UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNO-PRZYRODNICZY

W BYDGOSZCZY

Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska

ĆWICZENIE 4 BADANIE CECH TECHNICZNYCH

MIESZANKI BETONOWEJ

Mikołaj Okoń

Damian Sawiński

Podstawowym parametrem mieszanki betonowej jest jej konsystencja.
Konsystencja (ciekłość) mieszanki betonowej wpływa na łatwość

przemieszania się mieszanki w formie przy określonym sposobie jej
układania. Oznaczenie (sprawdzenie) można przeprowadzać czterema

metodami:



Metodą opadu stożka



Metodą Vebe



Metodą stopnia zagęszczalności



Metodą stolika rozpływowego

Aby dokonać badania cech technicznych betonu, musieliśmy najpierw

zaprojektować go metodą zaczynu.

Zaczęliśmy od wyznaczenia współczynnika A oraz c/w. Ze wzorów

wyznaczyliśmy A

1

= 18 oraz c/w = 2,06. Następnie wykonaliśmy zarób

próbny – przyjęliśmy jego ilość równą 12 dm

3

przy ilości kruszywa o wadze K

= 27 kg. W celu uzyskania mieszanki kruszywowej o żądanym punkcie
piaskowym przy dwóch rodzajach kruszyw skorzystaliśmy ze wzoru i

obliczyliśmy x = 2,37. Na podstawie tego wyliczyliśmy potrzebną ilość
kruszywa drobnego (0/2) K

1

= 8,01 kg oraz kruszywa grubego (2/16) K

2

=

18,99 kg. Następnie wykonaliśmy zaczyn cementowy w ilości 9 kg. Ze

wzorów obliczyliśmy ilość potrzebnej wody w = 3,21 kg oraz cementu c =
5,79kg.Dodaliśmy jednak do mieszanki tylko 8,121 kg zaczynu, gdyż

konsystencja była już uznana za odpowiednią.

Przeprowadziliśmy oznaczenie konsystencji metodą opadu stożka -

polega na zagęszczeniu mieszanki w formie w o kształcie ściętego stożka.
Forma jest wypełniana w trzech warstwach, odpowiadających w przybliżeniu

1/3 wysokości stożka każda. Każdą warstwę zagęszcza się poprzez

sztychowanie (25 uderzeń prętem). Po zdjęciu formy opad stożka mieszanki
betonowej stanowi miarę konsystencji. Otrzymaliśmy opad wielkości 37mm.

Następnie sprawdziliśmy konsystencję metodą Vebe polegającą na

poddaniu mieszanki betonowej wibracji na stoliku wibracyjnym i pomiarze
czasu. Początek pomiaru czasu to włączenie stołu wibracyjnego a koniec to
całkowite zetkniecie sie dolnej powierzchni krążka wskaźnikowego z

mieszanką betonową. Odmierzyliśmy czas 5,06s.

Oznaczyliśmy również gęstość objętościową przy masie cylindra 5,64

kg oraz objętości V = 5,2 dm

3

. Masa mieszanki wynosiła 12,401 kg.

Obliczyliśmy stosunek masy mieszanki do objętości otrzymując w ten sposób
gęstość objętościową równą 2,38 kg/dm

3

.

Tablica 1. Szacunkowe wartości przedziałów konsystencji mieszanki
betonowej badanych metodami S-VF-C odpowiadające określeniom
konsystencji –

źródło opracowania Praca zbiorowa pod kierunkiem prof. Lecha Czarneckiego

„Beton według normy PN-EN 206-1 – komentarz”, Wydawnictwo Polski Cement Sp. z o.o., Kraków 2004

Nazwa

konsystencji

Metoda

stożka

opadowego

S [mm]

Metoda

Vebe

V [s]

Metoda

stolika

rozpływowego

F [mm]

Metoda stopnia

zagęszczalności

C [-]

wilgotna K-1

-

ponad 28

-

-

gęstoplastyczna

K-2

poniżej 20

27 ÷ 14

poniżej 340

ponad 1,22

plastyczna K-3

20 ÷ 50

13 ÷7

350 ÷ 380

1,22 ÷ 1,14

półciekła K-4

60 ÷ 110

poniżej 6

390 ÷ 450

1,13 ÷ 1,08

ciekła K-5

120 ÷ 150

-

460 ÷ 500

1,07 ÷ 1,05

bardzo ciekła

K-6

ponad 150

-

ponad 500

poniżej 1,04

Uwagi:

- dla mieszanki betonowej o konsystencji wilgotnej (K-1) konsystencji wg PN-EN 206-1 nie klasyfikuje sie; pomiar
konsystencji należy wówczas wykonywać metodami
specjalnymi uzgodnionymi miedzy specyfikującym a producentem betonu
- w PN-88/B-06250 konsystencja bardzo ciekła (K-6) nie występuje

Według tablicy 1. naszej próbki nie można jednoznacznie określić

ponieważ według metody Vebe jest półciekła a według metody stożka
opadowego jest plastyczna. Jednakże gęstość objętościowa naszej próbki
zawiera się w przedziale 2,35 ÷ 2,4 , który określa mieszankę plastyczną,

więc możemy przyjąć że nasza próbka zalicza się do konsystencji

plastycznej K-3.