Jan Kochanowski jest najsłynniejszym polskim poetą doby Renesansu, jest także pierwszym polskim poetą wielkiego formatu. Był osobą niezwykle wykształconą, oczytaną, dużo podróżował po Europie. Bez wahania można go nazwać człowiekiem Renesansu.
Juliusz Słowacki, polski poeta, dramatopisarz. Jeden z najwybitniejszych twórców romantycznych, nazywany - obok A. Mickiewicza i Z. Krasińskiego - "wieszczem".
Hymn jest to uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o apostroficznym charakterze wypowiedzi, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei.
”Czego chesz od nas Panie” Jana Kochanowskiego, jest to hymn pochwalny dla Boga. Autor zastępuje słowo „Bóg” słowem Panie . Utwór rozpoczyna się apostrofą skierowaną do Stwórcy. Podmiot liryczny wpowiada się w imieniu wszystkich ludzi, jednak możemy raz zauważyć podmiot w liczbie pojedynczej„Złota też, wiem, nie pragniesz”. Pieśń ta przedstawia Boga jako doskonałego i wspaniałego stwórcę. Jest on wszechobecny, ogarnia całą rzeczywistość. Wszystko co istnieje należy do Niego, dlatego człowiek nic nie może Mu ofiarować. W trzeciej, czwartej, piątej i szóstej strofie Kochanowski przedstawia Boga jako doskonałego stwórcę, architekta i zarazem artystę. Świat, który wyszedł z jego ręki jest idealnie dokończonym dziełem sztuki. Bóg jest tu jednak nie tylko stwórcą, ale także dobrotliwym ojcem i opiekunem.Poeta przy opisach Boga próbuje przyrownac go do czlowieka. Kochanowski ukazuje przeciwny obraz Boga do antycznego i średniowiecznego. Podmiot liryczny opisuje tworzenie świata jako pracę podobną do ludzkiej. Ziemia ma tu również cechy ludzkie, jest upersonifikowana. Tyś fundament założył nieobeszłej ziemi/ i przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi”. W utworze tym jest widoczna harmonia i ład świata. Jest to zgodne z epokom renesansu i jej założeniami. Ostatnia strofa ma charakter pochwalny i dziękczynny, a jej zakończenie jest prośbą o nieustanną opiekę. Rymy w tym wierszu są dokładne, zawsze powtarza się w nich półtorej sylaby. Mamy tu także do czynienia z wierszem sylabicznym, każdy wers składa się z 13 sylab i ma średniówkę po 7 sylabie. Dzięki temu utwór jest bardzo rytmiczny.
„Hymn” Juliusza Słowackiego rozpoczynaja słowa „Smutno mi Boze”. Jest to apostrofa. W utworze glównym bohaterem jest człowiek a Bóg wystepuje tu w roli drugoplanowej.Wiersz ma charakter polemiczny, jest przykladem romantycznej niezgody na pozadek swiata. Podmiot liryczny opisuje piekne krajobrazy morskie, tecze, lazurowa wode. Podmiot liryczny zachwyca się pieknem tych morskich miejsc ale zarazem teskni za krajobrazem ojczystym. Ma wrazenie ze już nigdy nie ujrzy miejsca gdzie się urodzil. pragnie zwierzyc się przed Bogiem, ponieważ czuje się samotny. W gronie swoich :przyjaciol” musi zakladc maske i ukrywac przed nimi swoje uczucia. W glebi serca się buntuje ale nie może tego nikomu pokazac. W nastepnych strofach pojawia się sprecyzowana tesknota za Polska. Uczucia te wywolaly w poecie przelatujace bociany, które przymomnialy Słowackiemu swój ojczysty dom. Dalej możemy zauwazyc ceche poety romantycznego- tulacza-pielgrzyma, który nie wie co będzie się z nim dzialo jutro, gdzie zostanie pochowany. Podmiot liryczny doskonale wie, ze nigdy już nie znajdzie się w swojej ojczyznie „mój okret nie do kraju doplynie”. Jest to jest to utwór o regularnej budowie - 8 sześciowersowych strof, układ rymów parzysty. Wiersz ma kompozycję klamrową, a mianowicie rozpoczyna się i kończy tym samym zwrotem.
Utwór „Czego chcesz od na Panie” jest utworem optymistycznym. Poeta dostrzega piękno otaczającego go świata. Podmiot liryczny mówi o Bogu jako o doskonałym stwórcy. Kocha go i szanuje.
„Hymn” jest przedstawiony w ciemniejszych barwach. Podmiot liryczny tęskni za domem nie umie się z tym pogodzic, ze już go nigdy nie zobaczy. Można powiedzieć ze trochę się nad sobą użala.