Czy nieobecność na Mszy św. podczas Świąt jest grzechem?
To pytanie daje nam możliwość przyjrzenia się konkretnemu grzechowi. Najpierw powinniśmy odpowiedzieć, co rozumiemy przez określenie dni święte. Dniami świętymi są uroczystości podczas których wspominamy wielkie wydarzenia zbawcze; uczestnictwo w nich ma zapewnić nam trwanie w łasce i pogłębianie wiary. Mają one religijny charakter i są ściśle wyznaczone przez Kościół. Do dni świętych należą: niedziela (czczona jako wspomnienie i uobecnienie śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa), Narodzenie Jezusa Chrystusa, Objawienie Pańskie, Wniebowstąpienie Pańskie, Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki, Niepokalanego Poczęcia NMP, Wniebowzięcia NMP, Uroczystość Św. Józefa, Św. Apostołów Piotra i Pawła oraz Wszystkich Świętych (por. Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 1246).
Udział we Mszy świętej w powyższe dni daje nam możliwość uczestnictwa w podstawowych wydarzeniach w życiu Mesjasza., który dokonał odkupienia (Narodzenie i Zmartwychwstanie) oraz wskazuje nam drogę do życia wiecznego (Wniebowstąpienie Pańskie, Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej). Kościół zachęca nas również do udziału we Mszy świętej w uroczystości świętych, których życie było w szczególny sposób naznaczone łaską Bożą (Maryja, Józef, Piotr i Paweł).
Przykładem do rozważenia może być Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. Trudno jest przecież wyobrazić sobie chrześcijaństwo bez zmartwychwstania. Ponieważ Chrystus przynosi nam wolność pokonując śmierć, zło i grzech, mamy dzięki temu możliwość powrotu do Ojca. Człowieka wierzącego rozpoznaje się poprzez jego relację do Boga. Szczególną formą relacji między człowiekiem a Bogiem jest udział w liturgii. W liturgii następuje spotkanie człowieka ze zmartwychwstałym Jezusem, pokrzepienie Jego Ciałem i okazanie wdzięczności za dokonane odkupienie. Jeśli człowiek wierzący nie oddaje czci Bogu w dni święte, to należy spytać, komu służy i komu okazuje posłuszeństwo? Bałwochwalstwo jest przecież grzechem wprost skierowanym przeciw Bogu.
We wspólnej celebracji uroczystości mamy również aspekt ponadindywidualny, jakim jest przeżywanie wydarzeń zbawczych we wspólnocie wierzących.