51

Elektronika dla Wszystkich

Ciąg dalszy ze strony 5o.

Dobrze jest najpierw określić indukcyjno-

ści cewki, a następnie dobrać kondensator
stały, np. według wskazówek podanych mie-
siąc temu w artykule „Jak określić indukcyj-
ność”. Lepiej jednak zastosować antenę typo-
wą dla zakresu VLF, to znaczy typu Marconi
„T” albo „square loop”, ewentualnie „long
wire” lub odwrócone L (dipol się nie nadaje,
ponieważ propagacja jest głównie pionowej
polaryzacji). Warto także zastosować dobre
uziemienie, co daje dodatkowe wzmocnienie.

Kilka praktycznych infor-

macji na temat pasma

136kHz

Nowe pasmo VLF jest udostępnione krótko-
falowcom do pracy telegraficznej CW na
prawach drugorzędności w zakresie często-
tliwości 135,7-137,8kHz.

Praktyka wykazała, że w pasmie VLF sta-

cje z mocą promieniowania 1W można
odbierać na odległość ponad 1000km
w dzień i w nocy falą przyziemną, a dużo da-
lej w nocy, dzięki propagacji jonosferycznej.

Oczywiście, aby uzyskać 1W mocy w an-

tenie, należy doprowadzić do niej około
100W mocy (sprawność tylko 1%).

Praca w zakresie VLF odbywa się wyłącz-

nie na telegrafii. Do odbioru potrzeba wąskich
filtrów 500Hz, a lepiej jeszcze 100Hz, i bar-

dzo czułego odbiornika. Do tego potrzeba po-
wolnego CW, długości kropki nie w sekun-
dach, ale w minutach. Z tego powodu coraz
więcej radioamatorów w Europie Zachodniej
pracuje na bardzo wąskich filtrach kompute-
rowych (DSP) o szerokości mniejszej niż
0,1Hz!

Największymi przeszkodami w odbiorze

pasma VLF są burze, QRN i produkty inter-
modulacji od nadajników splaterujących do
137kHz!

Po kilku latach udostępnienia amatorom

pasma 136kHz pracuje na nich coraz więcej
stacji europejskich (G, EI, EA, PA, OH, ON,
HB, I, OK, SM i LA). Wkrótce dołączą tak-
że stacje SP.

Andrzej Janeczek

Wykaz elementów

((ww nnaawwiiaassiiee wwaarrttoośśccii ddllaa ooddbbiioorruu 113377kkHHzz zzaa ppoom

mooccąą ooddbbiioorr-

nniikkaa 8800m

m))

R1, R2, R3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47kΩ

R4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .470Ω

C2, C3, C4, C5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .470pF (100pF)

L2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .470uH (47uH)

X . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .1MHz (3,5...MHz)

T1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .BF966

Rys. 4

Układ jest konstrukcją dość nietypową, ponieważ nie potrzebuje ja-
kichkolwiek czujników sygnalizujących włamanie czy też próbę uru-
chomienia samochodu.

Wystarczy podłączyć go do pokładowej instalacji elektrycznej samo-
chodu i oczywiście dołączyć do niego układy wykonawcze: klakson,
syrenę, światła kierunkowskazów itp. Układ monitoruje napięcie
w instalacji samochodowej, a w przypadku jego gwałtownego spad-
ku uruchamia podłączone do niego układy wykonawcze.

Nietypowy alarm amatorski może być większą przeszkodą dla

złodzieja niż znany mu produkt nawet najbardziej renomowanej fir-
my. Opis w EdW 5/97.

2

2

2

2

1

1

8

8

P

P

r

r

o

o

s

s

t

t

y

y

w

w

m

m

o

o

n

n

t

t

a

a

ż

ż

u

u

a

a

l

l

a

a

r

r

m

m

s

s

a

a

m

m

o

o

c

c

h

h

o

o

d

d

o

o

w

w

y

y