Imam Sadyk (a)

„O działaniu na rzecz dobra i zwalczaniu zła“

Ten kto nie wyzwolił się z więzów niepokoju, nie oczyścił się z mrocznych
pragnień własnego ego, nie szukał ucieczki przed Szatanem i opieki swego
Pana, ten nie jest w stanie działać w imieniu dobra i zwalczać zła.
Człowiek bez tych cech, choćby nawet starał się podtrzymywać zasadę
czynienia dobra i powstrzymywaniazła, nie będzie w stanie odnieść
sukcesu, i to co stara się naprawić w rezultacie będzie działać przeciwko
niemu i nie przyniesie nikomu korzyści.
Zaprawdę, Bóg objawił “Czy będziecie nakazywać ludziom dobroć, a
zapominać o sobie samych?” 2:44
Postępują tak tylko ludzie wiarołomni. Czy inaczej można nazwać
człowieka który wymaga od innych istot tego czego sam nie wypełnia, nie
przykładając nawet do tego najmniejszych starań?
Zostało przekazane, że gdy Thalabah al-Asadi zapytał Bożego Wysłannika
(pokój z nim) o następujący wers:
“O wy, którzy wierzycie! Sami jesteście odpowiedzialni za wasze dusze.
Nie zaszkodzi wam ten, kto zabłądził, jeśli jesteście prowadzeni drogą
prostą.” 5:105
ten odpowiedział: Działajcie w imieniu dobra i zwalczajcie zło. Bądźcie
cierpliwi w próbach które są na was nakładane. Gdy nadejdą czasy kiedy
nastaną rządy okrucieństwa i to żądze będą kierować ludźmi, a każda
opinia podszyta będzie zarozumiałością, zatroszczcie się o własne sprawy
zanim zajmiecie się sprawami innych.
Ten kto działa w imieniu dobra nie jest w stanie uczynić tego bez wiedzy,
która pozwalałaby mu odróżnić to co korzystne od tego co szkodliwe.
Osoba taka musi oprzeć się własnym preferencjom i skłonnościom
dotyczącym tego co uważa za właściwe i niewłaściwe, być dobrym
doradcą dla innych, kierować się miłosierdziem i współczuciem,
obchodzić się z innymi z największą życzliwością i dobrymi manierami, a
także biorąc pod uwagę różnice ludzkich charakterów, tak by być w stanie
pokierować każdym by odnalazł się w jak najwłaściwszej dla niego roli.
Człowiek taki musi wystrzegać się pułapek własnego ego i intryg Szatana.

Musi on także wykazać się wytrwałością w obliczu niepowodzeń, i nie
wymagać zadośćuczynienia od ludzi którym stara się pomóc, ani też
narzekać na nich. Nie powinien on także ulegać porywczości i
namiętnościom. Powinien on powstrzymywać się od gniewu dla swego
własnego dobra. Wszystko to co czyni powinien robić z myślą o Bogu i
chęcią zbliżenia się do Niego i u Niego szukać pomocy. Nawet gdy ludzie
będą działać przeciwko niemu i odnosić się do niego z wrogością, musi on
zachować cierpliwość. Jeśli jednak zastosują się do jego zaleceń, powinien
przyjąć to z wdzięcznością i powierzyć swe sprawy Bogu, nie zaprzestając
poszukiwania własnych błędów.