Działalność niszcząca lodowca polega na wyorywaniu okruchów i bloków z podłoża skalnego przy pomocy zamrozu, zdzieraniu powierzchni skalnej przez nasuwające się czoło lodowca oraz na wygładzaniu tej powierzchni. Cyrki lodowcowe: powstają w górnych częściach dolin lodowcowych, lodowcowych zasięgu dawnego pola firnowego. Są to wielkie, półkoliste zagłębienia o wklęsłym dnie, otoczone z trzech stron stromymi, skalistymi stokami. Bywają wypełnione wodą po wytopieniu lodowca. Wygłady lodowcowe: powierzchnia skalna wygładzona przez przesuwający się lodowiec. Rysy lodowcowe: zadrapania powierzchni skał przez ostre krawędzie twardych okruchów niesionych kiedyś przez lodowiec. Morena: materiał skalny niesiony przez lodowiec oraz wytopiony z niego w postaci osadu lub forma terenu zbudowana z tego materiału. Wysoczyzny: rozległe, niewysokie wzniesienie utworzone z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami. W zależności od położenie względem lodowca wyróżniamy: morenę powierzchniową (pokrywającą jego powierzchnię), denną, boczną, (gdy materiał jest przemarznięty do jego dna i boków), wewnętrzną (składającą się z materiału wtopionego w głąb lodu), środkową (powstającą między połączonymi i razem przesuwającymi się jęzorami). Ozy: długie, piaszczysto-żwirowe wały, podobne w wyglądzie do nasypów drogowych i kolejowych. Części składowe lodowca górskiego: jęzor lodowca, czoło lodowca, brama lodowca, potok, szczeliny podłużne, żleb, stożek usypiskowy, lodospad ze szczelinami poprzecznymi, lawina śnieżna, pola firnowe. Formy rzeźby terenu i osady polodowcowe i wodnolodowcowe spotykane na pojezierzach w Polsce: kocioł polodowcowy, rynna polodowcowa, lodowiec czynny, szczelina lodowcowa, tunel lodowcowy (po jego zasypaniu powstaje oz), wał moreny czołowej, sandr, bryła martwego lodu, głazy narzutowe, pradolina, oczko wytopiskowe, wysoczyzna moreny dennej. Sandry: piaszczysto-żwirowe równiny, lekko nachylone zgodnie z kierunkiem płynięcia wody. Wody sandrów łączą się stopniowo w wielkie rzeki, po czym spływają dalej na przedpole lądolodu, gdzie biorą udział w kształtowaniu pradolin, czyli wielkich, szerokich dolin rzecznych. Żłoby polodowcowe: doliny o przekroju w kształcie litery „U”.
Działalność niszcząca lodowca polega na wyorywaniu okruchów i bloków z podłoża skalnego przy pomocy zamrozu, zdzieraniu powierzchni skalnej przez nasuwające się czoło lodowca oraz na wygładzaniu tej powierzchni. Cyrki lodowcowe: powstają w górnych częściach dolin lodowcowych, lodowcowych zasięgu dawnego pola firnowego. Są to wielkie, półkoliste zagłębienia o wklęsłym dnie, otoczone z trzech stron stromymi, skalistymi stokami. Bywają wypełnione wodą po wytopieniu lodowca. Wygłady lodowcowe: powierzchnia skalna wygładzona przez przesuwający się lodowiec. Rysy lodowcowe: zadrapania powierzchni skał przez ostre krawędzie twardych okruchów niesionych kiedyś przez lodowiec. Morena: materiał skalny niesiony przez lodowiec oraz wytopiony z niego w postaci osadu lub forma terenu zbudowana z tego materiału. Wysoczyzny: rozległe, niewysokie wzniesienie utworzone z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami. W zależności od położenie względem lodowca wyróżniamy: morenę powierzchniową (pokrywającą jego powierzchnię), denną, boczną, (gdy materiał jest przemarznięty do jego dna i boków), wewnętrzną (składającą się z materiału wtopionego w głąb lodu), środkową (powstającą między połączonymi i razem przesuwającymi się jęzorami). Ozy: długie, piaszczysto-żwirowe wały, podobne w wyglądzie do nasypów drogowych i kolejowych. Części składowe lodowca górskiego: jęzor lodowca, czoło lodowca, brama lodowca, potok, szczeliny podłużne, żleb, stożek usypiskowy, lodospad ze szczelinami poprzecznymi, lawina śnieżna, pola firnowe. Formy rzeźby terenu i osady polodowcowe i wodnolodowcowe spotykane na pojezierzach w Polsce: kocioł polodowcowy, rynna polodowcowa, lodowiec czynny, szczelina lodowcowa, tunel lodowcowy (po jego zasypaniu powstaje oz), wał moreny czołowej, sandr, bryła martwego lodu, głazy narzutowe, pradolina, oczko wytopiskowe, wysoczyzna moreny dennej. Sandry: piaszczysto-żwirowe równiny, lekko nachylone zgodnie z kierunkiem płynięcia wody. Wody sandrów łączą się stopniowo w wielkie rzeki, po czym spływają dalej na przedpole lądolodu, gdzie biorą udział w kształtowaniu pradolin, czyli wielkich, szerokich dolin rzecznych. Żłoby polodowcowe: doliny o przekroju w kształcie litery „U”.
Działalność niszcząca lodowca polega na wyorywaniu okruchów i bloków z podłoża skalnego przy pomocy zamrozu, zdzieraniu powierzchni skalnej przez nasuwające się czoło lodowca oraz na wygładzaniu tej powierzchni. Cyrki lodowcowe: powstają w górnych częściach dolin lodowcowych, lodowcowych zasięgu dawnego pola firnowego. Są to wielkie, półkoliste zagłębienia o wklęsłym dnie, otoczone z trzech stron stromymi, skalistymi stokami. Bywają wypełnione wodą po wytopieniu lodowca. Wygłady lodowcowe: powierzchnia skalna wygładzona przez przesuwający się lodowiec. Rysy lodowcowe: zadrapania powierzchni skał przez ostre krawędzie twardych okruchów niesionych kiedyś przez lodowiec. Morena: materiał skalny niesiony przez lodowiec oraz wytopiony z niego w postaci osadu lub forma terenu zbudowana z tego materiału. Wysoczyzny: rozległe, niewysokie wzniesienie utworzone z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami. W zależności od położenie względem lodowca wyróżniamy: morenę powierzchniową (pokrywającą jego powierzchnię), denną, boczną, (gdy materiał jest przemarznięty do jego dna i boków), wewnętrzną (składającą się z materiału wtopionego w głąb lodu), środkową (powstającą między połączonymi i razem przesuwającymi się jęzorami). Ozy: długie, piaszczysto-żwirowe wały, podobne w wyglądzie do nasypów drogowych i kolejowych. Części składowe lodowca górskiego: jęzor lodowca, czoło lodowca, brama lodowca, potok, szczeliny podłużne, żleb, stożek usypiskowy, lodospad ze szczelinami poprzecznymi, lawina śnieżna, pola firnowe. Formy rzeźby terenu i osady polodowcowe i wodnolodowcowe spotykane na pojezierzach w Polsce: kocioł polodowcowy, rynna polodowcowa, lodowiec czynny, szczelina lodowcowa, tunel lodowcowy (po jego zasypaniu powstaje oz), wał moreny czołowej, sandr, bryła martwego lodu, głazy narzutowe, pradolina, oczko wytopiskowe, wysoczyzna moreny dennej. Sandry: piaszczysto-żwirowe równiny, lekko nachylone zgodnie z kierunkiem płynięcia wody. Wody sandrów łączą się stopniowo w wielkie rzeki, po czym spływają dalej na przedpole lądolodu, gdzie biorą udział w kształtowaniu pradolin, czyli wielkich, szerokich dolin rzecznych. Żłoby polodowcowe: doliny o przekroju w kształcie litery „U”.
Działalność niszcząca lodowca polega na wyorywaniu okruchów i bloków z podłoża skalnego przy pomocy zamrozu, zdzieraniu powierzchni skalnej przez nasuwające się czoło lodowca oraz na wygładzaniu tej powierzchni. Cyrki lodowcowe: powstają w górnych częściach dolin lodowcowych, lodowcowych zasięgu dawnego pola firnowego. Są to wielkie, półkoliste zagłębienia o wklęsłym dnie, otoczone z trzech stron stromymi, skalistymi stokami. Bywają wypełnione wodą po wytopieniu lodowca. Wygłady lodowcowe: powierzchnia skalna wygładzona przez przesuwający się lodowiec. Rysy lodowcowe: zadrapania powierzchni skał przez ostre krawędzie twardych okruchów niesionych kiedyś przez lodowiec. Morena: materiał skalny niesiony przez lodowiec oraz wytopiony z niego w postaci osadu lub forma terenu zbudowana z tego materiału. Wysoczyzny: rozległe, niewysokie wzniesienie utworzone z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami. W zależności od położenie względem lodowca wyróżniamy: morenę powierzchniową (pokrywającą jego powierzchnię), denną, boczną, (gdy materiał jest przemarznięty do jego dna i boków), wewnętrzną (składającą się z materiału wtopionego w głąb lodu), środkową (powstającą między połączonymi i razem przesuwającymi się jęzorami). Ozy: długie, piaszczysto-żwirowe wały, podobne w wyglądzie do nasypów drogowych i kolejowych. Części składowe lodowca górskiego: jęzor lodowca, czoło lodowca, brama lodowca, potok, szczeliny podłużne, żleb, stożek usypiskowy, lodospad ze szczelinami poprzecznymi, lawina śnieżna, pola firnowe. Formy rzeźby terenu i osady polodowcowe i wodnolodowcowe spotykane na pojezierzach w Polsce: kocioł polodowcowy, rynna polodowcowa, lodowiec czynny, szczelina lodowcowa, tunel lodowcowy (po jego zasypaniu powstaje oz), wał moreny czołowej, sandr, bryła martwego lodu, głazy narzutowe, pradolina, oczko wytopiskowe, wysoczyzna moreny dennej. Sandry: piaszczysto-żwirowe równiny, lekko nachylone zgodnie z kierunkiem płynięcia wody. Wody sandrów łączą się stopniowo w wielkie rzeki, po czym spływają dalej na przedpole lądolodu, gdzie biorą udział w kształtowaniu pradolin, czyli wielkich, szerokich dolin rzecznych. Żłoby polodowcowe: doliny o przekroju w kształcie litery „U”.