Irena Kolbuszewska
I rok, edukacja elementarna i j. angielski
Warsztat zabaw: lista zabaw
Podane zabawy mają rozwijać wyobraźnię dziecka, umiejętność współpracy z innymi dziećmi, pomóc im w kojarzeniu różnych faktów, doskonalić ich koordynację, uczyć ich postępowania wg pewnych wspólnie obowiązujących reguł, porozumiewania się między sobą itp. Poniższe zabawy są przeznaczone dla pięciolatków lub dzieci w zerówce.
Polowanie na numery: prowadzący podaje głośno jakikolwiek numer (np. 4), a dzieci mają odnaleźć przedmiot, który im się z tym numerem kojarzy (i uzasadnić swój wybór). Przykład: widelec ma 4 „nóżki”, samochód ma 4 koła itp.
Pająk i muchy: jedno dziecko jest pająkiem, pozostałe muchami. „Muchy” biegają dookoła sali. Na hasło „Pająk idzie!!”, dzieci-muchy przybierają jakąś pozę i muszą tak stać nieruchomo, do czasu aż usłyszą hasło „Nie ma pająka!!”. „Pająk” chodzi po klasie i sprawdza czy pozostałe dzieci rzeczywiście się nie ruszają. Jak któreś dziecko zostanie przyłapane, to zostaje albo wciągnięte w pajęczą sieć, albo staję się kolejnym pająkiem i następnym razem również bacznie obserwuje „muchy” - swoich kolegów.
Rysowanie na „ślepo”: dzieci bawią się w parach (może być jedna trójka w przypadku nieparzystej liczby dzieci). Jedno dziecko siedzi przy stoliku, ma przed sobą kartkę papieru, w ręku ołówek i ma zawiązane oczy. Drugie dziecko stoi za pierwszym, albo siedzi obok niego i podpowiada mu, jak ma rysować. Temat rysunku może być dowolny, np. ludzka postać. Dzieci starają się „narysować razem” jak najwięcej szczegółów dotyczących tej postaci, licząc przy tym na własne pomysły i wyobraźnię. Dzieci mogą potem porównać swoje rysunki, zamienić się rolami itp.
Kukiełki z toreb papierowych: dzień wcześniej poprosić dzieci, aby przyniosły ze sobą przynajmniej jedną brązową, papierową torbę (po zapakowanej drożdżówce itp.). Dzieci naklejają/rysują na torbie buzię, oczy, nos itp., ubranie. Kiedy kukiełki są gotowe, dzieci mogą się dobrać parami i odegrać scenkę (np. wspólne wyjście na dwór i zabawy zimą).
Zaginięty przedmiot: dzieci siadają w kole. Zgarniamy z sali różne zabawki, przedmioty, osoba prowadząca może dodać parę swoich rekwizytów i innych. Przez pierwszych parę minut (2-3), dzieci obserwują uważnie wszystkie przedmioty na podłodze, rozpostarte przed nimi. Potem dzieci na chwilę zamykają oczy i osoba prowadząca zabiera i chowa jeden przedmiot, a potem robi krótką wyliczankę i wskazuje palcem na jakieś dziecko. Wszystkie dzieci otwierają oczy, wskazane dziecko ma odgadnąć, jakiego przedmiotu brakuje. W razie trudności, koledzy z grupy mogą mu pomóc.
Szpieg: dzieci siadają w koło albo w rzędzie na dywanie. Jedno dziecko prowadzi na danym etapie zabawy. „Prowadzący” mówi np. „Moje oczy widzą coś małego i czerwonego”. Wszystkie dzieci starają się odgadnąć, o jaki przedmiot chodzi. Można tylko stawiać pytania, na które da się odpowiedzieć „Tak” lub „Nie”. Dobrze jest ustalić reguły, np. jak daleko może być położony dany przedmiot (możemy brać pod uwagę tylko te przedmioty, które znajdują się w sali itp.).
Porozumiewanie się: dzieci bawią się w parach (w przypadku nieparzystej liczby dzieci, może być jedna trójka). W każdej parze dzieci siadają do siebie tyłem, mają w ręku kartkę papieru i ołówek. Jedno dziecko zaczyna rysować i równocześnie opisuje dokładnie to, co rysuje. Drugie dziecko, stara się narysować dokładnie to samo. Pod koniec dzieci porównują swoje rysunki i mogą się zamienić rolami.