NADLEŚNICTWO KRYNKI
Charakterystyka ogólna
Nadleśnictwo Krynki wchodzi w skład RDLP Białystok
i położone jest we wschodniej części województwa podlaskiego na terenie gmin: Krynki i Szudziałowo. Siedziba nadleśnictwa znajduje się w Poczopku.
Pod względem regionalizacji przyrodniczo-leśnej lasy nadleśnictwa Krynki położone są w II Krainie przyrodniczo-leśnej Mazursko-Podlaskiej, w dzielnicy 5 Wysoczyzny Białostockiej w dwóch mezoregionach: Wzniesień Sokólsko-Białostockich i Puszczy Knyszyńskiej.
Główny kompleks lasów
nadleśnictwa obejmuje część Puszczy Knyszyńskiej (ok. 5 227 ha co stanowi 37,2 % powierzchni ogólnej) oraz znaczną ilość uroczysk powstałych w wyniku zalesień gruntów nowoprzyjętych. leżących w bezpośrednim sąsiedztwie tego kompleksu lub wśród gruntów obcych. Położenie tych niewielkich uroczysk powoduje znaczne utrudnienia w gospodarowaniu i utrzymaniu granic, toteż w miarę możliwości należy dążyć do dalszego przejmowania i zalesiania tych gruntów.
Lasy nadleśnictwa na znacznych odcinkach graniczą z gruntami innych nadleśnictw: od strony południowej z Nadleśnictwem Waliły, od zachodu i północy z Nadleśnictwem Supraśl, natomiast wschodnią granicę wyznacza granica państwa z Białorusią. Drobne uroczyska w północnej części nadleśnictwa graniczą głównie z gruntami własności indywidualnej.
W związku ze znacznymi zmianami
w stanie posiadania nadleśnictwa, przyjęto nowy podział powierzchniowy, utrzymując dotychczasowy na obszarze Puszczy Knyszyńskiej. Kształt oraz wielkość oddziałów, szczególnie w zwartych uroczyskach jest dosyć regularny, z nielicznymi wyjątkami gdzie jako linie podziału powierzchniowego wykorzystano cieki wodne lub inne naturalne przerwy w drzewostanach. Nieregularne oddziały powstały natomiast na gruntach nowoprzyjętych, gdzie pojedyncze niewielkie działki tworzą oddział. Średnia powierzchnia oddziału wynosi 23,79 ha.
1.2. Rys historyczny
Lasy Nadleśnictwa Krynki
stanowi część Puszczy Knyszyńskiej i grunty położone na zachód od granicy państwa. Ziemie te przez wieki zajmowała puszcza, ciągnąca się od bagien Poleskich aż po Biebrzę. W ciągu wieków Puszcza Knyszyńska stopniowo cofała się przed zasiedlającym ją człowiekiem.
Początki administracji leśnej związane są z organizacją służby łowieckiej. Na użytkownikach dóbr leśnych ciążył obowiązek utrzymania służby łowieckiej i ochrony zwierzyny. Prawo do polowania na grubego zwierza posiadał jedynie panujący.
Od czasów zaborów gospodarka leśna ograniczała się do wyrębu sosny na potrzeby floty. Drewno spławiano rzekami: Supraślą, Sokołdą, Biebrzą i Narwią. Silnie rozwinięte było też bartnictwo. Urządzanie lasów Puszczy Knyszyńskiej przeprowadzono po raz pierwszy w okresie zaborów w 1848 - 1858 r. metodą okresowo - powierzchniową.
Podczas I wojny światowej
wybudowana została na terenie puszczy sieć kolejek leśnych co przyczyniło się do wyeksploatowania znacznej powierzchni drzewostanów, które znajdowały się w jej zasięgu. Po odzyskaniu niepodległości główny kompleks Puszczy Knyszyńskiej został podzielony linią wschód - zachód. Z północnej części utworzono Nadleśnictwo Krynki, a z południowej Nadleśnictwo Waliły. Obydwa Nadleśnictwa weszły w skład lasów państwowych.
Podczas II wojny światowej
działania wojenne, rabunkowa gospodarka okupanta i samowolne wyręby okolicznej ludności wyrządziły szkody na powierzchni ponad 2 tys. ha. Nasilenie tych szkód spowodowane licznymi kradzieżami drewna i pożarami nastąpiło w pierwszych latach powojennych. Cały okres powojenny, aż do roku 1962 charakteryzował się porządkowaniem gospodarki leśnej. Zapotrzebowanie na surowiec drzewny w kraju było olbrzymie, stąd też wykonanie użytkowania rębnego w stosunku do planów zostało przekroczone.
W 1964 r. wykonano definitywne urządzanie gospodarstwa leśnego Nadleśnictwa Krynki na okres 1 X. 1964 - 30 IX 1974 r. Powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła wówczas 5 226,9 ha. W tym okresie rozpoczął się intensywny proces przejmowania gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi. W latach 1964 - 1973 przyłączono do Nadleśnictwie Krynki 1 347,02 ha.