00 Program nauki Technik awionik 314 06

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”



MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ


MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ







MODUŁOWY PROGRAM NAUCZANIA

TECHNIK AWIONIK 314[06]













Warszawa 2010

314[06]/ T-4, SP-2,5/MEN/2010.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Autorzy:
dr in

ż

. Andrzej Rypulak

mgr in

ż

. Zbigniew Polak

mgr in

ż

. Krzysztof Rudko

Recenzenci:
mgr in

ż

. Andrzej Nidecki

mgr in

ż

. Edward Klecha


Opracowanie redakcyjne:
dr Beata Morka – Malicka

Korekta merytoryczna:
mgr in

ż

. El

ż

bieta

ś

ochowska

Korekta techniczna:
mgr Rafał Auch-Szkoda

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

Spis tre

ś

ci

Wprowadzenie

4

I. Zało

ż

enia programowo-organizacyjne kształcenia

w zawodzie

6

1. Opis pracy w zawodzie

6

2. Zalecenia dotycz

ą

ce organizacji procesu dydaktyczno-

-wychowawczego

12

II. Plany nauczania

19

III. Moduły kształcenia w zawodzie

20

1

Ś

rodowisko pracy

20

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska

23

Okre

ś

lanie warunków funkcjonowania człowieka

w

ś

rodowisku pracy

27

Posługiwanie si

ę

j

ę

zykiem angielskim zawodowym

31

Przestrzeganie przepisów lotniczych

35

2

Podstawy techniki

40

Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych

43

Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektronicznych

48

Stosowanie układów sterowania i regulacji

52

Konstruowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

56

3

Podstawy techniki lotniczej

61

Wykorzystanie zjawisk aerodynamicznych w mechanice lotu

64

Stosowanie urz

ą

dze

ń

cyfrowych

68

Okre

ś

lanie konstrukcji płatowców i silników

72

Stosowanie podstawowych technik wytwarzania

76

4

Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne statków

powietrznych

80

Analizowanie elektrycznego wyposa

ż

enia statków

powietrznych

83

Analizowanie awionicznego wyposa

ż

enia statków

powietrznych

88

5

Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

94

Stosowanie przyrz

ą

dów pomiarowych do badania urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

96

Diagnozowanie i naprawa urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

100

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

6

Praktyka zawodowa

104

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

106

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

awionicznych

109

IV.

Praktyka w obsłudze awioniki statków powietrznych

112

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Wprowadzenie

Celem kształcenia w szkole zawodowej jest przygotowanie

absolwenta

do

skutecznego

wykonywania

zada

ń

zawodowych

w warunkach gospodarki rynkowej. Wymaga to dobrego przygotowania
ogólnego, opanowania podstawowej wiedzy i umiej

ę

tno

ś

ci oraz

prezentowania wła

ś

ciwych postaw zawodowych. Absolwent szkoły

powinien

charakteryzowa

ć

si

ę

otwarto

ś

ci

ą

,

komunikatywno

ś

ci

ą

,

wyobra

ź

ni

ą

, zdolno

ś

ci

ą

do ci

ą

głego uczenia si

ę

i podnoszenia

kwalifikacji, a tak

ż

e umiej

ę

tno

ś

ci

ą

oceny swoich mo

ż

liwo

ś

ci. Realizacja

programu nauczania o modułowym układzie tre

ś

ci kształcenia ułatwia

osi

ą

gni

ę

cie tych zamierze

ń

.

Kształcenie zawodowe z wykorzystaniem programu modułowego,

poprzez powi

ą

zanie celów kształcenia i materiału nauczania z procesem

pracy i zadaniami zawodowymi umo

ż

liwia:

przygotowanie

uczniów

do

wykonywania

typowych

zada

ń

zawodowych na stanowiskach pracy, którym odpowiadaj

ą

okre

ś

lone

zakresy umiej

ę

tno

ś

ci, wiedzy i postaw zawodowych,

integracj

ę

tre

ś

ci nauczania z ró

ż

nych dyscyplin wiedzy,

indywidualizacj

ę

procesu kształcenia.

Kształcenie modułowe charakteryzuje si

ę

tym,

ż

e:

preferowane s

ą

aktywizuj

ą

ce metody nauczania, które wyzwalaj

ą

aktywno

ść

, kreatywno

ść

, zdolno

ść

do samooceny ucz

ą

cego si

ę

,

proces nauczania i uczenia si

ę

ukierunkowany jest na osi

ą

ganie

okre

ś

lonych, wymiernych rezultatów w formie ukształtowanych

umiej

ę

tno

ś

ci intelektualnych i praktycznych, które umo

ż

liwiaj

ą

wykonywanie okre

ś

lonego zakresu pracy w zawodzie,

program nauczania posiada elastyczn

ą

struktur

ę

, a znajduj

ą

ce si

ę

w nim moduły i jednostki mo

ż

na aktualizowa

ć

(modyfikowa

ć

,

uzupełnia

ć

lub wymienia

ć

) nie burz

ą

c konstrukcji programu, po to by

dostosowywa

ć

tre

ś

ci do zmieniaj

ą

cych si

ę

potrzeb rynku pracy,

rozwoju nauki i technologii oraz predyspozycji ucz

ą

cych si

ę

.

Modułowy program nauczania dla zawodu składa si

ę

z modułów

kształcenia w zawodzie i odpowiadaj

ą

cych im jednostek modułowych,

wyodr

ę

bnionych na podstawie okre

ś

lonych kryteriów, umo

ż

liwiaj

ą

cych

zdobywanie wiedzy oraz kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci i postaw wła

ś

ciwych

dla zawodu.

W strukturze programu wyró

ż

nia si

ę

:

zało

ż

enia programowo – organizacyjne kształcenia w zawodzie,

plany nauczania,

programy modułów i jednostek modułowych.

Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz

jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych
i literatur

ę

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

Program jednostki modułowej zawiera: szczegółowe cele kształcenia,

materiał

nauczania,

ć

wiczenia,

ś

rodki

dydaktyczne,

wskazania

metodyczne do realizacji programu jednostki oraz propozycje metod
sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia.

Dydaktyczna

mapa

programu

nauczania,

zamieszczona

w zało

ż

eniach programowo-organizacyjnych kształcenia w zawodzie,

przedstawia

schemat

powi

ą

za

ń

(korelacji)

mi

ę

dzy

modułami

i odpowiadaj

ą

cymi im jednostkami modułowymi oraz okre

ś

la kolejno

ść

ich realizacji. Ma ona za zadanie ułatwi

ć

dyrekcji szkół i nauczycielom

planowanie i organizowanie procesu dydaktycznego.

W programie przyj

ę

to system kodowania modułów i jednostek

modułowych, który zawiera nast

ę

puj

ą

ce elementy:

symbol cyfrowy zawodu zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

klasyfikacj

ą

zawodów szkolnictwa zawodowego,

symbol literowy, oznaczaj

ą

cy grup

ę

modułów:

O – dla modułów ogólnozawodowych,

Z – dla modułów zawodowych,

cyfra arabska dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej

wyodr

ę

bnionej w module jednostki modułowej.

Przykładowy zapis kodowania modułu:
314[06].O1
314[06]
– symbol cyfrowy dla zawodu: technik awionik,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy.
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
314[06].O1.01
314[06]
– symbol cyfrowy dla zawodu: technik awionik,
O1

– pierwszy moduł ogólnozawodowy,

01 – pierwsza jednostka modułowa wyodr

ę

bniona w module O1.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

I. Zało

ż

enia programowo

-

organizacyjne kształcenia

w

zawodzie

1. Opis pracy w zawodzie

Absolwent szkoły kształc

ą

cej w zawodzie technik awionik mo

ż

e

podejmowa

ć

prac

ę

w:

zakładach projektowych i produkcyjnych przemysłu lotniczego

bezpo

ś

rednio w działach produkcji lub napraw, przy obsłudze

stanowisk

pomiarowych

i

badawczych,

przy

opracowywaniu

dokumentacji obsługi i napraw, w słu

ż

bach planistycznych

i zaopatrzeniowych,

słu

ż

bach technicznych lotnictwa wojskowego oraz organizacjach

obsługowych lotnictwa cywilnego przy obsłudze i naprawach sprz

ę

tu

lotniczego, przy opracowaniach konstrukcyjnych i technologicznych
napraw awioniki i wyposa

ż

enia elektrycznego, przy obsłudze

i naprawach narz

ę

dzi oraz wyposa

ż

enia, w słu

ż

bach planistycznych

i zaopatrzeniowych.
Stanowiska, które mo

ż

e zajmowa

ć

technik awionik w wy

ż

ej

wymienionych przedsi

ę

biorstwach lotniczych okre

ś

laj

ą

odpowiednie

taryfikatory lub inne dokumenty obowi

ą

zuj

ą

ce w tych zakładach,

przeznaczone

do

regulowania

wymogów

zatrudnienia

na

poszczególnych stanowiskach pracy.

Uzyskanie uprawnie

ń

do zajmowania poszczególnych stanowisk

i uzyskiwania

uprawnie

ń

zawodowych

okre

ś

laj

ą

odpowiednie

rozporz

ą

dzenia wła

ś

ciwych ministrów.

Zadania zawodowe

Do typowych zada

ń

zawodowych nale

żą

:

realizacja i dokumentowanie planowej obsługi technicznej awioniki,

stosowanie

procedur

lokalizacji

niesprawno

ś

ci

w

awionice

i instalacjach elektrycznych statków powietrznych z wykorzystaniem
dokumentacji

technicznej

przeznaczonej

do

tego

celu

oraz dokumentowanie tych procesów,

okre

ś

lanie zdatno

ś

ci do dalszej eksploatacji urz

ą

dze

ń

i elementów

wyposa

ż

enia awioniki statku powietrznego,

monta

ż

i demonta

ż

elementów awioniki oraz dokumentowanie

tych procesów,

udział w przygotowaniach statków powietrznych do obsługi

technicznej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

Umiej

ę

tno

ś

ci zawodowe

W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umie

ć

:

interpretowa

ć

zjawiska i prawa z zakresu elektrotechniki, elektroniki,

techniki cyfrowej, automatyki lotniczej oraz mechaniki technicznej,
termodynamiki, aerodynamiki i mechaniki lotu,

klasyfikowa

ć

statki powietrzne według rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych

i przeznaczenia,

odczytywa

ć

i wykonywa

ć

schematy logiczne, ideowe, blokowe,

monta

ż

owe oraz szkice i rysunki techniczne układów oraz instalacji

elektrycznych i elektronicznych wyst

ę

puj

ą

cych w sprz

ę

cie lotniczym,

okre

ś

la

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci oraz zastosowanie materiałów u

ż

ywanych

w awionice,

mierzy

ć

wielko

ś

ci elektryczne i nieelektryczne oraz interpretowa

ć

i interpolowa

ć

wyniki pomiarów,

wykonywa

ć

prace z zakresu obróbki r

ę

cznej i mechanicznej

z zastosowaniem elektronarz

ę

dzi i narz

ę

dzi pneumatycznych,

wykonywa

ć

poł

ą

czenia

rozł

ą

czne

i

nierozł

ą

czne

elementów

elektrycznych

i

elektronicznych

oraz

prostych

elementów

mechanicznych,

posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

, eksploatacyjn

ą

i obsługi

sprz

ę

tu lotniczego sporz

ą

dzon

ą

w j

ę

zyku polskim i angielskim,

klasyfikowa

ć

elementy i podzespoły wchodz

ą

ce w skład awioniki

statków powietrznych według ich przeznaczenia, zasady działania
i budowy,

identyfikowa

ć

procesy korozyjne zachodz

ą

ce w sprz

ę

cie lotniczym

oraz usuwa

ć

korozj

ę

i zapobiega

ć

jej powstawaniu,

korzysta

ć

z dokumentacji technicznej monta

ż

u, u

ż

ytkowania i obsługi

technicznej awioniki statków powietrznych opracowanej w j

ę

zyku

polskim i angielskim,

u

ż

ytkowa

ć

, konserwowa

ć

i przechowywa

ć

urz

ą

dzenia pomocnicze

słu

żą

ce do obsługi statków powietrznych,

okre

ś

la

ć

elektroniczne, cyfrowe i analogowe systemy statku

powietrznego,

okre

ś

la

ć

wyposa

ż

enie nawigacyjne statków powietrznych,

diagnozowa

ć

stan elementów, układów i urz

ą

dze

ń

wchodz

ą

cych

w skład awioniki statku powietrznego,

posługiwa

ć

si

ę

aparatur

ą

kontrolno-pomiarow

ą

do oceny stanu

technicznego awioniki,

wykonywa

ć

proste operacje monta

ż

owe, obsługowe i naprawcze

awioniki statku powietrznego na podstawie dokumentacji technicznej,

dobiera

ć

i stosowa

ć

ś

rodki bezpiecze

ń

stwa podczas wykonywania

prac na statku powietrznym i w warsztatach,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

okre

ś

la

ć

wpływ zjawisk elektromagnetycznych na obsług

ę

systemów

elektronicznych statku powietrznego,

dobiera

ć

i stosowa

ć

urz

ą

dzenia pomiarowe oraz ocenia

ć

ich stan

techniczny,

wypełnia

ć

dokumentacj

ę

wykonawcz

ą

procesów produkcyjnych

i obsługowych,

korzysta

ć

ze

specjalistycznych

programów

komputerowych

stosowanych w lotnictwie,

ocenia

ć

wpływ

ś

rodowiska pracy na jako

ść

wykonywanej pracy

zawodowej,

posługiwa

ć

si

ę

j

ę

zykiem angielskim w zakresie niezb

ę

dnym

do wykonywania zada

ń

zawodowych,

przestrzega

ć

przepisów i zasad bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

przepisów ochrony przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

stosowa

ć

przepisy Kodeksu pracy dotycz

ą

ce praw i obowi

ą

zków

pracownika i pracodawcy,

stosowa

ć

przepisy prawa dotycz

ą

ce działalno

ś

ci gospodarczej,

przestrzega

ć

przepisów prawa dotycz

ą

cych wykonywanych zada

ń

zawodowych,

udziela

ć

pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,

współdziała

ć

w zespole oraz samodzielnie podejmowa

ć

decyzje

w warunkach izolacji społecznej i niepełnej informacji,

korzysta

ć

z

ż

nych

ź

ródeł

informacji

oraz

z

doradztwa

specjalistycznego.

Specyficzne wymagania kształcenia w zawodzie

Kształcenie w zawodzie technik awionik odbywa si

ę

zgodnie

z wymaganiami

okre

ś

lonymi

w

„Rozporz

ą

dzeniu

Komisji

(WE)

Nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej
zdatno

ś

ci do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, cz

ęś

ci

i wyposa

ż

enia, a tak

ż

e w sprawie zezwole

ń

udzielanych instytucjom

i personelowi zaanga

ż

owanym w takie zadania”.

Istotnymi

dla

procesu

kształcenia

zawodowego

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

statków powietrznych s

ą

nast

ę

puj

ą

ce

zał

ą

czniki do rozporz

ą

dzenia:

zał

ą

cznik 3 (EASA Part-66) – Licencjonowany personel obsługi

technicznej statków powietrznych,

zał

ą

cznik 4 (EASA Part-147) – Zatwierdzone organizacje szkolenia

i egzaminowania personelu obsługi statków powietrznych.
W celu spełnienia wszystkich warunków potrzebnych do uzyskania

licencji Part-66 kategorii B2 okre

ś

lonych w przepisie Part-66, podczas

procesu nauczania zgodnego ze standardami uj

ę

tymi w podstawie

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

programowej kształcenia w zawodzie technik awionik, w szkole
zatwierdzonej zgodnie z wymaganiami przepisu Part-147, ucze

ń

musi:

uczestniczy

ć

podczas całego cyklu nauczania w zaj

ę

ciach szkolnych

w wymiarze okre

ś

lonym w przepisach,

zda

ć

egzaminy

z

teoretycznej

wiedzy

ogólnotechnicznej

i ogólnolotniczej według standardów okre

ś

lonych w Part-66 i Part-147,

odby

ć

i zaliczy

ć

praktyczn

ą

nauk

ę

zawodu.

Zgodnie z wymaganiami tych przepisów okres kształcenia

podstawowego w zawodzie technik awionik w kategorii B2 musi
obejmowa

ć

nie mniej ni

ż

2400 godzin zaj

ęć

(1 godz. = 60 min.):

zaj

ę

cia teoretyczne - minimum 1200 godzin zegarowych (1600 godzin

lekcyjnych) z frekwencj

ą

nie mniejsz

ą

ni

ż

85%,

praktyczna nauka zawodu – minimum 960 godzin zegarowych (1280

godzin lekcyjnych) z frekwencj

ą

nie mniejsz

ą

ni

ż

90%,

sumarycznie (teoria plus praktyka) – minimum 2400 godzin

zegarowych (3200 godzin lekcyjnych).
W celu wykazania zgodno

ś

ci czasu nauczania z przepisem,

w zał

ą

czonym „Wykazie modułów i jednostek modułowych” jednostki

dydaktyczne n45 (45 minut - jednostka dydaktyczna zaj

ęć

teoretycznych)

oraz n55 (55 minut – jednostka dydaktyczna praktyki zawodowej) zostały
przeliczone na godziny zegarowe n60, a ich suma wykazana
w ostatecznym rozliczeniu liczby godzin nauki. Cz

ęść

liczby godzin nauki

przedmiotów ogólnokształc

ą

cych, takich jak: matematyka, fizyka,

stanowi

ą

cych podstaw

ę

do nauczania przedmiotów zawodowych,

podlega równie

ż

zaliczeniu jako spełnienie wymaga

ń

Part-66. Liczba

godzin podlegaj

ą

ca zaliczeniu została okre

ś

lona na podstawie

szczegółowego porównania programów nauczania tych przedmiotów,
zatwierdzonych przez Ministra Edukacji Narodowej, z wymaganiami
przepisów Part-66.

Proces uzyskiwania kwalifikacji zawodowych technika awionika

składa si

ę

z dwóch podstawowych elementów: zaj

ęć

teoretycznych

i zaj

ęć

praktycznych. Wymagany udział ka

ż

dego z tych elementów

w procesie nauczania został okre

ś

lony w przepisach Part-147 jako

stosunek liczby godzin zegarowych zaj

ęć

praktycznych do całkowitej

liczby godzin zegarowych przeznaczonych na nauczanie zawodu.
Stosunek ten, wyra

ż

ony w procentach, powinien utrzymywa

ć

si

ę

w granicach 40 – 50%.

Rzeczywisty wymiar liczby godzin przeznaczonych na praktyczn

ą

nauk

ę

zawodu został okre

ś

lony w cz

ęś

ci rozliczeniowej obydwu

zał

ą

czonych planów nauczania.

Dla wi

ę

kszo

ś

ci zagadnie

ń

przepisy Part-66 jednoznacznie okre

ś

laj

ą

wymagany poziom wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych, który ucze

ń

powinien osi

ą

gn

ąć

po zako

ń

czeniu procesu kształcenia.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Wymagania te umieszczono w tabelach rozlicze

ń

ka

ż

dego

z przedmiotów nauczania w formie wska

ź

nika liczbowego 1, 2 lub 3.

Przyporz

ą

dkowanie wska

ź

ników do okre

ś

lonego poziomu wiedzy

zgodnie z przepisami Part-66 jest nast

ę

puj

ą

ce:

Poziom 1. Zaznajomienie si

ę

z podstawowymi zagadnieniami danego

tematu

Ucze

ń

powinien:

pozna

ć

i zrozumie

ć

tematy wchodz

ą

ce w zakres danego przedmiotu,

umie

ć

w prosty sposób przedstawi

ć

opis tematów danego przedmiotu

stosuj

ą

c wła

ś

ciw

ą

terminologi

ę

i reprezentatywne przykłady.

Poziom 2. Ogólna znajomo

ść

teoretycznych i praktycznych aspektów

tematu oraz umiej

ę

tno

ść

praktycznego wykorzystania wiedzy

Ucze

ń

powinien:

rozumie

ć

teoretyczne podstawy tematów danego przedmiotu,

umie

ć

opisa

ć

tematy przedmiotu korzystaj

ą

c, tam gdzie ma to

zastosowanie, z reprezentatywnych przykładów,

korzysta

ć

ze wzorów matematycznych w poł

ą

czeniu z prawami fizyki

opisuj

ą

cymi tematy przedmiotu,

umie

ć

czyta

ć

ze zrozumieniem szkice, rysunki i schematy opisuj

ą

ce

tematy przedmiotu,

umie

ć

wykorzysta

ć

posiadan

ą

wiedz

ę

w sposób praktyczny.

Poziom 3. Szczegółowa znajomo

ść

teoretycznych i praktycznych aspektów

tematu.

Umiej

ę

tno

ść

okre

ś

lania

powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy

poszczególnymi przedmiotami i tematami oraz praktycznego
stosowania poszczególnych elementów wiedzy

Ucze

ń

powinien:

zna

ć

teoretyczne podstawy tematów przedmiotu oraz ich powi

ą

zania

z innymi przedmiotami,

umie

ć

szczegółowo opisa

ć

i omówi

ć

temat, korzystaj

ą

c z jego

podstaw teoretycznych i reprezentatywnych przykładów,

rozumie

ć

i umie

ć

korzysta

ć

ze wzorów matematycznych/fizycznych

zwi

ą

zanych z danym tematem,

umie

ć

czyta

ć

ze zrozumieniem i opracowywa

ć

proste rysunki

i schematy opisuj

ą

ce temat,

umie

ć

korzysta

ć

ze swojej wiedzy w sposób praktyczny podczas

wykonywania zada

ń

obsługowych,

umie

ć

interpretowa

ć

wyniki pomiarów wielko

ś

ci fizycznych i na ich

podstawie podejmowa

ć

działania naprawcze.

W celu zapewnienia zgodno

ś

ci programu nauczania z przepisami

Part-66 w podrozdziale zawieraj

ą

cym materiał nauczania ka

ż

dej

jednostki modułowej przedstawiono, jakim punktom tych przepisów

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

odpowiada okre

ś

lona cz

ęść

materiału nauczania oraz wska

ź

nik poziomu

wiedzy.

Przykład: Transformatory – (3.15) (2)
Istotnym uzupełnieniem procesu kształcenia zawodowego s

ą

egzaminy teoretyczne i praktyczne ze zrealizowanych partii materiału
nauczania.

Przepisy Part-66 i Part-147 okre

ś

laj

ą

wymagania w zakresie

standardów egzaminacyjnych. Szczegółowe wytyczne dotycz

ą

ce

organizacji egzaminów oparte na tych wymaganiach zostały opisane
w punkcie 6 programu ka

ż

dej jednostki modułowej „Propozycje metod

sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia”.

Egzaminy z praktycznej cz

ęś

ci nauczania zawodu składaj

ą

si

ę

z dwóch cz

ęś

ci: egzaminów teoretycznych i egzaminów praktycznych,

organizowanych zgodnie z wytycznymi okre

ś

lonymi dla poszczególnych

jednostek modułowych w punkcie 6 ich programów.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

2. Zalecenia dotycz

ą

ce organizacji procesu dydaktyczno-

-wychowawczego

Podstawowym celem kształcenia w zawodzie jest przygotowanie

absolwenta do pracy w organizacjach obsługowych lotnictwa cywilnego,
słu

ż

bach zarz

ą

dzania obsług

ą

techniczn

ą

przewo

ź

ników lotniczych,

przedsi

ę

biorstwach projektowych i produkcyjnych przemysłu lotniczego,

słu

ż

bach technicznych lotnictwa wojskowego.

Proces kształcenia według modułowego programu nauczania dla

zawodu technik awionik mo

ż

e by

ć

realizowany w czteroletnim technikum

dla młodzie

ż

y oraz w szkole policealnej na podbudowie szkoły daj

ą

cej

wykształcenie

ś

rednie.

Program

nauczania

obejmuje

kształcenie

ogólnozawodowe,

i zawodowe.

Kształcenie

ogólnozawodowe

zapewnia

orientacj

ę

w zawodzie. Kształcenie zawodowe ma na celu przygotowanie
absolwenta szkoły do realizacji zada

ń

na typowych dla zawodu

stanowiskach pracy. Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikaj

ą

z podstawy programowej kształcenia w zawodzie.

Tre

ś

ci kształcenia zawarte s

ą

w sze

ś

ciu modułach. Moduły

uwzgl

ę

dniaj

ą

ce zadania zawodowe s

ą

podzielone na jednostki

modułowe. Ka

ż

da jednostka modułowa zawiera tre

ś

ci stanowi

ą

ce

wyodr

ę

bnion

ą

logicznie

cało

ść

.

Realizacja

celów

kształcenia

poszczególnych

modułów

i

jednostek

modułowych

umo

ż

liwia

opanowanie umiej

ę

tno

ś

ci pozwalaj

ą

cych na wykonywanie okre

ś

lonego

zakresu pracy. Czynnikiem sprzyjaj

ą

cym kształtowaniu umiej

ę

tno

ś

ci

zawodowych powinno by

ć

wykonywanie

ć

wicze

ń

zaproponowanych

w poszczególnych jednostkach modułowych.

Moduł 314[06].O1

Ś

rodowisko pracy, składa si

ę

z czterech jednostek

modułowych i obejmuje ogólnozawodowe tre

ś

ci kształcenia z zakresu

stosowania przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska, a tak

ż

e okre

ś

lania warunków

funkcjonowania człowieka w

ś

rodowisku pracy, posługiwania si

ę

j

ę

zykiem angielskim zawodowym oraz przestrzegania przepisów prawa

lotniczego.

Moduł 314[06].O2 Podstawy techniki, składa si

ę

z czterech jednostek

modułowych i obejmuje ogólnozawodowe tre

ś

ci kształcenia z zakresu

elektrotechniki, elektroniki, układów automatycznej regulacji, rysunku
technicznego, materiałoznawstwa i maszynoznawstwa oraz elementów
technologii.

Moduł 314[06].Z1 Podstawy techniki lotniczej, składa si

ę

z czterech

jednostek modułowych i obejmuje zawodowe tre

ś

ci kształcenia

z zakresu aerodynamiki i mechaniki lotu, techniki cyfrowej oraz budowy
statków powietrznych i ich zespołów nap

ę

dowych, a tak

ż

e wykonywania

podstawowych operacji technologicznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Moduł 314[06].Z2 Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne statków

powietrznych składa si

ę

z dwóch jednostek modułowych i obejmuje

zawodowe tre

ś

ci kształcenia z zakresu budowy i eksploatacji

wyposa

ż

enia

elektrycznego,

przyrz

ą

dów

pokładowych,

urz

ą

dze

ń

i systemów nawigacyjnych oraz urz

ą

dze

ń

i systemów pokładowych.

Moduł

314[06].Z3

Eksploatacja

urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych, składa si

ę

z dwóch jednostek modułowych i obejmuje

zawodowe tre

ś

ci kształcenia z zakresu stosowania przyrz

ą

dów

pomiarowych do badania urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

oraz diagnozowania i naprawy wyposa

ż

enia pokładowego statków

powietrznych.

Moduł 314[06].Z4 Praktyka zawodowa, składa si

ę

z dwóch jednostek

modułowych i obejmuje zawodowe tre

ś

ci kształcenia dotycz

ą

ce obsługi

urz

ą

dze

ń

elektrycznych i awionicznych. W programie przewidziano

5 tygodni praktyki.

Wykaz modułów i jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Zestawienie modułów i jednostek

modułowych

Liczba
godzin

na

realizacj

ę

Czas trwania

godz.

dydaktycznej

[min]

Liczba

godz.

zegarowych

Moduł 314[06].O1

Ś

rodowisko pracy

208

X

156

314[06].O1.01

Przestrzeganie przepisów
bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska

22

45

314[06].O1.02

Okre

ś

lanie warunków funkcjonowania

człowieka w

ś

rodowisku pracy

30

45

314[06].O1.03

Posługiwanie si

ę

j

ę

zykiem angielskim

zawodowym

126

45

314[06].O1.04 Przestrzeganie przepisów lotniczych

30

45

Moduł 314[06].O2

Podstawy techniki

296

X

222

314[06].O2.01 Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych

128

45

314[06].O2.02 Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektronicznych

70

45

314[06].O2.03

Stosowanie układów sterowania
i regulacji

30

45

314[06].O2.04 Konstruowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

68

45

Moduł 314[06].Z1

Podstawy techniki lotniczej

292

X

222

314[06].Z1.01

Wykorzystanie zjawisk
aerodynamicznych w mechanice lotu

78

45

314[06].Z1.02 Stosowanie urz

ą

dze

ń

cyfrowych

90

45

314[06].Z1.03

Okre

ś

lanie konstrukcji płatowców

i silników

68

45

314[06].Z1.04

Stosowanie podstawowych technik
wytwarzania

56

55

Moduł 314[06].Z2

Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne

statków powietrznych

390

X

292

314[06].Z2.01

Analizowanie elektrycznego wyposa

ż

enia

statków powietrznych

110

45

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

314[06].Z2.02

Analizowanie awionicznego wyposa

ż

enia

statków powietrznych

280

45

Moduł 314[06].Z3

Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

399

X

366

314[06].Z3.01

Stosowanie przyrz

ą

dów pomiarowych do

badania urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

240

55

314[06].Z3.02

Diagnozowanie i naprawa urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

159

55

Moduł 314[06].Z4

Praktyka zawodowa

215

X

197

314[06].Z4.01

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych

z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

125

55

314[06].Z4.02

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych

z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

awionicznych

90

55

Razem

1800

1455

Przedmioty zaliczone do programu
Part-66 z programu ogólnokształc

ą

cego

Matematyka

292

45

219

Fizyka

150

45

112

Razem

2242

1786

Po uko

ń

czeniu nauki w szkole, dla absolwentów zamierzaj

ą

cych

uzyska

ć

licencj

ę

Part-66, obowi

ą

zkowa jest „Praktyka w obsłudze

statków powietrznych” w ilo

ś

ci 620 godzin zegarowych. Wówczas

całkowita liczba godzin zegarowych zaj

ęć

zgodnych z Part-66 b

ę

dzie

wynosi

ć

:

1786 + 620 = 2406

Całkowita ilo

ść

praktyk w obsłudze statków powietrznych wynosi 1234

godzin zegarowych (patrz poni

ż

sza tabela), co stanowi 51% całkowitej

ilo

ś

ci godzin. Spełnienie tych warunków pozwala na ubieganie si

ę

o licencj

ę

Part-66.

Symbol i nazwa modułu lub jednostki modułowej

Ilo

ść

godzin

zegarowych

Jednostka modułowa 314[06].Z1.04
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania

51

Moduł 314[06].Z3
Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

366

Moduł 314[06].Z4
Praktyka zawodowa

197

Praktyka w obsłudze statków powietrznych

620

Razem

1234

Na

podstawie

wykazu

oraz

układu

jednostek

modułowych

sporz

ą

dzono dydaktyczn

ą

map

ę

programu.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Dydaktyczna mapa programu nauczania



314[06].Z2.02

314[06].O1

314[06].O2

314[06].O2.01

314[06].O2.02

314[06].O2.03

314[06].O2.04

314[06].O1.01

314[06].O1.02

314[06].O1.03

314[06].O1.04

314[06].Z1

314[06].Z1.01

314[06].Z1.02

314[06].Z1.03

314[06].Z1.04

314[06].Z2

314[06].Z2.01

314[06].Z4

314[06].Z4.01

314[06].Z4.02

314[06].Z3

314[06].Z3.02

314[06].Z3.01

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi

schemat powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy modułami i jednostkami modułowymi

oraz okre

ś

la kolejno

ść

ich realizacji. Nale

ż

y z niej korzysta

ć

podczas

planowania zaj

ęć

dydaktycznych. Ewentualna zmiana kolejno

ś

ci

realizacji modułów lub jednostek modułowych powinna by

ć

poprzedzona

szczegółow

ą

analiz

ą

dydaktycznej mapy programu nauczania oraz tre

ś

ci

jednostek modułowych, przy zachowaniu korelacji tre

ś

ci kształcenia.

Orientacyjna liczba godzin na realizacj

ę

, zawarta w tabeli wykazu

jednostek

modułowych,

mo

ż

e

ulec

zmianie,

w

zale

ż

no

ś

ci

od stosowanych przez nauczyciela metod nauczania i

ś

rodków

dydaktycznych.

W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału

na zaj

ę

cia teoretyczne i praktyczne. Programy nauczania jednostek

modułowych w poszczególnych modułach nale

ż

y realizowa

ć

w ró

ż

nych

formach organizacyjnych dostosowanych do tre

ś

ci i metod kształcenia.

Zaleca si

ę

, aby kształcenie modułowe było realizowane metodami

aktywizuj

ą

cymi, takimi jak: pokaz z obja

ś

nieniem, metoda projektów,

przewodniego tekstu oraz

ć

wicze

ń

praktycznych.

W trakcie realizacji programu nauczania nale

ż

y przygotowa

ć

uczniów

do samokształcenia oraz do korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji, jak:

podr

ę

czniki, poradniki, normy, katalogi, instrukcje. Tre

ś

ci kształcenia

powinny by

ć

aktualne i uwzgl

ę

dnia

ć

współczesne technologie, materiały,

narz

ę

dzia i sprz

ę

t.

Prowadzenie zaj

ęć

metodami aktywizuj

ą

cymi wymaga od nauczyciela

przygotowania materiałów, takich jak: instrukcje bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, instrukcje do wykonywania

ć

wicze

ń

, teksty przewodnie.

Nauczyciele wdra

ż

aj

ą

cy modułowy program nauczania powinni

posiada

ć

przygotowanie

w

zakresie

metodologii

kształcenia

modułowego, aktywizuj

ą

cych metod nauczania, pomiaru dydaktycznego

oraz opracowywania materiałów dydaktycznych.

Nauczyciele kieruj

ą

cy procesem kształtowania umiej

ę

tno

ś

ci uczniów

powinni im udziela

ć

pomocy w rozwi

ą

zywaniu problemów zwi

ą

zanych

z realizacj

ą

zada

ń

, sterowa

ć

tempem pracy, z uwzgl

ę

dnieniem

predyspozycji oraz do

ś

wiadcze

ń

uczniów. Ponadto powinni rozwija

ć

zainteresowanie zawodem, wskazywa

ć

mo

ż

liwo

ś

ci dalszego kształcenia,

zdobywania nowych umiej

ę

tno

ś

ci i kwalifikacji zawodowych. Powinni

kształtowa

ć

po

żą

dane postawy uczniów, takie jak: rzetelno

ść

i odpowiedzialno

ść

za prac

ę

, dbało

ść

o jej jako

ść

, utrzymywanie

porz

ą

dku na stanowisku pracy, poszanowanie dla pracy innych osób,

dbało

ść

o racjonalne wykorzystywanie materiałów.

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

w sposób ci

ą

gły i systematyczny, przez cały czas realizacji

programu. Proponuje si

ę

stosowanie ró

ż

nych metod sprawdzania, takich

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

jak: sprawdziany ustne, pisemne, obserwacja pracy ucznia podczas
wykonywania

ć

wicze

ń

oraz testy osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

Umiej

ę

tno

ś

ci

praktyczne

proponuje

si

ę

sprawdza

ć

poprzez

obserwacj

ę

czynno

ś

ci wykonywanych przez uczniów podczas realizacji

ć

wicze

ń

, a tak

ż

e poprzez stosowanie testów praktycznych z zadaniami

nisko symulowanymi lub wysoko symulowanymi.

Prowadzenie pomiaru dydaktycznego wymaga od nauczyciela

okre

ś

lenia kryteriów i norm oceniania, opracowania testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, arkuszy obserwacji i arkuszy oceny post

ę

pów.

Ocenianie powinno u

ś

wiadamia

ć

uczniom poziom ich osi

ą

gni

ęć

w stosunku do wymaga

ń

edukacyjnych, wdra

ż

a

ć

do systematycznej

pracy, samokontroli i samooceny.

Egzaminy ko

ń

cowe z zakresu umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych niezb

ę

dnych

do uzyskania licencji obsługi technicznej statku powietrznego w kategorii
B2 realizowane s

ą

przez uznan

ą

organizacj

ę

obsługi technicznej

wymienion

ą

w Part-145 zgodnie z wymaganiami okre

ś

lonymi w Part-66.

Kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych powinno odbywa

ć

si

ę

w pracowniach

dydaktycznych,

warsztatach

szkolnych

oraz

na rzeczywistych stanowiskach pracy.

Stanowisko dydaktyczne powinna stanowi

ć

wydzielona cz

ęść

pracowni, warsztatów lub hali, na którym ucze

ń

wykona okre

ś

lone

zadania, korzystaj

ą

c ze zgromadzonych materiałów, narz

ę

dzi i sprz

ę

tu.

Zaleca si

ę

prowadzenie procesu nauczania w nast

ę

puj

ą

cych

pracowniach:

pracowni komputerowej,

pracowni j

ę

zyka angielskiego,

pracowni technologii mechanicznej,

pracowni budowy i obsługi statków powietrznych oraz aerodynamiki

i mechaniki lotu,

laboratorium elektrotechniki, elektroniki analogowej i cyfrowej,

pracowni wyposa

ż

enia elektrycznego, serwomechanizmów i nap

ę

dów

automatyki lotniczej,

pracowni

przyrz

ą

dów

pokładowych,

systemów

pilota

ż

owych,

nawigacyjnych oraz komunikacyjnych statków powietrznych.
Wszystkie pracownie powinny składa

ć

si

ę

z sali dydaktycznej

i zaplecza magazynowo – socjalnego. W sali dydaktycznej nale

ż

y

zapewni

ć

stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiedni

ą

liczb

ę

stanowisk pracy dla uczniów.

Pracownie, w których b

ę

d

ą

prowadzone

ć

wiczenia praktyczne,

powinny spełnia

ć

wymagania wynikaj

ą

ce z przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej

oraz ochrony

ś

rodowiska.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Je

ż

eli szkoła nie mo

ż

e zapewni

ć

realizacji programu niektórych

jednostek modułowych w oparciu o własn

ą

baz

ę

, powinna wówczas

podj

ąć

współprac

ę

w tym zakresie z placówkami dysponuj

ą

cymi

odpowiedni

ą

baz

ą

techniczn

ą

i dydaktyczn

ą

, jak: centra kształcenia

praktycznego, centra kształcenia ustawicznego.

Zaj

ę

cia z zakresu kształcenia ogólnozawodowego nale

ż

y umieszcza

ć

w szkolnym planie zaj

ęć

w blokach 2 oraz 4 godzinnych, za

ś

z zakresu

kształcenia zawodowego w blokach od 3 – 6 godzinnych w zale

ż

no

ś

ci od

specyfiki modułu i jednostki modułowej.

Zaleca si

ę

, aby zaj

ę

cia prowadzone były w grupach do 15 osób,

z podziałem na zespoły 2 – 4 osobowe oraz indywidualnie.

W celu spełnienia warunków niezb

ę

dnych do uzyskania licencji

Part-66 kategorii B2, nale

ż

y po uko

ń

czeniu szkoły odby

ć

praktyk

ę

w liczbie godzin wymaganej przepisami. Nabywanie umiej

ę

tno

ś

ci

praktycznych:

musi odbywa

ć

si

ę

w organizacjach obsługowych posiadaj

ą

cych

zatwierdzenia według Part-145 lub Part-M (Podcz

ęść

F) albo w innych

instytucjach posiadaj

ą

cych akceptacj

ę

polskich władz lotniczych

(Urz

ą

d Lotnictwa Cywilnego) w tym zakresie, w wymiarze nie

mniejszym ni

ż

30% liczby godzin przeznaczonych na praktyczn

ą

nauk

ę

zawodu,

mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

w pracowniach szkolnych, organizacjach

specjalizuj

ą

cych si

ę

w praktycznym kształceniu w zawodach

elektronicznych

i

elektrotechnicznych

(Centra

Kształcenia

Praktycznego)

lub

w

innych

organizacjach

produkcyjnych

i obsługowych o profilu elektronicznym i elektrotechnicznym (równie

ż

nie lotniczych) w wymiarze nie wi

ę

kszym ni

ż

70% liczby godzin

przeznaczonych na praktyczn

ą

nauk

ę

zawodu.

Po uko

ń

czeniu szkoły prowadz

ą

cej proces kształcenia zgodny

ze standardami podanymi w podstawie programowej kształcenia
w zawodzie technik awionik i zatwierdzonej zgodnie z wymaganiami
przepisu Part-147, wydanie absolwentowi przez Urz

ą

d Lotnictwa

Cywilnego licencji Part-66 mo

ż

liwe jest po uzyskaniu wymaganej

przepisami dwuletniej praktyki w zawodzie.

W przypadku nie posiadania przez szkoł

ę

zatwierdzenia zgodnie

z wymaganiami przepisu Part-147, wymagana praktyka w zawodzie
przedłu

ż

a si

ę

do trzech lat i wydanie absolwentowi przez Urz

ą

d

Lotnictwa Cywilnego licencji Part-66 mo

ż

liwe jest ponadto po zdaniu

egzaminów z modułów Part-66 w zakresie okre

ś

lonym przez Urz

ą

d

Lotnictwa Cywilnego.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

II. Plany nauczania


PLAN NAUCZANIA
Czteroletnie technikum
Zawód: technik awionik 314[06]
Podbudowa programowa: gimnazjum

Lp.

Moduły kształcenia w zawodzie

Liczba godzin tygodniowo

w czteroletnim okresie nauczania

Klasy I – IV

1.

Ś

rodowisko pracy

7

2. Podstawy techniki

9

3. Podstawy techniki lotniczej

9

4.

Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne

statków powietrznych

12

5.

Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

13

Razem

50

Praktyka zawodowa: 2 tygodnie w klasie III i 3 tygodnie w klasie IV



PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: technik awionik 314[06]
Podbudowa programowa: szkoła daj

ą

ca wykształcenie

ś

rednie

Lp.

Moduły kształcenia w zawodzie

Liczba godzin tygodniowo

w pi

ę

ciosemestralnym okresie

nauczania

Semestry I – V

1.

Ś

rodowisko pracy

8

2. Podstawy techniki

12

3. Podstawy techniki lotniczej

12

4.

Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne

statków powietrznych

15

5.

Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

16

Razem

63

Praktyka zawodowa: 2 tygodnie w semestrze III i 3 tygodnie w semestrze IV

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

III. Moduły kształcenia w zawodzie

Moduł 314[06].O1

Ś

rodowisko pracy

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wykonywa

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska,

organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

przewidywa

ć

zagro

ż

enia w miejscu pracy,

post

ę

powa

ć

zgodnie z procedurami w sytuacjach awaryjnych,

udziela

ć

pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,

okre

ś

la

ć

psychofizyczne mo

ż

liwo

ś

ci i ograniczenia człowieka,

ocenia

ć

wpływ

ś

rodowiska pracy na jako

ść

wykonywanej pracy

zawodowej,

komunikowa

ć

si

ę

z uczestnikami procesu pracy,

stosowa

ć

zasady współpracy w grupach i mi

ę

dzy grupami

zawodowymi,

współdziała

ć

w zespole oraz podejmowa

ć

decyzje w warunkach

izolacji społecznej, tak

ż

e w warunkach niepełnej informacji,

posługiwa

ć

si

ę

j

ę

zykiem angielskim w zakresie niezb

ę

dnym

do wykonywania zada

ń

zawodowych,

posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

i eksploatacyjn

ą

sprz

ę

tu

lotniczego sporz

ą

dzon

ą

w j

ę

zyku polskim i angielskim,

przestrzega

ć

przepisów prawa dotycz

ą

cych wykonywanych zada

ń

zawodowych i działalno

ś

ci gospodarczej,

korzysta

ć

z

ż

nych

ź

ródeł

informacji

oraz

z

doradztwa

specjalistycznego,

przestrzega

ć

zasad etyki zawodowej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

314[06].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska

22

314[06].O1.02

Okre

ś

lanie warunków funkcjonowania

człowieka w

ś

rodowisku pracy

30

314[06].O1.03

Posługiwanie si

ę

j

ę

zykiem angielskim

zawodowym

126

314[06].O1.04 Przestrzeganie przepisów lotniczych

30

Razem

208


3. Schemat układu jednostek modułowych

















4. Literatura

Bernaciak A.: Przedsi

ę

biorstwo wobec wymaga

ń

ochrony

ś

rodowiska.

Wydawnictwo „Salamandra”, Pozna

ń

2000

Błoszczy

ń

ski R. red.: Psychologia lotnicza. Wydawnictwo MON,

Warszawa 1983
Hansen A.: Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998

Morawski J. M.: Gospodarka informacj

ą

w układzie pilot - samolot.

Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1994
R

ą

czkowski B.: Bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy w praktyce. ODDK,

Gda

ń

sk 2002

314[06].O1

Ś

rodowisko pracy

314[06].O1.02

Okre

ś

lanie

warunków

funkcjonowania

człowieka

w

ś

rodowisku

pracy

314[06].O1.03

Posługiwanie si

ę

j

ę

zykiem

angielskim

zawodowym

314[06].O1.04

Przestrzeganie

przepisów

lotniczych

314[06].O1.01

Przestrzeganie

przepisów

bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy,

ochrony

przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

St

ę

pczak

K.:

Ochrona

i

kształtowanie

ś

rodowiska.

WSiP,

Warszawa 2001
Woli

ń

ski K.: Aviation English. WSOSP, D

ę

blin 2005

Akty prawne z zakresu bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

przeciwpo

ż

arowej

Akty prawne z zakresu ochrony

ś

rodowiska

Human Factors and Maintenance Production Systems - Boeing Seminar
Material, Long Beech, CA, 1999
Human Factors in Maintenance - Working Group Report - JAA, Maj 2001
Aircraft Maintenance Human Factors - TSC Seminar/Workshop Material,
Instrukcje udzielania pierwszej pomocy
Prawo lotnicze – Ustawa z dnia 3.07.2002 R. Dz. U. z 2002 r. Nr 130,
poz.1112
Przepisy: Part-66, Part-145, Part-147, Part-M JAR-OPS
Słownik naukowo-techniczny polsko-angielski i angielsko-polski. WNT,
Warszawa 1997
Słownik polsko-angielski i angielsko-polski Collins, multimedialny –
CD-ROM
Słownik techniczny polsko-angielski i angielsko-polski „Techland TL+"
CD-ROM
Wielki słownik angielsko-polski PWN-Oxford. PWN, Warszawa 2004

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

Jednostka modułowa 314[06].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy,

ochrony

przeciwpo

ż

arowej

i

ochrony

ś

rodowiska

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

zinterpretowa

ć

przepisy prawa dotycz

ą

ce ochrony pracy,

okre

ś

li

ć

obowi

ą

zki i prawa pracownika oraz pracodawcy w zakresie

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

rozpozna

ć

zagro

ż

enia bezpiecze

ń

stwa

ż

ycia i zdrowia podczas

liniowej i hangarowej obsługi technicznej statków powietrznych oraz
warsztatowej obsługi urz

ą

dze

ń

awioniki,

wskaza

ć

sposoby zapobiegania zagro

ż

eniom bezpiecze

ń

stwa

ż

ycia

i zdrowia w

ś

rodowisku pracy,

okre

ś

li

ć

wpływ wentylacji i klimatyzacji pomieszcze

ń

na jako

ść

pracy,

scharakteryzowa

ć

zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych

warunków pracy,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

dobra

ć

sposoby likwidacji i ograniczania zagro

ż

e

ń

mechanicznych,

elektrycznych, chemicznych,

dobra

ć

ś

rodki ochrony indywidualnej do wykonywanych prac,

dobra

ć

ś

rodki ga

ś

nicze i sprz

ę

t do rodzaju po

ż

aru,

zorganizowa

ć

pierwsz

ą

pomoc podczas wypadku przy pracy

w sytuacji urazów mechanicznych, pora

ż

eniu pr

ą

dem, zatruciu

substancjami chemicznymi,

zastosowa

ć

zasady

post

ę

powania

w

przypadku

zagro

ż

enia

po

ż

arowego, wypadku lub awarii urz

ą

dzenia,

udzieli

ć

pierwszej pomocy w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia lub zdrowia,

zastosowa

ć

przepisy dotycz

ą

ce ochrony

ś

rodowiska,

okre

ś

li

ć

metody post

ę

powania z odpadami,

zaplanowa

ć

działania zwi

ą

zane z oczyszczaniem

ś

cieków oraz

ochron

ą

powietrza,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas obsługi

urz

ą

dze

ń

mechanicznych, elektrycznych i elektronicznych,

zastosowa

ć

zasady bezpiecznej pracy podczas u

ż

ytkowania sprz

ę

tu

komputerowego,

skorzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

2. Materiał nauczania

Prawna ochrona pracy.
Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uci

ąż

liwe i niebezpieczne wyst

ę

puj

ą

ce

w procesie pracy. (9.9) (2)
Wymagania bezpiecze

ń

stwa i higieny dotycz

ą

ce pomieszcze

ń

pracy

i pomieszcze

ń

higieniczno – sanitarnych. (9.9) (2)

Ś

rodki ochrony przeciwpora

ż

eniowej i ochrony indywidualnej. (9.9) (2)

Wymagania bezpiecze

ń

stwa dotycz

ą

ce procesów pracy.(9.9) (2)

Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy. (9.4) (2)
Likwidacja lub ograniczenie zagro

ż

e

ń

mechanicznych, elektrycznych,

chemicznych. (9.9) (2)
Zagro

ż

enia po

ż

arowe oraz zasady ochrony przeciwpo

ż

arowej. (9.9) (2)

Pierwsza pomoc przy urazach mechanicznych, pora

ż

eniu pr

ą

dem,

zatruciach substancjami chemicznymi. (9.9) (2)
Zanieczyszczenie

ś

rodowiska. (9.5) (1)

Post

ę

powanie z odpadami. (9.5) (1)

Gospodarka wodno-

ś

ciekowa. (9.5) (1)

Ochrona powietrza. (9.5) (1)
Zasady bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i ochrony

ś

rodowiska na stanowisku pracy. (7.1) (3)

3.

Ć

wiczenia

Okre

ś

lanie podstawowych praw i obowi

ą

zków pracownika w zakresie

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy na podstawie Kodeksu Pracy.

Rozpoznawanie zagro

ż

e

ń

wypadkowych na stanowisku pracy.

Dobieranie sposobów likwidacji zagro

ż

e

ń

urazami mechanicznymi.

Ocenianie jako

ś

ci stanowiska pracy pod wzgl

ę

dem wymaga

ń

bezpiecze

ń

stwa i ergonomii.

Dobieranie sprz

ę

tu i

ś

rodków ga

ś

niczych w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju

po

ż

aru.

Udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji wyst

ą

pienia urazów

mechanicznych, pora

ż

enia pr

ą

dem, zatru

ć

substancjami chemicznymi

ć

wiczenia symulacyjne.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Plansze, foliogramy dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz

ochrony

ś

rodowiska.

Kodeks pracy, akty prawne dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

ochrony

ś

rodowiska.

Instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Procedury dotycz

ą

ce bezpiecznej eksploatacji instalacji elektrycznych

i gazowych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

Podr

ę

czny sprz

ę

t ga

ś

niczy.

Fantom do

ć

wicze

ń

z zakresu udzielania pierwszej pomocy.

Formularze dotycz

ą

ce procedur zwi

ą

zanych z ochron

ą

ś

rodowiska.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci przestrzegania przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

podczas wykonywania zada

ń

zawodowych, udzielania pierwszej pomocy

osobom poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz ochrony

ś

rodowiska.

Bardzo wa

ż

ne jest kształtowanie prawidłowych postaw i nawyków

oraz u

ś

wiadomienie uczniom,

ż

e ochrona

ż

ycia i zdrowia człowieka

w

ś

rodowisku pracy jest celem nadrz

ę

dnym.

W celu osi

ą

gni

ę

cia zało

ż

onych celów kształcenia zaleca si

ę

zastosowanie nast

ę

puj

ą

cych metod nauczania: metody przypadków,

sytuacyjnej oraz metody przewodniego tekstu i

ć

wicze

ń

praktycznych.

Zaleca si

ę

równie

ż

stosowanie filmów dydaktycznych dotycz

ą

cych

kształtowania bezpiecznych warunków pracy oraz przestrzegania zasad
ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska, a tak

ż

e udzielania

pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadku.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien czuwa

ć

nad

bezpiecze

ń

stwem uczniów, aby nie dopu

ś

ci

ć

do wypadków i urazów.

Zaj

ę

cia

powinny

by

ć

realizowane

w

pracowni

technologii

mechanicznej w grupach do 15 osób, podzielonych na 2-3 osobowe
zespoły.

Ć

wiczenia praktyczne dotycz

ą

ce kształtowania umiej

ę

tno

ś

ci

wykonywania sztucznego oddychania oraz

ć

wiczenia z u

ż

yciem sprz

ę

tu

ga

ś

niczego podczas pozorowanego po

ż

aru, nale

ż

y przeprowadzi

ć

w grupach 8 osobowych, podzielonych na 2 osobowe zespoły.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie post

ę

pów uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre

ś

lonych wymaga

ń

. Podstawowe wymagania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

przede wszystkim umiej

ę

tno

ś

ci okre

ś

lania sposobów likwidacji lub

ograniczenia zagro

ż

e

ń

, udzielania pierwszej pomocy oraz gromadzenia,

selekcjonowania i wykorzystywania informacji.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi bie

żą

ce korygowanie form organizacyjnych pracy

z uczniami oraz wła

ś

ciwy dobór

ś

rodków dydaktycznych.

Zaleca si

ę

stosowanie ró

ż

nych metod sprawdzania osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych. Umiej

ę

tno

ś

ci intelektualne mo

ż

na sprawdza

ć

podczas

dyskusji kierowanej, indywidualnych wypowiedzi uczniów, sprawdzianów

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

wiedzy. Podczas kontroli i oceny dokonywanej w formie ustnej, nale

ż

y

zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania. Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne

dotycz

ą

ce udzielania pierwszej pomocy mo

ż

na sprawdza

ć

podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

. Do oceny

ć

wicze

ń

zaleca si

ę

opracowa

ć

kart

ę

obserwacji z okre

ś

lonymi kryteriami i wymaganiami.

Podczas obserwacji czynno

ś

ci ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

wykonywanie zada

ń

zgodnie z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy,

udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji zagro

ż

enia zdrowia lub

ż

ycia,

stosowanie sprz

ę

tu przeciwpo

ż

arowego oraz

ś

rodków ga

ś

niczych,

umiej

ę

tno

ść

pracy w zespole.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie testu osi

ą

gni

ęć

szkolnych. Egzamin testowy zgodnie

z wymaganiami dodatku II „Podstawowe standardy egzaminacyjne”
pkt. 2.9 do Part-66 proponuje si

ę

przeprowadzi

ć

po zako

ń

czeniu

realizacji

programu

jednostek

modułowych:

314[06].O1.01

Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska oraz 314[06].O1.02 Okre

ś

lanie

warunków funkcjonowania człowieka w

ś

rodowisku pracy:

Kategoria B2 – 20 zada

ń

testowych i 1 zadanie opisowe.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 25 minut plus 20 minut.

Warunkiem zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75%

poprawnych odpowiedzi. Egzamin testowy zgodnie z wymaganiami
dodatku II „Podstawowe standardy egzaminacyjne” pkt. 2.9 do Part-66
mo

ż

na przeprowadzi

ć

równie

ż

po zako

ń

czeniu realizacji programu tej

jednostki modułowej dobieraj

ą

c proporcjonalnie liczb

ę

zada

ń

i czas

trwania egzaminu.

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne

wykonanie

ć

wicze

ń

oraz zaliczenie testu pisemnego.

Wskazane jest, aby w ko

ń

cowej ocenie uwzgl

ę

dni

ć

wyniki wszystkich

stosowanych przez nauczyciela sposobów sprawdzania osi

ą

gni

ęć

ucznia.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

Jednostka modułowa 314[06].O1.02
Okre

ś

lanie warunków funkcjonowania człowieka

w

ś

rodowisku pracy

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

elementy

ś

rodowiska pracy człowieka i ich

wzajemne oddziaływania,

wyja

ś

ni

ć

ograniczenia psychofizyczne człowieka,

okre

ś

li

ć

wpływ sprawno

ś

ci adaptacyjnej człowieka na zdolno

ść

wykonywania pracy na okre

ś

lonym stanowisku,

scharakteryzowa

ć

czynniki wywieraj

ą

ce negatywny wpływ na jako

ść

wykonywanej pracy,

okre

ś

li

ć

wpływ zm

ę

czenia fizycznego i psychicznego na efektywno

ść

i bezpiecze

ń

stwo pracy,

oceni

ć

warunki panuj

ą

ce w

ś

rodowisku pracy,

rozwi

ą

za

ć

problemy dotycz

ą

ce wykonywania zada

ń

zawodowych,

podj

ąć

decyzje zwi

ą

zane z wykonywaniem zada

ń

zawodowych,

zastosowa

ć

obowi

ą

zuj

ą

ce procedury w sytuacjach awaryjnych,

rozpozna

ć

zdarzenia stanowi

ą

ce potencjalne

ź

ródło zagro

ż

e

ń

dla jako

ś

ci wykonywanej pracy,

okre

ś

li

ć

wpływ umiej

ę

tno

ś

ci interpersonalnych na efektywne

funkcjonowanie człowieka w

ś

rodowisku pracy,

zastosowa

ć

zasady skutecznych negocjacji,

wyja

ś

ni

ć

modele i teorie bł

ę

dów,

okre

ś

li

ć

rodzaje

ę

dów

wyst

ę

puj

ą

cych

podczas

czynno

ś

ci

obsługowych,

przewidzie

ć

skutki bł

ę

dów i zapobiec im,

zastosowa

ć

zasady etyki.

2. Materiał nauczania

Wiadomo

ś

ci ogólne dotycz

ą

ce

ś

rodowiska pracy. (9.1) (2)

Psychofizyczne mo

ż

liwo

ś

ci i ograniczenia człowieka. (9.2) (2)

Psychologia socjalna. (9.3) (2)
Czynniki wpływaj

ą

ce na zdolno

ść

wykonywania pracy na stanowisku.

(9.4) (2)
Rozwi

ą

zywanie problemów dotycz

ą

cych realizacji zada

ń

zawodowych.

(9.6) (1)
Umiej

ę

tno

ś

ci interpersonalne. (9.7) (2)

ą

d ludzki. Model i teoria bł

ę

du. Rodzaje, skutki i sposoby zapobiegania

ę

dom. (9.8) (2)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

3.

Ć

wiczenia

Okre

ś

lanie ogranicze

ń

psychofizycznych człowieka do wykonywania

okre

ś

lonych zada

ń

zawodowych.

Ocenianie wpływu ró

ż

nych czynników zewn

ę

trznych i wewn

ę

trznych

na organizm człowieka i jego mo

ż

liwo

ś

ci fizyczne i psychiczne.

Ocenianie warunków pracy panuj

ą

cych w otaczaj

ą

cym

ś

rodowisku.

Ustalanie zasad współpracy w grupach i mi

ę

dzy grupami

zawodowymi.

Rozpoznawanie bł

ę

dów popełnianych przez człowieka podczas

wykonywania pracy.

Analizowanie skutków decyzji podejmowanych w sytuacjach

stresowych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Materiały na dyskach CD ROM: Human Factors In Aviation Maintenance
And Inspection,
Filmy video: Death Of An Airline, To Kill A Whooping Bird, Anatomy Of
An Accident, Human Performance In Maintenance, Danger Zone, Too
Many Cooks,
Dokument: Aircraft Maintenance Human Factors (Transport System
Corporation) – fragmenty.
Specyfikacja ATA-113 pt. Maintenance Human Factors Program
Guidelines,
Dokumenty ICAO pt. Human Factors Digest (Nr 1+10),
Plakaty MRSS (Maintenance And Ramp Safety Society): Dirty Dozen,
Magnificent Seven.
Teksty przewodnie.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci dotycz

ą

ce mo

ż

liwo

ś

ci

i ogranicze

ń

psychofizycznych człowieka oraz wpływu

ś

rodowiska pracy

na jako

ść

obsługi awioniki statków powietrznych.

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci

okre

ś

lania

warunków

funkcjonowania

człowieka

w

ś

rodowisku pracy, umiej

ę

tno

ś

ci interpersonalnych oraz umiej

ę

tno

ś

ci

rozpoznawania zagro

ż

e

ń

wynikaj

ą

cych z niewła

ś

ciwego doboru

pracowników do wykonywania czynno

ś

ci obsługowych.

W trakcie procesu nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y uczniom

u

ś

wiadomi

ć

wpływ ró

ż

nych czynników zewn

ę

trznych i wewn

ę

trznych

ś

rodowiska pracy na organizm człowieka oraz jego mo

ż

liwo

ś

ci

i ograniczenia psychofizyczne, a tak

ż

e przyczyny podstawowych bł

ę

dów

popełnianych podczas wykonywania pracy i sposoby ich eliminacji.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

W pracy nauczyciela powinny znale

źć

zastosowanie metody podaj

ą

ce

i aktywizuj

ą

ce. Szczególnie zalecane s

ą

metody: pokazu z obja

ś

nieniem,

tekstu przewodniego oraz

ć

wicze

ń

praktycznych. Metoda tekstu

przewodniego wymaga przygotowania przez nauczyciela materiałów do
wykonania

ć

wicze

ń

: pyta

ń

prowadz

ą

cych i formularzy do wypełnienia.

Zamieszczone w programie

ć

wiczenia stanowi

ą

propozycj

ę

, któr

ą

nauczyciel mo

ż

e wykorzysta

ć

w czasie zaj

ęć

lub opracowa

ć

inne

ć

wiczenia wspomagaj

ą

ce realizacj

ę

programu jednostki modułowej.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni technologii mechanicznej

w grupach do 15 uczniów, podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.
W czasie zaj

ęć

uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania

z poradników, norm, instrukcji do

ć

wicze

ń

oraz wyników bada

ń

i analiz

dotycz

ą

cych oceny wpływu czynników

ś

rodowiska pracy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie post

ę

pów uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre

ś

lonych wymaga

ń

. Ocenianie powinno u

ś

wiadomi

ć

uczniom poziom

ich osi

ą

gni

ęć

w odniesieniu do wymaga

ń

edukacyjnych, motywowa

ć

do samodzielnej pracy i samooceny.

Zaleca si

ę

stosowanie ró

ż

nych metod sprawdzania osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych. Wymagania o charakterze umiej

ę

tno

ś

ci intelektualnych

mo

ż

na sprawdza

ć

podczas dyskusji kierowanej, indywidualnych

wypowiedzi uczniów, sprawdzianów wiedzy. Podczas kontroli i oceny
dokonywanej w formie ustnej, nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne uczniów proponuje si

ę

sprawdza

ć

poprzez

obserwacj

ę

czynno

ś

ci wykonywanych w trakcie

ć

wicze

ń

. Podczas

obserwacji nale

ż

y zwróci

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

organizacj

ę

stanowiska pracy do wykonywania

ć

wicze

ń

,

umiej

ę

tno

ś

ci pracy w grupie,

staranno

ść

i dokładno

ść

wykonywania analizy, obserwacji,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

opracowywanie i interpretowanie wyników analiz i obserwacji,

korzystanie z norm, literatury zawodowej oraz przepisów prawnych.

Egzamin testowy zgodnie z wymaganiami dodatku II „Podstawowe

standardy egzaminacyjne” pkt. 2.9 do Part-66 proponuje si

ę

przeprowadzi

ć

po

zako

ń

czeniu

realizacji

programu

jednostek

modułowych: 314[06].O1.01 Przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

oraz 314[06].O1.02 Okre

ś

lanie warunków funkcjonowania człowieka

w

ś

rodowisku pracy:

Kategoria

B2-20

zada

ń

testowych

i

1

zadanie

opisowe.

Czas przeznaczony

na

ich

rozwi

ą

zanie

zada

ń

:

25

minut

plus 20 minut.
Egzamin testowy zgodnie z wymaganiami dodatku II „Podstawowe

standardy egzaminacyjne” pkt. 2.9 do Part-66 mo

ż

na przeprowadzi

ć

równie

ż

po

zako

ń

czeniu

tej

jednostki

modułowej

dobieraj

ą

c

proporcjonalnie liczb

ę

zada

ń

i czas trwania egzaminu.

W

ocenie

ko

ń

cowej

nale

ż

y

uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich

zastosowanych przez nauczyciela sposobów sprawdzania osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia. Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny

powinno by

ć

poprawne wykonanie

ć

wicze

ń

oraz zaliczenie testu

pisemnego. Warunkiem zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75%
poprawnych odpowiedzi.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

Jednostka modułowa 314[06].O1.03
Posługiwanie si

ę

j

ę

zykiem angielskim zawodowym

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

posłu

ż

y

ć

si

ę

j

ę

zykiem obcym w zakresie wykonywanych zda

ń

zawodowych,

porozumie

ć

si

ę

z uczestnikami procesu pracy wykorzystuj

ą

c

słownictwo zawodowe,

wyja

ś

ni

ć

w j

ę

zyku obcym zasady pracy personelu po

ś

wiadczaj

ą

cego

obsług

ę

techniczn

ą

statków powietrznych,

scharakteryzowa

ć

rodzaje i przeznaczenie statków powietrznych,

sklasyfikowa

ć

przyrz

ą

dy i urz

ą

dzenia wchodz

ą

ce w skład awioniki,

posłu

ż

y

ć

si

ę

terminologi

ą

dotycz

ą

c

ą

podstawowych operacji obróbki

r

ę

cznej i mechanicznej,

odczyta

ć

dokumentacj

ę

techniczn

ą

statków powietrznych,

sporz

ą

dzi

ć

pisemne i ustne zamówienie na cz

ęś

ci zamienne do

wykonania obsługi statku powietrznego,

wyja

ś

ni

ć

przepisy JAA, ICAO, UE, EASA, krajowe przepisy lotnicze,

polecenia nadzorów lotniczych AD, procedury organizacyjne,
instrukcje wykonawcze,

zaplanowa

ć

działania zwi

ą

zane z obsług

ą

techniczn

ą

statku

powietrznego,

wypełni

ć

formularze po

ś

wiadczenia obsługi technicznej statku

powietrznego,

sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

pokładow

ą

zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

cymi

procedurami,

posłu

ż

y

ć

si

ę

j

ę

zykiem obcym w zakresie mówienia, czytania,

prowadzenia korespondencji oraz prowadzenia rozmów słu

ż

bowych,

skorzysta

ć

z katalogów, norm, przepisów prawa lotniczego oraz

literatury zawodowej i informacji zamieszczonych w Internecie
w j

ę

zyku obcym.

2. Materiał nauczania

Obcoj

ę

zyczna terminologia zawodowa.

Elementy i zespoły statków powietrznych.
Przyrz

ą

dy i urz

ą

dzenia awioniki.

Podstawowe operacje obróbki r

ę

cznej i mechanicznej.

Zamawianie cz

ęś

ci zamiennych.

Przepisy lotnicze.
Dokumentacja pokładowa.
Obsługa techniczna statku powietrznego.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

3.

Ć

wiczenia

Okre

ś

lanie w j

ę

zyku angielskim typów statków powietrznych oraz ich

cz

ęś

ci, elementów konstrukcyjnych, instalacji i podzespołów.

Odczytywanie dokumentacji technicznej awioniki statku powietrznego.

Analizowanie zasad działania instalacji i podzespołów statku

powietrznego na podstawie obcoj

ę

zycznej dokumentacji technicznej.

Analizowanie zasad obsługi awioniki statku powietrznego na

podstawie obowi

ą

zuj

ą

cych przepisów prawa.

Komunikowanie si

ę

w j

ę

zyku obcym z załog

ą

lotnicz

ą

oraz innymi

osobami uczestnicz

ą

cymi w procesie przygotowywania statku

powietrznego do lotu.

Redagowanie wpisów do dokumentacji pokładowej i wykonawczej.

Sporz

ą

dzanie dokumentów po

ś

wiadczaj

ą

cych obsług

ę

techniczn

ą

statków powietrznych.

Redagowanie korespondencji słu

ż

bowej.

Tłumaczenie na j

ę

zyk polski typowych tekstów zamieszczonych

w dokumentacji

technicznej

statków

powietrznych,

procedur

organizacyjnych oraz przepisów lotniczych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Podr

ę

czniki, czasopisma, katalogi i albumy o tematyce lotniczej.

Dokumentacja techniczna, planistyczna i obsługowa.
Słowniki ogólne, techniczne i specjalistyczne.
Normy, przepisy prawa lotniczego.
Plansze i tablice dotycz

ą

ce konstrukcji statków powietrznych,

ich instalacji i zespołów.
Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce czynno

ś

ci zawodowych technika awionika,

w oryginalnej wersji j

ę

zykowej.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program

jednostki

modułowej

obejmuje

tre

ś

ci

dotycz

ą

ce

posługiwania si

ę

j

ę

zykiem angielskim zawodowym w zakresie obsługi

awioniki statków powietrznych.

Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest

kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci posługiwania si

ę

j

ę

zykiem angielskim

w zakresie sprawnego porozumiewania si

ę

w

ś

rodowisku pracy.

Realizacja programu tej jednostki modułowej jest zaplanowana

w pocz

ą

tkowej fazie realizacji modułowego programu nauczania z uwagi

na konieczno

ść

posługiwania si

ę

j

ę

zykiem angielskim zawodowym

w trakcie opanowywania zawodowych tre

ś

ci kształcenia.

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej ucze

ń

powinien

wykaza

ć

si

ę

znajomo

ś

ci

ą

potocznego, technicznego i lotniczego j

ę

zyka

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

angielskiego na poziomie zapewniaj

ą

cym spełnienie co najmniej

wymaga

ń

Part-66. 15 (b) dla personelu po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2.

Zaj

ę

cia dydaktyczne powinny by

ć

prowadzone w porozumieniu

z innymi nauczycielami w celu skorelowania tre

ś

ci

ć

wicze

ń

z programami

innych jednostek modułowych.

W pracy nauczyciela powinny znale

źć

zastosowanie metody podaj

ą

ce

i aktywizuj

ą

ce. Szczególnie zalecane s

ą

metody: dyskusji dydaktycznej,

inscenizacji i

ć

wicze

ń

praktycznych.

W trakcie

ć

wicze

ń

wskazane jest stosowanie dodatkowych bod

ź

ców

słuchowych i wzrokowych, takich jak: prezentacje multimedialne, filmy
dydaktyczne.

Zaleca si

ę

równie

ż

stosowanie

ć

wicze

ń

symulacyjnych. Polegaj

ą

one

na aran

ż

owaniu prawdopodobnych sytuacji zawodowych i słu

żą

kształtowaniu sprawno

ś

ci konwersacji w j

ę

zyku obcym.

Wskazane jest prezentowanie ró

ż

nych odmian j

ę

zyka angielskiego

(ameryka

ń

ski, kanadyjski, australijski i inne) i zwracanie uwagi na

ż

nice mi

ę

dzy tymi odmianami.

Do realizacji

ć

wicze

ń

z zakresu czytania i rozumienia tekstów

specjalistycznych nale

ż

y stosowa

ć

oryginaln

ą

dokumentacj

ę

techniczn

ą

producentów statków powietrznych.

Przykładowe

ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Zaj

ę

cia powinny by

ć

realizowane w grupach do 15 osób w pracowni

j

ę

zyka

angielskiego.

Uczniowie

powinni

wykonywa

ć

ć

wiczenia

indywidualnie lub w 2 – 3 osobowych zespołach.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej
na podstawie okre

ś

lonych kryteriów.

Przed przyst

ą

pieniem do realizacji programu jednostki modułowej

zaleca si

ę

przeprowadzenie wst

ę

pnych testów diagnostycznych.

W kryteriach oceniania nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

przede wszystkim:

posługiwanie si

ę

terminologi

ą

zawodow

ą

w j

ę

zyku obcym,

prowadzenie rozmów zawodowych w j

ę

zyku obcym,

dokumentowanie zada

ń

w j

ę

zyku obcym,

stosowanie informacji pochodz

ą

cych ze specjalistycznych

ź

ródeł

obcoj

ę

zycznych,

prowadzenie dokumentacji pokładowej i wykonawczej,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

czytanie ze zrozumieniem i poprawne stosowanie procedur

i postanowie

ń

prawnych uj

ę

tych w obcoj

ę

zycznych aktach prawnych.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie: ustnych

i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci, testów

osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz ukierunkowanej obserwacji czynno

ś

ci uczniów

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowa

ć

test pisemny z zadaniami zamkni

ę

tymi wielokrotnego

wyboru oraz zadaniami otwartymi.

W ocenie ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

ucznia po zako

ń

czeniu realizacji

programu jednostki modułowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki testu

pisemnego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

Jednostka modułowa 314[06].O1.04
Przestrzeganie przepisów lotniczych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

organizacje lotnicze i okre

ś

li

ć

zakresy ich działalno

ś

ci,

okre

ś

li

ć

zakresy

kompetencji

władz

lotniczych

krajowych

i mi

ę

dzynarodowych,

wyja

ś

ni

ć

współzale

ż

no

ść

przepisów obsługowych UE pomi

ę

dzy

Part-145, Part-66, Part-147 i Part-M i JAR-OPS,

scharakteryzowa

ć

obowi

ą

zki

i

kompetencje

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

statku powietrznego w szczegółowym

rozumieniu przepisów Part-66,

okre

ś

li

ć

zadania

zatwierdzonych

organizacji

obsługowych

na podstawie przepisów Part-145,

scharakteryzowa

ć

wymagania dotycz

ą

ce organizacji szkolenia

i egzaminowania

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego

obsług

ę

statku

powietrznego zamieszczone w przepisach Part-147,

rozpozna

ć

oznakowania i napisy na statku powietrznym,

wyja

ś

ni

ć

procedury

certyfikowania

operatorów

powietrznych

oraz zakresy ich odpowiedzialno

ś

ci,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje wymaganej dokumentacji statku powietrznego,

posłu

ż

y

ć

si

ę

dokumentacj

ą

obsługow

ą

i ksi

ąż

kami pokładowymi

statku powietrznego,

zaplanowa

ć

program obsługi statku powietrznego,

sporz

ą

dzi

ć

pisemne meldunki o wypadkach i przesłankach

do wypadków,

rozró

ż

ni

ć

formy organizacyjno - prawne lotniczych przedsi

ę

biorstw

produkcyjnych,

zastosowa

ć

przepisy Kodeksu pracy dotycz

ą

ce praw i obowi

ą

zków

pracownika i pracodawcy oraz warunków pracy,

podj

ąć

działania zwi

ą

zane z poszukiwaniem pracy,

sporz

ą

dzi

ć

dokumenty zwi

ą

zane z zatrudnieniem,

wyja

ś

ni

ć

zasady nawi

ą

zywania i rozwi

ą

zywania stosunku pracy

oraz jego wyga

ś

ni

ę

cia,

okre

ś

li

ć

odpowiedzialno

ść

materialn

ą

pracowników,

zaplanowa

ć

działalno

ść

gospodarcz

ą

,

skorzysta

ć

z

ż

nych

ź

ródeł

informacji

oraz

doradztwa

specjalistycznego,

scharakteryzowa

ć

formy doskonalenia zawodowego obowi

ą

zuj

ą

ce

personel obsługi technicznej w lotnictwie.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

2. Materiał nauczania

Ź

ródła prawa lotniczego. (10.1) (1)

Rola Mi

ę

dzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO).

(10.1) (1)
Rola Europejskiej Agencji Bezpiecze

ń

stwa Lotniczego (EASA). (10.1) (1)

Rola władz lotniczych pa

ń

stw członkowskich UE. (10.1) (1)

Zale

ż

no

ś

ci pomi

ę

dzy lotniczymi aktami prawnymi Part-66, Part-147,

Part-145 i Part-M. (10.1) (1)
Struktura i realizacja przepisów Part- 66. (10.2) (2)
Struktura i realizacja przepisów Part-145.(10.3) (2)
Certyfikacja przewo

ź

ników lotniczych według JAR-OPS. (10.4) (1)

Obowi

ą

zki przewo

ź

ników lotniczych certyfikowanych według JAR-OPS.

(10.4) (1)
Wymagana

dokumentacja

przewo

ź

ników

lotniczych

(JAR-OPS).

(10.4) (1)
Znakowanie statków powietrznych. (10.4) (1)
Certyfikacja statków powietrznych. (10.5) (2)
Struktura i realizacja przepisu Part-M. (10.6) (2)
Programy obsługi technicznej. (10.7) (2)
Dyrektywy zdatno

ś

ci do lotów. (10.7) (2)

Biuletyny i informacja obsługowa producenta. (10.7) (2)
Dokumentacja pokładowa i obsługi technicznej statku powietrznego.
(10.7) (2)
Formy

organizacyjno

prawne

przedsi

ę

biorstw

produkcyjnych

i usługowych.
Kodeks pracy. Stosunek pracy.
Metody poszukiwania pracy. Dokumenty zwi

ą

zane z zatrudnieniem.

Formy doskonalenia zawodowego zgodne z przepisami EASA i JAA.

3.

Ć

wiczenia

Analizowanie przepisów prawa lotniczego obowi

ą

zuj

ą

cych podczas

wykonywania obsługi technicznej statków powietrznych.

Rozpoznawanie oznakowania i napisów na statku powietrznym.

Sporz

ą

dzanie wykazu dokumentów do obsługi technicznej statku

powietrznego.

Wypełnianie dokumentacji pokładowej statku powietrznego.

Analizowanie

struktury

organizacyjnej

przedsi

ę

biorstwa

produkcyjnego lub usługowego na podstawie dokumentacji.

Sporz

ą

dzanie dokumentacji zwi

ą

zanej z zatrudnieniem.

Planowanie programu doskonalenia zawodowego dla personelu

obsługi technicznej w lotnictwie.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Materiały na dyskach CD ROM – AV Data - IHS Aviation Information.
Dokumenty ICAO – Aneksy do Konwencji Chicagowskiej.
Wymagania JAR–OPS, Part-66, Part-145, Part-147, Part-M.
Dokumenty dedykowane Certyfikatom Typu: MMEL, DDG, AD, SB,
AMM, SRM, IPC, WDM (przykłady dokumentów).
Prawo Lotnicze – Dz. U. z dnia 16 sierpnia 2002 r. Przepisy wykonawcze
do Polskiego Prawa Lotniczego.
Wzory formularzy zwi

ą

zanych z zatrudnieniem.

Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne dotycz

ą

ce przestrzegania

przepisów lotniczych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Głównym celem realizacji programu jednostki modułowej jest

opanowanie tre

ś

ci kształcenia dotycz

ą

cych przestrzegania przepisów

prawa lotniczego oraz prowadzenia dokumentacji obsługi technicznej
statku powietrznego.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci

z zakresu posługiwania si

ę

aktami prawnymi, rozpoznawania

oznakowania i napisów na statkach powietrznych, sporz

ą

dzania

dokumentacji pokładowej i obsługowej statku.

Zaleca si

ę

równie

ż

zapoznanie uczniów ze sposobami sporz

ą

dzania

dokumentów

zwi

ą

zanych

z

zatrudnieniem.

Uczniowie

powinni

samodzielnie przygotowa

ć

zakres obowi

ą

zków i uprawnie

ń

dla danego

stanowiska pracy oraz sporz

ą

dzi

ć

harmonogram prac w oparciu

o okre

ś

lone przez nauczyciela dane. Zaleca si

ę

tak

ż

e, aby ucze

ń

sporz

ą

dził

dokumenty

zwi

ą

zane

z

planowaniem

doskonalenia

zawodowego personelu obsługi technicznej oraz dokumenty dotycz

ą

ce

zakładania działalno

ś

ci gospodarczej.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nauczyciel powinien:

stwarza

ć

sytuacje dydaktyczne, które pozwol

ą

na gromadzenie

i przetwarzanie informacji,

kształtowa

ć

postawy zawodowe,

kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci komunikowania si

ę

oraz pracy zespołowej.

Zaleca si

ę

stosowanie zró

ż

nicowanych metod nauczania, takich jak:

metoda przypadków oraz

ć

wicze

ń

praktycznych. Materiały do

ć

wicze

ń

nale

ż

y opracowa

ć

w sposób ułatwiaj

ą

cy zrozumienie analizowanych

tre

ś

ci.

W trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

nale

ż

y udost

ę

pni

ć

uczniom wzory

aktualnych dokumentów i formularzy, słowniki ekonomiczne, zbiory
przepisów prawnych, literatur

ę

i pras

ę

specjalistyczn

ą

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

Zamieszczone w programie

ć

wiczenia stanowi

ą

propozycj

ę

, któr

ą

nauczyciel mo

ż

e wykorzysta

ć

w czasie zaj

ęć

lub opracowa

ć

inne

ć

wiczenia wspomagaj

ą

ce realizacj

ę

programu jednostki modułowej.

Zaj

ę

cia powinny by

ć

realizowane w grupach do 15 osób w pracowni

budowy i obsługi statków powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki
lotu oraz w pracowni komputerowej wyposa

ż

onej w nowoczesny sprz

ę

t

komputerowy z oprogramowaniem.

W wyniku realizacji programu jednostki ucze

ń

powinien wykaza

ć

si

ę

znajomo

ś

ci

ą

podstawowych przepisów lotniczych oraz prawa lotniczego,

spełniaj

ą

c

ą

co najmniej wymagania przepisów Part-66 dla personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie teoretycznych egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej

kategorii.

Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale

ż

y posługiwa

ć

si

ę

dokumentami ICAO, JAA EASA oraz Polskim Prawem Lotniczym

i przepisami wykonawczymi do Polskiego Prawa Lotniczego.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji programu

jednostki modułowej na podstawie okre

ś

lonych kryteriów.

W kryteriach oceniania nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

przede wszystkim:

posługiwanie si

ę

przepisami prawa lotniczego,

stosowanie zasad prowadzenia dokumentacji pokładowej oraz

dotycz

ą

cej obsługi technicznej statku powietrznego,

stosowanie wiedzy z zakresu prawa pracy,

sporz

ą

dzanie dokumentów zwi

ą

zanych z zatrudnieniem,

planowanie

programu

doskonalenia

zawodowego

personelu

wykonuj

ą

cego obsług

ę

statków powietrznych.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci, testów

osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz ukierunkowanej obserwacji czynno

ś

ci ucznia

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowa

ć

test pisemny, zgodnie z wymaganiami Part-66 zawartymi

w Dodatku II „Podstawowe standardy egzaminacyjne” pkt. 2.10:

Kategoria B2 – 40 zada

ń

testowych i 1 zadanie opisowe.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 50 minut plus 20 minut.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

39

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne

wykonanie

ć

wicze

ń

oraz zaliczenie testu pisemnego. Warunkiem

zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.

W ocenie ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia po zako

ń

czeniu

realizacji programu jednostki modułowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

40

Moduł 314[06].O2
Podstawy techniki

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

charakteryzowa

ć

podstawowe

zjawiska

i

prawa

z

zakresu

elektrotechniki, elektroniki i automatyki lotniczej,

odczytywa

ć

i sporz

ą

dza

ć

schematy logiczne, ideowe, blokowe

i monta

ż

owe oraz szkice i rysunki techniczne układów oraz instalacji

elektrycznych i elektronicznych wyst

ę

puj

ą

cych w sprz

ę

cie lotniczym,

wyja

ś

nia

ć

podstawowe

zjawiska

i

prawa

z

zakresu

materiałoznawstwa, technologii wytwarzania, mechaniki technicznej
oraz automatyki,

okre

ś

la

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci oraz zastosowanie materiałów stosowanych

w urz

ą

dzeniach mechanicznych, elektrycznych i elektronicznych,

dobiera

ć

materiały i narz

ę

dzia do obróbki r

ę

cznej i mechanicznej

w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju poł

ą

cze

ń

stosowanych w urz

ą

dzeniach

awioniki,

wyja

ś

nia

ć

działanie

podstawowych

układów

elektrycznych,

elektronicznych, sterowania i regulacji,

montowa

ć

i uruchamia

ć

proste obwody elektryczne, elektroniczne,

sterowania i regulacji,

sprawdza

ć

działanie

podstawowych

układów

elektrycznych

oraz elektronicznych, sterowania i regulacji,

wykonywa

ć

poł

ą

czenia

rozł

ą

czne

i

nierozł

ą

czne

elementów

elektrycznych,

elektronicznych

oraz

prostych

elementów

mechanicznych,

dobiera

ć

i stosowa

ć

urz

ą

dzenia pomiarowe oraz ocenia

ć

ich stan

techniczny,

wykonywa

ć

pomiary wielko

ś

ci elektrycznych i nieelektrycznych

oraz interpretowa

ć

otrzymane wyniki,

charakteryzowa

ć

procesy korozyjne oraz usuwa

ć

skutki korozji

i zapobiega

ć

jej powstawaniu,

wyja

ś

nia

ć

zasady działania maszyn pr

ą

du stałego i przemiennego

oraz zasady sterowania parametrami ich pracy,

charakteryzowa

ć

wymagania

dotycz

ą

ce

zasad

bezpiecznego

u

ż

ytkowania maszyn i urz

ą

dze

ń

elektrycznych, elektronicznych,

układów sterowania i regulacji, a tak

ż

e ich zabezpiecze

ń

.




background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

41

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

314[06].O2.01 Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych

128

314[06].O2.02 Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektronicznych

70

314[06].O2.03 Stosowanie układów sterowania i regulacji

30

314[06].O2.04 Konstruowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

68

Razem

296


3. Schemat układu jednostek modułowych











4. Literatura

Ashby M. S., Jones D.: Materiały in

ż

ynierskie. T. 1 - 2. WNT,

Warszawa 1995
Boczkowska

A.:

Kompozyty.

Oficyna

Wydawnicza

Politechniki

Warszawskiej, Warszawa 2000
Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2005
Chodorowski J., Ciszewski A., Radomski T.: Materiałoznawstwo lotnicze.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2003
Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP,
Warszawa 2004
Ciszewski B., Przetakiewicz W.: Nowoczesne materiały w technice.
Bellona, Warszawa 1993
Dobrza

ń

ski T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2002

Garbarski J.: Materiały i kompozyty niemetalowe. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001
Giełdowski L.: Rzutowanie prostok

ą

tne – widoki,

ć

wiczenia i zadania

rysunkowe. WSiP, Warszawa 1998
Go

ź

li

ń

ska E.: Maszyny elektryczne. WSiP, Warszawa 2005

Grabowski L.: Pracownia elektroniczna. WSiP, Warszawa 1999

314[06].O2

Podstawy techniki

314[06].O2.01

Stosowanie

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

314[06].O2.02

Stosowanie

urz

ą

dze

ń

elektronicznych

314[06].O2.03

Stosowanie

układów

sterowania

i regulacji

314[06].O2.04

Konstruowanie

maszyn

i urz

ą

dze

ń

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

42

Jabło

ń

ski W., Płoszajski G.: Elektrotechnika z automatyk

ą

. WSiP,

Warszawa 1999
Janiszewski S.: Nap

ę

d elektryczny. WSiP, Warszawa 1994

Kijewski J., Miller A., Pawlicki K., Szolc T.: Maszynoznawstwo. WSiP,
Warszawa 2004
Kostro J.: Elementy, urz

ą

dzenia i układy automatyki. WSiP,

Warszawa 1998
Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP,
Warszawa 1999
Lewandowski T.: Zbiór zada

ń

z rysunku technicznego dla mechaników.

WSiP, Warszawa 1998
Malik B.: Podstawy konstrukcji maszyn. Zbiór zada

ń

z programem

komputerowym na CD. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2000
Markiewicz A.: Zbiór zada

ń

elektrotechniki. WSiP, Warszawa 2004

Michel K., Sapi

ń

ski T.: Czytam rysunek elektryczny. WSiP,

Warszawa 2004
Okoniewski S.: Technologia dla elektroników. WSiP, Warszawa 2004
Parcha

ń

ski

J.:

Miernictwo

elektryczne

i

elektroniczne.

WSiP,

Warszawa 1997
Pióro B., Pióro M.: Podstawy elektroniki. Cz. 1. WSiP, Warszawa 1999
Rusek A.: Podstawy elektroniki. WSiP, Warszawa 1986
Poradnik elektryka. WSiP, Warszawa 1995

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

43

Jednostka modułowa 314[06].O2.01
Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

ź

ródła pozyskiwania energii elektrycznej,

posłu

ż

y

ć

si

ę

terminologi

ą

dotycz

ą

c

ą

elektrotechniki w j

ę

zyku polskim

i angielskim,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i zasad

ę

działania chemicznych

ź

ródeł pr

ą

du,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i zasad

ę

działania termopar,

scharakteryzowa

ć

podstawowe zjawiska zachodz

ą

ce w polu

elektrycznym, magnetycznym i elektromagnetycznym,

okre

ś

li

ć

podstawowe wielko

ś

ci charakteryzuj

ą

ce energi

ę

elektryczn

ą

,

scharakteryzowa

ć

metody

pomiaru

podstawowych

wielko

ś

ci

elektrycznych,

wykona

ć

pomiary wielko

ś

ci elektrycznych oraz zinterpretowa

ć

otrzymane wyniki,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe elementy obwodu elektrycznego,

wyja

ś

ni

ć

zjawiska zachodz

ą

ce w obwodach elektrycznych podczas

stanów nieustalonych,

scharakteryzowa

ć

materiały przewodz

ą

ce, izolacyjne, magnetyczne

i konstrukcyjne oraz okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

rozró

ż

ni

ć

poł

ą

czenia odbiorników w trójk

ą

t i w gwiazd

ę

w obwodach

pr

ą

du trójfazowego,

dokona

ć

monta

ż

u i uruchomienia prostych obwodów elektrycznych,

obliczy

ć

wielko

ś

ci elektryczne w obwodach elektrycznych pr

ą

du

stałego i przemiennego,

dokona

ć

pomiarów rezystancji izolacji i rezystancji uziemienia,

wyja

ś

ni

ć

działanie i zastosowanie układów elektrycznych,

rozpozna

ć

symbole graficzne elementów układu elektrycznego,

odczyta

ć

i wykona

ć

schematy logiczne, ideowe, blokowe i monta

ż

owe

prostych układów elektrycznych,

sprawdzi

ć

działanie

podstawowych

elementów

i

układów

elektrycznych

rozró

ż

ni

ć

elementy instalacji elektrycznych,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

,

zasad

ę

działania

oraz

sposoby

sterowania parametrami pracy wybranych maszyn elektrycznych,

okre

ś

li

ć

zastosowanie maszyn elektrycznych,

skorzysta

ć

z instrukcji, katalogów i innych

ź

ródeł informacji,

zawieraj

ą

cych

dane

dotycz

ą

ce

parametrów,

charakterystyk

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

44

i mo

ż

liwo

ś

ci zastosowania elementów oraz układów i urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

wyja

ś

ni

ć

zasady bezpiecznego u

ż

ytkowania maszyn i urz

ą

dze

ń

elektrycznych oraz zabezpiecze

ń

zewn

ę

trznych i automatycznych,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska podczas u

ż

ytkowania

urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

2. Materiał nauczania

Ładunek elektryczny. (3.1) (1)
Elektryczno

ść

statyczna i przewodnictwo. (3.2) (2)

Przepływ pr

ą

du elektrycznego. (3.3) (2)

Wytwarzanie pr

ą

du elektrycznego. (3.4) (1)

Ź

ródła pr

ą

du stałego. (3.5) (2)

Obwody pr

ą

du stałego. (3.6) (2)

Rezystancja, rezystory. (3.7) (2)
Moc. (3.8) (2)
Pojemno

ść

, kondensatory. (3.9) (2)

Magnetyzm. (3.10) (2)
Indukcja, induktor. (3.11) (2)
Silniki i pr

ą

dnice pr

ą

du stałego (DC). (3.12) (2)

Pr

ą

d przemienny (AC). (3.13) (2)

Obwody rezystancyjne (R), indukcyjne (L) i pojemno

ś

ciowe (C).

(3.14) (2)
Transformatory. (3.15) (2)
Filtry. (3.16) (1)
Pr

ą

dnice pr

ą

du przemiennego. (3.17) (2)

Silniki pr

ą

du przemiennego. (3.18) (2)

Przetwornice. (13.5) (3)
Układy prostownicze. (13.5) (3)
Zabezpieczenia instalacji. (13.5) (3)

3.

Ć

wiczenia

Rozró

ż

nianie

materiałów

przewodz

ą

cych,

półprzewodz

ą

cych,

izolacyjnych i magnetycznych.

Odczytywanie schematów obwodów elektrycznych.

Sporz

ą

dzanie schematu elektrycznego dla okre

ś

lonego układu

rzeczywistego.

Badanie parametrów elementów obwodów elektrycznych: R, L, C.

Dobieranie elementów obwodów elektrycznych: R, L, C.

Wykonywanie pomiarów rezystancji izolacji i rezystancji uziemienia.

Wyznaczanie charakterystyk silników elektrycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

45

Wyznaczanie charakterystyk pr

ą

dnic pr

ą

du stałego i przemiennego.

Analizowanie obwodów trójfazowych.

Badanie parametrów transformatorów.

Badanie charakterystyk układów prostowniczych.

Analizowanie układów zabezpiecze

ń

w obwodach elektrycznych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Elementy elektryczne.
Maszyny i urz

ą

dzenia elektryczne.

Osprz

ę

t instalacyjny i próbki przewodów.

Zestawy do wykonywania bada

ń

i pomiarów.

Przyrz

ą

dy pomiarowe wielko

ś

ci elektrycznych.

Plansze i foliogramy dotycz

ą

ce zastosowania urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Normy i akty prawne z zakresu bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne przedstawiaj

ą

ce zasady

pracy i współpracy elementów obwodów elektrycznych.
Zbiór

procedur

dotycz

ą

cych

bezpiecznej

eksploatacji

instalacji

elektrycznych i akumulatorów.
Tablice matematyczno – fizyczne.
Teksty przewodnie oraz instrukcje do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej zawiera podstawowe tre

ś

ci z zakresu

elektrotechniki, dotycz

ą

ce zasad monta

ż

u i uruchamiania układów

elektrycznych stosowanych w urz

ą

dzeniach awioniki.

Tre

ś

ci te stanowi

ą

podbudow

ę

do realizacji programu jednostki

modułowej 314[06].Z2.01 Analizowanie elektrycznego wyposa

ż

enia

statków powietrznych.

W procesie kształcenia nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci

odczytywania

schematów

układów

elektrycznych,

dobierania

elementów,

monta

ż

u

układów

elektrycznych

oraz sprawdzania poprawno

ś

ci ich działania.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y przede wszystkim

stosowa

ć

metod

ę

tekstu przewodniego, metod

ę

przypadków, pokazu

z obja

ś

nieniem oraz

ć

wicze

ń

praktycznych.

Przed rozpocz

ę

ciem

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien zapozna

ć

uczniów

z

przepisami

bezpiecze

ń

stwa

i

higieny

pracy,

ochrony

przeciwpora

ż

eniowej

oraz

przeprowadzi

ć

pokaz

czynno

ś

ci

z obja

ś

nieniem, na podstawie którego uczniowie opracuj

ą

plan działania

i przygotuj

ą

niezb

ę

dne materiały i narz

ę

dzia.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

46

Nauczyciel powinien obserwowa

ć

czynno

ś

ci uczniów podczas

wykonywania monta

ż

u układów oraz udziela

ć

im dodatkowych

wyja

ś

nie

ń

.

Wskazane jest równie

ż

prezentowanie filmów dydaktycznych w celu

łatwiejszego przyswojenia tre

ś

ci programowych. Przed prezentacj

ą

filmów nale

ż

y ukierunkowa

ć

obserwacj

ę

uczniów.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni elektrotechniki i elektroniki

analogowej i cyfrowej, w grupie do 15 uczniów, z podziałem na 2-3
zespoły. Uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

indywidualnego wykonania

ć

wicze

ń

.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie post

ę

pów uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

w trakcie

realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre

ś

lonych

kryteriów. Wskazane jest systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów. Ułatwi to nauczycielowi bie

żą

c

ą

korekt

ę

metod nauczania, form organizacyjnych pracy oraz doboru

ś

rodków dydaktycznych.

Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

poziom i zakres opanowania

przez

uczniów

wiadomo

ś

ci

i

umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

oraz obserwacji pracy ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas kontroli i oceny nale

ż

y zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi,

wła

ś

ciwe stosowanie poj

ęć

z zakresu elektrotechniki,

logiczne formułowanie wniosków,

planowanie pracy,

organizowanie bezpiecznego stanowiska pracy,

wykonywanie

ć

wicze

ń

zgodnie z instrukcj

ą

,

samodzielno

ść

w wykonywaniu

ć

wicze

ń

,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.3, proponuje si

ę

zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 50 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 65 minut.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

47

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne

wykonanie wszystkich

ć

wicze

ń

.

W ocenie ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

48

Jednostka modułowa 314[06].O2.02
Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektronicznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

zjawiska

zachodz

ą

ce

w

półprzewodnikach

i układach scalonych,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

rozpozna

ć

elementy elektroniczne na podstawie ich symboli,

odczyta

ć

i wykona

ć

schematy logiczne, ideowe, blokowe i monta

ż

owe

prostych układów elektronicznych,

okre

ś

li

ć

cechy charakterystyczne i wła

ś

ciwo

ś

ci diod,

oszacowa

ć

parametry elektryczne diod ł

ą

czonych szeregowo

i równolegle,

scharakteryzowa

ć

rodzaje i zasady działania tranzystorów,

okre

ś

li

ć

zastosowanie tranzystorów w układach wzmacniaj

ą

cych,

zastosowa

ć

proste obwody drukowane,

scharakteryzowa

ć

zasady działania i metody podł

ą

czania kolejnych

stopni wzmacniacza oporno

ś

ciowo – pojemno

ś

ciowego oraz

wzmacniacza indukcyjnego i indukcyjno – oporowego,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i działanie selsynowego ł

ą

cza wska

ź

nikowego oraz

okre

ś

li

ć

jego zastosowanie,

scharakteryzowa

ć

zasady

działania

i

zastosowanie

układów

scalonych logicznych i liniowych,

scharakteryzowa

ć

zasad

ę

działania generatora samowzbudnego,

scharakteryzowa

ć

zasad

ę

działania multiwibratora astabilnego,

scharakteryzowa

ć

zasady działania bramek logicznych,

poł

ą

czy

ć

i uruchomi

ć

proste obwody elektroniczne,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska podczas u

ż

ytkowania

urz

ą

dze

ń

elektronicznych.

2. Materiał nauczania

Diody. (4.1.1) (2)
Tranzystory. (4.1.2) (2)
Obwody rezonansowe. (4.3.b) (2)
Wzmacniacze. (4.1.2.b, 4.1.3.b) (2)
Obwody drukowane. (4.2) (2)
Generacja sygnałów. (4.3.b) (2)
Układy wielostopniowe. (4.1.2.b) (3)
Przetworniki. (4.3.b) (2)
Przeka

ź

niki. (4.3.b) (2)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

49

Wzmacniacze magnetyczne. (4.1.3.b) (2)
Selsyny. (4.3.b) (2)
Elementy sumuj

ą

ce i ró

ż

niczkuj

ą

ce. (4.1.3.b) (2)

3.

Ć

wiczenia

Odczytywanie schematu obwodu elektronicznego.

Wykonywanie schematu elektronicznego dla przedstawionego układu

rzeczywistego.

Wyznaczanie charakterystyk elementów i układów elektronicznych.

Wyznaczanie charakterystyk diod i tranzystorów.

Wyznaczanie charakterystyk obwodów rezonansowych.

Wyznaczanie charakterystyk wzmacniaczy elektronicznych.

Pomiar podstawowych parametrów obwodów elektronicznych.

Dobieranie zabezpiecze

ń

obwodów elektronicznych.

Badanie ł

ą

czy selsynowych i potencjometrycznych.

Badanie charakterystyk wzmacniaczy magnetycznych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Elementy obwodów elektronicznych.
Urz

ą

dzenia elektroniczne.

Zestawy do monta

ż

u, bada

ń

i pomiarów układów elektronicznych.

Schematy urz

ą

dze

ń

elektronicznych.

Instrukcje obsługi urz

ą

dze

ń

elektronicznych.

Normy i akty prawne z zakresu bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne dotycz

ą

ce pracy

obwodów elektronicznych.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawowe tre

ś

ci z zakresu

stosowania układów elektronicznych. Tre

ś

ci te stanowi

ą

podbudow

ę

do

realizacji programu jednostki modułowej 314[06].Z2.02 Analizowanie
awionicznego wyposa

ż

enia statków powietrznych.

Podczas realizacji programu jednostki nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na budow

ę

, przeznaczenie oraz zastosowanie układów elektronicznych

w awionice statku powietrznego. Bardzo wa

ż

ne jest kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci zwi

ą

zanych z odczytywaniem schematów układów,

dobieraniem elementów do monta

ż

u oraz montowaniem układów

elektronicznych i sprawdzaniem poprawno

ś

ci ich działania.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y przede wszystkim

stosowa

ć

metody: tekstu przewodniego i

ć

wicze

ń

praktycznych. W celu

lepszego zrozumienia i utrwalenia tre

ś

ci programowych wskazane jest

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

50

przeprowadzanie pokazów z obja

ś

nieniem. Nauczyciel powinien

przygotowa

ć

teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, normy, poradniki i inne materiały.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w laboratorium elektrotechniki,

elektroniki analogowej i cyfrowej w grupie do 15 uczniów
na wydzielonych stanowiskach pracy w zespołach 2 – 3 osobowych.
Uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

indywidualnego wykonania

ć

wicze

ń

.

Na realizacj

ę

programu jednostki modułowej nale

ż

y przeznaczy

ć

2 lub 3

jednostki dydaktyczne.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

nale

ż

y zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa podczas pracy z urz

ą

dzeniami

elektronicznymi.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre

ś

lonych

kryteriów.

Opracowuj

ą

c

kryteria

oceniania

nale

ż

y

uwzgl

ę

dni

ć

poziom i zakres opanowania wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych ze szczegółowych celów kształcenia.

Ocena powinna stymulowa

ć

aktywno

ść

ucznia i zapewni

ć

mu

poczucie satysfakcji na ka

ż

dym etapie kształcenia.

Zaleca si

ę

stosowanie ró

ż

nych metod sprawdzania osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów. Wymagania o charakterze umiej

ę

tno

ś

ci

intelektualnych mo

ż

na sprawdza

ć

podczas dyskusji kierowanej,

indywidualnych wypowiedzi uczniów, sprawdzianów wiedzy. Podczas
kontroli i oceny w formie odpowiedzi ustnych nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, stosowanie poj

ęć

technicznych,

poprawno

ść

wnioskowania.

Wiadomo

ś

ci

i

umiej

ę

tno

ś

ci

niezb

ę

dne

do

realizacji

zada

ń

zawodowych mog

ą

by

ć

oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych

i pisemnych oraz testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

przez obserwacj

ę

czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

. Do

ć

wicze

ń

zaleca

si

ę

opracowanie kart obserwacji z okre

ś

lonymi kryteriami i wymaganiami.

Dokonuj

ą

c oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów nale

ż

y przede

wszystkim zwróci

ć

uwag

ę

na:

stosowanie oznacze

ń

na schematach urz

ą

dze

ń

elektronicznych,

wykonywanie prostych układów elektronicznych,

posługiwanie si

ę

schematami monta

ż

owymi, blokowymi, ideowymi

i logicznymi prostych układów elektronicznych,

sprawdzanie poprawno

ś

ci działania układów elektronicznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

51

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.4, proponuje si

ę

zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 40 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 50 minut.

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne

wykonanie wszystkich

ć

wicze

ń

.

W ocenie ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

ucznia po zako

ń

czeniu realizacji

programu jednostki modułowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki sprawdzianów,

testu dydaktycznego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

52

Jednostka modułowa 314[06].O2.03
Stosowanie układów sterowania i regulacji

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia automatyki,

wyja

ś

ni

ć

ż

nice pomi

ę

dzy procesami sterowania i regulacji,

rozró

ż

ni

ć

elementy układu automatycznej regulacji i okre

ś

li

ć

ich

funkcje w układzie,

sklasyfikowa

ć

układy automatycznej regulacji i układy sterowania,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

scharakteryzowa

ć

otwarte, zamkni

ę

te oraz zdalne układy sterowania,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania sterowania sekwencyjnego, czasowego,

nad

ąż

nego oraz programowego,

okre

ś

li

ć

wady i zalety oraz zakres stosowania elektrycznych,

pneumatycznych i hydraulicznych urz

ą

dze

ń

automatyki,

rozró

ż

ni

ć

podstawowe przetworniki pomiarowe,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania przetworników analogowo – cyfrowych

i cyfrowo – analogowych,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania i zastosowanie elementów wykonawczych

urz

ą

dze

ń

automatyki

pneumatycznych,

hydraulicznych

i elektrycznych,

rozpozna

ć

typy regulatorów i scharakteryzowa

ć

podstawowe

parametry ich pracy,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania układów regulacji – temperatury, poziomu,

ci

ś

nienia,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania czujników i sygnalizatorów,

oceni

ć

prawidłowo

ść

wskaza

ń

czujników i sygnalizatorów,

wyja

ś

ni

ć

zasady sterowania w serwomechanizmach z otwart

ą

i zamkni

ę

t

ą

p

ę

tl

ą

regulacji,

scharakteryzowa

ć

wybrane elektryczne układy automatycznego

sterowania,

posłu

ż

y

ć

si

ę

instrukcjami oraz katalogami przyrz

ą

dów pomiarowych

i urz

ą

dze

ń

stosowanych w automatyce,

zaplanowa

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z monta

ż

em i testowaniem układów

sterowania i układów automatycznej regulacji,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska obowi

ą

zuj

ą

ce podczas

monta

ż

u, uruchamiania i testowania układów sterowania i układów

automatycznej regulacji.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

53

2. Materiał nauczania

Charakterystyka urz

ą

dze

ń

automatyki.

Procesy sterowania i regulacji.
Układy automatycznej regulacji.
Rodzaje układów sterowania.
Wielko

ś

ci charakteryzuj

ą

ce przepływ cieczy i gazów.

Przetworniki pomiarowe.
Rodzaje regulatorów.
Elementy wykonawcze w układach automatycznej regulacji.
Układy regulacji temperatury, poziomu, ci

ś

nienia.

Charakterystyka wybranych elektrycznych układów automatycznego
sterowania.
Zasady monta

ż

u układów automatyki.

3.

Ć

wiczenia

Rozró

ż

nianie przetworników pomiarowych.

Porównywanie parametrów pracy ró

ż

nych rodzajów regulatorów.

Analizowanie działania elektrycznego mechanizmu wykonawczego.

Analizowanie działania układów automatycznej regulacji strumienia

i poziomu cieczy oraz ci

ś

nienia i temperatury.

Analizowanie

działania

układu

automatycznego

sterowania

temperatury pieca elektrycznego na podstawie schematu.

Planowanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z monta

ż

em i testowaniem

działania układu automatycznej regulacji temperatury.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Elementy urz

ą

dze

ń

automatyki i ich przekroje.

Plansze i foliogramy dotycz

ą

ce budowy elementów urz

ą

dze

ń

automatyki.

Schematy instalacji i układów automatyki.
Przyrz

ą

dy do pomiaru wielko

ś

ci mechanicznych: ci

ś

nienia, temperatury,

przepływu oraz poziomu cieczy.
Przyrz

ą

dy do pomiaru wielko

ś

ci mechanicznych ciał stałych.

Symulatory pracy sygnalizatorów oraz układów zabezpiecze

ń

i blokad

urz

ą

dze

ń

technologicznych.

Instrukcje obsługi urz

ą

dze

ń

automatyki.

Prezentacje multimedialne dotycz

ą

ce pracy urz

ą

dze

ń

automatyki.

Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Jednostka modułowa zawiera tre

ś

ci dotycz

ą

ce działania układów

regulacji i sterowania oraz stosowania elementów i układów automatyki
pneumatycznej,

elektrycznej

i

hydraulicznej

w

urz

ą

dzeniach

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

54

awionicznych

statków

powietrznych.

Stanowi

ona

podbudow

ę

do realizacji programów jednostek modułowych zawartych w module
314[06].Z2 Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne statków powietrznych.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y odwoływa

ć

si

ę

do wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów z fizyki dotycz

ą

cych wła

ś

ciwo

ś

ci

oraz przemian fizycznych materiałów stosowanych w awionice.

Szczególnie wa

ż

ne jest opanowanie przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci

rozró

ż

niania elementów i urz

ą

dze

ń

stosowanych w układach automatyki,

odczytywania

oznacze

ń

i

symboli

graficznych

stosowanych

na schematach, korzystania z instrukcji i katalogów, a tak

ż

e obsługi

urz

ą

dze

ń

kontrolnych i sterowniczych.

Istotn

ą

rol

ę

w osi

ą

ganiu celów kształcenia ma dobór metod

nauczania. Wskazane jest stosowanie metody przewodniego tekstu,

ć

wicze

ń

praktycznych oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Ć

wiczenia z zakresu

działania układów regulacji i sterowania mog

ą

mie

ć

form

ę

pokazu,

symulacji komputerowych lub

ć

wicze

ń

.

Przed przyst

ą

pieniem do realizacji

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien

udzieli

ć

instrukta

ż

u dotycz

ą

cego stosowania przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej.

Ć

wiczenia

zamieszczone

w

programie

stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e by

ć

modyfikowany w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Program jednostki modułowej nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni awioniki,

automatyki oraz sprz

ę

tu elektrycznego i elektronicznego w grupach

do 15 osób, indywidualnie lub w zespołach 2 osobowych. Uczniowie
powinni

mie

ć

mo

ż

liwo

ść

indywidualnego

wykonania

ć

wicze

ń

.

Na realizacj

ę

programu jednostki modułowej nale

ż

y przeznaczy

ć

2 lub 3

jednostki dydaktyczne.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie post

ę

pów ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

w trakcie

realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre

ś

lonych

kryteriów. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

poziom i zakres

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno by

ć

realizowane

za pomoc

ą

bada

ń

diagnostycznych, kształtuj

ą

cych i sumuj

ą

cych.

Badanie diagnostyczne powinno dotyczy

ć

sprawdzenia umiej

ę

tno

ś

ci

w zakresie posługiwania si

ę

uniwersalnymi przyrz

ą

dami pomiarowymi,

zwłaszcza do pomiaru typowych wielko

ś

ci elektrycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

55

Badania kształtuj

ą

ce nale

ż

y przeprowadza

ć

systematycznie w formie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

W procesie oceniania nale

ż

y zwróci

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

odczytywanie schematów układów sterowania,

posługiwanie

si

ę

instrukcjami

oraz

katalogami

przyrz

ą

dów

pomiarowych i urz

ą

dze

ń

stosowanych w układach automatycznej

regulacji,

planowanie i organizowanie stanowiska pracy,

samodzielno

ść

i staranno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

,

analizowanie poprawno

ś

ci działania układu automatycznej regulacji

ci

ś

nienia i temperatury,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu, zgodnie z przyj

ę

tymi kryteriami.

Osi

ą

gni

ę

cia ucznia nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych i pisemnych

sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz obserwacji czynno

ś

ci ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje

si

ę

zastosowanie testu pisemnego zawieraj

ą

cego zadania otwarte

(krótkiej odpowiedzi, z luk

ą

) lub zamkni

ę

te (wielokrotnego wyboru,

na dobieranie, typu prawda-fałsz).

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

56

Jednostka modułowa 314[06].O2.04

Konstruowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

okre

ś

li

ć

cel i znaczenie normalizacji w rysunku technicznym,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

dobra

ć

przybory i materiały rysunkowe,

zastosowa

ć

zasady doboru formatów, linii i podziałek rysunkowych,

okre

ś

li

ć

rodzaje i zastosowanie pisma technicznego,

rozró

ż

ni

ć

rysunki

techniczne:

wykonawcze,

zło

ż

eniowe,

zestawieniowe, monta

ż

owe, zabiegowe, operacyjne,

sporz

ą

dzi

ć

szkice oraz rysunki techniczne o ró

ż

nym stopniu

zło

ż

ono

ś

ci,

wykona

ć

szkic cz

ęś

ci maszyny odwzorowuj

ą

cy kształty zewn

ę

trzne

i wewn

ę

trzne z zachowaniem proporcji,

oznaczy

ć

na rysunku technicznym rodzaje materiałów, wymiary,

tolerancje, pasowania, odchyłki kształtu i poło

ż

enia, chropowato

ść

powierzchni, zbie

ż

no

ść

i pochylenie,

wykona

ć

szkic przedmiotu w rzucie aksonometrycznym dimetrii

uko

ś

nej,

wykona

ć

schematy logiczne, ideowe, monta

ż

owe oraz szkice i rysunki

techniczne

układów

mechanicznych,

hydraulicznych,

pneumatycznych,

odczyta

ć

szkice i rysunki techniczne układów oraz instalacji

elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w sprz

ę

cie lotniczym,

rozró

ż

ni

ć

materiały konstrukcyjne stosowane w elektrotechnice

i elektronice,

wyja

ś

ni

ć

zastosowanie metali

ż

elaznych i nie

ż

elaznych w lotnictwie,

okre

ś

li

ć

wpływ obróbki cieplnej lub cieplno – chemicznej

na wła

ś

ciwo

ś

ci metali i ich stopów,

rozró

ż

ni

ć

materiały niemetalowe i kompozytowe oraz okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

scharakteryzowa

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci

kompozytów

i

materiałów

niemetalowych najcz

ęś

ciej stosowanych w lotnictwie,

scharakteryzowa

ć

podstawowe techniki wytwarzania elementów

konstrukcyjnych,

dobra

ć

maszyny

i

urz

ą

dzenia

do

wytwarzania

elementów

konstrukcyjnych,

rozpozna

ć

procesy korozyjne oraz oceni

ć

ich skutki,

scharakteryzowa

ć

sposoby ochrony przed korozj

ą

w procesach

wytwarzania i eksploatacji,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

57

dobra

ć

ś

ruby, kołki i wkr

ę

ty stosowane w urz

ą

dzeniach awioniki

zgodnie z normami lotniczymi,

dobra

ć

elementy

zabezpieczaj

ą

ce

poł

ą

czenia

stosowane

w urz

ą

dzeniach awionicznych statków powietrznych,

scharakteryzowa

ć

rodzaje i zasady stosowania nitów lotniczych,

scharakteryzowa

ć

rodzaje

lotniczych

przewodów

sztywnych

i mi

ę

kkich oraz ich poł

ą

cze

ń

,

scharakteryzowa

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci ło

ż

ysk tocznych i

ś

lizgowych,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania ró

ż

nych rodzajów przekładni,

posłu

ż

y

ć

si

ę

normami, katalogami i dokumentacj

ą

materiałow

ą

,

okre

ś

li

ć

rodzaje tolerancji i pasowa

ń

,

scharakteryzowa

ć

metody wykonywania pomiarów z zastosowaniem

wzorców i przyborów pomiarowych,

dobra

ć

sposoby wykonywania pomiarów warsztatowych oraz

przyrz

ą

dy pomiarowe,

scharakteryzowa

ć

metody nieinwazyjnej kontroli,

dobra

ć

materiały eksploatacyjne stosowane do produkcji i napraw

urz

ą

dze

ń

awionicznych,

zaplanowa

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z monta

ż

em i demonta

ż

em

elementów konstrukcyjnych urz

ą

dze

ń

awionicznych,

okre

ś

li

ć

zadania

kontroli

jako

ś

ci

procesów

zwi

ą

zanych

z wytwarzaniem elementów konstrukcyjnych urz

ą

dze

ń

awioniki,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska obowi

ą

zuj

ą

ce podczas

sporz

ą

dzania projektów konstrukcji maszyn i urz

ą

dze

ń

.

2. Materiał nauczania

Znormalizowane elementy rysunku technicznego. (7.5) (2)
Uproszczenia rysunkowe cz

ęś

ci maszyn. (7.5) (2)

Zasady wymiarowania. (7.5) (2)
Rysowanie i wymiarowanie. (7.5) (2)
Wykresy i nomogramy. (7.5) (2)
Czytanie rysunków technicznych. (7.5) (2)
Metale

ż

elazne. (6.1a) (1)

Metale nie

ż

elazne. (6.2.a) (1)

Kompozyty i materiały niemetalowe. (6.3.a) (2)
Materiały stosowane w elektrotechnice i elektronice. (6.1-6.2) (2)
Sprawdzanie wytrzymało

ś

ci materiałów. (6.1.b, 6.2.b) (2)

Korozja. (6.4) (2)
Gwinty. (6.5.1) (2)

Ś

ruby, kołki i wkr

ę

ty. (6.5.2) (2)

Elementy zabezpieczaj

ą

ce poł

ą

czenia. (6.5.3) (2)

Nity lotnicze. (6.5.4) (2)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

58

Rury i zł

ą

cza. (6.6) (2)

Spr

ęż

yny. (6.7) (1)

Ło

ż

yska. (6.8) (2)

Przekładnie. (6.9) (2)
Linki sterownicze. (6.10) (1)
Tolerancje i pasowania. (7.6) (1)
Pomiary warsztatowe. (7.3) (3)
Materiały technologiczne i eksploatacyjne.
Metody nieinwazyjnej kontroli. (7.18.c) (1)
Monta

ż

i demonta

ż

elementów konstrukcyjnych w urz

ą

dzeniach awioniki.

(7.18.d) (2)
Kontrola jako

ś

ci. (7.2, 7.20) (2)

3.

Ć

wiczenia

Dobieranie linii rysunkowych do wykre

ś

lania osi przedmiotów,

przekrojów oraz linii wymiarowych zgodnie z Polskimi Normami.

Szkicowanie płaskich figur geometrycznych z uwzgl

ę

dnieniem

poprawno

ś

ci kształtów, proporcji, linii wymiarowych.

Szkicowanie bryły zło

ż

onej w układzie na trzy rzutnie, na podstawie

rzutu aksonometrycznego dimetrii uko

ś

nej.

Szkicowanie bryły zło

ż

onej w rzucie aksonometrycznym dimetrii

uko

ś

nej na podstawie szkicu na trzy rzutnie.

Szkicowanie przekroju i kładu przedmiotu.

Szkicowanie przedmiotu z widokiem cz

ą

stkowym.

Wymiarowanie szkiców cz

ęś

ci maszyn z oznaczeniem tolerancji,

pasowa

ń

, chropowato

ś

ci powierzchni i rodzaju obróbki.

Wykonywanie wybranych rodzajów pomiarów warsztatowych.

Rozpoznawanie

materiałów

konstrukcyjnych

i

przewodz

ą

cych

stosowanych w elektrotechnice i elektronice.

Rozpoznawanie rodzajów korozji i okre

ś

lanie sposobów ochrony

przed korozj

ą

.

Dobieranie

ś

rub, kołków i wkr

ę

tów stosowanych w urz

ą

dzeniach

awioniki na podstawie wymaga

ń

Polskich Norm.

Analizowanie zasad działania ró

ż

nych rodzajów przekładni.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne ilustruj

ą

ce działanie

maszyn i urz

ą

dze

ń

do wytwarzania elementów konstrukcyjnych, próby

wytrzymało

ś

ciowe materiałów i elementów konstrukcji mechanicznych,

uszkodzenia i wady struktur kompozytowych.
Programy komputerowe stosowane do wspomagania projektowania
elementów konstrukcyjnych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

59

Podr

ę

czniki, czasopisma specjalistyczne, poradniki, albumy, katalogi.

Normy i instrukcje.
Plansze i tablice prezentuj

ą

ce oznakowania i wła

ś

ciwo

ś

ci materiałów

konstrukcyjnych.
Plansze i tablice prezentuj

ą

ce materiały kompozytowe stosowane

podczas produkcji i naprawy urz

ą

dze

ń

statków powietrznych.

Strukturalne materiały kompozytowe, a w szczególno

ś

ci:

ż

ywice, tkaniny,

wypełniacze i uszczelniacze.
Materiały technologiczne i narz

ę

dzia stosowane do naprawy struktur

kompozytowych.


5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci z zakresu

konstruowania i wytwarzania cz

ęś

ci maszyn i urz

ą

dze

ń

. Podczas jego

realizacji

nale

ż

y

przede

wszystkim

kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci

wykonywania rysunków cz

ęś

ci maszyn, schematów logicznych,

ideowych, monta

ż

owych oraz szkiców i rysunków technicznych układów

mechanicznych,

hydraulicznych,

pneumatycznych,

elektrycznych

i elektronicznych, a tak

ż

e umiej

ę

tno

ś

ci planowania prac z zakresu

obróbki r

ę

cznej i mechanicznej. Nale

ż

y równie

ż

utrwala

ć

nawyki

bezpiecznej pracy i prawidłowego u

ż

ytkowania przyrz

ą

dów, narz

ę

dzi,

maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Zaleca si

ę

, aby program jednostki modułowej był realizowany metod

ą

ć

wicze

ń

praktycznych, dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu

oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Szczególnie trudna dla uczniów mo

ż

e by

ć

zło

ż

ono

ść

procesu

technologicznego, stanowi

ą

cego ci

ą

g czynno

ś

ci od planowania, poprzez

wykonanie, a

ż

do kontroli ko

ń

cowej. Nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie kolejno

ś

ci czynno

ś

ci podczas procesu

wytwarzania cz

ęś

ci maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Ć

wiczenia praktyczne zaleca si

ę

poprzedzi

ć

pokazem z obja

ś

nieniem.

Podczas pokazu nale

ż

y demonstrowa

ć

jak najwi

ę

cej przykładów

czynno

ś

ci, zwracaj

ą

c uwag

ę

na prawidłowe ich wykonanie. Wskazane

jest, aby w trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel obserwował prac

ę

ucznia,

wskazywał popełniane bł

ę

dy oraz naprowadzał na wła

ś

ciwy tok pracy.

Nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy, staranno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

oraz na bie

żą

co

korygowa

ć

popełniane bł

ę

dy.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji, takich jak: normy, dokumentacja

techniczna, dokumentacja warsztatowa, instrukcje oraz poradniki.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

60

Realizacj

ę

procesu kształcenia zaleca si

ę

wspomaga

ć

filmami

dydaktycznymi,

prezentacjami

komputerowymi,

schematami

oraz planszami i foliogramami obrazuj

ą

cymi techniki wytwarzania.

Uczniowie powinni pracowa

ć

w pracowni technologii mechanicznej

w grupach do 15 osób, z podziałem na 2-3 osobowe zespoły
lub indywidualnie.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów.

Opracowuj

ą

c kryteria oceniania nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

poziom oraz

zakres opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych ze szczegółowych celów kształcenia.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie sprawdzianów

ustnych i pisemnych, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz podczas

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W takcie obserwacji czynno

ś

ci uczniów nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na:

posługiwanie

si

ę

dokumentacj

ą

technologiczn

ą

,

normami,

poradnikami i katalogami,

samodzielno

ść

i poprawno

ść

wykonywanych czynno

ś

ci,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

prezentowanie wyników własnej pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.

Ć

wiczenia wykonane nieprawidłowo

ucze

ń

powinien powtarza

ć

, a

ż

do uzyskania pozytywnego wyniku.

Oceniaj

ą

c osi

ą

gni

ę

cia ucznia nale

ż

y zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, wła

ś

ciwe stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

doboru materiałów oraz maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.6 i 7, proponuje si

ę

zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 90 zada

ń

testowych i 1 zadanie opisowe.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 113 minut plus 20 minut.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod oceniania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

61

Moduł 314[06].Z1
Podstawy techniki lotniczej

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

identyfikowa

ć

rodzaje warstw podstawowych i przej

ś

ciowych

atmosfery oraz ich charakterystyczne cechy,

interpretowa

ć

zjawiska

i

prawa

z

zakresu

termodynamiki,

aerodynamiki i mechaniki lotu,

posługiwa

ć

si

ę

terminologi

ą

dotycz

ą

c

ą

aerodynamiki i mechaniki lotu,

identyfikowa

ć

podstawowe

czynniki

warunkuj

ą

ce

stateczno

ść

i sterowno

ść

statku powietrznego,

okre

ś

la

ć

wpływ

zjawisk

elektromagnetycznych

i

wyładowa

ń

elektrostatycznych na obsług

ę

systemów elektronicznych statku

powietrznego,

charakteryzowa

ć

podstawowe manewry statku powietrznego,

posługiwa

ć

si

ę

ż

nymi systemami liczenia,

identyfikowa

ć

i okre

ś

la

ć

przeznaczenie głównych podzespołów

komputera,

charakteryzowa

ć

typowe elementy systemu obrazowania informacji,

charakteryzowa

ć

lotnicze magistrale przesyłania informacji,

klasyfikowa

ć

statki powietrzne według rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych

i przeznaczenia,

rozró

ż

nia

ć

układy sterowania statkiem powietrznym,

charakteryzowa

ć

wyposa

ż

enie dodatkowe statków powietrznych,

identyfikowa

ć

rodzaje i typy silników lotniczych,

wyja

ś

nia

ć

zasady pracy silników tłokowych i turbinowych,

charakteryzowa

ć

systemy

sterowania

silnikami

i

systemami

paliwowymi statków powietrznych,

wykonywa

ć

prace z zakresu obróbki r

ę

cznej i mechanicznej

z zastosowaniem elektronarz

ę

dzi i narz

ę

dzi pneumatycznych,

sprawdza

ć

ci

ą

gło

ść

przewodzenia w instalacjach elektrycznych statku

powietrznego,

stosowa

ć

zasady u

ż

ytkowania, konserwacji i przechowywania

narz

ę

dzi do obróbki r

ę

cznej i mechanicznej,

wypełnia

ć

dokumentacj

ę

wykonawcz

ą

procesów produkcyjnych,

stosowa

ć

procedury kontroli jako

ś

ci dotycz

ą

ce realizacji zada

ń

zawodowych,

przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

62

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

314[06].Z1.01

Wykorzystanie zjawisk aerodynamicznych
w mechanice lotu

78

314[06].Z1.02

Stosowanie urz

ą

dze

ń

cyfrowych

90

314[06].Z1.03

Okre

ś

lanie konstrukcji płatowców i silników

68

314[06].Z1.04

Stosowanie podstawowych technik
wytwarzania

56

Razem

292


3. Schemat układu jednostek modułowych











4. Literatura

Ba

ń

kowski J.: Wprowadzenie do informatyki. PWN, Warszawa 1978

Chale

B. S.:

Organizacja

i

architektura

komputerów.

WNT,

Warszawa 1998
Cheda W., Malski M.: Techniczny Poradnik Lotniczy – Płatowce. WKiŁ,
Warszawa 1981
Cichosz

E.,

Kordzi

ń

ski

W.,

Ły

ż

wi

ń

ski

M.,

Szczeci

ń

ski

S.:

Charakterystyka i zastosowanie nap

ę

dów. WKiŁ, Warszawa 1980

Cichosz E.: Sekrety pr

ę

dko

ś

ci samolotów. WKiŁ, Warszawa 1972

Cymerkiewicz R.: Budowa samolotów. WKiŁ, Warszawa 1982
Dzier

ż

anowski P., Ły

ż

wi

ń

ski M., Szczeci

ń

ski S.: Nap

ę

dy lotnicze. Silniki

tłokowe. WKiŁ, Warszawa 1981
Krawczyk T.: Lotnicze przyrz

ą

dy pokładowe. Przyrz

ą

dy kontroli płatowca

i silnika. WAT, Warszawa 1990
Majewicz T.: Radioelektronika dla praktyków. WKiŁ, Warszawa 1986

314[06].Z1

Podstawy techniki lotniczej

314[06].Z1.01

Wykorzystanie

zjawisk

aerodynamicznych

w mechanice lotu

314[06].Z1.02

Stosowanie

urz

ą

dze

ń

cyfrowych

314[06].Z1.03

Okre

ś

lanie

konstrukcji

płatowców

i silników

314[06].Z1.04

Stosowanie

podstawowych

technik

wytwarzania

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

63

Maruszkiewicz

J.:

Aerodynamika

i

mechanika

lotu.

WAT,

Warszawa 1981
M

ą

drzycki J.: Technika analogowa i hybrydowa. WNT, Warszawa 1974

Milkiewicz A.: Podstawy praktycznej aerodynamiki i mechaniki lotu
samolotu odrzutowego dla pilota. Lot. 1604/74. Dowództwo Lotnictwa
Polskiego, Pozna

ń

1978

Morawski J. M.: Gospodarka informacj

ą

w układzie pilot - samolot.

Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1994
Nowakowski W., Abłamowicz A.: Aerodynamika i mechanika lotu. WKiŁ,
Warszawa 1970
Orkisz M.: Płatowce i turbinowe silniki współczesnych samolotów
wojskowych. Cz. II. Turbinowe silniki odrzutowe. WOSL, D

ę

blin 1984

Polak

Z.,

Rypulak

A.:

Awionika,

przyrz

ą

dy

i

systemy

pokładowe. Podr

ę

cznik.

Wyd.

Instytutu

Technologii

Eksploatacji,

Radom 2002
Staniszewski R.: Nap

ę

dy lotnicze. Sterowanie zespołów nap

ę

dowych.

WKiŁ, Warszawa 1980
Staszek J.: Aerodynamika modeli lataj

ą

cych. WKiŁ, Warszawa 1986

Staszek J.: Mechanika lotu modeli lataj

ą

cych WKiŁ, Warszawa 1986

Strzelczyk P.: Aerodynamika małych pr

ę

dko

ś

ci. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2003
Ilustrowany leksykon lotniczy – osprz

ę

t i radioelektronika. WKiŁ,

Warszawa 1990

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

64

Jednostka modułowa 314[06].Z1.01
Wykorzystanie

zjawisk

aerodynamicznych

w mechanice lotu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

okre

ś

li

ć

rodzaje i charakterystyczne cechy warstw podstawowych

i przej

ś

ciowych atmosfery,

sporz

ą

dzi

ć

wykres atmosfery wzorcowej i okre

ś

li

ć

podstawowe

parametry,

wyja

ś

ni

ć

zjawisko powstawania sił aerodynamicznych,

zinterpretowa

ć

prawa i zale

ż

no

ś

ci mi

ę

dzy wielko

ś

ciami fizycznymi

stosowanymi w mechanice płynów i aerodynamice,

zinterpretowa

ć

krzyw

ą

biegunow

ą

profilu skrzydła samolotu i krzyw

ą

wyrwania,

wyja

ś

ni

ć

zasady okre

ś

lania granicznych parametrów lotu statku

powietrznego, a w szczególno

ś

ci przeci

ą

gni

ę

cia i kryzysu falowego,

wyja

ś

ni

ć

zjawisko opływu profilowanych ciał stałych strumieniem

powietrza,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje profili lotniczych i sporz

ą

dzi

ć

ich charakterystyki,

okre

ś

li

ć

wpływ zmiany kształtu profilu lotniczego na jego

charakterystyk

ę

,

scharakteryzowa

ć

układy odniesienia stosowane w lotnictwie – układy

ci

ąż

enia, przepływu oraz układy zwi

ą

zane,

okre

ś

li

ć

parametry statku powietrznego i parametry lotu w układach

odniesienia stosowanych w mechanice lotu,

scharakteryzowa

ć

fazy lotu statków powietrznych,

okre

ś

li

ć

warunki równowagi sił i momentów sił działaj

ą

cych na statek

powietrzny w ró

ż

nych fazach lotu,

zastosowa

ć

podstawowe prawa i wzory dotycz

ą

ce mechaniki lotu,

obliczy

ć

siły działaj

ą

ce na statek powietrzny,

posłu

ż

y

ć

si

ę

poj

ę

ciami dotycz

ą

cymi stateczno

ś

ci i sterowno

ś

ci statku

powietrznego,

okre

ś

li

ć

czynniki warunkuj

ą

ce stateczno

ść

i sterowno

ść

statku

powietrznego,

scharakteryzowa

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne podstawowych układów

sterowania statkami powietrznymi – stery, lotki, klapki wywa

ż

aj

ą

ce,

klapki i membrany odci

ąż

aj

ą

ce i inne,

scharakteryzowa

ć

przeznaczenie

i

rozwi

ą

zania

konstrukcyjne

urz

ą

dze

ń

do zmiany sił no

ś

nych i momentów sił w statkach

powietrznych – klapy, skrzela, przestawialne stateczniki, urz

ą

dzenia

steruj

ą

ce warstw

ą

przy

ś

cienn

ą

,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

65

scharakteryzowa

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne urz

ą

dze

ń

do zmiany sił

oporu i momentów sił w statkach powietrznych – hamulce
aerodynamiczne,

przerywacze,

zawirowywacze,

prowadnice,

ograniczniki strug,

wyja

ś

ni

ć

wpływ niektórych zjawisk aerodynamicznych na u

ż

ytkowanie

statków powietrznych,

scharakteryzowa

ć

zjawiska towarzysz

ą

ce lotom z pr

ę

dko

ś

ciami

ponadd

ź

wi

ę

kowymi,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje pr

ę

dko

ś

ci w odniesieniu do pr

ę

dko

ś

ci d

ź

wi

ę

ku oraz

liczby Macha,

wyja

ś

ni

ć

zjawiska zwi

ą

zane z aerodynamik

ą

i mechanik

ą

lotu statków

powietrznych z wiruj

ą

cym płatem,

okre

ś

li

ć

osi

ą

gi i ograniczenia u

ż

ytkowe statków powietrznych,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska.


2. Materiał nauczania

Atmosfera ziemska. Fizyczne wła

ś

ciwo

ś

ci powietrza. (8.1) (2)

Przepływ powietrza z mał

ą

pr

ę

dko

ś

ci

ą

. (8.2) (2)

Siły aerodynamiczne. (8.2) (2)
Układy odniesienia. (1.3.b,c) (2)
Układ aerodynamiczny samolotu. (13.1.a) (2)
Siły i momenty działaj

ą

ce na statek powietrzny. (8.2) (2)

Ruch ustalony statku powietrznego. (8.3) (2)
Ruch nieustalony statku powietrznego. (8.3) (2)
Stateczno

ść

i sterowno

ść

statku powietrznego. (8.4) (2)

Wpływ niektórych zjawisk aerodynamicznych na u

ż

ytkowanie statków

powietrznych. (8.2) (2)
Aerodynamika du

ż

ych pr

ę

dko

ś

ci lotu. (13.1.b) (1)

Aerodynamika wirnika no

ś

nego. (13.1.c) (1)

Osi

ą

gi i ograniczenia u

ż

ytkowe statków powietrznych. (7.16.a) (2)

3.

Ć

wiczenia

Badanie przebiegu zjawiska opływu brył geometrycznych oraz profili

lotniczych.

Wyznaczanie siły no

ś

nej, siły oporu, siły ci

ęż

ko

ś

ci oraz siły ci

ą

gu

zespołu nap

ę

dowego.

Badanie rozkładu ci

ś

nie

ń

wzdłu

ż

profilu lotniczego w funkcji pr

ę

dko

ś

ci

przepływu powietrza.

Rozpoznawanie układów aerodynamicznych statków powietrznych.

Badanie

wpływu

okre

ś

lonych

zjawisk

aerodynamicznych

na u

ż

ytkowanie statków powietrznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

66

Wyznaczanie warunków stateczno

ś

ci statku powietrznego.

Okre

ś

lanie rozkładu sił podczas typowych manewrów statku

powietrznego.

Wyznaczanie warunków równowagi statku powietrznego.


4.

Ś

rodki dydaktyczne

Plansze i foliogramy dotycz

ą

ce aerodynamiki i mechaniki lotu oraz

układów konstrukcyjnych statków powietrznych.
Stanowisko do badania rozkładu ci

ś

nie

ń

wzdłu

ż

profilu lotniczego

w funkcji pr

ę

dko

ś

ci przepływu powietrza.

Zestawy do wykonywania bada

ń

i pomiarów.

Przyrz

ą

dy pomiarowe.

Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania

ć

wicze

ń

.

Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne dotycz

ą

ce typowych

stanów lotu oraz rozkładu sił w ró

ż

nych stanach lotu statków

powietrznych, a tak

ż

e przestrzegania przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy podczas obsługi statków powietrznych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej zawiera tre

ś

ci dotycz

ą

ce stosowania

zasad aerodynamiki w mechanice lotu. Realizuj

ą

c program nauczania

nale

ż

y odwoływa

ć

si

ę

do wiedzy uczniów z zakresu fizyki i mechaniki

ogólnej, w celu wyja

ś

nienia zjawisk aerodynamicznych. Ponadto,

podczas realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na zasady okre

ś

lania

parametrów statku powietrznego i parametrów lotu w układach
odniesienia, stosowanych w mechanice lotu, okre

ś

lania warunków

równowagi sił i momentów sił działaj

ą

cych na statek powietrzny

w ró

ż

nych fazach lotu, okre

ś

lania czynników warunkuj

ą

cych stateczno

ść

i sterowno

ść

statku powietrznego. Nale

ż

y równie

ż

zwróci

ć

uwag

ę

na wpływ

zjawisk

aerodynamicznych

na

u

ż

ytkowanie

statków

powietrznych.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

zaleca si

ę

przede wszystkim

stosowa

ć

metody: tekstu przewodniego, pokazów z obja

ś

nieniem

i

ć

wicze

ń

praktycznych.

Nauczyciel powinien przygotowa

ć

teksty przewodnie, instrukcje

do

ć

wicze

ń

, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, poradniki i inne niezb

ę

dne

ś

rodki

dydaktyczne. Zadaniem nauczyciela jest obserwowanie czynno

ś

ci

ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

oraz udzielanie konsultacji.

Przykładowe

ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od mo

ż

liwo

ś

ci szkoły.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

67

Program jednostki nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni budowy i obsługi

statków powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu w grupach
do 15 osób na wydzielonych stanowiskach pracy w zespołach
2 osobowych lub indywidualnie.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie post

ę

pów ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

w trakcie

realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre

ś

lonych

kryteriów. Kryteria te powinny uwzgl

ę

dnia

ć

poziom i zakres opanowania

przez

uczniów

wiadomo

ś

ci

i

umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci oraz

obserwacji pracy ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas kontroli i oceny nale

ż

y zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi,

wła

ś

ciwe stosowanie poj

ęć

z zakresu aerodynamiki i mechaniki lotu,

logiczne formułowanie wniosków,

planowanie pracy,

organizowanie bezpiecznego stanowiska pracy,

wykonywanie

ć

wicze

ń

zgodnie z instrukcj

ą

,

samodzielno

ść

w wykonywaniu

ć

wicze

ń

,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

Ocen

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

zgodnie z przyj

ę

tymi kryteriami, zarówno w trakcie obserwacji czynno

ś

ci

ucznia, jak i po zrealizowaniu zadania.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.8, proponuje si

ę

zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 20 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych. Czas

przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 25 minut.

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny ko

ń

cowej powinno by

ć

poprawne wykonanie

ć

wicze

ń

oraz zaliczenie testu pisemnego.

Warunkiem zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych
odpowiedzi.

W ocenie ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

68

Jednostka modułowa 314[06].Z1.02
Stosowanie urz

ą

dze

ń

cyfrowych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

scharakteryzowa

ć

stosowane systemy numeryczne,

dokona

ć

konwersji liczb z systemu dziesi

ę

tnego na dwójkowy

oraz z systemu ósemkowego i szesnastkowego na dziesi

ę

tny,

scharakteryzowa

ć

dane analogowe i cyfrowe,

wyja

ś

ni

ć

działanie i zastosowanie przeliczników analogowych

na cyfrowe i cyfrowych na analogowe,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania zintegrowanych magistrali danych

w systemach statku powietrznego,

scharakteryzowa

ć

schemat logiczny układu cyfrowego,

okre

ś

li

ć

zastosowanie obwodów logicznych na statkach powietrznych,

scharakteryzowa

ć

zasady działania podstawowych podzespołów

i systemów integracyjnych w mikrokomputerze,

scharakteryzowa

ć

działanie

podstawowych

modułów

pami

ę

ci

komputera,

wyja

ś

ni

ć

funkcje i zasady działania mikroprocesora,

rozró

ż

ni

ć

kodery i dekodery oraz wyja

ś

ni

ć

zasady ich działania,

zidentyfikowa

ć

multipleksery i demultipleksery na schematach

logicznych,

sklasyfikowa

ć

systemy

ś

wiatłowodowe,

wyja

ś

ni

ć

zastosowanie

ś

wiatłowodów

w

systemach

statku

powietrznego,

scharakteryzowa

ć

zasady obsługi urz

ą

dze

ń

czułych na wyładowania

elektrostatyczne,

scharakteryzowa

ć

rol

ę

komputera misji MMC na pokładzie statku

powietrznego,

scharakteryzowa

ć

czynniki i zjawiska wpływaj

ą

ce na praktyk

ę

obsługow

ą

systemów elektronicznych statku powietrznego - EMC,

EMI, HIRF,

scharakteryzowa

ć

zjawisko propagacji fal elektromagnetycznych,

wyja

ś

ni

ć

proces modulacji i demodulacji fal,

okre

ś

li

ć

zakresy

stosowanych

cz

ę

stotliwo

ś

ci

fal

według

obowi

ą

zuj

ą

cych norm mi

ę

dzynarodowych,

scharakteryzowa

ć

struktur

ę

systemu elektronicznego zobrazowania

informacji,

wyja

ś

ni

ć

działanie lampy katodowej (CRT), diod

ś

wietlnych (LED)

oraz wy

ś

wietlaczy ciekłokrystalicznych (LCD),

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

69

rozró

ż

ni

ć

rodzaje anten stosowanych na statkach powietrznych

i okre

ś

li

ć

ich przeznaczenie,

wyja

ś

ni

ć

zasady pracy nadajnika i odbiornika,

scharakteryzowa

ć

podstawowe typy przetworników stosowanych

na statkach powietrznych,

okre

ś

li

ć

rodzaje mikrofonów i gło

ś

ników lotniczych,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania urz

ą

dze

ń

do rejestracji d

ź

wi

ę

ków,

okre

ś

li

ć

przeznaczenie

i

główne

elementy

składowe

linii

przesyłowych,

scharakteryzowa

ć

elementy składowe oraz zasady działania

systemów ł

ą

czno

ś

ci HF i VHF.

2. Materiał nauczania

Podstawy systemów liczbowych. (1.2.b, 5.2) (2)
Przetwarzanie informacji. (5.3) (2)
Magistrale danych. (5.4) (2)
Obwody logiczne. (5.5) (2)
Ogólna budowa komputera. (5.6.b) (2)
Mikroprocesory. (5.7) (2)
Obwody scalone. (5.8) (2)
Multipleksery i demultipleksery. (5.9) (2)

Ś

wiatłowody. (5.10) (2)

Systemy zobrazowania informacji. (5.11) (2)
Urz

ą

dzenia czułe na sygnały elektrostatyczne. (5.12) (2)

Zarz

ą

dzanie oprogramowaniem. (5.13) (2)

Ś

rodowisko elektromagnetyczne. (5.14) (2)

Obwód drga

ń

, fale elektromagnetyczne ATA23/24. (13.4) (3)

Lampy elektronowe ATA23/24. (13.4) (3)
Anteny ATA23/24. (13.4) (3)
Nadajniki i odbiorniki ATA23/24. (13.4) (3)
Przetworniki ATA23/24. (13.4) (3)
Linie przesyłowe ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy ł

ą

czno

ś

ci HF i VHF ATA23/24. (13.4) (3)

3.

Ć

wiczenia

Przeliczanie liczb w ró

ż

nych systemach numerycznych.

Minimalizowanie układów logicznych.

Dobieranie elementów i konfigurowanie komputerów.

Analizowanie wybranych układów scalonych.

Badanie działania układów drgaj

ą

cych.

Sporz

ą

dzanie

schematów

ideowych

i

blokowych

nadajnika

i odbiornika.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

70

Sprawdzanie parametrów pracy nadajnika radiostacji lotniczej: mocy,

ę

boko

ś

ci modulacji i cz

ę

stotliwo

ś

ci.

Nawi

ą

zywanie ł

ą

czno

ś

ci w ró

ż

nych zakresach cz

ę

stotliwo

ś

ci.


4.

Ś

rodki dydaktyczne

Podzespoły (moduły) komputerów ró

ż

nych generacji.

Zestawy do wykonywania bada

ń

i pomiarów.

Przyrz

ą

dy pomiarowe.

Scalone układy analogowe i cyfrowe.
Katalogi elementów elektronicznych.
Plansze, foliogramy obrazuj

ą

ce zastosowanie urz

ą

dze

ń

komputerowych.

Instrukcje obsługi urz

ą

dze

ń

komputerowych.

Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest

kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci analizowania, diagnozowania i obsługiwania

układów cyfrowych oraz układów do zobrazowania informacji, a tak

ż

e

przekazywania informacji na odległo

ść

. W trakcie procesu nauczania-

-uczenia si

ę

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

, by ucze

ń

starannie posługiwał si

ę

terminologi

ą

zwi

ą

zan

ą

z technik

ą

komputerow

ą

. Tre

ś

ci jednostki

modułowej stanowi

ą

podbudow

ę

do realizacji programu jednostki

modułowej 314[06].Z2.02 Analizowanie awionicznego wyposa

ż

enia

statków powietrznych.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y przede wszystkim

stosowa

ć

metody tekstu przewodniego i

ć

wicze

ń

praktycznych. W celu

lepszego zrozumienia i utrwalenia tre

ś

ci programowych wskazane jest

przeprowadzanie pokazów z obja

ś

nieniem. Nauczyciel powinien

przygotowa

ć

teksty przewodnie, instrukcje do

ć

wicze

ń

, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, poradniki i inne materiały. Uczniowie korzystaj

ą

c z pyta

ń

prowadz

ą

cych

i

arkuszy

ć

wiczeniowych

powinni

samodzielnie

zaplanowa

ć

i wykona

ć

ć

wiczenia. Zadaniem nauczyciela jest

kształtowanie u uczniów umiej

ę

tno

ś

ci organizowania stanowiska pracy

zgodnie z wymaganiami ergonomii, obserwacja czynno

ś

ci uczniów

podczas wykonywania

ć

wicze

ń

oraz udzielanie konsultacji.

Przykładowe

ć

wiczenia zamieszczone w programie stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e

by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od mo

ż

liwo

ś

ci szkoły.

Program jednostki modułowej nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni

elektrotechniki i elektroniki analogowej i cyfrowej w grupach do 15 osób
z podziałem na zespoły 2 osobowe. Uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

indywidualnego wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

71

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów.

Opracowuj

ą

c

kryteria

oceniania

nale

ż

y

uwzgl

ę

dni

ć

poziom

oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych ze szczegółowych celów kształcenia.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie sprawdzianów

ustnych i pisemnych, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz podczas

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Sprawdzenie

poprawno

ś

ci

wykonania

ć

wiczenia

nale

ż

y

przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze

ń

powinien

samodzielnie sprawdzi

ć

wyniki swojej pracy według przygotowanego

przez nauczyciela arkusza post

ę

pów. Nast

ę

pnie nauczyciel powinien

dokona

ć

kontroli według tego samego arkusza.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.5, nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 70 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 90 minut.

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne

wykonanie

ć

wicze

ń

oraz zaliczenie testu pisemnego. Warunkiem

zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.

Ocena ko

ń

cowa osi

ą

gni

ęć

ucznia powinna uwzgl

ę

dnia

ć

wyniki

wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

72

Jednostka modułowa 314[06].Z1.03
Okre

ś

lanie konstrukcji płatowców i silników

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wyja

ś

ni

ć

współzale

ż

no

ś

ci siły no

ś

nej, siły ci

ęż

ko

ś

ci oraz siły oporu

i siły ci

ą

gu w teorii lotu statku powietrznego,

dokona

ć

klasyfikacji statków powietrznych w zale

ż

no

ś

ci od ich układu

konstrukcyjnego,

okre

ś

li

ć

podstawowe elementy i zespoły statków powietrznych,

scharakteryzowa

ć

systemy

i

instalacje

statku

powietrznego

stosowane dla zapewnienia sprawno

ś

ci, bezpiecze

ń

stwa i komfortu

lotu,

zidentyfikowa

ć

dodatkowe wyposa

ż

enie statku powietrznego,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania układu sterowania w kanale poprzecznym,

podłu

ż

nym i kierunkowym statku powietrznego,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania

ś

migła i układów automatyki

ś

migła,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania wirnika no

ś

nego (wiropłata) oraz stabilizacji

ruchu

ś

migłowca,

rozró

ż

ni

ć

systemy operowania układami sterowania statkiem

powietrznym,

scharakteryzowa

ć

o

ś

wietlenie zewn

ę

trzne, wewn

ę

trzne i awaryjne

statku powietrznego,

sklasyfikowa

ć

silniki lotnicze,

scharakteryzowa

ć

układ konstrukcyjny i zasad

ę

działania silnika

tłokowego, turboodrzutowego i turbo

ś

migłowego,

odczyta

ć

schematy ideowe instalacji elektrycznych silników lotniczych

oraz opisa

ć

zasad

ę

ich działania,

scharakteryzowa

ć

elektroniczne

systemy

sterowania

silnikami

i systemami paliwowymi,

scharakteryzowa

ć

systemy pomiaru parametrów pracy silników

tłokowych, turbinowych i odrzutowych,

posłu

ż

y

ć

si

ę

normami lotniczymi, a w szczególno

ś

ci ISO, AN, MS,

NAS, MIL, RTCA, ARINC, TSO, w tym równie

ż

w j

ę

zyku angielskim,

zastosowa

ć

zasady bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

2. Materiał nauczania

Teoria lotu. (13.1) (1)
Konstrukcja statków powietrznych. (13.2) (1)
Instalacje i ich przeznaczenie. (13.2) (2)
Wyposa

ż

enie dodatkowe statków powietrznych. (13.2) (1)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

73

Układy sterowania statkiem powietrznym ATA 27. (13.7.a) (1)
Wyposa

ż

enie wn

ę

trza i awaryjne ATA-25.(13.6) (3)

Ś

wiatła ATA-33. (13.9) (3)

Ogólna charakterystyka nap

ę

dów lotniczych. (14.1.a) (1)

Silniki tłokowe. (14.1.a) (1)
Turbinowe silniki

ś

migłowe. (14.1.a) (1)

Elektroniczne systemy sterowania silnikami i systemami paliwowymi
(FADEC). (14.1.b) (2)
Systemy kontroli parametrów pracy silnika. (14.2) (2)

3.

Ć

wiczenia

Klasyfikowanie statków powietrznych w zale

ż

no

ś

ci od układu

konstrukcyjnego.

Rozró

ż

nianie ró

ż

nych rodzajów instalacji statku powietrznego.

Analizowanie układów sterowania statku powietrznego.

Klasyfikowanie konstrukcji silników lotniczych według okre

ś

lonych

kryteriów.

Analizowanie układów sterowania zespołem nap

ę

dowym statku

powietrznego.

Specyfikowanie układu pomiaru parametrów zespołu nap

ę

dowego

statku powietrznego.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Modele statków powietrznych charakterystycznych dla danych układów
konstrukcyjnych.
Makiety, model, plansze ze schematami konstrukcyjnymi statków
powietrznych, instalacji i podzespołów statków powietrznych.
Eksponaty i modele układów sterowania statków powietrznych.
Modele i eksponaty instalacji pomiaru paliwa.
Modele i eksponaty lotniczych zespołów nap

ę

dowych wraz z systemami

wskaza

ń

parametrów pracy silnika i monitorowania jego stanu.

Filmy

dydaktyczne

dotycz

ą

ce

typowych

stanów

lotu

statków

powietrznych, rozkładu sił w typowych stanach lotu oraz zasad działania
i obsługi lotniczych zespołów nap

ę

dowych, a tak

ż

e przestrzegania

przepisów

bezpiecze

ń

stwa

podczas

wykonywania

czynno

ś

ci

obsługowych.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci kształcenia z zakresu

konstrukcji statków powietrznych i ich zespołów nap

ę

dowych. Stanowi

ona podbudow

ę

do realizacji programu jednostek modułowych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

74

zawartych w module 314[06].Z2 Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne

statków powietrznych.

W procesie kształcenia

nale

ż

y

zwróci

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na konstrukcje ró

ż

nych rodzajów statków powietrznych oraz na systemy

i instalacje statku powietrznego stosowane w celu zapewnienia
sprawno

ś

ci, bezpiecze

ń

stwa i komfortu lotu.

Nauczyciel powinien równie

ż

u

ś

wiadomi

ć

uczniom, jak wa

ż

na jest

umiej

ę

tno

ść

operowania układami sterowania statkiem powietrznym,

kontrolowania działania układów sterowania, odczytywania schematów
ideowych instalacji elektrycznych silników lotniczych, a tak

ż

e

umiej

ę

tno

ść

pomiaru parametrów pracy silników tłokowych, turbinowych

i odrzutowych, która nale

ż

y do podstawowych czynno

ś

ci zwi

ą

zanych

z obsług

ą

statków powietrznych.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y ł

ą

czy

ć

teori

ę

z praktyk

ą

poprzez

odpowiedni dobór

ć

wicze

ń

i metod nauczania oraz wykorzystywanie

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów dotycz

ą

cych stosowania zasad

aerodynamiki w mechanice lotu.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

zaleca si

ę

stosowa

ć

metody

tekstu przewodniego, pokazu z obja

ś

nieniem oraz

ć

wicze

ń

praktycznych.

Ć

wiczenia

zamieszczone

w

programie

stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e by

ć

modyfikowany w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci

szkoły.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni budowy i obsługi statków

powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu w grupie do 15 uczniów
z podziałem na 2-3 zespoły. Uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

indywidualnego wykonania

ć

wicze

ń

.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre

ś

lonych kryteriów.

Zaleca si

ę

stosowanie ró

ż

nych metod sprawdzania osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów.

Podczas kontroli i oceny w formie odpowiedzi ustnych, nale

ż

y

zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, stosowanie poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania.

Wiadomo

ś

ci niezb

ę

dne do realizacji

ć

wicze

ń

mog

ą

by

ć

sprawdzane

za pomoc

ą

testu pisemnego z zadaniami zamkni

ę

tymi (wielokrotnego

wyboru).

Umiej

ę

tno

ś

ci

praktyczne

proponuje

si

ę

sprawdza

ć

poprzez

obserwacj

ę

czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

75

Sprawdzenie

poprawno

ś

ci

wykonania

ć

wiczenia

nale

ż

y

przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze

ń

powinien

samodzielnie sprawdzi

ć

wyniki swojej pracy według przygotowanego

przez nauczyciela arkusza post

ę

pów. Nast

ę

pnie nauczyciel powinien

dokona

ć

kontroli według tego samego arkusza.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne”, proponuje si

ę

zastosowa

ć

test pisemny w zale

ż

no

ś

ci

od potrzeby potwierdzenia odpowiednich umiej

ę

tno

ś

ci w celu uzyskania

uprawnie

ń

do obsługiwania statków powietrznych.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.14 i 15 nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 60 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 75 minut.

Podstaw

ą

do uzyskania pozytywnej oceny powinno by

ć

poprawne

wykonanie

ć

wicze

ń

oraz zaliczenie testu pisemnego. Warunkiem

zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.

Ocena ko

ń

cowa osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia powinna uwzgl

ę

dnia

ć

wyniki wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

76

Jednostka modułowa 314[06].Z1.04
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

sklasyfikowa

ć

metody pomiarowe,

okre

ś

li

ć

ż

nic

ę

mi

ę

dzy wzorcami miar i przyrz

ą

dami pomiarowymi,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

dobra

ć

przyrz

ą

dy pomiarowe do pomiarów metrologicznych,

wykona

ć

pomiary warsztatowe,

wykona

ć

poł

ą

czenia lutowane i klejone,

wykona

ć

typowe operacje

ś

lusarskie,

zastosowa

ć

zasady

konserwacji

i

przechowywania

narz

ę

dzi

do obróbki r

ę

cznej i mechanicznej,

dokona

ć

charakterystyki elementów elektrycznych i elektronicznych

na podstawie wygl

ą

du lub oznaczenia,

odczyta

ć

dane zawarte na tabliczce znamionowej,

zamocowa

ć

potencjometry,

ą

cza,

gniazda,

bezpieczniki,

przeka

ź

niki, styczniki, wył

ą

czniki, radiatory, transformatory,

poł

ą

czy

ć

przewody elektryczne technik

ą

poł

ą

cze

ń

termokurczliwych,

obciskaniem na gor

ą

co, oplotów,

wykona

ć

osłony ekranowe przewodów elektrycznych,

dobra

ć

narz

ę

dzia

oraz

techniki

do

lutowania

elementów

elektronicznych,

zamontowa

ć

i przylutowa

ć

elementy elektroniczne na płytce

drukowanej,

sprawdzi

ć

ą

cze kabli wielo

ż

yłowych,

zaizolowa

ć

przewody elektryczne z zastosowaniem koszulek

termokurczliwych,

sprawdzi

ć

ci

ą

gło

ść

przewodzenia w instalacjach elektrycznych statku

powietrznego,

sprawdzi

ć

zabezpieczenie

oraz

zamocowanie

przewodów

elektrycznych na statku powietrznym,

dobra

ć

techniki bada

ń

oraz narz

ę

dzia i przybory pomiarowe

do przeprowadzenia kontroli jako

ś

ci wyrobów,

dokona

ć

oceny jako

ś

ci wykonanych prac zgodnie z procedurami

systemu zarz

ą

dzania jako

ś

ci

ą

,

sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

zwi

ą

zan

ą

z procesami wytwarzania

i kontrol

ą

jako

ś

ci,

posłu

ż

y

ć

si

ę

normami, dokumentacj

ą

warsztatow

ą

i techniczn

ą

,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

77

2. Materiał nauczania

Pomiary warsztatowe. (7.2) (3)
Podstawowe operacje

ś

lusarskie i obróbki mechanicznej. (7.2) (3)

Technika wykonywania poł

ą

cze

ń

elementów elektrycznych. (7.7, 7.15)(3)

Techniki izolacji przewodów elektrycznych. (7.7) (3)
Gospodarka narz

ę

dziowa. (7.3) (3)

Technika kontroli jako

ś

ci. (7.20) (3)

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie typowych operacji

ś

lusarskich.

Wykonywanie poł

ą

cze

ń

klejonych i lutowanych.

Sporz

ą

dzanie szkiców, rysunków wykonawczych, zło

ż

eniowych

oraz schematów typowych cz

ęś

ci i zespołów maszynowych, a tak

ż

e

schematów elektrycznych.

Montowanie

i

demontowanie

elementów

mechanicznych,

elektromechanicznych, elektrycznych i elektronicznych.

Wykonywanie wi

ą

zek elektrycznych.

Wykonywanie

płytek

drukowanych

oraz

monta

ż

elementów

na płytkach drukowanych.

Montowanie i demontowanie zł

ą

cz elektrycznych.

Montowanie i demontowanie przewodów w zł

ą

czach elektrycznych.

Sporz

ą

dzanie dokumentów kontroli jako

ś

ci.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Materiały i narz

ę

dzia do wykonywania podstawowych operacji

ś

lusarskich.

Narz

ę

dzia do obróbki mechanicznej.

Przyrz

ą

dy do pomiaru wielko

ś

ci elektrycznych.

Narz

ę

dzia do monta

ż

u elementów instalacji elektrycznych.

Narz

ę

dzia i materiały do wykonywania poł

ą

cze

ń

klejonych i lutowanych.

Instrukcje obsługi urz

ą

dze

ń

.

Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne ilustruj

ą

ce podstawowe

techniki wytwarzania elementów konstrukcyjnych, działanie maszyn
i urz

ą

dze

ń

do

wytwarzania

elementów

konstrukcyjnych,

próby

wytrzymało

ś

ciowe materiałów i elementów konstrukcji mechanicznych,

uszkodzenia i wady struktur kompozytowych oraz technologie napraw
struktur kompozytowych.
Dokumentacja warsztatowa. Dokumentacja techniczna.
Normy.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

78

Poradniki.
Teksty przewodnie i instrukcje do wykonywania

ć

wicze

ń

.

Wzory dokumentów z zakresu kontroli jako

ś

ci.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci z zakresu

podstawowych technik montowania i kontrolowania cz

ęś

ci maszyn

oraz wykonywania poł

ą

cze

ń

elementów elektrycznych i elektronicznych,

a tak

ż

e izolacji przewodów. Podczas jego realizacji nale

ż

y przede

wszystkim kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ś

ci wykonywania prac z zakresu

obróbki r

ę

cznej i mechanicznej oraz utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania przyrz

ą

dów, narz

ę

dzi, maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Zaleca si

ę

, aby program jednostki modułowej był realizowany metod

ą

dyskusji dydaktycznej,

ć

wicze

ń

praktycznych, przewodniego tekstu,

metod

ą

przypadków oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Ć

wiczenia praktyczne nale

ż

y poprzedzi

ć

pokazem z obja

ś

nieniem,

demonstrowa

ć

jak najwi

ę

cej przykładów czynno

ś

ci, zwracaj

ą

c uwag

ę

na prawidłowe ich wykonanie.

Wskazane jest, aby w trakcie

ć

wicze

ń

nauczyciel obserwował prac

ę

ucznia, wskazywał popełniane bł

ę

dy oraz naprowadzał na wła

ś

ciwy tok

pracy.

Nale

ż

y

zwraca

ć

uwag

ę

na

przestrzeganie

przepisów

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas wykonywania zada

ń

,

staranno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

i natychmiastowe korygowanie bł

ę

dów.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji, takich jak: normy, dokumentacja

techniczna, dokumentacja warsztatowa, instrukcje oraz poradniki.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania

ć

wicze

ń

praktycznych nale

ż

y

zapozna

ć

uczniów z zasadami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

obowi

ą

zuj

ą

cymi na stanowisku

ć

wiczeniowym.

Proces nauczania – uczenia si

ę

zaleca si

ę

wspomaga

ć

filmami

dydaktycznymi oraz prezentacjami multimedialnymi dotycz

ą

cymi technik

wytwarzania, monta

ż

u i demonta

ż

u elementów mechanicznych,

elektromechanicznych, elektrycznych i elektronicznych.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 uczniów w pracowni

technologii mechanicznej w zespołach 2 – 3 osobowych.

Po zako

ń

czeniu zaj

ęć

ucze

ń

powinien wykazywa

ć

si

ę

wiedz

ą

,

spełniaj

ą

c

ą

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

79

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów.

Opracowuj

ą

c kryteria oceniania nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

poziom oraz

zakres opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych ze szczegółowych celów kształcenia.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie sprawdzianów

ustnych i pisemnych, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych oraz podczas

obserwacji czynno

ś

ci ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Testy powinny by

ć

zgodne ze standardami EASA – wybór

z 3 mo

ż

liwo

ś

ci. Liczba zada

ń

w te

ś

cie powinna wynika

ć

z liczby godzin

zaj

ęć

– po 1 zadaniu na ka

ż

d

ą

godzin

ę

.

W trakcie obserwacji czynno

ś

ci uczniów nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

posługiwanie si

ę

terminologi

ą

ogólnotechniczn

ą

i lotnicz

ą

,

korzystanie z dokumentacji technicznych, norm, poradników

i katalogów,

samodzielno

ść

i poprawno

ść

wykonywanych czynno

ś

ci,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

prezentowanie wyników własnej pracy.

Kontrol

ę

poprawno

ś

ci wykonania

ć

wiczenia nale

ż

y przeprowadzi

ć

w trakcie i po jego wykonaniu.

Ć

wiczenia wykonane nieprawidłowo

ucze

ń

powinien powtarza

ć

, a

ż

do uzyskania pozytywnego wyniku.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.6 i 7, nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 40 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 50 minut.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod oceniania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

80

Moduł 314[06].Z2
Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne statków

powietrznych

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

klasyfikowa

ć

elementy i podzespoły wchodz

ą

ce w skład awioniki

statków powietrznych według ich przeznaczenia, zasad działania
i budowy,

charakteryzowa

ć

elektroniczne, cyfrowe i analogowe systemy statku

powietrznego,

okre

ś

la

ć

wyposa

ż

enie nawigacyjne statków powietrznych,

charakteryzowa

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz zastosowanie

elementów

układów

elektroenergetycznych

pr

ą

du

stałego

i przemiennego,

okre

ś

la

ć

zasady

współpracy

elementów

układów

elektroenergetycznych pr

ą

du stałego i przemiennego,

charakteryzowa

ć

budow

ę

,

zasad

ę

działania,

zastosowanie

oraz zasady współpracy elementów instalacji elektrycznych płatowca,

charakteryzowa

ć

budow

ę

,

zasad

ę

działania,

zastosowanie

oraz zasady współpracy elementów instalacji elektrycznych silnika,

posługiwa

ć

si

ę

elektrycznymi schematami ideowymi i monta

ż

owymi,

posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

awioniki,

przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz ochrony

przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

314[06].Z2.01

Analizowanie elektrycznego wyposa

ż

enia

statków powietrznych

110

314[06].Z2.02

Analizowanie awionicznego wyposa

ż

enia

statków powietrznych

280

Razem

390





background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

81


3. Schemat układu jednostek modułowych









4. Literatura

Bociek S., Gruszecki J.: Układy sterowania automatycznego samolotem.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1999
Czekała Z.: Parada radarów. Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 1999
Gorbaczew F., Miełkobrodow E.: Podstawy fizyczne budowy i działania
lotniczych przyrz

ą

dów pokładowych. MON, Warszawa 1956

Grabiec R.: Lotnicze systemy zobrazowania informacji. Cz. I.
Charakterystyka

operatora.

Wska

ź

niki

mechaniczne.

WAT,

Warszawa 1996
Grzegorczyk T., Witkowski R.: Lotnicze systemy pomiarowe. Czujniki.
WAT, Warszawa 2000
Kayton M., Fried W. R.: Elektroniczne układy nawigacji lotniczej. WKiŁ,
Warszawa 1976
Kowalski T.: Lotnicze systemy zobrazowania informacji. Cz. l. Pokładowe
wska

ź

niki obrazowe. WAT, Warszawa 1995

McLean D.: Automatic Flight Control Systems. Prentice-Hall, 1990
Morawski J. M.: Gospodarka informacj

ą

w układzie pilot-samolot.

Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1994
Narkiewicz J.: GPS. Globalny system pozycyjny. WKiŁ, Warszawa 2003
Narkiewicz J.: Podstawy układów nawigacyjnych. WKiŁ, Warszawa 1999
Ortyl

Z.:

Autonomiczne

systemy

nawigacji

lotniczej.

WAT,

Warszawa 2000
Pallet E. H. J.: Aircraft instruments & integrated systems. Longman
Scientific & Technical, 1994
Polak Z., Rypulak A., Smykla I., Sarnowski W.:

Ś

migłowiec PZL SW-4

Instrukcja Szkoleniowa. Moduł 12, D

ę

blin 2005

Polak Z., Rypulak A.: Awionika, przyrz

ą

dy i systemy pokładowe.

Podr

ę

cznik. Wyd. Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom 2002

Polak Z.: Instalacja elektryczna silników PZL-10W

ś

migłowca W-3WA

„Sokół”. WSOSP, D

ę

blin 2005

314[06].Z2

Wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne

statków powietrznych

314[06].Z2.01

Analizowanie elektrycznego

wyposa

ż

enia statków powietrznych

314[06].Z2.02

Analizowanie awionicznego

wyposa

ż

enia statków powietrznych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

82

Roszak M.: Podstawy radionawigacji. WAT, Warszawa 1972
Tomczyk A.: Pokładowe cyfrowe systemy sterowania samolotem.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1999
Ilustrowany leksykon lotniczy. Osprz

ę

t i radioelektronika. WKiŁ,

Warszawa 1990

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

83

Jednostka modułowa 314[06].Z2.01
Analizowanie elektrycznego wyposa

ż

enia statków

powietrznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

sklasyfikowa

ć

urz

ą

dzenia elektryczne statków powietrznych,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje pr

ą

dów i napi

ęć

stosowanych na statkach

powietrznych,

rozró

ż

ni

ć

przewody elektryczne stosowane na statkach powietrznych

oraz ich zł

ą

cza i kody identyfikacyjne,

okre

ś

li

ć

struktur

ę

układu elektroenergetycznego statku powietrznego,

okre

ś

li

ć

podstawowe parametry techniczne

ź

ródeł zasilania pr

ą

dem

oraz urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

oraz

zasad

ę

działania

urz

ą

dze

ń

elektrycznych pr

ą

du stałego i przemiennego,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

oraz

zasad

ę

działania

urz

ą

dze

ń

zabezpieczaj

ą

cych prac

ę

pr

ą

dnic pr

ą

du stałego i pr

ą

dnic pr

ą

du

przemiennego,

wyja

ś

ni

ć

zasady współpracy równoległej

ź

ródeł pr

ą

du stałego oraz

współpracy równoległej pr

ą

dnic pr

ą

du przemiennego,

okre

ś

li

ć

przeznaczenie elementów sieci elektrycznych,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania

oraz

przeznaczenie

przetwornic,

transformatorów, układów prostowniczych i regulatorów napi

ęć

,

okre

ś

li

ć

sposoby zabezpieczania wyposa

ż

enia elektrycznego przed

skutkami zwar

ć

i przeci

ąż

e

ń

,

scharakteryzowa

ć

zasady działania układów rozruchowych silników

lotniczych,

scharakteryzowa

ć

etapy rozruchu silnika turbinowego,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz przeznaczenie

instalacji elektrycznych silnika,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz przeznaczenie

instalacji elektrycznych płatowca,

odczytywa

ć

schematy instalacji elektrycznych statku powietrznego,

scharakteryzowa

ć

zasady działania instalacji specjalnych statku

powietrznego – przeciwoblodzeniowej, przeciwpo

ś

lizgowej kół

nadwozia, elektrycznych pomp paliwowych oraz rakiet sygnałowych,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz przeznaczenie

układów o

ś

wietlenia wewn

ę

trznego i zewn

ę

trznego oraz układu

sygnalizacji

ś

wietlnej,

posłu

ż

y

ć

si

ę

schematami ideowymi urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

posłu

ż

y

ć

si

ę

schematami monta

ż

owymi urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

84

wyja

ś

ni

ć

zasady współpracy instalacji elektrycznych z pozostałymi

elementami wyposa

ż

enia statku powietrznego,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

2. Materiał nauczania

Ogólna

charakterystyka

lotniczych

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

ATA24. (13.5) (3)
Schematy instalacji elektrycznej. (7.5) (2)
Przewody elektryczne i zł

ą

cza. (6.11) (2)

Akumulatory pokładowe ATA24. (13.5) (3)
Pr

ą

dnice pr

ą

du stałego i prostowniki ATA24. (13.5) (3)

Urz

ą

dzenia zabezpieczaj

ą

ce

ź

ródła pr

ą

du stałego ATA24. (13.5) (3)

Współpraca równoległa

ź

ródeł pr

ą

du stałego ATA24. (13.5) (3)

Pr

ą

dnice pr

ą

du przemiennego ATA24. (13.5) (3)

Urz

ą

dzenia zabezpieczaj

ą

ce prac

ę

pr

ą

dnic pr

ą

du przemiennego

ATA24. (13.5) (3)
Współpraca równoległa pr

ą

dnic pr

ą

du przemiennego ATA24. (13.5) (3)

Przetwarzanie energii elektrycznej ATA24. (13.5) (3)
Rodzaje i budowa sieci elektrycznych ATA24. (13.5) (3)
Elementy sieci elektrycznych ATA24. (13.5) (3)
Przebieg rozruchu silników lotniczych. (3)
Elementy układu rozruchowego. (3)
Działanie układu rozruchowego. (3)
Instalacje elektryczne silników lotniczych. (3)
Instalacje przeciwoblodzeniowe ATA30. (3)
Instalacje przeciwpo

ż

arowe ATA26. (3)

Instalacje elektryczne płatowca. (3)
Układy o

ś

wietlenia wewn

ę

trznego ATA33. (13.9) (3)

Układy o

ś

wietlenia zewn

ę

trznego ATA33. (13.5) (3)

Układy sygnalizacji

ś

wietlnej ATA33. (13.9) (3)

3.

Ć

wiczenia

Wyznaczanie charakterystyk akumulatorów pokładowych.

Wyznaczanie charakterystyk pr

ą

dnic pr

ą

du stałego.

Wyznaczanie charakterystyk pr

ą

dnic pr

ą

du przemiennego.

Badanie współpracy

ź

ródeł energii elektrycznej pr

ą

du stałego.

Badanie współpracy

ź

ródeł energii elektrycznej pr

ą

du przemiennego.

Badanie działania przetwornic energii elektrycznej.

Analizowanie elementów sieci elektrycznej na podstawie schematu.

Badanie działania układów ró

ż

nicowego zabezpieczenia pr

ą

dnic

pr

ą

du przemiennego.

Analizowanie typowych instalacji płatowca statku powietrznego.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

85

Badanie działania typowych instalacji silnika statku powietrznego.

Analizowanie zasady działania instalacji o

ś

wietleniowych statku

powietrznego na podstawie dokumentacji technicznej.

Badanie działania układów sygnalizacji

ś

wietlnej.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Urz

ą

dzenia elektrotechniki i elektroniki analogowej i cyfrowej.

Urz

ą

dzenia awioniki, automatyki.

Sprz

ę

t elektryczny i elektroniczny.

Przyrz

ą

dy do pomiaru wielko

ś

ci elektrycznych.

Schematy instalacji elektrycznych statku powietrznego.
Schematy ideowe i monta

ż

owe urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Dokumentacja techniczna, dokumentacja technologiczna, Dokumentacja
Techniczno-Ruchowa, dokumentacja warsztatowa.
Instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Katalogi, poradniki.
Teksty przewodnie i instrukcje do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje podstawow

ą

wiedz

ę

dotycz

ą

c

ą

budowy i zasad działania oraz zabezpieczania elementów

wyposa

ż

enia elektrycznego statków powietrznych.

W procesie kształcenia nale

ż

y odwoływa

ć

si

ę

do wiadomo

ś

ci

i umiej

ę

tno

ś

ci uzyskanych przez uczniów w wyniku realizacji programu

jednostki modułowej 314[06].O2.01 Stosowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Podczas realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na rodzaje

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

stosowanych

na

statkach

powietrznych,

ich

budow

ę

,

zasad

ę

działania

oraz

sposoby

zabezpieczania instalacji elektrycznych oraz specjalnych przed skutkami
zwar

ć

i przeci

ąż

e

ń

, a tak

ż

e utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y stosowa

ć

metod

ę

tekstu

przewodniego,

ć

wicze

ń

praktycznych oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Bardzo wa

ż

ne jest zwracanie uwagi na przestrzeganie przepisów

bezpiecze

ń

stwa

i

higieny

pracy,

ochrony

przeciwpo

ż

arowej

i przeciwpora

ż

eniowej

podczas

wykonywania

ć

wicze

ń

,

wła

ś

ciwe

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

, oraz jako

ść

wykonania

ć

wicze

ń

.

Uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł

informacji, takich jak: normy, Dokumentacja Techniczno - Ruchowa,
dokumentacja technologiczna, dokumentacja warsztatowa, instrukcje
obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz katalogi i poradniki.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

86

W procesie dydaktycznym nale

ż

y równie

ż

kształtowa

ć

postawy

zawodowe,

umiej

ę

tno

ś

ci

komunikowania

si

ę

,

zespołowego

podejmowania decyzji, rozwi

ą

zywania problemów oraz prezentacji

wykonanych prac.

Realizacja programu jednostki modułowej powinna si

ę

odbywa

ć

w pracowni elektrotechniki, elektroniki analogowej i cyfrowej oraz
w pracowni wyposa

ż

enia elektrycznego, serwomechanizmów i nap

ę

dów

automatyki lotniczej.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y wykorzystywa

ć

oryginalny sprz

ę

t

stanowi

ą

cy wyposa

ż

enie elektryczne statków powietrznych.

Zaj

ę

cia powinny si

ę

odbywa

ć

w grupach do 15 osób z podziałem

na zespoły 2-3 osobowe lub indywidualnie.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas realizacji programu

jednostki modułowej na podstawie okre

ś

lonych kryteriów.

Zaleca si

ę

stosowanie ró

ż

nych metod sprawdzania osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych. Podczas kontroli i oceny w formie odpowiedzi ustnych,
nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, stosowanie

poj

ęć

technicznych, poprawno

ść

wnioskowania.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej ucze

ń

powinien

wykaza

ć

si

ę

wiedz

ą

spełniaj

ą

c

ą

co najmniej wymagania przepisów Part-

66 dla personelu po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2.

Ko

ń

cowa ocena osi

ą

gni

ęć

ucznia powinna uwzgl

ę

dnia

ć

nast

ę

puj

ą

ce

kryteria:

posługiwanie si

ę

terminologi

ą

dotycz

ą

c

ą

wyposa

ż

enia elektrycznego

statków powietrznych,

rozró

ż

nianie elementów sieci elektrycznej statków powietrznych,

wyja

ś

nianie zasad działania urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

okre

ś

lanie sposobów zabezpieczania wyposa

ż

enia elektrycznego

przed skutkami zwar

ć

i przeci

ąż

e

ń

,

posługiwanie si

ę

normami, Dokumentacj

ą

Techniczno-Ruchow

ą

,

dokumentacj

ą

techniczn

ą

, technologiczn

ą

i warsztatow

ą

, instrukcjami

obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

87

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.14 nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 60 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 75 minut.

Ocena ko

ń

cowa osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia powinna uwzgl

ę

dnia

ć

wyniki wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

88

Jednostka modułowa 314[06].Z2.02
Analizowanie awionicznego wyposa

ż

enia statków

powietrznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

sklasyfikowa

ć

urz

ą

dzenia i systemy awioniki,

scharakteryzowa

ć

elektryczne przetworniki pomiarowe,

wyja

ś

ni

ć

metody oraz bł

ę

dy pomiaru kursu magnetycznego,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

oraz zasad

ę

działania przyspieszeniomierzy

i okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz zastosowanie

przyrz

ą

dów

ż

yroskopowych,

wyja

ś

ni

ć

rol

ę

laserów w

ż

yroskopach lotniczych,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

i

zasad

ę

działania

przyrz

ą

dów

aerometrycznych oraz okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

dokona

ć

analizy bł

ę

dów przyrz

ą

dów i systemów pokładowych,

wyja

ś

ni

ć

potrzeb

ę

stosowania centrali aerometrycznych,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

oraz zasad

ę

działania przyrz

ą

dów

stosowanych do kontrolowania pracy zespołu nap

ę

dowego i instalacji

płatowca,

rozró

ż

ni

ć

rodzaje urz

ą

dze

ń

nawigacyjnych,

scharakteryzowa

ć

układy współrz

ę

dnych nawigacyjnych,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania i budow

ę

busoli magnetycznej,

scharakteryzowa

ć

układy korekcji

ż

yroskopów kursowych,

wyja

ś

ni

ć

przeznaczenie, budow

ę

i zasad

ę

działania odległo

ś

ciowych

kompasów

ż

yromagnetycznych,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

oraz

zasad

ę

działania

systemów

kursowych opartych na

ż

yroskopowych wska

ź

nikach kursu,

scharakteryzowa

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz zastosowanie

systemów nawigacji inercjalnej,

przygotowa

ć

do pracy systemy kursowe i systemy nawigacji

inercjalnej,

dokona

ć

analizy bł

ę

dów przyrz

ą

dów i systemów nawigacyjnych,

scharakteryzowa

ć

współczesne systemy radionawigacji i l

ą

dowania,

scharakteryzowa

ć

autonomiczne systemy radionawigacji,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania urz

ą

dze

ń

pokładowych na podstawie

schematów funkcjonalnych,

dokona

ć

podziału urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci radiowej statku powietrznego,

okre

ś

li

ć

zastosowanie urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci radiowej,

scharakteryzowa

ć

pokładowe urz

ą

dzenia i systemy ł

ą

czno

ś

ci,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

89

scharakteryzowa

ć

budow

ę

i

zasady

działania

urz

ą

dze

ń

radiolokacyjnych,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania

układów

poprawy

stateczno

ś

ci

i sterowno

ś

ci,

scharakteryzowa

ć

urz

ą

dzenia automatycznego sterowania lotem,

scharakteryzowa

ć

szyny

danych

standardu

MIL-STD-1553B

i ARINC - 429,

scharakteryzowa

ć

systemy zobrazowania informacji,

zidentyfikowa

ć

podstawowe rodzaje wy

ś

wietlaczy stosowanych

na statkach powietrznych – CRT, LED, LCD,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

, zasad

ę

działania oraz zastosowanie systemów

rejestracji parametrów lotu,

wyja

ś

ni

ć

działanie antykolizyjnego systemu ostrze

ż

e

ń

w ruchu

lotniczym TCAS,

okre

ś

li

ć

wymagania dotycz

ą

ce elektronicznego sprz

ę

tu awaryjnego,

wyja

ś

ni

ć

zasady działania systemów ostrzegania o niesprawno

ś

ciach

elementów

statku

powietrznego

oraz

centralnego

systemu

ostrzegawczego,

okre

ś

li

ć

zastosowanie pokładowego systemu zarz

ą

dzania lotem

(FMS),

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania oraz funkcje centralnego pokładowego

komputera obsługowego,

wyja

ś

ni

ć

zasad

ę

działania

systemu

wprowadzania

danych

do komputera pokładowego zarz

ą

dzania lotem,

okre

ś

li

ć

zastosowanie biblioteki elektronicznej danych nawigacyjnych,

wyja

ś

ni

ć

zasady

monitorowania

stanu

technicznego

statku

powietrznego,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

2. Materiał nauczania

Klasyfikacja urz

ą

dze

ń

i systemów awioniki ATA31. (13.8) (2)

Elektryczne przetworniki pomiarowe ATA31. (13.8) (2)
Pomiar kursu magnetycznego ATA31. (13.8) (2)
Przyspieszeniomierze ATA31. (13.8) (2)

ś

yroskopy ATA31. (13.8) (3)

Ogólna

charakterystyka

lotniczych

przyrz

ą

dów

pokładowych

ATA31. (13.8) (3)
Warunki pracy przyrz

ą

dów pokładowych ATA31. (13.8) (3)

Instalacja odbioru ci

ś

nie

ń

powietrza OCP ATA31. (13.8) (3)

Pr

ę

dko

ś

ciomierz ATA31. (13.8) (3)

Wysoko

ś

ciomierz ATA31. (13.8) (3)

Wariometr ATA31. (13.8) (3)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

90

Wska

ź

niki k

ą

tów aerodynamicznych ATA31. (13.8) (3)

Centrala aerometryczna ATA31. (13.8) (3)
Sztuczny horyzont ATA31. (13.8) (3)
Zakr

ę

tomierz i wył

ą

cznik korekcji ATA31. (13.8) (3)

Przyrz

ą

dy do kontroli parametrów zespołu nap

ę

dowego i instalacji

płatowca ATA31. (13.8) (3)
Ogólna charakterystyka urz

ą

dze

ń

nawigacyjnych ATA31. (13.8) (3)

Układy współrz

ę

dnych nawigacyjnych ATA31. (13.8) (3)

Busole lotnicze ATA31. (13.8) (3)
Systemy kursowe ATA31. (13.8) (3)
Systemy nawigacji inercjalnej ATA23/24. (13.4) (3)
Zintegrowane systemy nawigacyjne. (13.4) (3)
Ogólna

charakterystyka

systemów

radionawigacji

i

l

ą

dowania

ATA23/24. (13.4) (3)
System radionawigacyjny NDB-ARK ATA23/24. (13.4) (3)
System radionawigacyjny VOR ATA23/24. (13.4) (3)
Radiodalmierz DME ATA23/24. (13.4) (3)
Markery ATA23/24. (13.4) (3)
Nawigacja obszarowa RNAV ATA23/24. (13.4) (3)
Satelitarne systemy radionawigacyjne ATA23/24. (13.4) (3)
Dopplerowskie

urz

ą

dzenia

i

systemy

radionawigacyjne

ATA23/24. (13.4) (3)
Radionamierniki VDF ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy l

ą

dowania ILS i MLS ATA23/24. (13.4) (3)

Ogólna

charakterystyka

urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci

radiowej

ATA23/24. (13.4) (2)
Radiostacje pokładowe KF ATA23/24. (13.4) (3)
Radiostacje pokładowe VHF/UHF ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy ł

ą

czno

ś

ci wewn

ę

trznej ATA23/24. (13.4) (3)

System SELCAL (Selective Calling). (13.4) (3)
Charakterystyka urz

ą

dze

ń

radiolokacyjnych ATA23/24. (13.4) (3)

Radiowysoko

ś

ciomierz ATA23/24. (13.4) (3)

Radar pogodowy ATA23/24. (13.4) (3)
Transponder ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy kontroli ruchu lotniczego ATA23/24. (13.4) (3)
Klasyfikacja i struktura systemów sterowania lotem ATA22. (13.3) (3)
Systemy automatycznego sterowania lotem ATA22. (13.3) (3)
Wymagania oraz niezawodno

ść

systemów automatycznego sterowania

ATA22. (13.3) (3)
Przeznaczenie i ogólna charakterystyka cyfrowych systemów awioniki.
(5.4) (2)
Szyny danych ARINC-429 i MIL-STD-1553B. (5.4) (3)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

91

Ogólna charakterystyka elektronicznych systemów pokładowych.
(5.1) (3)
Systemy zobrazowania informacji. (5.11) (3)
Systemy zapisu danych ATA31. (13.8) (3)
Pokładowe systemy obsługowe ATA45. (13.10) (2)
ACARS (ARINC Communication and Addressing and Reporting System)
– układ przekazywania danych i komunikowania si

ę

z wykorzystaniem

szyn ARINC. (5.15) (3)
ECAM (Electronic Centralised Aircraft Monitoring) – pokładowy system
diagnostyczny. (5.15) (3)
EFIS (Electronic Flight Instrument System) - elektroniczny system
przyrz

ą

dów pokładowych. (5.15) (3)

EICAS (Engine Indication and Crew Alerting System) - pokładowy
system ostrzegawczy. (5.15) (3)
FBW (Fly byWire) - elektryczny system sterowania samolotem. (5.15) (3)
FMS (Flight Management System) - system zarz

ą

dzania lotem. (5.15) (3)

TCAS (Traffic Alert Collision Avoidance System)- system alarmowania
celem unikni

ę

ciu kolizji. (5.15) (3)

GPWS (Ground Proximity Warning System) - system ostrzegania
o zbli

ż

aniu si

ę

do ziemi. (5.15) (3)

Wyposa

ż

enie dodatkowe ATA25. (13.6) (3)

3.

Ć

wiczenia

Analizowanie budowy odbiorników ci

ś

nienia powietrza.

Badanie działania nadajników k

ą

tów opływu statku powietrznego.

Analizowanie zasady wykonywania pomiarów k

ą

tów opływu statku

powietrznego z nadajników.

Dobieranie przyrz

ą

dów do pomiarów aerometrycznych.

Sprawdzanie działania centrali aerometrycznej.

Przygotowanie

przyrz

ą

dów

ż

yroskopowych

do

wykonywania

pomiarów.

Analizowanie danych technicznych busoli lotniczych.

Okre

ś

lanie zastosowania autonomicznych przyrz

ą

dów i systemów

kursowych w statkach powietrznych.

Dobieranie przyrz

ą

dów do kontroli pracy zespołu nap

ę

dowego

i instalacji płatowca.

Analizowanie parametrów przyrz

ą

dów i odbiorników systemów

radionawigacyjnych.

Deszyfrowanie informacji zapisanych przez rejestrator parametrów

lotu.

Analizowanie informacji zapisanych przez rejestrator parametrów lotu.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

92

Badanie działania urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci stosowanych w statkach

powietrznych.

Okre

ś

lanie pozycji statku powietrznego przy pomocy urz

ą

dze

ń

radiolokacyjnych - symulacja.

Sprawdzanie działania systemów automatycznego sterowania lotem.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Oryginalny sprz

ę

t wyposa

ż

enia awionicznego statków powietrznych.

Makiety oraz modele wyposa

ż

enia awionicznego statków powietrznych.

Prze

ź

rocza

i

schematy

wyposa

ż

enia

awionicznego

statków

powietrznych.
Przyrz

ą

dy pomiarowe do wykonywanych

ć

wicze

ń

.

Zestaw narz

ę

dzi monterskich.

Teksty przewodnie i instrukcje do wykonywania

ć

wicze

ń

.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci nauczania dotycz

ą

ce

kształtowania umiej

ę

tno

ś

ci analizowania i testowania systemów

awionicznych statku powietrznego.

Realizuj

ą

c program jednostki modułowej nale

ż

y odnosi

ć

si

ę

do wiedzy

uczniów nabytej w wyniku realizacji programu jednostek modułowych:
314[06].Z1.01 Wykorzystanie zjawisk aerodynamicznych w mechanice
lotu, 314[06].Z1.02 Stosowanie urz

ą

dze

ń

cyfrowych oraz 314[06].Z1.03

Okre

ś

lanie konstrukcji płatowców i silników.

W osi

ą

gni

ę

ciu zało

ż

onych celów kształcenia istotne znaczenie

ma dobór metod nauczania. Program jednostki modułowej proponuje si

ę

realizowa

ć

metod

ą

pokazu z obja

ś

nieniem, tekstu przewodniego,

dyskusji dydaktycznej oraz

ć

wicze

ń

praktycznych.

W procesie dydaktycznym wskazane jest prezentowanie filmów

dydaktycznych dotycz

ą

cych budowy i zasad działania urz

ą

dze

ń

awionicznych statku powietrznego, a tak

ż

e organizowanie wycieczek

dydaktycznych

do

zakładów

produkuj

ą

cych

elementy

awioniki,

jak równie

ż

zakładów obsługuj

ą

cych statki powietrzne.

Celem wycieczek powinno by

ć

zapoznanie uczniów ze specyfik

ą

procesu produkcji, stosowanymi maszynami i urz

ą

dzeniami oraz

technikami obsługi urz

ą

dze

ń

awionicznych. Nale

ż

y ukierunkowa

ć

obserwacje uczniów oraz zapozna

ć

z przepisami bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy obowi

ą

zuj

ą

cymi podczas wycieczki.

Ć

wiczenia

zamieszczone

w

programie

stanowi

ą

propozycj

ę

do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres

ć

wicze

ń

mo

ż

e by

ć

rozszerzony w zale

ż

no

ś

ci od potrzeb edukacyjnych i mo

ż

liwo

ś

ci szkoły.

Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w pracowni budowy i obsługi statków

powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu oraz w pracowni

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

93

przyrz

ą

dów pokładowych, systemów pilota

ż

owych, nawigacyjnych oraz

komunikacyjnych statków powietrznych w grupach do 15 osób
podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.

Po zako

ń

czeniu zaj

ęć

uczniowie powinni wykaza

ć

si

ę

wiedz

ą

spełniaj

ą

c

ą

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie teoretycznych egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre

ś

lonych kryteriów.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów nale

ż

y ocenia

ć

na podstawie ustnych

i pisemnych sprawdzianów, testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych, obserwacji

pracy ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

. Ocena powinna

stymulowa

ć

aktywno

ść

ucznia i zapewni

ć

mu poczucie satysfakcji

na ka

ż

dym etapie kształcenia.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne powinny by

ć

sprawdzane na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Podczas oceniania

ć

wicze

ń

nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

szczególnie:

organizacj

ę

stanowiska pracy,

dobór przyrz

ą

dów pomiarowych,

jako

ść

i staranno

ść

wykonywania pomiarów,

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

oraz instrukcjami obsługi

urz

ą

dze

ń

,

umiej

ę

tno

ść

logicznego wyja

ś

nienia zasad działania systemów

awioniki,

testowanie systemów nawigacyjnych, systemu automatycznego

sterowania lotem, urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci i systemów ostrzegawczych,

analizowanie informacji zapisywanych przez rejestratory parametrów

lotu,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.14, nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 90 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 113 minut.

W ocenie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia, po zako

ń

czeniu realizacji

programu jednostki modułowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki wszystkich

zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

94

Moduł 314[06].Z3
Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

organizowa

ć

prace eksploatacyjne awioniki statków powietrznych

z zastosowaniem podstawowych technik planistycznych,

organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

dobiera

ć

i stosowa

ć

ś

rodki bezpiecze

ń

stwa podczas wykonywania

prac na statku powietrznym i w warsztatach,

stosowa

ć

materiały konstrukcyjne, technologiczne i eksploatacyjne,

posługiwa

ć

si

ę

aparatur

ą

kontrolno – pomiarow

ą

do oceny stanu

technicznego awioniki,

wykonywa

ć

proste operacje monta

ż

owe, obsługowe i naprawcze

awioniki statku powietrznego na podstawie dokumentacji technicznej
opracowanej w j

ę

zyku polskim i angielskim,

charakteryzowa

ć

metody i bł

ę

dy pomiaru podstawowych wielko

ś

ci

elektrycznych i nieelektrycznych,

diagnozowa

ć

stan elementów, układów i urz

ą

dze

ń

wchodz

ą

cych

w skład awioniki statku powietrznego,

przeprowadza

ć

monta

ż

i demonta

ż

oraz napraw

ę

i konserwacj

ę

lub wymian

ę

zu

ż

ytych

elementów

wyposa

ż

enia

elektrycznego

i awionicznego statków powietrznych,

stosowa

ć

metody ochrony przed korozj

ą

, nakłada

ć

powłoki ochronne,

u

ż

ytkowa

ć

, konserwowa

ć

i przechowywa

ć

urz

ą

dzenia pomocnicze

słu

żą

ce do obsługi statków powietrznych,

sporz

ą

dza

ć

dokumentacj

ę

wykonawcz

ą

procesów obsługowych,

ocenia

ć

jako

ść

wykonanych operacji monta

ż

owych, obsługowych

i naprawczych zgodnie z procedurami systemu zarz

ą

dzania jako

ś

ci

ą

,

posługiwa

ć

si

ę

normami technicznymi, instrukcjami i katalogami,

przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska

obowi

ą

zuj

ą

cych

podczas

eksploatacji

urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

95

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

314[06].Z3.01

Stosowanie przyrz

ą

dów pomiarowych do badania

urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

240

314[06].Z3.02

Diagnozowanie i naprawa urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

159

Razem

399



3. Schemat układu jednostek modułowych














4. Literatura

Okoniewski S.: Technologia dla elektroników. WSiP, Warszawa 1980
Rutkowski A.: Cz

ęś

ci maszyn. WSiP, Warszawa 1986

Wilczy

ń

ski K. (red.): Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000
Zawistowski J. (red.):

Ć

wiczenia laboratoryjne z metrologii. Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych

314[06].Z3

Eksploatacja urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

314[06].Z3.02

Diagnozowanie i naprawa urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

314[06].Z3.01

Stosowanie przyrz

ą

dów

pomiarowych do badania urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

96

Jednostka modułowa 314[06].Z3.01
Stosowanie przyrz

ą

dów pomiarowych do badania

urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

rozró

ż

ni

ć

przyrz

ą

dy pomiarowe, ich symbole i oznaczenia,

wyja

ś

ni

ć

budow

ę

i zasad

ę

działania mierników elektrycznych,

scharakteryzowa

ć

metody i bł

ę

dy pomiaru podstawowych wielko

ś

ci

elektrycznych i nieelektrycznych,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

zastosowa

ć

aparatur

ę

kontrolno-pomiarow

ą

do

oceny

stanu

technicznego awioniki statku powietrznego,

wykona

ć

pomiary

podstawowych

parametrów

elektrycznych

w badanym układzie,

wykona

ć

pomiary parametrów wybranych elementów i układów

elektronicznych,

zbada

ć

przebiegi pr

ą

du i napi

ę

cia w obwodach pr

ą

du stałego

i przemiennego,

zmierzy

ć

parametry wyj

ś

ciowe maszyny elektrycznej,

dokona

ć

regulacji napi

ę

cia, pr

ą

du i pr

ę

dko

ś

ci obrotowej maszyny

elektrycznej,

zmierzy

ć

rezystancj

ę

izolacji

instalacji

elektrycznej,

maszyn

i urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

zlokalizowa

ć

uszkodzenia aparatów, maszyn i urz

ą

dze

ń

elektrycznych

na podstawie uzyskanych wyników pomiarów,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska

podczas stosowania przyrz

ą

dów pomiarowych do badania urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych.

2. Materiał nauczania

Technika u

ż

ycia oraz funkcje mierników i przyrz

ą

dów pomiarowych.

(7.3) (3)
Pomiary w obwodach pr

ą

du stałego. (7.3, 7.4) (3)

Pomiary w obwodach pr

ą

du przemiennego. (7.7) (3)

Badanie i pomiary charakterystyk maszyn elektrycznych. (7.7)
Pomiary

układu

nawrotnego

ze

sterowaniem

stycznikowo-

-przeka

ź

nikowym. (7.7) (3)

Badanie układów automatycznego sterowania, blokady i sygnalizacji.
(7.7) (3)
Badanie selsynów i układu nad

ąż

nego. (7.7) (3)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

97

Badanie elementów i układów elektronicznych. (7.7) (3)
Monta

ż

mechaniczny urz

ą

dze

ń

elektrycznych. (7.18) (3)

Obsługa techniczna akumulatorów ATA24. (13.5) (3)
Badanie i obsługa przyrz

ą

dów areometrycznych. (7.18) (3)

Badanie przyrz

ą

dów

ż

yroskopowych. (7.18) (3)

Naprawa modułów elektronicznych. (7.2) (3)
Obsługa przyrz

ą

dów magnetycznych. (7.3) (3)

Kontrola urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci oraz anten. (7.3) (3)

Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy obowi

ą

zuj

ą

ce podczas

wykonywania bada

ń

urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych.


3.

Ć

wiczenia

Badanie działania obwodów pr

ą

du stałego.

Badanie działania obwodów pr

ą

du przemiennego.

Badanie i pomiary charakterystyk maszyn elektrycznych.

Sprawdzanie działania układów automatycznego sterowania, blokady

i sygnalizacji.

Badanie selsynów i układów nad

ąż

nych.

Sprawdzanie działania wybranych układów elektronicznych.

Wykonywanie monta

ż

u i demonta

ż

u urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Wykonywanie obsługi technicznej akumulatorów.

Obsługa przyrz

ą

dów aerometrycznych.

Analizowanie działania przyrz

ą

dów

ż

yroskopowych.

Wykonywanie

czynno

ś

ci

zwi

ą

zanych

z

obsług

ą

przyrz

ą

dów

magnetycznych.

Kontrolowanie stanu technicznego urz

ą

dze

ń

ł

ą

czno

ś

ci oraz anten.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Mierniki elektryczne.
Układy elektryczne do bada

ń

.

Układy elektroniczne do bada

ń

.

Urz

ą

dzenia awioniki i automatyki.

Schematy urz

ą

dze

ń

awioniki i automatyki.

Dokumentacja techniczna badanych urz

ą

dze

ń

.

Stanowisko komputerowe do symulacji działania układów i instalacji
statków

powietrznych

oraz

symulacji

wykonywania

czynno

ś

ci

obsługowych.
Normy.
Katalogi.
Instrukcje

u

ż

ytkowania

przyrz

ą

dów

pomiarowych

stosowanych

do badania urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych.

Teksty przewodnie.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

98

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci nauczania dotycz

ą

ce

stosowania

przyrz

ą

dów

pomiarowych

do

badania

urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych. Podczas jego realizacji nale

ż

y przede

wszystkim zwróci

ć

uwag

ę

na rodzaje przyrz

ą

dów pomiarowych, ich

funkcje i zastosowanie oraz zasady wykonywania pomiarów. Nale

ż

y

równie

ż

utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy i prawidłowego u

ż

ytkowania

przyrz

ą

dów, narz

ę

dzi, maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Program jednostki modułowej powinien by

ć

realizowany metod

ą

ć

wicze

ń

praktycznych, dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu

oraz pokazu z obja

ś

nieniem.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na organizacj

ę

stanowiska pomiarowego, zasady obsługi przyrz

ą

dów

pomiarowych, dokładno

ść

wykonywania pomiarów, zasady rejestrowania

wyników pomiarów oraz przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy.

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y równie

ż

zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie cech niezb

ę

dnych w zawodzie, takich jak: uczciwo

ść

,

rzetelno

ść

, dokładno

ść

wykonywania pomiarów, odpowiedzialno

ść

za wyniki pomiarów i oblicze

ń

, konieczno

ść

stosowania przepisów oraz

obowi

ą

zuj

ą

cych norm.

Podczas opracowywania wyników pomiarów nale

ż

y umo

ż

liwi

ć

uczniom korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji, takich jak: instrukcje

do

ć

wicze

ń

, poradniki, normy, oraz ze specjalistycznych programów

komputerowych, ze szczególnym uwzgl

ę

dnieniem oprogramowania

dedykowanego

realizacji

procedur

obsługowych

wyposa

ż

enia

elektronicznego statku powietrznego.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni budowy i obsługi statków

powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu, w pracowni
przyrz

ą

dów pokładowych, systemów pilota

ż

owych, nawigacyjnych oraz

komunikacyjnych

statków

powietrznych

oraz

w

laboratorium

elektrotechniki, elektroniki analogowej i cyfrowej. Zaj

ę

cia powinny by

ć

prowadzone w grupie do 15 uczniów, z podziałem na zespoły
2-3 osobowe.

Po zako

ń

czeniu zaj

ęć

ucze

ń

powinien wykaza

ć

si

ę

wiedz

ą

spełniaj

ą

c

ą

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.



background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

99

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre

ś

lonych

kryteriów.

Opracowuj

ą

c

kryteria

oceniania

nale

ż

y

uwzgl

ę

dni

ć

poziom i zakres opanowania wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci

wynikaj

ą

cych ze szczegółowych celów kształcenia.

Ocena powinna stymulowa

ć

aktywno

ść

ucznia i zapewni

ć

mu

poczucie satysfakcji na ka

ż

dym etapie kształcenia.

Wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci niezb

ę

dne do realizacji zada

ń

mog

ą

by

ć

oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów
osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

Umiej

ę

tno

ś

ci praktyczne proponuje si

ę

sprawdza

ć

przez obserwacj

ę

czynno

ś

ci uczniów podczas wykonywanych

ć

wicze

ń

.

Podczas obserwacji czynno

ś

ci uczniów nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

organizacj

ę

stanowiska pomiarowego,

stosowanie procedur i technik sprawdzania przyrz

ą

dów pomiarowych,

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

,

zasady rejestrowania wyników pomiarów,

posługiwanie si

ę

programami komputerowymi do przetwarzania

wyników pomiarów,

przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas

badania urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.7, nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 – 90 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 113 minut.

Testy powinny by

ć

zgodne ze standardami EASA – wybór odpowiedzi

spo

ś

ród 3 mo

ż

liwo

ś

ci. Liczba zada

ń

w te

ś

cie powinna wynika

ć

z liczby

godzin zaj

ęć

przeznaczonych na realizacj

ę

zagadnie

ń

– po 1 zadaniu na

ka

ż

d

ą

godzin

ę

.

W ocenie ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki sprawdzianów, testu dydaktycznego oraz poziom wykonania

ć

wicze

ń

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

100

Jednostka modułowa 314[06].Z3.02
Diagnozowanie i naprawa urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wyja

ś

ni

ć

zasady obsługi statku powietrznego i jego konserwacji

podczas postoju,

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

wyja

ś

ni

ć

zasady

monitorowania

stanu

technicznego

statku

powietrznego,

dobra

ć

narz

ę

dzia i urz

ą

dzenia oraz materiały technologiczne

i eksploatacyjne stosowane do naprawy awioniki,

zaplanowa

ć

obsług

ę

techniczn

ą

awioniki,

zastosowa

ć

techniki wykrywania i usuwania usterek awioniki,

przeprowadzi

ć

demonta

ż

, zweryfikowa

ć

stan techniczny, naprawi

ć

lub

wymieni

ć

zu

ż

yte elementy wyposa

ż

enia elektrycznego i awionicznego

statków powietrznych,

zdiagnozowa

ć

działanie przyrz

ą

dów zasilanych pneumatycznie:

wysoko

ś

ciomierza, pr

ę

dko

ś

ciomierza, wariometru, machometru,

ci

ś

nieniomierza,

przeprowadzi

ć

monta

ż

i konserwacj

ę

wyposa

ż

enia elektrycznego

i awionicznego statków powietrznych,

zastosowa

ć

metody ochrony przed korozj

ą

,

nało

ż

y

ć

powłoki ochronne,

wykona

ć

typowe prace w rozdzielni prac oraz w wypo

ż

yczalni

narz

ę

dzi,

posłu

ż

y

ć

si

ę

normami technicznymi, instrukcjami i katalogami,

dokona

ć

pomiaru, sprawdzenia i oceny jako

ś

ci wykonanych prac

według wymogów jako

ś

ciowych,

oceni

ć

jako

ść

wykonanych operacji monta

ż

owych, obsługowych

i naprawczych zgodnie z procedurami systemu zarz

ą

dzania jako

ś

ci

ą

,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska

obowi

ą

zuj

ą

ce

podczas

naprawy

urz

ą

dze

ń

awionicznych

i elektrycznych.

2. Materiał nauczania

Obsługa techniczna instalacji elektrycznej. (7.7) (3)
Techniki monta

ż

u i demonta

ż

u urz

ą

dze

ń

. (7.18d) (3)

Obsługa techniczna systemów i urz

ą

dze

ń

awioniki. (7.4) (3)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

101

Kontrola i diagnozowanie przyrz

ą

dów kontroli pracy silnika i instalacji

płatowca. (7.4) (3)
Nakładanie powłok ochronnych i dekoracyjnych. (7.18) (3)
Techniki i procedury obsługowe statku powietrznego. (7.20) (3)
Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej

i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

3.

Ć

wiczenia

Planowanie obsługi technicznej awioniki.

Diagnozowanie działania lotniczych przyrz

ą

dów pokładowych.

Wykonywanie wybranych czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

techniczn

ą

instalacji elektrycznej.

Monta

ż

i demonta

ż

okre

ś

lonych urz

ą

dze

ń

awioniki.

Monta

ż

i demonta

ż

okre

ś

lonych urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Wykonywanie powłok ochronnych i dekoracyjnych.

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

techniczn

ą

statku

powietrznego.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Zestawy narz

ę

dzi monterskich.

Wyposa

ż

enie elektroniczne i elektryczne.

Zestawy do nakładania powłok ochronnych.
Przyrz

ą

dy pomiarowe do pomiarów wielko

ś

ci elektrycznych.

Normy.
Poradniki.
Katalogi.
Dokumentacja techniczna.
Instrukcje dotycz

ą

ce obsługi lotniczych przyrz

ą

dów pokładowych.

Teksty przewodnie.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest

kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci

wykonywania

czynno

ś

ci

zwi

ą

zanych

z obsług

ą

i napraw

ą

urz

ą

dze

ń

awionicznych i elektrycznych statku

powietrznego.

W procesie dydaktycznym zaleca si

ę

stosowanie nast

ę

puj

ą

cych

metod nauczania: pokazu z instrukta

ż

em, przypadków, tekstu

przewodniego oraz

ć

wicze

ń

praktycznych.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y ł

ą

czy

ć

teori

ę

z praktyk

ą

poprzez

odpowiedni dobór

ć

wicze

ń

i metod nauczania oraz wykorzystywanie

wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów dotycz

ą

cych charakteryzowania

wyposa

ż

enia awionicznego i elektrycznego statku powietrznego.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

102

Nauczyciel powinien u

ś

wiadomi

ć

uczniom jak wa

ż

ne jest prawidłowe

i dokładne wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z diagnozowaniem

i napraw

ą

urz

ą

dze

ń

stanowi

ą

cych wyposa

ż

enie awioniczne i elektryczne

statku powietrznego.

W procesie nauczania-uczenia si

ę

nauczyciel powinien:

stwarza

ć

sytuacje dydaktyczne, które pozwol

ą

na gromadzenie

i przetwarzanie informacji,

kształtowa

ć

postawy zawodowe,

kształtowa

ć

umiej

ę

tno

ść

komunikowania si

ę

oraz pracy zespołowej.

Zamieszczone w programie

ć

wiczenia stanowi

ą

propozycj

ę

, któr

ą

nauczyciel mo

ż

e wykorzysta

ć

w czasie zaj

ęć

lub opracowa

ć

inne

ć

wiczenia wspomagaj

ą

ce realizacj

ę

programu jednostki modułowej.

Przed przyst

ą

pieniem do wykonania zada

ń

praktycznych nauczyciel

powinien zapozna

ć

uczniów z rodzajem i zakresem wykonywanych prac

oraz udzieli

ć

instrukta

ż

u dotycz

ą

cego przestrzegania przepisów

bezpiecze

ń

stwa

i

higieny

pracy,

ochrony

przeciwpo

ż

arowej

i przeciwpora

ż

eniowej. Nale

ż

y uczniom zapewni

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania

z norm, poradników, katalogów, dokumentacji technicznej oraz instrukcji
obsługi lotniczych przyrz

ą

dów pokładowych.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

pracowni przyrz

ą

dów pokładowych,

systemów pilota

ż

owych, nawigacyjnych oraz komunikacyjnych statków

powietrznych w grupie do 15 uczniów, w zespołach 2 – 3 osobowych.

Po zako

ń

czeniu zaj

ęć

ucze

ń

powinien wykaza

ć

si

ę

wiedz

ą

spełniaj

ą

c

ą

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych uczniów powinno

odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej

na podstawie ustalonych kryteriów.

Wiedza i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów mog

ą

by

ć

sprawdzane za pomoc

ą

:

sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych oraz
obserwacji pracy uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

. Zaleca si

ę

stosowanie zada

ń

wymagaj

ą

cych twórczego my

ś

lenia i stosowania

posiadanej wiedzy w sytuacjach typowych i problemowych.

Podczas oceniania osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi, zastosowanie zdobytej wiedzy

w praktyce, interpretowanie wyników pomiarów, diagnozowanie stanu
urz

ą

dze

ń

, planowanie napraw.

Podstawowym narz

ę

dziem oceny ucznia powinny by

ć

pisemne,

cz

ą

stkowe egzaminy testowe z ka

ż

dego tematu lub grupy tematów.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

103

Testy powinny by

ć

zgodne ze standardami EASA – test wielokrotnego

wyboru (spo

ś

ród 3 mo

ż

liwych odpowiedzi). Liczba zada

ń

w te

ś

cie

powinna wynika

ć

z liczby godzin zaj

ęć

przeznaczonych na realizacj

ę

zagadnie

ń

– po 1 zadaniu na ka

ż

d

ą

godzin

ę

zaj

ęć

dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na podstawie

obserwacji czynno

ś

ci ucznia w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie

z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.7, nale

ż

y zastosowa

ć

test pisemny:

Kategoria B2 –90 zada

ń

testowych i 0 zada

ń

opisowych.

Czas przeznaczony na ich rozwi

ą

zanie: 113 minut.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia po zrealizowaniu

programu jednostki modułowej nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki wszystkich

zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

104

Moduł 314[06].Z4
Praktyka zawodowa

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

wykonywa

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obsług

ą

techniczn

ą

statków

powietrznych, ich zespołów, podzespołów i cz

ęś

ci,

obsługiwa

ć

podstawowe

urz

ą

dzenia

stanowi

ą

ce

wyposa

ż

enie

technologiczne organizacji obsługowej,

dobiera

ć

i stosowa

ć

narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy pomiarowe do wykonania

okre

ś

lonych operacji obsługowych,

u

ż

ytkowa

ć

, konserwowa

ć

i przechowywa

ć

urz

ą

dzenia pomocnicze

słu

żą

ce do obsługi statków powietrznych,

wykonywa

ć

podstawowe pomiary wielko

ś

ci elektrycznych,

dostosowywa

ć

si

ę

do wymogów organizacji i dyscypliny pracy

w zespole,

organizowa

ć

własne stanowisko pracy zgodnie z zasadami

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej, ochrony

ś

rodowiska i wymaganiami ergonomii,

ocenia

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.



2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol

jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin

na realizacj

ę

314[06].Z4.01

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych

z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

125

314[06].Z4.02

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych

z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

awionicznych

90

Razem

215








background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

105

3. Schemat układu jednostek modułowych









314[06].Z4

Praktyka zawodowa

314[06].Z4.02

Wykonywanie czynno

ś

ci

zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

awionicznych

314[06].Z4.01

Wykonywanie czynno

ś

ci

zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

106

Jednostka modułowa 314[06].Z4.01
Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

zaplanowa

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

dobra

ć

i zastosowa

ć

narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy pomiarowe do wykonania

okre

ś

lonych operacji obsługowych,

posłu

ż

y

ć

si

ę

urz

ą

dzeniami pomocniczymi słu

żą

cymi do obsługi

statków powietrznych,

wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z konserwacj

ą

i przechowywaniem

narz

ę

dzi,

przeprowadzi

ć

badania elementów konstrukcji lotniczych metodami

nieniszcz

ą

cymi,

wykona

ć

czynno

ś

ci

z

zakresu obsługi

technicznej

statków

powietrznych, ich zespołów, podzespołów i cz

ęś

ci,

wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z napraw

ą

elementów kompozytowych,

wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obsług

ą

maszyn elektrycznych,

akumulatorów lotniczych i lotniczych zespołów nap

ę

dowych,

planowa

ć

i organizowa

ć

prac

ę

własn

ą

oraz współpracowa

ć

z innymi

uczestnikami procesu pracy,

dostosowa

ć

si

ę

do wymogów organizacji i dyscypliny pracy

w zespole,

posłu

ż

y

ć

si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

i technologiczn

ą

,

obsłu

ż

y

ć

podstawowe

urz

ą

dzenia

stanowi

ą

ce

wyposa

ż

enie

technologiczne organizacji obsługowej,

sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

zwi

ą

zan

ą

z wykonywaniem czynno

ś

ci

obsługowych,

oceni

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

2. Materiał nauczania

Gospodarowanie narz

ę

dziami. (7.2) (3)

Wykonywanie bada

ń

nieniszcz

ą

cych. Metoda pr

ą

dów wirowych,

boroskopia, metoda penetracyjna, metoda ultrad

ź

wi

ę

kowa. (7.18.c) (1)

Wykonywanie czynno

ś

ci z zakresu obróbki r

ę

cznej i mechanicznej.

(7.1, 7.15, 7.18.a) (2)
Wykonywanie

czynno

ś

ci

zwi

ą

zanych

z

napraw

ą

elementów

kompozytowych. (7.18.c) (2)

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

107

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

maszyn elektrycznych.

(7.18.d,e) (3)
Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

akumulatorów lotniczych.

(13.5) (3)
Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

lotniczych zespołów

nap

ę

dowych. (14.1, 14.2) (2)


3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu przygotowanie

uczniów do samodzielnego planowania i wykonywania zada

ń

zawodowych w zakresie obsługi urz

ą

dze

ń

elektrycznych stanowi

ą

cych

wyposa

ż

enie statków powietrznych.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w organizacjach specjalizuj

ą

cych si

ę

m.in. w obsłudze hangarowej lub liniowej statków powietrznych,
w których istnieje mo

ż

liwo

ść

realizacji programu jednostki modułowej.

Przed rozpocz

ę

ciem zaj

ęć

nale

ż

y zapozna

ć

uczniów ze struktur

ą

organizacyjn

ą

przedsi

ę

biorstwa i wyposa

ż

eniem technicznym. Nale

ż

y

równie

ż

udzieli

ć

instrukta

ż

u wst

ę

pnego dotycz

ą

cego przepisów

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz wyja

ś

ni

ć

uczniom zasady pracy

podczas wykonywania zada

ń

.

Wskazane jest, aby uczniowie pod nadzorem opiekuna praktyki

planowali kolejno

ść

podejmowanych działa

ń

, szczegółowo uzasadniali

swój wybór i po zaakceptowaniu przez opiekuna samodzielnie
wykonywali okre

ś

lone zadania zawodowe.

W czasie wykonywania zada

ń

zawodowych nale

ż

y obserwowa

ć

czynno

ś

ci uczniów, udziela

ć

im wskazówek i rad, analizowa

ć

i korygowa

ć

popełnione bł

ę

dy.

Uczniowie powinni prowadzi

ć

dzienniczki praktyk, dokonywa

ć

w nich

zapisów dotycz

ą

cych rodzaju i organizacji stanowiska pracy, zakresu

wykonywanych czynno

ś

ci, liczby godzin pracy oraz wniosków

i spostrze

ż

e

ń

. Zapisy w dzienniczkach powinien codziennie potwierdza

ć

opiekun praktyk.

Po zako

ń

czeniu zaj

ęć

ucze

ń

powinien wykaza

ć

si

ę

wiedz

ą

spełniaj

ą

c

ą

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

108

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie okre

ś

lonych kryteriów. Umiej

ę

tno

ś

ci

uczniów nale

ż

y sprawdza

ć

poprzez obserwacj

ę

czynno

ś

ci podczas

wykonywania okre

ś

lonych zada

ń

zawodowych.

Praktyka zawodowa powinna przygotowa

ć

uczniów do pracy

w zespole,

kształtowa

ć

poczucie

odpowiedzialno

ś

ci

za

jako

ść

i organizacj

ę

wykonywanej pracy.

Kryteria oceniania powinny dotyczy

ć

:

organizacji stanowiska pracy,

posługiwania si

ę

dokumentacj

ą

,

wykonywania

czynno

ś

ci

zwi

ą

zanych

z

obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

stosowania procedur systemu zarz

ą

dzania jako

ś

ci

ą

,

odpowiedzialno

ś

ci za powierzone mienie,

umiej

ę

tno

ś

ci szybkiego podejmowania decyzji.

Po zako

ń

czeniu realizacji programu jednostki modułowej opiekun

praktyki dokonuje oceny ko

ń

cowej osi

ą

gni

ęć

uczniów, w porozumieniu

z opiekunem wyznaczonym przez przedsi

ę

biorstwo oraz na podstawie

opinii pracowników dotycz

ą

cej zaanga

ż

owania uczniów w wykonywanie

powierzonych zada

ń

.

Podstawowymi narz

ę

dziami pomiaru dydaktycznego powinny by

ć

:

1. Pisemne egzaminy testowe po zako

ń

czeniu ka

ż

dego z tematów

praktyki zawodowej. Egzaminy testowe powinny by

ć

zgodne ze

standardami EASA – test wyboru (zadania z mo

ż

liwo

ś

ci

ą

wyboru

odpowiedzi spo

ś

ród 3 propozycji). Liczba zada

ń

testowych w ka

ż

dym

z egzaminów cz

ą

stkowych nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

20 i wi

ę

ksza

ni

ż

30.

2. Praktyczne zadania sprawdzaj

ą

ce. Zadania wyznacza instruktor

nadzoruj

ą

cy praktyk

ę

indywidualnie dla ka

ż

dego ucznia. Czas

wykonania zadania nie powinien przekracza

ć

2 godzin. Liczba zada

ń

zale

ż

y od zakresu i tematyki praktycznych tre

ś

ci kształcenia i mo

ż

e

wynosi

ć

od 1 do 5 zada

ń

. Opis zada

ń

i oceny z ich wykonania

s

ą

wpisywane do dzienniczka praktyki zawodowej ka

ż

dego ucznia.

Pozytywne oceny z wykonania zada

ń

s

ą

warunkiem dopuszczenia

do egzaminów testowych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

109

Jednostka modułowa 314[06].Z4.02
Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

awionicznych


1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

zaplanowa

ć

czynno

ś

ci z zakresu obsługi urz

ą

dze

ń

awionicznych,

wykona

ć

czynno

ś

ci z zakresu obsługi technicznej urz

ą

dze

ń

awionicznych,

obsłu

ż

y

ć

podstawowe

urz

ą

dzenia

stanowi

ą

ce

wyposa

ż

enie

technologiczne organizacji obsługowej, w której ucze

ń

odbywa

praktyk

ę

,

dobra

ć

i zastosowa

ć

narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy pomiarowe do wykonania

okre

ś

lonych operacji z zakresu obsługi urz

ą

dze

ń

elektrycznych

i elektronicznych, urz

ą

dze

ń

radiowych oraz przyrz

ą

dów pokładowych,

sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

zwi

ą

zan

ą

z

realizacj

ą

czynno

ś

ci

obsługowych,

zastosowa

ć

procedury zarz

ą

dzania jako

ś

ci

ą

w zakresie wykonywania

czynno

ś

ci obsługowych urz

ą

dze

ń

elektrycznych i elektronicznych,

urz

ą

dze

ń

radiowych oraz przyrz

ą

dów pokładowych,

dostosowa

ć

si

ę

do wymogów organizacji i dyscypliny pracy

w zespole,

oceni

ć

jako

ść

wykonanej pracy,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

2. Materiał nauczania

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

i elektronicznych. (7.7, 13.5)
Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

radiowych.

(7.7, 7.15, 13.4)
Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

pokładowych.

(13.8)

3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Celem realizacji programu jednostki modułowej jest umo

ż

liwienie

uczniom zastosowania i pogł

ę

bienia zdobytej wiedzy i umiej

ę

tno

ś

ci

zawodowych w rzeczywistych warunkach pracy.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w organizacji specjalizuj

ą

cej si

ę

w obsłudze urz

ą

dze

ń

awionicznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

110

Przed przyst

ą

pieniem do wykonywania zada

ń

nale

ż

y udzieli

ć

uczniom

instrukta

ż

u

wst

ę

pnego

z

zakresu

obowi

ą

zuj

ą

cych

przepisów

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy oraz zapozna

ć

ich z wyposa

ż

eniem

technicznym niezb

ę

dnym do wykonywania czynno

ś

ci obsługowych

statków powietrznych. Nale

ż

y równie

ż

wyja

ś

ni

ć

uczniom zasady

organizacji pracy podczas odbywania praktyki zawodowej.

Zaleca si

ę

, aby uczniowie pod nadzorem opiekuna praktyki planowali

kolejno

ść

podejmowanych działa

ń

, szczegółowo uzasadniali swój wybór

i po zaakceptowaniu przez opiekuna samodzielnie wykonywali okre

ś

lone

zadania zawodowe. Podczas realizacji programu jednostki modułowej
szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na kształtowanie takich postaw, jak:

uczciwo

ść

,

sumienno

ść

i zaanga

ż

owanie w pracy zawodowej,

samodzielno

ść

w planowaniu i wykonywaniu zada

ń

,

dbało

ść

o presti

ż

zawodu,

poczucie odpowiedzialno

ś

ci za wykonywan

ą

prac

ę

.

W czasie wykonywania zada

ń

zawodowych nale

ż

y obserwowa

ć

czynno

ś

ci uczniów, udziela

ć

im wskazówek i rad, analizowa

ć

i korygowa

ć

popełnione bł

ę

dy.

Uczniowie w czasie zaj

ęć

powinni prowadzi

ć

dzienniczki praktyk

i dokonywa

ć

w nich zapisów dotycz

ą

cych: rodzaju i organizacji

stanowiska pracy, zakresu wykonywanych czynno

ś

ci, liczby godzin

pracy, wniosków i spostrze

ż

e

ń

. Zapis czynno

ś

ci wykonywanych przez

uczniów po zako

ń

czeniu ka

ż

dego dnia praktyki powinien by

ć

potwierdzony przez opiekuna praktyki.

Po zako

ń

czeniu zaj

ęć

ucze

ń

powinien wykaza

ć

si

ę

wiedz

ą

spełniaj

ą

c

ą

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2 i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie okre

ś

lonych kryteriów. Umiej

ę

tno

ś

ci

uczniów nale

ż

y sprawdza

ć

poprzez obserwacj

ę

czynno

ś

ci podczas

wykonywania okre

ś

lonych zada

ń

zawodowych. Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na:

wła

ś

ciw

ą

organizacj

ę

stanowiska pracy,

posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

,

dobór sprz

ę

tu do wykonywanych zada

ń

,

wykonywanie powierzonych zada

ń

,

punktualno

ść

, zdyscyplinowanie, pracowito

ść

, dokładno

ść

, rzetelno

ść

,

odpowiedzialno

ść

za powierzone mienie,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

111

zainteresowanie wykonywan

ą

prac

ą

,

kultur

ę

osobist

ą

i zawodow

ą

,

umiej

ę

tno

ść

szybkiego podejmowania decyzji,

komunikatywno

ść

,

otwarto

ść

na innowacje organizacyjne i techniczno-technologiczne.

Na zako

ń

czenie realizacji programu jednostki modułowej opiekun

praktyk powinien wystawi

ć

ocen

ę

ko

ń

cow

ą

uwzgl

ę

dniaj

ą

c

ą

wyniki

obserwacji czynno

ś

ci podczas wykonywania zada

ń

zawodowych oraz

wpisa

ć

opini

ę

o pracy i post

ę

pach uczniów.

Podstawowymi narz

ę

dziami pomiaru dydaktycznego powinny by

ć

:

1. Pisemne egzaminy testowe po zako

ń

czeniu ka

ż

dego z tematów

praktyki zawodowej. Egzaminy testowe powinny by

ć

zgodne ze

standardami EASA – test wyboru (zadania z mo

ż

liwo

ś

ci

ą

wyboru

odpowiedzi spo

ś

ród 3 propozycji). Liczba zada

ń

testowych w ka

ż

dym

z egzaminów cz

ą

stkowych nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

20 i wi

ę

ksza

ni

ż

30.

2. Praktyczne zadania sprawdzaj

ą

ce. Zadania wyznacza instruktor

nadzoruj

ą

cy praktyk

ę

indywidualnie dla ka

ż

dego ucznia. Czas

wykonania zadania nie powinien przekracza

ć

2 godzin. Liczba zada

ń

zale

ż

y od zakresu i tematyki praktycznych tre

ś

ci kształcenia i mo

ż

e

wynosi

ć

od 1 do 5 zada

ń

. Opis zada

ń

i oceny z ich wykonania

s

ą

wpisywane do dzienniczka praktyki zawodowej ka

ż

dego ucznia.

Pozytywne oceny z wykonania zada

ń

s

ą

warunkiem dopuszczenia

do egzaminów testowych.
Ocena ko

ń

cowa ucznia powinna uwzgl

ę

dnia

ć

nast

ę

puj

ą

ce kryteria:

posługiwanie si

ę

terminologi

ą

ogólnotechniczn

ą

i lotnicz

ą

, umiej

ę

tno

ść

organizacji zespołu i współpracy w zespole oraz postaw

ę

zawodow

ą

ucznia.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

112

IV. Praktyka

w

obsłudze

awioniki

statków

powietrznych –

po zako

ń

czeniu szkoły


1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

zaplanowa

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obsług

ą

liniow

ą

, hangarow

ą

i warsztatow

ą

urz

ą

dze

ń

awioniki,

zastosowa

ć

zasady konserwacji i przechowywania materiałów,

narz

ę

dzi i cz

ęś

ci zamiennych,

okre

ś

li

ć

zapotrzebowanie na materiały techniczne i cz

ęś

ci zamienne

stosowane do obsługi statków powietrznych,

wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obsług

ą

urz

ą

dze

ń

elektrycznych

i elektronicznych oraz elementów elektrycznych sieci pokładowych
i układów automatyki statku powietrznego, z wykorzystaniem
dokumentacji wykonawczej,

wykona

ć

pomiary podstawowych parametrów elektrycznych sieci

pokładowej

oraz

pokładowych

urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

z zastosowaniem dokumentacji wykonawczej,

zastosowa

ć

procedury dotycz

ą

ce wa

ż

enia statków powietrznych,

sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

zwi

ą

zan

ą

z

wa

ż

eniem

statków

powietrznych,

wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obsług

ą

warsztatow

ą

układów

i podzespołów statku powietrznego na podstawie zatwierdzonej
dokumentacji wykonawczej obsługi,

ustali

ć

przyczyny niesprawno

ś

ci instalacji elektrycznej na podstawie

bezpo

ś

rednich objawów niesprawno

ś

ci oraz wyników pomiaru

parametrów pracy urz

ą

dze

ń

i instalacji,

usun

ąć

niesprawno

ś

ci statku powietrznego i jego podzespołów

w oparciu o procedury,

wypełni

ć

dokumentacj

ę

potwierdzenia i po

ś

wiadczenia obsługi,

zastosowa

ć

procedury wykonania typowych czynno

ś

ci w obsłudze

liniowej i hangarowej statków powietrznych,

posłu

ż

y

ć

si

ę

komputerowym oprogramowaniem u

ż

ytkowym w celu

sporz

ą

dzenia zamówienia na obsług

ę

,

opracowa

ć

i wyda

ć

dokumentacj

ę

wykonawcz

ą

zamówionej obsługi

technicznej,

zastosowa

ć

zasady systemu zapewnienia jako

ś

ci w praktyce

obsługowej awioniki statków powietrznych,

zastosowa

ć

zasady zarz

ą

dzania obsług

ą

techniczn

ą

statków

powietrznych,

zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej i przeciwpora

ż

eniowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

113

2. Materiał nauczania

Planowanie obsługi urz

ą

dze

ń

awioniki statków powietrznych. (7.20) (3)

Zarz

ą

dzanie cz

ęś

ciami zamiennymi. (7.20) (3)

Zarz

ą

dzanie narz

ę

dziami i wyposa

ż

eniem. (7.3) (3)

Wykonywanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z obsług

ą

metrologiczn

ą

. (7.2) (3)

Wa

ż

enie statków powietrznych. (7.16) (2)

Obsługa warsztatowa akumulatorów lotniczych. (7.4, 7.7) (3)
Obsługa warsztatowa urz

ą

dze

ń

elektrycznych. (7.4, 7.7) (3)

Obsługa warsztatowa przyrz

ą

dów pokładowych. (7.4, 7.7) (3)

Obsługa warsztatowa wyposa

ż

enia radiowego. (7.4, 7.7) (3)

Wykonywanie powłok lakierniczych. (7.4, 7.7) (3)
Obsługa liniowa statków powietrznych. (7.17-7.19) (3)
Obsługa hangarowa statków powietrznych. (7.17-7.20) (3)
Analizowanie systemu zapewnienia jako

ś

ci obsługi. (7.20) (3)


3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Wszystkie czynno

ś

ci wymienione w programie praktyki obsługowej

statków powietrznych i ich podzespołów absolwenci mog

ą

wykonywa

ć

wył

ą

cznie pod nadzorem uprawnionego instruktora organizacji Part-145,

której zlecone zostało przeprowadzenie praktyki w obsłudze statków
powietrznych i ich podzespołów.

Program

nauczania

„Praktyka

w obsłudze

awioniki

statków

powietrznych" spełnia wymagania w zakresie wiedzy i umiej

ę

tno

ś

ci

podstawowych

personelu

po

ś

wiadczaj

ą

cego

obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2, zawarte w zał

ą

czniku 2 do przepisu Part-66, moduł 7.

Niektóre zagadnienia programu zostały rozszerzone. Odbycie praktyki
jest obowi

ą

zkowe dla absolwentów szkoły, którzy maj

ą

zamiar ubiega

ć

si

ę

o wydanie licencji Part-66 przez Urz

ą

d Lotnictwa Cywilnego.

Praktyka ta powinna by

ć

realizowana po zako

ń

czeniu szkoły.

W

wyniku

odbytych

zaj

ęć

ucze

ń

powinien

wykaza

ć

si

ę

umiej

ę

tno

ś

ciami

spełniaj

ą

cymi

co

najmniej

wymagania

Part-66

dla personelu po

ś

wiadczaj

ą

cego obsług

ę

techniczn

ą

kategorii B2

i umo

ż

liwiaj

ą

c

ą

zdanie egzaminów pa

ń

stwowych na licencj

ę

lotnicz

ą

w tej kategorii.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Podstawowymi narz

ę

dziami pomiaru dydaktycznego powinny by

ć

:

1. Pisemne egzaminy testowe po zako

ń

czeniu ka

ż

dego z działów

praktyki zawodowej. Egzaminy testowe powinny by

ć

zgodne

ze standardami EASA – test wyboru (zadania z mo

ż

liwo

ś

ci

ą

wyboru

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

114

odpowiedzi spo

ś

ród 3 propozycji). Liczba zada

ń

testowych w ka

ż

dym

z egzaminów cz

ą

stkowych nie powinna by

ć

mniejsza ni

ż

20 i wi

ę

ksza

ni

ż

30. Na odpowied

ź

na ka

ż

de zadanie testowe nale

ż

y przeznaczy

ć

2 minuty. Podczas tych egzaminów korzystanie przez uczniów
z jakichkolwiek materiałów pomocniczych jest niedozwolone.

2. Praktyczne zadania sprawdzaj

ą

ce. Zadania wyznacza instruktor

prowadz

ą

cy

praktyk

ę

indywidualnie

dla

ka

ż

dego

ucznia.

Czas wykonania zadania nie powinien przekracza

ć

2 godzin. Liczba

zada

ń

zale

ż

y od zakresu i tematyki praktycznych tre

ś

ci kształcenia

i mo

ż

e wynosi

ć

od 1 do 5 zada

ń

. Opis zada

ń

i oceny z ich wykonania

s

ą

wpisywane do dzienniczka praktyki zawodowej ka

ż

dego ucznia.

Pozytywne oceny z wykonania zada

ń

s

ą

warunkiem dopuszczenia

do egzaminów testowych.
Ocena ko

ń

cowa ucznia powinna uwzgl

ę

dnia

ć

nast

ę

puj

ą

ce kryteria:

posługiwanie si

ę

terminologi

ą

ogólnotechniczn

ą

i lotnicz

ą

, umiej

ę

tno

ść

organizacji zespołu i współpracy w zespole oraz postaw

ę

zawodow

ą

ucznia.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
00 Program nauki Technik masazy Nieznany
00 Program nauki Technik elektronik 311 07
00 Program nauki Technik żywienia 321 10
00 Program nauki Technik handlo Nieznany
00 Program nauki Technik uslug Nieznany
00 Program nauki Technik technologii żywności 321 09
00 Program nauki Technik techno Nieznany (3)
00 Program nauki technik organi Nieznany
00 Program nauki Technik urzadz Nieznany
00 Program nauki Technik techno Nieznany (4)
00 Program nauki Technik ekonom Nieznany
00 Program nauki Technik hotelarstwa 341 04
00 Program nauki Technik logist Nieznany
00 Program nauki Technik masazysta 322 12
00 Program nauki Technik geolog 311 12
00 Program nauki Technik spedytor 342 02
00 Program nauki Technik technologii drewna 311 32
00 Program nauki Technik informacji naukowej 348 03]

więcej podobnych podstron