DZIEŃ MATKI - scenariusz
Narrator 1:
26 maja to najpiękniejszy dzień w roku - Dzień Matki. Zaczęto go
obchodzić w Stanach Zjednoczonych w 1910 roku. W Europie dzień
po¶więcony Matce pierwsza wprowadziła Austria. W jej ¶lady poszły
wkrótce kraje skandynawskie, a potem inne. W Polsce po raz pierwszy
obchodzono Dzień Matki w 1923 roku w Krakowie. Dzień ten ustalono po
to, aby przynajmniej raz w roku ludzie uprzytomnili sobie, a matki
odczuły, jak ważna jest ich rola w społeczeństwie. W tym dniu mamy
obdarzane s± szczególnymi dowodami miło¶ci.
Narrator 2:
Nie napisano, nie wy¶piewano wszystkiego co wi±że się ze słowem
matka. Jed-nak kiedy człowiek ugina się pod ciężarem problemów,
trudów, cierpień i roz-paczy, wtedy jego wargi wypowiadaj± to jedno
jedyne słowo - Mamo.
Uczeń 1
Jest jedno takie serce
spo¶ród serc wielu tysięcy
i bije wci±ż nieprzerwanie
i kocha najgoręcej.
To serce naszej Mamy
najlepsze w całym ¶wiecie
i nigdy takiego serca nie odnajdziecie.
Mijaj± lata w rozpędzie
twarde skały czas kruszy.
Miło¶ci matki do dzieci
żaden czas, nigdy nie ruszy.
Uczeń 2
Matko, pamiętasz w naszym ogrodzie - hodowała¶ kwiaty
W naszym małym, wesołym ogrodzie...
Tak cię cieszyły, gdy się rozwijały
Kolorowsze i bujniejsze co dzień...
Tak cię cieszyły barwne tulipany
I peonie kwitn±ce pod oknem...
Jak piękne były w tym ogrodzie róże
Dwa tureckie bzy dumne, samotne...
Uczeń 3
Mogę, o mamo, i¶ć ogromnym ¶wiatem
I ogl±dać cuda tego ¶wiata,
Lecz nigdy, nigdzie, mamo nie zapomnę
O tych twoich najpiękniejszych kwiatach.
O tej maciejce tak pachn±cej noc±
I o bratkach, ¶ciel±cych się nisko...
O, mamo, nigdy, nigdzie nie zapomnę
Twego ogrodu...
Narrator 1:
Matk± rodzaju ludzkiego jest Ewa, w Biblii - pierwsza kobieta,
mężatka, "gdyż z męża została wzięta", jak podaje Pismo więte.
Natomiast najsłynniejsz± kró-low± polsk±, która zyskała miano matki
królów była Elżbieta Rakuszanka, żona Kazimierza Jagiellończyka -
matka 6 synów i 7 córek.
Narrator 2:
W starożytno¶ci słynn± kobiet± - matk± była matka Grakcha, żyj±ca w
II wieku p. n. e. Miała 12 dzieci. Po¶więciła swoje życie wychowaniu
dzieci. Była jedn± z najzdolniejszych i wykształconych Rzymianek.
Uczeń 4
Stanęła ma matka w jasno¶ci,
W pełni złotego promyka,
Bierze rondelki w ręce,
A własnym sercem dotyka.
Stanęła matka troskliwa
A w garnku zbiera się burza,
Sól, mięso, jarzyny pachn±ce
We wnętrzu garnka zanurza.
Uczeń 5
Od rana do pó nej nocy
O nas się kłopocze. Dba o ciepło,
W ogień dmucha,
Czapki szyje nam z kożucha.
Wszystkie troski z nami dzieli.
Uczeń 6
Ile ryb żyje w morzu,
Ile ptaków jest w przestworzu,
Ile gwiazd na niebie l¶ni,
Tyle, mamo, tu na ¶wiecie
Dni radosnych - twoje dziecię
Dzisiaj z serca życzy Ci.
Droga Mamo, niech pogoda
Życiu twemu stale ¶wieci.
W niepogodę sił ci doda
Szczera miło¶ć twoich dzieci.
Uczeń 7
Twoje serce, Mamo
- jest takie ogromne,
gniazdo z Twoich ramion
tak bezpieczne.
Kiedy się w nie wtulam,
łatwo jest zapomnieć
wszystkie smutki, smuteczki,
strachy niedorzeczne.
Narrator 1:
Najsłynniejszą matką na œwiecie jest niewątpliwie Matka Boska, której œwięto obchodzimy m.in. 2 lutego, 3 maja, 26 sierpnia, czy 8 wrzeœnia.
Uczeń 8:
Nie tylko pod krzyżem
- mówiła Matka Boska -
ale i w niebie zmartwienie
Œwięty Piotr pilnuje bramy,
każdy ma swoje własne zajęcia
tylko ja zwyczajnie jak mama
muszę mieć czas na wszystko
i dla wszystkich
Narrator 2:
Również w języku polskim mamy wiele aforyzmów, czyli stwierdzeń, na które nikt wczeœniej nie wpadł, które zostały poœwięcone matce. Mają one charakter uniwersalnej prawdy, a zarazem podkreœlają wartoœć tego cennego słowa - Matka. Aforyzmy ą mądroœcią narodu. W nich jest mowa o naszych matkach.
Oto niektóre z nich:
Do ludzi po rozum, do matki po serce.
Do życia ostatka kocha tylko matka.
Nie ma piękniejszej twarzy nad oblicze kochającej matki.
Uczucie, które łączy matkę z jej dzieckiem jest najprawdziwsze i najbardziej wzruszające.
Uczeń 9
Dzisiaj, jak co dzień rano,
Zerwałaœ się do pracy.
Wstajesz tak wczeœnie mamo,
O œwicie niby ptacy.
Poczekaj, takaœ zajęta,
Odłóż na chwilę robotę,
Bo to dziœ wielkie œwięto -
Czyœ zapomniała o tym?
Uczeń 10
Porzuć na chwilę troski,
Uœmiechnij się inaczej.
- Patrz, jakie ręce masz szorstkie
- Od tej codziennej pracy.
Uczeń 11
I oczy też masz zmęczone,
- kochane twoje oczy.
- My wiemy, dla nas one
- Czuwają długo w nocy.
Ty może myœlisz: "Ot, dzieci -
Nie wiedzą, nie spostrzegą...
Gdzieœ to wciąż biegnie, gdzieœ leci,
Nie zauważę niczego".
Uczeń 12
My rozumiemy: dla nas
Tak męczysz się, tak się trudzisz,
Bo pracy trzeba nie lada,
Nim z dzieci wyrosną ludzie.
Kochamy cię, ty wiesz o tym,
Tak jak nikogo na ziemi.
Patrz - wiosna, słonce złote,
Wiatr igra chmurami białymi...
Uczeń 13
Wstajesz wczeœnie ze wschodem
i jak słońce nad domem œwiecisz.
I jak słońce, które ogrodem
idzie - krzątasz się poœród dzieci.
Twój to promień œwieci nad kuchnią,
to nad chlebem, nad szklanką mleka.
Nawet kiedy czasem mi smutno,
gdy cię ujrzę - to się uœmiecham.
Kiedy idę do szkoły rano,
ty mnie żegnasz czuła i dobra.
Ty mnie głaszczesz swą spracowaną
ręką, kiedy wracam na obiad.
Uczeń 14
Ja wiem, mamo, wiem, ile troski
w każdy dzień, chwilę włożyć trzeba -
ile pracy, aby z gałązki
wielkie, piękne wyrosły drzewa.
Ale kiedy będę już dorosły,
kiedy będę miał silne dłonie,
to ja ciebie, tak jak krzew róży,
od burz i wichrów osłonię.
A dziœ - popatrz - zasypia już miasto,
więc pocałuj mnie na dobranoc.
Z pocałunkiem jak z dobrą gwiazdą
na powiekach chcę zasnąć, mamo!
Narrator 2:
Kochane mamy to wy tworzycie ciepłą atmosferę naszych domów, œwiąt, co-dziennego dnia. To Wy dałyœcie nam to, co najcenniejsze - życie! Pamiętajcie, że zawsze Was kochamy, mimo tego, że nieraz dostarczamy wam zmartwień i kłopotów. (piosenka wykonana przez dzieci, upominki, życzenia)