5. Sposób obliczeń.

5.1. Wyznaczanie wartości rezystancji ustawionej na oporniku R₂ korzystając z pomierzonych wartości prądu I₂ (amperomierz A₂) i napięcia U₂ (woltomierz V₂):

5.2. Wyznaczanie kąta przesunięcia fazowego j₁ między napięciem U a prądem I₁:

gdzie: P₁ moc wskazywana przez watomierz W₁.

5.3. Wyznaczanie kąta przesunięcia fazowego j₂ między napięciem U a prądem I₂:

gdzie: P₂ moc wskazywana przez watomierz W₂.

5.4. Wyznaczanie rezystancji R₂ na podstawie parametrów obwodu.

Najpierw wyznaczamy reaktancje X₁, X₃:

na podstawie znanych wartości C₁ i C₃, oraz uwzględniając w = 314, reaktancje X₁, X₃ wynoszą odpowiednio:

X₁ = 324.8 W

X₃ = 329,5 W

Następnie korzystając z podanego niżej wzoru obliczamy rezystancję krytyczną naszego obwodu:

R = 313,8 W

6. Wnioski.

Podczas badania układu przesunięcie napięcia U względem prądu I₁ o 90^o nastąpiło przy R₂ = 283,74 W. Wartość tego oporu nie pokrywa się z wartością wyliczoną teoretycznie, która wynosi R_2t = 313,8W , Na rozbieżność wartości teoretycznej i rzeczywistej miały wpływ błędy pomiaru poszczególnych wielkości (prąd, napięcie, moc). Naszym zdaniem największy błąd wprowadzał watomierz tzn., przyrządem o zakresie 100 W mierzyliśmy moce rzędu od 1.5 do 5 W. Przyrząd ten był klasy 0.5 tzn., że jego błąd bezwzględny wynosił 0,5 W, co przy niektórych pomiarach powodowało błąd względny rzędu nawet

33.3 %.

W oparciu o pomiary wykreślono charakterystykę wyrażającą zależność kąta przesunięcia fazowego w funkcji oporu rezystora R₂, wraz ze wzrostem oporu R₂ kąt przesunięcia fazowego.pomiędzy napięciem U, a prądem I₁ maleje. Zależność tę można by przybliżyć odpowiednio dobraną funkcją

hiperboliczną

---