PYTANIA:

1. Wymień i omów podstawowe akty prawne regulujące w Polsce obrót zagraniczny przedsiębiorstw.

Akty prawne istotne z punktu widzenia transakcji zagranicznych to:

• Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej z dn. 2 lipca 2004 r.;

• Ustawa prawo dewizowe z dn. 27 lipca 2002 r.;

• Ustawa prawo bankowe z dn. 27 sierpnia 1997 r.;

• Ustawa prawo celne z dn. 19 marca 4004 r. - zawiera procedury wywozu i wwozu towarów z kraju.

• Ustawa o podatku VAT z dn. 11 marca 2004 r. dostosowała polskie przepisy do regulacji unijnych, wprowadziła nowe pojęcia - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, oraz wprowadziła nowe definicje transakcji eksportowej i importowej.

2. Przedstaw wspólną politykę celną realizowaną na terytorium Unii Europejskiej.

• Na terytorium Unii Europejskiej obowiązuje obowiązek stosowania Wspólnej Taryfy Celnej Unii Europejskiej i jej wersji użytkowej, czyli Zintegrowanej Taryfy Celnej Wspólnoty Europejskiej - TARIC.

TARIC obejmuje oprócz stawek celnych, preferencje taryfowe, zawieszenia stawek, kontyngenty taryfowe, system ogólnych preferencji taryfowych mających zastosowanie w handlu z krajami rozwijającymi się a także cła antysubwencyjne i antydumpingowe, opłaty wyrównawcze, elementy rolne, wartości jednostkowe i ceny referencyjne oraz minimalne.

• Eksporterzy i importerzy są zobowiązani oznaczać towary w taki sposób, aby mogły one być ujęte w statystyce handlu zagranicznego i można było ustalić czy ich wywóz lub wwóz wymaga zgody.

• Każdy towar będący przedmiotem obrotu powinien być oznaczony specjalnym kodem cyfrowym, aby ustalić czy wymiana pewnego rodzaju dóbr podlega pewnym ograniczeniom.

3. Jakie warunki powinien spełniać dobrze sporządzony kontrakt z kontrahentem zagranicznym?

Dobrze sporządzony kontrakt liczy przeważnie 4-10 stron i składa się z:

• danych formalnoporządkowych

• oznaczenie stron kontraktu,

• data i miejsce sporządzenia kontraktu,

numer ewidencyjny kontraktu

• warunków zasadniczych (podstawowych) - dotyczą przedmiotu kontraktu, tzn.:

• rodzaj towaru, jego jakość, opakowanie, ceny,

• terminy dostaw,

• warunki płatności i odbioru,

• określenie sposobu przekraczania przez towar granic celnych,

• warunków uzupełniających

• sankcje za nieterminowość realizacji kontraktu,

• regulacje dotyczące kontroli jakości produktu,

• klauzule arbitrażowe albo wskazanie sądu właściwego do rozstrzygania ewentualnych sporów.

• Wyjaśnij i omów rolę pośredników finansowych, np. banku, w procesie przygotowania kontraktu zagranicznego.

• Bank

Działaniem banku na etapie przygotowywania umowy handlowej jest przygotowanie gwarancji lub poręczeń potrzebnych zwłaszcza jako zabezpieczenie ofert, przedpłat lub dostawy. Bank może także, na życzenie klienta, opiniować kontrakt handlowy m.in. z punktu widzenia ochrony interesów klienta.

• Przedsiębiorstwo ubezpieczeniowe

Dzięki przedsiębiorstwom ubezpieczeniowym ryzyko w wymianie zagranicznej jest zmniejszone lub całkowicie przejmowane.

5. Jaka jest rola banków w realizacji płatności w handlu zagranicznym?

Przepływ płatności wynika z konieczności rozliczania finansowego transakcji zagranicznych, przepływu towarów, świadczonych usług i przepływu strumieni kapitałów. Warunkiem realizacji tych zadań jest istnienie międzynarodowej sieci przepływu płatności łączącej uczestników transakcji zagranicznych w poszczególnych krajach. W tym celu banki zbudowały uniwersalne systemy banków korespondentów, ułatwiające realizowanie przepływu środków zagranicznych. W bankach tych banki krajowe mają konta walutowe, przez które przepływają wszystkie rozliczenia dewizowe. Rachunek prowadzony w banku krajowym dla banku zagranicznego nazywa się rachunkiem loro („ich dobro”), zaś banku krajowego w banku zagranicznym jest nazywany rachunkiem nostro („nasze dobro”).

Ostatnio opisany wyżej system zaczął tracić na znaczeniu w wyniku coraz to popularniejszego tworzenia przez banki zagraniczne filii, oddziałów itp. w innych krajach, co powoduje, że większość przepływów płatności zagranicznych może być realizowana w ramach jednej organizacji.

6. Omów zasady działania systemu SWIFT. Jakie zadania realizuje TARGET?

SWIFT - Stowarzyszenie dla Światowego Rozwoju Międzybankowej Telekomunikacji Finansowej. Jego powstanie miało na celu przyspieszenie technicznej realizacji przepływów płatności zagranicznych

System ten umożliwia szybkie i bezpieczne przekazywanie informacji między bankami-uczestnikami systemu, realizację poleceń wypłaty bezpośrednio na rachunki prowadzone w różnych bankach oraz rozliczanie płatności otrzymanych z tych banków na rzecz klienta.

SWIFT wyróżnia ponad 120 rodzajów informacji w różnych wersjach. W praktyce odpowiada to wszystkim rodzajom transakcji dokonywanych przez banki w obrocie międzynarodowym. Rodzaj informacji jest określany przy użyciu 3-częściowego kodu liczbowego. Poza tym dzięki temu systemowi mogą być przekazywane także dokumenty bankowe.

Każdy bank będący członkiem SWIFT ma swój adres swiftowy, składający się z sekwencji znaków, stanowiących wyróżnik banku, symbol kraju, miasta lub strefy czasowej oraz symbol oddziału.

TARGET - Transeuropejski Zautomatyzowany Błyskawiczny system Rozrachunku Brutto. System ten jest przeznaczony przede wszystkim do nieodwołalnych płatności o dużej wartości przetwarzanych w czasie rzeczywistym. TARGET jest systemem zdecentralizowanym, łączącym systemy rozrachunków międzybankowych poszczególnych krajów członkowskich UE, ale umożliwia także jednocześnie wykorzystanie innych form rozrachunków, np. systemu SWIFT, w rozliczeniach z krajami nie będącymi członkami UE.

7. Jakie aspekty kontraktu zagranicznego są uregulowane w INCOTERMS? Przedstaw i omów formuły INCOTERMS.

INCOTERMS regulują podział obowiązków i kosztów między strony kontraktu, procedury ubezpieczeniowe oraz zagadnienia transportowe. Nie regulują one spraw związanych z formą przejścia prawa własności sprzedającego na kupującego. Nie odnoszą się też do odpowiedzialności kontraktowej za nie wywiązanie się z obowiązków.

• Formuła grupy E

• EXW (ex works) - określa obowiązek sprzedającego jako postawienie towaru do dyspozycji kupującego, ryzyko przechodzi na granicy przedsiębiorstwa sprzedającego.

• Formuły grupy F - formuła obowiązku sprzedającego polegająca na dostarczeniu towaru do rak przewoźnika, reszta leży w gestii kupującego.

• FCA (free carrier) - ryzyko przechodzi przy przekazaniu towaru przewoźnikowi;

• FAS (free along ship) - ryzyko przechodzi w chwili postawienia towarów przy kei lub burcie statku;

• FOB (free on board) - ryzyko przechodzi, gdy towary przekroczą burtę statku, eksporter ma obowiązek dostarczyć niezbędne dokumenty przewozowe;

• Formuły grupy C - rozszerzenie obowiązku sprzedającego zawarcie umowy przewozu. Nie ponosi on dodatkowych kosztów związanych z towarem.

• CFR (cost and freight) - ryzyko przechodzi, jak towary dotrą do wskazanego portu i przekroczą reling, eksporter organizuje przewóz towarów;

• CIF (cost, insurance and freight)- ryzyko przechodzi, gdy towary przekroczą naburcie statku, eksporter ponosi dodatkowo koszty transportu;

• CPT (carriage paid to...) - odpowiednik CFR dla innych sposobów transportu niż morski;

• CIP (carriage and insurance paid to...) - odpowiednik CIF dla innych rodzajów transportu niż morski;

• Formuły grupy D - obowiązki sprzedającego są najszersze. Jest on odpowiedzialny za towar do momentu przekazania go kupującemu.

• DAF (delivered at frontier) - ryzyko przechodzi w momencie postawienia towarów do granicy;

• DES (delivered ex ship) - ryzyko przechodzi, gdy towary zostaną dostarczone do miejsca wyładunku;

• DEQ (delivered ex quay) - ryzyko przechodzi w chwili dostarczenia towarów na nabrzeże, nie jest oznaczone, która ze stron opłaca cło;

• DDU (delivered duty unpaid) - ryzyko przechodzi, jeśli towary dotrą do miejsca przeznaczenia, eksporter nie opłaca cła;

• DDP (delivered duty paid) - ryzyko przechodzi, gdy towary dotrą do miejsca przeznaczenia, eksporter opłaca cło.

• Wyjaśnij wpływ formy rozliczania kontraktu na jego opłacalność.

Możliwości wyboru formy rozliczeń kontraktu zależą od pozycji rynkowej stron umowy oraz zwyczajów branżowych i specyfiki towaru. W wyniku ustalania warunków płatności zostaną uregulowane takie szczegóły, jak: kto, kiedy, gdzie, komu i w jakiej walucie płaci. Wady i zalety poszczególnych warunków płatności inaczej kształtują się dla importera i inaczej dla eksportera.

• Eksporter jest zainteresowany możliwie szybkim otrzymaniem zapłaty od importera, dzięki temu zyskuje własne środki na finansowanie zaopatrzenia i produkcji; w ten sposób ma niższe koszty finansowania i ograniczone ryzyko zbytu swoich towarów, a najkorzystniejsza dla niego jest przedpłata lub zaliczka dokonana przez importera.

• Importer chciałby zapłacić za otrzymane towary możliwie najpóźniej. Najkorzystniejsza jest dla niego zapłata po sprzedaniu importowanego towaru, dlatego jest zainteresowany możliwie odległym terminem zapłaty.

9. Wymień i omów dokumenty podstawowe oraz dodatkowe występujące w zagranicznych obrotach handlowych.

W handlu zagranicznym dokumenty mają szczególnie duże znaczenie. Stanowią one nie tylko podstawę rozliczeń, lecz również spełniają wiele innych funkcji. Zasadniczo dokumenty występujące w zagranicznych obrotach handlowych dzieli się na:

• dokumenty podstawowe - reprezentują towar:

• dokumenty handlowe:

• faktura pro forma

• faktura handlowa

• świadectwo pochodzenia

• SAD

• dokumenty transportowe i spedycyjne - potwierdzają, że eksporter wywiązał się ze swojego obowiązku dostawy zgodnie z zawartą umową;

• dokumenty ubezpieczeniowe

• dokumenty dodatkowe - znamionują towar

• świadectwo pochodzenia

• certyfikaty jakości itp.

• Przedstaw wpływ dokumentów potwierdzających realizację dostawy na ryzyko i wynik finansowy transakcji w obrocie zagranicznym.

??????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

11. Omów dokumenty obrotu wewnątrzwspólnotowego.

Zamiast dokumentów administracyjnych SAD (obowiązujących nadal w transakcjach z krajami spoza UE) zostały wprowadzone dwa nowe dokumenty:

• Sprawozdanie INTRASTAT to miesięczny raport statystyczny. W przypadku eksportu i importu z krajów spoza Unii Europejskiej jest sporządzany przez służby celne, w przypadku zaś wymiany wewnątrzwspólnotowej - przez przedsiębiorstwa biorące udział w handlu.

• Informacja podsumowująca, składana raz na kwartał, zawiera dane o wszystkich transakcjach wewnątzrwspólnotowych. Jest sporządzana oddzielnie dla wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabycia towarów według kontrahentów

Rozdział 2 - Kontrakty handlowe w obrocie gospodarczym z zagranicą

1

Lucia

---