Mariusz Rutowicz
Administracja zaoczna
III rok , gr.2
TEMAT: „Książeczka żeglarska według ustawy o pracy na morskich
statkach handlowych.”
Podstawowym aktem prawnym normującym zasady wydawania i korzystania z książeczek żeglarskich jest Ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. z dnia 8 lipca 1991 r.) - zwana też popularnie „ ustawą żeglarską”. W myśl jej przepisów książeczka żeglarska jest dokumentem stwierdzającym tożsamość jej posiadacza, przebieg pracy na statkach oraz zawierającym dane o stanie zdrowia oraz uprawniającym do przekroczenia granicy Państwa Polskiego . Na czas podróży morskiej statku można na nim zatrudniać jedynie osobę posiadającą książeczkę żeglarską.
Książeczkę żeglarską wystawia dyrektor urzędu morskiego, a za granicą - polski urząd konsularny.
Książeczkę żeglarską wystawia się na wniosek:
marynarza lub rybaka,
innej osoby, jeżeli pozostaje ona z armatorem w stosunku pracy na statku,
armatora, który z osobą nie będącą marynarzem lub rybakiem zamierza zawrzeć
umowę o pracę na statku,
ucznia szkoły morskiej, w celu odbycia praktyki pływania określonej programem nauczania szkoły.
Za wystawienie książeczki żeglarskiej pobiera się opłatę. Osobie, której wystawiono książeczkę żeglarską na wniosek armatora, wydaje się ją dopiero po zawarciu umowy o pracę na statku.
Książeczkę żeglarską wystawia się dla :
marynarza lub rybaka - na czas nie określony, chyba że wnosił on o jej wystawienie jedynie na czas określony lub na czas określonej podróży morskiej,
dla innej osoby, stosownie do zawartej lub zamierzonej umowy o pracę na statku - na czas nie określony, określony lub na czas określonej podróży morskiej,
dla ucznia na czas trwania praktyki pływania.
Polski urząd konsularny może wystawić książeczkę żeglarską jedynie na czas określonej podróży morskiej.
Dyrektor urzędu morskiego może odmówić wystawienia książeczki żeglarskiej:
jeżeli z wnioskiem wystąpiła osoba nie uprawniona,
dla osoby , która nie ukończyła 18 roku życia, jest niezdolna do wykonywania pracy na statku ze względu na stan zdrowia, wobec której prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania pracy na statku, oraz wobec której zachodzą przesłanki odmowy wydania paszportu.
Wymogu ukończenia 18 roku życia nie stosuje się wobec młodocianego zatrudnionego lub mającego być zatrudnionym na statku w celu nauki zawodu.
Właściwy organ administracji państwowej stwierdza istnienie powyżej wymienionych przesłanek, w terminie 30 dni od doręczenia mu wystąpienia dyrektora urzędu morskiego w tej sprawie; po bezskutecznym upływie tego terminu dyrektor urzędu morskiego wystawia książeczkę żeglarską.
Osoba, której wydano książeczkę żeglarską, jest obowiązana do okazywania jej właściwym organom w przypadkach przewidzianych w powszechnie obowiązujących przepisach.
Dyrektor urzędu morskiego dokonuje w książeczce żeglarskiej wymaganych adnotacji urzędowych, w szczególności zaś stwierdza termin jej ważności. Armatorzy dokonują w książeczce żeglarskiej wpisów określających przebieg zatrudnienia na statkach, ze wskazaniem armatora i kapitana statku.
Książeczka żeglarska traci ważność:
w razie jej unieważnienia przez dyrektora urzędu morskiego,
z upływem określonego w niej terminu ważności, nie wcześniej jednak niż w chwili rozwiązania stosunku pracy, w czasie trwania którego termin ten upłynął.
Dyrektor urzędu morskiego unieważnia książeczkę żeglarską jeżeli z wnioskiem wystąpiła osoba nie uprawniona, osobie , która nie ukończyła 18 roku życia, jest niezdolna do wykonywania pracy na statku ze względu na stan zdrowia, wobec której prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania pracy na statku, oraz wobec której zachodzą przesłanki odmowy wydania paszportu, jeżeli umowa o pracę na statku z pracownikiem nie będącym marynarzem lub rybakiem uległa rozwiązaniu przed upływem terminu ważności książeczki żeglarskiej.
Posiadacz książeczki żeglarskiej podlegającej unieważnieniu z powyższych przyczyn jest obowiązany niezwłocznie przedłożyć ją dyrektorowi urzędu morskiego do unieważnienia.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określił w drodze rozporządzenia z dnia 25 sierpnia 1992 r. W sprawie książeczek żeglarskich i opłat za ich wystawianie (Dz. U. Nr 67 poz. 340 , z 1994 r. Nr 40 poz. 154, z 1996 r. Nr 107 poz.513, z 2000 r. Nr 61 poz. 716) wzór książeczki żeglarskiej, tryb jej wystawiania, wymiany i unieważniania książeczki żeglarskiej oraz rodzaj dokonywanych w niej adnotacji urzędowych i wpisów, a także sposób i tryb ich dokonywania, jak również wysokość pobieranych przez urząd morski opłat za wystawienie książeczki żeglarskiej.
1
2