Pytanie 57.
Typy przywództwa a sytuacja działania(model Fiedlera) → model wypadkowy Fiedlera
Fiedler badał efektywność przywództwa → czyli jaki styl rządzenia jest lepszy- czy zorientowany na relacje czy zorientowany na zadanie. →W tym celu badał rożne grupy(które z nich odnoszą sukcesy, a które ponoszą porażki) oraz ich przywódców(sprawdzał jaki styl rządzenia preferują).
Okazało się, ze nie można wyciągnąć jakichś konstruktywnych wniosków, gdyż u przywódców grup odnoszących sukcesy nie da się wyodrębnić jednego stylu sprawowania władzy.
Odkrył, natomiast, istnienie pewnej zależności między efektywnością przywództwa, a sytuacją, w której lider działa.
Wyróżnił 3 wymiary sytuacji decydujące o stopniu trudności w kierowaniu grupą:
Struktura zadania- grupy, które realizują zadania o wysokim stopniu strukturalizacji, stwarzają liderowi mniej problemów
Władza lidera - czy jest w tej roli akceptowany przez grupę oraz jak silną i jakiego rodzaju ma władzę
Stosunki w grupie- czy jej uczestnicy lubią się wzajemnie, czy potrafią współpracować i czy lubią lidera.
Używając tych trzech wymiarów należy ocenić sytuację, zaznaczając:
„+” jeśli jest korzystna(dla danego wymiaru)
„-„ jeśli jest niekorzystna
W ten sposób uzyskujemy osiem sytuacji( gdzie pierwsza pozycja oznacza 1 wymiar, druga drugi i trzecia trzeci):
+ + + + + - + - + + - - - + + - + - - - + - - -
Według Fiedlera to, jaki styl przywództwa promuje sukces grupy zależy od typu sytuacji, w jakiej on musi działać → czyli efektywność przywództwa stanowi wypadkową sytuacji:→ NIE W KAŻDEJ SYTUACJI TEN SAM STYL PRZYWÓDZTWA OKAZUJE
SIĘ NAJLEPSZY( Warunki decydują o tym, w jaki
sposób powinno się kierować grupą).
↓
a). W najbardziej i w najmniej sprzyjających warunkach( dwa krańce modelu) największe szanse doprowadzenia grupy do sukcesu ma lider zorientowany na zadanie ( choć w przypadku trzech minusów szanse te są z góry mniejsze).
b). W pozostałych sytuacjach optymalny styl przywództwa zależy przede wszystkim od wymiaru określającego stosunki w grupie:
→ jeśli są niezadowalające to najlepszy jest przywódca nastawiony na relacje ( o ile jest skuteczny, ma szanse na poprawienie stosunków w grupie i zmianę sytuacji).
Z tym wiąże się drugie najważniejsze odkrycie Fiedlera:
DZIAŁĄNIA LIDERA MOGĄ SPOWODOWAĆ, IŻ ZMIENI SIĘ
SPOSÓB FUNKCJONOWANIA GRUPY
Nie wszystko, jednak, jest takie piękne w tym modelu - problem polega na tym, że lider może być zorientowany albo na zadanie, albo na relacje. To oznacza, że skoro lider może zmieniać sytuacje w grupie, to w pewnym momencie przestanie odpowiadać jej aktualnym potrzebom [ np. gdy w grupie z antagonizmami będzie skuteczny przywódca zorientowany na relacje, to po pewnym czasie może okazać się, ze grupa potrzebuje lidera bardziej zorientowanego na zadanie( bo relacje już uległy poprawie)].
Wyszukiwarka