Król Olch/ Król Elfów - Der Erlkönig

Ballada napisana w 1782r. Opisuje śmierć dziecka z rąk nadprzyrodzonej istoty, ducha,

tytułowego króla. Poeta stworzył ją jako część większej ballady operowej zatytułowanej Die

Fischerin – „Rybak”

Ballada Goethego przepełniona jest charakterystycznymi dla romantyzmu zabiegami

artystycznymi. Na pierwszy plan wysuwa się bez wątpienia dualna natura świata

przedstawionego. Odbiorca przemieszcza się wraz z rozwojem akcji pomiędzy dwoma

wizjami otaczającej bohaterów utworu rzeczywistości. Raz widzi wszystko racjonalnym

okiem ojca, by potem poznać fantastyczny świat widziany przez jego syna, w którym prym

wiedzie Król Olch.

W utworze możemy znaleźć poza tym charakterystyczne dla romantyzmu elementy ludowe.

Tytułowa postać ballady została zaczerpnięta z ludowych wierzeń i legend. Erlkönig jest

jednym z wielu bohaterów tradycyjnego skandynawskiego folkloru. W swojej pierwotnej

formie postać ta była kobietą, a raczej uwodzicielskim kobiecym duchem, który niczym

syrena mamił napotkanych ludzi, co kończyło się ich zgubą.

Poza tym w utworze panuje typowy dla epoki nastrój. Akcja toczy się w mrocznym lesie,

przez co potęguje się w odbiorcy poczucie grozy i strachu. Świat widziany oczami ojca jest

realny, stara się racjonalne tłumaczyć dziecku, co się dzieje wokół niego, jednak dziecko

widzi Króla Olcha, który zaprasza go do siebie. Napięcie sięga zenitu, gdy orientujemy się, że

Król zbliża się do chłopca, by go porwać. Wszystko, również Króla Olszyn, spowija gęsta

mgła, przez co jest on jeszcze bardziej tajemniczy. Czytelnik nie poznaje wszystkich

szczegółów. Nie wie, na co chory jest chłopiec, czego chce od niego zjawa, jakie ma wobec

niego intencje. Nie wie również, czy dziecko zmarło w wyniku choroby, czy faktycznie jego

dusza została porwana przez Króla Olch. Wszystkie te piętrzące się pytania powodują, że

utwór jest nie tylko tajemniczy, ale zagadkowy.

Istnieje kilkanaście przekładów „Der Erlkönig”, przesyłam 3 z nich, żebyście sobie

porównały 