I ANTROPOMETRIA

1. Definicja antropometrii

Antropometria – jest to dziedzina pomiarowa, na bazie której badane są różnice miedzy

osobnikami jak i populacjami. Jest to metoda badawcza używana w antropologii oraz naukach

dotyczących promocji zdrowia i studiów wychowania fizycznego, rehabilitacji ruchowej,

projektowaniu przestrzeni pracy (ergonometria) i przemyśle (projektowaniu odzieży).

Zajmuje się gromadzeniem i analizą danych statystycznych, które dostarczają informacji o

stanie zmian morfologicznych oraz postępie procesu odnowy biologicznej - zmiany cech

somatycznych pod wpływem choroby, aktywności fizycznej, ćwiczeń.

Antropometria dzieli się na główne działy :

1. Kraniometria – pomiar czaszki

2. Osteometria – pomiar szkieletu

3. Cefalometria – pomiar głowy i tkanek miekkich

4. Somatometria – pomiar całego ciała

2. Etapy komputerowego badania wad postawy:

Początki powstawania wad postawy często są trudne do zauważenia. Jest to przeważnie

proces długi, ujawniający się w miarę rozwoju dziecka. Początkowo nie daje żadnych

niepokojących objawów. W momencie kiedy pojawiają się dolegliwości (m, in. bóle,

mniejsza sprawność fizyczna, gorsze funkcjonowanie układu oddechowego i krążenia)

zmiany bywają już dość mocno utrwalone i wymagają długotrwałego i systematycznego

leczenia.

1. pobierane są dane dotyczące pacjenta (jest on skanowany) w płaszczyźnie

strzałkowej (kąt pochylenia tułowia, kąt lordozy lędźwiowej, kifozy piersiowej,

głębokość kifozy i lordozy) oraz w płaszczyźnie czołowej (kąt nachylenia tułowia,

kąt odchylenia łopatek od kręgosłupa, maksymalne odchylenie kręgosłupa od

prostej).

2. Analiza danych automatycznie, bądź półautomatycznie,

3. Przetwarzanie danych.

4.

Zalety systemu komputerowego:



rejestracja przestrzenna całej obserwowanej powierzchni 3D



bardzo krótki czas pojedynczego pomiary wynoszący ok.1/30 s



możliwość rejestracji ruchu (sekwencji) 4D = 3D+TIME



możliwość pracy w trybie synchronizacji z kamerami (CQ-KAM), platformą

stabilometryczną, wagą 2P, termowizją itp.

W fazie opracowania/analizy wyniku na zapamiętane zdjęcie pacjenta nanoszone są markery

pomiarowe. Dzięki temu, iż komputer wyznacza ich dokładne, trójwymiarowe położenie

może zostać obliczonych kilkadziesiąt/kilkaset parametrów liczbowych. Każdy wynik

badania może być wizualizowany w formie przestrzennej grafiki. Rysunek ten daje się

dowolnie obracać i powiększać. Istnieje też opcja ukrywania tak, aby pozostała widoczna

jedynie krzywa kręgosłupa. Metoda komputerowa zastępuje metodę sylwetkową oceny

postawy – która polega na porównaniu sylwetki badanego dziecka z profilu do jednego z

opracowanych wzorców.

Dla zainteresowanych dodatkowe informacje znajdują się na stronach:

http://koordynacja.com.pl/Komputerowa_Diagnostyka_Wad_Postawy.html

http://www.youtube.com/watch?v=ZiaJYwx3jFk

3. Fotogrametria przestrzenna

Polega na wykonaniu kamerą video komputerowej „fotografii”. Składa się z elementów

optycznych (kamer) oraz elektronicznych - obliczającego położenie obiektu/punktu w

przestrzeni trójwymiarowej. Opiera się na zjawisku Fotogrametria to szeroki zakres

pomiarów, bazujący na zdjęciach pojedynczych, stereogramach, oraz na przetwarzaniu

obrazów z dwóch kamer: 1 –poszukują one odpowiadającą sobie ilość punktów

(znaczników)i na ich podstawie liczą głębię. W metodzie tej specjalny projektor emituje

wiązkę światła na badany obiekt, który zostaje później namierzony z innej płaszczyzny.

W wyniku tego otrzymujemy odczyt kształtu dowolnej powierzchni ciała, np. pleców

poprzez określenie położenia punktu w przestrzeni trójwymiarowej.



Dzięki specjalnemu systemowi optycznemu Komputer wyznacza trójwymiarowy

Obraz np. pleców i dokładnie analizuje ponad 40 parametrów w płaszczyźnie

czołowej i strzałkowej.



Końcowym efektem jest zbiór współrzędnych przestrzennych (trójwymiarowych)

powierzchni cała badanego i tzw. Mapa warstwicowa tej powierzchni.

Uzyskanie obrazu przestrzennego ('trzeciego wymiaru') możliwe jest dzięki temu, iż

urządzenie "wyświetla" na plecach pacjenta linie o ściśle określonych parametrach. Linie

te padając pod określonym kątem na plecy ulegają zniekształceniom zależnie od tego, czy

dany punkt znajduje się bliżej czy dalej od urządzenia. Zniekształcenia obrazu linii

rejestrowane są przez komputer, który dzięki algorytmom numerycznym przetwarza je

na mapę warstwicową (wysokościową) badanej powierzchni. Podstawa fizyczna tych

zjawisk nosi w optyce nazwę zjawiska Moire'a (stąd metoda projekcyjna Moire'a).Tak więc w

systemie skanowania 3D wykorzystujemy Digitalizację –, kwantowanie, zamiana informacji

pochodzących z obiektów świata realnego (analogowych) na ich reprezentację cyfrową.

4. Fotogrametria w medycynie

• plecy – badanie wad postawy (skolioza, krzywizna pleców)

• twarz – monitorowanie zmian po operacjach kosmetycznych i rekonstrukcja twarzy

• zęby – badanie mikroubytków, kształtu, ortodoncja

• kończyny – zniekształcenia, złamania, badania po operacjach, lub pomiar w celu

wykonania protez

• skóra – wykrywanie czerniaka skóry

• analiza ruchu – w rehabilitacji leczniczej, medycynie sportowej

• części wewnętrzne ciała- w onkologii

5. Efekt Moire’a

• Jest wykorzystywany w budowie przetworników do pomiaru przemieszczeń

wykorzystujących optyczny wzorzec inkrementalny/pomiarowy w postaci siatki linii

prostopadłych do kierunku pomiaru.

• Dzięki zastosowaniu przeciwwzorca (wzorzec referencyjny, wzorzec odniesienia) w

postaci drugiej siatki obróconej o niewielki kąt, obserwuje się „prążki” przesuwające

się w kierunku prostopadłym do kierunku ruchu wzorca.

Prążki moire’a (prążki mory) – pewien rodzaj układu prążków powstałego na skutek

interferencji (nakładania się) dwóch siatek linii obróconych o pewien kąt lub poddanych

deformacji (zniekształconych względem siebie). Jeżeli jedną siatkę umieścimy na płaskiej

powierzchni, a drugą przymocujemy do odkształcanego obiektu, to pojawią się prążki

moire’a.

W układzie tym wzorzec referencyjny jest skręcony względem wzorca pomiarowego o

pewien kąt θ. Zjawisko Moire’a, powstaje w wyniku nałożenia na siebie dwóch siatek

dyfrakcyjnych o podobnych odległościach prążków siatek D

• Skręcenie siatek o kilka minut powoduje powstanie prążków Moire’a.

• Uzyskane sygnały są przesunięte względem siebie o 90º, gdy spełniony jest warunek:

cos(n)*D(θ,δ)=4a

n - kąt skręcenia fotodetektorów, D(θ, δ) – stała prążków Moire’a,

θ –kąt skręcenia płytki wzorca referencyjnego,

δ – parametr określający zbieżność obiektywu,

a –odległość pomiędzy detektorami.

6. Wskaźniki wagowo-wzrostowe

• wskaźniki dla oceny stanu odżywienia dzieci, młodzieży i dorosłych

• są próbą ustalenia takiej miary, która w sposób względnie prosty i zrozumiały określi

stan odżywienia badanego pacjenta

Proponowane przez antropologów i lekarzy rożnego rodzaju wskaźniki dla oceny stanu

odżywienia dzieci, młodzieży i dorosłych są próbą odpowiedzi na zapotrzebowanie

pediatrów - określa stan odżywienia badanego pacjenta.

TABELA I: Wskaźniki wagowo-wzrostowe: formuły i jednostki
M – masa ciała / L – długość (wysokość) ciała/

Nazwa wskaźnika

Formuła

Jednostki

Wskaźnik Queteleta

Quatelet’s index

WQ=100* M
(g)/L(cm)

g/cm

Wspołczynnik masy
ciała

Body Mass Index

BM I= M(kg)/L2(m)

kg/m2

Wskaźnik Cole’a

Cole’s index

BMIi / BMIp

brak
miana

Wskaźnik Książyka

Ksiazyk’s index

WMC=71,84*M1,425
/L1,275

kg

1,425

cm

1,275

Wskaźnik
Lebiedowskiej

Lebiedowska’s index

HBSI dziewczęta /
girls =
M/13,11*L(m)2,84

kg/m2,84

Wskaźnik Liviego

Livie’s index

10*M

0.333

/L

g

0,333

/cm

Indeks cefaliczny

W antropologii fizycznej analizuje się zarówno współczesne zróżnicowanie

międzypopulacyjne wskaźników głowy jak i zmienność tego wskaźnika w historii. Tendencję

do skracania się długości głowy nazywamy brachycefalizacją. Krótkogłowość jest cechą

ewolucyjnie nową, formy kopalne człowieka były długogłowe. Badania populacyjne, migracji

ludności, antropologia fizyczna

Wielkość ludzkiego mózgu jest w 94 % (prawie całkowicie) uwarunkowana czynnikami

genetycznnymi. Istotną rolę w warunkowaniu wielkości mózgu odgrywa ludzki gen ASPM.

Większy rozmiar mózgu (jako indeks cefaliczny) jest związany z większym IQ, co sugeruje

że różnice w wielkości mózgu między ludźmi są skorelowane do różnic inteligencji i

wyników testów.

Mikrocefalia -, chorobą zwaną też małogłowiem. Chorzy na nią mają głowy i mózgi znacznie

mniejsze niż przeciętny człowiek. Małogłowie jest przyczyną upośledzenia umysłowego.

Wskaźnik Queteleta II - czyli wskaźnik BMI (body mass index)

BMI = masa ciała (w kilogramach) / wysokość ciała² (w metrach)

np. 50kg/ 1,6×1,6 metrów = 19,53

Klasyfikacja BMI:

Niedobór masy: poniżej wartości 18,5

Masa prawidłowa: 18,5 – 24,9

Nadwaga: 25,0 – 29,9

Otyłość: 30,0 – 39,9

Otyłość olbrzymia, czyli patologiczna: od wartości 40,0 w górę

Wskaźnik I WQ - Stosuje się go stosunkowo rzadziej w porównaniu do wskaźnika Queteleta

II, czyli BMI. BMI (ang. Body Mass Index) to współczynnik masy ciała, który obliczamy

dzieląc masę ciała (podaną w kilogramach) przez wzrost podniesiony do kwadratu (podany w

metrach). Kalkulator BMI został opracowany na podstawie danych opublikowanych przez

Światową Organizację Zdrowia.

BMI służy głównie do oceniania ryzyka wystąpienia groźnych chorób: miażdżycy, choroby

niedokrwiennej serca, udaru mózgu, czy nawet nowotworów. Większość tych chorób ma

swoje źródło w otyłości i właśnie dlatego kalkulator BMI to tak ważne narzędzie, które

pozwala w łatwy sposób obliczyć swój wskaźnik masy ciała.

Wskaźnik smukłości

Bazuje na wysokości ciała i masie ciała

Wzór wyznaczający smukłość ciała:

WS= (wysokość ciała [cm]) /(masa ciała [g] x 100)

3

.

np. 160 cm / ³√50 kg = 160 / 3,68 = 43

Klasyfikacja WS:

Budowa tęga: mężczyźni poniżej wartości 39,5 / kobiety poniżej wartości 40,7

Budowa średnia: mężczyźni od 39,5 do 43,2 / kobiety od 40,7 – 44,2

Budowa smukła: mężczyźni od 43,3 wzwyż / kobiety od 42,3 wzwyż

Wskaźnik WHR

Jest powszechnie znany i stosowany chociażby w placówkach rehabilitacyjnych,

kardiologicznych i dietetycznych. WHR ocenia poziom otyłości brzusznej, a przez to ryzyko

zachorowania na serce. Wzór WHR to:

WHR = Obwód pasa/ Obwód bioder

Klasyfikacja WHR: różna wg różnych autorów jednak wg WHO:

Typ obwodowy, czyli gynoidalny: mężczyźni poniżej 0,90 / kobiety poniżej 0,80 Wskaźnik

podwyższonego ryzyka: mężczyźni od 0,90 do 0,99 / kobiety od 0,80 do 0,84

Typ centralny, czyli androidalny: mężczyźni od 1 i powyżej / kobiety od 0,85 i powyżej tej

wartości Czyli, im wskaźnik WHR jest wyższy, tym wyższe ryzyko zapadnięcia na choroby

wieńcowe.

7. Konstrukcyjne typy budowy ciała człowieka

Konstytucja (biotyp) - jest to zespół genetycznie zdeterminowanych właściwości

psychicznych i fizycznych osobnika, modyfikowanych w trakcie rozwoju osobniczego przez

czynniki środowiska zewnętrznego.

Dawniej pojecie konstytucji najpierw było wiązane wyłącznie z genotypem osobnika, potem z

fenotypem, gdyż tylko fenotyp można było obserwować i opisywać, a obecnie konstytucje

ujmuje się najczęściej jako stan reaktywności organizmu, wytworzony w procesie

wzajemnych oddziaływań czynników środowiska na genotyp.

Niektórzy badacze utożsamiają pojecie konstytucji z morfologiczna budowa ciała, czyli

somatotypem.

Za konstytucje przyjmuje cala indywidualność jednostki ludzkiej: budowę morfologiczna,

cechy funkcjonalne, zachowania, które niewiele zmieniają się u poszczególnych osobników

z dnia na dzień, a nawet z roku na rok.

Typy konstytucjonalne Kretschmera:

Pierwszy raz została ona zaprezentowana w 1921 .Według tej koncepcji ludziom o danym

typie budowy przypisuje się określone właściwości psychiczne bądź skłonności do pewnych

chorób psychicznych. Pomiary, jakie przeprowadził Kretschmer umożliwiły mu wysunąć

tezę, iż istnieje zbieżność pomiędzy budową ciała, a skłonnością do pewnych chorób

psychicznych. Wyróżnił 4 typy: atletyczny, pykniczny, leptosomatyczny, i typ

dysplastyczny

Wskazywał także na związek zachodzący miedzy typem budowy ciała, a

temperamentem i cechami psychiki.

Typy budowy ciała człowieka wg. typologii Kretschmera

1 – pykniczny (o przewadze wymiarów szerokościowych, tendencji do otłuszczenia i

słabej muskulaturze)

2 – leptosomiczny (o smukłej budowie)

3 – atletyczny

4 – dysplastyczny

Typ pykniczny

Ogólna budowa ciała przysadzista o zaokrąglonych konturach

 drobny szkielet, kąt podżebrowy > 90°, klatka piersiowa szeroka, barki i miednica

szerokie

 duża głowa, szyja krótka, twarz szeroka

 kończyny krótkie, niski wzrost

 słabo rozwinięte umięśnienie, znaczna tendencja do tycia

Typ leptosomatyczny

Ogólna budowa ciała wątła, mały ciężar ciała. Przewaga wymiarów długościowych

nad szerokościowymi.

 klatka piersiowa płaska i wąska,

 twarz i szyja wydłużone

 wąskie barki i miednica, kończyny smukłe i wydłużone słabo umięśnione

 wzrost wysoki

Typ atletyczny

Silna ogólna budowa ciała, masywny kościec, silny rozwój mięśni.

 średnio szeroka twarz i szyja,

 silnie wysklepiona klatka piersiowa

 szerokie barki, wąska miednica,

 długie kończyny o szerokich dłoniach i stopach

Typ dysplastyczny

Osób o budowie bezkształtnej, nieregularnej, czyli np. jednostki bardzo wysokie, lub bardzo

niskie o licznych deformacjach ciała.

1 grupa: eunochoidów: nadmierny wzrost, silnie owłosiona głowa o kształcie

wieżowatym, szerokie biodra,

2 grupa : eunochidów z otłuszczeniem policzków, szyi i żołądka; o twarzach rozdętych,

krótkich nosach, dziecięcych proporcjach ciała , z niedorozwojem tułowia.

8. Typologia konstytucjonalna amerykańskiego psychologa i psychiatry W.H.Sheldona

Oparta była na genetycznej determinacji stopnia rozwoju endo-, mezo- i ektodermy, a więc

tkanki tłuszczowej, mięśniowej i kostnej. W koncepcji W.H. Sheldona

Somatotyp - typ budowy ciała ludzkiego; termin wprowadzony przez W.H. Sheldona, w

klasyfikacji tej budowę ciała każdego osobnika można wyrazić podobieństwem do trzech

typów skrajnych (kombinacja tych trzech typów):

 endomorficznego (zaokrąglonego, otłuszczonego),

 mezomorficznego (mięśniowego)

 ektomorficznego (smukłego, linearnego)

Oznaczenie każdego somatotypu składa się z trzech cyfr, z których pierwsza symbolizuje

udział endomorfii, druga – mezomorfii, a trzecia – ektomorfii, przy czym każda z cyfr może

przybierać wartości od 1 do 7;

Somatotyp osoby skrajnie endomorficznej wyraża się układem cyfr 711, skrajnie

mezomorficznej – 171, a skrajnie ektomorficznej 117; w praktyce typy skrajne występują

rzadko lub wcale, a oznaczenie charakteryzujące somatotyp osoby o przeciętnej budowie

ciała zbliżone jest do 444.

Piramida

Zdaniem Sheldona każdy z typów posiada określone zdolności, skłonności, zainteresowania,

sposoby reagowania. I tak:

*Endomorf-

otyły o zaokrąglonych kształtach jest swobodny w zachowaniu, miłuje wygody,

jest towarzyski i żądny uczuć. Ćwiczy fizycznie i spotyka się z ludźmi by jeść. Lubi spać, sen

ma głęboki, często chrapie.

*Mezomorf

- silnie zbudowany jest pewny siebie, lubi aktywne życie, wysiłek fizyczny i

dominację. Je i spotyka się z ludźmi by ćwiczyć. Ma małe zapotrzebowanie na sen.

*Ektomorf-

delikatnej budowy, szczupły cechuje się wstrzemięźliwością, nadwrażliwością,

chęcią ukrycia się. Je i ćwiczy po to by spotkać się z ludźmi. Nie lubi kłaść się do łóżka na

sen lekki, ale nie lubi rano wstawać.

9. Czynniki regulujące rozwój fizyczny

1. czynniki endogenne genetyczne (determinanty)

2. czynniki endogenne pozagenetyczne i niegenetyczne matki (stymulatory)

3. czynniki egzogenne (modyfikatory) środowiska zewnętrznego

4. tryb życia (aktywność ruchowa, wypoczynek)

II WYBRANE ZESPOŁY ABERRACJI CHROMOSOMOWYCH ORAZ
ZABURZENIA ENDOKRYNNE-A ZMIANY ANTROPOMETRYCZNE

1. Kraniometria i kranioskopia

Kraniometria (gr. kranio - czaszka, metreo - mierzyć) - pomiary czaszki

w antropologii

fizycznej technika pomiaru czaszki, mająca zastosowanie w antropometrii, również w

ortodoncji. W badaniach kraniometrycznych wykonuje się pomiary określonych odcinków

między zdefiniowanymi punktami, pomiary kątów i łuków czaszki w celu określenia

przeciętnych charakterystycznych wymiarów (wyrażonych w wartościach bezwzględnych),

służących np. do obliczania tzw. wskaźników antropologicznych.

Wzrost i rozwój twarzoczaszki jest procesem biologicznym poddanym wewnętrznej kontroli,

zarówno na poziomie tkankowym, jak i komórkowym, odbywającym się przez całe życie,

przy czym najintensywniejszy wzrost można zauważyć przez pierwsze 20 lat życia.

Po urodzeniu pojemność czaszki stanowi 60% pojemności czaszki osoby dorosłej, zaś twarz

ukształtowana jest w 40%. Mózgoczaszka ma wówczas ośmiokrotnie większą pojemność niż

twarzoczaszka, podczas gdy u dorosłej osoby jest ona zaledwie dwukrotnie większa.

Kranioskopia - metody opisowe jakościowych cech czaszki (niewyrażalne kategoriami

skal nominalnych)

- opis czaszki który polega na określeniu kształtu i pewnych szczegółów

budowy anatomicznej, czyli wyglądu czaszki, w każdej z siedmiu płaszczyzn, określonych

mianem norma. Wskazana jest dalsza ocena tu obrazowanie głowy, przesiewowe oceny

dotyczące nieprawidłowości chromosomalnych powinny być w całości uwzględnione.

2. Siatki centylowe

Pozwalają na kontrolę rozwoju fizycznego dziecka – biorąc pod uwagę wartości przyjęte za
normę przez WHO na podstawie badań populacyjnych dzieci na całym świecie. W analizie
uwzględnia się takie parametry jak:

 płeć,

 wiek,

 wzrost,

 przyrost wagi,

 przyrost obwodu głowy i ramienia

http://siatkiogrodzenia.pl/siatki-centylowe

3. Zespół Downa

Zaburzone pomiary antropometryczne w Zespole Downa to:

 Głowa skrócona w wymiarze przednio-tylnim

euryon (eu)- euryon (eu) – szerokość głowy

 Nos mały, krótki, płaski

alare (al)- alare (al)- szerokość nosa

nasion (n) - subnasale(sn)- długość nosa

 Szerokie i krótkie dłonie i stopy

stylion (sty)- daktylion (da) – mówiące o długości

dłoni

akropodion (ap)- pterion(pte) – mówiące o długości stopy

 Krótkie kończyny dolne

Symphysion (sy) - akropodion (ap)

 Ostateczny wzrost u płci męskiej z ZD wynosi 161,5 ± 6,2 cm, a u żeńskiej 147,5 ±

5,7 cm

 Zarówno u noworodków, jak i u dzieci starszych z ZD obwód głowy jest mniejszy niż

u dzieci zdrowych, a ta dysproporcja powiększa się wraz z wiekiem

 Występowanie nadwagi (BMI > 25 kg/m2) jest częste

 Upośledzenie umysłowe, IQ<50

 Wady wrodzone serca, ukł. pokarmowego, zaćma, padaczka, nowotwory krwi

4. Zespół Turnera

Dysproporcje budowy ciała :

 zaburzone proporcje ciała: krępa budowa ciała, krótka szyja, kończyny dolne i

górne skrócone w stosunku do długości tułowia

 nadmiar skóry na szyi u noworodka (szyja

płetwiasta),

 Zmiany symetrii twarzy: nisko osadzone,

przesunięte oczy, odstające małżowiny uszne

 koślawość łokci i kolan, skolioza

Zmienna

Osoby zdrowe

Osoby z zespołem Turnera

wysokość ciała

157,12±8,80

139,53±9,34

długość kończyn górnych

66,94±4,10

59,65±4,81

długość kończyn dolnych

75,47±4,83

63,98±5,29

szerokość barków

33,50±2,20

31,99±2,40

szerokość bioder

22,50±2,00

20,00±2,10

5. Akromegalia

Występuje u osób dorosłych, u których skończony został proces wzrastania kości.

Powiększają się łuki brwiowe, czoło staje się bardziej wypukłe, wargi pełniejsze, nos szerszy,

rozchodzą się zęby. Dodatkowo zaburzone proporcje pomiędzy następującymi punktami

antropometrycznymi:

 zy-zy

 v- gn

 al-al

 n- sn

 sty-da

 ap-pte

http://odkrywcy.pl/gid,12661643,img,12661672,page,9,title,Najwyzsi-i-

najnizsi,galeriazdjecie.html

6. Gigantyzm przysadkowy

Najważniejsze zaburzone cechy antropometryczne to nadmierny wzrost:



rąk



nóg



tułowia

W przypadku gigantyzmu wszystkie proporcje ciała zostają zachowane, zmienia się tylko

odległość pomiędzy podstawowymi punktami antropometrycznymi:



v-ap



a-a



sst-sy



sy- ap



a-da

Powodem jego wystąpienia jest zbyt duża ilość wydzielanego hormonu wzrostu związana z

gruczolakiem przysadki lub niedobór hormonów płciowych

http://zdrowie.gazeta.pl/Zdrowie/1,101580,12245500,Gigantyzm_przysadkowy.html

7. Dysplazje szkieletowe

Główne zaburzone cechy antropometyczne to:

 niskorosłość (średni wzrost około 120 cm)

 skrócenie kończyn

 nadmierna lordoza lędźwiowa

 wielkogłowie z wydatnym czołem

 dłoń kształtu trójzębnego

 zapadnięta nasada nosa

 małe sześcienne trzony kręgów

8. Krzywica hipofosfatemiczna

Istotą zaburzenia jest nieprawidłowa resorpcja fosforanów i niedostateczna aktywacja 1-α

hydroksylazy, która prowadzi do wadliwej czynności osteoblastów. Główne zaburzone

cechy antropometyczne to:

 rozmiękanie kości

 zmiany krzywicze w układzie kostnym: szpotawość koślawość kolan

 zniekształcenia czaszki i kręgosłupa: kifozy

 niski wzrost, zaburzone proporcje ciała

http://www.chorobycywilizacyjne.pl/krzywica/

8. Zespół Klinefeltera

Główne zaburzone cechy antropometyczne to:

 wysoki wzrost (średnio 180 ± 6,2 cm)

 charakterystyczna wąska klatka piersiowa i ramiona, szeroka miednica:

gynoidalna sylwetka

 brak zębów ósmych, powiększone zęby trzonowe,

 dłuższe kończyny: nogi i ręce (rozstaw ramion przewyższający wzrost)

 słabsze umięśnienie

 charakterystyczne odkładanie się

tkanki tłuszczowej – na biodrach,

udach, postępująca otyłość

brzuszna

Zaburzone punkty antropometryczne:

kończyny górnej:

 a-da

 a-r

 r-sty

 sty-da

twarzy:

 g-op

 eu-eu

 zy-zy