1. Iloczyn skalarny i wektorowy (definicja, interpretacja geometryczna).

1. Iloczyn Skalarny a*b=|a|*|b|*cos<(a,b) [rzut wektora b na kierunek a]
   Własności:

1. Przemienny: a*b = b*a

2. Jeśli a ↓ b => a*b=0 e_x*e_x=1; e_y*e_y=1;

3. e_z*e_z=1 e_x*e_y=0; e_x*e_z=0; e_y*e_z=0

4. a*b= a_xb_x+a_yb_y+a_zb_z

2. Iloczyn Wektorowy axb = c; c ↓ a; c ↓ b
   Własności:

1. Nie przemienny axb = -bxa

2. Jeśli a || b => axb=0

2. Wektor wodzący. Prędkość liniowa. Przyspieszenie liniowe. Przyspieszenie styczne i normalne.

1. Wektor Wodzący - wektor opisujący położenie punktu materialnego

1. r = r(t)

r = [x,y,z]

r = x_ex +y_ey + z_ez

2. Prędkość Liniowa - wektor prędkości jest styczny do toru

1. V_x = dx/dt = x'

2. V_y = dy/dt = y'

3. V_z = dz/dt = z'

3. Przyspieszenie Liniowe - zmiana prędkości w czasie

1. a_x = dV_x/dt = V_x' = x''

2. a_y = dV_y/dt = V_y' = y''

3. a_z = dV_z/dt = V_z' = z''

4. Przyspieszenie Styczne i Normalne

1. a^2 = a_s ²+ a_n²

2. a_s = d|V|/dt związane ze zmianą wartości prędkości

3. a_n = V ² /r związane ze zmianą kierunku prędkości

3. Zasady dynamiki Newtona dla ruchu postępowego.

1. I Zasada Dynamiki Newtona - Zasada Bezwładności - Jeżeli na punkt materialny nie działają żadne siły lub działające siły się równoważą to ciało pozostaje w spoczynku albo porusza się ruchem jednostajnym

2. II Zasada Dynamiki Newtona - Przyśpieszenie punktu materialnego ma wartość proporcjonalną do wartości siły działającej na ten punkt i ma kierunek siły F = m*a; F = p' (p - pęd)

3. III Zasada Dynamiki Newtona - Akcją i Reakcja - Siły, które wywierają na siebie dwa punkty materialne są równe, co do wartości, są skierowane wzdłuż prostej łączącej te punkty oraz zwrócone przeciwnie F_AB = -F_BA

4. Siła zachowawcza. Związek między siłą a energią potencjalną.

1. Siła Zachowawcza - Siła Potencjalna - ∫Fds = 0 (np. siła grawitacji)

1. Siła Tarcia nie jest siła zachowawczą

2. Praca siły zachowawczej nie zależy od kształtu drogi, ale od punktu początkowego i końcowego

2. Związek siły i energii potencjalnej:
   E_pot = mgh ; ∫Fds = 0

5. Praca siły stałej i zmiennej w czasie.

1. Praca siły Stałej w czasie: W = F*s = F*s*cos<(F,s) _Sn

2. Praca siły Zmiennej w czasie: F₁*ds₁ + F₂*ds₂+ … F_n*ds_n W = ∫Fds

6. Ruch obrotowy. Prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe. Przyspieszenie dośrodkowe.

1. Droga Kątowa φ

2. Prędkość kątowa ω = dφ/dt

3. Przyspieszenie kątowe α = dω/dt

4. Przyspieszenie dośrodkowe - wektor prostopadły do osi obrotu, przedstawiający odległość punktu bryły od osi obrotu

7. Pęd. Moment pędu. Moment siły.

1. Pęd - p = m*V F = dp/dt

2. Moment Pędu (Kręt) - K = r x p = r x (m*v)
   r ↓ V => K = rmv = mωr²

3. Moment Siły - M = r x F |M|=|s|*|F|sin<(s;F)

8. Układ środka masy (współrzędne środka masy, twierdzenie o ruchu środka masy).

1. Środek masy może być określony jako punkt mający tę właściwość, że wektor wodzący tego punktu pomnożony przez masę układu równa się sumie iloczynów wektorowych wodzących wszystkich punktów układów pomnożonych przez ich masy.
   

2. F_zew = mr_s = ma_s

9. Moment bezwładności bryły sztywnej. Twierdzenie Steinera.

1. Moment bezwładności: I = Σm_i*r_i²

2. Twierdzenie Steinera: I = I₀ + md²
   Moment bezwładności względem dowolnej osi jest równy sumie momentu bezwładności względem osi przechodzącej przez środek masy (oś równoległa) i iloczyny masy bryły o kwadratu odległości względem obu osi

10. Energia kinetyczna ruchu obrotowego bryły sztywnej. Moment pędu bryły sztywnej.

1. Energia kinetyczna ruchu obrotowego: E_k = ½ Iω²

2. Moment pędu bryły sztywnej: K = Iω

11. Zasady zachowania w mechanice (energii, pędu i momentu pędu).

1. Zasada Zachowania Energii Mechanicznej

1. Układy odosobnione - nie działają żadne siły zewnętrzne

2. Układy zachowawcze - siły wewnętrzne siłami zachowawczymi, praca po torze zamknietym=0

3. Energia mechaniczna układu odosobnionego i zachowawczego jest stała
   E_kin + E_pot = const

2. Zasada Zachowania Pędu - pochodna całkowitego pędu układu równa się wypadkowej sile zewnętrznej działającej na układ
   F_i = dp_i/dt_i Σ F_i = d/dt * Σ p_i F_zew = 0 => p=const

3. Zasada Zachowania Momentu Pędu

1. Mz = dK/dt Mz= 0 => K=const

12. Zderzenia sprężyste i niesprężyste.

1. Zderzenia Sprężyste - Występuje Zasada Zachowania Pędu i Energii
   (m₁V₁²)/2 + (m₂V₂²)/2 = (m_1kV_1k²)/2 + (m_2kV_2k²)/2

2. Zderzenie Niesprężyste - Wstępuje Zasada Zachowania Pędu
   m₁V₁² + m₂V₂² = (m₁ + m₂)V _końcowe

13. Zasady dynamiki Newtona dla ruchu obrotowego.

1. II Zasada M=I*α (M = dK/dt; M = I*dω/dt = I*α)

2. III Zasada M_AB = -M_BA

3. I Zasada M=0 =>α=0 bryla pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnie obrotowym

14. Pole grawitacyjne (Prawo grawitacji Newtona. Energia w polu grawitacyjnym. Prędkości kosmiczne)

1. Prawo Grawitacji Newtona: F_gr = G(Mm/r²) G=6,672*10^-11

2. Energia w polu grawitacyjnym (praca siły zachowawczej): Ep(r) = W_p(r) = -GMm/r <0 E_p (∞) = 0

3. Prędkości Kosmiczne:

1. I Prędkość: Minimalna prędkość jaką należy nadać ciału aby poruszało się po stabilnej orbicie (wokół Ziemi) V_I = √GM/R

2. II Prędkość (prędkość ucieczki): Minimalna prędkość umożliwiająca osiągnięcie nieskończonej odległości od planety V_II = √2GM/R

15. Układy inercjalne: Wybrany układ odniesienia

1. Układy nieruchomy

2. Układy poruszające się ruchem postępowym prostoliniowym ze stałą prędkością

16. Postulaty szczególnej teorii względności.

1. Prawa Fizyki są takie same we wszystkich układach odniesienia w inercjalnych . Tylko należy je odpowiednio sformułować.(zasada rownowaznosci)

17. Transformacja Galileusza i transformacja Lorentza.

1. Tr. Galileusza: zależności między współrzędnymi przestrzenno-czasowymi dowolnego zdarzenia rozpatrywanego w 2 różnych inercjalnych układach odniesienia poruszających się względem siebie prostoliniowo i jednostajnie z prędkością. Dla V << c
   r = r + V*t
   V = V' + V

2. Tr. Lorentza: dla V zbliżonego do c. Jeśli V<<c Tr. Lorentza przechodzi w Tr. Galileusza
   γ = 1/√[1-(v²/c²)]

18. Relatywistyczne składanie prędkości.

1. (v_x, v_y, v_z — składowe prędkości ruchu układu K' względem układu K)
   v: x = x' + v_xt', y = y' + v_yt', z = z'  + v_zt', t = t'

19. Skrócenie Lorentza: Ciało poruszające się z dużą prędkością ulega skróceniu w kierunku ruchu
    l = l₀/γ = l₀√[1-(v²/c²)]

20. Zagadnienie jednoczesności w STW: Jednoczesność zdarzeń zależy od układu odniesienia, a czas nie ma charakteru absolutnego.

21. Dylatacja czasu w STW: w teorii względności efekt polegający bądź na opóźnianiu się zegara będącego w ruchu w stosunku do zegara spoczywającego w pewnym inercjalnym układzie odniesienia (kinematyczna dylatacja czasu), bądź na opóźnianiu się zegara znajdującego się w silnym polu grawitacyjnym (grawitacyjna dylatacja czasu) t=γt'

22. Relatywistyczny efekt Dopplera. Przesunięcie ku czerwieni.

1. Zjawisko Dopplera uwidacznia się przesunięciem linii w widmie optycznym w kierunku fioletu lub czerwieni, w zależności od tego, czy następuje zbliżenie, czy oddalenie odbiornika i źródła światła; jest też przyczyną poszerzania linii widmowych światła emitowanego przez atomy gazu wykonujące chaotyczne ruchy termiczne (poszerzenie dopplerowskie); wykorzystywane m.in. w astrofizyce do badania gwiazd podwójnych, w miernikach radiolokacyjnych (dopplerowskich)

2. Przesunięcie Ku Czerwieni: przesunięcie widma promieniowania ciała niebieskiego w kierunku fal długich, wynikające ze zmiany długości fali tego promieniowania mierzonej na Ziemi w porównaniu z długością fali emitowanej przez ciało; wynik zjawiska Dopplera lub poczerwienienia grawitacyjnego.
   ω = 2Π/T = 2Πc/λ
   ω = ω₀√[1-(v/c)]/ [1+(v/c)] ω - odbieranie ω₀ - wysłanie

23. Przestrzeń Minkowskiego: zdarzenie, interwał, rodzaje interwałów, linia świata cząstki. Interwa odleglosc miedzy dwoma zdarzeniami

1. Przestrzeń Minkowskiego - czterowymiarowa przestrzeń stosowana do opisu zjawisk fizycznych w szczególnej teorii względności; trzy wymiary tej przestrzeni odpowiadają trzem wymiarom przestrzennym, a czwarty - czasowi

2. Zdarzenie można umiejscowić w czasoprzestrzeni przez podanie jego 4 współrzędnych: trzech określających położenie i czwartej - czasu

3. Interwał: Odcinek czasu. Niezmienność Interwałów:
   ds² = dx² + dy² + dz² - c²dt² = (x₂-x₁ )² +(y₂-y₁)² +(z₂-z₁)² -(ct₂-ct₂)²
   ds² = dx² - c²dt²
   ds'² = dx'² - c²dt'² dx'= γ(dx-(v²/c²)dx)
   ds²=ds'² jeden interwal drugi drugiemu.interwal nie zalezy od ukladu odniesienia nie zminnosc interwalow

4. Rodzaje Interwałów:

1. Interwał przestrzenny - nie można powiązać przyczynowo ds.^2>0

2. Interwał zerowy - można powiazć sygnałem o prędkości V=c ds.^2=0

3. Interwał czasowy - można powiązać przyczynowo ds.^2<0

5. Linia światła cząstki

24. Stożek świetlny - podział czasoprzestrzeni. Związek przyczynowo-skutkowy między dwoma zdarzeniami

1. Podział Czasoprzestrzeni - 4 współrzędne określające zdarzenie: 3 współrzędne przestrzenne i czas

2. Odwrócenie kolejności zdarzeń gdy nie są dwa zdarzenia powiązane przyczynowo.

25. Równoważność masy i energii - wzór Einsteina. Masa relatywistyczna

1. Równoważność masy: m = γm₀ m - masa relatywistyczna m₀ - masa spoczynkowa

2. Energia: E = mc² E - Energia całkowita E₀ = m₀c²
   Ek = E - E₀

26. Defekt masy i energia wiązania

1. Defekt masy - różnica między sumą mas poszczególnych składników układu fizycznego a masą tego układu; dla jądra atom. złożonego z Z protonów i N neutronów niedobór masy wynosi Δ(Z, N) = Zm_p + Nm_n - m (Z, N), gdzie m_p - masa protonu, m_n - masa neutronu, m(N, Z) - masa jądra; niedobór masy jest miarą energii wiązania układu.

2. energia wiązania - energia, jaką trzeba dostarczyć układowi fizycznemu (np. cząsteczce, jądru atom.), aby rozdzielić go na poszczególne składniki. Ubytekmasy E maleje przyrost masy E rosnie E=mc^2

27. Energia kinetyczna w STW

1. Energia: Ek = E - E₀ E = mc² E - Energia całkowita E₀ = m₀c²

28. Foton, jego energia i masa

1. Foton - cząstka elementarna niemająca ładunku elektrycznego, o masie spoczynkowej m₀ = 0, spinie 1 ħ; jest nośnikiem oddziaływań elektromagnetycznych; stanowi kwant energii promieniowania elektromagnetycznego

2. Energia fotonu E = h (h — stała Plancka,  — częstość promieniowania), pęd p = h/c

3. Masa spoczynkowa m₀ = 0

29. Efekty fizyczne przewidywane przez ogólną teorię względności

1. Odchylenie toru światła α=4GM/Rc²

2. Precesja geodezyjna- Obrót osi orbity planet wokół słońca

3. Grawitacyjne opóźnienie Zegarów: dτ = √(1-2GM/Rc²)dt

4. Grawitacyjny efekt Dopplera -grawitacyjne przesunięcie prążków widmowych ku czerwieni

30. Czarne dziury - promień Schwarzschilda, osobliwość, horyzont zdarzeń.

1. Czarne dziury - obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie zeń na zewnątrz żadnej informacji

2. 
   Promień Schwarzschilda (promień grawitacyjny) - Jeśli promień grawitacyjny jest większy od promienia geometryczny, to prędkość ucieczki z powierzchni ciała przekracza prędkość światła, a zatem z ciała tego nie może wydostać się żaden rodzaj materii; ciało takie nazywa się czarną dziurą r_g = 2Gm/c²

3. Osobliwość i Horyzont zdarzeń

31. Efekty fizyczne w pobliżu czarnej dziury

1. Siły pływowe - „rozlewanie” się ciał

2. Rotacja (wleczenie)

32. Odległości w astronomii (rok świetlny)

1. Rok świetlny - jednostka długości w stosowana w astronomii. Odległość, którą światło przebiega w próżni w ciągu roku; 1 rok świetlny = 9,46 ∙ 10 ¹² km = 0,307 pc

33. Proste drgania harmoniczne (amplituda, okres, pulsacja, faza początkowa, energia punktu drgającego). Równanie różniczkowe drgań swobodnych. Składanie drgań równoległych - dudnienia

1. Proste drgania harmoniczne - składowe drgań o częstości równej wielokrotności częstości podstawowej. x = Acos(ωt+φ)

1. Amplituda - największa wartość A₀ osiągana przez wielkość fizyczną A zmieniającą się w czasie t w sposób harmoniczny

2. Okres - Czas potrzebny do wykonania jednego cyklu drgań. T = 1/f [Hz] T = 2Π√m/√k

3. Pulsacja - Częstość własna: ω² = √k/m. Okresowa zmiana jakiejś wielkości fizycznej.

4. Faza początkowa - φ

5. Energia punktu drgającego - E_c = E_k + E_p E = mv²/2 + kx²/2 E=A²k/2

2. Równanie Różniczkowe drgań swobodnych: ξ = ξ(x,t)
   ∂ξ/∂x = Akcos(kx-ωt) ∂ξ/∂t = Aωcos(kx-ωt)
   ∂²ξ/∂x² = -Ak²sin(kx-ωt) ∂²ξ/∂t² = -Aω²sin(kx-ωt)
   -Asin(kx-ωt) = (1/ k²)(∂²ξ/∂x²) -Asin(kx-ωt) = (1/ω²)(∂²ξ/∂t²)
   (1/ k²)(∂²ξ/∂x²) = (1/ω²)(∂²ξ/∂t²)
   (∂²ξ/∂x²) = (k²/ω²)(∂²ξ/∂t²) Prędkość Falowa - V= ω/k
   Dla jednego Wymiaru - (∂²ξ/∂x²) - (1/v²)(∂²ξ/∂t²) = 0
   Dla 3 Wymiarów (∂²ξ/∂x²) + (∂²ξ/∂y²) + (∂²ξ/∂z²) - (1/v²)(∂²ξ/∂t²) = 0

3. Składowe drgań równoległych - Dudnienie
   x₁ = A*cosωt x₂ = A*cos[(ω+Δω)t] {A' amplituda zmienia się z pulsacją Δω}
   x = x₁+ x₁ = A*cosωt + A*cos[(ω+Δω)] = 2A*cos[(ω+Δω/2)t]cos(Δωt/2) = 2A*cos(Δωt/2)cos(ωt)

34. Drgania tłumione. Równanie różniczkowe drgań tłumionych i jego rozwiązanie. Logarytmiczny dekrement tłumienia. Tłumienie krytyczne i nadkrytyczne

1. Drgania Tłumione: β - Współczynnik tłumienia
   d²x/dt² + 2β(dx/dt) + ω₀²x = 0
   x = A₀e^-βtcos(ω*t+φ) A = A₀*e^-βt ω = √ω₀-β

2. Logarytmiczny Dekrement Tłumienia - Λ=ln[A(t)/A(t+T)] = β*T

3. Tłumienie krytyczne -

4. Tłumienie nadkrytyczne -

35. Drgania wymuszone. Równanie różniczkowe drgań wymuszonych i jego rozwiązanie. Rezonans

1. Drgania wymuszone - układ na który działa okresowo zmienna siła zewnętrza. d ²A/dt ² = - ²A

2. Rezonans - szybki wzrost amplitudy drgań układu fizycznego, gdy częstość zewnętrzna drgań wymuszających f jest zbliżona do częstości drgań własnych układu f₀

36. Fala poprzeczna i podłużna, Fala płaska i kulista, Fala monochromatyczna, Długość fali, Wektor falowy

1. Fala poprzeczna - kierunek drgań cząsteczek ośrodka prostopadła ( ↓ )do kierunku rozchodzenia się

2. Fala podłużna - Kierunek drgań równoległy ( | | ) do kierunku rozchodzenia się

3. Fala płaska - powierzchnie falowe są płaszczyznami; promienie fali prostymi | | rozchodzi się w jednym kierunku

4. Fala kulista - powierzchnie falowe sferami; promienie fali promieniami sfery, rozchodzii się w ronych kierunkach

5. Fala monochromatyczna- nieograniczona w prezestrzeni fala o okreslonej dlugosci i czestotliwosci

6. Długość Fali - λ = V*T = V/f

7. Wektor falowy - k=2Π/λ ξ = A*sin(k*r - ω*t) ω = 2Π/T
   ξ = A*sin[(2Π/λ)(x - v*t)]

37. Interferencja i dyfrakcja fal. Fale stojące. Zasada Huygensa

1. Interferencja Fal (superpozycja)- nakładanie się 2 lub więcej fal prowadzące do zwiększenia lub zmniejszenia amplitudy fali wypadkowej w zależności od różnicy faz fal składowych
   ξ = ξ₁ + ξ₂ = [A*sin(k*x - ω*t) + A*sin(k*x - ω*t + φ)] = 2A*cos(φ/2)sin(k*x - ω*t + φ/2)

2. Dyfrakcja Fal - Zniekształcenie powierzchni fali

3. Fale Stojące - w falach tych wyróżnia się punkty, w których zaburzenie stale znika - węzły i punkty, w których zaburzenie ma w określonej chwili wartość maksymalnej - strzałk

4. Zasada Huygensa - każdy punkt ośrodka, do którego dochodzi czoło fali, staje się źródłem fal elementarnych; obwiednia tych fal tworzy nową powierzchnię falową.

38. Ładunek elementarny. Ziarnistość ładunku

1. Ładunek elementarny - najmniejszy ładunek elektryczny występujący samodzielnie w przyrodzie, równy 1,60277∙10^-19 C

2. Ziarnistość ładunku -

39. Zasada zachowania ładunku elektrycznego - zachowania zasada ładunku elektrycznego jest związana z niezmienniczością względem tzw. transformacji cechowania.

40. Prawo Coulomba - jedno z podstawowych praw elektrostatyki, określające siłę F wzajemnego oddziaływania (odpychania lub przyciągania) dwóch punktowych ładunków elektrycznych q₁ i q₂, odległych od siebie o r i znajdujących się w ośr. o przenikalności elektrycznej 

41. 
    Natężenie pola elektrostatycznego. Ładunek próbny. Zasada superpozycji

1. Natężenie pola elektrostatycznego - E = lim F/q; E = k*(q/r²)_er

2. ładunek próbny - malutki ładunek dodatni (+)

3. Zasada Superpozycji - E= E₁ + E₂ + … + E_n

42. Linie sił pola elektrostatycznego (definicja, przykłady dla ładunków punktowych). Pole jednorodne

1. Siły elektrostatyczne działają wzdłuż linii pola

2. Styczna do linii sił pola w danym punkcie wyznacza kierunek wektora natężenia E w tym punkcie

3. Liczba linii na jednostkę przekroju poprzecznego jest proporcjonalna do wartości natężenia E=lim N/s

4. Pole jednorodne - Pole w którym siły w każdym punkcie działają ze stałą wartością (stałe natężenie)

43. Potencjał i powierzchnie ekwipotencjalne

1. Potencjał - Stosunek energii potencjalnej do ładunku obranego - φ= lim Ep(r) = k*q/r

2. Powierzchnie ekwipotencjalne - Powierzchnia stałego potencjału (nie zmienia się) φ=const. Linie pola są prostopadłe do powierzchni Ekwipotencjalnej.

44. 
    Dipol elektryczny. Elektryczny moment dipolowy. Dipol elektryczny w jednorodnym  polu elektrycznym

1. Dipol - zespół 2 blisko siebie położonych ładunków elektrycznych

2. Elektryczny moment dipolowy - p_e = q*a

45. Strumień pola elektrycznego - Liczba linii sił pola przechodzących przez powierzchnię

1. Poprzeczną - Φ=E*S

2. Nie poprzeczną - Φ=E*Scosα

46. Prawo Gaussa dla pola elektrycznego w próżni i w dielektrykach

1. Prawo Gaussa dla pola - strumień wektora indukcji elektrycznej D przez dowolną powierzchnię zamkniętą jest równy całkowitemu ładunkowi Q zawartemu w przestrzeni V ograniczonej tą powierzchnią: Φ=∫D*ds = ∫ρ*ds

2. Prawo Gaussa w Dielektrykach
   Φ=∫D*ds = Q_cał
   ∫ε₀εW*ds = Q_cał

47. Gęstość liniowa, powierzchniowa i objętościowa ładunku

1. Gęstość Liniowa - ρ = Q/V

2. Gęstość Powierzchniowa - δ = Q/S

3. Gęstość Objętościowa - λ=Q/L

48. Dielektryki. Rodzaje dielektryków. Polaryzacja

1. Dielektryki - Nie przewodzą ładunków elektrycznych (Izolatory)

2. Rodzaje Dielektryków

1. Dielektryki Polarne - molekuły posiadają trwały moment dipolowy (brak pola)

2. Dielektryki Niepolarne - nie ma momentu dipolowego. Pole zewnętrzne powoduje rozsunięcie ładunków

3. Polaryzacja - indukowany moment dipolowy p = lim Σ p_e/V p_e - suma momentów dipolowych w V

49. Wektor indukcji elektrycznej (wektor przesunięcia)- D= ε_0*E + P= ε_0*E + ε_0*χ*E= ε₀(1+χ)E = ε_0*ε*E

50. Pole elektryczne na powierzchni i wewnątrz przewodnika

1. Na powierzchni przewodnika - E || ds; natężenie ↓ do powierzchni; E=0 ∫D*ds = Q_cał∫δ*ds

2. Wewnątrz przewodnika

51. Pojemność przewodnika. Pojemność kondensatora

1. Pojemność przewodnika - Q = C*φ C - Pojemność; φ - potencjał względem ∞

2. Pojemność kondensatora - Q = C*∆φ

52. Natężenie i gęstość prądu elektrycznego

1. Natężenie - ładunek przepływający przez przekrój poprzeczny przewodnika w jednostce czasu
   J = dq/dt

2. Gęstość prądu - ilość ładunku przepływająca przez jednostkę powierzchni w jednostce czasu
   j = J/S J = j*s J = ∫j*ds.

53. Strumień pola magnetycznego. Prawo Gaussa dla pola magnetycznego

1. Strumień pola magnetycznego przechodzący przez powierzchnię zamkniętą równy jest ZERO

2. Prawo Gaussa dla pola magnetycznego - Φ=∫B*ds = 0 B - indukcja pola magnetycznego

54. Prawo Biota-Savarta - prawo określające wielkość i kierunek indukcji magnetycznej w dowolnym punkcie pola magnetycznego wytworzonego przez przewodnik z prądem elektrycznym
    dH = (J/4Π)*[(dl x r)/r³]; dB = μ₀(J/4Π)*[(dl x r)/r³]

55. Siła Lorentza. Ruch naładowanej cząstki w polu magnetycznym

1. Siła Lorentza - siła F, z jaką pole elektromagnetycznej działa na poruszającą się cząstkę naładowaną: F = q₀(v × B), gdzie q — ładunek elektryczny cząstki, B — indukcja magnet.,
   v — prędkość cząstki

2. Ruch naładowanej cząstki w polu magnetycznym

56. 
    Działanie pola magnetycznego na przewodnik z prądem. Oddziaływanie
    dwóch równoległych przewodników z prądem

1. Działanie pola magnetycznego na przewodnik z prątem dF = J(dl x B)
   dl - długość przewodnika; B - wektor indukcja magnetyczna; J - natężenie prądu

57. Prawo Oersteda (zastosowanie dla prostoliniowego przewodnika z prądem)

1. ∫B*ds. = μ₀J (J = ↓J₁ - ↑J₂);( J = ↑J₁ + ↑J₂);( J = ↓J₁ + ↓J₂)

2. Dla próżni B = μ₀H H - natężenie pola magnetycznego

58. Rodzaje materiałów magnetycznych (pętla histerezy magnetycznej)

1. Diamagnetyki χ < 0 (złoto, srebro, miedz) Nadprzewodnik χ = -1 WYPYCHANy przez magnez

2. Paramagnetyki χ (małe) >0 (ciekły tlen, platyna, wolfram) WCIĄGANY przesz magnes

3. Ferromagnetyki χ (duże) > 0 (żelazo, nikiel, kobalt) Zależy od wewnętrznego pola magnetycznego. Występują domeny - obszary jednakowo namagnetyzowane

59. Indukcja elektromagnetyczna. Reguła Lenza

1. Siła Elektromotoryczna indukcji jest wprost proporcjonalna do szybkości zmian strumienia przechodzącego przez powierzchnię S
   Є_ind = -dΦ_B/dt Є_ind - siła elektromotoryczna indukcji

2. Reguła Lenza - Obwód nie pozwala na zmiany. Reguła określająca kierunek prądu elektrycznego w obwodzie elektrycznym, powstającego przez indukcję elektromagnetyczną: kierunek prądu indukowanego jest zawsze taki, że jego pole magnetyczne przeciwdziała przyczynie, która go wywołała
   

60. Prąd przesunięcia i prąd przewodzenia

1. Prąd przesunięcia - prąd elektryczny związany ze zmianami strumienia indukcji elektrycznej; występuje np. wewnątrz kondensatora umieszczonego w obwodzie prądu zmiennego

2. 
   Prąd przewodzenia - Ukierunkowany ruch (przepływ) swobodnych ładunków elektrycznych w środowisku przewodzącym, pod wpływem pola elektrycznego

3. Uogólnione prawo Oersteda (Ampera) - ∫H*dl = J + J_przes = J + dΦ_D/dt

61. Równania Maxwella w postaci całkowej

1. I uogólnione prawo Faradaya:
   ∫E*dl = - dΦ_B/dt
   E - natężenie pola elektrycznego; Φ_D = B*ds. - strumień indukcji pola magnetycznego
   Zmienne pole magnetyczne wytwarza wirowe pole elektryczne które może wywołać prąd elektryczny

2. II uogólnione prawo Oersteda:
   ∫H*dl = J + J_przes = J + dΦ_D/dt dΦ_D = ∫D*ds.
   H - natężenie pola magnetycznego; D - wektor indukcja pola elektrycznego; J - Prąd przewodzenia
   Prąd elektryczny lub zmienne pole elektryczne, wytarza wirowe pole magnetyczne

3. III Prawo Gaussa dla pola Elektrycznego:
   Φ_D = ∫D*ds. = Q_cał = ∫δ*ds
   D - wektor indukcja pola elektrycznego; Q_cał - całkowita ilość ładunku powierzchni; δ - gęstość pow.
   Strumień indukcji elektrycznej przez dowolną powierzchnię zamkniętą jest równy całkowitemu ładunkowi zawartemu wewnątrz tej powierzchni

4. IV Prawo Gaussa dla pola Magnetycznego:
   Φ_B = ∫B*ds. = 0 Równanie Materiałowe - D = ε₀*ε*E B = μ₀*μ*H
   B - indukcja pola magnetycznego

1. Strumień indukcji pola magnetycznego przez dowolną powierzchnię zamkniętą jest równy ZERO

2. Nie istnieje w przyrodzie monopol magnetyczny

3. Linie strumienia indukcji magnetycznej są krzywymi zamkniętymi

62. Fale elektromagnetyczne i ich własności (prędkość rozchodzenia się, polaryzacja)

1. Fala Elektromagnetyczna - Jest to fala poprzeczna powstała przez wzajemne sprzężenie pola magnetycznego i elektrycznego. Kierunek rozchodzenia się fali: E ↓ H; E ↓ k; H ↓ k

2. Prędkość rozchodzenia się fali nie zależy od częstotliwości i wynosi około c = 3 * 10⁸ m/s

3. Polaryzacja - okresla kierunek w przestrzeni wzdluz którego zachodzi drganie

63. Ciało doskonale czarne - definicja i model

1. Ciało doskonale czarne - modelowe ciało całkowicie pochłaniające padające na nie promieniowanie niezależnie od długości fali elektromagnetycznej, czyli mające zdolność absorpcyjną równą jedności w całym zakresie długości fal

64. 
    Promieniowanie cieplne.  Rozkład Plancka

1. Promieniowanie cieplne - promieniowanie elektromagnetyczne o widmie ciągłym,
   emitowane przez każde ciało mające temperaturę wyższą od zera bezwzględnego

2. Rozkład Plancka -

65. Prawo Boltzmana (prawo rozkładu) - R - δ T⁴
    R - Całkowita moc promieniowania; δ- Stała; T - Temperatura

66. Prawo Wiena - Ze wzrostem temperatury maximum promieniowania
    przesuwa się w stronę fal krótszych
    λ_max = b/T b - stała

67. Efekt fotoelektryczny (napięcie hamowania, częstotliwość progowa)

1. Efekt fotoelektryczny - zjawisko występujące w ciałach pod wpływem światła,
   związane z przekazywaniem energii fotonów pojedynczym elektronom.
   Krótka fala Większa częstotliwość większa energia fotony

2. Napięcie hamowania -

3. Częstotliwość progowa - υ₀

4. Równanie Einsteina - h*υ = W + E_{kin max}
   h*υ - Energia fotonu

68. Dualizm korpuskularno-falowy światła:

1. Światło składa się z cząsteczek (fotonów)

2. Światło jest falą dlatego że ulega:

1. Interferencji

2. Dyfrakcji

3. Polaryzacji

69) widmo fale elektrmagnetycznych - fale elektromagnetyczne zalenie od lugosci fali czestotliwosci przedstawiaja się (od najdluzszej do najkrotzesj): fale radiowe podczerwien swiatlo widzialne uv promieniowanie x promieniowanie gamma i widmo swiatla swiatla widzialnego

2

---