przerwie nocnej

wskazane jest wykonanie na stacjach zwrotnych poszczególnych linii SKM dodatkowych torów
postojowych.

§ 129. Linie SKM powinny by

ć

wyposa

ż

one w urz

ą

dzenia samoczynnego systemu sterowania

ruchem poci

ą

gów, a linie usytuowane w tunelach - w system automatycznego ograniczenia pr

ę

dko

ś

ci.

§ 130. 1. Standard konstrukcyjny linii SKM powinien charakteryzowa

ć

si

ę

wysok

ą

trwało

ś

ci

ą

i

niezawodno

ś

ci

ą

, własno

ś

ciami tłumi

ą

cymi drgania i hałas oraz du

żą

odporno

ś

ci

ą

na odkształcenia.

2. W nawierzchni drogi szynowej SKM powinno si

ę

stosowa

ć

przekładki tłumi

ą

ce w systemie

przytwierdzenia szyn do podkładu (płyty) i posadowienia podkładu (płyty) w celu zapobie

ż

enia rozwoju

falistego zu

ż

ycia powierzchni tocznych szyn.

3. Linie SKM naziemne i nadziemne przechodz

ą

ce w odległo

ś

ci mniejszej ni

ż

50 m od budynków

mieszkalnych, powinny by

ć

wyposa

ż

one w przytorowe ekrany tłumi

ą

ce hałas.

Dział VIII

Budowle kolei niekonwencjonalnych

Rozdział 1

Ogólne wymagania techniczno-eksploatacyjne

§ 131. 1. Koleje niekonwencjonalne stanowi

ą

koleje, w których:

1) pojazd kolejowy porusza si

ę

po nawierzchni nieszynowej, przy równoczesnym zachowaniu warunku

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

powi

ą

zania drogi z pojazdem poprzez specjaln

ą

konstrukcj

ę

zespołu jezdnego pojazdu oraz drogi,

2) pojazd kolejowy nie posiada kół nap

ę

dowych wykorzystuj

ą

cych przyczepno

ść

i tarcie dla zamiany

momentu obrotowego wytworzonego przez silnik trakcyjny w ruch post

ę

powy.

2. Do kolei niekonwencjonalnych zalicza si

ę

w szczególno

ś

ci koleje linowe, koleje jednoszynowe,

koleje na poduszkach powietrznych lub magnetycznych.

§ 132. 1. Koleje niekonwencjonalne dopuszczone do wykonywania przewozu osób powinny spełnia

ć

warunki okre

ś

lone w dziale II i VI.

2. Współczynnik bezpiecze

ń

stwa konstrukcyjnych elementów no

ś

nych kolei niekonwencjonalnych

powinien wynosi

ć

co najmniej 3,0.

3. Koleje niekonwencjonalne powinny zapewnia

ć

mo

ż

liwo

ść

bezpiecznego opuszczenia pojazdu

przez pasa

ż

erów w przypadku awarii.

Rozdział 2

Koleje linowe

§ 133. 1. Kolej

linowa

stanowi

zespół

powi

ą

zanych

technicznie

i

technologicznie

obiektów

budowlanych i urz

ą

dze

ń

słu

żą

cych do przewozu osób w pojazdach przemieszczaj

ą

cych si

ę

po torze

linowym przebiegaj

ą

cym ponad terenem.

2. Koleje linowe dziel

ą

si

ę

na:

1) wahadłowe i okr

ęż

ne:

a) gondolowe (kabinowe),
b) krzesełkowe,

2) linowo-terenowe.

3. Obiekty budowlane kolei linowych stanowi

ą

:

1) budynki stacji,
2) podpory trasowe,
3) fundamenty:

a) układów nap

ę

dowych, przewojowych i napinaj

ą

cych,

b) podpór trasowych.

4. Warunki techniczne urz

ą

dze

ń

kolei linowych okre

ś

laj

ą

przepisy o dozorze technicznym.

§ 134. 1. Dla ustalenia rozmieszczenia podpór na trasie, okre

ś

lenia ich wysoko

ś

ci i obci

ąż

e

ń

powinno si

ę

odr

ę

bnie dla ka

ż

dej podpory przeprowadzi

ć

obliczenia w zakresie:

1) usytuowania podpory - odległo

ś

ci od s

ą

siednich podpór, ró

ż

nic wysoko

ś

ci punktów podparcia liny

no

ś

nej lub no

ś

no-nap

ę

dowej, k

ą

tów załamania ci

ę

ciw na danej podporze oraz k

ą

tów pochylenia

ci

ę

ciw przyległych przelotów,

2) maksymalnych i minimalnych sił reakcji liny na podporze,
3) maksymalnych i minimalnych zwisów liny na przyległych przelotach,
4) maksymalnych i minimalnych wzniesie

ń

pojazdów nad terenem.

2. Podpory trasowe powinno si

ę

projektowa

ć

i budowa

ć

jako wolno stoj

ą

ce, bez stosowania

odci

ą

gów.

3. Kształt konstrukcji podpór trasowych i ich fundamentów powinien uniemo

ż

liwia

ć

odpływ wód

opadowych.

4. Podpory trasowe powinny by

ć

wyposa

ż

one w drabiny lub inne urz

ą

dzenia umo

ż

liwiaj

ą

ce wej

ś

cie

na podpor

ę

, zabezpieczone przed dost

ę

pem osób postronnych, wysi

ę

gniki stałe lub ruchome, por

ę

cze,

podesty oraz uchwyty, umo

ż

liwiaj

ą

ce przeprowadzanie robót konserwacyjnych lub monta

ż

owych.

§ 135. 1. Budynki stacji kolei linowych powinny odpowiada

ć

warunkom technicznym okre

ś

lonym w

odr

ę

bnych przepisach.

background image

Dz.U.98.151.987 - tekst pierwotny

SYSTEM INFORMACJI PRAWNEJ LEX ("OMEGA") 50/2004

2. Stacje powinny posiada

ć

perony dostosowane do rodzaju kolei linowych i rodzaju pojazdów.

3. Perony kolei linowych wahadłowych powinny by

ć

wyposa

ż

one w prowadnic

ę

umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

prawidłowy wjazd pojazdu wychylonego poprzecznie o k

ą

t do 20°.

4. Ukształtowanie prowadnic peronu kolei linowych powinno eliminowa

ć

mo

ż

liwo

ść

zaczepienia

doln

ą

kraw

ę

dzi

ą

pojazdu o prowadnic

ę

w przypadku wychylenia podłu

ż

nego pojazdu o 30°, przy czym

szczelina pomi

ę

dzy stoj

ą

cym pojazdem a kraw

ę

dzi

ą

peronu nie powinna by

ć

wi

ę

ksza ni

ż

0,10 m.

5. Długo

ść

, pochylenie i kształt peronu powinny by

ć

dostosowane zarówno do ruchu pojazdu

obci

ąż

onego jak i pustego.

6. Perony powinny by

ć

zabezpieczone od zewn

ą

trz por

ę

czami.

7. Stacje kolei linowych powinny by

ć

wyposa

ż

one w po

ś

rednie poczekalnie przedperonowe,

umo

ż

liwiaj

ą

ce wpuszczanie pasa

ż

erów na peron dopiero po wje

ź

dzie i zatrzymaniu si

ę

pojazdu.

8. Budynki stacji i perony kolei linowych z ruchem okr

ęż

nym, pojazdami odkrytymi i innymi pojazdami

powinny zapewnia

ć

bezkolizyjny ruch pojazdów.

§ 136. 1. Kolej szynowa, w której ruch pojazdu wywołany jest lin

ą

nap

ę

dow

ą

, stanowi kolej

linowo-terenow

ą

.

2. Nawierzchnia drogi kolei linowo-terenowej powinna odpowiada

ć

warunkom okre

ś

lonym dla

nawierzchni kolei szynowej, przy czym w celu przeciwdziałania pełzaniu szyn konieczne jest
odpowiednie przytwierdzenie szyn do podkładów.

3. Dla prowadzenia liny nap

ę

dowej powinno si

ę

umie

ś

ci

ć

pomi

ę

dzy tokami szyn specjalne rolki

dwuobrze

ż

owe, przymocowane do dwóch s

ą

siednich podkładów w osi toru, rozmieszczone w takiej

odległo

ś

ci, aby przy swobodnym zwisie lina nap

ę

dowa nie dotykała elementów nawierzchni. Przy

poło

ż

eniu toru w łuku kołowym powinno si

ę

zag

ęś

ci

ć

rozstaw rolek oraz pochyli

ć

je tak, aby utrzyma

ć

kolisty kształt poło

ż

enia liny nap

ę

dowej.

4. Pochylenie linii kolei linowo-terenowej powinno mie

ć

stał

ą

warto

ść

na całej długo

ś

ci równ

ą

ś

redniemu pochyleniu stoku, na którym poło

ż

ona jest linia. W łukach linii kolei linowo-terenowej nie

wykonuje si

ę

przechyłki i krzywych przej

ś

ciowych.

5. Przy peronach wielopoziomowych do obsługi pojazdów z podłog

ą

wielopoziomow

ą

ż

nice

wysoko

ś

ci poszczególnych peronów nie powinny przekracza

ć

wysoko

ś

ci od 0,14 m do 0,18 m, a w

przypadku wi

ę

kszej ró

ż

nicy poziomów powinny by

ć

wykonane i wyra

ź

nie oznakowane schody na całej

szeroko

ś

ci peronu.

6. Odległo

ść

kraw

ę

dzi peronu kolei linowo-terenowej od pojazdu nie powinna by

ć

wi

ę

ksza ni

ż

0,10

m.

7. Skrajnia budowli dla kolei linowo-terenowych powinna by

ć

dostosowana do skrajni taboru i

szeroko

ś

ci torów przyj

ę

tej dla danej kolei.

Dział IX

Przepisy przej

ś

ciowe i ko

ń

cowe

§ 137. 1. Przepisów rozporz

ą

dzenia nie stosuje si

ę

do budowli kolejowych istniej

ą

cych przed dniem

wej

ś

cia w

ż

ycie rozporz

ą

dzenia oraz w stosunku do których przed tym dniem została wydana decyzja o

pozwoleniu na budow

ę

albo został zło

ż

ony wniosek o wydanie takiej decyzji, z zastrze

ż

eniem ust. 2.

2. Przepisy rozporz

ą

dzenia stosuje si

ę

w przypadku modernizacji budowli kolejowych, o których

mowa w ust. 1.

§ 138. Rozporz

ą

dzenie wchodzi w

ż

ycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usyt
12 Rozporz¦ůdzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 31 08 1998 r w sprawie przepis w
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usyt
Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i i
14 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie
9 Rozp Ministra Rolnictwa i Gosp Zywnosciowej ws warunkow technicznych, jakim powinny odpowiadac bud
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 21 listopada 2005 r w sprawie warunków technicznych, jakim
2 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 04 2002 r w sprawie warunków technicznych jakim p
ROZPORZĄDZENIE MI z dnia 26 października 2005 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpow
009 rozp min rolnictwa i gosp ┬┐ywn z 7 10 1997 w spr warunko╠üw techn jakim powinny odpowiada├Ž bu
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca99 r
18 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 10 2005 r w sprawie warunków technicznych, jakim
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci g
16 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 08 1999 r w sprawie warunków
RMI z dnia 7 kwietnia (Dz U Nr9 poz 1156) Zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznyc
Wyciag z Rozporzadzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunkow technicznych, jakim powinny odpow

więcej podobnych podstron