Metody działania terrorystów
Planowanie zamachów charakteryzuje się coraz większym profesjonalizmem ze strony terrorystów. Przygotowania prowadzone są na różnych płaszczyznach w wielu zakątkach świata, z udziałem szeregu nie związanych ze sobą osób.
W swojej działalności terroryści często posługują się klasycznymi metodami wywiadowczymi. Dysponują oni komórkami rozpoznania wywiadowczego, grupami łącznikowymi za granicą i oddziałami do zadań specjalnych. Ugrupowania te utrzymują szerokie kontakty międzynarodowe, są m. in. powiązane z zachodnimi strukturami przestępczymi oraz różnymi "sponsorami" w krajach arabskich.
Członkowie organizacji terrorystycznych dysponują niejednokrotnie paszportami wystawionymi na fałszywe nazwiska, działają pod przykryciem biznesmenów, turystów lub studentów. Długie i kosztowne procedury stosowane przez islamistów przy wchodzeniu w struktury społeczne krajów osiedlenia wskazują na istnienie długofalowych, a nie doraźnych planów organizacji islamskich.
W pierwszym etapie, po zalegalizowaniu swojego pobytu, związane z terrorystami osoby - w celu zdobycia zaufania miejscowych władz i uwiarygodnienia swoich legend - przez pewien czas pozostają "w cieniu". W tym czasie starają się nie przyciągać uwagi i nie budzić podejrzeń służb, biorą ślub z obywatelami kraju pobytu, studiują, uczą się języka, otwierają własną działalność gospodarczą itp. Po umocnieniu pozycji i uzyskaniu niezależności finansowej (np. poprzez podjęcie działalności gospodarczej), następuje okres integracji z lokalnym środowiskiem. Polega on na prowadzeniu jawnej działalności - najczęściej w legalnie działającej organizacji islamskiej. W tym czasie osoba taka zajmuje się pozyskiwaniem nowych członków do organizacji, propagandą, uczestnictwem w demonstracjach. Po tym etapie zaczyna się okres prowadzenia zarówno jawnej, jak i tajnej działalności: zbieranie funduszy dla muzułmanów w krajach objętych konfliktami religijnymi lub narodowościowymi, organizowanie demonstracji i protestów, a jednocześnie utrzymywanie ścisłego kontaktu z centralą, przy wykorzystaniu najnowszych środków techniki łączności satelitarnej i internetowej.
Dla zachowania szczególnego bezpieczeństwa - wobec możliwości kontroli łączy telekomunikacyjnych przez służby specjalne - w ostatnim czasie obserwowany jest coraz częściej powrót do tradycyjnych form komunikacji, m.in. przy wykorzystaniu kurierów. Stosowanie łączności osobowej dodatkowo utrudnia identyfikację terrorystów.
W trakcie pobytu na obszarze danego państwa zbierane są również dane operacyjne, tworzone siatki "zamrożonych" działaczy gotowych do przeprowadzania różnego rodzaju czynności związanych np. z przygotowaniem zaplecza logistycznego, pozyskiwaniem broni, fałszywych dokumentów itp., z których będzie można skorzystać w razie potrzeby. Spośród tych osób typowani są również członkowie przeznaczeni do odbycia szkoleń, które najczęściej przeprowadzane są na terenie różnych państw islamskich.
Charakterystyka działalności organizacji terrorystycznych w państwach trzecich wskazuje na to, że posiadają one rozbudowane struktury, które obejmują również działalność związaną ze stroną socjalną i kulturalną członków poszczególnych komórek. Przejawia się to m. in. w dobrze zorganizowanym systemie powiadamiania, wzajemnych kontaktach poszczególnych aktywistów, gotowości do organizowania imprez społeczno-politycznych oraz szybkiego zbierania funduszy (jak już wspomniano, nierzadko wykorzystywane są do tego celu oficjalne islamskie ośrodki kulturalne i religijne). Organizacje te mają również dobrze rozwiniętą sferę działalności propagandowej w formie gazet, wideokaset, czy stron internetowych.