Problem walki narodowowyzwoleńczej w polskiej literaturze romantyzmu.
Romantyzm w Polsce to okres bogaty w zrywy niepodległościowe, które zrodziły się wskutek sytuacji politycznej kraju po 1795 roku. Po trzecim rozbiorze Polski nasiliły się dążenia zmierzające do odzyskania niepodległości. Pierwsze działania niepodległościowe to Insurekcja Kościuszkowska, następnie Powstanie Listopadowe, Wiosna Ludów i Powstanie Styczniowe. Literatura epoki romantyzmu przyjęła na siebie obowiązek prowadzenia narodu do wolności. Próbowała wskazać różne metody walki, kreowała bohaterów zdolnych do największych poświęceń dla Ojczyzny. A. Mickiewicz w powieści poetyckiej pt. "Konrad Wallenrod" próbuje zwrócić uwagę Polaków na jedną z metod walki z silniejszym wrogiem. Prezentowany przez autora sposób walki to podstęp i zdrada. Tytułowy bohater, średniowieczny rycerz, dla którego największą wartość był honor, nie waha się przed poświęceniem swojej godności dla ratowania kraju. Działa w myśl zasady, że cel uświęca środki. Konrad Wallenrod poświęcił również swoje życie rodzinne, miłość żony, dobre imię dla ojczyzny. Jest wzorem bohatera tragicznego, który musi wybrać pomiędzy szczęściem osobistym a dobrem ogółu. Konrad "szczęścia w domu nie znalazł , bo go nie było w ojczyźnie. Droga, którą wybrał bohater, była niemoralna, ale w warunkach ówczesnych jedyna możliwa. Wallenrod swoje poświęcenie przypłacił utratą wszystkiego, co było mu najdroższe, nie wahał się jednak, bo miłość ojczyzny determinowała jego działania. K. W. "...Jam miłość, szczęście, jam niebo za miodu Umiał poświęcić dla sprawy narodu, Z żalem, lecz z męstwem..." W III części "Dziadów", która została napisana już po klęsce Powstania Listopadowego, Mickiewicz dokonuje rehabilitacji samego siebie. Broniąc się przed zarzutami, że nie wziął udziału w powstaniu, chce udowodnić, że w swej młodości również cierpiał z powodu miłości do ojczyzny. Dramat zadedykował "Spółwięźniom, spółwygnańcom, narodowej sprawy męczennikom". W "Dziadach" wskazuje Mickiewicz na dwa sposoby walki narodowowyzwoleńczej. Jeden z nich reprezentuje główny bohater dramatu, Konrad. Bohater ten, podobnie jak mityczny Prometeusz, pragnie dać ludziom szczęście, czyli wolność, spokój, godność, brak cierpień. Dlat