RZEŹBA NA OBSZARACH O BUDOWIE MONOKLINALNEJ W REJONACH O RÓŻNYM KLIMACIE
1. Klimat zimny
W obszarach o klimacie zimnym różna podatność skał na wietrzenie mrozowe i przemieszczanie soliflukcyjne powoduje wyraźne zróżnicowanie się procesów w obrębie progu strukturalnego. Wietrzenie postępuje szybciej w obrębie skal mało odpornych aniżeli na wychodniach skal bardziej odpornych. Prowadzi to do powstawania obrywów i osuwisk w obrębie czoła progu. W tym klimacie szybkość i rozmiary cofania progów strukturalnych SA duże.
2. Klimat wilgotny
Główną rolę odgrywa woda. Gromadzi się ona w podziemiu na granicy warstw odpornych - przepuszczalnych i mało odpornych - nieprzepuszczalnych. Utwory nasiąknięte wodą stają się plastyczne i pod ciężarem nadległych mas bywają wciskane, a to często doprowadza do obrywów i osuwisk w obrębie czoła progu. Z wypływaniem wody w postaci źródeł wiąże się erozja źródlana, która formuje nisze i kotły źródłowe w obrębie czoła progu, natomiast erozja wsteczna rodzących się tu potoków prowadzi do powstania dolin obsekwentnych i resekwentnych. Powoduje to rozczłonkowanie progu i jego nierównomierne cofanie. Czoło progu jest atakowane przez ruchy masowe oraz erozję źródlaną i rzeczną, natomiast podnóże progu ulega rozpłaszczeniu wskutek spłukiwania i powolnego spełzywania.
3. Klimat suchy
Czoło progu cofa się bardzo powoli, a nawet zamiera, jednak dość intensywnie jest obniżana powierzchnia zaproża wskutek bardzo intensywnego wietrzenia. Materiał zwietrzelinowy jest unoszony przez wiatr i wody epizodyczne. Następuje powierzchniowe zdzieranie warstwy za warstwą i obniżanie zaproży.
4. Klimat na przemian wilgotny i suchy
W klimacie tym panuje alternacja, czyli wymieszanie się procesów niszczących. W okresie wilgotnym próg jest cofany wskutek działania wody, natomiast spłaszczaniu podnóża wskutek spłukiwania bruzdowego i pokrywowego towarzyszy obrywanie i nierównomierne cofanie się czoła progu. W okresie suchym próg jest martwy, za to niszczone i obniżane jest zaproże.