Synkretyzm - śmiertelne zagrożenie dla naszej wiary rzymsko-katolickiej

John Cotter

Tytul

Synkretyzm - śmiertelne zagrożenie dla naszej wiary rzymsko-
katolickiej

Autor

John Cotter

Miejsce wydania

Poznań

Wydano w roku

1996

ISBN

83-86906-07-3

Wydawnictwo

WERS

Adres wydawnictwa

60-962 Poznań 22
skr. poczt. 59
Tel:
Fax:

Adres wydawnictwa w
internecie
Email

[e-mail]

Elektroniczna wersja ksiazki

SYNKTRTYZM to pogląd utrzymujący że nie ma jednego objawienia w historii, i że konieczne
jest harmonizowanie, na ile to możliwe, wszystkich wierzeń, idei i doświadczeń religijnych aby
stworzyć JEDNĄ, UNIWERSALNĄ RELIGIĘ DLA LUDZKOŚCI. Synkretyzm określany jest
jako "mieszanina tego co najlepsze ze wszystkich religii", " religia wszystkich religii" i znany jest
również pod takimi nazwami jak "szerszy ekumenizm", "większy ekumenizm" lub "duchowość
globalna ". Wybitny kanadyjski pisarz katolicki John Cotter ukazuje nam w swej błyskotliwej
pracy przegląd idei i struktur światowego ruchu synkretycznego, ukazuje konkretny, wymierny

wpływ tego satanistycznego "wolnomularstwa w działaniu " na nasz Kościół. Książka Johna
Cottera jest wielkim ostrzeżeniem dla wszystkich katolików naszych czasów przed
SYNKRETYZMEM - RELIGIĄ ANTYCHRYSTA, religią czasów ostatecznych.

Fragmenty książki

"Strzeżcie się fałszywych proroków,

którzy przychodzą do was w owczej skórze,

a wewnątrz są drapieżnymi wilkami"

Ewangelia według św. Mateusza, 7:15

W magazynie Sunday Visitor z 31 grudnia 1989 r. określa się synkretyzm jako "zlewanie się
różnych wyznań religijnych w nowe wyznanie". Oxford English Dictionary określa synkretyzm
jako "próbę zjednoczenia lub pogodzenia odmiennych bądź przeciwstawnych treści albo praktyk,
zwłaszcza w dziedzinie filozofii lub religii." Dr W.A. Visser't Hooft, pierwszy Sekretarz
Generalny Światowej Rady Kościołów (od 1948 do 1966 roku), w swojej książce No Other Name:
The Choice Between Syncretism and Christian Universalizm [Nie ma innej nazwy: wybór między
synkretyzmem a uniwersalizmem chrześcijańskim] (The Westminster Press, Filadelfia, USA, 1964
oraz The SCM Press Ltd., Londyn, Anglia, 1963), pisał na str. 11:

"Słowo synkretyzm powinno być zastrzeżone dla innego typu postawy religijnej, zasługującej na
to, by mieć własną nazwę, ponieważ jest tak ważnym, trwałym i szeroko rozpowszechnionym
zjawiskiem religijnym. To pogląd utrzymujący, że nie ma jedynego objawienia w historii, że
istnieje wiele różnych dróg do osiągnięcia boskiej rzeczywistości, że wszelkie sformułowania
prawdy religijnej lub doświadczenia religijnego są ze swej natury nieadekwatnymi wyrazami tej
prawdy i że konieczne jest harmonizowanie na ile to możliwe wszystkich idei i doświadczeń
religijnych, aby stworzyć jedną, uniwersalną religię dla ludzkości."

Redaktor religijny wydawanego w masowym nakładzie pisma The Toronto Star, Tom Harpur,
określił synkretyzm religijny jako "mieszaninę tego co najlepsze ze wszystkich religii" (The
Toronto Star 20 sierpnia 1983 r.) Widzimy tu jak krok po kroku budowany jest, będący ludzkim
dziełem, ekumeniczny superkościół, czym tak bardzo niepokoją się nasi przyjaciele
fundamentaliści protestanccy. Ale i my, katolicy, powinniśmy być tym zaniepokojeni. "Mieszanina
tego co najlepsze ze wszystkich religii" to określenie wysoce mylące, prawdopodobnie w sposób
zamierzony, ponieważ implikuje ono, że Jedyny Prawdziwy Kościół, założony przez naszego Pana
Jezusa Chrystusa, Prawdziwego Mesjasza, przepowiedzianego w starotestamentowym judaizmie,
może być jakoś "ulepszony" przez dodanie kawałków fałszywych religii ludzkiego wyrobu, aż
stanie się oczywiście zupełnie nie do poznania, co jest bez wątpienia całym celem tego
doświadczenia. Synkretyzm określany był również jako "religia wszystkich religii" i jest znany pod
takimi nazwami jak "szerszy ekumenizm", "większy ekumenizm" i "duchowość globalna". Dr
Hooft tłumaczy, dlaczego synkretyzm cieszy się w obecnych czasach takim wzięciem. Na stronie
10 swojej książki pisał on:

"Oto ów dalszy powód, dla którego mówienie o problemie synkretyzmu jest na czasie. Wielu
najlepszych spośród nas głęboko niepokoi się z powodu niezdolności rodziny ludzkiej, zmuszonej

obecnie na dobre lub złe żyć blisko siebie, do znalezienia wspólnego etosu, wspólnej normy
stosunków międzyludzkich. Rozumiemy, że etos taki musi być zakorzeniony we wspólnych
przekonaniach na temat ostatecznych kwestii życiowych. Czyż nie wynika stąd, że musimy jakoś
zmusić przywódców religijnych do tego, by się porozumieli i rozwinęli jedną uniwersalną religię
światową? Czy zatem synkretyzm w jakiejś formie jest nieunikniony? To właśnie ów przekonujący,
racjonalnie niemal oczywisty charakter synkretycznej odpowiedzi na potrzeby świata czyni ją o
wiele groźniejszym wyzwaniem dla kościoła chrześcijańskiego niż może nim być kiedykolwiek w
pełni upierzony ateizm. Dla tych, którzy są w jakimś sensie wierzącymi chrześcijanami,
światopogląd czysto materialistyczny nie stanowi poważniejszej pokusy. Nie można jednak
powiedzieć tego samego o systemie myślenia zdającym się tylko przydawać szerszy wymiar
wierze Kościoła."

Na stronie 83 dr Hooft powraca do swojej przestrogi. "Siłą synkretyzmu była zawsze właściwa mu
zdolność przekonywania. Ów pozornie oczywisty charakter został ogromnie wzmocniony przez
naturę cywilizacji." (tzn. przez dążenie do jedności świata.) Ponieważ synkretyzm stanowi tak
bezpośrednie zagrożenie dla chrześcijaństwa, sprawą najwyższej wagi jest dokładne zrozumienie,
czym on jest. Musimy więc jeszcze się potrudzić. Dr Donald H. Bishop, dr filozofii z Wydziału
Filozofii Uniwersytetu Stanowego Washington, pisząc w magazynie Światowego Kongresu
Wyznań Worid Faiths (jesień 1970), stwierdził:

"Inny wzorzec, będący drugim typem mondeizmu, pojawił się na scenie pod koniec XIX wieku
pod nazwą synkretyzm. Zamiarem jego rzeczników było stworzenie jednej religii światowej
poprzez wzięcie najlepszych elementów z każdej religii i stopienie ich w jedno lub wyrwanie z
różnych wyznań tego co w nich wyjątkowe i uczynienie z nich jednej religii. Nowa religia, jako że
zawierałaby ona elementy każdej religii, byłaby powszechnie akceptowalna..."

Jednym, z wydarzeń jakie zwróciły publiczną uwagę na tę alternatywę był Światowy Parlament
Religii w 1983 roku. Jego najżarliwszymi bojownikami byli delegaci unitariańscy,
uniwersalistyczni i żydowscy. Wielki Pani A. Fisher ze Stanów Zjednoczonych stwierdził, że
"Synkretyzm to tylko wolnomularstwo w działaniu."

PRZESTROGA G. K. CHESTERTONA

"Teozofiści budują panteon; jest to jednak tylko panteon dla panteistów. Nazywają oni parlament
Religii gromadzeniem wszystkich ludzi, ale jest on tylko zgromadzeniem wszystkich kołtunów.
Dokładnie taki sam panteon został zresztą ustanowiony już dwa tysiące lat temu na wybrzeżu
Morza Śródziemnego, a chrześcijan zapraszano, by umieścili wizerunek Jezusa obok wizerunków
Jupitera, Mitry, Ozyrysa, Attisa czy Amona. Odmowa ze strony chrześcijan stała się punktem
zwrotnym dziejów. Gdyby chrześcijanie się zgodzili, to i oni i cały świat, według groteskowej lecz
trafnej metafory, z pewnością trafiliby do garnka. Ugotowano by ze wszystkich letni płyn w
wielkim garnku kosmopolitycznego zepsucia, w którym roztopiły się już inne mity i misteria. Było
to wyjście okropne i przerażające. Nie pojmie natury Kościoła ani dźwięczącego tonu
pochodzącego ze starożytności wyznania ten kto nie zdaje sobie sprawy z tego, że cały świat
niegdyś omal nie umarł na szerokość umysłu i braterstwo wszystkich religii."

(G.K. Chesterton, The Everlasting Man, [Wieczny człowiek]. Nowy Jork 1942, Elerent Printing,
Dodd, Mead & Company, str. 214.)

(...)

GŁÓWNE ORGANIZACJE SYNKRETYCZNE W CIĄGU OSTATNICH 150 LAT

BAHAIZM

Założony w Persji (obecnie Iran) w 1844 r. Jego centrum światowe znajduje się w Izraelu; ma on
też dwie inne Świątynie, jedną w Wilmette koło Chicago i drugą w rosyjskiem Turkiestanie.
Opowiada się za rządem światowym, światowym prawodawstwem i za Powszechną Izbą
Sprawiedliwości - z czego wszystko jest obecnie urzeczywistniane za pośrednictwem Narodów
Zjednoczonych. Jego założyciel, Baha'u'llah, mówił: "Przyszliśmy naprawdę po to, by zjednoczyć
i zespolić ze sobą wszystko co żyje na ziemi", co można byłoby interpretować w znaczeniu
zwierząt i ludzi takich jak w ogrodzie rajskim przed upadkiem Adama. Bahaiści wierzą w
dziewięciu Posłańców Bożych, którzy zjawili się w różnych czasach. Nasz Pan jest jednym z
dziewięciu, zaś najważniejszy jest Baha-'u'llah, będący również ostatnim. Baha'u'llah zmarł w 1892
r.

(...)

TEOZOFIA

Założona w Indiach w 1875 r., teozofia jest jednym z najsilniejszych gremiów forsujących
synkretyzm. James Webb, naukowiec z uniwersytetu Cambridge, w swojej książce The Occult
Underground, [Podziemie okultystyczne] (opublikowanej w 1974 r. przez Open Court Publishing
Co., USA) tak mówi o teozofach: "Nie przesadzi się podkreślając, że mająca światowy zasięg
organizacja teozofów była odpowiedzialna za największe rozpowszechnianie się doktryn
okultystycznych i że te ostatnie byty często oferowane w osobliwych formach. Astrologia,
alchemia, gnostycyzm, niezliczone formy religii wschodnich - wszystko to było ich pożywką." W
kwietniu 1982 r. we wszystkich większych gazetach na świecie pojawiły się całostronicowe
ogłoszenia. Jednostronicowe ogłoszenie w kanadyjskim piśmie Globe and Mail kosztuje 35 tysięcy
dolarów. Zaczyna się zaś ono tak:

"CHRYSTUS JUŻ PRZYSZEDŁ"

I kontynuje:

"Kto jest Chrystusem? Na przestrzeni dziejów ewolucja ludzkości była kierowana przez grupę
oświeconych ludzi. Mistrzów Mądrości. Pozostawali oni przeważnie na odległych pustyniach i w
górskich okolicach Ziemi, działając głównie poprzez swoich uczniów żyjących jawnie na świecie.
Wieść o powtórnym zjawieniu się Chrystusa została podana najpierw przez takiego ucznia,
szkolonego do swojego zadania przez ponad dwadzieścia lat. W centrum tej "Hierarchii Duchowej"
znajduje się Nauczyciel Świata, Pan Maitreya, znany chrześcijanom jako Chrystus. I tak jak
chrześcijanie oczekują Drugiego Przyjścia, tak Żydzi oczekują Mesjasza, muzułmanie Imama
Mahdiego, a hindusi czekają na Krysznę. Są to wszystko imiona tej samej jednostki. Jego obecność
na świecie gwarantuje, że nie będzie trzeciej wojny światowej."

Może dlatego, że Trzecia Wojna Światowa ma zasadniczo duchowy charakter i my chrześcijanie
szybko ją przegrywamy. Nasza Pani powiedziała jednak w Fatimie: "W końcu Moje Niepokalane
Serce zatriumfuje."

Musimy zdać sobie sprawę z tego, że Chrystus nie oznacza tu Jezusa Chrystusa. Słowo to oznacza
po prostu Wybranego. Kimże jest ów Wybrany? Chrystusem synkretyzmu? Mógłby to z
powodzeniem być wybrany przez Diabła Antychryst. Określenie "Chrystus" jest zawsze używane
przez teozofów forsujących swoją propagandę poprzez swoje sieci TARA. Sieci TARA istnieją w

Hollywood, w Nowym Jorku, w Londynie w Anglii oraz w wielu innych krajach. W Kanadzie sieć
TARA działa z ośrodka w Vancouver.

ŚWIATOWY PARLAMENT RELIGII

Światowy Parlament Religii [The World Parliament of Religions} odbył się w Chicago w 1893 r.
Był to pierwszy przypadek większego przeniknięcia hinduizmu na Zachód za sprawą
najważniejszej postaci na spotkaniu w Chicago, jaką był Swami Vivekananda, słynny uczeń
indyjskiego synkretysty Ramakrishny (zmarł w 1886 r.). Vivekananda założył mającą światowy
zasięg Misję Ramakrishny i wprowadził Ruch Vedanty na teren Stanów Zjednoczonych.
Komentując syntezę w wydaniu Ramakrishny - Vivekanandy, dr Visser't Hooft pisał: "Czyż nie
znaczy to, że podczas, gdy wszystkie religie są sobie równe, religia Vedanty jest dużo równiejsza
od innych?" (No Other Name: The Choice Between Syncretism and Christian Uniwersalism, str.
39.)

(...)

MIĘDZYNARODOWE STOWARZYSZENIE DO SPRAW HISTORII RELIGII

Międzynarodowe Stowarzyszenie do spraw Historii Religii [The International Association for the
History of Religions] zebrało się po raz pierwszy w Paryżu w 1990 r., a obecnie jest afiliowane
przy UNESCO.

ŚWIATOWE BRATERSTWO WYZNAŃ

Światowe Braterstwo Wyznań [World Fellowship of Faiths} założone w Stanach Zjednoczonych
przez Hindusa, Dasa Guptę, w 1924 r., odbyło swój pierwszy kongres światowy podczas Targów
Światowych w Chicago w 1933 r. Tak o tym mówiono w News Review, Londyn (9 lipca 1936 r.):

"W 1933 r. w Chicago, a w dalszym ciągu w Nowym Jorku w roku następnym, odbył się pierwszy
kongres Światowego Braterstwa Wyznań pod przewodnictwem ex-prezydenta Herberta Hoovera i
Jane Adams, panny komunistki, byłej akcjonariuszki, wraz z Nicolai Leninem, Rosyjsko-
Amerykańskiej Korporacji Przemysłowej, blisko związanej z Prasą Federacji Komunistycznej."

Komunistyczny i antychrześcijański charakter Braterstwa został jasno wyróżniony w Chicago, gdy
jeden z jego rzeczników, biskup William Montgomery Brown, powiedział: "Jeżeli jedność świata
ma być osiągalna, to musi to dokonać się poprzez międzynarodowy komunizm, który można
sprowadzić do hasła: "Przegnać Boga z niebios i kapitalistów z ziemi". Wtedy i tylko wtedy
zaistnieje pełne Koleżeństwo Wyznań."

ŚWIATOWA ŻYCZLIWOŚĆ

Światowa Życzliwość [World Goodivill] założona została w 1932 r., lecz wyrosła z Lucis Trust,
ukonstytuowanego w Stanach Zjednoczonych w 1922 r. Jej międzynarodowa siedziba główna
znajduje się w Londynie w Anglii, siedziba europejska w Szwajcarii, a siedziba amerykańska w
Nowym Jorku. Trust Lucis finansował działania Alice A. Bailey na rzecz utworzenia jej
seminarium nauczycielskiego pod nazwą Szkoła Arkanów [The Arcane School] (założonego w
1923 r.). Jest to jedno z odgałęzień teozofii.

ŚWIATOWY KONGRES WYZNAŃ

Światowy Kongres Wyznań [World Congres of Faiths] został oficjalnie utworzony w 1936 r. w

Londynie przez brytyjskiego odkrywcę, żołnierza, dyplomatę i mistyka, sir Francisa
Younghusbanda, komandora orderów Gwiazdy Indii oraz Cesarstwa Indyjskiego. Po pobycie w
Tybecie i Indiach sir Francis znajdował się pod wielkim wrażeniem wschodniego mistycyzmu. W
Kongresie uczestniczył francuski ksiądz jezuita Teilhard de Chardin, który w 1947 r. uruchomił
działalność Kongresu we Francji pod nazwą "Union des Croyants". Światowy Kongres Wyznań
związał się w 1980 r. ze Świątynią Zrozumienia z siedzibą w USA i od tego czasu wydaje wraz z
Brytyjskim Światowym Kongresem Wyznań wspólne pismo pod tytułem World Faiths Insight,
będące niewątpliwie najważniejszym czasopismem synkretycznym na świecie. W 1936 r.
Imperium Brytyjskie było w pełnym rozkwicie i Światowy Kongres Wyznań przeniknął do wielu
krajów tego ogromnego imperium. Bóg nie dał jednak z siebie zakpić. Ogromnego imperium już
nie ma.

BRACTWO SAMOREALIZACJI

Bractwo Samorealizacji [The Self Realisation Fellowship, USA], założone w 1937 r. przez
bogatego Hindusa Yoganandę (prawdziwe nazwisko Mukunda Lai Ghosh).

ŚWIATOWA RADA DUCHOWA

Światowa Rada Duchowa [The World Spiritual Cuuncil] została założona w latach 1944-45 pod
patronatem Królowej Belgów. Odbyła ona swój pierwszy kongres w Brukseli w 1946 r.
Stwierdziwszy, że "stara się ustanowić wielką syntezę religijnych filozofii i kultur Wschodu i
Zachodu... w celu przyczynienia się do budowy pokoju i braterstwa, wydała ona później Duchową
Kartę Ludzkości [Spirituał Charter of Humanity], która "oznaczała ważny krok na drodze
religijnego, filozoficznego i kulturalnego uniwersalizmu, odpowiadający ogłoszonej w 1948 r.
przez ONZ Deklaracji Praw Człowieka."

ŚWIATOWA RADA KOŚCIOŁÓW

Światowa Rada Kościołów [The World Councii of Churches] założona w Amsterdamie w 1948 r.,
stała się organizacją synkretyczną dopiero po odejściu na emeryturę w 1966 r. jej pierwszego
sekretarza generalnego, dr W. A. Visser't Hoofta, który zmarł w 1985 r. Obecnie jest to organizacja
nie tylko synkretyczną, lecz także panteistyczna. Lawrence Adams z waszyngtońskiego Instytutu
Religii i Demokracji, pisząc w australijskim magazynie AD 2000 (marzec 1991), tak mówił o VII
Globalnym Zgromadzeniu Światowej Rady Kościołów, które zebrało się w Canberze w Australii w
lutym 1991:

"Historyczna ortodoksja chrześcijańska twierdzi, że stworzenie jest chwalebne i podtrzymywane
przez Pana, lecz że całość stworzenia upadła i uległa zepsuciu. Centralność ludzkiego odkupienia
jest przez tę nową teologię zastępowana nadzieją pokładaną w wewnętrznym "zdrowiu
stworzenia", które ocali teologię zastępowaną nadzieją podkładaną w wewnętrznym zdrowiu
stworzenia", które ocali ludzkość, jeżeli tylko dopasujemy się do jego rytmu. Nadzieja pokładana
w stworzeniu z pewnością przyniesie rozczarowanie, jeżeli historia jest tu jakimś przewodnikiem.
Sławiona przez ŚRK duchowość tubylców znajduje jednak swojego boga bardziej na ziemi niż w
tym, który jest Panem ponad nią."

Wielki nacisk podczas tego zgromadzenia położono na duchowość australijskich tubylców z ich
Tęczowym Wężem. Szóste Zgromadzenie Ogólne Światowej Rady Kościołów w Vancouver w
Kanadzie było poprzedzone spotkaniem przygotowawczym w Moskwie, ówczesnej stolicy
ateistycznego komunizmu! (Catholic Register, Toronto, 5 listopada 1983 r.) Od czasu jak dr Hooft
przeszedł w 1966 r. na emeryturę, ŚKR przesunął się w kierunku synkretyzmu i uczestniczy w
ważniejszych spotkaniach synkretystycznych. Nie definiuje ona już "ekumenizmu" w znaczeniu

jedności chrześcijan, lecz w oryginalnym greckim znaczeniu "całego zamieszkanego świata".

(...)

RUCH ŚWIATOWEGO BRATERSTWA

Ruch Światowego Braterstwa [The World Brotherhood Movement] założony w Domu UNESCO w
Paryżu w 1950 r.; "rozwinął się z programu oświatowego Narodowej Konferencji Chrześcijan i
Żydów, służącego sprawie braterstwa w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie od 1928 r." Carlos P.
Romulo z Filipin, związany później ze Świątynią Zrozumienia, mówił: "Musi istnieć solidna baza,
na której ludzkość mogłaby zbierać realne siły dla pokoju. W to właśnie miejsce wchodzi Bractwo.
Jest to ruch dopełniający w stosunku do Narodów Zjednoczonych. Narody Zjednoczone odniosą
sukces tylko wówczas jeżeli Braterstwo Światowe znajdzie powszechną akceptację, jak stanie się
to wcześniej czy później."

ZWIĄZEK DO SPRAW BADAŃ NAD WIELKIMI RELIGIAMI

[Union for Study of the Religions] założyli w 1950 r. w Oxfordzie dr Sarvepalli Radhakrishnan,
kanonik C. E. Raven, doradca duchowy królowej Elżbiety i królów Jerzego V i Jerzego VI oraz dr
H.N. Spalding. Dr Radhakrishnan został później prezydentem Indii. Uczestniczył on w powołaniu
w 1936 r. Światowego Kongresu Wyznań, przewodniczył UNESCO i zdobył w 1975 r. nagrodę
religijną Templetona. Związek Badań nad Wielkimi Religiami pomagał w założeniu Harwardzkiej
Szkoły Religijnej. Spalding Trust finansuje synkretyzm wspierany przez amerykańskie
odpowiedniki Związku, takie jak Miedzyreligijna Konferencja na temat Pokoju oraz nowojorskie
Przymierze Światowe na rzecz Przyjaźni Międzynarodowej poprzez Religię [World Alliance for
International Friendship through Religion]. John D. Rockefeller, Jr. podarował Światowej Radzie
Kościołów milion dolarów na uruchomienie jej Instytutu Ekumenicznego w Boissy koło Genewy
w 1961 r.

NARODY ZJEDNOCZONE TKWIĄ W SYNKRETYZMIE

(...)

Siedziba główna Światowej Konferencji do spraw Religii i Pokoju [The World Conference on
Religion and Peace] znajduje się w apartamencie 777 na Placu Narodów Zjednoczonych, na
terenie darowanym przez Rockefellera. (Pewien dowcipniś powiedział, że bardziej odpowiedni
byłby apartament 666!). Organizacja ta przeprowadziła następujące spotkania synkretystów:

Kioto, Japonia, 1970;

Louvain, Bruksela, Belgia, 1974;

Pronceton, New Jersey, 1979;

Nairobi, Kenia, 1984; oraz

Melbourne, Australia, 1989.

Następne ma się odbyć w Riva del Garda w Północnych Włoszech w 1994 r. Na IV Zgromadzeniu
Światowym Konferencji, które odbyło się w Nairobi w Kenii w sierpniu 1984 r., jednym z
dziesięciu przewodniczących SKRP wybrano anglikańskiego biskupa Desmonda Tutu. Szybko
dopasował się on do partyjnego kursu. Cytujemy z wrześniowego wydania pisma Catholic, Yarra

Junction, Victoria, Australia, z 1992 r:

BÓG NIE JEST CHRZEŚCIJANINEM!

"Arcybiskup" Desmond Tutu wystąpił 8 lipca z żarliwą obroną postulatu, by Afryka Południowa
była państwem świeckim, a kościoły chrześcijańskie nie miały żadnego specjalnego statusu. "To
jasne, że Bóg nie jest chrześcijaninem. Jego troska obejmuje wszystkie jego dzieci", powiedział
Tutu. Tutu gardłował przeciwko "nieograniczonemu dostępowi" chrześcijan do środków przekazu.
"Kiedy ostatnio widzieliście w telewizji obrzędy muzułmańskie lub żydowskie? " -- powiedział.

Tutu powiedział również:

O bóstwie Jezusa Chrystusa: "Niektórzy ludzie sądzili, że było coś dziwnego w narodzinach
Jezusa... Może Jezus był synem z nieprawego łoża."

O Duchu Świętym: "Duch Święty nie ogranicza się do Kościoła chrześcijańskiego. Na przykład
Mahatma Ghandi, który był Hindusem... Duch Święty świeci przez niego."

O Królestwie Bożym: "Gdy sprawiedliwość zwycięża nad niesprawiedliwością, jak stało się to w
Zimbabwe (gdzie komuniści przejęli władzę i wymordowali tysiące ludzi), dowodzi to, że
Królestwo Boże już nadeszło."

O stosunku do bliźniego: "Nie mówię, że należy zmasakrować białych... lecz wyobraźcie sobie,
co by się stało, gdyby tylko 30 procent służby domowej w białych gospodarstwach zatruło
pożywienie swoich pracodawców..."

Afrykański Kongres Narodowy [ANC] również był obecny w Nairobi. Straszliwa siła jaką
posiada w całym świecie sieć Światowej Konferencji do spraw Religii i Pokoju sugeruje, że do
SKRP wszedł międzynarodowy aparat komunistyczny włącznie z ruchem na rzecz ochrony
środowiska. W dawniejszych czasach używano by stempla komunistycznego Frontu Ludowego.

NAGRODY RELIGIJNE TEMPLETONA

Ustanowione w 1972 r. John Templeton, prezbiterianin, bankier z Wall Street i stypendysta
Rhodesa na uniwersytecie oxfordzkim, posiada ogółem z ramienia swoich klientów inwestycje
sięgające około 20 bilionów dolarów.

Matka Teresa

Pierwszą zdobywczynią nagrody Templetona była w 1973 r. Matka Teresa z Kalkuty. Zdobyła ona
również Nagrodę Pokojową Nobla (1979 r.). Matka Teresa jest bezydskusyjnie najbardziej
miłowaną kobietą naszych czasów, a może i tego stulecia. Niestety, wierzy ona, że muzułmanie i
hinduiści mogą osiągnąć zbawienie poprzez Mahometa, Wisznu i Sziwę, podczas gdy nauczanie
dogmatyczne Kościoła mówi; "Nie ma zbawienia poza Kościołem." Zapuściła się ona również
kilkakrotnie w synkretyzm i przyjęła zaproszenie do udziału w Światowym Parlamencie Religii w
1993 r., gdzie miała "poprowadzić zamknięte posiedzenie na temat przyszłych wysiłków w
zakresie współpracy między religiami świata." (Toronto Sun, 13 marca 1993 r.) Z powodu złego
stanu zdrowia nie była jednak w stanie wziąć w tym udziału. Uczestniczyła w pierwszym
Globalnym Forum Przywódców Duchowych i Parlamenarnych na rzecz Przetrwania Ludzkości,
jakie odbyło się na uniwersytecie oxfordzkim w kwietniu 1988 r. z udziałem niektórych
najgorszych ludzi na świecie. W utworzeniu owego Globalnego Forum na rzecz Przetrwania
Ludzkości [Global Forum for Human Snrvival] pomocna była Świątynia Zrozumienia (magazyn

World Faiths Encounter, Londyn, Anglia, lipiec 1993). Zwróćcie uwagę na ukrytą groźbę: Jeżeli
nie zaakceptujemy planu jaki ta nie wybrana przez nikogo elita przywódców ułożyła dla "naszego
przetrwania", to będziemy zniszczeni! Pewien misjonarz jezuicki w Indiach, obecnie emerytowany,
ma wrażenie, że Matka Teresa uległa wpływom teorii "anonimowego chrześcijaństwa" Karla
Rahnera. (The Homiletic and Pastoral Review, USA, listopad 1989.)

Inni laureaci nagrody

Wśród innych laureatów nagrody znajdują się katolicy, prawosławni, protestanci. Żydzi, hinduiści i
buddyści - cóż mogłoby stanowić lepszą ilustrację synkretyzmu? W 1987 r. laureatem został
wybitny mnich benedyktyński, ksiądz profesor Staniey L. Jaki, natomiast w 1983 r. wybrano
laureatem Aleksandra Sołżenicyna. W 1984 r. laureatem był anglikanin, wielebny Michael
Bourdeaux, który założył Kerston College w Anglii dla śledzenia systematycznego niszczenia
religii za żelazną kurtyną- znowu - ktoś dobrze zasłużony. Spośród innych musimy odnotować sir
Sarvepalliego Radkrishnana, prezydenta Indii i arcysynkretystę, który został laureatem w roku
1975. W 1979 r. otrzymał nagrodę buddyjski przywódca Nikkyo Niwano, założyciel Światowej
Konferencji Narodów Zjednoczonych do Spraw Religii i Pokoju, będący również członkiem kilku
innych gremiów synkretycznych. Był on obserwatorem na Soborze Watykańskim II i został w
marcu 1986 r. wyróżniony doktoratem honoris causa przez rzymski Uniwersytet Salezjański.
Kardynał Francis Arinze przewodniczący watykańskiego Sekretariatu do spraw Niechrześcijan,
dokonał prezentacji Niwano, chwaląc go "za krzewienie pokoju". Nikkyo Niwano był jedynym
niechrześcijańskim obserwatorem na drugiej sesji Soboru Watykańskiego. Kardynał Suenens z
Belgii, który przewodniczył drugiemu Zgromadzeniu Światowej Konferencji do Spraw Religii i
Pokoju w Louvain w 1974 r., zdobył nagrodę w roku 1976. Sir Allister Hardy, zdobywca nagrody
w 1985 r., był również wiceprzewodniczącym Światowego Kongresu Wyznań. Nagroda za rok
1988 przypadła w udziale dr Inamułłahowi Khanowi sekretarzowi generalnemu Kongresu
Muzułmanów Współczesnego Świata, będącemu również przewodniczącym Komitetu
Wykonawczego Światowej Konferencji do spraw Religii i Pokoju. W 1990 r. przyznano nagrodę
hinduskiemu prawnikowi i żarliwemu panteiście. Znany ze sprawy Watergate Charles (Chuck)
Colson zdobył nagrodę w 1993 r. za założenie Towarzystwa Więziennego [The Prison
Fellowship]. Nagroda ta warta jest obecnie ponad milion dolarów.

Jurorzy Nagrody Templetona

Ten sam znajomy schemat synkretyczny można stwierdzić wśród jurorów Nagrody Templetona -
katolicy, anglikanie, protestanci, prawosławni, Żydzi, buddyści (w tym Dalaj Lama), muzułmanie,
hinduiści, książę Walii oraz, najbardziej ze wszystkich interesujący, pan Edmund de Rotschild,
były prezes londyńskiego Banku N.M. Rothschild & Sons w Anglii. To Rotschild uczestniczył w
Szczycie Ziemi w Rio w 1992 r. i przewodniczył komitetowi planującemu jego priorytety
finansowe, pomagając zapewnić wsparcie w wysokości miliarda funtów szterlingów na rzecz
planów ochrony środowiska. Niektórzy mają wrażenie, że ogromnie przesadna postawa obrońców
środowiska równa się budowaniu nowej religii - panteizmu. (Patrz - ostrzeżenie ze strony księdza
R. Huchede'a w jego książce Dzieje Antychrysta, [The History of the Antichrist], wymienionej
gdzie indziej.) John Templeton ma obsesję królewskości. Wśród jego jurorów można znaleźć
królową Belgów, księcia Alberta (obecnie króla Belgów), księcia Walii, diuka Edynburga, dr
Ottona von Habsburga, syna cesarza Austrii i króla Węgier, innych książąt i księżne, wielką
księżną Józefinę z Luksemburga, lordów, rycerzy itd., "Boga - Króla" Dalaj Lamę i Jaśnie
Oświeconą Księżnę Poon Pismai z Tajlandii, która była przewodniczącą Światowej Federacji
Buddystów oraz znaną synkretystką. Ceremonie wręczenia nagród Tempeltona odbywają się w
pałacu Buckingham i w zamku Windsor. Charlesowi Colsonowi wręczono jego milion dolarów
nagrody prywatnie w pałacu Buckingham w dniu 12 maja 1993 r. Publiczną ceremonię z jego
udziałem zaplanowano na 2 września 1993 r. w kaplicy Rockefellera na uniwersytecie w Chicago

w stulecie Światowego Parlamentu Religii. John Tempelton otrzymał swoją nagrodę w 1987 r.; gdy
królowa Anglii nadała mu szlachectwo.

ŚWIATOWA RADA ZAKONÓW

[The World Monastic Coundl] została utworzona pod koniec lat 80-tych przez przewodniczącego
świątyni Zrozumienia, któremu pomagali: dr Robert Muller, autor Nowe; Księgi Rodzaju:
kształtowanie duchowości globalnej i były zastępca sekretarza generalnego Narodów
Zjednoczonych; Światowa Rada Kościołów; oraz profesor Lewis Sohn z Harwardzkiego Centrum
Prawa Międzynarodowego. Światowa Rada Zakonów próbuje położyć rękę na naszych mnichach i
zakonnicach kontemplacyjnych. Odniosła już ona pewien sukces, jak o tym świadczy datowany 15
października 1989 r. dokument ostrzegający przed wschodnimi technikami modlitwy i medytacji,
wydany przez watykańską Kongregację Doktryny Wiary kardynała Ratzingera i zaaprobowany
przez Papieża. Powiedziano tam, że techniki te "stały się powszechne w wielu zgromadzeniach i
klasztorach." Watykański dokument ostrzegał również przed niebezpieczeństwami popadnięcia w
synkretyzm.

RADA RELIGII ŚWIATA

[The Council for the World's Religions - CWR]. Rada Religii Świata została założona w Ossining
w stanie Nowy Jork w październiku 1984 r.

ASYŻ -- PAŹDZIERNIK 1986

19 czerwca 1955 r., dla uczczenia dziesiątej rocznicy utworzenia Organizacji Narodów
Zjednoczonych, odbyło się w Cow Palace w San Francisco ONZ-owskie Święto Wszystkich
Wyznań. Obrzęd ten był amalgamatem ze wszystkich religii, w którym reprezentowani byli Żydzi,
muzułmanie, buddyści, bahaiści, oraz wszystkie wyznania chrześcijańskie, oprócz dwóch. Tymi
dwoma wyjątkami byli luteranie i rzymscy katolicy, którzy odmówili swojego udziału. Jednakże 27
października 1986 r. dokładnie tego samego rodzaju spotkanie odbyło się w Asyżu we Włoszech i
zostało zwołane przez samego Papieża. Co więcej. Papież poszedł o krok dalej, postarawszy się o
wzięcie udziału przez afrykańskich animistów, czczących Wielki Palec! Co się stało z Kościołem
Rzymsko - Katolickim w ciągu tych 31 lat? Zmienia się on? Czy też jest zmieniany? Jeżeli tak,
to przez kogo jest zmieniany? Gdy we wrześniu 1984 r. Papież odwiedził Kanadę, ksiądz Brian
Clough, rektor głównego, kanadyjskiego, anglojęzycznego seminarium św. Augustyna,
zorganizował dla niego dwa "spotkania ekumeniczne". Jak pisała gazeta Toronto Star z 12 lipca
1984 r., ojciec Clough wciągnął na listę większość tych samych kościołów i religii co powyżej. Tuż
przed przyjazdem Papieża ksiądz Clough został pospiesznie zwolniony ze stanowiska rektora
seminarium św. Augustyna z powodu swojej "miękkiej" postawy wobec homoseksualizmu w
seminarium, lecz jego "spotkaniom ekumenicznym" pozwolono się odbyć. Na spotkaniach tych
Papież zupełnie zignorował obecnych niechrześcijan i potraktował nabożeństwo ekumeniczne jako
czysto chrześcijańskie, tj. w tradycyjnym znaczeniu słowa "ekumenizmu". Nawet najsłynniejszy
rabin Kanady, dr W. Gunther Plaut, musiał przyznać: "Takie jest oczywiście uprawnione i
akceptowane znaczenie słowa ekumeniczny..." (Globe and Mail, 20 września 1984 r.). Za swoje
postępowanie Papież został bardzo skrytykowany przez prasę - patrz na przykład artykuł w Globe
and Mail z 18 września 1984 r. zatytułowany "Niechrześcijanie czują, że przyjmuje się ich jak
obcych, mówi rabin." W późniejszym czasie Papież miał zostać skrytykowany przez najstarszego
czynnego kardynała w Kanadzie, kardynała Cartera, który powiedział, że "... po fakcie
pragnąłby, by międzywyznaniowe nabożeństwo w anglikańskim kościele św. Pawła było lepiej
zorganizowane, tak by pozwolić na większą reprezentację niechrześcijan -zwłaszcza przywódców
żydowskich." (The Toronto Sunday Sun, 15 września 1985 r.) Wszystkim co zrobił Papież - w 1984
r. - było jednak tylko zinterpretowaniem "ekumenizmu" jako chrześcijańskiej jedności. Rada

Kościołów (ŚRK) odbyła w Vancouver swoje VI Zgromadzenie Ogólne. Zdefiniowała ona
"ekumenizm" jako "odnoszący się do całego zamieszkałego świata" (z greckiego słowa
"oikumenos" oznaczającego "cały zamieszkały świat"). I oto w 1986 r. w Asyżu Papież
zaakceptował podaną przez ŚRK interpretację "ekumenizmu", której nie zgodził się przyjąć w
1984 r. w Kanadzie!

ASYŻ

Głównym organizatorem był kardynał Roger Etchegaray, przewodniczący mocno lewicowej
Komisji Pokojowej, lecz wspomagała go Światowa Konferencja Narodów Zjednoczonych do
spraw Religii i Pokoju. Za te działania otrzymał on nagrodę ekumeniczną jednego z uniwersytetów
izraelskich. Uczestnikami było stu pięćdziesięciu przywódców religijnych z dwunastu głównych
religii - chrześcijanie, muzułmanie, buddyści, Żydzi, hinduiści, zoroastryści, animiści afrykańscy
(włącznie z czcicielami węża) z Togo, Sikhowie, kapłani shintoistyczni z Japonii, dziuniści, dwaj
Indianie amerykańscy (jeden był czarownikiem Indian Crow z Montany) i bahaiści. Wśród
chrześcijan znajdowali się Robert Runcie, arcybiskup Canterbury, dr Emilio Castro, sekretarz
generalny Światowej Rady Kościołów, patriarchowie rosyjskiego, bułgarskiego i
czechosłowackiego kościoła prawosławnego oraz prawosławny grecki patriarcha Konstantynopola.
Był tam wygnany z Tybetu "Bóg - król" Dalaj Lama, o którym tak pisał 28 października 1986 r.
New York Times:

"Dzień ten przyniósł trochę niezwykłych zdarzeń buddyści pod przewodem Dalaj Lamy szybko
przemienili ołtarz w kościele św. Piotra, stawiając na szczycie tabernakulum posążek Buddy i
umieszczając wokół niego zwitki z modlitewnikami oraz kadzielniczki."

Następnie buddyści odwrócili się plecami do pozostawionego w bocznej kaplicy Najświętszego
Sakramentu. Spotkanie odbywało się jakby "w celu modlenia się o pokój", lecz dlaczego Bóg
miałby słuchać modlitw zanoszonych przez tych, którzy wyznają innych bogów? Papież Jan Paweł
II nie złamał może Pierwszego Przykazania poprzez oddawanie samemu czci obcym bogom, lecz
zwołał on spotkanie w Asyżu, na którym wielu innych czyniło to wśród światowego i prawie w
całości życzliwego rozgłosu ze strony środków przekazu. A niektórzy bogowie byli naprawdę
"obcy" - "bezmierne zgorszenie, nie mające precedensu", jak ocenił to arcybiskup Lefebvre. Św.
Paweł mówił:

"Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem ma wspólnego sprawidliwość
z niesprawidliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota
Chrystusa z Belialem? "

ODPOWIEDZIALNOŚĆ SOBORU WATYKAŃSKIEGO II

Cytujemy z kanadyjskiego pisma Catholic Register z 10 stycznia 1987 r., przytaczającego NC
News Service: "Jedność okazana przez światowych przywódców religijnych, którzy modlili się o
pokój w październiku (1986 r.) w Asyżu we Włoszech, była "wiadomą ilustracją" apelu Soboru
Watykańskiego II o ekumenizm i dialog międzyreligijny, mówił papież Jan Paweł." Mowa ta była
okraszona cytatami z dokumentów Soboru Watykańskiego II, pokazującymi, jak powiedział, jak
"takie wielkie wydarzenie wynikło z nauczania soboru". Mamy oto źródło naszych problemów -
Sobór Watykański II - i nie może tu wchodzić w grę "błędne zrozumienie", ponieważ jest to
interpretacja dokonana przez samego Papieża. Nasz Pan nie apelował o "ekumenizm i dialog
międzyreligijny". Powiedział on: IDŹCIE WIĘC I NAUCZAJCIE WSZYSTKIE NARODY,
UDZIELAJĄC IM CHRZTU W IMIĘ OJCA I SYNA I DUCHA ŚWIĘTEGO.

(...)

REWOLUCYJNE ZASTOSOWANIE ZŁOTEJ REGUŁY W ERZE ANTYCHRYSTA

Co będzie duchową podstawą Jednej Światowej Religii Synkretycznej? Istnieją oznaki, że będzie
nią Złota Reguła - Postępuj wobec innych tak jak chciałbyś, aby oni postępowali wobec ciebie i
Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. Magazyny synkretyczne i New Agę zawsze
przywiązywały nieproporcjonalnie wielką wagę do Złotej Reguły, nie rozumiejąc jej tak jak
czterokrotnie wyraził ją nasz Pan Jezus Chrystus. Czytamy na przykład w artykule redakcyjnym w
The Voice (złowrogi magazyn synkretyczny, okultystyczny i New Age, wydawany wówczas z
adresem w Sussex w Anglii), datowanym wrzesień - październik -listopad 1955 r., następujące
słowa pod nagłówkiem "Krucjata Złotej Reguły pisma The Voice"...

"...Wielki Budowniczy Świata... na przestrzeni wieków wzywał ludzkość do podążenia drogą
Złotej Reguły... W tym stuleciu Złota Reguła musi zostać uznana albo ludzkość bez wątpienia
zginie..."

Zwróćcie uwagę na zawartą w ostatnim zdaniu groźbę - adresowaną co najmniej do
podświadomości. "Wielki Budowniczy Świata" to Diabeł, jak pokazał to Paul A. Fisher w swojej
niedawnej (1991 r.) książce na temat wolnomularstwa Their God is the Devil [Szatan jest ich
Bogiem].

Mamy wrażenie, że Narody Zjednoczone ogłoszą wkrótce Złotą Regułę fundamentem
planowanej synkretycznej jednej religii światowej, którą nazwie się Braterstwem Światowym
lub Powszechnym. W takim wypadku Międzynarodowa Rewolucja, podbiwszy świat zdradą,
podstępem, zwłaszcza podstępem legalistycznym, i siłą, mogłaby przytaczać Złotą Regułę dla
ochrony swoich bezprawnych zdobyczy. Dokładnie tak jak nawrócony religijnie rabuś
przytaczający siódme przykazanie (Nie kradnij) dla ochrony ukradzionego już przez siebie
łupu!

OBECNA AGITACJA SYNKRETYCZNA NA RZECZ ZŁOTEJ REGUŁY

Czołowy magazyn synkretyczny na świecie, World Faiths Insight, (luty 1986, wydawany razem
przez Świątynię Zrozumienia z siedzibą w Ameryce i przez Światowy Kongres Wyznań z siedzibą
w Wielkiej Brytanii) ma na całej czołowej stronie swojej okładki słynne przedstawienie malarskie
Złotej Reguły, wykonane przez Normana Rockwella dla Narodów Zjednoczonych. Wewnątrz
znajduje się krótki artykuł Normana Rockwella (zmarłego w 1978 r.), zatytułowany "Maluję Złotą
Regułę", w którym opisuje on swój słynny obraz, należący obecnie do Narodów Zjednoczonych.
Pod krótkim artykułem Rockwella ów synkretyczny magazyn wyliczył wówczas kolejno - z
nagłówkiem "Złota Reguła jest wspólna dla wszystkich religii-sformułowania Złotej Reguły
według następujących religii: buddyzmu, chrześcijaństwa, konfucjonizmu, hebraizmu [sic !],
hinduizmu, islamu, jainizmu, sikhizmu, taoizmu i zoroastryzmu. Zwróćcie uwagę: chrześcijaństwo
umieszczono na drugiej pozycji z racji porządku alfabetycznego. Papież Jan Paweł II potwierdził w
październiku 1986 r. w Asyżu, że Złota Reguła jest we wszystkich religiach fundamentem pokoju.
Traktowana w oderwaniu Złota Reguła to indyferentyzm religijny par excellence. Czy my
chrześcijanie naprawdę chcemy religijnego indyferentyzmu jako kościelnego ramienia przy
narodzinach jednego państwa światowego? Pamiętajcie, że wraz ze Złotą Regułą moglibyście
dostać Krysznę, Zoroastrę, Konfucjusza, Buddę, Hillela i Gorbaczowa (!),jak to później
zobaczymy. Niekoniecznie wcale dostaniemy naszego Pana Jezusa Chrystusa. Taki jest bez
wątpienia prawdziwy cel międzynarodowych rewolucjonistów.

HILLEL

Żydzi przypisują zwykle Złotą Regułę Hillelowi, choć pojawia się ona w Księdze Kapłańskiej
(19,18). Hillel był przewodniczącym Sanhedrynu i zmarł około roku 10 po Chrystusie. Pamięta się
Hillela z racji trzech rzeczy:

(l) Powiedział on: "Tego co tobie nienawistne nie czyń twojemu bliźniemu: to całe Prawo; reszta to
tylko komentarz", (tj. Złota Reguła); (2) Z pomocą różnych kruczków prawnych Hillel zmienił
prawo Mojżeszowe tak, by dozwolić na lichwę; (3) Zupełnie strywializował on powody dla
rozerwania związku małżeńskiego, tj. dla rozwodu. Hillel jest dziś wielce poważany przez B'nai
Brith (potężny żydowski zakon wolnomularski).

W Słowniku Katolickim [A Catholic Dictionary] z roku 1949 znajdujemy również, że "Hillel był
wysuwany przez Żydów i przez pisarzy współczesnych jako rywal w stosunku do Chrystusa..."
Osiemdziesiąt trzy lata temu opublikowana w 1910 r. w Nowym Jorku Encyklopedia Katolicka
[Catholic Encyklopedia] musiała stwierdzić, że Hillel "mimo swojego osobistego charakateru,
intuicji duchowej i trwałego wpływu, nie może być w żaden sposób porównywany, a tym bardziej
stawiany na równi czy ponad, jak ostatnio twierdzili niektórzy, z Chrystusem, Światłością i
Zbawieniem Świata." Biskup Fulton Sheen w swoim Żywocie Chrystusa [Life of Christ],
(McGraw-Hill Book Company, 1958) napisał, że Hillel "był może obecny w Świątyni jako
uczestnik dyskusji z Dziecięciem Bożym." Zanim przestaniemy zajmować się Hillelem, musimy
zapytać, dlaczego nasz Pan opowiedział przypowieść o dobrym Samarytaninie. Stało się tak
dlatego, że Żydzi nie uznawali nie-Żydów za swoich bliźnich. Oto następujący cytat z Mszału
codziennego świętego Andrzeja [Saint Andrew Daiły Missal] z 1947, z wprowadzenia do dwunastej
niedzieli po Pięćdziesiętnicy, kiedy to czyta się przypowieść o dobrym Samarytaninie: "...Żydzi
uważali za swoich bliźnich tylko ludzi swojej rasy, zaś przypowieść o dobrym Samarytaninie
pokazuje nam, że nasz bliźni to każdy człowiek, znajomy lub nieznajomy, przyjaciel albo wróg, z
którym jesteśmy zjednoczeni więzami miłosierdzia, jakiego nauczył nas Jezus lecząc nasze rany..."
Odniesienie do Żydów zostało skasowane w późniejszych wersjach tego Mszału.

WCZEŚNIEJSZA PRÓBA ZASTOSOWANIA ZŁOTEJ REGUŁY

JAKO PODSTAWY POWSZECHNEJ RELIGII ŚWIATOWEJ

Idea Złotej Reguły ustanawiającej Religię Uniwersalną nie jest sama w sobie nowa. Czytamy na
przykład w The Voice (marzec - kwiecień - maj 1959 r.):

"Znaczący jest fakt, że Zamenhof (1860-1917), polski okulista i wynalazca esperanto, próbował 50
lat temu sformułować "Religię Uniwersalną" jako dopełnienie jego idei "Języka Uniwersalnego"
Jego studia nad dziejami wojen europejskich przekonały go, że różnice religijne są w szerzeniu
konfliktów równie skuteczne co różnice językowe. Wychowany jako Żyd, w naturalny sposób
zwrócił się on po inspirację do judaizmu i wybrał Złotą Regułę, tak jak wyraził ją wielki żydowski
nauczyciel Hillel jak zapisano ją w Talmudzie. Zdając jednak sobie sprawę z tego, że Hillel
mógłby nie zostać zaakceptowany wśród wyznawców chrześcijaństwa różnych odmian, sugerował
on neutralną (bezimienną) religię opartą na naukach wielu natchnionych proroków, a mianowicie
wspomnianą Złotą Regułę..."

ZŁOTA REGUŁA SPROWADZONA DO PROSTYCH TERMINÓW

Złota Reguła jest dziś wyrażana w bardzo prostych terminach, takich jak "pokój", "braterstwo",
"miłość", "niestosowanie przemocy", "odprężenie", "dzielenie się", "życzliwość", "harmonia" itd.
Dokładnie tak jak ładne niegdyś słowo "gay" (dosł. "wesoły", a obecnie własne określenie

homoseksualistów - przyp. tłum.), terminy te zostały dziś w wielkiej mierze zawłaszczone przez
Rewolucję Światową.

(...)

ZŁOTA REGUŁA GORBACZOWA

Tak, Gorbaczow! Na odbywającym się w 1990 r. w Centrum Armanda Hammera w Moskwie
Światowym Forum Przywódców Duchowych i Parlamentarnych Gorbaczow zasugerował potrzebę
powołania odpowiednika Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w dziedzinie ochrony
środowiska, by "ratować Ziemię", nazywając tę organizację "Międzynarodowym Zielonym
Krzyżem". Na pierwszym posiedzeniu owej organizacji w Kyoto (japońskie centrum buddyzmu) w
kwietniu 1993 r. Gorbaczow, jej pierwszy przewodniczący, zaproponował następującą Złotą Regułę
Ekologiczną: Ludzkość i przyroda są organiczną całością... Ludzkość nie może pragnąć dla
przyrody tego czego nie pragnie dla samej siebie. Gorbaczow został obecnie podniesiony do rangi
honorowego członka ultraelitarnego Klubu Rzymskiego, zgodnie z wykazem za rok 1993. Jest on
wojującym ateistą i zdeklarowanym komunistą.

UKŁAD O RÓŻNORODONOŚCI BIOLOGICZNEJ

Układ o Różnorodności Biologicznej [The Biodiversity Treaty] oznacza, że zwierzęta, lasy
równikowe, drzewa, rzeki itd. zostają podniesione w randze do statusu istot ludzkich. I odwrotnie -
oznacza on, że istoty ludzkie zostają zdegradowane do poziomu bestii i na tej zasadzie mogłyby
być do woli mordowane, jak prawdopodobnie zostanie z czasem powiedziane.

Prezydent George Busch odmówił podpisania Układu o Różnorodności Biologicznej na Szczycie
Ziemi w Brazylii w 1992 r. Prezydent Clinton podpisał go jednak 22 kwietnia 1993 r. - w Dniu
Ziemi. Pierwszy Dzień Ziemi obchodzono 22 kwietnia 1970 r., dokładnie w stulecie urodzin
Lenina. Obrano go tak bez wątpienia jako znak dla światowego aparatu komunistycznego, by
wszedł do ruchu ochrony środowiska.

Układ o Różnorodności Biologicznej kłóci się z Księgą Rodzaju 1, 28, w której Bóg powiada do
człowieka:

"Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście
panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami
pełzającymi po ziemi."

Widzieliśmy i widzimy jak nasze godne pogardy rządy przekazują stopniowo nasze siły zbrojne
Narodom Zjednoczonym, jak na razie nie w całości, dzięki Bogu, lecz czy będziemy mogli
powiedzieć to samo za pięć czy dziesięć lat? Widzimy, jak stale narasta krzyk, by to co zostało z
naszych sił zbrojnych przekształcić w "policję ochrony środowiska", tylko do użytku
wewnętrznego. Czyż możemy nie dostrzegać jak wyłania się przed nami diaboliczne wynaturzenie
słynnego proroctwa Izajasza

(Księga Izajasza, 2, 4):

"Wtedy swe miecze przekują na lemiesze? ."

Pamiętamy, że ksiądz R. Huchede, profesor teologii w Wielkim Seminarium Lavala we Francji,
powiedział, iż Antychryst zostanie wprowadzony przez Rewolucję. Na stronie 13 swojej książki
Historia Antychrysta (opublikowanej po raz pierwszy po angielsku w 1884 r.), pisał on: "Nie

wystarczy jednak niszczyć; absolutnie konieczne jest budowanie od nowa. Świat nie może długo
trwać w próżni. Musi on mieć religię; musi mieć filozofię; musi mieć władzę. Wszystkiego tego
dostarczy Rewolucja. Zamiast rozumianej i nadprzyrodzonej religii Jezusa Chrystusa, Rewolucja
będzie głosić Panteizm."

JAKAŻ JEST ZATEM ODPOWIEDŹ?

Jak zawsze, odpowiedzią jest Chrystus.

To Chrystus, a nie Złota Reguła, musi być duchową podstawą przyszłego porządku światowego.
Bo z Chrystusem macie automatycznie Złotą Regułę, lecz niekoniecznie vice versa. Papież Pius
XII podał jak następuje jedyne rozwiązanie dla naszego udręczonego świata:

"W całym świecie słychać wezwanie do odrodzenia i wołanie o zmartwychwstanie - o
chrześcijańskie zmartwychwstanie. Świat będzie musiał być odbudowany w Jezusie."

Dr PAUL HUTCHINSON

Przed wnioskami końcowymi chcielibyśmy zakwestionować szczerość większości synkretystów.
We wstępie do książki Wielkie Religie Świata [The World's Great Religions, Time Inc. Nowy Jork,
1957], nie żyjący już dr Paul Hutchinson, wybitny duchowny metodystyczny, ostrzegł
wypowiadając najwyższej wagi stwierdzenie, że:

"...człowiek apelujący o synkretyzm ma zawsze na względzie, aczkolwiek nieświadomie,
synkretyzm osnuty wokół rdzenia, którym jest już jego własna wiara."

Co jednak, jeśli działa on świadomie, z rozmysłem? Świadomie i z rozmysłem budując
synkretyzm wokół rdzenia, którym jest już jego własna wiara? Jest to nie tylko synkretyzm,
lecz także religijny imperializm. Podbój naszego umiłowanego chrześcijaństwa przez
antychrześcijaństwo.

Oto nieco przykładów:

SIR VICTOR GOLLANCZ

Bardzo wpływowy brytyjskich socjalistyczny wydawca milioner, nie żyjący już Sir Victor
Gollancz, wyrzucony w 1939 r. z (socjalistycznej) Partii Pracy za sprzyjanie komunizmowi, lecz
później ponownie przyjęty, tak stawiał sprawę w lipcu 1948 r.:

"Ostatecznym celem powinno być to, by judaizm, chrześcijaństwo i wszystkie inne religie znikły,
ustępując miejsca jednej wielkiej etycznej religii światowej, braterstwu człowieka." (Doniesienie w
Londyńskiej Jewish Chronicle, 16 lipca 1948 r.)

Większość łudzi, którzy żyli w Wielkiej Brytanii w latach 30., 40., 50. i 58 60., będzie pamiętać Sir
Victora Gollancza. W 1944 r. odmówił on wydania folwarku zwierzęcego [Animal Farm] Orwella,
żeby nie urazić Stalina, w którego książka ta była wymierzona w odczuciu Sir Victora. W 1937 r.
Gollancz wyjechał do stalinowskiego Związku Sowieckiego i powrócił pełen pochwał, opisując go
jak kraj "będący na pierwszych etapach nowej cywilizacji." Później w tym samym roku,
zaproszony przez magazyn Cavalcade (Anglia) do wyboru człowieka roku, wybrał on Stalina,
który, jak powiedział, "bezpiecznie wiedzie Rosję drogą ku społeczeństwu, w którym nie będzie

wyzysku." Gollancz był bardzo wojowniczym nacjonalistą żydowskim czy innymi słowy -
syjonistą. "Internacjonalizm" Victora Gollancza jest tylko wynikiem czysto geograficznego
rozproszenia jego narodu. Nawet Narody Zjednoczone podjęły w swoim czasie rezolucję
stwierdzającą, że syjonizm jest rasizmem, i nieszczęsny ówczesny sekretarz generalny, Austriak
Kurt Waldheim, był odtąd stale prześladowany. Czy to naprawdę możliwe, by ów wojujący
nacjonalista żydowski chciał, aby jego własna religia zanikła? Sto dziesięć lat temu redakcja
londyńskiej gazety Jewish World czyli "Żydowski Świat" (9 lutego 1883 r., str. 5) stwierdziła:

"Rozproszenie Żydów uczyniło ich ludem kosmopolitycznym. Są oni jedynym ludem
kosmopolitycznym i na mocy tego muszą działać i działają jako czynnik roztapiający różnice
narodowe i rasowe. Wielkim ideałem judaizmu jest nie to, że Żydom dane będzie pewnego dnia
zgromadzić się razem w jakiś skryty sposób w jakichś, jeżeli nie plemiennych, to w każdym razie
odrębnych celach; lecz to, że cały świat zostanie napełniony żydowskimi naukami i że w ramach
powszechnego braterstwa narodów - szerszego judaizmu w rzeczywistości- znikną wszelkie
odrębne rasy i religie. Jako lud kosmopolityczny. Żydzi wyrośli już z tego stadium życia
społecznego jakie reprezentuje narodowa forma "separatyzmu". Nigdy już nie mogą oni do niej
powrócić. Uczynili cały świat swoim domem i wyciągają teraz ręce do innych narodów ziemi, by
poszły za ich przykładem. Robią też więcej. Swoją aktywnością w literaturze i nauce, swoją
imponującą pozycją w każdym zawodzie, modelują stopniowo myślenie nie-Żydów i systemy
nieżydowskie na modłę żydowską i wszystko to co słyszymy obecnie o wpływach żydowskich oraz
wszystko to co słyszeliśmy o wpływach żydowskich w przeszłości reprezentuje tylko zakończone
etapy praktycznej realizacji żydowskiej Misji."

Oto doskonały opis synkretyzmu, z pewnością pasujący do tego co miał na myśli Victor Gollancz,
apelując o "jedną wielką etyczną religię światową, braterstwo człowieka." Czyż nie powinniśmy
oceniać "ostatecznego celu" sir Victora w świetle przestrogi dr Paula Hutchinsona? Czytamy dalej
w Globe and Mail (20 kwietnia 1987 r.) na temat żydowskiej Paschy:

"Trzeci Seder w Toronto (pomyślany i zrealizowany pierwotnie przez członków Świątyni Świętego
Kwiecia) był wydarzeniem dla każdej z 1500 osób, które uczestniczyły w tym doświadczeniu:
czarnych i białych, mieszkańców Ameryki Południowej i Północnej, Azjatów i Afrykanów,
chrześcijan i Żydów, muzułmanów i buddystów, hinduistów i Sikhów, ludzi religijnych i świeckich.
Dało to wyraz formule otwierającej tradycyjne obchody Paschy..."

Czyż wyłaniający się z tych obchodów Paschy synkretyzm nie ma na sobie również w
przeważającej mierze żydowskiego piętna?

Krótko mówiąc, czyż prawdziwym zamiarem synkretystów nie jest to, abyśmy my stracili
naszą chwalebną chrześcijańskość, lecz oni zachowali ich własną wiarę? A nawet podnieśli ją
ku "wyższej" czy "szerszej" postaci?

REASUMUJĄC

Nasz umiłowany Kościół Rzymsko-Katolicki stoi dziś w obliczu zupełnie bezprzykładnego
kryzysu. Mamy oś Rzym-Moskwa z 1962 r.; Moskwa stanowiła wtedy centrum Rewolucji
Światowej w jej ówczesnej komunistycznej fazie. Pamiętajmy, że sam Lenin powiedział: "Nie
dbam o to co stanie się z Rosją. Do diabła z nią. Wszystko to stanowi tylko drogę do rewolucji
światowej." Synkretyzm zaś jest kościelnym rozumieniem owej gwałtownie antychrześcijańskiej
Rewolucji Światowej i jej "religii". Nie wolno nam jednak zapominać o przestrodze Paula Fishera,
że synkretyzm to tylko wolnomularstwo w działaniu. Po drugie mamy tajne porozumienie Rzymu z

przywódcami żydowskimi, zawarte zimą 1962-1963 r. Po trzecie mamy niemieckiego jezuitę Karla
Rahnera z jego teorią "anonimowych chrześcijan", utrzymującą, że każdy kto posiada jakieś dobre
cechy jest automatycznie chrześcijaninem, nawet gdyby ludzie tacy nienawidzili Kościoła
katolickiego, i zakłada się, że zostaje on automatycznie zbawiony. Choć usunięty przez papieża
Piusa XII, Karl Rahner wywarł ogromny wpływ na Sobór Watykański II (1962-1965) i na zrodzony
zeń Kościół soborowy.

(...)