MIESZCZAŃSTWO

Mieszczaństwo rozwinęło się w XI w. po upadku miast rzymskich. Mieszczanie trudnili się m.in. rękodziełem. Tę warstwę społeczną tworzyli chłopi oraz drobna szlachta. Musieli zacząć dbać o swoje interesy, ponieważ gdy mieli za dużo surowców czy wyrobów zostawali napadani przez rabusiów. Z tego powodu zaczęły powstawać gildie i cechy, które miały chronić rzemieślników.
Członkowie cechów ćwiczyli się w strzelectwie.
Duży udział bractw kurkowych, które miały specjalne przywileje. Mogli kupować towary po niższych cenach lub dostawali je za darmo.
Zawody strzeleckie trwały kilka dni.

Ludność mieszczańska strzelała z łuku, kuszy, broni palnej. Grali również w piłkę, co nie podobało się władzy, ponieważ gra ta odciągała mieszczan on zadań militarnych.

Popularna w średniowieczu szermierka rozwijała umiejętności w bractwach szermierczych. Członkowie mieli wiele przywilejów, np.: byli zwolnieni z płacenia podatków. Członkostwo wiązało się również z prestiżem społecznym.

Mieszczanie w chwilach wolnych uprawiali ćwiczenia fizyczne oraz zabawy i gry. Najbardziej popularna była gra w kości oraz bule.
Większość społeczeństwa czas wolny spędzało w karczmach.

Dużą rolę odgrywał również taniec, który występował m.in. jako obrzęd religijny. Tańczono we wszystkich warstwach społecznych. Tańczono też w Kościołach, jednak przez niestosowność piosenek został on stamtąd wycofany.
Taniec dworski charakteryzował się wytwornością , natomiast chłopski prostotą.

Ważnym elementem życia kulturalnego były polowania, które oprócz dostarczania pokarmu pozwalały ćwiczyć siłę i zręczność. Polowano m.in. z psami, czy ptakami (np:sokołami)

Chłopskie ćwiczenia fizyczne miały charakter zabawowy (bieg w workach, bieg z jajkiem). Stanowiły one odpoczynek po ciężkiej pracy.

Rozwój medycyny w IX w. W klasztorach zaczęto uczyć medycyny. Początkowo uczono tylko prostych zaleceń higienicznych, potem jednak zaczęto tworzyć szkoły medyczne.
Niestety w średniowieczu panowała mała znajomość anatomii, przez co chirurgia była na niskim poziomie.
Lekarze zalecali takie zabiegi jak kąpiele w wodzie z dużą zawartością siarki dla osób z wrzodami, czy ćwiczenia fizyczne, jako wpływające na poprawę zdrowia.

WYKŁAD 14 17.01.2011

Kąpiele odbywane w celach zdrowotno-higienicznych. Popierał je Kościół jednak zalecał umiar.
Tam gdzie wędrowali Rzymianie zakładali łaźnie, cyrki, amfiteatry. Łaźnie rzymskie zachowały ślady na całym świecie. Łaźnie parowe miały właściwości lecznicze.
Łaźnie rozwijały się w krajach słowiańskich. Istniały również w krajach arabskich. Islamczycy uważali higienę jako składnik wiary. Wzorowali się na Grecji, Rzymie oraz Bliskim Wschodzie.
Łaźnie stały się popularne jako miejsca spotkań towarzyskich, rozrywki oraz luksusów.
Kobiety mogły korzystać z łaźni tylko w wyznaczone dni.
W XII w. łaźnie dotarły również na terytorium Hiszpanii. Kordoba - miasto bardzo rozwinięte i postępowe. Ludność tam codzienne zmieniała bieliznę i dbała o higienę osobistą. W ślad za Kordobą zaczęły rozwijać się inne miasta Europejskie.
Łaźnie w średniowieczu miały charakter towarzysko-zdrowotno-higieniczny. Były opodatkowane.
"Kanon medycyny" Awicenny - stał się źródłem wiedzy medycznej (w Polsce do XVIIIw.)
Zalecenia Awicenny i znaczenie łaźni w jego przekonaniu:
nasuwały sen, jędrność ciała, przyswajanie pokarmu, leczenie zmęczenia, zbyt długie kąpiele mogły jednak doprowadzić do problemów sercowych, zalecał kąpiele w umiarkowanej wodzie.
Łaziennicy dbali o przestrzeganie zasad panujący w łaźniach. Musieli znać się na dodawaniu do wody różnych leków i ziół, stawianiu baniek, upuszczaniu krwi.
Ludzie uczący się byli zwolnieni z opłat za korzystanie z łaźni
W średniowieczu trzeba było korzystać z łaźni przed ważnymi uroczystościami. Kąpano się przynajmniej raz w tygodniu.
Często bogaci mieszczanie zapisywali w testamencie pieniądze na łaźnie dla ubogich. W łaźniach rozwijało się życie towarzyskie. Artyści czerpali stamtąd różne inspiracje.
Pod koniec XVII w. zaczęto zamykać łaźnie publiczne ze względów higienicznych, rozwój epidemii. Łaźnie stały się też miejscem nierządów.


Każdy Islamczyk i Chrześcijanin musiał odbyć w swoim życiu przynajmniej jedną pielgrzymkę. Zakon Templariuszy bronił Groby Pańskiego i organizował pielgrzymki. Zorganizowali coś na kształt biur podróży, gdzie można było wykupić pielgrzymkę do ziemi Świętej. Mieli swoje Komandoria, gdzie można było się przespać, zjeść, znaleźć schronienie. Dzięki nim w XVII w. nastąpił intensywny rozwój turystyki.
Zaczęto organizować podróże już nie tylko w celach religijnych, ale i również poznawczych.
Ludzie bogaci podróżowali własnymi środkami komunikacji. Rozwój sieci kolei żelaznej oraz statków parowych spowodował ogromny przełom w turystyce.

---