LynneGraham

Spróbujmyjeszczeraz

Tłu​ma​cze​nie:

Ali​naPat​kow​ska

@kasiul

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Moż​nasięroz​wieśćwcy​wi​li​zo​wa​nyspo​sób–stwier​dziłClau​dioRa​vel​lizwy​stu​-

dio​wa​nymtak​tem.

Tyl​ko sza​cu​nek wo​bec star​sze​go o dwa mie​sią​ce przy​rod​nie​go bra​ta po​wstrzy​-

mał Nika Chri​sta​ki​sa przed po​gar​dli​wym par​sk​nię​ciem. Co Clau​dio, od nie​daw​na
szczę​śli​wie żo​na​ty, mógł wie​dzieć o pa​skud​nych, wy​czer​pu​ją​cych roz​wo​dach i in​-
nych nie​przy​jem​nych stro​nach ży​cia? Clau​dio był pro​sto​li​nij​ny i moc​ny jak opo​ka,
w jego du​szy nie ist​nia​ły żad​ne mrocz​ne za​ka​mar​ki. Nie po​tra​fił so​bie na​wet wy​-
obra​zićtego,przezcomu​siałprzejśćNik.

– Pew​nie się za​sta​na​wiasz, ja​kim pra​wem pró​bu​ję ci udzie​lać rad – za​uwa​żył

Clau​diotrzeź​wo.–Aleprze​cieżkie​dyśbyłowamzesobądo​brze.Gdy​by​ściespró​-
bo​wa​li tro​chę zła​god​nieć i po​zbyć się na​pię​cia, oboj​gu wam wy​szło​by to na zdro​-
wie.

Ciem​na,przy​stoj​natwarzNikaścią​gnę​łasięwpo​nu​rymgry​ma​sie.
–Wta​kimra​ziepew​niesięucie​szysz,kie​dycipo​wiem,żemamsięju​trospo​tkać

zBet​sywobec​no​ścipraw​ni​ków,mo​ichijej.Mamydojśćdougo​dyfi​nan​so​wej.

–Totyl​kopie​nią​dze,Nik.Diomio–wes​tchnąłClau​dio,my​ślącool​brzy​mimim​pe​-

riumbiz​ne​so​wym,któ​rezbu​do​wałjegobratpra​co​ho​lik.–Maszprze​cieżmnó​stwo
pie​nię​dzy.

Wzie​lo​nychoczachNikabły​snę​ławście​kłość.
–Nieotocho​dzi.Bet​sypró​bu​jeza​gar​nąćpo​ło​węwszyst​kie​go,comam.
–Niero​zu​miem,dla​cze​godo​ma​gasięażtyle.Mógł​bymprzy​siąc,żeniejestma​-

te​ria​list​ką.Pró​bo​wa​łeśzniąpo​roz​ma​wiać?

–Adla​cze​gomiał​bymzniąroz​ma​wiać?–za​py​tałNikzezdu​mie​niem,jak​byuwa​-

żałtęsu​ge​stięzanie​do​rzecz​ną.–Wy​rzu​ci​łamniezdomu,wy​stą​pi​łaoroz​wód,ate​-
razpró​bu​jeukraśćmimi​liar​dy.

–Mia​łapo​wód,żebycięwy​rzu​cić–przy​po​mniałmuClau​diozża​lem.
Wod​po​wie​dziNiktyl​koza​ci​snąłusta.Miałwła​snezda​nienate​matprzy​czyn,dla

któ​rychichmał​żeń​stwopo​pa​dłowru​inę.Oże​niłsięzko​bie​tą,któ​ratwier​dzi​ła,że
niechcemiećdzie​ci,apo​temzmie​ni​łazda​nie.Ow​szem,za​ta​iłprzedniąpew​nein​-
for​ma​cje, ale są​dził, że jej pra​gnie​nie dziec​ka było tyl​ko ka​pry​sem i mi​nie rów​nie
szyb​koinie​ocze​ki​wa​nie,jaksiępo​ja​wi​ło.

–Tobyłmójdom–od​po​wie​działbez​barw​nie.
–Chceszjejza​braćjesz​czedom,takjakza​bra​łeśpsa?–wes​tchnąłClau​dio.
–Gi​zmona​le​żałrów​nieżdomnie.–Nikpo​pa​trzyłnapsa,któ​rybyłpodjegoopie​-

kąoddwóchmie​się​cyiprzezcałytenczaswy​ka​zy​wałob​ja​wypsiejde​pre​sji.Le​żał
te​raz przy oknie, oto​czo​ny nie​tknię​ty​mi pisz​czą​cy​mi za​baw​ka​mi, z pyszcz​kiem
smut​noopar​tymnaku​dła​tychła​pach.Miałwszyst​ko,comoż​nabyłoku​pićzapie​nią​-
dze,alepo​mi​mowy​sił​kówNikawciążtę​sk​niłzaBet​sy.

–Czyzda​jeszso​biespra​wę,jakbyłaza​ła​ma​na,kie​dyza​bra​łeśjejpsa?–za​py​tał

Clau​dio.

– Ow​szem. Przy​sła​ła mi li​stę in​struk​cji, jak mam się nim zaj​mo​wać. Trzy kart​ki

pa​pie​ru po​zna​czo​ne śla​da​mi łez – od​rzekł Nik szy​der​czo. – O mnie ni​g​dy się nie
mar​twi​łatakjakotegopsa.

–Uwiel​bia​łacięjesz​czeroktemu–od​pa​ro​wałClau​dio.
Nik mu​siał przy​znać, że tak było i że było to bar​dzo przy​jem​ne, do​pó​ki trwa​ło.

Alepo​temuwiel​bie​niezmie​ni​łosięwgwał​tow​nąnie​na​wiśćiBet​syza​czę​łamuza​da​-
waćpy​ta​nia,naktó​reniemógłod​po​wie​dzieć–awła​ści​wiemógł​by,gdy​byrze​czy​wi​-
ściemu​siał,aleniepo​tra​fił​byznieśćwy​ra​zugro​zyili​to​ścinajejtwa​rzy.Nie​któ​re
rze​czybyłyzbytprze​ra​ża​ją​ce,byonichmó​wić,iczło​wiekmiałpra​woza​cho​waćje
dlasie​bie.

Clau​dioza​wa​hałsię.
– Kie​dy pro​si​łeś po wa​szym roz​sta​niu, że​bym po​roz​ma​wiał z Bet​sy i oka​zał jej

życz​li​wość,my​śla​łem,żecho​dzicioto,że​bymbyłpo​śred​ni​kiemmię​dzywami,bo
wciążjąko​chaszichcesz,żebydocie​biewró​ci​ła.

TwarzNikaprzy​bra​łatwar​dywy​raz.
– Nie ko​cha​łem jej. Ni​g​dy ni​ko​go nie ko​cha​łem – przy​znał zim​no. – Lu​bi​łem ją

imia​łemdoniejza​ufa​nie.Byłado​brąpa​niądomu.

– Pa​nią domu? – Clau​dio zdu​mio​ny był tym sta​ro​świec​kim okre​śle​niem. Na ogół

Nikniemie​wałkon​ser​wa​tyw​nychza​pę​dów.

–Do​brąpa​niądomu–po​wtó​rzyłNikspo​koj​nie.Clau​diowy​cho​wałsięwprzy​zwo​-

itymdomuiza​pew​neniero​zu​miał,jakbar​dzopo​cią​ga​ją​cymożebyćtegoro​dza​ju
ta​lentuko​bie​ty.–Aleza​wio​dłamojeza​ufa​nieiab​so​lut​nieniechcę,żebydomnie
wró​ci​ła.

–Je​steśpew​ny?
–Ne…Tak–po​twier​dziłNikpogrec​ku.Roz​wódniezo​stałjesz​czeorze​czo​ny,ale

on już ru​szył da​lej ze swo​im ży​ciem. Bet​sy ni​g​dy nie była ty​po​wą żoną mi​lio​ne​ra.
Po​ja​wi​ła się w jego ży​ciu pod​czas burz​li​we​go okre​su i prze​mi​nę​ła ra​zem z nim.
Ate​razprzedNi​kiemja​wi​łysięnowe,obie​cu​ją​ceper​spek​ty​wy.Żyliwse​pa​ra​cjijuż
odpółroku.PrzeztenczasNikzmie​niłsięibyłztegobar​dzodum​ny.Od​rzu​ciłba​-
gażob​cią​żeńwy​nie​sio​nyzdys​funk​cyj​ne​godzie​ciń​stwa.Te​razmógłdzia​łaćszyb​ciej
isku​tecz​niej.Niemiałnaj​mniej​sze​goza​mia​rupo​wta​rzaćbłę​dówprze​szło​ści,aBet​-
sybyłabar​dzopo​waż​nymbłę​dem.

Bet​sy cze​ka​ła w ele​ganc​kiej sali kon​fe​ren​cyj​nej w to​wa​rzy​stwie swo​ich praw​ni​-

kówichoćbar​dzosięsta​ra​łatoukryć,byłana​pię​tajakstru​na.Jejzde​ner​wo​wa​nie
byłozro​zu​mia​łe,wkoń​cuniewi​dzia​łaNikajużodsze​ściumie​się​cy.Niepró​bo​wał
się z nią spo​tkać ani w ża​den spo​sób wy​ja​śnić swo​je​go nie​zwy​kłe​go za​cho​wa​nia.
Zdnianadzieńzmie​ni​łasięzeszczę​śli​wejmę​żat​ki,któ​rapró​bu​jeporazpierw​szy
zajśćwcią​żę,wzdra​dzo​ną,gorz​kozra​nio​ną,nicnie​ro​zu​mie​ją​cążonę.

To ona wy​rzu​ci​ła Nika z domu, ale tak na​praw​dę to on ją po​rzu​cił. Oszu​kał ją

okrut​nieiza​ata​ko​wałztakąsiłą,żeode​szłaodnie​go,nieoglą​da​jącsięzasie​bie.
Za​cho​wy​wałsiętak,jak​bytrzylatamał​żeń​stwa,któ​rejejwy​da​wa​łysięszczę​śli​we,
dlanie​gozu​peł​nienicniezna​czy​ły.Zbytpóź​noprzy​szłojejdogło​wy,żewy​szłaza
męż​czy​znę,któ​ryni​g​dyniepo​wie​dział,żejąko​cha,awręczpo​wta​rzał,żeniewie​-
rzywmi​łość,iktó​ryprzykaż​dejoka​zjiudo​wad​niał,żeprio​ry​te​temwjegoży​ciusą
in​te​re​sy.

Potymostat​nim,naj​okrut​niej​szymod​rzu​ce​niuniemógłsięchy​badzi​wić,żeBet​sy

wkoń​cuzde​cy​do​wa​łasięod​pła​cićmupięk​nymzana​dob​ne.Wie​dzia​ła,żeNikjąza
toznie​na​wi​dzi,aletobyłolep​szeoddo​tych​cza​so​wejobo​jęt​no​ści.Nicjużjejnieob​-
cho​dzi​ło,comy​ślioniejNi​ko​losChri​sta​kis.Mi​łośćzmar​ła,gdyBet​syuświa​do​mi​ła
so​biewkoń​cu,jakni​skoNikcenijąiichmał​żeń​stwo.Ate​razpopro​stupró​bo​wa​ła
sięode​graćiwy​mie​rzyćmukarę.

Ze​msta.Niebyłotoład​neaniko​bie​cesło​wo,apozatymtobyłaostat​niarzecz,

ja​kiejtakima​ni​pu​lantire​kinbiz​ne​sujakNikmógłsięspo​dzie​waćposwo​jejnie​gdyś
ule​głejżo​nie.Nieob​cho​dzi​łagoBet​sy,aleob​cho​dzi​łypie​nią​dze.Bez​względ​napo​-
gońzazy​skiembyładlanie​gonaj​waż​niej​szymce​lemwży​ciuiBet​sywie​dzia​ła,że
je​ślichcegozra​nić,tomusiude​rzyćgopokie​sze​ni.Irze​czy​wi​ście,do​pie​ronie​do​-
rzecz​ne żą​da​nie po​ło​wy ma​jąt​ku skło​ni​ło go, by ze​chciał się z nią spo​tkać twa​rzą
wtwarz.Byłoja​sne,żepie​nią​dzezna​cządlanie​gowię​cejniżonaiichzwią​zek.

Na ko​ry​ta​rzu roz​le​gły się kro​ki. Bet​sy ze​sztyw​nia​ła. Klam​ka drgnę​ła, ale drzwi

po​zo​sta​wa​łyza​mknię​te.

–Pro​szępo​zwo​lić,żetomybę​dzie​mymó​wić–przy​po​mniałjesz​czerazjejpeł​no​-

moc​nik, Ste​wart An​ner​sley. Rów​nie do​brze mógł po​wie​dzieć wprost, że Bet​sy nie
po​ra​dziso​biesamawstar​ciuzNi​kiemijegopraw​ni​ka​mi.Do​brzeotymwie​dzia​ła.
Spę​dzi​łatrzylatawbo​ga​tymświe​cieNika,ajed​nakwciążpo​zo​sta​wa​łana​iw​naiła​-
two było ją za​sko​czyć. Czyż​by to zna​czy​ło, że jest głu​pia, nie zna się na lu​dziach
iniepo​tra​fioce​nićichmo​ty​wa​cji?Czu​łasięwstrzą​śnię​ta,gdyNikza​brałjejGi​zmo.
Piesbyłjejje​dy​nąpo​cie​chą,aonuparłsięgoza​brać,choćnieprze​pa​dałzazwie​-
rzę​ta​mi.Dla​cze​gotozro​bił?Za​pew​nedla​te​go,żemiałob​se​sjęnapunk​ciekon​tro​li
inielu​biłpo​zby​waćsięni​cze​go,codonie​gona​le​ża​ło–chy​bażecho​dzi​łoopo​rzu​co​-
nążonę.Pró​bo​wałjejode​braćtak​żedom,któ​re​goni​g​dynielu​bił,aktó​ryonako​-
cha​ła.Byłjegowła​ści​cie​lemiza​pła​ciłzare​mont,aleku​piłgotyl​kopoto,byspra​-
wićjejprzy​jem​ność.Aleczyrze​czy​wi​ścietakbyło?MożeuznałLa​ven​derHallza
obie​cu​ją​cą in​we​sty​cję? Bet​sy co​raz czę​ściej pod​da​wa​ła w wąt​pli​wość wszyst​kie
jegomo​ty​wy.

Drzwi otwo​rzy​ły się gwał​tow​nie i Nik sta​nął w pro​gu. Bar​dzo wy​so​ki i do​brze

zbu​do​wa​ny,ema​no​wałsek​semicha​ry​zmą.Nie​zwy​kłeja​sneoczybłysz​cza​ływciem​-
nej, przy​stoj​nej twa​rzy jak dwa szma​rag​dy. Ser​ce Bet​sy za​bi​ło gwał​tow​nie i przy​-
pły​nę​ładoniejfalawspo​mnień–odpierw​sze​gospo​tka​nia,po​przezsie​lan​ko​wymie​-
siącmio​do​wy,ażdotwar​de​gozde​rze​niazrze​czy​wi​sto​ścią.

Wzię​łasięwgarść,po​sta​na​wia​jąctwar​do,żeniepo​zwo​lisięwy​trą​cićzrów​no​-

wa​gi. Unio​sła wy​żej gło​wę, wy​pro​sto​wa​ła ra​mio​na i od​da​ła mu rów​ne spoj​rze​nie.
Niemo​głajed​nakprze​staćsięza​sta​na​wiać,jaktosięsta​ło,żemęż​czy​zna,któ​re​go
kie​dyśuwiel​bia​ła,stałsięjejnaj​gor​szymwro​giem.Gdziepo​peł​ni​łabłąd?Cota​kie​go
zro​bi​ła?

Przezchwi​lęgro​zi​łojej,żeza​czniepo​pa​daćwpa​ra​no​jęiuża​laćsięnadsobą,ale

na​raz usły​sza​ła w gło​wie głos Nika. „Skończ z tym kom​plek​sem prze​śla​dow​czym
iprze​stańsięob​wi​niać–po​wie​działjejkie​dyś.–Niewszyst​kojesttwo​jąwiną.Nikt
niewy​mie​rzacikaryzaja​kiśgrzechpo​peł​nio​nynatymczynatam​tymświe​cie.Złe
rze​czycza​sa​mipopro​stusięzda​rza​ją”.

Pa​trzył te​raz na nią prze​ni​kli​wie. Wy​da​wa​ła mu się ja​kaś mniej​sza, jak​by się

skur​czy​ła.Ni​g​dyniebyławiel​ka–wa​ży​łanie​ca​łepięć​dzie​siątkilo–ate​razwy​da​-
wa​ła się jesz​cze drob​niej​sza przy sto​ją​cych obok praw​ni​kach. Z całą pew​no​ścią
schu​dła.Za​sta​na​wiałsię,czydo​brzesięod​ży​wia.Znówode​zwałsięwnimin​stynkt
opie​kuń​czy,alena​tych​miaststłu​miłtenie​sto​sow​neza​pę​dy.Toniebyłajegospra​wa.
Niebyłojegospra​wąrów​nieżto,żejejpraw​nik,An​ner​sley,po​chy​lałsiędoniejzbyt
bli​sko, pa​trząc z uzna​niem na jej de​li​kat​ny pro​fil. Na​tu​ral​nie, je​śli uda jej się wy​-
szar​paćchoć​byuła​mekjegoma​jąt​ku,wie​lumęż​czyznuznajązazdo​byczgod​nąpo​-
żą​da​nia.

Usiadłzroz​ma​chemnakrze​śle,któ​reprzy​su​nę​limupraw​ni​cy,po​wta​rza​jącso​bie,

żenicgotonieob​cho​dzi.Bet​sybyłapięk​nąko​bie​tąiwjejży​ciuzpew​no​ściąpo​ja​-
wiąsięinnimęż​czyź​ni.Za​wszeprzy​po​mi​na​łamuszkla​nąfi​gur​kę,de​li​kat​ną,kru​chą
ibar​dzopro​por​cjo​nal​ną.Na​le​ża​ładoko​biet,któ​remęż​czyź​nipra​gnąchro​nić.Ale
takjakwie​luin​nychgłu​pichmęż​czyzn,ry​cer​skapo​sta​wado​pro​wa​dzi​łagotyl​kodo
roz​wo​duiutra​tyma​jąt​ku,po​my​ślałcy​nicz​nie.Chcęmiećdziec​ko,oświad​czy​łaBet​-
syzełza​miwnie​bie​skichoczachidrżą​cy​miusta​mi.Zła​ma​łaprzed​mał​żeń​skąumo​-
wę,ego​istycz​niepró​bo​wa​łazmie​nićjejwa​run​kiina​wetnieza​uwa​ży​ła,żewchwi​li,
gdywy​po​wie​dzia​łatesło​wa,światNikasta​nąłnagło​wie.Oczy​wi​ście,te​razbę​dzie
mo​głauro​dzićtowy​ma​rzo​nedziec​koja​kie​muśin​ne​mumęż​czyź​nie.Natęmyślżo​łą​-
dekza​ci​snąłmusięnasu​peł.

Pa​rzącso​bieusta,wy​piłkawę,któ​rąpod​su​nąłmuje​denzpraw​ni​ków.Bet​sypró​-

bo​wa​łagookraśćzewszyst​kie​go,takjakjegooj​ciec,żi​go​lakGa​eta​no,kie​dyśpró​-
bo​wał okraść jego mat​kę He​le​nę. Ale He​le​na Chri​sta​kis była zbyt in​te​li​gent​na,
żebydaćsięoszu​kaćGa​eta​no​wiRa​vel​le​mu,aNikodzie​dzi​czyłin​te​li​gen​cjępomat​-
ce.PozatymBet​synicgojużnieob​cho​dzi​ła.Byłjakal​ko​ho​liknaod​wy​ku.Jegote​-
ra​piąbyłoto,żeznównaniąpa​trzyłinieczułnic.Pa​trzyłnaniąido​szu​ki​wałsię
w niej wad. Lek​ki gar​bek na no​sie, le​d​wo wi​docz​ne pie​gi. Poza tym była za ni​ska
i zbyt mało kształt​na. Fi​zycz​nie wie​le jej bra​ko​wa​ło do do​sko​na​ło​ści. Cóż on, do
dia​bła,kie​dyśwniejwi​dział?

Bezostrze​że​niapod​nio​sławzroknajegotwarz.Nawi​dokjejoczuwko​lo​rzegłę​-

bo​kie​go mo​rza na​tych​miast za​śle​pi​ło go po​żą​da​nie. Wła​sna re​ak​cja wstrzą​snę​ła
nimdogłę​bi.Po​czułkro​plepotugro​ma​dzą​cesięnadgór​nąwar​gąimu​siałużyćca​-
łej siły woli, by za​pa​no​wać nad sobą. Oczy​wi​ście, to była tyl​ko wy​uczo​na re​ak​cja
wa​run​ko​wa,nicin​ne​go.

Gdypraw​ni​cyoma​wia​lifor​mal​no​ści,Bet​sywpa​try​wa​łasięnie​ru​cho​mowstół.Nik

sie​działprzydru​gimkoń​cu,natyleda​le​ko,żemo​głagoigno​ro​wać,choćprzezcały
czasmu​sia​łasiępil​no​wać,bynieod​wra​caćgło​wywjegostro​nę.Na​razjed​nakpod​-
nio​sła wzrok i na uła​mek se​kun​dy jej spoj​rze​nie zde​rzy​ło się ze spoj​rze​niem jego
zdu​mie​wa​ją​co zie​lo​nych oczu. Za​bra​kło jej tchu i ob​la​ła się ru​mień​cem. Po​czu​ła
ulgę,gdyonpierw​szyod​wró​ciłwzrok.

Jaktomoż​li​we,żewciążdzia​łałnaniątakmoc​no,choćprze​cią​gnąłjąprzezpie​-

kło,mil​czał,kie​dypo​wi​nien mó​wić,upo​ko​rzyłją,za​ta​ja​jąc przedniąpraw​dę?Do​-
pie​ro od jego bra​ta do​wie​dzia​ła się, że ich mał​żeń​stwo od sa​me​go po​cząt​ku było
kpi​ną.

–Po​ża​łu​jesztego–ostrzegłjątam​te​godnia,gdywy​rzu​ci​łagozdomu.Alewte​dy

ża​ło​wa​łatyl​kojed​ne​go:żenieod​kry​ławcze​śniejtego,coprzedniąukry​wał.

Z per​spek​ty​wy do​strze​ga​ła, że za​cho​wy​wa​ła się wte​dy jak wa​riat​ka. Jej świat

roz​sy​pał się w gru​zy, a ona sama sta​ła się chwi​lo​wo nie​po​czy​tal​na. Krzy​cza​ła,
wrzesz​cza​ła, prze​kli​na​ła go, a on stał nie​ru​cho​mo jak gra​ni​to​wa ska​ła po​środ​ku
roz​sza​la​łe​gomo​rza,zu​peł​nienie​po​ru​szo​nyjejgnie​wem,łza​miibła​ga​niemowy​ja​-
śnie​nia.Nicwła​ści​wieniepo​wie​dział,przy​znałtyl​koci​choibezemo​cji,żeto,cze​go
do​wie​dzia​łasięodjegomłod​sze​gobra​taZa​ri​fa,jestpraw​dą.Wwie​kudwu​dzie​stu
dwóchlatNikprze​szedłza​biegwa​zek​to​miiiniemógłdaćjejdziec​ka.Tobyłoab​so​-
lut​nienie​moż​li​we.Ajed​naknieza​jąk​nąłsięotymna​wetsło​wem,gdyonamie​siąc
pomie​sią​cupró​bo​wa​łazajśćwcią​żę.Tegonieumia​łamuwy​ba​czyć.Dla​cze​gonie
po​wie​działjejpraw​dy?Dla​cze​go?–do​py​ty​wa​łasięjakosza​la​ła,aonpa​trzyłnanią
wza​cię​tymmil​cze​niu.Niedo​cze​ka​łasiężad​nychwy​ja​śnień.

UbokuNikasie​dzia​łaMa​ri​saGlo​ver,zna​napraw​nicz​kaspe​cja​li​zu​ją​casięwroz​-

wo​dach.Po​pa​trzy​łanaBet​sychłod​ny​mibłę​kit​ny​miocza​miiza​py​ta​łaspo​koj​nie,dla​-
cze​goko​bie​ta,któ​raprzedmał​żeń​stwembyłacier​pią​cąnadys​lek​sjękel​ner​kąbez
gro​szaprzydu​szyiodtam​tejporyniepra​co​wa​ła,uwa​ża,żena​le​żyjejsiępo​ło​wa
ma​jąt​kumęża.

–Po​wiedz​mytowprost:niemapanidzie​cinautrzy​ma​niu–do​da​ła.
Bet​sypo​bla​dłaiza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.Aza​tempo​wie​działimodys​lek​sji.Po​-

czu​ła się tak, jak​by wy​la​no na nią ku​beł zim​nej wody. Jesz​cze bar​dziej okrut​nym
cio​sembyłar​gu​mentobra​kudzie​ci,zwa​żyw​szy,żetoNikod​mó​wiłjejtego,cze​go
naj​bar​dziejpra​gnę​ła.

Jejpraw​nikwtrą​ciłsiędoroz​mo​wyiskie​ro​wałjąwstro​nębar​dziejprak​tycz​nych

za​gad​nień.

Nikpa​trzyłnapo​bla​dłątwarzBet​sy.Wi​dział,żeczu​jesięzra​nio​naiupo​ko​rzo​na.

Ma​ri​saza​cho​wy​wa​łasięjakpi​ra​nia.Byłanaj​lep​sząspe​cja​list​kąodroz​wo​dówwca​-
łym Lon​dy​nie, a Nik za​wsze za​trud​niał naj​lep​szych fa​chow​ców. Za​ci​snął dło​nie
wpię​ści.Bet​sychy​banieocze​ki​wa​ła,żebę​dziedlaniejmiły?Niepo​win​nali​czyćna
to, że on uzna co​kol​wiek za świę​te i nie wy​cią​gnie na jaw wszyst​kich se​kre​tów.
Prze​cieżtonie​moż​li​we,bywciążbyłatakana​iw​na!

Cze​kał,ażzko​leijejpraw​ni​cyza​ata​ku​ją.Zpew​no​ściąniebra​ko​wa​łoimamu​ni​cji.

Byłoja​sne,żeNikniemaocho​tyroz​pra​wiaćpu​blicz​nieoswo​jejpo​ta​jem​nejwa​zek​-
to​mii.Tobyłapry​wat​naspra​wa,jegozda​niemznacz​niebar​dziejin​tym​naniżdys​lek​-
sja, któ​rej tak się wsty​dzi​ła Bet​sy. Mimo wszyst​ko wi​dok jej wstrzą​su i cier​pie​nia
nie zo​sta​wił go obo​jęt​nym. Po​czuł znie​cier​pli​wie​nie i nie​chęć do Ma​ri​sy za to, że
upo​ko​rzy​łaBet​sypu​blicz​nie.

An​ner​sley przy​po​mi​nał wła​śnie, że Nik w cza​sie trwa​nia ich mał​żeń​stwa nie

chciałsięzgo​dzić,byBet​sypra​co​wa​ła.Wuprzej​mych,gład​kichsło​wachpró​bo​wał
good​ma​lo​waćjakoty​ra​na.Ma​ri​sazko​leiza​uwa​ży​ła,żeBet​syniemia​łażad​ne​go
wy​kształ​ce​niaimo​gła​bywy​ko​ny​waćtyl​konaj​prost​szepra​cefi​zycz​ne,aodczło​wie​-
kaosta​tu​sieNikatrud​nobyłoocze​ki​wać,żesięnatozgo​dzi.

Na​razNikpo​czuł,żenieznie​sietegodłu​żej.Nieza​sta​na​wia​jącsięnadtym,co

robi,oparłdło​niepła​skonasto​leipod​niósłsięzmiej​scatakgwał​tow​nie,żewszy​-
scysie​dzą​cywsalidrgnę​li.

– Dość już tego! – wark​nął. – Wy​star​czy. Ma​ri​so, do​brze wiesz, że Bet​sy sa​mo​-

dziel​niepro​wa​dzisklepwLa​ven​derHall.

–Tak,wiem,ale…
–Skoń​czy​li​śmynara​zie–prze​rwałjejto​nemnie​do​pusz​cza​ją​cymdys​ku​sji.–Nie

będętegoprze​dłu​żał.

–Prze​cieżjesz​czeniedo​szli​śmydożad​nejugo​dy–zdzi​wiłsięAn​ner​sley.
Bet​syrów​nieżzer​k​nę​łanaNikazezdu​mie​niem.Niemo​głauwie​rzyć,żepró​bu​je

za​koń​czyćtęupo​ka​rza​ją​cąse​sję.Chy​baniezro​biłtegodlaniej?Mu​siałist​niećja​kiś
innypo​wód.Gdy​bychciałjąchro​nić,niewy​wle​kał​bynaświa​tłodzien​nejejdys​lek​sji
ifak​tu,żenieskoń​czy​łaszko​ły.Byławście​kła,botoostat​niebyłojegowiną.Skar​-
żyłsięina​rze​kał,gdypró​bo​wa​łacho​dzićnawie​czo​ro​weza​ję​ciaprzy​go​to​wu​ją​cedo
eg​za​mi​nów na po​zio​mie szko​ły śred​niej, więc w koń​cu zre​zy​gno​wa​ła. Nik przez
więk​szość cza​su po​dró​żo​wał po świe​cie, ale gdy był w domu, ocze​ki​wał, że ona
rów​nież tam bę​dzie. Ustą​pi​ła przed jego ego​istycz​ny​mi pro​te​sta​mi, na​iw​nie wie​-
rząc,żeNikjejpo​trze​bu​je.Wgłę​bidu​szybyłana​wetza​do​wo​lo​naztego,żemęż​-
czy​zna,któ​ryni​g​dyniewy​znałjejmi​ło​ści,niepo​tra​fijed​nakznieśćjejnie​obec​no​ści.

– Spo​tka​my się jesz​cze – do​dał Nik i po​szedł do drzwi, ani razu nie spo​glą​da​jąc

wjejstro​nę.

Wy​sia​dłazpo​cią​guipo​szłanapar​king,złanasie​biezato,żeNikwciążniebyłjej

obo​jęt​ny,choćbar​dzochcia​łanicdonie​gonieczuć.Nieza​słu​gi​wałnażad​neuczu​-
cia. Bel​la, żona Clau​dia, prze​ko​ny​wa​ła ją, że po​win​na znów za​cząć się spo​ty​kać
zmęż​czy​zna​miiżedo​pó​kitegoniezro​bi,nieudajejsięza​po​mniećoNiku.AleBet​-
syniepo​trze​bo​wa​ławtejchwi​liko​lej​ne​gomęż​czy​zny.Męż​czyź​nipo​chła​nia​limnó​-
stwocza​suiener​gii.Prze​ko​na​łasięotymażna​zbytdo​brze.

Gdy po​zna​ła Nika, pra​co​wa​ła jako kel​ner​ka w ma​łym bi​stro na​prze​ciw​ko jego

biu​ra.Lu​bi​łatępra​cę.Je​śliwar​tocośro​bić,war​totoro​bićdo​brze–po​wta​rza​łajej
w dzie​ciń​stwie bab​cia i mą​drość tej mak​sy​my ni​g​dy nie za​wio​dła Bet​sy. Pra​ca nie
byłaanipre​sti​żo​wa,anido​brzepłat​naiBet​sywie​dzia​ła,żebab​cia,gdy​byjesz​cze
żyła,by​ła​bybar​dzoroz​cza​ro​wa​na tym,żewnucz​cenie uda​łosięskoń​czyć szko​ły.
Towła​śniebab​ciaprze​ko​na​łają,żewy​star​czytro​chęcza​suipo​mocspe​cja​li​sty,by
uda​łojejsiępo​ko​naćdys​lek​sjęiżeniejesttopo​wód,byza​ni​żaćwła​sneocze​ki​wa​-
nia wo​bec ży​cia. Z tą my​ślą Bet​sy za​trud​ni​ła się jako kel​ner​ka i po​świę​ca​ła kil​ka
wie​czo​rówwty​go​dniunakur​syprzy​go​to​wu​ją​cedoeg​za​mi​nów,poktó​rychmia​łysię
przedniąotwo​rzyćlep​szeper​spek​ty​wy.

Wtam​tychcza​sachna​wetjejnieprzy​cho​dzi​łodogło​wy,żenaprze​szko​dziemoże

jejsta​nąćja​kiśmęż​czy​zna.Mia​ładwa​dzie​ściaje​denlat.Chłop​cywjejży​ciupo​ja​-
wia​li się i zni​ka​li, ale żad​ne​mu nie uda​ło się za​kraść do jej ser​ca ani sku​sić cia​ła.
Gdy po raz pierw​szy zo​ba​czy​ła Nika, sie​dział przy sto​li​ku w wio​sen​nym słoń​cu –
ude​rza​ją​co przy​stoj​ny męż​czy​zna w czar​nym kasz​mi​ro​wym płasz​czu. Zwró​ci​ła
uwa​gęnajegoja​sno​zie​lo​neoczyidłu​gie,czar​nerzę​sy.Gdyza​mó​wiłkawę,po​czu​ła
dreszcznaple​cach.Oboknie​gosie​działClau​dio,aleBet​syzu​peł​niegonieza​uwa​ży​-
ła.Nieza​uwa​ży​łana​wetochro​nia​rzysto​ją​cychprzyścia​nie.Nikjakzwy​klesku​piał
naso​biecałąuwa​gę.Ser​cebiłojejtakmoc​no,żeczu​łajewgar​dle.

Od​dałjejobo​wiąz​ko​wecia​stecz​ko,któ​reprzy​nio​słamura​zemzkawą.
–Niety​kamsło​dy​czy–wy​ja​śniłzob​cym,bar​dzosek​sow​nymak​cen​tem.
–Szko​da,żejaniemogętegopo​wie​dzieć–od​rze​kła,wsu​wa​jąccia​stecz​kodokie​-

sze​ni.Za​wszebyłagłod​na.Wpra​cyniedo​sta​wa​ładar​mo​wychpo​sił​kówaniprze​ką​-
sek.–Aleitakmu​szępanupo​daćcia​stecz​kora​zemzkawą.Ta​kiemamytuza​sa​dy.

–Mar​no​traw​stwo–uśmiech​nąłsiękrzy​wo.–Alepaniteka​lo​riemo​gły​bysięprzy​-

dać.

–Za​wszeby​łamszczu​pła.Mamtakąbu​do​wę–po​wie​dzia​łanie​zręcz​nie,do​pie​ro

te​razza​uwa​ża​jącjegoto​wa​rzy​sza.

–Ibar​dzopaniztymdotwa​rzy.–Ob​la​łasięgo​rą​cymru​mień​cem,gdywzrokNika

prze​śli​znąłsiępojejsyl​wet​ce.–Bar​dzo.

Ode​szła, żeby mu przy​nieść dru​gą kawę, za​sta​na​wia​jąc się, co się z nią dzie​je.

Nie był pierw​szym klien​tem, któ​ry pró​bo​wał z nią flir​to​wać. Zwy​kle nie zwra​ca​ła
na to szcze​gól​nej uwa​gi. Wo​la​ła klien​tów, któ​rzy z nią flir​to​wa​li od ta​kich, któ​rzy
nie po​tra​fi​li utrzy​mać rąk przy so​bie. Na​wet jej nie przy​szło do gło​wy, że w uwa​-
gachNikamożesiękryćcoświę​cej.Za​uwa​ży​łajegodro​gipłaszcziciem​nygar​ni​tur
iwmy​ślachza​li​czy​łagodowyż​szejkla​sykie​row​ni​czej.Zde​cy​do​wa​niebyłpozajej
za​się​giem.

Na​stęp​nymra​zem,gdygoob​słu​gi​wa​ła,odrazupo​dałjejcia​stecz​ko.Za​ru​mie​ni​ła

sięipo​wie​dzia​łapo​spiesz​nie:

–Nie,dzię​ku​ję.Szefniepo​zwa​lanamzja​daćtychcia​ste​czek.Mówi,żetoźlewy​-

glą​da.

–Na​praw​dę?–Nikuniósłczar​nebrwi.–Możepo​wi​nie​nemznimpo​roz​ma​wiać?
–Nie,pro​szęmunicniemó​wić–po​wie​dzia​łana​tych​miast,wy​co​fu​jącsięztacą.
–Sko​rotakbar​dzotopa​niąnie​po​koi,toniebędęznimroz​ma​wiał.Atakwogó​le

tomamnaimięNik–do​dałswo​bod​nie.

Popo​łu​dniudo​rę​czy​cielprzy​niósłjejdopra​cypusz​kęnie​wia​ry​god​niedro​gichfan​-

ta​zyj​nychcia​ste​czek.Nakar​tecz​ceśmia​łymcha​rak​te​rempi​smana​pi​sa​nebyłotyl​ko
jed​no sło​wo: Nik. Bet​sy po​czu​ła się za​że​no​wa​na, szcze​gól​nie, gdy jej szef, Mark,
za​uwa​żyłtoiza​py​tał,czyupo​mi​nekpo​cho​dziodklien​ta.Gdypo​twier​dzi​ła,zmarsz​-
czyłbrwizdez​apro​ba​tą.Po​dzię​ko​wa​łaNi​ko​wi,aontyl​kowzru​szyłra​mio​na​mi,jak​-
byniewar​tobyłootymwspo​mi​nać.Odtejporyprzy​cho​dziłwkaż​dywto​rek.Sia​dał
przysto​li​ku,roz​ma​wiałwob​cymję​zy​kuzClau​diemicochwi​lędoko​gośdzwo​nił.
Najegowi​dokza​wszeczu​łapod​nie​ce​nie,agdyna​po​tka​łajegospoj​rze​nie,prze​szy​-
wałjądziw​nyprąd.Za​uwa​ży​ła,żeonteżnaniąpa​trzyłizo​sta​wiałjejnie​do​rzecz​-
niewy​so​kiena​piw​ki.

–Uwa​żajnategofa​ce​ta–ostrzegłjąMarkpew​ne​goran​ka.–Do​pie​rote​razdo​-

wie​dzia​łemsię,kimonjest.ToNikChri​sta​kis,wła​ści​cieltegobiu​row​cana​prze​ciw​-
ko:NCI,NikChri​sta​kisIn​du​stries.Iwieszco?Wśródfirm,któ​repo​sia​da,znaj​du​je
siędużasiećka​wiarń.Niechciał​bymna​stą​pićmunaod​cisk.

Bet​sywstrzy​ma​ładech.
–Onjestwła​ści​cie​lemtegobiu​row​ca?
– Nie za​uwa​ży​łaś, że przy​cho​dzi z ochro​nia​rza​mi? Tyl​ko naj​bo​gat​si po​trze​bu​ją

ochro​ny.Dzi​więsię,żewogó​lesiętupo​ja​wia.

Po​czu​łasięgłu​pio.Zin​ter​ne​tudo​wie​dzia​łasię,żeNikjestGre​kiem,aClau​dioto

jegobratprzy​rod​ni.Do​wie​dzia​łasięrów​nież,żeNikwy​cho​wy​wałsięwzu​peł​niein​-
nym świe​cie niż ona. Od tej pory za​czę​ła się za​cho​wy​wać w jego to​wa​rzy​stwie
ostroż​niej.

– Nie uśmiech​niesz się do mnie? – za​py​tał przy na​stęp​nej oka​zji i po​chwy​cił jej

pal​ce,za​trzy​mu​jącjąprzysto​li​ku.–Czycośsięsta​ło?

Otwo​rzy​łasze​ro​konie​bie​skieoczyipo​czer​wie​nia​ła.
–Nie,nic.Dzi​siajmamydużyruchije​stemtro​chęza​ab​sor​bo​wa​na.
–Wyjdźju​trozemnąnako​la​cję–wy​pa​liłbezostrze​że​nia.
Zdu​mio​na Bet​sy nie są​dzi​ła, że mówi po​waż​nie. Wy​rwa​ła mu rękę i się​gnę​ła po

tacę.

–Przy​kromi,aleniemogę.Ju​tromamza​ję​cia.
–Wta​kimra​ziewnaj​bliż​szywol​nywie​czór–rzekłna​tych​miast.
–Niemamyzesobąnicwspól​ne​go!–za​pro​te​sto​wa​ła.
–Wła​śniedla​te​gomisiępo​do​basz.
Bet​syspu​ści​ławzrokipo​czu​łasiętak,jak​byhu​ra​ganude​rzyłjąpro​stowtwarz.
–Nicztegoniemożebyć–po​wie​dzia​łaci​cho.
–Je​ślijamó​wię,żecośztegobę​dzie,tobę​dzie.Kie​dy?–na​ci​skałbez​li​to​śnie.
–Może…wpią​tek?–wy​krztu​si​ławogłu​sza​ją​cejci​szy,nie​ja​snozda​jącso​biespra​-

węznie​do​wie​rza​ją​ce​gospoj​rze​niajegobra​ta.–Mamwol​nypiąt​ko​wywie​czór.

–Przy​ja​dępocie​bieowpółdoósmej–po​wie​działspo​koj​nieiza​py​tałojejad​res.
Po​de​szła do na​stęp​ne​go klien​ta i usły​sza​ła za ple​ca​mi sprzecz​kę mię​dzy Ni​kiem

a Clau​diem. Nie mia​ła żad​nych wąt​pli​wo​ści, że cho​dzi o nią. Jego brat nie mógł
uwie​rzyć,żeNikza​pro​siłkel​ner​kęnako​la​cję.

Prze​je​chałpojejwszyst​kichza​strze​że​niachjakwa​lecdro​go​wy.Jużwte​dypo​win​-

natoza​uwa​żyć.Nikni​g​dyniespo​czął,pókiniedo​stałtego,cochciał.Byłnie​zmor​-
do​wa​nyiupar​tyjakmuł.

ROZDZIAŁDRUGI

Nik sie​dział w li​mu​zy​nie w to​wa​rzy​stwie pięk​nej blon​dyn​ki, któ​ra wy​da​wa​ła się

do​sko​na​łym an​ti​do​tum na ten trud​ny ra​nek. Jen​na była po​god​ne​go uspo​so​bie​nia
i nie szu​ka​ła po​waż​ne​go związ​ku. Za​pro​si​ła go do sie​bie i żad​ne z nich nie mia​ło
wąt​pli​wo​ści, co się pod​czas tej wi​zy​ty wy​da​rzy. A te​raz przy​ci​snę​ła się do nie​go,
wład​czoopie​ra​jącdłońnajegoudzie.Ze​sztyw​niałipo​wstrzy​małchęć,byjązsie​bie
strzą​snąć.Po​wtó​rzyłso​bierazjesz​cze,żeprze​cieżsięroz​wo​dziijestwol​nymczło​-
wie​kiem.Czasjużnaj​wyż​szycośztymzro​bić.

We​szłamupra​wienako​la​na,żebygopo​ca​ło​wać.Nikobron​nieod​rzu​ciłgło​wędo

tyłu.UstaJen​nytra​fi​łynajegoszczę​kęipo​czułjejza​pach.Tenza​pachgood​strę​-
czał.Niebyłzły,alewy​da​wałsięzu​peł​nienie​wła​ści​wy.Nikpod​niósłrękęimu​snął
pal​ca​mijejwło​sy.Byłyszorst​kie,anieje​dwa​bi​ste.Niemiałocho​tyichdo​ty​kać.

Wście​kłynasie​bie,za​bro​niłso​bietychbez​sen​sow​nychpo​rów​nań.Możewła​śnie

dla​te​gojegocia​łoniechcia​łonaniąre​ago​wać.Byłojakzdrew​na.Jegofru​stra​cja
ro​słaco​razbar​dziej.Cośbyłonietak,aleniemiałocho​tyroz​ma​wiaćotymzte​ra​-
peut​ką.Mu​siałjużopo​wie​dziećjejowie​lunie​przy​jem​nychspra​wachichoćmiałza​-
ufa​nie do jej roz​sąd​ku i dys​kre​cji, pew​nych kwe​stii wo​lał nie po​ru​szać. Po​zbył się
cię​ża​rudys​funk​cyj​nejprze​szło​ściiczułsięsil​niej​szy,alerów​niewiel​kąulgęspra​wi​-
ło mu to, że mógł znów wró​cić do po​przed​nich zwy​cza​jów. Dzie​le​nie się czym​kol​-
wieknieprzy​cho​dzi​łona​tu​ral​niemęż​czyź​nieotakskry​tymcha​rak​te​rzejakon.Bet​-
sywciążnisz​czy​łajegoży​cie,ogra​ni​cza​łamupolewy​bo​ru,tłu​mi​łapo​pędsek​su​al​ny
ibez​względ​ność,dwiesiły,któ​reza​wszepo​py​cha​łyNikana​przód.

Za​dzwo​ni​łako​mór​ka.Mruk​nąłcośprze​pra​sza​ją​coiwy​cią​gnąłjązkie​sze​ni,za​do​-

wo​lo​ny,żemapre​tekst,byniewcho​dzićdomiesz​ka​niaJen​ny.Niepo​cią​ga​łagowy​-
star​cza​ją​coioba​wiałsię,żeporazpierw​szywży​ciumógł​byza​wieśćwłóż​ku.Ta
myśl wy​star​czy​ła, by po​rzu​cił po​mysł spraw​dze​nia sie​bie i udo​wod​nie​nia, że mał​-
żeń​stwozBet​syjestjużza​mknię​tymroz​dzia​łem.Po​my​ślałme​lan​cho​lij​nie,żemusi
użyć in​nych spo​so​bów. Ze wzglę​dów stra​te​gicz​nych po​wi​nien po​pra​wić at​mos​fe​rę
mię​dzysobąaBet​sy.Nieozna​cza​łoto,żeza​mie​rzałwy​słaćjejfurępie​nię​dzy,za​-
spo​ko​ićktó​re​kol​wiekzjejnie​do​rzecz​nychżą​dańczyteżpo​roz​ma​wiaćznią,jaksu​-
ge​ro​wałClau​dio.Niechciałroz​ma​wiaćzBet​sy.Wie​dział,żeje​śliza​czniezniąroz​-
ma​wiać,tonieudamusięutrzy​maćner​wównawo​dzyiszyb​koza​le​jeichko​lej​na
falawro​go​ściiwza​jem​nejnie​chę​ci.Toniewcho​dzi​łowgrę.Roz​ma​wiaćmo​glityl​ko
przezpraw​ni​ków.

Na​stęp​ne​go dnia po spo​tka​niu z praw​ni​ka​mi Bet​sy po​usta​wia​ła rze​czy prze​zna​-

czo​nenasprze​dażnano​wychpół​kachwskle​pieicof​nę​łasię,byoce​nićefekt.

Poroz​pa​dziemał​żeń​stwaprze​szłaprzezpie​kło,alepo​trze​baza​ję​ciaczymśumy​-

słuspra​wi​ła,żebyłytozdu​mie​wa​ją​cotwór​czeipro​duk​tyw​nemie​sią​ce.Skle​pikze
świe​ży​miwa​rzy​wa​mi,owo​ca​miijaj​ka​mi,któ​ryNiknie​chęt​niepo​zwo​liłjejotwo​rzyć
wjed​nymzbu​dyn​kówgo​spo​dar​czychnafar​mie,po​więk​szyłsiętrzy​krot​nie.Te​raz
sprze​da​wa​ła tu rów​nież wy​pie​ki i go​to​we do​mo​we po​sił​ki, do​da​ła też dział z pre​-

zen​ta​miipocz​tów​ka​mi,gdziemoż​nabyłozna​leźćwszyst​ko,odpo​tpo​ur​ripowy​ro​by
miej​sco​we​go rze​mio​sła. Po dru​giej stro​nie po​dwó​rza wciąż trwa​ły pra​ce przy re​-
mon​ciezruj​no​wa​ne​godom​ku,wktó​rymmia​łapo​wstaćnie​wiel​kaka​wiar​nia.Ali​ce,
me​ne​dżer​ka, sta​ła za ladą i roz​ma​wia​ła ze sta​łą klient​ką, któ​ra przy​szła po ty​go​-
dnio​we za​ku​py. Bet​sy za​trud​ni​ła ją, żeby mieć za​stęp​stwo na dni, kie​dy Nik był
wdomu,alechoćte​razmo​głapra​co​waćznacz​niewię​cej,niezre​zy​gno​wa​łazpo​mo​-
cy.Sklepsiępo​więk​szył,aAli​cedo​brzeso​biera​dzi​łazpro​wa​dze​niemksię​go​wo​ści.
Bet​sywzię​łanasie​biekon​tak​tyzdo​staw​ca​miiszu​ka​nieno​wychto​wa​rów.

Poza tym Ali​ce była na tyle mą​dra, by wie​dzieć, ja​kich py​tań nie po​win​na za​da​-

wać.Poroz​wo​dziezmę​żem,któ​ryjązdra​dzał,wy​cho​wy​wa​łasa​mot​nietro​jedzie​ci,
wie​dzia​łaza​temwszyst​koobez​sen​nychno​cachibóluzła​ma​ne​goser​ca.Anisło​wem
nie ko​men​to​wa​ła tego, że cza​sem, gdy przy​cho​dzi​ła rano do pra​cy, w skle​pie
wszyst​kobyłopo​prze​sta​wia​ne,wy​po​le​ro​wa​neowo​celśni​łyjaklu​stro,aka​fel​kina
pod​ło​dzebyłytakczy​ste,żemoż​nasiębyłownichprzej​rzeć.Bet​syprzy​cho​dzi​łatu,
gdyniemo​głaspać.

Alezatymwszyst​kimkry​łosięcośjesz​cze.Jejnaj​waż​niej​szymce​lembyłodo​pro​-

wa​dzićdosa​mo​wy​star​czal​no​ściLa​ven​derHall,boprze​ra​ża​łająmyśl,żedokoń​ca
ży​ciamia​ła​bywi​siećnarę​ka​wieNika.Chcia​łastwo​rzyćbiz​nes,któ​rybyjejpo​zwo​-
lił się utrzy​mać i po​krył pen​sję pra​cow​ni​ków za​trud​nio​nych w skle​pie, przy domu
iwogro​dzie.To,żete​razdo​ma​ga​łasiędu​żejczę​ścima​jąt​kuNika,niebyłopo​dyk​-
to​wa​newy​łącz​nieagre​sjąichę​ciąze​msty;byłatorów​nieżod​po​wiedźnajegonie​-
do​rzecz​ne żą​da​nie, by sprze​dać La​ven​der Hall. Ten dom był dla Bet​sy do​sko​na​łą
bazą do roz​wo​ju wła​snych przed​się​wzięć. Mia​ła mnó​stwo am​bit​nych po​my​słów
ipro​jek​tównaprzy​szłość.

Za​dzwo​niłte​le​fon.Ali​ceode​bra​łaipo​wie​dzia​ła:
–Docie​bie.
Bet​syusły​sza​ławsłu​chaw​cegłosEdny,go​spo​dy​ni.
–PaniChri​sta​kis,mapanigo​ścia.Czymimotomogęwziąćso​biewol​nepo​po​łu​-

dnie?

EdnaijejmążStan,któ​ryzaj​mo​wałsięogro​dem,bylidlaBet​synie​oce​nio​nąpo​-

mo​cą,szcze​gól​nieporoz​sta​niuzNi​kiem.Zwol​ni​ławte​dyczęśćpra​cow​ni​ków.Gdy
jużniemu​sia​łaza​spo​ka​jaćjegowy​gó​ro​wa​nychwy​ma​gań,prze​stałjejbyćpo​trzeb​-
nypry​wat​nyku​charz,kie​row​caista​dopo​ko​jó​wek.

– Oczy​wi​ście, że tak – za​pew​ni​ła go​spo​dy​nię, za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go Edna

niepo​da​łajejna​zwi​skago​ścia.Wi​docz​niebyłtoktośzna​jo​my.MożeClau​dioalbo
jego żona Bel​la, po​my​śla​ła Bet​sy z na​dzie​ją. Mia​ła ocho​tę na to​wa​rzy​stwo ko​goś,
ktopod​niósł​byjąnadu​chu.Lu​bi​łaBel​lę,dłu​go​no​gą,ru​do​wło​sąIr​land​kęob​da​rzo​ną
nie​spo​ży​tąener​giąiwiel​kimpo​czu​ciemhu​mo​ru.Za​przy​jaź​ni​łysię,choćto,coBel​la
mia​ła do po​wie​dze​nia o Niku, nie nada​wa​ło się do po​wtó​rze​nia. Bet​sy po​dzi​wia​ła
Bel​lęiClau​diazato,żeza​opie​ko​wa​lisiępię​cior​giemdzie​ci,któ​remat​kaBel​liuro​-
dzi​ła pod​czas swo​je​go wie​lo​let​nie​go ro​man​su z Ga​eta​nem, oj​cem Clau​dia i Nika.
Nikniebył​byzdol​nyogra​ni​czyćwtakispo​sóbswo​jejwol​no​ścioso​bi​stej.Bet​syza​-
sta​na​wia​ła się, jak mo​gła być tak śle​pa i nie za​uwa​żyć wcze​śniej, że męż​czy​zna,
zktó​rympra​gnę​łamiećdziec​ko,wogó​lenielubidzie​ci.

Wy​gła​dzi​ła czar​ną spód​ni​cę na bio​drach, ob​cią​gnę​ła rę​ka​wy ró​żo​we​go swe​tra,

wy​szłazeskle​puiprzezogróddo​tar​ładofurt​kiwmu​rze.Zamu​remznaj​do​wa​łosię
po​dwó​rze na ty​łach domu. Gdy Nik pro​te​sto​wał prze​ciw​ko urzą​dze​niu skle​pu na
far​mie,Bet​syar​gu​men​to​wa​ła,żemurmatrzyme​trywy​so​ko​ściije​ślibędąuży​wać
sta​rejwe​wnętrz​nejdro​gi,toklien​ciido​staw​cywni​czymniebędąimprze​szka​dzać.
Tenar​gu​mentjed​naknieprze​ko​nałNika.Ustą​piłtyl​kodla​te​go,żeBet​sypo​trze​bo​-
wa​łaja​kie​gośza​ję​cia,gdyonwy​jeż​dżałzagra​ni​cę.

Ajed​nakuda​łojejsięotwo​rzyćsklepiniebyłototyl​kohob​by,jakza​kła​dałNik,

aleroz​wi​ja​ją​cesięprzed​się​wzię​cie.Któżbypo​my​ślał,żepo​tra​ficze​gośta​kie​godo​-
ko​nać?Napew​noniejejro​dzi​ce.Ni​g​dynieocze​ki​wa​liponiejzbytwie​le.Tobab​-
cia,eme​ry​to​wa​nana​uczy​ciel​ka,za​pew​ni​łajejpo​moc,któ​rejBet​sypo​trze​bo​wa​łaze
wzglę​du na dys​lek​sję. Ro​dzi​ce ni​g​dy nie mie​li dla niej cza​su i wsty​dzi​li się cór​ki,
któ​ramia​łatrud​no​ścizczy​ta​niemipi​sa​niem.Bet​sybyłaprze​ko​na​na,żezo​sta​łapo​-
czę​taprzy​pad​kiem.Jużwdzie​ciń​stwiezda​wa​łaso​biespra​wę,żewy​ma​ga​niaro​dzi​-
ciel​stwaprze​ra​sta​jąjejro​dzi​ców.Tyl​kobab​ciazewszyst​kichsiłsta​ra​łasięjejpo​-
ma​gać. Ro​dzi​ce zgi​nę​li w ka​ta​stro​fie ko​le​jo​wej, gdy Bet​sy mia​ła je​de​na​ście lat.
Bab​cia wte​dy już nie żyła. Bet​sy tra​fi​ła do ro​dzi​ny za​stęp​czej, gdzie nie za​zna​ła
wie​lecie​płaiżycz​li​wo​ści.Chy​bawła​śniewte​dypo​wsta​łowniejprze​ko​na​nie,żeni​-
g​dynieze​chcemiećwła​snychdzie​ci.

Prze​szła przez wiel​ką, pu​stą kuch​nię do rów​nie wiel​kie​go holu i za​trzy​ma​ła się

jakwry​tanawi​dokwy​so​kie​go,bar​czy​ste​gomęż​czy​znyowło​sachczar​nychjaknoc,
któ​rystałprzydrzwiachwej​ścio​wych,zwró​co​nydoniejple​ca​mi.

Nikzdą​żyłjużobej​rzećcałąpo​sia​dłośćina​tych​miastza​uwa​żyłwszyst​kiezmia​ny,

ja​kieza​szłytuwcią​guostat​nichsze​ściumie​się​cy.Me​blebyłypo​kry​teku​rzem,na
sto​le nie sta​ły świe​że kwia​ty, a w wiel​kim ko​min​ku nie pło​nął ogień. Ale przede
wszyst​kimprzy​po​mniałso​bie,jakBet​sywi​ro​wa​łazpod​nie​ce​niawtymsa​mymholu
jesz​czeprzedre​mon​tembu​dyn​ku.

– Nie​sa​mo​wi​te miej​sce! – za​wo​ła​ła, gdy po raz pierw​szy od​wie​dzi​li La​ven​der

Hall.Jejtwarzja​śnia​łajakcho​in​kawBożeNa​ro​dze​nie.

–Na​da​jesiętyl​kodowy​bu​rze​nia–mruk​nąłNik.
–Prze​cieżdasięura​to​waćtendom!–ob​ru​szy​łasię.–Nieczu​jesztejat​mos​fe​ry?

Tomiej​scemacha​rak​ter.Wy​obraźso​bietyl​ko,jakmożewy​glą​dać,je​śliwło​żysię
wnieodro​bi​nępra​cy!

Nikpo​pa​trzyłpo​nu​ronawy​szczer​bio​nece​głyipod​ło​gępo​kry​tąka​łu​ża​mizdesz​-

czu,któ​rywpa​dałdośrod​kaprzeznie​szczel​nydachidziu​rywoknach.Bet​syzmu​si​-
łagodoobej​ściaca​łejfar​my,opo​wia​da​jącznie​słab​ną​cymen​tu​zja​zmem,żeelż​bie​-
tań​skapo​sia​dłośćtopraw​dzi​wyskar​biechi​sto​rii,wpi​sa​nynali​stęza​gro​żo​nychza​-
byt​ków. Jemu dom wy​da​wał się okrop​ny. Zu​peł​nie nie przy​sta​wał do jego wy​obra​-
żeńowy​god​nejwiej​skiejre​zy​den​cji.Za​uwa​żyłjed​nak,żeBet​syza​ko​cha​łasięwtej
ru​inieidla​te​gozgo​dziłsięjąku​pić.Wna​stęp​nychmie​sią​cach,gdykosz​tyre​no​wa​cji
wzro​słydonie​bo​tycz​ne​gopo​zio​mu,wie​lo​krot​nieża​ło​wałtegoaktuhoj​no​ści.

Ne,po​my​ślałzna​ra​sta​ją​cąwro​go​ścią.Byłdo​brym,tro​skli​wymmę​żem.Pró​bo​wał

uszczę​śli​wićswo​jążonę.Da​wałjejwszyst​ko,cze​gopra​gnę​ła.Za​spo​ka​jałwszyst​kie
jej ży​cze​nia z wy​jąt​kiem tego ostat​nie​go, nie​moż​li​we​go do speł​nie​nia. I wciąż nie
mógłuwie​rzyć,żepra​gnie​niedziec​kaznisz​czy​łoichmał​żeń​stwo.Przedślu​bemBet​-
sytwier​dzi​łasta​now​czo,żeniechcemiećdzie​ci.

Od​wró​ciłsięzna​pię​tątwa​rząaku​ratwchwi​li,gdyBet​sywe​szłaprzezku​chen​ne

drzwi. Była bla​da. Ja​sne wło​sy ota​cza​ły jej de​li​kat​ną twarz, oczy wy​da​wa​ły się
ciem​niej​szeniżzwy​kle,naustachniemia​łaaniśla​duszmin​ki.Po​czuł,żeza​pie​ramu
dech.Jegocia​łowjed​nejchwi​liza​re​ago​wa​łotak,jakpo​przed​nie​godnianiepo​tra​fi​-
łoza​re​ago​waćwobec​no​ściJen​ny.

–Bet​sy–wes​tchnął.
Pod​nio​sła na nie​go wzrok i znie​ru​cho​mia​ła z ta​kim wy​ra​zem twa​rzy, jak​by ude​-

rzy​ławka​mien​nymur.Dla​cze​goEdnajejnieostrze​gła?Byłapew​na,żejużni​g​dy
niezo​ba​czyNikawtymdomu.Za​mru​ga​łazezdu​mie​nia,pró​bu​jączła​paćod​dech.

–Cotyturo​bisz?–wy​chry​pia​ła.
–Mu​sia​łemsięztobązo​ba​czyć.
Pa​trzy​ła na nie​go w mil​cze​niu. Przez wszyst​kie mie​sią​ce se​pa​ra​cji ani razu nie

pró​bo​wałsięzniąspo​tkać,dla​cze​gowięczro​biłtote​raz?Niechcia​łananie​gopa​-
trzeć, ale nie po​tra​fi​ła się po​wstrzy​mać. Wło​sy na kar​ku sta​nę​ły jej dęba, ser​ce
dud​ni​ło moc​no. Na szczę​ście przed do​mem roz​legł się głos, któ​ry prze​rwał peł​ne
na​pię​ciamil​cze​nie.

–Wra​cajtu​taj!–za​wo​łałja​kiśmęż​czy​zna.
Bet​syusły​sza​łaod​głosłapnapo​sadz​ceizna​jo​meszcze​ka​nie.Sze​ro​kootwo​rzy​ła

oczyirzu​ci​łasiędodrzwi.Prze​peł​nio​nyeu​fo​riąte​rierwsko​czyłpro​stowjejra​mio​-
naigor​li​wieza​cząłli​zaćjąpotwa​rzy.

– Naj​moc​niej pana prze​pra​szam, sir. Wy​sko​czył przez oko – wy​dy​szał kie​row​ca

bie​gną​cyzapsem.

Nikmiałocho​tępo​wie​dzieć,żeGi​zmooddwóchmie​się​cynieoka​zy​wałtyleener​-

gii, ale po​wstrzy​mał się. Ski​nął gło​wą kie​row​cy, nie​cier​pli​wie za​mknął drzwi i pa​-
trzyłnaob​raz,któ​rymiałprzedsobą.Uśmiech​nię​taBet​syklę​cza​łanate​ra​ko​to​wej
po​sadz​ce,ado​oko​łaniejska​kałpod​nie​co​ny,uszczę​śli​wio​nypies.Byłatotakra​do​-
snasce​na,żepo​ru​szy​łana​wetjego.Uznał,żepod​jąłwła​ści​wąde​cy​zję.

–Przy​wio​złeśgotu​tajwod​wie​dzi​ny?–za​py​ta​łaBet​sy,pod​no​szącnanie​gowzrok.
–Nie.Przy​wio​złemgotu​tajnasta​łe–od​rzekłsu​cho.–Bezcie​bieczu​jesięnie​-

szczę​śli​wy.

–Prze​cieżtotwójpies–stwier​dzi​łanie​pew​nie,chwy​ta​jącGi​zmawra​mio​na.
–Byłmój,do​pó​kiniepo​znałcie​bie–od​pa​ro​wałNikiza​ci​snąłusta.
To,żeod​dałjejpsa,byłonie​sły​cha​niewiel​ko​dusz​nymiza​ska​ku​ją​cymge​stemze

stro​nytakzim​no​krwi​ste​goibez​li​to​sne​goczło​wie​ka.Bet​syniepo​tra​fi​łategozro​zu​-
mieć.Nikmiałbar​dzoskom​pli​ko​wa​nąoso​bo​wośćini​g​dyniewie​dzia​ła,cosiędzie​je
wjegogło​wie.Znówuda​łomusięjąza​sko​czyć.

Gi​zmobyłprzy​błę​dą.Po​trą​ci​łagoli​mu​zy​naNika.Sta​łosiętojesz​czeprzedspo​-

tka​niemzBet​sy.Nikza​brałpsadole​ka​rzaigdyniktsięponie​goniezgło​sił,po​pro​-
siłwe​te​ry​na​rzaopo​mocwzna​le​zie​niudomudlanie​go.Gdytorów​nieżnieprzy​nio​-
słoefek​tów,po​zo​sta​łomutyl​kood​daćpsadoschro​ni​ska,gdziepoja​kimścza​siezo​-
stał​byuśpio​ny.Nikzde​cy​do​wałsięwziąćgodosie​bie.Odtejporypieswiódłszczę​-
śli​we, luk​su​so​we ży​cie w ogro​dzie na da​chu domu – ży​cie peł​ne naj​lep​szej kar​my
ipsichfry​zje​rów.

–Dzię​ku​jęcizca​łe​goser​ca–po​wie​dzia​łaBet​syzełza​miwoczach.–Strasz​nieza

nimtę​sk​ni​łam.

Gi​zmona​tych​miastwy​czuł,że wró​ciłdodomui ra​do​śniepo​biegłobej​rzećsta​re

kąty.Nikprzy​pa​try​wałsięBet​syspodprzy​mru​żo​nychpo​wiek.Zna​łatenwy​razpo​-
żą​da​nianajegotwa​rzy,spoj​rze​nie,któ​reprze​pa​la​łonawy​lot.

–Wejdźdoba​wial​ni.–Ru​szy​łapierw​sza,jak​bypro​wa​dzi​łago​ścia,któ​rynieznał

domu.–Dla​cze​goEdnaniepo​wie​dzia​łami,żetoty?

–Pro​si​łemjąoto.Chcia​łemcięza​sko​czyć.
– Uda​ło ci się – przy​zna​ła. Dla​cze​go tak na nią pa​trzył? Chy​ba nie dla​te​go, że

uwa​żał ją za atrak​cyj​ną? W ostat​nich mie​sią​cach mał​żeń​stwa nie był szcze​gól​nie
en​tu​zja​stycz​nymko​chan​kiem.Bet​syzro​zu​mia​łajegobrakza​in​te​re​so​wa​nia,gdydo​-
wie​dzia​łasięowa​zek​to​mii.Dlaniejprzezdłu​giczasseksozna​czałtyl​komoż​li​wość
zaj​ściawcią​żę.Nie​wąt​pli​wietogoodniejod​strę​czy​ło.

–Na​pi​jeszsiękawy?–za​py​ta​łazna​dzie​ją,żeudajejsięuciecnachwi​lędokuch​-

niize​braćmy​śli.

–Nie,dzię​ku​ję.Alezro​bięso​biedrin​ka–oświad​czyłisampod​szedłdobar​ku.
Bet​sywzię​łagłę​bo​kiod​dech.
–Pew​niechceszpo​roz​ma​wiać.
Ob​ró​ciłsięwjejstro​nęjed​nympłyn​nymru​chemiścią​gnąłciem​nebrwi.
– Nie, nie chcę roz​ma​wiać. – Na​lał so​bie czy​stej szkoc​kiej i wy​pił jed​nym hau​-

stem.

–Wta​kimra​ziepocoprzy​je​cha​łeś?
–Żebyod​daćciGi​zma–stwier​dził,nieod​ry​wa​jącodniejspoj​rze​nia.
Niemia​łapo​ję​cia,cood​po​wie​dzieć.Jesz​czekil​kamie​się​cywcze​śniejob​rzu​ci​ła​by

gooskar​że​nia​mi,za​żą​da​ła​byod​po​wie​dzi,wpra​wi​ła​bywfu​rięsie​bieijego,roz​grze​-
bu​jącprze​szłość.Aletenczasjużmi​nął.Do​sko​na​lewie​dzia​ła,żeje​ślichoć​bywspo​-
mniooso​bi​stychspra​wach,Nikna​tych​miaststądznik​nie.Za​wszeuni​kałgłęb​szych
roz​mówopro​ble​mach.Gdytyl​kocośza​czę​łoiśćnietakwmał​żeń​stwie,Bet​syzo​-
sta​łaztymsama.

Pa​trzył na jej twarz, szu​ka​jąc w niej ja​kiejś wady, ja​kiejś nie​do​sko​na​ło​ści, któ​ra

po​zwo​li​ła​bymupo​zbyćsięsek​su​al​ne​gona​pię​cia,choćzdru​giejstro​nycie​szyłsię,
żezjegopo​pę​demwszyst​kojestwpo​rząd​ku.

–Chcęcię–po​wie​działmi​mo​wol​nie,za​nimzdą​żyłso​bieuświa​do​mić,comówi.
Jakzwy​klenie​prze​wi​dy​wal​ny.Ja​kietopo​dob​nedonie​go,po​my​śla​łaBet​sy,czu​jąc,

żeob​le​wasięru​mień​cem.Nogiugię​łysiępodniąimia​ławra​że​nie,żeutrzy​mu​jeją
wpo​zy​cjipio​no​wejtyl​kosiłaspoj​rze​niaNika.

–Atychceszmnie–do​dałni​skimgło​sem.Torów​nieżbyłobar​dzoty​po​we.Mó​wił

jej,coonaczu​je,za​nimjesz​czesamazdą​ży​łaso​bietouświa​do​mić.

Wie​dzia​ła,żepo​win​nasiębro​nić,po​daćty​siącpo​wo​dów,dlaktó​rychtoniemo​gła

byćpraw​da,przy​po​mnieć,żejąoszu​kałiod​wró​ciłsięple​ca​midoichmał​żeń​stwa,
aleniemo​głazna​leźćsłów.Wci​szy,któ​rawy​peł​ni​łapo​kój,sły​chaćbyłotyl​kogło​śne
bi​ciejejser​ca.

ROZDZIAŁTRZECI

Nik pod​szedł do niej po​wo​li. Wy​cią​gnął ra​mio​na i przy​gar​nął ją z gło​śnym wes​-

tchnie​niem, a po​tem przy​parł do ścia​ny i po​chy​lił gło​wę nad jej twa​rzą. Jego usta
mia​łysmakwhi​sky.Ca​ło​wałjątak,jak​bymiałtobyćostat​nipo​ca​łu​nekwjegoży​ciu,
iBet​sypo​czu​ła,żekrę​cijejsięwgło​wie.Ci​chygłoswgłę​bidu​szypod​po​wia​dałjej,
żewca​leniechcero​bićtego,cowła​śnierobi,Bet​syjed​nakdo​brzewie​dzia​ła,żeto
nie​praw​da.Tąchwi​ląbezresz​tyrzą​dzi​łyna​mięt​no​ści.

Wes​tchnę​łagłę​bo​ko,gdyNikprze​su​nąłdło​nienajejpo​ślad​kiistwier​dziłzza​do​-

wo​le​niem,żena​dalnosibar​dzoską​pąbie​li​znę.Je​denruchrękiwy​star​czył,bypo​-
rwa​neko​ron​ko​wemajt​kipo​fru​nę​łynapod​ło​gę.

–Chceszmnie–wy​dy​szałNikzusta​mitużnadjejtwa​rzą.
Chcia​ła.Tę​sk​ni​ładonie​goprzezko​lej​nedniinoce,tę​sk​ni​łazatym,costra​ci​ła,za

bli​sko​ściąina​mięt​no​ścią,za​sta​na​wia​jącsięjed​no​cze​śnie,czykie​dyśjesz​czebę​dzie
po​tra​fi​łaza​ufaćja​kie​muśmęż​czyź​nie.Te​razjed​nakkwe​stiaza​ufa​niaze​szłanadal​-
szyplan;całejejcia​łodo​ma​ga​łosięjegodo​ty​ku.

Przy​ci​snąłjądościa​nyinie​cier​pli​wiepod​cią​gnąłswe​ter,od​sła​nia​jącpier​si.Bet​sy

za​ci​snę​łapo​wie​ki,wsłu​chu​jącsięwewła​snewzbie​ra​ją​cepo​żą​da​nie.Za​rzu​ci​łamu
ra​mio​nanaszy​jęiob​ję​łagono​ga​miwpa​sie,przy​ci​ska​jącbio​dradojegobio​der.

Uświa​do​mi​łaso​biena​gle,żeza​cho​wu​jąsięjakpararoz​pa​lo​nychdoczer​wo​no​ści

na​sto​lat​ków i na chwi​lę ogar​nę​ło ją za​że​no​wa​nie. To była ostat​nia szan​sa, by się
wy​co​fać. Otwo​rzy​ła usta, ale w tej sa​mej chwi​li Nik wsu​nął rękę mię​dzy jej uda
icałejejcia​łoogar​nąłpło​mień.Kur​czo​woza​ci​snę​łapal​cenajegora​mio​nach.

Wol​ną ręką roz​piął spodnie i przy​ci​snął ją do sie​bie. Mia​ła ocho​tę krzy​czeć ze

szczę​ścia.Porazpierw​szyodwie​lumie​się​cyznówczu​ła,żeżyje.

–Nik?–szep​nę​ładrżą​cymgło​sem.
–Ci​cho,haramou–wy​dy​szał,obej​mu​jącjąiukła​da​jącpodod​po​wied​nimką​tem.–

Theemou,cotyzemnąro​bisz!Tyl​koniemów,że​bymprze​stał!

Ni​cze​go ta​kie​go nie mia​ła za​mia​ru mó​wić. Nie by​ła​by zresz​tą w sta​nie, na​wet

gdy​bychcia​ła.Ryt​micz​neude​rze​niacia​łaNikaszyb​kodo​pro​wa​dzi​łyjądokra​wę​dzi
ipochwi​liwy​krzyk​nę​ła,po​ru​sza​jącsięspa​zma​tycz​nieprzyjegocie​le.

Nik po​wo​li po​sta​wił ją na pod​ło​dze i wciąż pod​trzy​mu​jąc, ścią​gnął ma​ry​nar​kę

ikra​wat.Nogiugi​na​łysiępodniąidrża​łanaca​łymcie​le.Po​cią​gnąłjąnady​wa​nik
przyko​min​ku,wsu​nąłdło​niewjejpo​tar​ga​newło​syiznówza​cząłca​ło​wać.Niemo​-
gła uwie​rzyć, że zwy​kły po​ca​łu​nek wy​star​czył, by znów po​czu​ła w ży​łach płyn​ny
ogień.

Nikprzy​ci​snąłjądody​wa​ni​ka.
–Jesz​czenieskoń​czy​łem,haramou–po​wie​działochry​ple.
–Zdej​mijko​szu​lę–szep​nę​ła.Wjegora​mio​nachczu​łasięzdu​mie​wa​ją​coswo​bod​-

nie, choć wie​dzia​ła, że gdy emo​cje miną, nie bę​dzie po​tra​fi​ła so​bie wy​ba​czyć tej
chwi​lisła​bo​ści.

Pod​niósłsięijed​nymru​chemzdarłzsie​bieko​szu​lę,od​ry​wa​jącprzytymkil​kagu​-

zi​ków. Przed twa​rzą Bet​sy po​ja​wił się mu​sku​lar​ny, pięk​nie rzeź​bio​ny brą​zo​wy

brzuch. Za​schło jej w ustach i wy​gię​ła cia​ło w jego stro​nę, wy​cze​ku​jąc ze​tknię​cia
zjegonagąskó​rą.Nikznównaniąopadł.

–Tymra​zemtopo​trwadłu​żej–obie​cał.
–Mambyćza​ją​cemczyżół​wiem?–za​śmia​łasię.
–Jestwto​biecoś,cospra​wia,żetojazakaż​dymra​zemje​stemza​ją​cem.
Mu​sia​łasięro​ze​śmiać.
–Czytozna​czy,żeznówje​ste​śmyra​zem?
–Tyl​konachwi​lę–stwier​dziłNikiznówpo​chy​liłsięnadjejusta​mi,byniedo​pu​-

ścićdoko​lej​nychpy​tań.

Wkoń​cuode​rwałsięodniej,pod​niósłsięiwziąłjąnaręce.Za​nie​po​ko​jo​naBet​sy

otwo​rzy​łaoczy.

–Coro​bisz?
–Za​bie​ramciędołóż​ka.Odtegopo​wi​nie​nemza​cząć–mruk​nął,nio​sącjąwstro​-

nęscho​dów.

–Tubyłocie​ka​wiej–za​pro​te​sto​wa​ła,my​śląc,żejużodbar​dzodaw​nanieza​cho​-

wy​wa​li się tak spon​ta​nicz​nie i bez za​ha​mo​wań. Do​pie​ro te​raz uświa​do​mi​ła so​bie,
jakbar​dzojejusi​ło​wa​nia,byzajśćwcią​żę,nad​we​rę​ży​łyichin​tym​ność.Od​kądza​-
czę​łasięjejob​se​sja,nicjużniebyłota​kiesamo.

Za​niósłjądosy​pial​ni,któ​rąkie​dyśdzie​li​li,iza​razzadrzwia​mista​nąłnie​ru​cho​mo,

roz​glą​da​jącsiępopo​miesz​cze​niu.Wszyst​kosiętuzmie​ni​ło–wy​strójwnę​trzaina​-
wetme​ble.Niemiałjed​nakocho​tyza​sta​na​wiaćsięte​raz,cotomo​głoozna​czać.Po​-
ło​żyłBet​synasze​ro​kimłóż​ku,zdjąłjejspód​ni​cęibutyina​kryłjąkoł​drą.

–Mu​szęwziąćprysz​nic.Na​daljesttuła​zien​kaczytoteżzmie​ni​łaś?
Omalniewy​buch​nę​łaśmie​chem.
–Oczy​wi​ście,prysz​nicjesttam,gdziebył.
Pa​trzy​ła na nie​go, gdy się roz​bie​rał. Są​dzi​ła, że ni​g​dy już tego nie zo​ba​czy, i ta

chwi​la wy​da​wa​ła jej się zu​peł​nie nie​re​al​na. Po​szedł do ła​zien​ki zu​peł​nie nagi, za​-
uwa​ży​ła jed​nak, że czuł się nie​swo​jo. Ni​g​dy nie lu​bił zmian. Nowe me​ble i ko​lo​ry
ode​bra​łymupew​nośćsie​bie.Alecze​gosięspo​dzie​wał?Chy​banieprzy​pusz​czał,że
wszyst​kobę​dzieta​kiesamojakkie​dyś.Daw​nasy​pial​niawy​wo​ły​wa​ławBet​syzbyt
wie​lewspo​mnień.Niechcia​ławciążroz​dra​py​waćsta​rychraniopła​ki​waćtego,co
mie​liistra​ci​li.Bel​lapo​mo​głajejzo​sta​wićtowszyst​kozasobąiza​cząćodpo​cząt​ku.

Wy​szedłzła​zien​ki,wy​cie​ra​jącczar​newło​syręcz​ni​kiem.Zezdu​mie​niemza​uwa​-

ży​ła,żewciążbyłpod​nie​co​ny.Są​dził,żeza​sta​nieBet​syuśpio​ną,aleonawpa​try​wa​-
łasięwnie​gosze​ro​kootwar​ty​minie​bie​ski​miocza​mi,zwi​nię​tapodkoł​drąwkłę​bek
jak dziec​ko, z ja​sny​mi wło​sa​mi roz​sy​pa​ny​mi na po​dusz​ce. Gdy​by spa​ła, czy był​by
wsta​nietakpopro​stuubraćsięiwyjść?Niepo​tra​fiłso​bieod​po​wie​dziećnatopy​ta​-
nie,alepa​trzącnanią,po​czuł,żeniejestjesz​czego​to​wydowyj​ścia.Od​chy​liłkoł​-
dręiwsu​nąłsiędołóż​kaobokniej.

–Jestśro​dekdnia–za​uwa​ży​łazru​mień​cem.
– Do​pie​ro te​raz so​bie o tym przy​po​mnia​łaś? – W jego gło​sie za​brzmia​ła kpi​na

iBet​syza​pew​nepo​czu​ła​bysięura​żo​na,gdy​bynieto,żeNikza​razoto​czyłjąra​mio​-
na​miiprzy​tu​lił.–Ja​kietomazna​cze​nie,któ​rajestgo​dzi​na?

–Żad​ne–przy​zna​łaido​da​łazu​peł​niein​nymto​nem:–Nik?
–Ci​cho–wes​tchnął,oba​wia​jącsiętego,comógł​byzachwi​lęusły​szeć.Zpo​mru​-

kiemza​do​wo​le​niaprzy​ci​snąłjądoswe​gopod​nie​co​ne​gocia​ła.

–Tyna​dal…
–Tak–od​rzekł,ostroż​nieukła​da​jącjąnaso​bie.–Czysą​dzisz,żemo​gła​byścoś

ztymzro​bić?

Nik,gdymunatymza​le​ża​ło,po​tra​fiłsięza​cho​wy​waćzogrom​nymuro​kiemicha​-

ry​zmą,alejużbar​dzowie​lecza​sumi​nę​ło,od​kądporazostat​nioka​zy​wałtece​chy
przyBet​sy.Gdyte​razdo​strze​głauśmiechroz​świe​tla​ją​cyjegociem​nątwarz,po​czu​-
łasięza​fa​scy​no​wa​naizu​peł​niebez​bron​na.

–Jesz​czetyl​koraz,apo​tempo​zwo​lęciza​snąć–obie​cał,wci​ska​jącjąwpo​dusz​ki.
–Za​wszecisięuda​jetegodo​ko​nać–wes​tchnę​łazpo​dzi​wem.
– Kie​dyś chcia​łaś ze mną sy​piać tyl​ko wte​dy, gdy tem​pe​ra​tu​ra na wy​kre​sie była

od​po​wied​nia–mruk​nął.

Bet​sy od​da​ła​by wszyst​ko, żeby móc to od​wró​cić. To wspo​mnie​nie bo​le​śnie roz​-

dar​ło ko​kon in​tym​no​ści, któ​ry ich spo​wi​jał. Przy​tu​li​ła się moc​niej do jego pier​si
iskub​nę​łausta​mijegodol​nąwar​gę.

–Te​razjużniemamwy​kre​su…
–Sio​pi…ci​cho.–Po​ca​ło​wałjązta​kimza​pa​łem,żezu​peł​nieza​po​mnia​ła,oczym

roz​ma​wia​li.

Byłojużciem​nozaoknem,gdyobu​dziłjąja​kiśdźwięk.Pod​nio​słagło​węzpo​dusz​ki

iwspo​mnie​nietego,cosięsta​ło,ude​rzy​łojązsiłąhu​ra​ga​nu.Usia​dłagwał​tow​nie.
Nik wią​zał kra​wat przed owal​nym lu​strem w ką​cie po​ko​ju. Bet​sy ob​la​ła się go​rą​-
cymru​mień​cemiprzy​ci​snę​łaprze​ście​ra​dłodopier​si.

–Wy​cho​dzisz?–szep​nę​ła,za​pa​la​jąclamp​kęprzyłóż​ku.
Ob​ró​ciłsięipo​pa​trzyłnaniąbłysz​czą​cy​miocza​mi.
–Po​wi​nie​nempójśćjużkil​kago​dzintemu.
–Chcia​łeśwyjść,nieroz​ma​wia​jączemną?–wy​krztu​si​łaprzezza​ci​śnię​tegar​dło.
–Takchy​baby​ło​bynamła​twiej.
–Jakto?
– Po​dob​no to – ru​chem ręki wska​zał na sie​bie, na nią i na łóż​ko – jest zu​peł​nie

nor​mal​neuroz​wo​dzą​cychsiępar.

Po​czu​łasiętak,jak​byude​rzyłjąpię​ściąwbrzuch.Po​bla​dłaiskó​ranajejtwa​rzy

ścią​gnę​łasięmoc​no.

–Na​praw​dę?–za​py​ta​łagło​sempo​zba​wio​nymwy​ra​zu.
–Tak,na​praw​dę–od​rzekłcierp​ko.–Tosięzda​rza,aletonicniezna​czyanini​cze​-

goniezmie​nia.

Gdy​bywzrokmógłza​bi​jać,Nikwtymmo​men​ciepadł​bytru​pemujejstóp.Po​my​-

śla​ła,żeni​g​dymutegoniewy​ba​czy.Czu​łasięupo​ko​rzo​na,anaj​gor​szazewszyst​-
kie​gobyłaświa​do​mość,żesamaścią​gnę​łanasie​bietoupo​ko​rze​nie.

–Roz​wódoczy​wi​ściejestna​dalak​tu​al​ny–pod​kre​śliłNikzu​peł​nienie​po​trzeb​nie.
–Tak–zgo​dzi​łasię,prze​peł​nio​nawrzą​cąnie​na​wi​ścią.Mimowszyst​kie​go,cojej

zro​bił,wciążtę​sk​ni​łazanimizasek​sem,ate​razprzy​szłojejpła​cićwy​so​kącenęza
po​waż​nybłądwosą​dzie.

–Obo​jemu​si​myru​szyćda​lej–stwier​dziłkrót​ko.
–Ażdotejporynieuświa​da​mia​łamso​bie,żetakbar​dzolu​biszfra​ze​sy–oświad​-

czy​łacierp​ko.–Uda​łocisięmniepo​trak​to​waćzgóry,ob​ra​zićipo​ni​żyć.Te​razjuż
wiem,jakczu​jąsiędziew​czy​nynajed​nąrand​kę.

Nik za​ci​snął zęby. Po​wie​dział to, co mu​siał po​wie​dzieć. Był bar​dzo in​te​li​gent​ny

iwie​dział,jaksięprzed​sta​wiasy​tu​acja,na​wetje​ślina​zwa​nierze​czypoimie​niubyło
nie​tak​tow​ne. Obo​je po​peł​ni​li błąd i trze​ba to było ja​sno po​wie​dzieć. Nie po​tra​fił
two​rzyćbli​skichwię​zizin​ny​miludź​mi,tobyłna​tu​ral​nysku​tekpa​to​lo​gicz​ne​godzie​-
ciń​stwa.Tojemucze​gośbra​ko​wa​ło,niejej.Wie​dział,żeni​g​dyniebę​dziepo​tra​fiłjej
daćtego,cze​gopra​gnę​łainacoza​słu​gi​wa​ła.

–Po​zwo​lęciza​trzy​maćtendom–mruk​nąłobo​jęt​nie.
– Do​brze wie​dzieć, że pro​sty​tu​cja przy​no​si ko​rzy​ści – od​pa​ro​wa​ła drżą​cym gło​-

semipodpo​wie​ka​miza​pie​kłyjąłzy.–Nali​tośćbo​ską,idźjuż!

I to wła​śnie zro​bił. Wy​mknął się ci​cho, bez fan​far. Za​nim drzwi się za nim za​-

mknę​ły,dosy​pial​niwsu​nąłsięGi​zmoina​tych​miastpod​biegłdoswo​jejpani.

–Och,Gi​zmo–za​szlo​cha​ła,przy​ci​ska​jącpsadopier​si.
Nikod​szedłodniejporazdru​gi.Kie​row​cazpew​no​ściąprzezcałyczascze​kałna

nie​goprzeddo​mem.Nikniemiałnicprze​ciw​kotemuiza​pew​nena​wetmunieprzy​-
szłodogło​wy,żebyprze​pro​sić.Byłje​dy​nymdziec​kiembez​gra​nicz​niebo​ga​tejgrec​-
kiej dzie​dzicz​ki i od dzie​ciń​stwa przy​wykł do służ​by, któ​ra ni​g​dy się nie skar​ży​ła
inieza​da​wa​łapy​tańiktó​rejdo​sko​na​lepła​ciłzado​sko​na​łeusłu​gi.Żonapo​cho​dzą​ca
zpo​dob​nychsferpa​so​wa​ła​bydonie​goowie​lele​piejniżBet​sy,któ​rażą​da​łaodnie​-
go zbyt wie​le i za bar​dzo wal​czy​ła o wła​sną po​zy​cję, jed​no​cze​śnie do​ma​ga​jąc się
nie​za​leż​no​ści.Nikado​pro​wa​dza​łotodofu​rii.Alegdyprzy​po​mnia​łaso​bieichpierw​-
sząrand​kę,mu​sia​łaprzy​znać,żejużwte​dypo​win​naza​uwa​żyćwy​raź​nesy​gna​ły,jak
możewy​glą​daćży​cieubokuNikaChri​sta​ki​sa.

Od​le​głewspo​mnie​niabyłyła​twiej​szedoznie​sie​nianiżroz​pa​mię​ty​wa​nietego,co

sięsta​łoprzedchwi​lą,wzwiąz​kuzczymwró​ci​łamy​śla​midotam​te​gowie​czo​ru.Nik
za​brałjąnawy​ra​fi​no​wa​neprzy​ję​cie.Jejpro​staczar​nasu​kien​kabezbi​żu​te​riiidi​-
zaj​ner​skiejto​reb​kiwy​raź​nieod​ci​na​łasięodkre​acjiin​nychdam.Wdzie​sięćmi​nut
po przy​by​ciu na miej​sce zo​sta​wił ją pod ja​kimś pre​tek​stem wśród tłu​mu ob​cych.
Męż​czyź​ni pró​bo​wa​li ją pod​ry​wać, a ko​bie​ty prze​szy​wa​ły nie​przy​ja​zny​mi spoj​rze​-
nia​mi.Wpół​to​rejgo​dzi​nypóź​niejzde​cy​do​wa​łasięwró​cićdodomuau​to​bu​semipo​-
cią​giem.Roz​złosz​czo​nyNikpo​ja​wiłsięujejdrzwipopół​no​cy,do​ma​ga​jącsięwy​ja​-
śnień,dla​cze​gogozo​sta​wi​ła.Wte​dypo​kłó​ci​lisięporazpierw​szy.

Byłatopło​mien​naawan​tu​ra.Nikupie​rałsię,żezo​sta​wiłjąsamątyl​konapięt​na​-

ściemi​nut.Wi​dzia​ła,żena​praw​dęstra​ciłpo​czu​ciecza​su.Byłorów​nieżmoż​li​we,że
cał​kiemoniejza​po​mniał.Przy​ja​cielzdaw​nychlatza​pro​po​no​wałmuin​te​res,ain​te​-
re​sydlaNikaza​wszebyływaż​niej​szeodwszyst​kie​goin​ne​go.

Potejkłót​niprzezcałyty​dzieńco​dzien​nieprzy​sy​łałjejkwia​ty,awna​stęp​nymty​-

go​dniukaż​de​godniapo​ja​wiałsięwbi​stro.

–Toza​czy​nawy​glą​daćnamo​le​sto​wa​nie–ostrze​głago.
–Dajmijesz​czejed​nąszan​sę.Będęciętrak​to​wałjakkró​lo​wą–obie​cał.
–Wiepani,panChri​sta​kiszwy​klenieza​da​jeso​bietyletru​dudlażad​nejko​bie​ty–

stwier​dził po​god​nie je​den z ochro​nia​rzy. – Musi pani być dla nie​go kimś wy​jąt​ko​-
wym.

Gdywró​ci​ładojegosto​li​kazkawąina​po​tka​łaspoj​rze​niezie​lo​nychoczu,uświa​-

do​mi​łaso​bie,żerze​czy​wi​ścieczu​jesięwy​jąt​ko​wo.Po​my​śla​ła,żewkoń​cukaż​dypo​-
peł​niabłę​dy,ipo​sta​no​wi​ładaćmuszan​sę,bymógłdo​wieść,żepo​tra​fisięza​cho​wy​-
waćina​czej.Iprzezbar​dzodłu​giczasnieża​ło​wa​łatejde​cy​zji,boNikza​cho​wy​wał
sięmo​de​lo​wo.Pa​mię​ta​ładzień,gdyza​py​tałją,czychcemiećdzie​ci.Niepo​tra​fi​ła
so​bieprzy​po​mnieć,jakwe​szlinatente​mat,izper​spek​ty​wysą​dzi​ła,żetoNikumie​-
jęt​niepo​ste​ro​wałroz​mo​wą,bywy​ba​daćgrunt.

– Nie chcę dzie​ci! – wy​krzyk​nę​ła wte​dy z głę​bo​kim prze​ko​na​niem. – Spę​dzi​łam

dzie​ciń​stwo w ro​dzi​nach za​stęp​czych i przez cały czas mu​sia​łam się opie​ko​wać
młod​szy​mi. Dzie​ci od​bie​ra​ją wol​ność i mnó​stwo przy nich pra​cy. Chy​ba ni​g​dy nie
będęchcia​łaichmieć!

Prze​ko​na​łasięjed​naknawła​snejskó​rze,żemat​kana​tu​ramaswo​jespo​so​by,by

prze​ko​naćko​bie​tę,żeni​cze​gonaświe​cieniepra​gniebar​dziejniżpisz​czą​ce​gonie​-
mow​lę​cia.Za​razpoślu​biebyłaKop​ciusz​kiem,aNikpięk​nymksię​ciem.Ma​te​rial​nie
dałjejtakwie​le,żenieśmia​łapro​te​sto​wać,gdyrzad​koby​wałwdomuina​wetwte​-
dygło​węmiałnie​ustan​nieza​prząt​nię​tąin​te​re​sa​mi.Bet​syspę​dzi​łasamadzieńswo​-
ich uro​dzin, po​tem pierw​szą rocz​ni​cę ślu​bu i z dnia na dzień czu​ła się co​raz bar​-
dziejosa​mot​nio​na.Wkoń​cuza​czę​łatę​sk​nićdotego,zaczymmia​łani​g​dynieza​tę​-
sk​nić–zadziec​kiem,któ​remo​gła​byko​chaćispę​dzaćznimczas.

Po​de​szładotegozbytopty​mi​stycz​nie.Byłapew​na,żeje​śliuro​dzidziec​ko,Nikza​-

czniespę​dzaćwię​cejcza​suwdomuiżezbli​żyichtodosie​bie.Dziec​komia​łopo​-
mócwprze​ła​ma​niujegore​zer​wy,któ​rejBet​sysamaniepo​tra​fi​łaprze​ła​mać.

Po​peł​ni​ła wie​le błę​dów. My​śla​ła o tym, ocie​ra​jąc mo​kre po​licz​ki chu​s​tecz​ką

igłasz​czącGi​zma,któ​ry,skam​ląc,pod​su​wałpysz​czekpodjejdłoń.AleNikpo​peł​nił
tych błę​dów rów​nie wie​le. Mimo wszyst​ko pój​ście z nim do łóż​ka było zwień​cze​-
niem jej głu​po​ty, po​my​śla​ła z pło​ną​cą twa​rzą. Gdy już było po wszyst​kim, Nik po​-
trak​to​wałjąchłod​no.Od​zy​ska​nain​tym​nośćnicdlanie​goniezna​czy​ła.Porazko​lej​-
ny udzie​lił jej twar​dej lek​cji. Ko​bie​ta, któ​ra za​słu​gu​je, by męż​czy​zna trak​to​wał ją
jakkró​lo​wą,po​win​naumiećutrzy​maćgowry​zach.Je​ślitegoniepo​tra​fi,sta​jesię
zwy​kłąprzy​go​dąnajed​nąnoc.

ROZDZIAŁCZWARTY

–Bet​sy?–ode​zwa​łasięBel​la.–Dla​cze​gonieod​bie​raszte​le​fo​nu?Gdzieby​łaś?Co

ro​bi​łaś?

Bel​laza​dzwo​ni​ławbar​dzozłymmo​men​cie.Bet​sywtejchwi​liniebyławsta​nie

sku​pićsięnaroz​mo​wie.Bez​wład​nieopa​dłanafo​tel,wpa​tru​jącsięwefektwy​pra​wy
donaj​bliż​szejap​te​ki.Do​oko​łaniejle​ża​łopięćróż​nychte​stówcią​żo​wychiwszyst​kie
co do jed​ne​go po​ka​zy​wa​ły ten sam wy​nik. Naj​śmiesz​niej​sze było to, że do​sko​na​le
umia​łasięnimipo​słu​gi​wać.Przedroz​sta​niemzNi​kiembie​gładoap​te​kipotest,mo​-
dlącsięwdu​szyopo​zy​tyw​nywy​nikzakaż​dymra​zem,gdyza​uwa​ży​łachoć​bynaj​-
mniej​szązmia​nęwcy​klu.Przykaż​dymko​lej​nymroz​cza​ro​wa​niuser​ceła​ma​łojejsię
nanowo.

Aletymra​zemwszyst​kobyłozu​peł​nieina​czej.Odkil​kuty​go​dniczu​łasiębar​dzo

dziw​nie. W koń​cu, nie mo​gąc zro​zu​mieć, co się dzie​je, po​szła do le​ka​rza. Pro​sty
test wy​ka​zał, że w ja​kiś nie​wy​tłu​ma​czal​ny spo​sób za​szła w cią​żę. Pra​wie wpa​dła
whi​ste​rię.Pró​bo​wa​ławmó​wićle​ka​rzo​wiipie​lę​gniar​ce,żemu​sia​łazajśćja​kaśpo​-
mył​ka,żepo​mie​sza​nojejwy​ni​kizja​ki​miśin​ny​miiżecią​żawjejprzy​pad​kujestab​-
so​lut​niewy​klu​czo​na.

–Bet​sy,je​steśtam?–po​wtó​rzy​łaBel​la.
–Tak.Prze​pra​szamcię.Je​stemwtejchwi​liza​ję​taczymśin​nym.
–Cho​dzioroz​wód?–do​my​śli​łasięBel​la.–Wiem,żeje​steśwy​trą​co​nazrów​no​-

wa​giidla​te​goniedzwo​nisz.Cotendrańzno​wucizro​bił?

Bet​sy za​ci​snę​ła usta. Zda​wa​ło się, że Nik do​ko​nał nie​moż​li​we​go. Choć był nie​-

płod​ny po za​bie​gu, zda​rzył się cud albo ka​ta​stro​fa, za​leż​nie od punk​tu wi​dze​nia,
ino​si​łate​razjegodziec​ko.Jaktosięmo​głostać?Wzię​łapo​wol​ny,głę​bo​kiod​dech.
Na​wetnasie​dzą​cokrę​ci​łojejsięwgło​wieizbie​ra​łonamdło​ści.

–Niechcęotymroz​ma​wiać.
–Czycośsięzda​rzy​ło,kie​dyNikprzy​wiózłciGi​zma?–Wgło​sieBel​lisły​chaćbyło

nie​po​kój.–Odtam​tejporynieje​steśsobą.

–Tak.Cośsięzda​rzy​ło–przy​zna​łaznie​chę​cią.–Aleniechcęte​razotymroz​ma​-

wiać.

Cią​ża, o któ​rej tak kie​dyś ma​rzy​ła, po​ja​wi​ła się wresz​cie, ale te​raz sy​tu​acja

przed​sta​wia​łasięzu​peł​nieina​czej.

–Kie​dyprzy​wiózłcipsa,wie​dzia​łamżetozbytpięk​ne,żebymo​głobyćpraw​dzi​-

we–oznaj​mi​łaBel​la.–Apo​temjesz​czedom.Orany,NikChri​sta​kiszmie​niasięna​-
razwŚwię​te​goMi​ko​ła​ja.Cośmisiętuniezga​dza​ło.

–Obie​cu​ję,żeza​dzwo​niędocie​biezakil​kadni,kie​dyjużja​kośdoj​dędosie​bie–

prze​rwa​łajejBet​sy.–Prze​pra​szam,alenara​zieniemogęroz​ma​wiać.

Wy​łą​czy​łate​le​foniwpa​trzy​łasięwścia​nę.Niespo​sóbbyłounik​nąćna​stęp​ne​go

kro​ku.Mu​sia​łaza​py​taćNika,ja​kimcu​demza​szławcią​żęzmęż​czy​zną,któ​ryprze​-
szedłwa​zek​to​mię.Niemo​głautrzy​maćswo​je​gosta​nuwta​jem​ni​cyprzednim.Czy
mu się to po​do​ba​ło, czy nie, mu​siał się do​wie​dzieć, że bę​dzie oj​cem, i mu​siał się
ztympo​go​dzić,na​wetje​śliozna​cza​łotoko​niecz​nośćwy​ko​na​niaupo​ka​rza​ją​cychte​-

stówDNA.Bet​sydo​sko​na​lewie​dzia​ła,żeNikniechcedziec​kaiwo​lał​bywie​rzyć,
żeza​szławcią​żęzkimśin​nym.

Oddwóchmie​się​cyjejna​strójsta​wałsięco​razgor​szy.Trud​nojejbyłopo​go​dzić

sięzmy​ślą,żepra​wiebyłymążwciążpo​tra​firoz​bu​dzićwniejtakwiel​kiena​mięt​-
no​ści.Niena​le​ża​ładoko​biet,któ​rewy​ba​cza​jąmęż​czy​znomwszyst​ko,bezwzglę​du
na to, jak źle zo​sta​ną po​trak​to​wa​ne. Nie wy​ba​czy​ła Ni​ko​wi i zło​ści​ła ją myśl, że
znówpo​szłaznimdołóż​ka.Wdo​dat​kubyłoja​sne,żeNikchcesfi​na​li​zo​waćroz​wód
jak naj​szyb​ciej. Od​dał jej Gi​zma, a dwa ty​go​dnie wcze​śniej za​pro​po​no​wał przez
swo​ich praw​ni​ków bar​dzo ko​rzyst​ną dla niej ugo​dę fi​nan​so​wą. Bet​sy zna​ła Nika
ijegome​to​dydzia​ła​nia.Byłupar​tyinie​cier​pli​wy,nietra​ciłcza​sunanic,cze​gonie
chciał,aje​ślicze​gośchciał,mu​siałtomiećna​tych​miast.Wtejchwi​libyłoja​sne,że
chceroz​wo​du.

Jakza​temmia​łaprze​ka​zaćta​kie​mumęż​czyź​nieno​wi​ny,któ​rychonnapew​nonie

chciałusły​szeć?Unio​sławy​żej gło​węiwy​pro​sto​wa​łara​mio​na. Nocóż,trud​no. To
on spo​wo​do​wał tę cią​żę. Nie ostrzegł jej przed ry​zy​kiem, to​też jego wina była co
naj​mniejrów​niewiel​kajakjej.Bet​sychcia​łamiećdziec​ko,aNiknie.Tobyłozu​peł​-
nieja​sne.Męż​czy​zna,któ​rypod​dałsięwa​zek​to​miiwtakmło​dymwie​ku,zpew​no​-
ściąnietę​sk​niłdodzie​ci.Alenaszczę​ścieto,cze​goNikchciałalboniechciał,nie
mia​łojużdlaniejżad​ne​gozna​cze​nia.

–Nieod​po​wia​damito.Po​wiedz,żesięzniąskon​tak​tu​ję.–Nikprze​łknąłzeznie​-

cier​pli​wie​niem i wy​łą​czył te​le​fon. Był w trak​cie spo​tka​nia. Bet​sy po​ja​wi​ła się bez
za​pro​sze​niaiza​po​wie​dziicze​ka​łananie​gozadrzwia​miga​bi​ne​tu.Cojąna​pa​dło?
Do​brze wie​dzia​ła, że Nik nie zno​si, gdy ktoś mu prze​szka​dza w pra​cy. Je​śli mia​ła
mucośdopo​wie​dze​nia,mo​głatoprze​ka​zaćprzezpraw​ni​ków.Niechciałsięznią
spo​ty​kaćoso​bi​ście.Za​le​ża​łomunatym,żebyza​koń​czyćroz​wódwjaknaj​bar​dziej
gład​ki,cy​wi​li​zo​wa​nyspo​sób.

To,żeznówpo​szedłzniądołóż​ka,wzbu​dzi​łownimmnó​stwonie​chcia​nychemo​-

cjiiwspo​mnień,alebyłpe​wien,żezcza​semtewspo​mnie​niazbled​nąiznik​ną.Nie
zwra​cał naj​mniej​szej uwa​gi na su​ge​stie swo​jej te​ra​peut​ki, któ​ra twier​dzi​ła, że
wkwe​stiimał​żeń​stwaNikprze​ży​wagłę​bo​kiwe​wnętrz​nykon​flikt.Tako​bie​tamó​wi​-
łamnó​stwobzdur.Nikwo​lałpro​steroz​wią​za​nia.Do​sko​na​lero​zu​miał,dla​cze​gozro​-
biłto,cozro​bił.Nakil​kago​dzinprze​niósłsięwprze​szłośćitowszyst​ko.Wkrót​ce
tomał​żeń​stwoob​ró​cisięwni​cość,takjakinnekosz​ma​ry,któ​reprze​śla​do​wa​łygo
przezwie​lelat.

Bet​sy słu​cha​ła z uprzej​mym uśmie​chem Ste​ve’a, asy​sten​ta Nika, któ​ry prze​pra​-

szałją,tłu​ma​czącgę​sto,dla​cze​goszefniemożesięzniąspo​tkać.Wod​róż​nie​niuod
Nika,Ste​vebyłmi​łymfa​ce​tem.Kie​dyś,gdypo​ja​wia​łasięwbiu​rzemęża,trak​to​wa​-
nojązuni​żo​no​ściąiwszel​ki​miwzglę​da​mi.Byławaż​nąoso​bąwświe​cieNika.Te​raz
wi​dzia​ła wy​raź​nie, że stra​ci​ła swój wy​jąt​ko​wy sta​tus i nie jest tu dla ni​ko​go waż​-
niej​szaodwczo​raj​szejga​ze​ty.

–Dzię​ku​jęci,Ste​ve–po​wie​dzia​łaiza​rzu​ci​łanara​mięskó​rza​nyple​cak.Ubra​na

byłazwy​czaj​nie,wdżin​syipro​stąciem​nąkurt​kę.Kil​kaosóbnatenwi​dokunio​sło
zezdzi​wie​niembrwi,aleBet​syporazpierw​szywży​ciudo​brzesięczu​ła,nieuda​jąc
ni​ko​goibę​dącpopro​stusobąwwy​ra​fi​no​wa​nychkrę​gachNika.Niemu​sia​łasięjuż

sta​raćoto,bywy​glą​daćatrak​cyj​nie.Niemu​sia​ławkła​daćwy​so​kichob​ca​sów,mar​-
ko​wychubrańanina​kła​daćma​ki​ja​żu.Nikjąoszu​kał,zra​niłiupo​ko​rzył.Nieza​le​ża​-
łojejte​raznajegoapro​ba​cieczypo​dzi​wie.

Asy​stentod​szedł,aBet​sy ru​szy​łapro​stodoga​bi​ne​tu Nika.Stra​ci​łaprzeznie​go

jużspo​rocza​suinieza​mie​rza​łacze​kaćdłu​żej.Nicjejnieob​cho​dzi​łyidio​tycz​neza​-
sa​dy,przezktó​reza​wszeczu​łasięjakin​truzwjegoświe​cie.Otwo​rzy​ładrzwiga​bi​-
ne​tuzroz​ma​chem.Do​oko​łanie​wiel​kie​gosto​łukon​fe​ren​cyj​ne​gosie​dzia​łokil​kumęż​-
czyzn. Prze​bie​gła po nich wzro​kiem i za​trzy​ma​ła spoj​rze​nie na szczu​płej twa​rzy
Nika.

–Mu​szęsięztobąna​tych​miastzo​ba​czyć–oznaj​mi​łabezwa​ha​nia.
Jego twarz po​ciem​nia​ła, zie​lo​ne oczy za​bły​sły jak szma​rag​dy. Pod​niósł się i ge​-

stemza​trzy​małSte​ve’a,któ​rybeztchuwpadłdoga​bi​ne​tuśla​da​miBet​sy.

–Pa​no​wie,mu​si​myzro​bićso​bieprze​rwę.Zo​ba​czy​mysięzago​dzi​nę–po​wie​dział

spo​koj​nie.

Wszy​scymęż​czyź​niwy​szliidrzwiza​mknę​łysięzaple​ca​miBet​sy,któ​rana​wetna

chwi​lę nie ode​rwa​ła spoj​rze​nia od Nika. Jego cia​ło pod gar​ni​tu​rem było sil​ne
i spraw​ne. Przy​po​mnia​ła so​bie, że gdy drę​czy​ły go kosz​ma​ry, wsta​wał i w środ​ku
nocyscho​dziłdopiw​ni​cy,gdziestałsprzętspor​to​wy.Ćwi​czyłdozu​peł​ne​gowy​czer​-
pa​nia,apo​temwra​całdołóż​kaiza​sy​piał,wciążmo​krypoprysz​ni​cu.

Sta​ła zu​peł​nie nie​ru​cho​mo, od​dy​cha​jąc z tru​dem przez za​ci​śnię​te gar​dło. Ser​ce

biłojejtakmoc​no,żemia​łaocho​tęprzy​ci​snąćrękędopier​si,aleniechcia​łatego
ro​bić,żebyniepo​ka​zy​waćposo​biewzbu​rze​nia.Do​brzewie​dzia​ła,żewobec​no​ści
Nikaniemożeso​bienatopo​zwo​lić.

–Ocociwła​ści​wiecho​dzi?–za​py​tałostro.Pod​niósłnaniązdzi​wio​nywzrok,za​-

sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go ubra​ła się jak uczen​ni​ca, ale na​wet w tym stro​ju wciąż
byłaurze​ka​ją​copięk​naiwy​glą​da​łanie​moż​li​wiemło​do.Byłaodnie​gomłod​szaza​le​-
d​wie o pięć lat, ale cza​sa​mi zda​wa​ło się, że to prze​paść nie do prze​by​cia. Bet​sy
mia​ła w so​bie nie​win​ność i za​ufa​nie do lu​dzi, któ​re Nik stra​cił jesz​cze w dzie​ciń​-
stwie.Mu​siałjed​nakprzy​znać,żetaróż​ni​cacha​rak​te​rówprzy​da​wa​łajejatrak​cyj​-
no​ści.Kie​dyśbyłpew​ny,żeBet​syza​wszebę​dziepo​trze​bo​wa​łajegosiłyiochro​ny.
Wmi​ło​ścibyłalo​jal​naina​iw​nieufnaisą​dził,żeza​wszebę​dzienanie​gocze​kać.

– Na​de​szła ma​gicz​na chwi​la, kie​dy bę​dziesz mu​siał za​pła​cić za wszyst​kie swo​je

grze​chy–po​wie​dzia​ławprost,bezcie​niawy​ro​zu​mia​ło​ściiła​god​no​ści.–Mu​siszmi
cośwy​ja​śnić.Prze​sze​dłeśwa​zek​to​mię,więcja​kimspo​so​bemuda​łocisięmnieza​-
płod​nić?

Zdu​mio​nytympro​wo​ka​cyj​nymotwar​ciemNikza​stygł,sto​jącna​prze​ciw​koniej.
–Za​płod​nić?–po​wtó​rzyłzjaw​nymnie​do​wie​rza​niem.–Oczymtymó​wisz?
Uda​łojejsięgoza​sko​czyć.Zda​wa​łaso​biespra​wę,żetodajejejprze​wa​gę.
–Je​stemwcią​ży,aniespa​łamzni​kimopróczcie​bie.Wy​ja​śnijmiza​tem,jaktosię

sta​ło.

Porazpierw​szywży​ciuNikza​nie​mó​wił.Wcią​ży?Po​bladłicof​nąłsięgwał​tow​-

nie.

–Je​steśwcią​ży?–wy​chry​piałznie​do​wie​rza​niem.
–Wy​ja​śnijmi,jaktomoż​li​we–po​wtó​rzy​łaBet​synie​cier​pli​wie.
Pa​trzyłnaniązoszo​ło​mie​niem,wsu​wa​jącdłu​giepal​cewewło​sy.

–Do​wie​dzia​łaśsię,żeje​steśwcią​ży?Po​waż​nie?
–Awy​glą​dam,jak​bymżar​to​wa​ła?
Najegoczo​lepo​ja​wi​łasięgłę​bo​kazmarszcz​ka.Ode​zwałsiędo​pie​ropochwi​li.
–Prze​sze​dłemre​wa​zek​to​mię–przy​znałbez​barw​nie.
Te​razBet​sypo​stą​pi​łaokrokdoprzo​du,zu​peł​nieso​bietegonieuświa​da​mia​jąc.
–Kie​dy?–Na​razpo​czu​ła,żebar​dzojejza​le​żynatejod​po​wie​dzi.
–Potym,jakwy​rzu​ci​łaśmniezdomu.
–Aledla​cze​go?–Za​sta​na​wia​łasię,czyzro​biłto,żebyze​chcia​ładonie​gowró​cić,

aje​ślitak,todla​cze​gojejotymniepo​wie​dział.

–Po​sta​no​wi​łemso​bieza​ufaćikon​tro​lo​waćwła​snąpłod​ność.Kie​dysięroz​sta​wa​li​-

śmy,na​wetniewie​dzia​łem,żetenza​biegjestod​wra​cal​ny.My​śla​łem,żetosięrobi
raz na za​wsze – przy​znał z nie​zwy​kłą dla sie​bie szcze​ro​ścią. – A kie​dy się do​wie​-
dzia​łem,żemoż​natood​wró​cić,alena​le​żytozro​bićwcią​gudzie​się​ciulatodpier​-
wot​ne​goza​bie​gu,zde​cy​do​wa​łemsię.Mia​łempoza​bie​guwró​cićjesz​czenaba​da​nia,
żebyspraw​dzić,czywszyst​kosięuda​ło,aleby​łemtakza​ję​ty,żeniezna​la​złemnato
cza​su.

Za​mru​ga​łapo​wo​li,pró​bu​jączro​zu​mieć,codoniejmó​wił,aleniepo​tra​fi​łazna​leźć

w tym sen​su. Co miał na my​śli, mó​wiąc, że sam bę​dzie kon​tro​lo​wał wła​sną płod​-
ność? O co mu cho​dzi​ło? I dla​cze​go nie wspo​mniał jej o po​wtór​nym za​bie​gu? No
cóż,wkaż​dymra​zieod​po​wiedźnajed​nozjejpy​tańbyłaja​sna,choćbo​le​sna.De​cy​-
zjaood​wró​ce​niuwa​zek​to​miiniemia​łanicwspól​ne​goznią,zjejpra​gnie​niemdziec​-
kaanizchę​ciąra​to​wa​niaichmał​żeń​stwa.Byłtodlaniejko​lej​nypo​li​czek.

–Na​praw​dęje​steśwcią​ży?–po​wtó​rzyłNikporazko​lej​ny,pa​trzącnaniąprze​ni​-

kli​wie. Na​dal nie po​tra​fił w to uwie​rzyć. Miał do​wód, że za​bieg się udał, ale czuł
prze​ra​że​nie na myśl o tym, jak bar​dzo za​ry​zy​ko​wał. Te​raz bę​dzie mu​siał po​nieść
kon​se​kwen​cje od​zy​ska​nej płod​no​ści. To była jego wina, wy​łącz​nie jego wina. Nie
po​my​ślał, że po raz pierw​szy w ży​ciu po​wi​nien za​sto​so​wać ja​kieś za​bez​pie​cze​nie,
iza​cho​wałsięlek​ko​myśl​niejakna​sto​la​tek.

Agdy​byprze​spałsięzja​kąśinnąko​bie​tąito​czyłte​raztęroz​mo​węzkimśzu​peł​-

nieob​cym?Aleczyprzyja​kiej​kol​wiekin​nejko​bie​cieza​cho​wał​bysięrów​nielek​ko​-
myśl​nie?Wąt​piłwto.

–Je​stemwcią​żynastopro​cent–po​wie​dzia​łaBet​sykrót​ko.–Aza​temprzy​zna​-

jesz,żetotwo​jawinaiżetobę​dzietwo​jedziec​ko?

–Aczytymaszja​kieśwąt​pli​wo​ści?–za​py​tałcierp​ko.
Unio​sławy​żejgło​wę.
–Ab​so​lut​nieżad​nych.
–Je​steśza​do​wo​lo​na?–wy​pa​lił.Niemiałpo​ję​cia,cojesz​czemógł​bypo​wie​dzieć,

aoba​wiałsięwy​strze​lićzczymśnie​od​po​wied​nim.Oświad​cze​nieBet​sywstrzą​snę​ło
nim.Myślodziec​kubyłamuzu​peł​nieobca.Ni​g​dywży​ciunieroz​wa​żałpo​waż​nie
moż​li​wo​ści, że mógł​by zo​stać oj​cem. Nie dla​te​go zde​cy​do​wał się na po​wtór​ny za​-
bieg,żeza​pra​gnąłmiećdziec​ko.Dzie​cibyłybar​dzode​li​kat​neiwraż​li​weimo​głoim
sięwy​da​rzyćcośzłe​go,na​wetje​śliro​dzi​cezewszyst​kichsiłsta​ra​lisięjechro​nić.
NasamąmyślotymNikpo​bladł.

Bet​syza​krę​ci​łosięwgło​wie.Wzię​łagłę​bo​kiod​dech.
–Czyje​stemza​do​wo​lo​na?–Tymra​zemtowjejgło​sieza​brzmia​łonie​do​wie​rza​-

nie.–Chy​bażar​tu​jesz!Chcia​łammiećdziec​ko,kie​dyby​li​śmymał​żeń​stwem.Chcia​-
łamza​ło​żyćztobąro​dzi​nę.Ate​raz?–Roz​ło​ży​łabez​rad​nieręce.

–Tozna​czy,żeniechcesztegodziec​ka?–od​po​wie​działna​tych​miastNik.
– Oczy​wi​ście, że chcę! To prze​cież moje dziec​ko – od​pa​ro​wa​ła z agre​sją, ja​kiej

jesz​czeni​g​dyuniejniesły​szał,na​wettam​te​godnia,kie​dywy​rzu​ci​łagozdomu.–
Mogęciodrazupo​wie​dzieć,żeje​ślicho​dzicipogło​wieprze​rwa​niecią​ży,toniema
ta​kiejmoż​li​wo​ści.

–Nieje​stemażtakigłu​pi–od​rzekł.–Iniepro​sił​bymcięoto.
–Nie?–Sta​ra​łasięza​cho​waćspo​kój,alejejgłosbrzmiałco​razdo​no​śniejioba​-

wia​łasię,żeza​razstra​cipa​no​wa​nienadsobą.–Są​dzi​ła​bym,żetood​po​wia​da​ło​by
ciowie​lebar​dziejniżuro​dze​niedziec​ka,któ​re​goniechcesz.

–Niewy​po​wia​dajsięzamnie.Niepo​wie​dzia​łem,żegoniechcę–od​rzekłmrocz​-

nie.–Atyoczy​wi​ście…

Bet​sy nie była w od​po​wied​nim na​stro​ju do wy​słu​chi​wa​nia jego przy​pusz​czeń.

Pozatymza​uwa​ży​łazfru​stra​cją,żeNikwża​denspo​sóbnieoka​zy​wał,cona​praw​dę
czu​je.

–Cowtymoczy​wi​ste​go?Te​razwszyst​kowy​glą​daina​czej.Ni​g​dyniechcia​łambyć

sa​mot​nąmat​ką.

Nikza​ci​snąłzęby.Byłojużzapóź​no,żebyoca​lićichmał​żeń​stwo,choćwkoń​cu

dał jej je​dy​ną rzecz, ja​kiej na​praw​dę pra​gnę​ła. Był na sie​bie zły za to, że gdy się
otymdo​wie​dział,po​czułchwi​lo​wąsa​tys​fak​cję.Niechciałmy​ślećodziec​ku.Wo​lał
my​ślećotym,codziec​kobę​dziezna​czy​łodlaniej.Byłprze​ko​na​ny,żesta​niesięca​-
łymjejświa​tem.

Przy​po​mniałso​bie,jakkie​dyśzna​lazłztyłusza​fyster​tęnie​mow​lę​cychubra​nek.

Ogar​nę​ło go wte​dy mdlą​ce po​czu​cie ja​ło​wo​ści i bez​sil​no​ści. Jak miał jej wy​znać
praw​dęoswo​jejprze​szło​ści?Zakogobygouzna​ła?Niemiałnicopróczdumy.Od
sa​me​gopo​cząt​kuwie​dział,żemożesiębro​nićtyl​komil​cze​niem,aleno​wi​nyBet​sy
zmio​tłygoznógzsiłąhu​ra​ga​nuiwpro​wa​dzi​łycha​oswewszyst​ko,wcodotejpory
wie​rzył.

–Toprzezcie​bie!–wy​krzyk​nę​łazgnie​wem.–Nieda​łeśmiżad​ne​gowy​bo​ru,nie

ostrze​głeś,żemogęzajśćwcią​żę!

Nie​cier​pli​wiewy​pu​ściłod​dechiod​rzekłzdu​mie​wa​ją​coprak​tycz​nie:
–Niewy​da​jemisię,bytam​te​godniaktó​re​kol​wiekznasmy​śla​łooan​ty​kon​cep​cji.

Mnienictakpro​za​icz​ne​gonieprzy​szłodogło​wy.

–Ow​szem,mogęwtouwie​rzyć!–za​wo​ła​łazwście​kło​ścią.–My​śla​łeśtyl​koosek​-

sie!

–Aoczymmia​łemmy​śleć?–od​pa​ro​wałspo​koj​nie.–Tyteżniemy​śla​łaśoni​czym

in​nym.

Mia​łaocho​tęude​rzyćgowtwarz.Gdy​byza​cho​wa​ławte​dyroz​są​dek,towszyst​ko

bysięniezda​rzy​ło.

–Nie​na​wi​dzęcię.Po​gar​dzamtobą!–krzy​cza​łazciem​nymru​mień​cemnatwa​rzy.
–Spójrz​mynatoprak​tycz​nie–po​wie​działzno​wuzza​dzi​wia​ją​cymspo​ko​jem.–Hi​-

ste​riaioskar​że​niadoni​cze​gonasniedo​pro​wa​dzą.

–Ła​twocimó​wić.Tonietyzo​sta​nieszsa​mot​nymro​dzi​ceminietwo​jeży​ciesta​nie

nagło​wie.

–Mojeży​cierów​nieżsięzmie​ni.Alemy​ślę,żedamyso​bieztymradę.Zpew​no​-

ścią pie​nią​dze nie będą pro​ble​mem. Za​dbam o to, że​byś mia​ła wszel​kie moż​li​we
wspar​cie.

Po​my​śla​ła z nie​chę​cią, że Nik ma na my​śli lu​dzi, któ​rzy za pie​nią​dze zro​bią

wszyst​ko,cosięda.Onsamnieza​de​kla​ro​wałżad​nejchę​cipo​mo​cy.Nieza​mie​rzał
ni​cze​go po​świę​cić. I wła​ści​wie dla​cze​go miał​by to ro​bić, sko​ro w ogó​le nie chciał
byćoj​cem?

– Wy​pchaj się swo​imi pie​niędz​mi! Za​wsze chcia​łam mieć ojca dla dziec​ka, a nie

do​stępdotwo​je​goport​fe​la!

Utkwiłwniejprze​ni​kli​wespoj​rze​nie.
– Mam w to uwie​rzyć? Jesz​cze nie​daw​no do​ma​ga​łaś się po​ło​wy ca​łe​go mo​je​go

ma​jąt​ku–przy​po​mniałjejchłod​no.

Wy​pro​sto​wa​łasię,zde​cy​do​wa​nanieoka​zy​waćsła​bo​ści.
–Zro​bi​łamcoślep​sze​go:za​szłamztobąwcią​żę.Wtenspo​sóbjużza​wszebędę

mia​łapra​wodotwo​je​goma​jąt​ku.

Po​pa​trzyłnaniązjesz​czewięk​szymchło​dem.
–Idźdodomu,Bet​sy,za​nimstra​cęcier​pli​wość.
Wy​bie​głazjegoga​bi​ne​tuiode​tchnę​łado​pie​rowwin​dzie.Uda​wa​nie,żecho​dzijej

opie​nią​dze,przezchwi​lęwy​da​wa​łojejsięspo​so​bemnaza​cho​wa​nietwa​rzy,alena
dłuż​sząmetęniebyłodo​brympo​my​słem.Wobec​no​ściNikazjejumy​słemdzia​łosię
coś dziw​ne​go. Dla​cze​go tak się za​cho​wy​wa​ła? To po​win​na być wy​jąt​ko​wa chwi​la,
po​wód do świę​to​wa​nia, a on to wszyst​ko znisz​czył. Ale wła​ści​wie dla​cze​go wciąż
ocze​ki​wa​łapoNikure​ak​cji,doja​kichniebyłzdol​ny?Prze​cieżwie​dzia​ła,żeonnie
chcedziec​kainiepo​win​nasięczućroz​cza​ro​wa​na.Czasjużbyłdo​ro​snąćiza​ak​cep​-
to​waćrze​czyta​ki​mi,ja​ki​mibyły,anieja​ki​michcia​ła,żebybyły.Wkaż​dymra​zieNik
itakza​re​ago​wałle​piej,niżprzy​pusz​cza​ła.Niedo​ma​gałsięba​da​niaDNAiniesu​ge​-
ro​wał,żeza​szławcią​żęzkimśin​nym.

Wy​szłanaświe​żepo​wie​trze.Podru​giejstro​nieuli​cykie​dyśznaj​do​wa​łosiębi​stro,

wktó​rympra​co​wa​ła,alejużdaw​nozni​kłoite​razwtymmiej​scubyłaagen​cjanie​ru​-
cho​mo​ści.TwarzBet​syzła​god​nia​łanie​co,gdyprzy​po​mnia​łaso​bie,jaktrak​to​wałją
Nikprzedślu​bem–jakkró​lo​wą.Za​ko​cha​łasięwnimna​tych​miastinie​odwo​łal​nie.
Nicin​ne​goniemia​łodlaniejzna​cze​nia.Gdywy​jeż​dżałzagra​ni​cę,czu​łasięgłę​bo​ko
nie​szczę​śli​wa.Do​pó​kigoniepo​zna​ła,niewy​obra​ża​łaso​biena​wet,żejestzdol​nado
tak po​tęż​nych emo​cji. Za​czę​ła opusz​czać wie​czor​ne za​ję​cia w te dni, kie​dy Nik
chciał się z nią spo​tkać. Prze​sta​ła się uczyć i wkrót​ce zu​peł​nie rzu​ci​ła szko​łę.
Wciążsiętegowsty​dzi​ła.Tobyłobar​dzokrót​ko​wzrocz​ne.Po​rzu​ci​łaswo​jepla​nyży​-
cio​wedlamęż​czy​znyizwiąz​ku,któ​rymógłsięoka​zaćbar​dzokrót​ko​trwa​ły.Ni​g​dy
nieprzy​pusz​cza​ła,żena​le​żydotegoro​dza​juko​biet,aleuczu​ciedoNikana​uczy​łoją
po​ko​ry.

Gdypo​pro​sił,byzanie​gowy​szła,po​czu​łasięogłu​szo​na.Niemia​łapo​ję​cia,żeon

trak​tu​jeichzwią​zektakpo​waż​nie.Na​wetjesz​czezesobąniesy​pia​li.Jegore​zer​wa
wtejspra​wierów​nieżbyładlaniejza​sko​cze​niem.

–Je​steśdzie​wi​cą,praw​da?–za​py​tałktó​re​goświe​czo​rupoko​la​cjiwmod​nejre​-

stau​ra​cji.–Niemamnicprze​ciw​kotemu,żebypo​cze​kać,ażpo​czu​jeszsięgo​to​wa
nadzie​le​niezemnąłóż​ka.Praw​dęmó​wiąc,ta​kiecze​ka​niejestod​świe​ża​ją​ceibar​-

dzopod​nie​ca​ją​ce.

Wzię​liślubwśródkwia​tówpo​ma​rań​czyifle​szyfo​to​gra​fów,oto​cze​niset​ka​migo​-

ści,któ​rychBet​sywi​dzia​łanaoczyporazpierw​szywży​ciu.Alejużwkil​katy​go​dni
poślu​bieNikza​cząłsięzmie​niać.Za​sta​na​wia​łasięostat​nionadpo​wo​da​mitejzmia​-
ny.Czycho​dzi​łooto,żepod​nie​ca​ją​cypo​ścigza​koń​czyłsięwnocpo​ślub​nąigdyjuż
do​stałsiędojejłóż​ka,za​cząłsięnu​dzićitra​cićza​in​te​re​so​wa​nie?Ponocypo​ślub​nej
niebyłajużdzie​wi​cą,azewzglę​dunabrakdo​świad​cze​nianiemo​głamuwie​leza​-
ofe​ro​waćwtejdzie​dzi​nie.

Onajed​nakniepod​da​wa​łasięiwal​czy​łaouda​nemał​żeń​stwozpart​ne​rem,któ​ry

byłcią​glenie​obec​ny.Głu​piowie​rzy​ła,żedziec​kozbli​żyichdosie​bieiprze​ła​miere​-
zer​wę Nika. A po​tem, któ​re​goś wie​czo​ru, gdy Nik wy​je​chał za gra​ni​cę, po​szła na
ko​la​cjędoClau​diaitamspo​tka​łaZa​ri​fa,ichmłod​sze​gobra​ta.Za​rifza​py​tał,jakso​-
biera​dzipod​czasczę​stychwy​jaz​dówNika.Od​rze​kła,żete​raz,gdyre​montLa​ven​-
derHalldo​biegłjużkoń​ca,mana​dzie​jęwkrót​ceuro​dzićdziec​ko.Za​rifpo​pa​trzyłna
nią ze zdu​mie​niem i za​py​tał, jak za​mie​rza tego do​ko​nać, sko​ro Nik prze​szedł wa​-
zek​to​mię.Tobyłgromzja​sne​gonie​ba,któ​rywcią​gukil​kudnido​pro​wa​dziłichmał​-
żeń​stwodoru​iny.

Ate​razzda​wa​łosię,żeży​cieza​to​czy​łope​łenkrąg.Mia​łauro​dzićdziec​ko,któ​re​-

gokie​dyśtakpra​gnę​ła,aleniemia​łajużmężaanimęż​czy​znychęt​ne​go,bypod​jąć
sięroliojca.Ichmał​żeń​stwoprze​sta​łoist​nieć,choćroz​wódjesz​czeniebyłsfi​na​li​-
zo​wa​ny.

ROZDZIAŁPIĄTY

Nik miał bar​dzo kiep​ski dzień. Za​czę​ło się od no​win Bet​sy, a po​tem już nie był

wsta​niesięskon​cen​tro​wać.Od​wo​łałwszyst​kiespo​tka​nia,za​po​wie​działasy​sten​to​-
wi,żeniebę​dzieod​bie​rałżad​nychte​le​fo​nów,ipo​szedłdoogro​dunada​chuapar​ta​-
men​tu.To,żewśrod​kudniabyłwdomuiniepra​co​wał,wy​da​wa​łosięconaj​mniej
dziw​ne. Do​oko​ła pa​no​wa​ła ci​sza, z uli​cy na dole do​cho​dził tyl​ko lek​ki szum sa​mo​-
cho​dów. Nik pa​trzył nie​wi​dzą​cym wzro​kiem na da​chy bu​dyn​ków. Ni​g​dy by się do
tego nie przy​znał gło​śno, ale tę​sk​nił za Gi​zmem, któ​ry w każ​dym ra​zie był swe​go
ro​dza​juto​wa​rzy​stwem.Wprze​szło​ściNikbyłsa​mot​ni​kiem,do​pó​kiniepo​znałClau​-
dia.Choćbar​dzosięodsie​bieróż​ni​li,zro​dzi​łasięmię​dzynimiwięź.

Nik do​sko​na​le wie​dział, że wie​dzie uprzy​wi​le​jo​wa​ne ży​cie. Pie​nią​dze uła​twia​ły

wie​lerze​czyipo​ma​ga​łypiąćsięco​razwy​żej.Ależad​nemi​lio​nyniemo​głymuza​-
pew​nićszczę​ścia.Po​my​ślałme​lan​cho​lij​nie,żebyćmożepopro​stunieumieod​czu​-
waćra​do​ści.Przezcałeży​cietłu​miłemo​cjeimu​siałza​cho​wy​waćwie​lerze​czywta​-
jem​ni​cy. To mu z pew​no​ścią za​szko​dzi​ło. Nie po​tra​fił ni​ko​mu za​ufać i nie po​tra​fił
pod​trzy​my​waćzwiąz​ków.Przezdłu​giczasniedo​pusz​czałtegodoświa​do​mo​ści.Do​-
pie​ronie​daw​nopo​go​dziłsięzmy​ślą,żeniemożeprzedtymuciec,takjakniemógł
uciecprzedmrocz​ną,okrop​nąhi​sto​riąswo​je​goży​cia.No​wi​ny,któ​reprzy​nio​słaBet​-
sy, znów przy​wio​dły do nie​go nie​chcia​ne wspo​mnie​nia. Przy​po​mniał so​bie swój
pierw​szy dzień w szko​le, a do​kład​niej rzecz bio​rąc, kosz​mar​ną po​dróż do szko​ły
w sa​mo​cho​dzie z szo​fe​rem i z mat​ką, któ​ra nie po​tra​fi​ła kon​tro​lo​wać wy​bu​chów
zło​ści.

–To,żecięuro​dzi​łam,znisz​czy​łomicałeży​cie!–wy​krzyk​nę​łazpo​gar​dąijejza​-

ci​śnię​tapięśćwy​lą​do​wa​łanajegopo​licz​ku.Byławście​kła,bodzia​dekNikaka​załjej
wstać i od​pro​wa​dzić czte​ro​let​nie​go syna do szko​ły. – Znisz​czy​łeś moje cia​ło, moje
ży​cie to​wa​rzy​skie, przez cie​bie nie mogę po​dró​żo​wać ani ro​bić nic, co lu​bię! Co
jesz​czemiznisz​czysz,tymałapo​kra​ko?

He​le​naChri​sta​kisni​g​dyniechcia​łabyćmat​ką,ale,gdyza​szławcią​żęzeswo​im

ko​chan​kiemGa​eta​nemRa​vel​lim,kon​ser​wa​tyw​nyoj​ciecza​gro​ził,żejąwy​dzie​dzi​czy,
i po raz pierw​szy w swo​im sa​mo​lub​nym ży​ciu mu​sia​ła po​nieść kon​se​kwen​cje wła​-
snychuczyn​ków.Dlaza​cho​wa​niapo​zo​rówwzię​łaślubzGa​eta​nem,żebyza​do​wo​lić
dziad​ka.Tobyłpierw​szyaktjejpo​ku​ty,któ​ry,ogól​nierzeczbio​rąc,opła​ciłjejsię,
bo po​zwo​lił unik​nąć wy​dzie​dzi​cze​nia. Ale gor​szą karą była od​po​wie​dzial​ność za
dziec​koiogra​ni​cze​niewol​no​ścipojegouro​dze​niu.

Nik na​wet przez chwi​lę nie wie​rzył, że Bet​sy mo​gła​by za​cho​wy​wać się rów​nie

okrut​nieiego​istycz​niejakjegomat​ka.Niewie​rzył,bymo​głaznie​na​wi​dzićwła​sne
dziec​ko i ob​wi​niać je za wszyst​kie roz​cza​ro​wa​nia w ży​ciu. Mimo to ro​zu​miał, że
dziec​kopo​czę​łosięwnie​zbytsprzy​ja​ją​cychoko​licz​no​ściach.Fakt,żebyłotorów​-
nież jego dziec​ko, wy​da​wał mu się bar​dzo nie​na​tu​ral​ny i nie​re​al​ny. Ni​g​dy w ży​ciu
niemiałnicwspól​ne​gozdzieć​mianizko​bie​ta​miwcią​ży.Alecosięsta​ło,tosięsta​-
ło,aNikza​wszebyłprag​ma​ty​kiem.Niemiałwąt​pli​wo​ści,żeje​ślionniesta​niena
wy​so​ko​ści za​da​nia, to ja​kiś inny męż​czy​zna zaj​mie miej​sce u boku Bet​sy i za​stą​pi

dziec​ku ojca, a to było nie do po​my​śle​nia. Przy​znał po​nu​ro, że żad​ne pół​środ​ki tu
niewy​star​czą.Albobę​dziewpeł​niuczest​ni​czyłwży​ciuwła​sne​godziec​ka,albozo​-
sta​nie z nie​go zu​peł​nie wy​klu​czo​ny, bo mło​da i bo​ga​ta roz​wód​ka o uro​dzie Bet​sy
dłu​go nie po​zo​sta​nie sa​mot​na. Ale jak miał zro​bić coś, cze​go za​wsze się oba​wiał
icze​goza​wszeuni​kał?Oj​co​stwobyłonie​bez​piecz​neinio​słozesobąwiel​kąod​po​-
wie​dzial​ność.

Ode​tchnąłgłę​bo​koimoc​noza​ci​snąłusta.Za​mie​rzałzro​bićtowtakisamspo​sób,

wjakiprze​trwałswo​jebru​tal​nedzie​ciń​stwo:krokpokro​ku,dzieńpodniu,nieoglą​-
da​jącsięzasie​bieiniemy​ślącoprze​szło​ści.

–Ga​dajwresz​cie–po​pę​dza​łająwy​so​ka,ener​gicz​nairu​do​wło​saBel​la.Rzu​ci​łasię

nawy​god​nąak​sa​mit​nąsofęipo​pa​trzy​łanaBet​syzwy​cze​ki​wa​niem.

–Je​stemwcią​ży–wy​pa​li​łaBet​sy.
Wy​raź​niestro​pio​naszwa​gier​kapo​chy​li​łasięwjejstro​nę.
– Jak ci się uda​ło prze​my​cić do swo​je​go ży​cia męż​czy​znę, któ​re​go nie za​uwa​ży​-

łam?–za​py​ta​łaznie​do​wie​rza​niem.

–Onjużtambył.Nocóż,moż​natakpo​wie​dzieć–wy​mam​ro​ta​łaBet​sy.–Todziec​-

koNika.

–Nika?!Jaktomoż​li​we?
– Nie wspo​mi​naj o tym Clau​dio​wi. Na ra​zie to jest spra​wa tyl​ko mię​dzy Ni​kiem

amną.–Bet​sypo​ru​szy​łasięnie​spo​koj​niepodba​daw​czymspoj​rze​niemBel​liiwkil​-
kusło​wachwy​ja​śni​ła,żeNikprze​szedłre​wa​zek​to​mię.

Bel​laza​mru​ga​łapo​wie​ka​mi.
–Nodo​brze.Apo​temod​wiózłcipsaiprze​spa​łaśsięznimzwdzięcz​no​ści?
–Toniebyłotak–od​rze​kłaBet​syci​cho.
–Znamcię.Maszbar​dzomięk​kieser​ce.Wy​ko​rzy​stałcię.
–Możetojawy​ko​rzy​sta​łamjego?
Bel​lazza​dzi​wie​niempo​trzą​sa​łagło​wą.
– No, no, Nik bę​dzie ta​tu​siem. Trud​no to so​bie wy​obra​zić. On na​wet nie chce

prze​by​waćwjed​nympo​ko​juzeswo​imro​dzeń​stwem.

Bet​sylu​bi​łażonęClau​dia,aleźlesięczu​ła,gdyBel​laotwar​ciekry​ty​ko​wa​łaNika.
–Je​steśnie​spra​wie​dli​wa,Bel​la.Nikwogó​lenieznałwła​sne​goojcainiemażad​-

ne​godo​świad​cze​niazdzieć​mi.Ga​eta​noRa​vel​liznik​nąłzjegoży​cianie​dłu​gopouro​-
dze​niuiNikni​g​dywię​cejgoniewi​dział,więctrud​nomuczućwięźzmłod​szymro​-
dzeń​stwem.

Fran​co,naj​młod​szyzewspo​mnia​ne​goro​dzeń​stwa,uro​czydwu​la​tekokrę​co​nych

czar​nychwło​sachidu​żychbrą​zo​wychoczach,wspiąłsięnako​la​naprzy​rod​niejsio​-
stryiuści​snąłjązuczu​ciem.Byłoja​sne,żeuwa​żaBel​lęzako​gośwro​dza​jumat​ki,
choćFran​coiczwór​kajegoro​dzeń​stwabyliowo​ca​mizwiąz​kunie​ży​ją​cejjużmat​ki
Bel​lizrów​nieżnie​ży​ją​cymoj​cemNikaiClau​dia.

Pra​wiewszyst​ko,coBet​sywie​dzia​łaoro​dzi​nieipo​cho​dze​niuNika,po​cho​dzi​łood

Clau​dia albo od Bel​li. Nik ni​g​dy nie mó​wił o swo​im dzie​ciń​stwie. Miał złe re​la​cje
zmat​kąiwogó​leniechciałoniejwspo​mi​nać.Bet​syspo​tka​łaHe​le​nęChri​sta​kistyl​-
koraz,gdytakuzdzi​wie​niuNikaprzy​je​cha​łanaichślub.Przy​wio​złazesobąnaj​-
now​sze​go przy​ja​cie​la i pra​wie nie roz​ma​wia​ła z sy​nem ani z jego na​rze​czo​ną. Jej

obec​nośćbyładlaNikara​czejkarąniżna​gro​dą.He​le​na,ubra​nawsu​kien​kęod​po​-
wied​niąra​czejdlana​sto​lat​ki,upi​łasię.Wpew​nejchwi​liroz​ło​ży​łasięnako​la​nach
swo​je​go mło​de​go przy​ja​cie​la i za​czę​ła się za​cho​wy​wać jak sek​sow​ny ko​ciak. Nik
wy​da​wał się do​sko​na​le od​por​ny na za​cho​wa​nie mat​ki i w ża​den spo​sób tego nie
sko​men​to​wał.Bet​syna​iw​niesą​dzi​ławów​czas,żeskry​waza​że​no​wa​nie,aleodtam​-
tejporyprze​ko​na​łasię,żeNikni​g​dynieczu​jesięza​że​no​wa​ny.

–DlaClau​diatoteżniebyłoła​twe–stwier​dzi​łaBel​la.–Onrów​nieżnieprze​pa​dał

zadzieć​mi,alechy​baniebyłażtakpew​nyjakNik,żeniechceichmieć.Kie​dyza​-
mie​rzaszmupo​wie​dzieć?

– Już mu po​wie​dzia​łam, dzi​siaj rano. Dla​te​go przy​je​cha​łam do Lon​dy​nu. – Bet​sy

za​ci​snę​łausta.Niemo​głaza​cho​wy​waćcią​żywta​jem​ni​cyprzednaj​bliż​szy​miprzy​ja​-
ciół​mi.Clau​dioiBel​labylidlaniejjakro​dzi​na.Wspie​ra​lijąwtrud​nychmie​sią​cach
poroz​pa​dziemał​żeń​stwa,za​wszego​to​wiwy​słu​chaćipo​cie​szyć.

–Noico?
–Nocóż…Wkaż​dymra​zieniesu​ge​ro​wał,żetomożebyćdziec​koin​ne​gomęż​-

czy​zny.

Bel​laprze​wró​ci​łaocza​mi.
–Prze​cieżży​łaśjakza​kon​ni​ca.Aledziec​kobar​dzociwszyst​koutrud​niiskom​pli​-

ku​je.

–Niemażad​ne​gopo​wo​du–ob​ru​szy​łasięBet​sy.–Mamwła​snąfir​mę,domipsa.

Dziec​kodo​sko​na​leuzu​peł​niob​ra​zek.Ży​ciebę​dziesięto​czyćda​lej.

Wkrót​cepod​nio​słasiędowyj​ścia.Dzieńbyłbar​dzowy​czer​pu​ją​cyiniemo​głasię

jużdo​cze​kać,kie​dyusią​dzieprzedko​min​kiemwto​wa​rzy​stwieGi​zma,któ​rybę​dzie
grzałjejsto​py.Bel​laotwo​rzy​łaprzedniądrzwiba​wial​ni.

– Och, za​nim za​po​mnę. Masz przyjść na moje przy​ję​cie uro​dzi​no​we za ty​dzień,

wpią​tek.Na​wetzor​ga​ni​zo​wa​łamjużko​goś,ktocięprzy​wie​zie.

–Ko​goś,ktomnieprzy​wie​zie?–po​wtó​rzy​łaBet​syzezdzi​wie​niem.
– Chris Mor​ri​son. Miesz​ka nie​da​le​ko cie​bie i po​wie​dział, że bar​dzo chęt​nie cię

za​bie​rze,więcniebę​dzieszna​wetmu​sia​łazo​sta​waćtunanoc,bood​wie​zieciępo​-
temdodomu–oznaj​mi​łaBel​lazsa​tys​fak​cją.–Da​łammutwójnu​mer.Masięztobą
skon​tak​to​waćiumó​wić.

–Ktototaki?–Bet​syzmarsz​czy​łaczo​ło.Wpierw​szejchwi​lichcia​łasięobu​rzyć

naBel​lęzato,żena​wetjejwcze​śniejnieza​py​ta​łaozda​nie,po​my​śla​łajed​nak,że
niemażad​ne​gopo​wo​du,żebyspę​dza​ławszyst​kiewie​czo​rysa​mot​niewdomu.Nik
z pew​no​ścią tego nie ro​bił. Pra​wie co wie​czór wi​dy​wa​no go z ja​kąś pięk​no​ścią
wklu​bie,ga​le​riialboope​rze.Choćwcza​sietrwa​niaichmał​żeń​stwarzad​kogdzie​-
kol​wiek wy​cho​dzi​li, te​raz za​czął pro​wa​dzić buj​ne ży​cie to​wa​rzy​skie i pra​wie co​-
dzien​niepo​ja​wiałsięwplot​kar​skichko​lum​nachga​zet.

Clau​dio i Nik wy​cho​dzi​li wła​śnie z ga​bi​ne​tu po dru​giej stro​nie holu. Na dźwięk

gło​suBet​syNikza​stygłizer​k​nąłnabra​ta.Na​wetto​le​ran​cyj​nyClau​diozmarsz​czył
czo​ło,sły​sząc,żeBel​lauma​wiazkimśwciążjesz​czele​gal​nążonęNika.Wdo​dat​ku
tymkimśbyłChrisMor​ri​son.Tyl​koBet​symo​głaniewie​dzieć,ktototaki.Mor​ri​son
byłzna​nymplay​boy​emijed​nymznaj​bo​gat​szychban​kie​rówwCity.WoczachNika
bły​snę​łyszty​le​ty.Wtejchwi​lichęt​nieudu​sił​byżonębra​ta.

– O, wi​dzę, że chłop​cy też są ra​zem – za​świer​go​ta​ła Bel​la, zu​peł​nie nie zbi​ta

ztro​pu.–Cóżzamiłespo​tka​nie!

– Bet​sy – Clau​dio rzu​cił jej ostrze​gaw​cze spoj​rze​nie. Zro​zu​mia​ła, że Nik po​wie​-

działmuodziec​ku,iza​sta​na​wia​łasię,czyClau​diozda​jeso​biespra​wę,ja​kie​goza​-
szczy​tu do​stą​pił. Nik był jed​nym z naj​bar​dziej za​mknię​tych w so​bie lu​dzi, ja​kich
zna​ła.

–Mor​ri​sonniebę​dziepod​wo​ziłBet​sy–oświad​czyłNikprzezza​ci​śnię​tezęby.–Ja

rów​nieżbędęnatymprzy​ję​ciu,więcjąprzy​wio​zę.

Bet​syniemo​głauwie​rzyćwła​snymuszom.Brzmia​łototak,jak​bymó​wiłoskrzyn​-

cepiwaalbooin​nymprzed​mio​cie,któ​rymógłdo​wol​nieprze​miesz​czaćzmiej​scana
miej​sce.Itaksięza​cho​wy​wałmęż​czy​zna,któ​rywcze​śniejjąoszu​kał,po​rzu​ciłiktó​-
ryte​razniemógłsięjużdo​cze​kać,kie​dysięzniąroz​wie​dzie!Ki​pią​cawście​kłość
wy​la​łasięzniejbezostrze​że​niajaklawazwul​ka​nu.Zpło​mie​niemwoczachBet​sy
rzu​ci​łasięwstro​nęNikaidźgnę​łajegopierśpal​cem.

– Skąd ty bie​rzesz tyle tu​pe​tu?! Skąd masz tyle bez​czel​no​ści, żeby są​dzić, że

maszpra​woco​kol​wiekmior​ga​ni​zo​wać?!

Nikchy​baniebył​bybar​dziejzdu​mio​ny,gdy​byrzu​ci​łosięnanie​gosto​ją​cena​prze​-

ciw​kokrze​sło.Pa​trzyłnaniąznie​do​wie​rza​niem.Bet​sy,naj​spo​koj​niej​szainaj​mniej
kon​flik​to​waoso​ba,jakąznał,ko​bie​tapo​zba​wio​nagra​maagre​sji,sta​łate​razprzed
nimni​czymmi​nia​tu​ro​wywo​jow​niknapolubi​twy.

–Ja…
–Za​mknijsię.Niechcęsły​szećtwo​je​gogło​su–sy​cza​ła.Unio​słagło​węwy​żej,bo

niechcia​ławpa​try​waćsięwjegopierś,alezewzglę​dunaróż​ni​cęwzro​stutrud​no
jej było pa​trzeć pro​sto na twarz. – Nie chcę sły​szeć ani sło​wa! Nie je​stem two​ją
wła​sno​ściąitonietwo​jaspra​wa,coro​bię,gdziecho​dzęizkim.Wze​szłymty​go​-
dniuby​łeśnaja​kimśprzy​ję​ciuwNo​wymJor​kuwto​wa​rzy​stwieblon​dyn​kizAme​ry​ki
Po​łu​dnio​wej. Nie ko​men​to​wa​łam tego. Nie mó​wi​łam ci, co o tym my​ślę, bo to nie
moja spra​wa. A moje ży​cie to nie jest two​ja spra​wa! – Jesz​cze raz dźgnę​ła go
wpierś.–Ro​zu​miesz,Nik?Czymamcitona​pi​saćczar​nonabia​łymwję​zy​kubiz​ne​-
su,żebydocie​biedo​tar​ło?

Nikza​czer​wie​niłsięinajegotwa​rzypo​ja​wi​łosięna​pię​cie.
–Wy​star​czyjuż.Cowcie​biewstą​pi​ło?
–Tywemniewstą​pi​łeś!By​łeśbez​na​dziej​nymego​istąjakomążiznik​ną​łeśzmo​je​-

goży​ciawjesz​czegor​szyspo​sób…

Clau​dio otwo​rzył przed nimi drzwi ga​bi​ne​tu nie​mal ko​micz​nym, za​pra​sza​ją​cym

ge​stem.

–Możepo​roz​ma​wia​cietu​taj?
– Ja chcę wszyst​ko sły​szeć. Sza​ra mysz​ka wresz​cie za​czę​ła ry​czeć jak lew! –

oświad​czy​łaBel​labezśla​duza​że​no​wa​nia.–Da​waj,dziew​czy​no!

Nikwark​nąłkrót​ko:
– Je​steś w cią​ży, więc z pew​no​ścią le​piej, że​byś nie była zmu​szo​na zno​sić to​wa​-

rzy​stwain​ne​gomęż​czy​zny.

–Cotumadorze​czycią​ża?Iktopo​wie​dział,żeje​stemdocze​gośzmu​sza​na?–

Bet​symia​ławpa​mię​cicałądłu​gąli​stęgrze​chówiprze​wi​nieńNikaijejwście​kłość
niema​la​ła.Gdypo​chwy​ciłjązarękę,chcącpo​cią​gnąćdoga​bi​ne​tu,wy​szarp​nę​łara​-
mię.–Tyl​komniedo​tknij,Nik,aoskar​żęcięona​paść!

WoczachNikarów​nieżbłysz​cza​łazłość.
–Niebę​dzieszmiurzą​dzaćpu​blicz​nychawan​turwdomumo​je​gobra​ta!
–Niemaspra​wy.Itaknieza​mie​rza​łamtuzo​stać.Tra​cętyl​koczas,bodocie​bie

nicniedo​cie​ra.–Śmia​łośćwjejnie​bie​skichoczachnieprze​sta​wa​łagozdu​mie​wać.
–Tyl​koniepró​bujmini​g​dywię​cejmó​wić,comamro​bić.Znajdźso​bieko​gośin​ne​go,
kogo bę​dziesz kon​tro​lo​wał. Nie je​steś już moim mę​żem. Zmar​no​wa​łam trzy lata,
pró​bu​jącbyćdlacie​biejaknaj​lep​szążoną.Pod​da​wa​łamsięwszyst​kimtwo​imżą​da​-
niomiocze​ki​wa​niom,pró​bo​wa​łamsiędo​pa​so​waćdotwo​je​goświa​ta.Bogudzię​ki,
żeniemu​szęro​bićtegowię​cej.–Zde​ter​mi​na​cjąru​szy​ładodrzwi.

–Wciążjesz​czeje​ste​śmymał​żeń​stwem–przy​po​mniałjejzupo​rem.
Bet​syob​ró​ci​łasięnapię​cie,go​to​waroz​po​cząćdru​gąrun​dętejbi​twy.
– Na​praw​dę? A gdzie by​łeś przez ostat​nie osiem mie​się​cy? A tak, by​łeś za​ję​ty

roz​wo​demiod​bie​ra​niemmipsa,któ​rywcze​śniejmógł​bydlacie​bienieist​nieć.Poza
tymusi​ło​wa​łeśode​braćmidom,że​bymzo​sta​łabezda​chunadgło​wą,noijesz​cze
by​łeśza​ję​tyin​ny​miko​bie​ta​mi.Gdy​bymmia​łaocho​tęsy​piaćzkimpo​pad​nie,po​cie​-
szać się tłu​mem męż​czyzn i ogól​nie za​cho​wy​wać tak, żeby przy​nieść ci wstyd, to
mia​ła​bym do tego peł​ne pra​wo, bo przez te wszyst​kie lata by​łam dla cie​bie miła
inicdo​bre​goztegodlamnieniewy​ni​kło.Okła​my​wa​łeśmnie…

– Nie okła​my​wa​łem cię! Ni​g​dy nie skła​ma​łem – wark​nął Nik, za​ci​ska​jąc dło​nie

wpię​ści.Jegotwarzte​razdlaod​mia​nypo​bla​dła.Do​oko​łanichza​pa​no​wa​łomil​cze​-
nie.Bet​sycze​ka​ła,żebypo​wie​działcoświę​cej,alejakmoż​nasiębyłospo​dzie​wać,
ontyl​koza​ci​snąłustaiznówza​milkł.

– Nie mó​wi​łeś mi praw​dy. – Do​pie​ro te​raz uświa​do​mi​ła so​bie obec​ność Clau​dia

iBel​liiodro​bi​nęści​szy​łagłos.–Iczu​jeszsięuspra​wie​dli​wio​ny,botwo​imzda​niem
niemoż​nabyłotegona​zwaćkłam​stwem.Ni​g​dycitegoniewy​ba​czę.–Gar​dłojejsię
ści​snę​ło,podpo​wie​ka​miza​pie​kłyłzy.Otwo​rzy​ładrzwiizbie​głaposchod​kach.Za​-
trzy​ma​łasiędo​pie​rowte​dy,gdypo​czu​łacięż​kądłońnara​mie​niu.

–Za​wio​zęciędodomu.
– Jesz​cze cze​go. – Na​wet nie od​wró​ci​ła gło​wy. Pa​trzy​ła pro​sto przed sie​bie na

spo​koj​nąulicz​kę.–Zo​sta​wi​łamsa​mo​chódnasta​cjiko​le​jo​wej.

Nik po​wie​dział coś po grec​ku i ja​kiś męż​czy​zna, za​pew​ne je​den z ochro​nia​rzy,

otwo​rzył drzwi pa​sa​że​ra w sto​ją​cej przy kra​węż​ni​ku li​mu​zy​nie. Bet​sy krę​ci​ło się
wgło​wiezwy​czer​pa​niafi​zycz​ne​goiemo​cjo​nal​ne​go.Byłacie​ka​wa,czyochro​nia​rze
rów​nieżsły​sze​lijejwy​buch.Jesz​czeni​g​dywży​ciuniezro​bi​łani​ko​muta​kiejawan​tu​-
ry.Eks​plo​do​wa​łajakbom​ba,alenieprzy​nio​słojejtoulgi.Czu​łasiętyl​kowy​czer​pa​-
na,za​wsty​dzo​naibar​dzo,bar​dzoznu​żo​na.

Po​chy​li​ła gło​wę i opu​ści​ła ra​mio​na. Nik pa​trzył na nią z tro​ską, wciąż zdu​mio​ny

jejza​cho​wa​niem.Po​wo​liiostroż​nieob​ró​ciłjątwa​rządosie​bie.Pod​nio​słananie​go
oczypeł​nełez.Po​chy​liłgło​węipo​ca​ło​wałjąbezostrze​że​nia,uno​szącjejbez​wład​ne
cia​łodogóry.

Gdy po chwi​li po​sta​wił ją na zie​mi, wciąż krę​ci​ło jej się w gło​wie, ale była już

owie​lespo​koj​niej​sza.

–Kie​row​capod​rzu​cicięnasta​cję,ajazo​sta​nętu​taj–po​wie​działci​cho.
Wsu​nę​ła się do li​mu​zy​ny i ode​tchnę​ła do​pie​ro wte​dy, gdy sa​mo​chód ru​szył. Nie

za​mie​rza​łamy​ślećotymwszyst​kim,cosięprzedchwi​lązda​rzy​ło.Nieprzy​wy​kłado

kłót​nizNi​kiem,bowcze​śniejni​g​dysięznimniekłó​ci​ła.Na​wetwte​dy,kie​dyka​za​ła
musięwy​no​sićzLa​ven​derHall,popro​stustałwmil​cze​niuiniepró​bo​wałni​cze​go
wy​ja​śnić.

Gdysa​mo​chódod​je​chał,Nikpo​my​ślał,żetowszyst​komożesięoka​zaćtrud​niej​-

sze,niżsą​dził.Niemógłpo​wie​dziećBet​sy,żeza​mie​rzawró​cićdodomu,żebyza​jąć
sięniąiichdziec​kiem,boonapopro​stutegoniechcia​ła.Wszedłdodomuiza​czął
cho​dzićwkół​kopoholu,zu​peł​nieniewi​dzącoto​cze​nia.Dla​cze​goza​kła​dał,żeBet​sy
ze​chce,żebywró​cił?Ko​bie​tyza​wszegochcia​łyichy​badla​te​gouznałtozaoczy​wi​-
ste.AleBet​sybyłainnaniżwszyst​kieko​bie​ty.Prze​ko​nałsięotymjużnie​raz.Gdy
po dłu​gich wy​jaz​dach przy​no​sił jej kwia​ty, mó​wi​ła, że wo​la​ła​by, żeby za​miast tego
czę​ściejdoniejdzwo​niłczyprze​sy​łałwia​do​mo​ści.Gdyprzy​no​siłjejpre​zen​ty,na​rze​-
ka​ła,żenie​po​trzeb​niewy​da​jepie​nią​dze,jak​bybyłaroz​piesz​czo​nymdziec​kiem.„Ta​-
kierze​czyniero​biąnamniewra​że​nia”,po​wie​dzia​łakie​dyśła​god​nie.„Niedla​te​go
ztobąje​stem.Je​stemtu,bocięko​cham,atoniemaceny”.

Naczo​łowy​stą​piłmupot.Porazpierw​szyza​cząłsięza​sta​na​wiać,dla​cze​goBet​sy

za​żą​da​ła po​ło​wy jego ma​jąt​ku. To zu​peł​nie nie pa​so​wa​ło do jej cha​rak​te​ru. Przed
Bet​syniktgonieko​chałigdysięnadtymza​sta​no​wił,mu​siałprzy​znać,żejejmi​łość
da​wa​ła mu po​czu​cie bez​pie​czeń​stwa. Wy​da​wa​ło się to tak nie​do​rzecz​ne, że aż
śmiesz​ne,aleniebyłomudośmie​chu.

Przy​szłomudogło​wy,żemógł​byjąpopro​stupo​rwaćiwy​wieźćgdzieśzagra​ni​-

cę.Możewte​dyze​chcia​ła​bygowy​słu​chać?Czyza​dzwo​ni​ła​bynapo​li​cję?Uświa​do​-
miłso​bie,comucho​dzipogło​wie,iuniósłbrwi.Chy​bazu​peł​niezwa​rio​wał.

CzyBet​syza​cho​wy​wa​łasiętakdziw​niezpo​wo​ducią​ży?Po​dob​nohor​mo​nywpły​-

wa​łynaza​cho​wa​nieko​biet.Bet​syzpew​no​ściąniebyładzi​siajsobą.Spra​wia​ławra​-
że​nie,jak​bycośjąopę​ta​ło.Tak,tomu​sia​łobyćto.Byłza​do​wo​lo​ny,żeuda​łomusię
zna​leźć ja​kieś ra​cjo​nal​ne wy​tłu​ma​cze​nie tej prze​mia​ny ła​god​nej i de​li​kat​nej Bet​sy
wroz​sza​la​łąwiedź​mę.

Po​wie​działso​bie,żeBet​syzpew​no​ściąbę​dziebar​dzoza​do​wo​lo​nazjegopo​wro​tu

doLa​ven​derHall.Odcza​su,gdyka​za​łamusięstam​tądwy​no​sić,pra​wieco​dzien​nie
róż​neko​bie​tyskła​da​łymuwie​lo​ra​kiepro​po​zy​cje,rzu​ca​łyuwo​dzi​ciel​skiespoj​rze​nia
iczy​ni​łyśmia​łepod​cho​dy.Asko​roko​bie​ty,któ​rychwogó​lenieznał,pra​gnę​łygotak
bar​dzo,żepo​rzu​ca​ływjegoobec​no​ściwszel​kągod​nośćisub​tel​ność,toBet​syrów​-
nieżze​chcegood​zy​skać.

–Do​brzesięczu​jesz?–za​py​tałClau​dio,pa​trzącnanie​goztro​ską.
Nikwy​pro​sto​wałze​sztyw​nia​łera​mio​na.
–Adla​cze​gomiał​bymsięźleczuć?
Clau​dioniebyłzbytsub​tel​nymmęż​czy​zną,alewie​dział,żegdy​bypo​wie​działNi​-

ko​wi, że za​cho​wu​je się dziw​nie, mógł​by tyl​ko po​gor​szyć sy​tu​ację. Tak czy owak,
współ​czuł mu. Nik oże​nił się z ci​chą mysz​ką, któ​ra na​raz za​czę​ła ry​czeć jak lew,
a w do​dat​ku na ho​ry​zon​cie po​ja​wi​ło się dziec​ko. Na​tu​ral​nie, że był wy​trą​co​ny
zrów​no​wa​gi.

Ni​ko​wibra​ko​wa​łoem​pa​tiiiwy​obraź​ni.Clau​diojużdaw​noza​uwa​żył,żechoćjego

bratbyłbły​sko​tli​wy,bar​dzoin​te​li​gent​nyido​sko​na​lepo​tra​fiłpro​wa​dzićne​go​cja​cje
wbiz​ne​sie,czułsięzu​peł​nieza​gu​bio​ny,gdywgręwcho​dzi​łyemo​cje.Te​razjed​nak
wi​działwy​raź​nie,żeNikpró​bu​jecośzro​zu​mieć.Miałtyl​kona​dzie​ję,żeprę​dzejczy

póź​niejBet​syteżtoza​uwa​ży.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Byłwcze​snywie​czór.Sto​jącnaschod​kachprzedwej​ściemdoLa​ven​derHall,Bet​-

sypa​trzy​łanawiel​kącię​ża​rów​kęfir​myprze​pro​wadz​ko​wejorazsto​ją​cąobokeki​pę
ipo​wta​rza​łaporazdru​gi:

– Mu​sie​li​ście po​my​lić ad​res. Ja się ni​g​dzie nie prze​pro​wa​dzam ani nikt się tu​taj

niewpro​wa​dza.

Ostat​niejejsło​waza​głu​szyłgło​śnywar​kothe​li​kop​te​ra.Wszy​scypod​nie​śligło​wy,

aletyl​koBet​sybyławsta​niezi​den​ty​fi​ko​waćlogonama​szy​nie,któ​razni​ża​łasięnad
lą​do​wi​skiem zbu​do​wa​nym przez Nika za do​mem. Za​mru​ga​ła ze zdzi​wie​nia. Nik
przy​le​ciałdoniejwod​wie​dzi​ny?Możechciałpo​roz​ma​wiaćodziec​kuipo​czy​nićja​-
kieś usta​le​nia? Ale dla​cze​go nie zro​bił tego przez praw​ni​ków? To chy​ba by​ło​by
prost​szeniżko​lej​netrau​ma​tycz​nespo​tka​nie.

Pięćdnimi​nę​łooddnia,kie​dyspo​tka​lisięwdomuClau​dia.ZłośćBet​synaNika

jesz​czeniemi​nę​ła.My​ślącotym,jakwy​gło​si​łaswo​je​mupra​wieby​łe​mumę​żo​wikil​-
kabar​dzopo​trzeb​nychsłówpraw​dy,czu​łasa​tys​fak​cję,aleza​ra​zemkur​czy​łasięze
wsty​du.Nie​szczę​śli​wiesięsta​ło,żeuczy​ni​łatoprzedpu​blicz​no​ścią.Mia​ławra​że​-
nie, że po​win​na go za to prze​pro​sić. Z dru​giej stro​ny Nik nie był zbyt re​flek​syj​ny
iza​pew​nestrzą​snąłzsie​biejejkry​ty​kęjużpokil​kumi​nu​tach.Niebyłwraż​li​wym
męż​czy​znąinieko​chałjej,więccóżgomo​głoob​cho​dzić,cojegobyłażonamó​wi​ła
onimporoz​sta​niu?Ob​cho​dzi​łygotyl​kousta​le​niapraw​ni​ków.Aledla​cze​gonako​-
niecjąpo​ca​ło​wał?Jakitomia​łosens?

Sze​ro​kootwar​ty​miocza​mipa​trzy​łanaNika,któ​ryprze​dzie​rałsięprzezkrza​ki,

idąc w jej kie​run​ku od stro​ny lą​do​wi​ska. Cóż mu przy​szło do gło​wy, żeby znów ją
od​wie​dzać? Zwy​kle zrzu​cał tego ro​dza​ju obo​wiąz​ki na ko​goś in​ne​go, a sam wo​lał
sięzaj​mo​waćbar​dziejsty​mu​lu​ją​cy​miin​te​lektin​te​re​sa​mi.Zdzi​wi​łasię,gdyza​trzy​-
małsięprzycię​ża​rów​ceiza​mie​niłkil​kasłówzeki​pą.Cie​ka​wabyła,coimpo​wie​-
dział.Zwy​kleniemiałcier​pli​wo​ścidobłę​dówin​nychlu​dzi,za​pew​newięcode​słałich
stądika​załpo​szu​kaćwła​ści​we​goad​re​su.

–Bet​sy!–za​wo​łał,wbie​ga​jącnaschod​ki.
Bar​dzosięsta​ra​łaza​cho​waćzim​nąkrew.
– Co ty tu ro​bisz? Nie mo​głeś przy​naj​mniej za​dzwo​nić i uprze​dzić, że się po​ja​-

wisz?

Zdomuwy​padłfu​trza​nykłę​bekiza​cząłsięra​do​śnieocie​raćonogiNika.
–Gi​zmo–upo​mnia​łagoBet​sy.
– Chy​ba jest za​do​wo​lo​ny, że znów wi​dzi nas ra​zem – ro​ze​śmiał się Nik. Po​chy​lił

sięipo​dra​pałpsazauchem.

–Bę​dzieroz​cza​ro​wa​ny,kie​dyzno​wustądod​je​dziesz–za​uwa​ży​łazna​pię​ciem.–

Na​praw​dę,Nik,po​wi​nie​neśmnieuprze​dzić,żesiętupo​ja​wisz.

Nikzmarsz​czyłbrwi.
–Czymo​że​myprzezchwi​lępo​roz​ma​wiaćnaosob​no​ści?
Po​nadjegora​mie​niemdo​strze​gła,żeeki​paprze​pro​wadz​ko​waotwie​ratyłpo​tęż​-

nejcię​ża​rów​ki.

–Oczy​wi​ście–mruk​nę​ła.–Czycośsięsta​ło?
– Nic, czym po​win​naś się mar​twić – za​pew​nił ją i po​cią​gnął w stro​nę ba​wial​ni,

apo​temza​mknąłzanimidrzwi.

–Awięcjed​nakcośsięsta​ło–po​wie​dzia​ła,wpa​tru​jącsięuważ​niewjegotwarz.
Nikode​tchnąłgłę​bo​ko.Po​wrótdoLa​ven​derHallwpierw​szejchwi​liwy​da​wałmu

sięnaj​prost​szymroz​wią​za​niem,alete​raz,pa​trzącnaoszo​ło​mio​nątwarzBet​sy,po​-
czuł,żesy​tu​acjajestbar​dziejskom​pli​ko​wa​na,niżsą​dziłwcze​śniej.Clau​diona​ma​-
wiałgo,żebynaj​pierwzniąpo​roz​ma​wiał,Nikjed​nakwo​lałunik​nąćdra​ma​tycz​nych
sceniniechciałjejda​waćoka​zji,bymo​głapo​wie​dzieć:nie.Uznał,żepo​sta​wie​nie
jejwo​becfak​tudo​ko​na​ne​gobę​dziesku​tecz​niej​sze.Wkoń​cu,gdyprzej​mo​wałja​kąś
fir​mę,nieuprze​dzałwcze​śniejoswo​ichpla​nachjejza​rzą​du.

–Dla​cze​gonicniemó​wisz?Za​czy​namsiębać.Cosięsta​ło?–Na​pię​cieBet​systa​-

wa​łosięco​razwy​raź​niej​sze.–Czycośjestniewpo​rząd​kuzClau​diemiBel​lą?

–Wszyst​kojestznimiwpo​rząd​ku.–Ob​rzu​ciłjąszyb​kimspoj​rze​niem.Niebyło

jesz​czeponiejwi​daćcią​ży.Za​sta​na​wiałsię,kie​dyjejfi​gu​rasięzmie​ni.

–Nik,ococho​dzi?–po​wtó​rzy​łazwy​raź​nymnie​po​ko​jem.
–Znówsiętuwpro​wa​dzam.Po​sta​no​wi​łemwró​cićdodomu.
Bet​sy otwo​rzy​ła usta ze zdzi​wie​nia. Za​krę​ci​ło jej się w gło​wie i po​czu​ła szum

wuszach.

–Cota​kie​go?–za​py​ta​łasła​bymgło​sem.
–Chcęwró​cićdodomu–po​wtó​rzyłNikwol​noiwy​raź​nie.–Idona​sze​gomał​żeń​-

stwa.Chcę,że​by​śmyspró​bo​wa​lijesz​czeraz.

Chy​ba cał​kiem zwa​rio​wał, po​my​śla​ła. Kie​dy wi​dzie​li się po raz ostat​ni, wrzesz​-

cza​ła na nie​go, ile sił w płu​cach, a on te​raz po​ja​wił się tu na​gle i bez żad​ne​go
ostrze​że​niaistwier​dził,żechcewró​cićiznówzniąza​miesz​kać.Acogor​sza,mó​wił
totak,jak​byde​cy​zjana​le​ża​ławy​łącz​niedonie​go.

–Tozna​czy…tacię​ża​rów​katamnaze​wnątrz…?
– Tak. To moje rze​czy – przy​znał i ucie​szył się, że w koń​cu zro​zu​mia​ła. – Nie

martwsię,niebędęciwni​czymprze​szka​dzał.Za​dzwo​ni​łemdoEdnyiostrze​głem
ją…

–Za​dzwo​ni​łeśdona​szejgo​spo​dy​ni,żebyjąuprze​dzić,żezno​wusiętuwpro​wa​-

dzasz,aleniepo​wie​dzia​łeśotymmnie?–wy​krztu​si​łaznie​do​wie​rza​niem.

– Za​dzwo​ni​łem do niej do​pie​ro go​dzi​nę temu – od​rzekł ta​kim to​nem, jak​by to

wszyst​kozmie​nia​ło.

Bet​sywzię​łagłę​bo​kiod​dech,takgłę​bo​ki,żeznówza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.
–Nik,niemo​żesztakpopro​stuuznać,żechceszjesz​czerazspró​bo​waćzmał​-

żeń​stwem, nie uzgad​nia​jąc tego naj​pierw ze mną – stwier​dzi​ła drżą​cym gło​sem,
czu​jąc,żewzbie​rawniejhi​ste​ria.

–Prze​cieżroz​ma​wiamztobą–od​rzekłspo​koj​nie,pod​cho​dzącdoko​min​ka,wktó​-

rympło​nąłogień.–Chcę,że​byśbyłaza​do​wo​lo​na.

Jużnieporazpierw​szywcza​sietrwa​niaichzwiąz​kuNikmó​wiłjej,copo​win​na

czuć,za​nimonasamazdą​ży​łaco​kol​wiekpo​czuć,to​teżniebyłazdzi​wio​na.

–Wy​pro​wa​dzi​łeśsięstądosiemmie​się​cytemu.Te​raztojestmójdom.
Znówob​ró​ciłsięwjejstro​nęześcią​gnię​tątwa​rzą.
–Nie.Niepod​pi​sa​li​śmyjesz​czepa​pie​rówroz​wo​do​wych.Tendomwciążna​le​żydo

mnie.

–Och.Wta​kimra​ziewszyst​kowpo​rząd​ku–od​rze​kłaBet​syszy​der​czo.–Sko​ro

tak,topopro​stuspa​ku​jęrze​czyswo​jeiGi​zmaibędęspa​łanaka​na​pieuBel​li.Mam
na​dzie​ję,żegdzieśnasupchnie.

–Oczymty,dodia​bła,mó​wisz?Dla​cze​gochceszsięstądwy​no​sićwła​śniete​raz,

gdyjawró​ci​łem?

–Prze​cieżsięroz​wo​dzi​my–przy​po​mnia​łamu.–Niemo​żeszsięwpro​wa​dzićjak

gdy​byni​g​dynicbezmo​jejzgo​dy.

– Nie chcę już roz​wo​du. Bę​dzie​my mie​li dziec​ko i po​win​ni​śmy je wy​cho​wy​wać

wspól​nie.

– W ide​al​nym świe​cie – mruk​nę​ła sła​bym gło​sem. – Nie mia​łam po​ję​cia, że ze​-

chceszzo​staćoj​cem,sko​roni​g​dyniechcia​łeśmiećdziec​ka.

– Ale ono po pro​stu się uro​dzi. Bę​dzie​my ro​dzi​ca​mi i nie po​zwo​lę, żeby moje

dziec​kowy​cho​wy​wa​łosiębezemnie.

Po​czu​ła,żenogisiępodniąugi​na​jąiopa​dłanasofę,sta​ra​jącsięza​cho​waćreszt​ki

roz​sąd​ku.

–Nik.Towszyst​kospa​dłonamniejakgromzja​sne​gonie​bainicniero​zu​miem.
–Cze​goniero​zu​miesz?–Przy​kuc​nąłprzedniąipo​pa​trzyłjejwtwarz.–Wró​ci​-

łemdodomu.

–Aleniemo​żeszpo​dej​mo​waćta​kiejde​cy​zjisam!–wy​buch​nę​ła.–Prze​cieżtodo​-

ty​czy rów​nież mnie. Wiem, że dla dziec​ka jest naj​le​piej, je​śli ma oby​dwo​je ro​dzi​-
ców,alewgręwcho​dzirów​nieżre​la​cjamię​dzynami.

UstaNikaza​drga​ły.
–Gdy​bymię​dzynaminiebyłożad​nejre​la​cji,tonieby​ło​byrów​nieżdziec​ka.
–Za​le​ży,jaknatospoj​rzeć.–Pod​nio​słagło​węiwjejoczachbły​snę​łairy​ta​cja.–

Dlamnieto,cosięzda​rzy​ło,tobyłtyl​koseks.Atywte​dyteżpo​wie​dzia​łeś,żeroz​-
wo​dzą​cesięparybar​dzoczę​stoznówtra​fia​jądołóż​ka.

Nikprze​su​nąłdło​niąpowło​sach.
–Niepo​wi​nie​nembyłtegomó​wić,aleniemy​śla​łemwte​dyja​sno.Niewie​dzia​łem,

cocipo​wie​dzieć.

Tonie​ty​po​woszcze​rewy​zna​niedziw​niejąpo​ru​szy​ło.
–Popro​stuucie​kłeś.
Wjegozie​lo​nychoczachpo​ja​wiłsiębłysk.
–Nieucie​kłem.
– Uwierz mi, ucie​kłeś, tak jak​by to była jed​no​ra​zo​wa przy​go​da, któ​rej na​tych​-

miastza​czą​łeśża​ło​wać.Jesz​czety​dzieńtemuby​łeśprze​ko​na​ny,żesięzemnąroz​-
wo​dzisz,ate​raznistądnizo​wądmó​wisz,żezno​wuchceszbyćmoimmę​żem?

Nikprze​cha​dzałsięnie​spo​koj​nieprzedko​min​kiem.Niespo​dzie​wałsiętylupy​tań

aniopo​ruzjejstro​ny.Wkaż​dymra​zienieza​czę​łananie​gokrzy​czeć.Tobyłdo​bry
znak.

–Odcze​gośtrze​baza​cząć.
–Alezmie​ni​łosiętyl​koto,żeje​stemwcią​ży–przy​po​mnia​łamu,pró​bu​jączi​gno​-

ro​waćod​gło​syotwie​ra​nychiza​my​ka​nychdrzwiwholuświad​czą​ceotym,żeeki​pa
wno​sidośrod​karze​czyNika.–Niemogęuwie​rzyć,żeażtakbar​dzoob​cho​dzicię
dziec​ko,któ​re​goni​g​dyniechcia​łeśmieć.

Nikze​sztyw​niał.
– Uwierz, że trosz​czę się rów​nież o cie​bie i że chcę tu być ze wzglę​du na was

obo​je.Te​raziwprzy​szło​ści.

–Za​dzi​wia​ją​cyob​rótwy​pad​ków–po​wie​dzia​łazodrę​twie​niem.–Samaniewiem,

cootymmy​śleć.

Znówprzy​kuc​nąłprzedniąisię​gnąłpojejdło​niewnie​zwy​kłejdlasie​biede​mon​-

stra​cjiuczu​cia.

– Po​win​naś się cie​szyć. Chcę wró​cić do domu, gli​kia mou. To chy​ba zna​czy, że

pro​szęcięojesz​czejed​nąszan​sę.

Wjegogło​sieza​brzmia​łapo​ko​ra.Zu​peł​nienieprzy​po​mi​nałte​razdum​ne​go,nie​za​-

leż​ne​go męż​czy​zny, któ​re​go Bet​sy zna​ła wcze​śniej. Do jej oczu na​pły​nę​ły łzy. Pa​-
trzy​łanajegoszczu​płątwarziczu​ła,jakbar​dzoza​le​żymunajejzgo​dzie.Czu​łato
nie​mal na​ma​cal​nie. Tyl​ko męż​czy​zna tak skom​pli​ko​wa​ny jak Nik Chri​sta​kis mógł
uznaćzazu​peł​nienor​mal​neto,żewpro​wa​dzasiędożony,zktó​rąwła​śniesięroz​-
wo​dzi,nieuprze​dza​jącjejotymwcze​śniej.Ni​ko​wibra​ko​wa​łoin​te​li​gen​cjiemo​cjo​-
nal​nej.Byłowtymcośbo​le​sne​go.Byłnie​zmier​niemą​dry,alezda​wa​łosię,żezu​peł​-
nie nie ro​zu​mie naj​prost​szych spraw, któ​re Bet​sy są​dzi​ła, że są oczy​wi​ste. Po raz
pierw​szyza​uwa​ży​łatotegodnia,gdynistądnizo​wądoświad​czyłjejsię.

– Nie je​stem pew​na, czy znów po​tra​fię ci za​ufać – po​wie​dzia​ła szcze​rze. – Tak

wie​lesięzda​rzy​ło.Noibyłyinneko​bie​ty.

–Niespa​łemzżad​nąopróczcie​bie.
Po​czu​ła zdu​mie​nie, ale przy​po​mnia​ła so​bie, że rzu​cił się na nią jak wy​głod​nia​ły

wilk.Tyl​kotojąprze​ko​na​ło,żemówipraw​dę.

–Wi​dzia​łamtwo​jezdję​ciazroz​ma​ity​miko​bie​ta​mi.
–Alespa​łemtyl​koztobą–po​wtó​rzył.–Iniechcębyćzżad​nąinną.
Nie​pew​niepod​nio​słarękęido​tknę​łajegopo​licz​ka,za​sta​na​wia​jącsię,cowła​ści​-

wierobi.Zda​łaso​biespra​wę,żenie​na​wiśćdoNikabyłatyl​kospo​so​bemnaza​cho​-
wa​niedumyiprze​trwa​nie,ate​raz,gdyBet​syjejpo​trze​bo​wa​ła,bysta​wićmuopór,
ta​jem​ni​czo znik​nę​ła. Nie czu​ła do nie​go nie​na​wi​ści, chcia​ła go od​zy​skać. Czy to
ozna​cza​ło,żejestnaj​głup​sząko​bie​tąnaświe​cie?

–Prze​cieżni​g​dyniechcia​łeśdziec​ka–przy​po​mnia​łamuporazko​lej​ny.
– Dziec​ko to wiel​ka od​po​wie​dzial​ność – od​rzekł po​waż​nie. Te sło​wa dziw​nie

brzmia​ływustachwła​ści​cie​lawiel​kie​goim​pe​riumfi​nan​so​we​go,któ​ryza​trud​niałty​-
sią​celu​dzinaca​łymświe​cie.–Dziec​kobar​dzoła​twojestzra​nić.Dla​te​goni​g​dynie
chcia​łemtejod​po​wie​dzial​no​ści.

Bet​syniemo​głapo​jąćjegotokuro​zu​mo​wa​nia.Zda​wa​łosię,żeNikwy​obra​żaso​-

bieja​kiśkosz​mar​nysce​na​riusz,wktó​rymdziec​kudzie​jesiękrzyw​da.Wi​dzia​łajed​-
nak,żeonmówipo​waż​nie,to​teżski​nę​łagło​wą,jak​bytobyłozu​peł​niezro​zu​mia​łe.

–Iwła​śniedla​te​goprze​sze​dłeśwa​zek​to​mię?
Ski​nąłgło​wąbezsło​wa.Gdy​bypo​wie​działjejtowszyst​koosiemmie​się​cywcze​-

śniej,za​osz​czę​dził​byimoboj​guwie​lecier​pie​nia.Alewte​dymu​siał​byjejpo​wie​dzieć
praw​dę,ategoniechciałzro​bić.Wogó​leniebrałtegopoduwa​gę.Praw​dazabar​-
dzozra​ni​ła​byBet​sy.

Po​pa​trzy​łanajegoszczu​płą,ciem​nątwarz,do​strze​głacie​niepodocza​miido​pie​ro

te​razzda​łaso​biespra​węzwła​sne​gowy​czer​pa​nia.

–Niepo​tra​fięciwtejchwi​lidaćod​po​wie​dzi–po​wie​dzia​ładrżą​cymgło​sem.–Mu​-

szęsięnadtymza​sta​no​wić.Ate​razchcia​ła​bymsiępo​ło​żyć.

Nik cof​nął się, nie​za​do​wo​lo​ny. Bet​sy spró​bo​wa​ła się pod​nieść i na​raz, zu​peł​nie

bezostrze​że​nia,zro​bi​łojejsięciem​noprzedocza​mi.Niewy​da​jącżad​ne​godźwię​-
ku,upa​dłanapod​ło​gę.

Bet​syze​mdla​ła.Dzia​łosięzniącośbar​dzozłe​go.Nik,któ​ryzwy​klewchwi​lach

kry​zy​suza​cho​wy​wałzim​nąkrew,po​czułpa​ni​kę.Zgar​nąłjąwra​mio​naiwy​biegłna
ko​ry​tarz.

–OmójBoże,czypaniChri​sta​kiszno​wuza​sła​bła?–za​wo​ła​łanajegowi​dokEdna,

któ​rasta​łatam,nad​zo​ru​jąceki​pęprze​pro​wadz​ko​wą.

Nikpo​pa​trzyłnaniązkon​ster​na​cją.
–Zno​wu?Tozna​czy,żetosięjużzda​rza​ło?
– Nie​któ​re ko​bie​ty czę​sto mdle​ją w po​cząt​kach cią​ży – od​rze​kła go​spo​dy​ni spo​-

koj​nie.–Sta​ra​mysięnaniąuwa​żać.

Wy​obra​ził so​bie, że Bet​sy mo​gła​by za​słab​nąć, prze​cho​dząc przez uli​cę, i wpaść

pod sa​mo​chód albo spaść ze scho​dów i skrę​cić so​bie kark. Na​wet myśl o tym, że
upa​da​jąc na​bi​ła​by so​bie si​nia​ka, była nie do znie​sie​nia. To nie mo​gło się zda​rzyć.
Zprze​ra​że​niemzdałso​biespra​wę,żecią​żamożejąza​bić.Niepo​wi​nienpo​zwo​lić,
żebycochwi​lęmdla​ła.Tobyłozbytnie​bez​piecz​ne.Po​trze​bo​wa​łado​bre​gole​ka​rza.
Mu​siałjąza​braćwja​kieśbez​piecz​nemiej​sce.

Gdyod​zy​ska​łaprzy​tom​ność,le​ża​łanako​la​nachNikanatyl​nymsie​dze​niuli​mu​zy​-

ny.

– Gdzie je​dzie​my? – szep​nę​ła, ocie​ra​jąc pal​ca​mi spo​co​ne czo​ło. – Zno​wu za​sła​-

błam, tak? Cza​sem tak się dzie​je, gdy zbyt szyb​ko pró​bu​ję się pod​nieść. Prze​pra​-
szam,żecięprze​stra​szy​łam.Je​stempopro​stuzmę​czo​na.

–Za​bie​ramciędole​ka​rza.
–Toniejestko​niecz​ne.
–Sko​roje​steścho​ra,tojade​cy​du​ję,cojestko​niecz​ne.
–Alejanieje​stemcho​ra,je​stemtyl​kowcią​ży–od​rze​kłała​god​nie,wi​dzącjego

nie​po​kój.Niknielu​biłnie​ocze​ki​wa​nychsy​tu​acji.Wogó​lenielu​biłzmian.Wie​dzia​ła,
żewszyst​kieme​ble,któ​reprzy​wiózł,zo​sta​nąpo​usta​wia​nedo​kład​niewtychsa​mych
miej​scach,gdziesta​łyosiemmie​się​cywcze​śniej.Po​trze​bo​wałpo​rząd​kuizna​jo​mej
struk​tu​ry.Kie​dyśbar​dzojątode​ner​wo​wa​ło,bolu​bi​łaprze​sta​wiaćrze​czyispraw​-
dzać,jakwy​glą​da​jąwróż​nychkon​fi​gu​ra​cjach.Alewkoń​cukaż​dymaja​kieśswo​je
sła​bost​ki.

–Chy​bamu​siszod​po​cząć.
Le​ża​łanajegoko​la​nach,zno​semwjegoko​szu​li,wdy​cha​jączna​jo​myza​pach.Za​-

ci​snę​łapal​cenapo​łachjegoma​ry​nar​kiiprzy​mknę​łaoczy.Ko​cha​łago,aleniemo​gła
znówznimza​miesz​kaćaniwy​cho​wy​waćznimdziec​ka.Znówzo​sta​ła​bybiz​ne​so​wą
wdo​wą,boNikpo​dró​żo​wał​byprzezcałyczasini​g​dynieby​ło​bygonamiej​scuwte​-
dy,kie​dyonabygopo​trze​bo​wa​ła.Czu​ła​bysięsa​mot​nainie​do​ce​nia​na,bojegonic
bynieob​cho​dzi​łoto,żeonazanimtę​sk​ni.Dziec​koteżpra​wieniewi​dy​wa​ło​byojca.
Pokil​kuty​go​dniachnie​obec​no​ścimo​gło​bygona​wetniepo​znać.Czyoj​cieczdo​sko​-
kuna​praw​dębyłowie​lelep​szyodzu​peł​ne​gobra​kuojca?

Po ja​kimś cza​sie znów się ock​nę​ła. Usły​sza​ła dziw​ne brzę​cze​nie elek​trycz​nych

czuj​ni​kówigło​śneroz​mo​wy.

–Bet​sy?Po​wiedzim,żewiesz,do​kądje​dziesz–na​ka​załNik,ob​ra​ca​jącjejtwarz

wstro​nępo​twor​nieja​snychświa​teł.Szyb​koza​ci​snę​łapo​wie​ki.

– Ja​sne, że tak – wy​mam​ro​ta​ła, go​to​wa po​wie​dzieć co​kol​wiek, byle tyl​ko zo​sta​-

wio​nojąwspo​ko​ju.

–Mojażonanieczu​jesiędo​brze–po​wie​działNikroz​gnie​wa​nymgło​sem,za​ci​ska​-

jącmoc​niejra​mio​nawo​kółjejcia​ła.

W gło​wie jej dud​ni​ło i po​czu​ła zna​jo​me znu​że​nie. Już od wie​lu ty​go​dni nie prze​-

spa​ła do​brze żad​nej nocy. Po​my​śla​ła, że za​sta​no​wi się nad swo​im mał​żeń​stwem
iNi​kiemktó​re​gośin​ne​godnia,kie​dybę​dziewsta​niemy​ślećja​śniej.

Po​ru​szy​łasięnawy​god​nymma​te​ra​cuiwes​tchnę​ła,apo​temotwo​rzy​łaoczy.Po​-

miesz​cze​niespo​wi​jałpół​mrok.Wtlesły​chaćbyłoja​kiśni​skiszum.

–Cotozadźwięk?–wy​mam​ro​ta​łasen​nie.
–Śpijjesz​cze.Jestpóź​no–po​wie​działNik,sie​dzą​cywno​gachłóż​ka.–Niepo​wi​-

nie​nemtuprzy​cho​dzić,alechcia​łemdocie​biezaj​rzećichy​bacięobu​dzi​łem.

Przy​po​mnia​ła so​bie, co się zda​rzy​ło wcze​śniej, i ro​zej​rza​ła się jesz​cze raz. Po​-

miesz​cze​niebyłomałeipa​no​wałtupół​mrok.Za​pew​nebyłtopo​kójgo​ścin​nywlon​-
dyń​skim domu Nika. Chciał ją prze​cież za​brać do le​ka​rza. Dla​cze​go mu na to po​-
zwo​li​ła?Alespie​ra​niesięzNi​kiemni​g​dynieprzy​no​si​łore​zul​ta​tów.Gdybyłprze​ko​-
na​ny,żepo​stę​pu​jesłusz​nie,niespo​sóbgobyłoodtegood​wieść.

–Dla​cze​gochcia​łeśdomniezaj​rzeć?
Po​tar​ga​ny, nie​ogo​lo​ny, bez ma​ry​nar​ki i kra​wa​ta Nik wy​da​wał jej się wiel​ki jak

dwu​dzie​sto​pię​tro​wywie​żo​wiec.

–Za​sła​błaś–przy​po​mniałjejoskar​ży​ciel​sko.–Toniejestnor​mal​ne.
–Tonicta​kie​go.–Uświa​do​mi​łaso​bie,żejegoobec​nośćdziw​niejąuspo​ka​ja.
–Zda​jesię,żeje​steśbar​dzozmę​czo​na.
–Ostat​nioniesy​pia​łamzbytdo​brze–przy​zna​ła.–Pozatymwpierw​szychty​go​-

dniachcią​żyzmę​cze​niejestzu​peł​nienor​mal​ne.

–Le​karzpo​wienamju​tro,cojestnor​mal​ne,acopo​win​nonasnie​po​ko​ić.
–Tonie​po​dob​nedocie​bie,żebysiętakprzej​mo​waćgłup​stwa​mi.
–Twójstanzdro​wiatoniejestgłup​stwo.
Po​wie​działtotakpo​waż​nie,żeuśmiech​nę​łasięzroz​ba​wie​niemiznówprzy​mknę​-

łaoczy.

Gdysięobu​dzi​ła,zo​ba​czy​łaowal​neokien​koza​la​neświa​tłemiza​mru​ga​łazezdzi​-

wie​niem. Po​wo​li wy​szła z łóż​ka i za​nim jesz​cze do​tar​ła do okna i zo​ba​czy​ła war​-
stwęchmur,zro​zu​mia​ła,żejestwsa​mo​lo​cie.Świa​tła,któ​reośle​pi​łyjąwie​czo​rem,
py​ta​nia, na któ​re Nik gniew​nie od​po​wia​dał – to mu​sia​ła być od​pra​wa na lot​ni​sku.
Aledla​cze​gowsa​dziłjądosa​mo​lo​tubezuprze​dze​nia?

Ubra​nia,któ​remia​łanaso​biepo​przed​nie​godnia,wi​sia​ływsza​fie.Zulgąprze​ko​-

na​ła się, że spa​ko​wa​no tro​chę jej rze​czy. Zna​la​zła świe​żą bie​li​znę i po​szła do ła​-
zien​ki.Tamzo​ba​czy​łaswo​jeprzy​bo​ryto​a​le​to​weiko​sme​tycz​kę.Czu​łasięjakAli​cja
wkra​iniecza​rów,któ​rąNikwrzu​ciłdokró​li​czejnory.Nawi​dokja​sne​gosłoń​caza
oknemwy​bra​łalek​kąsu​kien​kęwkwia​tyizwo​jow​ni​czymbły​skiemwoczachwy​szła
zsy​pial​ni.

Nik sie​dział nad lap​to​pem, zu​peł​nie jak​by był u sie​bie w biu​rze. Pod​niósł na nią

wzrok.

–Usły​sza​łem,żesięobu​dzi​łaś.Za​razpo​da​dząnamśnia​da​nie.
–Gdziemywła​ści​wieje​ste​śmy?
–Zapółgo​dzi​nybę​dzie​mylą​do​waćwAte​nach.
–WAte​nach!
–Mó​wi​łemprze​cież,żeza​bie​ramciędole​ka​rza.Mi​kisXe​no​phontoje​denznaj​-

więk​szychau​to​ry​te​tównaświe​cie,gdycho​dzioko​bie​tywcią​ży–po​wie​działzwy​-
raź​nąsa​tys​fak​cją.–Je​steśznimumó​wio​nadzi​siajprzedpo​łu​dniem.

–Nicmnienieob​cho​dzi,ktotojest!–wy​krzyk​nę​ła.–Mia​łamza​miarpójśćdole​-

ka​rza,alenieza​mie​rza​łamwtymcelule​ciećdoGre​cji!

– Xe​no​phon jest naj​lep​szy. Chcę, że​byś mia​ła wszyst​ko, co naj​lep​sze. Pa​cjent​ki

mająonimdo​sko​na​łezda​nie.

–Aledla​cze​goza​bra​łeśmniedoGre​cji,niepy​ta​jącmniena​wetozda​nie?
–Spa​łaśbar​dzomoc​no.Wi​dzia​łem,żepo​trze​bu​jeszwy​po​czyn​ku.Niechcia​łemci

prze​szka​dzać.

Roz​le​głosięstu​ka​niedodrzwiiprzy​nie​sio​noimśnia​da​nie.Bet​sypo​czu​ła,żejest

bar​dzogłod​na,aleje​dze​nienieuko​iłojejfru​stra​cji.Nikznówro​biłtosamo:prze​-
sta​wiałjązkątawkąt,jak​bytyl​koonwie​dział,cojestdlaniejdo​bre.Tyl​koje​den
razzgo​dziłsię,bytoonaoczymśzde​cy​do​wa​ła–zgo​dziłsię,byspró​bo​wa​łazajść
w cią​żę, sko​ro tego chce. Ale prze​cież ni​czym nie ry​zy​ko​wał, bo do​sko​na​le wie​-
dział,żetobyłonie​moż​li​we.

–Dla​cze​gowze​szłymrokuzgo​dzi​łeśsię,że​bymspró​bo​wa​łazajśćwcią​żę?–za​-

py​ta​łana​gle.–Prze​cieżwie​dzia​łeś,żetosięniemożezda​rzyć.

Niknaj​wy​raź​niejniebyłprzy​go​to​wa​nynatopy​ta​nie.
–My​śla​łem,żetocięza​do​wo​li.My​li​łemsię.Mia​łemna​dzie​ję,żewkrót​cezmie​-

niszzda​nie.Wkoń​cukie​dybra​li​śmyślub,mó​wi​łaś,żeniechceszmiećdzie​ciinie
są​dzi​łem,żetosięmożezmie​nić.

– Nie​ste​ty, lu​dzie się zmie​nia​ją. Uwa​ża​łam, że nie będę chcia​ła mieć dzie​ci, bo

moiro​dzi​ceni​g​dyniechcie​limiećmnie.Apo​tem,jakona​sto​lat​ka,wy​cho​wy​wa​łam
się w ro​dzi​nie za​stęp​czej i mu​sia​łam się opie​ko​wać młod​szy​mi. Wte​dy dzie​ci były
dlamnietyl​koobo​wiąz​kiem,któ​rypo​chła​niawie​lecza​suiod​bie​rawol​ność.Niesa​-
dzi​łam,żekie​dyśze​chcęmiećswo​je.Wi​docz​nieby​łamnatojesz​czezamło​da.

Nikpo​nu​ropo​ki​wałgło​wą.
–Więccosięzmie​ni​ło?
–Tyczę​stowy​jeż​dża​łeś.Jaczu​łamsięsa​mot​naiznu​dzo​na.Któ​re​gośdniaobu​dzi​-

łamsięipo​my​śla​łam,żedziec​koby​ło​bynaj​lep​sząrze​czą,jakamo​gła​bymisięzda​-
rzyć.Zda​wa​łomisię,żeje​śliuro​dzędziec​ko,wszyst​kosięzmie​ninalep​sze.

–Alepo​temtoprze​szłowob​se​sję–wes​tchnąłNik.–Chy​baniero​zu​mia​łem,jak

waż​netobyłodlacie​bie.

Bet​sypo​ła​ma​łaro​ga​liknadrob​neka​wał​kiiza​czę​łasma​ro​waćkaż​dyznichma​-

słem.Uzna​ła,żemusibyćznimzu​peł​nieszcze​ra.

–Tak,tobyłaob​se​sja.–Przy​po​mnia​łaso​biewszyst​kiewi​ta​mi​ny,któ​reły​ka​ła,wy​-

kre​sytem​pe​ra​tu​ry,se​sjeaku​punk​tu​ryijogi.Byłazde​spe​ro​wa​na,go​to​wazro​bićab​-
so​lut​niewszyst​ko,żebyzajśćwcią​żę.

Nikniespo​dzie​wałsięchy​batakszcze​re​gowy​zna​nia.
–Czu​łemsięod​cię​tyodcie​bieibyłomigłu​pio,bowie​dzia​łem,żewszyst​ko,coro​-

bisz,ro​bisznapróż​no.

–Notak.
–Są​dzi​łem,żewkoń​cupopro​stusiępod​dasziza​po​mniszowszyst​kim.
–Tonietak.Je​ślicze​gośniemo​żeszmieć,pra​gniesztegoco​razbar​dziej–szep​-

nę​łazża​lem.

Ate​razwkoń​cutozdo​by​łaiNikznówpo​ja​wiłsięwjejży​ciu.Czytegowła​śnie

chcia​ła?Niemia​łapo​ję​cia.Samajużniewie​dzia​ła,cze​gochce.Czybę​dziepo​tra​fi​ła
mu wy​ba​czyć? Czy Nik był z nią szcze​ry? Czy to moż​li​we, by na​praw​dę trosz​czył
sięojejdziec​ko?Acoznią?Cozjejpo​trze​ba​mi,pra​gnie​nia​miiszczę​ściem?

ROZDZIAŁSIÓDMY

Dok​torXe​no​phonsplótłpal​ce,pa​trzącnaswo​jąnie​spo​koj​nąpa​cjent​kęijejjesz​-

cze bar​dziej nie​spo​koj​ne​go męża. Prze​pro​wa​dził wszyst​kie stan​dar​do​we ba​da​nia
ido​szedłdokil​kuoczy​wi​stychwnio​sków.

–Jestpanibar​dzoze​stre​so​wa​na,paniChri​sta​kis–po​wie​działła​god​nie.–Ichoć

chy​bajesz​czepaniotymniewie,nosipanibliź​nię​ta.Bliź​nia​czacią​żajestjesz​cze
trud​niej​sza.

–Jestze​stre​so​wa​na?–za​py​tałNikta​kimto​nem,jak​byni​g​dyna​wetnieprzy​szło

mutodogło​wy.

–Oby​dwo​jeje​ste​ściebar​dzoze​stre​so​wa​ni–od​rzekłle​karzspo​koj​nie.–Dla​cze​go,

toniemojaspra​wa,alemu​si​ciezna​leźćja​kiśspo​sób,żebyzmniej​szyćtenstresdla
do​brapań​skiejżony.

Bet​sywkoń​cuuda​łosięwy​do​byćzsie​bieja​kieśsło​wo.
–Będęmia​łabliź​nia​ki?–wy​krztu​si​ła.
– Mój dzia​dek miał bra​ta bliź​nia​ka – stwier​dził Nik to​nem czło​wie​ka, któ​ry wy​-

zna​jeprzy​krąta​jem​ni​cę.

Nie jed​no dziec​ko, a dwo​je, po​my​śla​ła Bet​sy w oszo​ło​mie​niu. Nik za​pew​ne był

wtejchwi​likom​plet​nieprze​ra​żo​ny.

–PaniChri​sta​kisjestzasła​banabliź​nia​czącią​żę–rzekłpanXe​no​phon,sku​pia​jąc

wzroknaBet​sy.–Mapaninie​do​wa​gęiane​mię.Jestja​sne,żejepanizamało,apo​-
trze​bu​jepanite​razwie​lesił.Panici​śnie​niekrwirów​nieżpo​zo​sta​wiaconie​codoży​-
cze​nia.Niejestbar​dzozłe,alenieta​kie,ja​kiebyćpo​win​no.Naszczę​ściewszyst​-
kim tym pro​ble​mom ła​two za​ra​dzić przy odro​bi​nie roz​sąd​ku. Za​pew​ne z po​wo​du
stre​su ma pani zbyt wy​so​kie ci​śnie​nie i musi pani zna​leźć na to ja​kiś spo​sób. Po​-
trzeb​nyjestpaniod​po​czy​nekiumiar​ko​wa​nailośćru​chu.Przybliź​nia​kachjestwięk​-
sze ry​zy​ko przed​wcze​sne​go po​ro​du. Dla was oby​dwoj​ga zdro​wie przy​szłej mat​ki
musibyćte​raznaj​waż​niej​sze.

Zkaż​dymsło​wemle​ka​rzaNiksta​wałsięco​razbled​szy.Do​pie​rote​razza​czę​łodo

nie​go do​cie​rać to, że cią​ża może być za​gro​że​niem dla ko​bie​ty. Na samą myśl, że
Bet​symo​gło​bysięprzy​tra​fićcośzłe​go,żo​łą​dekpod​cho​dziłmudogar​dła.

–Zro​bięwszyst​ko,cowmo​jejmocy,żebyBet​sybyłazdro​wa.
–Bliź​nię​ta–wy​mam​ro​ta​ła wciążogłu​szo​naBet​sy,gdy wy​szlinaza​la​ny słoń​cem

chod​nik, przy któ​rym cze​ka​ła li​mu​zy​na. – Wi​dzia​łam, jak pie​lę​gniar​ka po​ka​zy​wa​ła
cośnaekra​nie,aleniero​zu​mia​łam,comówi.Aty?

–Janiepa​trzy​łemnaekrananiniesłu​cha​łem.Pa​trzy​łemnacie​bie,bowy​da​wa​łaś

siębar​dzozmar​twio​na.

–Na​wetmisięnieśni​ło.Bliź​nię​ta!Ajapra​wiewca​lenieuty​łam.
Myślotym,żewdrob​nymcie​leBet​sywal​czyomiej​sceażdwo​jedzie​ci,na​peł​ni​ła

Nikalę​kiemipo​czu​ciemwiny.Gdy​bybyłostroż​niej​szyiużyłja​kie​gośza​bez​pie​cze​-
niaalbostłu​miłpo​żą​da​nie,tejcią​żybyniebyło.Alewów​czasnieod​zy​skał​byBet​sy.
Odzi​wo,gdyso​bietouświa​do​mił,na​tych​miastprze​stałmiećwy​rzu​tysu​mie​nia.

Gdyszliprzezpły​tęlot​ni​ska,za​dzwo​niłte​le​fonBet​sy.TobyłaBel​la.

–Gdziewywła​ści​wieje​ste​ście?
–WGre​cji.Nikprzy​wiózłmniedoAtendole​ka​rza.
Bel​laza​mil​kłanachwi​lę.
–Akie​dywra​ca​cie?–za​py​ta​ławkoń​cu.
Gdyza​py​ta​łaotoNika,od​wró​ciłwzrok.
–Niebę​dzie​mywra​caćodrazu.Potym,copo​wie​działle​karz,my​ślę,żepo​win​ni​-

śmytuzo​staćiod​po​cząćprzezja​kiśty​dzień.Cotynato?

To,żeza​py​tałjąozda​nie,byłozna​czą​cymosią​gnię​ciem.
–Za​dzwo​niędocie​biepóź​niej–po​wie​dzia​łaBet​syiroz​łą​czy​łasię.We​szlidopo​-

cze​kal​nidlaVIP-ów.–Do​kądchceszmnieza​brać?

–Nawy​spęVe​sos.Tamspę​dzi​łempierw​szelataży​cia.Wdomumo​je​godziad​ka.
Bet​sy nie wie​dzia​ła nic o jego dzie​ciń​stwie i na​wet gdy​by była na nie​go zła, to

itakniechcia​ła​bystra​cićoka​zji,byzo​ba​czyćtęwy​spę.Za​uwa​ży​ła,żeNikpo​waż​-
niesięza​nie​po​ko​iłjejsta​nem,apotym,copo​wie​działle​karz,onasamarów​nieżpo​-
czu​łasięwin​na.Niedba​łaosie​biejakna​le​ży.Choćoddaw​nachcia​łamiećdziec​ko,
ate​razoka​za​łosię,żebę​dziemia​ładwo​je,jejcia​łoniera​dzi​łoso​bienaj​le​piej,bo
byłaze​stre​so​wa​na,zde​ner​wo​wa​na,zamałoja​dłaizbytczę​stownocyle​ża​łabez​-
sen​nie. Kłót​nia z Ni​kiem była w tej chwi​li ostat​nią rze​czą, na jaką mia​ła ocho​tę.
Chcia​ła zro​bić wszyst​ko, co moż​li​we, żeby jej ci​śnie​nie wró​ci​ło do nor​my i żeby
uda​łosiębez​piecz​niedo​no​sićdzie​cidoter​mi​nu.

–JakAli​cepo​ra​dziso​biebezemnie?–jęk​nę​łatyl​ko.–Prze​cieżco​dzien​nieprzy​-

jeż​dżaja​kaśnowado​sta​wa.

–Jużzniąroz​ma​wia​łem.Ka​za​łemjejzna​leźćja​kąśtym​cza​so​wąpo​mocnaokres

two​jejnie​obec​no​ści.

–Po​my​śla​łeśowszyst​kim.
–Nie.Gdy​bymmy​ślałowszyst​kim,toniezna​leź​li​by​śmysięwtejsy​tu​acji.Xe​no​-

phon ma ra​cję. Obo​je je​ste​śmy ze​stre​so​wa​ni. Roz​wód, nie​spo​dzie​wa​na cią​ża, nie​-
usta​ją​cykon​flikt–wgło​sieNikaza​brzmiałszcze​ryżal.–Trud​nosiędzi​wić.

–Te​razbędęroz​sąd​niej​sza–obie​ca​łaBet​sy.
–Ajazro​bię,cowmo​jejmocy,żebycięwspie​rać,gli​kiamou.

Nikwy​niósłBet​syzhe​li​kop​te​ranarę​kachtakostroż​nie,jak​bybyłazro​bio​naze

szkła.Jęk​nę​łazfru​stra​cji.Jegona​do​pie​kuń​czośćprzezja​kiśczaswy​da​wa​łajejsię
za​baw​na,alespo​wo​do​wa​nabyłaprzedewszyst​kimtym,żeBet​sywcze​śniejupar​ła
sięni​cze​goniezmie​niaćwswo​imtry​bieży​cia.Nieczu​łasiędo​brze,aleusi​ło​wa​ła
pra​co​wać tyle co wcze​śniej, nie zwa​ża​jąc na to, że jej stan może wy​ma​gać zmian
wzwy​kłejru​ty​nie.Wie​dzia​ła,żewięk​szośćko​bietpra​cu​jeprzezcałącią​żęiuzna​ła,
że z nią też tak bę​dzie. Może jed​nak po​win​na pójść do le​ka​rza, kie​dy za​czę​ły się
omdle​niaigdyso​bieuświa​do​mi​ła,żeprzezcałyczasbra​ku​jejejsiły.

Nikpo​sa​dziłjąnazie​mipodso​sna​mi.Wcią​gnę​ławpłu​casło​nepo​wie​trzeiwes​-

tchnę​ła,pa​trzącnatra​wia​stezbo​czacią​gną​cesięażpobia​łąpla​żę.

–Pięk​nietu.Gdziesięza​trzy​ma​my?
–Zbu​do​wa​łemtudom.
–My​śla​łam,żeodzie​dzi​czy​łeśdompodziad​ku–zdzi​wi​łasię.
– Tam​ten dom prze​pi​sa​łem na mat​kę – wy​ja​śnił z nie​prze​nik​nio​ną twa​rzą. – Ale

oka​za​łosię,żeży​cienawy​spiejestzbytspo​koj​nejaknajejgust.Po​dob​norzad​kotu
bywa. Prze​la​ty​wa​li​śmy nad tym do​mem. To ten ol​brzy​mi mar​mu​ro​wy kosz​mar na
brze​gu.Za​uwa​ży​łaś?

–Tak.Wil​lazwiel​kimba​se​nem.
Za​ci​snąłustaiski​nąłgło​wą,apo​tempo​ło​żyłrękęnajejple​cachipo​pro​wa​dziłją

mię​dzydrze​wa.

–Lunchpew​niejużnanascze​ka.Zjeszipój​dzieszpro​stodołóż​ka.
–Nieje​stemin​wa​lid​ką.Ni​g​dyna​wetniewspo​mnia​łeś,żemaszdomwGre​cji.–

Drze​wa prze​rze​dzi​ły się i w za​się​gu ich wzro​ku po​ja​wi​ła się no​wo​cze​sna, peł​na
wdzię​kubia​ławil​laoto​czo​nabarw​ny​miogro​da​mi.–Szcze​gól​nietakpięk​ny.Dla​cze​-
gonieza​pro​po​no​wa​łeś,że​by​śmyspę​dzi​litumie​siącmio​do​wy?

Nikniechciałprzy​znać,żewspo​mnie​niazlatspę​dzo​nychnawy​spieprze​śla​do​wa​-

łygoprzezwięk​szączęśćży​cia.

–Zbu​do​wa​łemtendomjakoin​we​sty​cję.Za​mie​rza​łemgosprze​dać,aleni​g​dysię

zatonieza​bra​łem.Opu​ści​łemwy​spę,kie​dywy​je​cha​łemstąddoszko​ły,ipośmier​ci
dziad​kaniemia​łemjużżad​ne​gopo​wo​du,żebytuwra​cać.

–Czy​linieje​steśprzy​wią​za​nydotegomiej​sca–od​ga​dła,wy​czu​wa​jącjegona​pię​-

cie.Nikbyłfa​scy​nu​ją​coskom​pli​ko​wa​nym,peł​nymta​jem​nicmęż​czy​znąirzad​komó​-
wił coś o so​bie. Za​wsze tak było i Bet​sy na​uczy​ła się z tym żyć. Za​raz po ślu​bie,
prze​peł​nio​napo​dzi​wemdlajegoosią​gnięć,niepo​tra​fi​łazro​zu​mieć,dla​cze​gotakin​-
te​li​gent​ny,przy​stoj​nyibo​ga​tymęż​czy​znawziąłso​biezażonęzwy​kłąkel​ner​kę,sko​-
romógłsięoże​nićzja​kąśbo​ga​tące​le​bryt​kąalbobiz​ne​swo​man.Ni​g​dynieprze​sta​-
łamubyćwdzięcz​nazato,żewy​brałwła​śnieją,idla​te​gowy​da​wa​łojejsię,żenie
mapra​wana​rze​kać,gdyzo​sta​wiałjąsamą.Niemaróżybezkol​ców,my​śla​ła,sta​ra​-
jącsiępa​trzećnawszyst​koprak​tycz​nie.Wie​dzia​ła,żewie​leko​bietby​ło​byszczę​śli​-
wych,ma​jącpopro​stupięk​nydomister​tękartkre​dy​to​wychdodys​po​zy​cji.Onajed​-
nakko​cha​łaNikadosza​leń​stwaipra​gnę​łajegouwa​giicza​su.Nie​ste​ty,żad​naludz​-
ka isto​ta nie była w sta​nie przy​cią​gnąć jego uwa​gi w ta​kim stop​niu jak in​te​re​sy.
Rów​niedo​brzemo​gła​byso​bieza​ży​czyćgwiazd​kiznie​ba.

GdyNikzo​sta​wiałjąsamąwLa​ven​derHall,czu​łasiętak,jakwla​tachspę​dzo​-

nychwro​dzi​nieza​stęp​czej.Wte​dyrów​nieżanionasama,anijejpo​trze​bydlani​ko​-
goniebyłynaj​waż​niej​szeiza​sta​na​wia​łasię,czywogó​lemoż​nająko​chać.

Wchłod​nymbia​łymholuozdo​bio​nymbuj​nąro​ślin​no​ściąpo​wi​ta​łaichmiłago​spo​-

dy​niwśred​nimwie​ku.Naimięmia​łaSte​pha​nia.Ustópele​ganc​kichkrę​tychscho​-
dówNikpo​chy​liłsięipo​mi​mopro​te​stówznówwziąłBet​synaręce.

–Niebę​dzieszcho​dzi​łaposcho​dach–mruk​nął.–Gdy​byza​krę​ci​łocisięwgło​wie,

mo​gła​byśspaść.

–Tyza​wszewy​my​ślasznaj​gor​szesce​na​riu​sze–od​rze​kła,zdu​mio​naroz​mia​ra​mi

jegope​sy​mi​zmu.Spoj​rza​łazuko​sanajegotwarzijejuwa​gęznówprzy​ku​łynie​sły​-
cha​niedłu​gieigę​sterzę​sy,oja​kichonasamamo​głatyl​kopo​ma​rzyć.Po​my​śla​ła,że
terzę​symar​nu​jąsięnanim.Byłnaj​mniejpróż​nymmęż​czy​zną,ja​kie​gozna​ła.

–Nie.Popro​stuuży​wamroz​sąd​kuzewzglę​dunacie​bie–od​rzekłipo​sta​wiłjąna

po​de​ście.

Sy​pial​niabyławiel​ka,zme​bla​mizja​sne​godębuiścia​na​mizna​tu​ral​ne​goka​mie​-

nia. W otwar​tym oknie po​wie​wa​ły przej​rzy​ste za​sło​ny. Nik po​ło​żył ją na sze​ro​kim

łóż​ku.Opar​łagło​węnapo​dusz​ceob​le​czo​nejwbia​łepłót​no.

–Tendomprzy​po​mi​namipię​cio​gwiazd​ko​wyho​tel.
Nik zdjął jej buty. Ktoś za​stu​kał do drzwi i po​ko​jów​ka wnio​sła do sy​pial​ni tacę.

Bet​syusia​dła,opar​taopo​dusz​ki.Nikpo​dałjejwi​de​leciprzy​siadłobok.

–Zjedzcoś,za​nimza​śniesz.
Za​pie​kan​kazkur​cza​kabyłabar​dzodo​bra,alewzmian​kaospa​niuwzbu​dzi​łajej

za​in​te​re​so​wa​nie.

– Za​sta​na​wia​łam się, czy na​dal mie​wasz kosz​ma​ry, tak jak kie​dyś. – Cie​ka​wość

zwy​cię​ży​łanadtak​tem.Kie​dyśbyłtodraż​li​wyte​mat.Te​razchy​bateż.Nikwy​raź​-
nieze​sztyw​niałijegotwarzznówprzy​bra​łanie​prze​nik​nio​nywy​raz.

–Nie.Zda​jesię,żetobyłoprzej​ścio​we.Wze​szłymrokuzadużopra​co​wa​łemiza

małocza​suzo​sta​wia​łemso​bienawy​po​czy​nek–od​rzekłchłod​no.

–Ni​g​dyminiemó​wi​łeś,cocisięśni​ło.
Lek​ce​wa​żą​cowzru​szyłra​mio​na​mi.
–Niechcia​łemciopo​wia​daćotychsnach,żebynieprzy​kła​daćdonichnad​mier​ne​-

go zna​cze​nia i nie przy​wią​zy​wać do nich my​śli. Wolę nie sku​piać się za​nad​to na
złychrze​czach.

Zdjąłma​ry​nar​kęikra​wat.Podje​dwab​nąko​szu​ląza​drga​łymię​śnie.Od​sta​wiłtacę

nabokina​kryłdło​niąjejdłoń.

–Ate​razśpij.
Po​gła​dził kciu​kiem wnę​trze jej prze​gu​bu, a po​tem pod​niósł dłoń do ust i po​ca​ło​-

wał. Pa​trzy​ła na nie​go z moc​no bi​ją​cym ser​cem i jej twarz okry​ła się ru​mień​cem.
Nikbezwy​sił​kuprze​dzie​rałsięprzezjejza​po​ryobron​neiroz​bu​dzałwszyst​kiejej
zmy​sły.

–Póź​niej–wes​tchnął,na​tych​miastod​czy​tu​jącjejpra​gnie​nia.–Prze​śpijsięte​raz,

awie​czo​remurzą​dzi​myso​bieucztę.

–Ale…mynie…–zdu​mia​łasię.
Nikpo​ło​żyłpa​lecnajejroz​chy​lo​nychwar​gach.
–Wtejchwi​linaj​waż​niej​szejestto,że​byśsięwzmoc​ni​ła.Do​pó​kije​ste​śmytu​taj,

niemu​siszpo​dej​mo​waćżad​nychważ​nychde​cy​zji–za​pew​niłją.

Otwo​rzy​łasze​ro​kooczy.
–Sekstoniejestpo​waż​nade​cy​zja?
Wod​po​wie​dziNikbły​snąłuśmie​chemijegotwarzroz​świe​tli​łasię.
–Prze​cieżwciążjesz​czeje​ste​śmymał​żeń​stwem,atyje​steśwcią​ży.Nicgor​sze​go

niemożenamsięprzy​tra​fić,praw​da?

Za​ru​mie​ni​łasięjesz​czemoc​niejiztru​demode​rwa​łaodnie​gospoj​rze​nie,zi​ry​to​-

wa​na,żeztakąła​two​ściąpo​tra​fiłroz​bu​dzićjejpra​gnie​nia.Za​wszebyłoimdo​brze
włóż​ku.SekszNi​kiembyłnie​za​wod​nąprze​pust​kądoświa​tazmy​sło​wejeu​fo​rii.

Dłu​gie brą​zo​we pal​ce za​czę​ły za​ta​czać kół​ka na jej łyd​ce. Prze​szył ją dreszcz.

Przy​mknę​łaoczy,alezdą​ży​łaza​uwa​żyćjegoroz​pa​lo​nespoj​rze​nie.Nikpra​gnąłjej
rów​niemoc​no,jakonapra​gnę​łajego.

–Po​zwól…–Po​chy​liłsięnadniąiroz​su​nąłsu​waksu​kien​ki,apo​tembezwa​ha​nia

pod​niósłjąiścią​gnąłjejsu​kien​kęprzezgło​wę.

–Cotyro​bisz?–Obron​nieza​kry​łarę​ka​mipier​si.
–Ukła​damciędosnu.Dajspo​kójztąskrom​no​ścią.Po​zwólmina​cie​szyćsięwi​do​-

kiem.

Z ser​cem bi​ją​cym co​raz szyb​ciej opu​ści​ła ręce. W koń​cu byli jesz​cze mał​żeń​-

stwem,apozatymNikjużjejpo​wie​dział,żeseksniebę​dzieau​to​ma​tycz​nieozna​-
czał,żeznówsąra​zem.Tyl​koczyonarów​nieżbyławsta​niepo​dejśćdotegotak
roz​sąd​nie?Emo​cjebu​rzy​łysięwniej,alezdru​giejstro​nyniebyłajesz​czego​to​wa
daćmuosta​tecz​nąod​po​wiedź.

–Jużwcze​śniejby​łaśpięk​na,ate​razje​steśjesz​czebar​dziejgod​napo​dzi​wu,yine​-

kamou–po​wie​działNikci​choipo​chy​liłgło​węnadjejpier​sia​mi.–Aletodlatwo​jej
przy​jem​no​ści,niemo​jej.Chcę,że​byśsięroz​luź​ni​ła.

Od​dechuwiązłjejwgar​dle.Bar​dzoda​le​kaodroz​luź​nie​nia,bez​wład​nieopa​dłana

po​dusz​ki. Nik ścią​gnął jej bie​li​znę i po​wo​li po​wiódł dło​nią wzdłuż cia​ła, a po​tem
wsu​nąłpal​cemię​dzyjejudaijed​no​cze​śniepo​chy​liłgło​węnadjejtwa​rzą.Za​ci​snę​ła
ręcenajegora​mio​nach,apo​temwsu​nę​łajemię​dzyczar​newło​sy,bez​wied​nieko​ły​-
szącbio​dra​mi.

–Chodź–szep​nę​ła.
–Póź​niej–obie​cał,ca​łu​jącjąwszy​ję.–Tojesttyl​kodlacie​bie.
Jed​no​dnio​wy za​rost przy​jem​nie dra​pał ją w po​li​czek. Nik do​ty​kał jej wpraw​nie

ipochwi​lijejcia​łoza​la​łafalacie​pła.

Nikznówuło​żyłjejdrżą​cecia​łonapo​dusz​kach.
–Te​razśpij–szep​nął.
Twarzmia​łaroz​pa​lo​nądoczer​wo​no​ści.Nieotwie​ra​jącoczu,na​cią​gnę​łanaspo​-

co​necia​łochłod​neprze​ście​ra​dło.Porazko​lej​nyod​rzu​ci​ławła​sneza​sa​dydlaNika.
Od​kądpo​ślu​bi​łamęż​czy​znę,któ​ryjejnieko​chał,każ​dyko​lej​nydzieństa​wałsięna​-
stęp​nymkom​pro​mi​sem.Byłapew​na,żejużni​g​dyniepo​czu​jesięko​cha​na.Od​zy​ska​-
łaNikatyl​kozaspra​wąwła​snejpłod​no​ściiwie​dzia​ła,żetaświa​do​mośćjużni​g​dy
nieprze​sta​niejejdrę​czyć.Aleal​ter​na​ty​wa–do​pro​wa​dze​nieroz​wo​dudokoń​caisa​-
mot​newy​cho​wy​wa​niedziec​ka–wca​leniewy​da​wa​łasięła​twiej​sza.Zewzglę​duna
dziec​koitakmu​sie​li​bypo​zo​sta​waćwkon​tak​cie.Czypo​tra​fi​ła​bypa​trzećzdy​stan​su
naja​kąśinnąko​bie​tę,któ​raprę​dzejczypóź​niejpo​ja​wi​ła​bysięubokuNika?

Nachwi​lęunio​słapo​wie​kiizer​k​nę​łanajegotwarzzpro​fi​lu,bo​le​śniepra​gnąc,by

wziął ją w ra​mio​na. Póź​niej, przy​po​mnia​ła so​bie jego obiet​ni​cę i znów wez​bra​ło
wniejpod​nie​ce​nie.Ajed​no​cze​śnieprze​ra​zi​łasię,gdyso​bieuświa​do​mi​ła,żeNikzu​-
peł​nie ode​brał jej dumę. Czy jej po​czu​cie bez​pie​czeń​stwa mia​ło się te​raz opie​rać
tyl​konatym,żeNikpra​gniejejcia​ła?

ROZDZIAŁÓSMY

Na​stęp​ne​goran​kazje​dlira​zemśnia​da​nienaza​la​nymsłoń​cemta​ra​sie.Bet​sypa​-

trzy​łanatwarzNikaiza​sta​na​wia​łasię,dla​cze​gownocynieprzy​szedłdojejłóż​ka.
Możedla​te​go,żemoc​nospa​ła,ajemuza​le​ża​łonatym,bydo​brzeod​po​czę​ła?

–Cochcia​ła​byśro​bićdzi​siaj?–za​py​tałle​ni​wie.
–Chcia​ła​bymzo​ba​czyćmiej​sca,gdziesięwy​cho​wa​łeś.Wszyst​kiemiej​scanatej

wy​spie,któ​remajązwią​zekztwo​imdzie​ciń​stwem–za​wo​ła​łaen​tu​zja​stycz​nie.

Za​stygł,aleszyb​koza​ma​sko​wałza​sko​cze​nieipa​trzącnaroz​luź​nio​nątwarzBet​-

sy,zmu​siłsiędouśmie​chu.Nie,zpew​no​ściąniemo​głapo​dej​rze​wać,jaktrud​nebyło
dlanie​goto,copo​wie​dzia​ła.Wkoń​cuwy​cho​wałsięnaVe​sos,spo​dzie​wa​łasięwięc,
że sko​ro ją tu przy​wiózł, to ze​chce po​dzie​lić się z nią wła​snym dzie​ciń​stwem. To
byłozu​peł​niena​tu​ral​ne.Prze​kląłsięwdu​chuzatenpo​mysł.Mógłprze​cieżwy​na​jąć
wil​lę w ja​kimś in​nym miej​scu, ale sko​ro już zna​leź​li się w Gre​cji, Ve​sos i ten dom
zda​wa​ły się na​tu​ral​nym wy​bo​rem. Było to jed​nak ostat​nie miej​sce, do ja​kie​go
chciał​bywra​cać.

Pod​niósł się cięż​ko i mię​dzy drze​wa​mi po​pa​trzył na mo​rze. Po​tęż​ne emo​cje

wzbie​ra​ływnimjakhu​ra​gan.Ra​mio​namiałsztyw​nezna​pię​cia.Tomójbłąd,po​my​-
ślał. Te​raz mu​siał ja​koś za​spo​ko​ić jej cie​ka​wość. Cho​ciaż wła​ści​wie dla​cze​go nie?
Prze​cież był te​raz do​ro​słym męż​czy​zną, a nie sła​bym, prze​stra​szo​nym dziec​kiem.
Bet​syocze​ki​wa​łasłod​kichro​dzin​nychwspo​mnieńimógłjejopo​wie​dziećwła​śnieta​-
kierze​czyza​miastokrop​nej,wzbu​dza​ją​cejli​tośćpraw​dy.

–Tu​tajcho​dzi​łeśdoszko​ły?–za​py​ta​łago​dzi​nępóź​niej,gdysta​nę​liprzednie​du​-

żym ce​gla​nym bu​dyn​kiem przy przy​sta​ni. Ski​nął gło​wą i z tru​dem po​wstrzy​mał
dreszcz, gdy so​bie przy​po​mniał, jak na​uczy​ciel za​py​tał go kie​dyś o siń​ce. Mu​siał
kła​mać, by ukry​wać to, co się dzia​ło w jego domu. Szko​ła była dla nie​go trud​nym
do​świad​cze​niem.Oczy​wi​ścieniecho​dzi​łoona​ukę,leczoto,jakcier​piał,gdypo​wo​li
do​tar​łodonie​go,żeinnedzie​ciniesątrak​to​wa​neprzezro​dzi​cówtakjakon.Trud​-
no mu było na​wią​zać przy​jaź​nie. Jego ro​dzi​na była znacz​nie bo​gat​sza niż inne,
apozatymnieumiałsięba​wićzin​ny​midzieć​mi,bowogó​lenieumiałsięba​wić.

–Chcia​ła​bymzo​ba​czyćdomtwo​je​godziad​ka.
Nie,nie,nie,po​my​ślałNikizno​wupo​czułmdło​ści.
– Ale wiem, że te​raz jest to dom two​jej mat​ki. Czy mo​że​my obok nie​go prze​je​-

chać?

Natomógłsięzgo​dzić.Prze​je​cha​lidro​gącią​gną​cąsięwzdłużwy​brze​żawstro​nę

urwi​ska.

–Ba​wi​łeśsięnatejpla​ży?
–Niewol​nomibyłowy​cho​dzićzdomudziad​kabezto​wa​rzy​stwako​gośdo​ro​słe​go

–od​rzekłsu​cho.Pró​bo​wałprzy​wo​łaćja​kieśsło​necz​newspo​mnie​niezwcze​snychlat
dzie​ciń​stwa,alenicta​kie​gonieprzy​cho​dzi​łomudogło​wy.

Bet​sy po​pa​trzy​ła na dom sto​ją​cy za wy​so​ką bra​mą z ku​te​go że​la​za, otwie​ra​ną

elek​trycz​nie.Niksie​działnie​ru​cho​mo,nieod​ry​wa​jącrąkodkie​row​ni​cy.

–Towiel​kidom–za​uwa​ży​ła.–Wktó​rejczę​ścimiesz​ka​łeś?

– W naj​dal​szym skrzy​dle – od​rzekł bez​barw​nie. – To zu​peł​nie od​ręb​na część

domu.Mat​kachcia​łaza​cho​waćpry​wat​ność.

–By​łeśtuszczę​śli​wy?–za​py​ta​łała​god​nie.
–Oczy​wi​ście,żetak–skła​mał.

–Kie​dywy​jeż​dża​my?–za​py​ta​łaty​dzieńpóź​niejprzyko​la​cji.
Nikzmarsz​czyłbrwiipo​pa​trzyłnaniąpy​ta​ją​co.
–Adla​cze​gomamyjużwy​jeż​dżać?
Te​razzko​leiBet​sysięzdzi​wi​ła.
–Prze​cieżmu​si​mywró​cićnapiąt​ko​wywie​czór,naprzy​ję​cieuro​dzi​no​weBel​li.
–Apoco?–zdzi​wiłsięNik,się​ga​jącpokie​li​szekwina.–Wy​śle​myjejja​kiśład​ny

pre​zent.

Bet​syze​sztyw​nia​ła.
–Alejachcębyćnatymprzy​ję​ciu!Przezcałyczasmy​śla​łam,żewró​ci​mynaczas.
Wzru​szyłra​mio​na​mi,pa​trzącnaniązmil​czą​cąsa​tys​fak​cją.Ty​dzieńspę​dzo​nyna

wy​spie wy​star​czył, by roz​kwi​tła. Jej skó​ra na​bra​ła zło​ci​ste​go bla​sku, cie​nie pod
ocza​miznik​nę​ły.Twarzbyłate​razpeł​niej​szaibar​dziejmięk​ka,znik​nę​łozniejna​-
pię​cie. Bet​sy do​brze ja​dła, sy​pia​ła po po​łu​dniu i dużo pły​wa​ła. Po​przed​nie​go dnia
miej​sco​wyle​karzspraw​dziłjejci​śnie​niekrwi.Od​czytbyłnor​mal​nyiNikupew​niłsię
wprze​ko​na​niu,żede​cy​zja,bypo​zo​staćnaVe​sos,byłasłusz​na.Tu,nawy​spie,Bet​sy
niemia​łanicdoro​bo​ty,mu​sia​łatyl​kowstaćranozłóż​ka.Odro​bi​naod​po​czyn​kuwy​-
star​czy​ła,byprzy​wró​cićjejsiły.

–Nieprzy​szłomidogło​wy,żebę​dzieszchcia​łabyćnatymprzy​ję​ciu–przy​znał

spo​koj​nie. – Do​sko​na​le wy​glą​dasz. Ve​sos ci słu​ży. My​ślę, że po​win​ni​śmy tu zo​stać
jesz​czeprzy​naj​mniejty​dzień.

Bet​syna​pię​łasięobron​nie.
–Nie,niemogętegozro​bić.
–Na​tu​ral​nie,żemo​żesz–oznaj​miłzlek​kimznie​cier​pli​wie​niem.–Bel​lazro​zu​mie,

żetwo​jezdro​wiejestnaj​waż​niej​sze.

–Nali​tośćbo​ską,prze​cieżnicmijużniejest.Czu​jęsięświet​nie.–Opar​ładło​nie

nasto​leiwsta​ła.–Do​brzewiesz,żeczu​jęsięjużowie​lele​piej.

Nikrów​nieżsiępod​niósł,spo​koj​nieile​ni​wie.
–Niero​zu​miem,dla​cze​gotaksięiry​tu​jesz.
–Oczy​wi​ście,żeniero​zu​miesz.Przy​wy​kłeś,żero​bięwszyst​ko,cze​goze​chcesz!–

za​wo​ła​ła,złananie​goinasie​bie.Wostat​nichdniachzbytczę​stowy​bie​ra​ładro​gę
poli​niinaj​mniej​sze​goopo​ru.Przezcałyty​dzieńbyłanie​zwy​kleroz​sąd​naisłu​cha​ła
wszyst​kichza​le​ceńdok​to​raXe​no​pho​na,atak​żesu​ge​stiiNika.–Niebędęsiędłu​żej
za​cho​wy​waćtak,jak​bymniemia​ławła​snejwoli.

TwarzNikastward​nia​ła.
–Prze​cieżnieuwa​żam,żeniemaszwła​snejwoli.
–Za​wszetaksięza​cho​wy​wa​łamiprzy​zwy​cza​iłeśsiędotego–od​rze​kłagorz​ko.–

Alenieje​stemjużtąsamąko​bie​tą,któ​rąby​łamprzedroz​wo​dem.Niebę​dzieszmi
roz​ka​zy​wałizmu​szałdoro​bie​niatego,cze​goniechcę.

–Dla​cze​gotoprzy​ję​ciejestdlacie​bieta​kieważ​ne?–za​py​tałNik,niepo​zwa​la​jąc

sięspro​wo​ko​wać.

–Bojestważ​nedlaBel​li,aonaiClau​diosądlamniejakro​dzi​na.Tomoinaj​lep​si

przy​ja​cie​le.Jesz​czetegonieza​uwa​ży​łeś?Jaksą​dzisz,ktomniewspie​rał,kie​dysię
roz​sta​li​śmy?Twójbrat.Clau​diobyłdlamniebar​dzodo​bry.

Nik wo​lał nie wspo​mi​nać o tym, że sam pro​sił o to bra​ta, ale siła re​ak​cji Bet​sy

zdu​mia​łago.

–Je​stemmuzatobar​dzowdzięcz​ny.
–Wte​dynicciętonieob​cho​dzi​ło!–od​rze​kłazfu​rią.–Clau​diomniewy​słu​chi​wał,

roz​ma​wiałzemną,po​mógłmiprzejśćprzeznaj​gor​szyokreswży​ciu.ABel​laodsa​-
me​gopo​cząt​kutrak​to​wa​łamnieprzy​jaź​nie.

–Nocóż,mnienie–od​rzekłsu​cho.
–Macizazłeto,żeni​g​dynieza​in​te​re​so​wa​łeśsięjejmat​kąaniin​ny​midzieć​mi

two​je​goojca.

– W ogó​le nie zna​łem Ga​eta​na. Dla​cze​go mia​ły​by mnie in​te​re​so​wać jego inne

dzie​ci?Clau​diotozu​peł​nieinnaspra​wa.Jestdo​ro​słyido​brzesiędo​ga​du​je​my.

– No cóż, pa​mię​taj tyl​ko, że te dzie​ci będą wu​ja​mi i ciot​ka​mi na​szych dzie​ci –

przy​po​mnia​łamucierp​ko.–Miej​myna​dzie​ję,żewprzy​szło​ścibędąsięod​no​sićdo
na​szychdzie​cizwięk​szążycz​li​wo​ściąniżtydonich.

TwarzNikaścią​gnę​łasię.Po​wo​liza​ci​snąłusta.
–Niepo​my​śla​łemotym.Torze​czy​wi​ściezmie​niasy​tu​ację.
Zdzi​wio​naBet​syniesko​men​to​wa​łatego,za​py​ta​łatyl​ko:
–Dla​cze​gomaszta​kiezłezda​nieoGa​eta​nieRa​vel​lim?
–Aja​kiezda​niemiał​bymmieć?Byłże​nu​ją​cymoj​cem,utrzy​man​kiemko​biet,żi​go​-

la​kiem.

–Aleoże​niłsięztwo​jąmat​ką,atak​żezmat​kąClau​diaiZa​ri​fa–za​uwa​ży​łaBet​sy

zezdzi​wie​niem.

–Chy​baro​zu​miesz,żeGa​eta​noże​niłsięzbo​ga​ty​miko​bie​ta​miwła​śniedla​te​go,że

byłybo​ga​te?Nieuda​łomusięwy​cią​gnąćżad​nychpie​nię​dzyodmo​jejmat​ki,boich
ślubnapla​żywAme​ry​cePo​łu​dnio​wejniebyłważ​nyzpraw​ne​gopunk​tuwi​dze​nia–
orzekłNikpo​gar​dli​wie.–He​le​naspe​cjal​nieniewy​peł​ni​łado​ku​men​tów,bojużwte​-
dypo​dej​rze​wa​ła,żeGa​eta​nozdra​dzajązmat​kąClau​dia.Agdyzdo​by​łanatodo​-
wo​dy,po​zby​łasięgoiniedo​stałodniejanigro​sza.Jakmogęsza​no​waćko​gośtak
chci​we​goiwy​ra​cho​wa​ne​go?

–Mamna​dzie​ję,żedzie​ci,któ​reGa​eta​nospło​dziłzmat​kąBel​li,wy​ro​snąnaprzy​-

zwo​itych lu​dzi. Nie moż​na ich wi​nić za grze​chy ro​dzi​ców. W koń​cu nie ob​wi​niasz
onicClau​diaaniZa​ri​fa.

Ko​mór​kaNikaza​dzwo​ni​ła.Bet​syode​szłaodsto​li​kaiprzy​sia​dłanamur​kuota​cza​-

ją​cymta​ras,wsłu​chu​jącsięwdźwiękfalroz​bi​ja​ją​cychsięobrzeg.Złośćpo​wo​liza​-
czę​łaula​ty​wać.

Ką​tem oka do​strze​gła Nika, któ​ry roz​ma​wiał przez te​le​fon po grec​ku. Ko​szu​lę

miał roz​pię​tą na pier​siach. Bet​sy nie po​tra​fi​ła ode​rwać oczu od jego wspa​nia​łe​go
cia​ła.Ob​la​łasięru​mień​cemiwpo​ło​wiezła,awpo​ło​wieroz​ba​wio​nawła​snymza​-
cho​wa​niemznówwpa​trzy​łasięwmo​rze.

Pa​trze​nienanie​gobyłoje​dy​nązmy​sło​wąprzy​jem​no​ścią,ja​kiejostat​nioza​zna​wa​-

ła.Zja​kie​gośpo​wo​duNikuni​kałin​tym​no​ściispałwsą​sied​niejsy​pial​ni.Bet​sybyła
zdzi​wio​na, bo wie​dzia​ła, że jego po​pęd sek​su​al​ny za​wsze był sil​ny, a po​nad​to, co

byłojesz​czegor​sze,jejcia​łona​brzmia​łebyłohor​mo​na​mijakni​g​dydo​tąd.Przy​po​-
mnia​łaso​biejegoza​cho​wa​niewwie​czórpoprzy​jeź​dzieimu​sia​ławziąćgłę​bo​kiod​-
dech,bysięuspo​ko​ić.Cosięzmie​ni​łoodtam​te​gowie​czo​ru?Czyprzezto,żebyła
wcią​ży,wy​da​wa​łamusięmniejatrak​cyj​na?Za​pew​nebyłotomoż​li​we,szcze​gól​nie
umęż​czy​zny,któ​ryni​g​dyniechciałmiećdzie​ci.Ja​kośsiępo​go​dziłzmy​ślą,żezo​sta​-
nie oj​cem, ale któż mógł wie​dzieć, co na​praw​dę czuł? Było rów​nież moż​li​we, że
znie​chę​ci​łagojejnie​zbyten​tu​zja​stycz​nare​ak​cjanapro​po​zy​cjępo​wro​tudomał​żeń​-
stwa.Nikbyłdum​nymczło​wie​kiem.Pró​bo​wałzni​we​lo​waćroz​dź​więkmię​dzynimi,
a ona wciąż sta​ła po​środ​ku, nie bę​dąc w sta​nie uczy​nić kro​ku ani w jed​ną, ani
w dru​gą stro​nę, spa​ra​li​żo​wa​na wła​snym nie​zde​cy​do​wa​niem i lę​kiem, że po​peł​ni
błąd.

Mia​ławie​leoka​zji,bypo​roz​ma​wiaćznimotym,cooby​dwo​jeczu​ją,tyl​kożegłę​-

bo​kie,istot​neroz​mo​wyzNi​kiemni​g​dydoni​cze​goniepro​wa​dzi​ły,boonpopro​stu
mil​czał,aonaczu​łasięjesz​czego​rzej.Ate​razmia​ławra​że​nie,żeNikzewzglę​du
na jej zdro​wie i spo​kój mówi to, co chcia​ła​by usły​szeć. Jak za​tem mo​gła uwie​rzyć
wjegoszcze​rość?Przezcałyty​dzieńtrosz​czyłsięoniąnie​ustan​nie.Naszczę​ście
ape​tytjejwró​ciłi znówza​czę​łado​brzesy​piać. Wie​czo​ra​miczu​łaprzy​jem​nezmę​-
cze​niepoca​łymdniupły​wa​niaispa​ce​rówpopla​ży,alejejstanniebu​dziłjużnie​po​-
ko​ju.Nikpo​wi​nienprze​staćjątrak​to​waćjaknie​peł​no​spraw​ną.

Od​rzu​ciłte​le​fonnastółiza​trzy​małsięprzednią,za​ci​ska​jącusta.
–Sko​rotoprzy​ję​cieuBel​lijestdlacie​bieta​kieważ​ne,towy​je​dzie​myju​tro–po​-

wie​działpo​nu​ro.–Aleniepo​do​bamisięto.

A za​tem ustą​pił. Bet​sy po​czu​ła zdzi​wie​nie i ra​dość. Na​wet je​śli nie ro​zu​miał jej

głę​bo​kiejwię​zizClau​diemiBel​lą,towkaż​dymra​ziepró​bo​wałjąusza​no​wać.Nie
za​sta​na​wia​jącsięnadtym,corobi,za​rzu​ci​łamura​mio​nanaszy​ję.

–Zpew​no​ściąucie​szycięspo​tka​niezClau​diem.Bel​lamó​wi​ła,żeZa​rifrów​nież

po​sta​rasiępo​ja​wić.

Pa​trząc na jej twarz roz​świe​tlo​ną uśmie​chem, Nik po​my​ślał, że nie jest trud​no

uszczę​śli​wić Bet​sy. W pierw​szych dniach mał​żeń​stwa mu​siał zwal​czyć wie​le wła​-
snych fał​szy​wych prze​ko​nań, za​nim od​na​lazł wła​ści​wą ścież​kę. Dla niej nie była
istot​nacenapo​da​run​ku,aleto,czybyłonprze​my​śla​nyiczyzdo​by​ciegowy​ma​ga​ło
wy​sił​ku.Uszczę​śli​wia​łojąna​wetto,żeza​dzwo​niłdoniej,choćbyłza​ję​ty,alboopo​-
wie​działjejoszcze​gó​łachswo​je​godnia.Wtam​tychcza​sachwy​star​czałsło​necz​ny
po​ra​nek, uprzej​my gest ob​ce​go czło​wie​ka albo przy​pad​ko​wy kom​ple​ment, żeby
Bet​sycałaroz​ja​śnia​łasięuśmie​chem.

–Achtak,mójga​da​tli​wykró​lew​skibrat–po​wie​działkpią​co,ota​cza​jącjąra​mio​-

na​mi.

Bet​syjęk​nę​łagło​śno.
– My​ślę, że Za​rif wy​rzą​dził ci przy​słu​gę. I tak prę​dzej czy póź​niej mu​sia​łam się

do​wie​dziećotwo​jejwa​zek​to​mii.Za​pę​dzi​łeśsięwśle​pąulicz​kęisamniewie​dzia​-
łeś,jakztegowy​brnąć.

Zdu​mio​nybyłjejprze​ni​kli​wo​ścią,aleza​razjegouwa​gęprzy​ku​łyjejmięk​kieusta

przy​ci​śnię​tedoką​ci​kajegoust.Pach​nia​łabrzo​skwi​nia​miiwa​ni​lią.Ob​jąłjąmoc​no
ipo​ca​ło​wałzen​tu​zja​zmem.

–Dla​cze​gomu​sia​łamnatocze​kaćtakdłu​go?–szep​nę​ła.

Nikze​sztyw​niał.
–Boniechcęza​czy​naćcze​goś,cze​goniebędęmógłskoń​czyć–od​rzekłszcze​rze.
Po​pa​trzy​łananie​gozezmarsz​czo​nymczo​łem.
–Adla​cze​goniemógł​byśskoń​czyć?
–Prze​cieżmaszod​po​czy​waćiniemę​czyćsię.
Bet​syza​ru​mie​ni​łasię.
–Aledok​torXe​no​phonpo​wie​dział,żeseksminieza​szko​dzi.
Nikza​stygłzezdzi​wie​nia.
–Kie​dycitopo​wie​dział?
–Kie​dysięubie​ra​łam,atyby​łeśwjegoga​bi​ne​cie.Za​py​ta​łam,cze​gopo​win​nam

uni​kać.

–Dia​ve​los!Dla​cze​goniepo​wie​dzia​łaśmiwcze​śniej?–wy​krzyk​nąłznie​do​wie​rza​-

niem.

–Nocóż,pierw​sze​gowie​czo​ruwszyst​kowy​glą​da​łodo​brze.
–Apo​tem,kie​dytyusnę​łaś,zsze​dłemnadół–prze​rwałjejNik,wy​cią​ga​jącprzed

sie​bie ra​mio​na. – I po​my​śla​łem so​bie: co ja, do dia​bła, ro​bię, prze​cież ko​bie​ta
wcią​żyniena​da​jesiędosek​su​al​nychma​ra​to​nów.Toostat​niarzecz,ja​kiejmożepo​-
trze​bo​waćwtymsta​niezdro​wia.

Bet​syza​mru​ga​łaido​pie​rote​razdo​da​ładwadodwóch.Nikza​kła​dał,żepo​wi​nien

trzy​maćsięodniejnady​stans,aonaza​kła​da​ła,żeonpopro​stujejniepra​gnie.

–Zamałoroz​ma​wia​my–po​wie​dzia​łazża​lem.
Nikbły​snąłolśnie​wa​ją​cymuśmie​chem,odktó​re​goza​par​łojejdech.
– Ale nie bę​dzie​my roz​ma​wiać dzi​siaj wie​czo​rem ani żad​ne​go in​ne​go wie​czo​ru,

do​pó​kituje​ste​śmy.–Po​chwy​ciłjąwra​mio​nairu​szyłwstro​nęscho​dów.–Maminne
pla​ny.

– Mam na​dzie​ję, że są to śmia​łe i da​le​ko​sięż​ne pla​ny – za​śmia​ła się, wpa​trzo​na

wjegotwarz.

– Bar​dzo śmia​łe – za​pew​nił ją. Byli już w sy​pial​ni. Po​ło​żył ją na łóż​ku, zdjął jej

buty,roz​su​nąłza​meksu​kien​kiiro​ze​brałją.–Wy​glą​daszprze​pięk​nie.

Po​ru​szy​łasięnie​spo​koj​nie.
–Nie.Za​czy​namjużtyć.
–Wy​glą​daszprze​pięk​nie–po​wtó​rzyłzna​ci​skiem.–Za​wszemó​więto,comy​ślę.–

Szyb​ko zrzu​cił ko​szu​lę i roz​piął szor​ty. – Przez cały ty​dzień pra​wie nie spa​łem.
Nocesągo​rą​ce,szcze​gól​niegdyniemoż​naroz​ła​do​waćpod​nie​ce​nia…

Bet​sy pod​nio​sła się i rów​nież zrzu​ci​ła bie​li​znę. Na wi​dok jej na​gich pier​si na

ustachNikapo​ja​wiłsięzmy​sło​wyuśmiech.

–Jesz​czepięk​niejniżprze​pięk​nie–wy​mru​czał,klę​ka​jącobokłóż​ka.
–Popro​stuje​steśwy​gło​dzo​ny…
– Ab​so​lut​nie tak – przy​znał bez​wstyd​nie. – Nie spa​łem z ni​kim, od​kąd za​szłaś

wcią​żę.

–Awcze​śniej,od​kądsięroz​sta​li​śmy–przy​po​mnia​łamu,wy​cią​ga​jącrękęwstro​-

nęjegobrzu​cha.Nikjęk​nął,przy​mknąłoczyioparłgło​węnapo​dusz​ce.

–Czydlacie​bienoceteżbyłydłu​gieitrud​nedoprze​trwa​nia?
–Ow​szem–przy​zna​ła,po​chy​la​jącsięnadnim.
–Cier​pli​wo​ści…–mruk​nął.–Mamyprzedsobącałydzieńicałąnoc.

–Dodia​błazcier​pli​wo​ścią!–za​śmia​łasię.

– A za​tem Kop​ciu​szek po​je​dzie na bal – wy​mru​czał Nik z twa​rzą w jej po​tar​ga​-

nych,wil​got​nychwło​sach.–Sko​rotakre​agu​jesznaper​spek​ty​węro​dzin​ne​goprzy​ję​-
cia,tochy​babędęmu​siałza​bie​raćcięgdzieścowie​czór.

Za​śmia​łasięci​cho.Nikprze​to​czyłsięnachłod​niej​szyka​wa​łekprze​ście​ra​dła,po​-

cią​ga​jąc ją za sobą. Już od daw​na nie czu​ła się tak do​brze jak te​raz, w moc​nym
uści​skujegora​mion.Mia​łaocho​tępo​wie​dzieć,żegoko​cha,aleugry​złasięwję​zyk,
choćkie​dyśtesło​waprzy​cho​dzi​łyjejna​tu​ral​nie,bezżad​ne​gowy​sił​kuibezza​ha​mo​-
wań.Te​razjed​nakwie​dzia​ła,żeonnieod​wza​jem​niajejuczuć.Niebyłajużtakana​-
iw​na jak wcze​śniej. Po​tar​ła po​licz​kiem o mu​sku​lar​ne brą​zo​we ra​mię, wdy​cha​jąc
jegoza​pach,szczę​śli​waina​sy​co​na,choćoba​wa,żeza​cho​wu​jesięgłu​pioikrót​ko​-
wzrocz​nie,jesz​czejejnieopu​ści​ła.

Czyod​wa​żysięzno​wuza​ufaćNi​ko​wi?Iczyonze​chcetymra​zemdo​ło​żyćwy​sił​-

ków,byimsięuda​ło?Możepo​win​naroz​po​cząćne​go​cja​cje?Cza​sa​miwy​da​wa​łojej
się,żeNikro​zu​miein​te​re​syznacz​niele​piejniżzwy​kłewię​zimię​dzyludź​mi.Może
za​czął​byjejsłu​chać,gdy​byprzed​sta​wi​łamuwy​punk​to​wa​nąli​stęswo​ichwa​run​ków
ipo​trzeb?Alecomo​głamuza​pro​po​no​waćwza​mian?Zgo​dęnapo​wrótdomał​żeń​-
stwaidużąilośćsek​su?

Uśmiech​nę​łasięztwa​rząwtu​lo​nąwjegora​mię.Mu​sia​łasięna​uczyćmy​ślećrów​-

nie lo​gicz​nie jak Nik i kon​struk​tyw​nie pod​cho​dzić do wszyst​kich pro​ble​mów, ja​kie
ży​ciemożejejprzy​nieśćwprzy​szło​ści.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Nikpa​trzyłnaBet​syta​kimwzro​kiem,jak​byzwa​rio​wa​ła.Wi​dzia​ławjegooczach

zdu​mie​nieinie​do​wie​rza​nie,atak​żeodro​bi​nęroz​ba​wie​nia.

– Czy ja do​brze sły​szę? Chcesz ne​go​cjo​wać wa​run​ki mał​żeń​stwa, za​nim jesz​cze

za​cznieszsięza​sta​na​wiać,czymo​że​mybyćra​zemnasta​łe?

Wtleszu​mia​łyspo​koj​niesil​ni​kisa​mo​lo​tu.Wpo​wie​trzuNikmu​siałjejwy​słu​chać.

Nie mógł po pro​stu odejść, wy​ma​wia​jąc się ja​ki​miś pil​ny​mi spra​wa​mi, ani stra​cić
cier​pli​wo​ściiza​cząćkrzy​czeć,bokłót​nięmo​gła​byusły​szećza​ło​ga.

– Tak. My​ślę, że to jest prak​tycz​ne po​dej​ście. Za pierw​szym ra​zem nam się nie

uda​ło,dla​te​gopo​win​ni​śmysięza​sta​no​wićnadpo​ten​cjal​ny​mipro​ble​ma​miinadtym,
jakmo​że​myichunik​nąć–po​wie​dzia​łazde​ter​mi​na​cją,uno​szącwy​żejgło​wę.

– Prze​cież za pierw​szym ra​zem nie mie​li​śmy żad​nych pro​ble​mów. Ty po pro​stu

uzna​łaś,żechceszmiećdziec​ko,ajawie​dzia​łem,żeniemogęcigodaćiodtego
mo​men​tuwszyst​kosiępo​psu​ło.

–Po​psu​łosię,bozde​cy​do​wa​łeś,żeniemo​żeszmipo​wie​dziećpraw​dyoswo​jejwa​-

zek​to​mii–od​pa​ro​wa​łaBet​sy.

Wzie​lo​nychoczachNikapo​ja​wiłsiębłysk.Za​ci​snąłustazde​ter​mi​na​cją.
–Iluznaszmęż​czyzngo​to​wychpo​wie​dziećko​bie​cie,żeniemogąjejdaćje​dy​nej

rze​czy,ja​kiejpra​gnie?–za​py​tałszorst​ko.–Jaksą​dzisz,jaksiępo​czu​łem,kie​dyna​-
tra​fi​łemnateubran​kadzie​cin​ne,któ​rescho​wa​łaśztyłusza​fy?

Zdu​mia​łyjąemo​cjebrzmią​cewjegogło​sie.Porazpierw​szyprzy​szłojejdogło​wy,

żeNikczułsięupo​ko​rzo​ny,niemo​gącza​spo​ko​ićjejpra​gnie​nia.Jegomę​skaduma
mu​sia​łanatymbar​dzoucier​pieć.Twarzjejza​pło​nę​ła.

–Niewie​dzia​łam,żezna​la​złeśteubran​ka.Dla​cze​gomiotymniepo​wie​dzia​łeś?
–Boła​twiejibez​piecz​niejbyłopopro​stuuni​kaćtegote​ma​tu–przy​znałpo​nu​ro.–

Niewi​dzia​łemżad​ne​gowyj​ściazsy​tu​acji.Są​dzi​łemwte​dy,żewa​zek​to​miajestnie​-
od​wra​cal​naiżenicjużniemogęzro​bić.Niemia​łemżad​nejna​dziei.

– Tak mi przy​kro – szep​nę​ła Bet​sy ze współ​czu​ciem. Do​pie​ro te​raz zda​ła so​bie

spra​wę,jaktrud​netowszyst​kobyłorów​nieżdlanie​go.Jejpra​gnie​niedziec​kazmie​-
ni​łosięwob​se​sję,któ​razdo​mi​no​wa​łaichży​cie.ANikznałpraw​dęiczułsięschwy​-
ta​ny w pu​łap​kę, bo nie mógł znieść my​śli o tym, że mógł​by jej tę praw​dę wy​znać.
Alete​razwszyst​kosięzmie​ni​ło,po​my​śla​łanie​cier​pli​wie.Wbrewwszel​kimszan​som
po​czę​łaupra​gnio​nedziec​koichcia​łatyl​ko,żebyzna​leź​liramy,wktó​rychichmał​-
żeń​stwomo​gło​byroz​kwit​nąć.

–Tewa​run​ki,októ​rychwspo​mnia​łaś–pod​po​wie​działNikci​cho,aleła​god​nyton

niezwiódłBet​sy.Sie​działobokniejześcią​gnię​tą,mrocz​nątwa​rzą,jak​byzgóryza​-
kła​dał,żeowewa​run​kibędąnie​moż​li​wedospeł​nie​nia.

–Typrzezcałyczaspo​dró​żo​wa​łeś,ajasie​dzia​łamsamawdomu.Tomu​sia​ło​by

sięzmie​nić–po​wie​dzia​łazża​lem.

Nikpo​pa​trzyłnaniązezdu​mie​niem.
–Prze​cieżniepo​dró​żo​wa​łemdlaprzy​jem​no​ści,tyl​kowin​te​re​sach.
–Wiem,aleni​g​dyniebyłocięwdomu,ajaczu​łamsiębar​dzosa​mot​na–przy​zna​-

łaszcze​rze.–Mia​łamszczę​ście,je​śliwcią​gumie​sią​caspę​dza​łeśwdomuty​dzień.
Tozamało.

Nikbyłwy​raź​niezbi​tyztro​pu.
–Pod​sta​wo​wyobo​wią​zekmężatoza​pew​nićżo​niegod​neutrzy​ma​nie.
–To,comó​wisz,mia​ło​bysensimo​gła​bymciwy​ba​czyćnie​obec​no​ści,gdy​bytwój

biz​nesbyłza​gro​żo​nyalbogdy​byśniebyłbo​ga​tyjakkre​zus.Aleniemaszta​kiejwy​-
mów​ki. Chcia​ła​bym mieć męża, któ​ry uwa​ża za swój pod​sta​wo​wy obo​wią​zek
uszczę​śli​wia​niemnie,iczu​ła​bymsięowie​lele​piej,gdy​byśspę​dzałwdomuwię​cej
cza​su,szcze​gól​niegdydzie​cijużsięuro​dzą.Mu​siszbyćnamiej​scu,je​ślichceszbyć
do​brymoj​cem.

Nikpo​padłwpo​nu​remil​cze​nie.Ni​g​dymunieprzy​szłodogło​wy,żeBet​symoże

się bez nie​go czuć osa​mot​nio​na. W pierw​szych la​tach mał​żeń​stwa ni​g​dy się nie
skar​ży​ła,kie​dywy​jeż​dżał.Ow​szem,po​wie​dzia​łakie​dyś,żeza​pra​gnę​ładziec​ka,bo
czu​łasięsa​mot​na,onjed​nakuznałwte​dy,żebyłatochwi​lo​wafru​stra​cja,ra​czejwy​-
mów​kazjejstro​nyniżcoś,zacona​praw​dęmógł​bysięob​wi​niać.

–Daw​notemudzia​dekna​uczyłmnie,żeje​dy​nąoso​bą,ja​kiejmoż​nana​praw​dęza​-

ufaćwin​te​re​sach,je​steśtysam.Atychcesz,że​bymprze​ka​załważ​neza​da​niapod​-
wład​nym–po​wie​działcięż​ko.–Niewiem,czypo​tra​fięsięnatozdo​być.

Bet​sy zdu​mio​na była jego po​waż​nym to​nem. Pro​si​ła go, żeby mniej po​dró​żo​wał

iwię​cejcza​suspę​dzałwdomu,aonza​re​ago​wałtak,jak​byza​żą​da​ła,byco​dzien​nie
od​da​wałlitrkrwialbopo​świę​ciłkoń​czy​nę.Za​ci​snę​ładło​nieprzybo​kach,żebynie
wy​cią​gnąćdonie​gora​mion,bodo​pie​rowtejchwi​liuświa​do​mi​łaso​bie,jakgłę​bo​ko
się​ga jego nie​uf​ność wo​bec in​nych oraz że tę nie​uf​ność za​szcze​pił w nim bli​ski
krew​nywewcze​snymdzie​ciń​stwie.

–Mógł​byśprzy​naj​mniejspró​bo​wać–za​uwa​ży​łała​god​nie.–Spró​bujizo​ba​czysz,

jaksiębę​dzieszztymczuł.Je​śliniespró​bu​jeszin​ne​gospo​so​buży​cia,toniewiem,
jakmo​gła​bymbyćztobąszczę​śli​wa.

Nik był zdu​mio​ny tą ukry​tą groź​bą. Wie​dział, że nie​któ​rzy męż​czyź​ni by​li​by

szczę​śli​wi, gdy​by się do​wie​dzie​li, że żony chcą wi​dy​wać ich czę​ściej. On sam za​-
wszebar​dzosięcie​szył,gdywra​całdodomu,doBet​sy,na​wetwte​dy,gdyjużogar​-
nę​ła ją ob​se​sja po​sia​da​nia dziec​ka. A po​tem w ułam​ku se​kun​dy uświa​do​mił so​bie
cośjesz​cze–żezakil​kamie​się​cywichży​ciupo​ja​wisiędwo​jedzie​ci,ina​tych​miast
zro​zu​miał,comusisięstaćjegoprio​ry​te​tem.Niebę​dziemógłchro​nićdzie​ci,je​śli
bę​dziejewi​dy​wałrzad​ko.Niesta​niesiędo​brymoj​cemanido​brymmę​żem,je​ślinie
pój​dzienakom​pro​mis.Jakza​wsze,gdygro​zi​łamuna​głazmia​na,za​stygłjakspa​ra​li​-
żo​wa​ny,pe​łenlękuinie​po​ko​junamyślotym,żejegoru​ty​nazo​sta​niezbu​rzo​na.

–Cosięsta​ło?–za​py​ta​łaBet​sy.
–Nic–od​po​wie​działna​tych​miastijegotwarzznówskry​łasięzanie​prze​nik​nio​ną

ma​ską. Za​czął od​dy​chać po​wo​li i głę​bo​ko. To było ćwi​cze​nie w kon​tro​li nad wła​-
snym cia​łem, któ​re​go się na​uczył, kie​dy miał dzie​sięć lat. Po​sta​no​wił, że zro​bi, co
tyl​ko w jego mocy, by chro​nić wła​sne dzie​ci przed po​dob​nym upo​śle​dze​niem, i ta
myśltro​chęgouspo​ko​iła.

Bet​sy zda​ła so​bie spra​wę, że Nik zma​ga się z wła​sny​mi wspo​mnie​nia​mi. To się

zda​rza​łoodcza​sudocza​suiwta​kichchwi​lachza​wszesięodniejod​ci​nał.Przy​su​-
nę​łasiębli​żejiopar​ładło​nienajegopier​siach,pra​gnąc,żebypo​dzie​liłsięzniątym,

cogonie​po​ko​iło.

–Tosięmożeudać–po​wie​dzia​łaspo​koj​nie.–Damyso​bieradę.
Po​pa​trzył w jej nie​bie​skie oczy i znów na​pły​nę​ły do nie​go wspo​mnie​nia. Przy​po​-

mniałso​bie,jakpró​bo​wa​łaukry​waćswo​jetrud​no​ścizprze​czy​ta​niemmenu,gdypo
razpierw​szyza​brałjąnako​la​cję;jakwy​buch​nę​łaśmie​chemwdesz​czu,całaprze​-
mo​czo​na, bo ze​psu​ła jej się pa​ra​sol​ka; jak uczy​ła Gi​zma, żeby przy​no​sił pił​kę za​-
miast gryźć ją na ka​wał​ki; przy​po​mniał so​bie też chwi​lę, gdy mu po​wie​dzia​ła, że
jestwcią​ży.Byłaszcze​rainie​ulęk​nio​na,mó​wi​ła:wózalboprze​wóz,iza​wszemu
siętopo​do​ba​ło.Ża​ło​wał,żeniejestwsta​nieod​po​wie​dziećjejpo​dob​nąszcze​ro​ścią,
alebyłprze​ko​na​ny,żepraw​damo​gła​bymutyl​koza​szko​dzićwjejoczachiwzbu​dzić
wniejlęk.Aprze​cieżtoonpo​wi​nienjąchro​nić.Zna​lazłsięwpu​łap​ce,mię​dzymło​-
temako​wa​dłem.

–Bet​sy–wy​chry​piał,wsu​wa​jącpal​cewjejja​snewło​sy.
–Mo​że​mybyćra​zemszczę​śli​wi.Tosięmożeudać–po​wtó​rzy​łazprze​ko​na​niem.
–Ci​cho–po​wie​działpogrec​kuipo​ca​ło​wałjągwał​tow​nie.Tenpo​ca​łu​nek,pe​łen

po​żą​da​nia i fru​stra​cji, zda​wał się prze​pa​lać Bet​sy na wy​lot. Gdy Nik zgar​nął ją
wra​mio​naipo​niósłdoprze​dzia​łusy​pial​ne​go,po​pa​trzy​łananie​gowzro​kiem,wktó​-
rymcie​pło,lękitę​sk​no​tamie​sza​łysięzesobą.Alenieusły​szałsłówmi​ło​ści,któ​ry​-
mikie​dyśda​rzy​łagotakuf​nie.Bet​sywie​dzia​ła,żegdyrazwy​po​wietesło​wa,nie
bę​dziemo​głaichod​wo​łać,niebę​dzieznówmo​gławpro​wa​dzićmię​dzynichdy​stan​su
ista​wiaćżą​dań.Gdyjewy​po​wie,Nikzro​zu​mie,żeonaniejestwsta​nieod​wró​cić
sięiodejśćodnie​go.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Bet​sypo​pa​trzy​łazgry​ma​semnaswo​jeod​bi​ciewlu​strze.Przy​go​to​wy​wa​łasięna

przy​ję​cieuBel​li,alezu​peł​nieniemia​łana​stro​judoza​ba​wy.

Byłapew​na,żegdy​byNikjąko​chał,jejnie​po​kójinie​pew​nośćznik​nę​ły​bynaza​-

wsze.Jed​nakbyłaprze​ko​na​na,żewró​ciłdoniejtyl​kozewzglę​dunacią​żę,czu​łasię
upo​ko​rzo​naioba​wia​łasię,żetopo​czu​cieupo​ko​rze​niazkaż​dymko​lej​nymro​kiem
bę​dziesięsta​wa​łoco​razwięk​sze.Oczyjejzwil​got​nia​ły.Za​mru​ga​łaiszyb​kochwy​ci​-
łachu​s​tecz​kę,żebyosu​szyćłzy,za​nimznisz​cząjejma​ki​jaż.

Fak​tembyło,żeNikni​g​dyjejnieko​chał.Po​żą​dałjej.Tyl​koche​miamó​zguspra​wi​-

ła,żedo​cho​wałjejwier​no​ścina​wetpod​czasse​pa​ra​cji.Po​my​śla​ła,żepo​win​nacie​-
szyćsiętym,coma,za​miasttę​sk​nićdotego,cze​goniemożemieć.Wkoń​cunie​któ​-
rzylu​dziego​to​wiby​li​byza​bićzato,żebywzbu​dzaćta​kiepo​żą​da​niewpart​ne​rze.
Topo​win​nowy​star​czyć.Imu​sia​łowy​star​czyć.

Do​pie​ro je​den dzień mi​nął od po​wro​tu do La​ven​der Hall. Więk​szość tego dnia

spę​dzi​liwłóż​ku.Za​ru​mie​ni​łasięnatowspo​mnie​nie.Niepo​tra​fi​łaprze​staćpra​gnąć
Nika, opa​no​wać emo​cji, któ​re w niej bu​dził, ile​kroć na nie​go pa​trzy​ła. Ale na jak
dłu​gotowy​star​czy,je​śliNikbę​dziemiałjąprzezcałyczaspodręką?Prę​dzejczy
póź​niejuświa​do​miso​bie,żemożejątrak​to​wać,jakchce.Po​zy​cjaza​leż​no​ściniero​-
ko​wa​łado​brzenaprzy​szłośćzwiąz​ku.

Wy​szłazła​zien​kiześwie​żoumy​ty​miiucze​sa​ny​miwło​sa​miijed​no​cze​śnieNikwy​-

ło​niłsięzgar​de​ro​bywnie​na​gan​nymstro​ju.Czar​nama​ry​nar​kaispodniepod​kre​śla​-
łyjegowy​so​kiwzrostizgrab​nąfi​gu​rę.Bet​sypo​my​śla​ła,żeniemasen​susi​lićsięna
chłód,sko​roitakniepo​tra​fiutrzy​maćrąkzdalaodnie​goiprzykaż​dejoka​zjitra​-
fia​jądonaj​bliż​sze​gołóż​ka.

Po​pa​trzyłnaniąznie​skry​wa​nymuzna​niem.
–Do​sko​na​leciwnie​bie​skim,kar​do​ulamou.
Ciem​no​nie​bie​skawie​czo​ro​wasu​kien​kazko​ron​ko​wąspód​ni​cąirę​ka​wa​mi,do​pa​-

so​wa​na na pier​siach i bio​drach, przy​da​wa​ła ja​snej kar​na​cji Bet​sy per​ło​we​go bla​-
sku.

–Cie​szęsię,żeze​chcia​łeśprzyjśćnatoprzy​ję​ciera​zemzemną–po​wie​dzia​ła.–

Wiem,żenielu​biszim​prez,naktó​rychniemoż​naroz​ma​wiaćoin​te​re​sach,alebę​-
dzieszmiałbra​cidoto​wa​rzy​stwa.

–Atak​żecałytendro​biazg–za​uwa​żyłNiksu​cho.–Spró​bu​jępo​znaćichle​piej,

alenie​zbytdo​brzeso​biera​dzęwto​wa​rzy​skichroz​mów​kach,aBel​laza​pew​neopo​-
wie​dzia​łaimjużomnieparęnie​po​chleb​nychrze​czy,więcni​cze​goniemogęciobie​-
cać.

–Wy​star​czyodro​bi​nażycz​li​wo​ści–za​pew​ni​łago.Cie​szy​łasię,żeze​chciałwy​ko​-

naćtenkrokwstro​nęnaj​młod​szychdzie​ciGa​eta​naRa​vel​le​go.

–Zro​bięwszyst​ko,cotrze​ba–obie​cał.
Bet​sypod​nio​słananie​gospoj​rze​nienie​bie​skichoczu.
–Dla​cze​go?
Oto​czyłjąra​mio​na​miipo​pa​trzyłjejwoczy.

–Bochcę,że​byśbyłazemnąszczę​śli​wa.
–Je​stemszczę​śli​wa–za​pew​ni​łagozru​mień​cem.
Po​chy​liłgło​wę,chcącjąpo​ca​ło​wać,aleBet​syszyb​kood​wró​ci​łatwarz.
–Mamjużma​ki​jaż–po​wie​dzia​łabeztchu.Pod​nio​słananie​gowzrokiza​uwa​ży​ła

na jego twa​rzy błysk ura​zy i nie​pew​no​ści. Tak samo wy​glą​dał tego dnia, kie​dy od
niejod​szedł–jak​byniepo​tra​fiłzro​zu​mieć,cobyłozłe​gowtym,żeukryłprzednią
wa​zek​to​mięidla​cze​goczu​łasiętakzra​nio​na,gdysięotymdo​wie​dzia​ła.Wte​dynie
po​tra​fi​ła tego po​jąć. Te​raz ro​zu​mia​ła go le​piej, ale na wi​dok tego wy​ra​zu twa​rzy
po​czu​łasięnie​swo​jo.

Na​głymru​chemwy​su​nę​łasięzjegora​mionista​nę​łaple​ca​midonie​go.
–Ro​ze​pnijsu​wak.
–Alemy​śla​łem,że…–po​wie​działzezdzi​wie​niem.
Dooczuna​pły​nę​łyjejłzy.Znówtecią​żo​wehor​mo​ny,po​my​śla​ła.
Su​kien​kaspły​nę​łanapod​ło​gę iBet​syzo​sta​łatyl​ko wko​ron​ko​wejbie​liź​nie. Pod​-

nio​słasuk​nięiroz​ło​ży​łająsta​ran​nienałóż​ku.

– Cza​sa​mi pra​gnę cię tak bar​dzo, że to aż boli – po​wie​dział Nik ochry​ple – ale

chy​bamu​si​mysiępo​spie​szyć,je​ślichce​myzdą​żyćnatoprzy​ję​cieprzedpół​no​cą.

–Wi​dzia​łam,żeNikroz​ma​wiałzBru​nemoza​ję​ciachar​ty​stycz​nych.Bar​dzomnie

toucie​szy​ło–wy​zna​łaBel​la,pro​wa​dzącBet​sydooran​że​riinaty​łachluk​su​so​we​go
domu,wktó​rymonaiClau​diomiesz​ka​liwLon​dy​nie.Byładru​gapopół​no​cyiwięk​-
szośćgo​ścipo​szłajużdodomu.

–Bru​nochy​banieonie​śmie​laNikatakjakjegosio​stry–uśmiech​nę​łasięBet​sy.
–Za​pro​si​łamzadużolu​dziiprzeztonieuda​łomisięzwamipo​roz​ma​wiaćna​wet

przez pięć mi​nut. – Bel​la po​ma​cha​ła ręką, w któ​rej trzy​ma​ła kie​li​szek z szam​pa​-
nem. Zło​ci​sty płyn prze​lał się przez brzeg kie​lisz​ka i spły​nął po nóż​ce. Bet​sy za​-
śmia​łasię.Ju​bi​lat​kaniebyłazu​peł​nietrzeź​wa.

–Totwo​jeprzy​ję​cie.Tona​tu​ral​ne,żewszy​scychcie​liztobąroz​ma​wiać.
–TyiNik…czytojużprze​są​dzo​ne,żezno​wubę​dzie​ciera​zem?–za​py​ta​łaBel​la

zfa​scy​na​cją.–Kie​dyClau​diopo​wie​dział,żeNikznówsięwpro​wa​dziłdoLa​ven​der
Hall,niechcia​łammuwie​rzyć.

Bet​symia​łaocho​tępo​wie​dzieć,żejejrów​nieżtrud​nobyłowtouwie​rzyć,alenie​-

któ​rerze​czyle​piejbyłoza​cho​waćdlasie​bie.

–Roz​wódjestod​wo​ła​ny–po​twier​dzi​ła.–Spró​bu​je​myjesz​czeraz.
Bel​lazmarsz​czy​łaczo​łoipo​pa​trzy​łananiązcie​ka​wo​ścią.
–Potymwszyst​kim,cosięmię​dzywamizda​rzy​ło?Mimotego,cozro​bił?
Bet​syzde​cy​do​wa​łasięnaszcze​rość.
–Popierw​sze,nietyl​koNikpo​peł​niałbłę​dy,apodru​gie,ni​g​dynieprze​sta​łamgo

ko​chać. My​śla​łam, że już go nie ko​cham, ale gdy znów się przy nim zna​la​złam,
uświa​do​mi​łamso​bie,żetyl​kosięoszu​ki​wa​łam.

Bel​lanie​ocze​ki​wa​nieza​my​śli​łasię,apo​temwes​tchnę​ła.
–Chy​bakaż​dybyłkie​dyśnatymeta​pie–przy​zna​ła,wy​raź​niepo​ru​szo​na.–My​śla​-

łamkie​dyś,żeClau​diojestwto​bieza​ko​cha​ny,iby​łampew​na,żegonie​na​wi​dzę,ale
tobyłatyl​koroz​pacziza​zdrość.

Bet​syza​trzy​ma​łasięwmiej​scujakwry​ta,pew​na,żemu​sia​łasięprze​sły​szeć.

–My​śla​łaś,żeClau​diojestwemnieza​ko​cha​ny?Nali​tośćbo​ską,kie​dytobyło?
–Poślu​bieod​kry​łam,żenosiwport​fe​lutwo​jezdję​cie–przy​zna​łaBel​lazesmut​-

kiem.–Wcze​śniejsą​dzi​łam,żeje​ste​ścietyl​koprzy​ja​ciół​mi.

–Boby​li​śmytyl​koprzy​ja​ciół​mi!–Bet​syza​czę​łasięza​sta​na​wiać,ileal​ko​ho​luBel​-

lawy​pi​łategowie​czo​ru.–Ni​g​dyniebyłomię​dzynaminicwię​cej,na​wetflir​tu.Przy​-
się​gam.

Bel​lazza​że​no​wa​niemzmarsz​czy​łanos.
–Oczy​wi​ście,te​razotymwiem,alewte​dyniewie​dzia​łaminiechcia​łamwie​rzyć

wza​pew​nie​niaClau​dia,bopo​wiedz​myso​bieszcze​rze,je​steśpięk​naibar​dzoko​bie​-
ca.Na​wetjatodo​strze​gam.Oba​wia​łamsięwte​dy,żepo​do​baszmusięowie​lebar​-
dziejniżja.

Na​razzaple​ca​miBet​syroz​ległsięja​kiśha​łasistłu​mio​neprze​kleń​stwo.Ob​ró​ci​ła

sięnapię​cieizo​ba​czy​ławdrzwiachple​cyNika.

– Nik? – za​wo​ła​ła nie​spo​koj​nie, za​sta​na​wia​jąc się, jak dłu​go tu stał. – Szu​ka​łeś

mnie?Za​cze​kaj!

–Okur​czę!–wes​tchnę​łaBel​lazprze​ra​że​niem.–Usły​szał,comó​wi​łamoClau​diu.
Oby​dwiewy​bie​głyzoran​że​riiiwpa​dłydoholu.Nik,ztwa​rząścią​gnię​tąwście​kło​-

ścią,po​chwy​ciłClau​diazara​mio​naiude​rzyłgowtwarz,apo​temprzy​parłdościa​-
ny.

–Mojażona!By​łeśza​ko​cha​nywmo​jejżo​nie!–wy​chry​piał.
Aza​temusły​szałto,comó​wi​łaBel​la.Nikbyłdum​nymiza​bor​czymmęż​czy​zną.Je​-

śliuwie​rzył,żeClau​diobyłwniejza​ko​cha​ny,tona​wetprzy​jaźńniemo​gławni​czym
po​móc.

–Uspo​kójsię,Nik.Za​sta​nówsiętyl​ko–Clau​dioza​cho​wy​wałzdu​mie​wa​ją​cyspo​-

kój,choćzką​ci​kajegoustpły​nę​łakrew.–Źletowszyst​kozro​zu​mia​łeś.

–No​si​łeśzdję​cieBet​sywport​fe​lu?–ry​czałNik.
–Toniejesttak,jakmy​ślisz–pro​te​sto​wałClau​dio.
– Mój wła​sny brat? Ufa​łem ci, a ty mnie oszu​ka​łeś! – war​czał Nik, zu​peł​nie nie

zwra​ca​jącuwa​ginasło​watam​te​go.Pod​niósłrękęijesz​czerazude​rzyłgowtwarz.
Clau​diowkoń​cuwy​rwałsięzjegouści​skuiza​cząłcośszyb​komó​wićpowło​sku.

–Niechktośichpo​wstrzy​ma!–wy​krzyk​nę​łaBet​sy.NikiClau​diookła​da​lisiępię​-

ścia​mi.Po​nie​ważoby​dwajbylipo​dob​nejbu​do​wyiwzro​stu,niebyłoszans,bywal​ka
mo​głaroz​strzy​gnąćsięszyb​ko.

Bel​lapo​bie​głanadru​gąstro​nęholu,gdziekrę​ci​łosięjesz​czekil​kuostat​nichgo​ści

iod​na​la​złaZa​ri​fa.Mło​dykrólVa​shir,wy​so​kiibar​dzoprzy​stoj​ny,ooliw​ko​wejce​rze
i czar​nych oczach, jed​nym rzu​tem oka oce​nił sy​tu​ację i wkro​czył po​mię​dzy bra​ci,
w ostat​niej chwi​li uchy​la​jąc się przed cio​sem, któ​ry roz​płasz​czył​by go na ścia​nie.
Na szczę​ście ten wła​śnie cios spro​wo​ko​wał czte​rech ochro​nia​rzy to​wa​rzy​szą​cych
Za​ri​fo​widorzu​ce​niasięna​przódiroz​dzie​le​niawal​czą​cych.Po​śródwło​skichigrec​-
kichkrzy​kówZa​rifotwo​rzyłnaościeżdrzwiga​bi​ne​tuClau​diaipo​wie​działsu​cho:

–Po​roz​ma​wia​myotymwbar​dziejustron​nymmiej​scu.
Bet​syrzu​ci​łamuspoj​rze​niepeł​newdzięcz​no​ści.Za​rifbyłmłod​szyniżNikiClau​-

dio, ale wy​cho​wał się w kró​lew​skim pa​ła​cu, prze​szedł szko​le​nie woj​sko​we i brał
udział w wal​kach, to​też jego umie​jęt​no​ści przy​wód​cze, zim​na krew i doj​rza​łość
znacz​nieprze​wyż​sza​łyjegofak​tycz​nywiek.

–OmójBoże,cojazro​bi​łamtejro​dzi​nie?–szep​nę​łaBel​la,roz​pacz​li​wietar​ga​jąc

rudewło​sy.–Wy​wo​ła​łamkon​fliktmię​dzynimi.Clau​dioni​g​dyminiewy​ba​czytego,
copo​wie​dzia​łam!

–Nikniepo​wi​niensiętakza​cho​wy​wać,bezwzglę​dunato,jaksiępo​czuł–po​wie​-

dzia​łaBet​syzża​lem.–Po​wi​niennaj​pierwpo​roz​ma​wiaćzClau​diem.

–Itakbygoude​rzył–stwier​dzi​łaBel​labezwa​ha​nia.–Nikna​le​żydotychza​bor​-

czych,na​mięt​nychty​pów.

Bet​syja​kośni​g​dyniepa​trzy​ławcze​śniejnamężawtenspo​sóbite​razza​mru​ga​ła

zezdzi​wie​nia.

–Clau​diomó​wiłmikie​dyś,żeNiknie​zbytdo​brzera​dziso​biezemo​cja​mi.Tochy​-

bawy​ja​śnia,dla​cze​gopra​wiesięroz​wie​dli​ście,za​nimNi​ko​wiprzy​szłowresz​ciedo
gło​wy,żeje​steśnaj​waż​niej​sząoso​bąwjegoświe​cie.

–Jabymtegotaknieuję​ła–mruk​nę​łaBet​sy.Ża​ło​wa​ła,żeniemożewejśćdoga​-

bi​ne​tu Clau​dia i prze​ko​nać się na wła​sne oczy, co się tam dzie​je. Po raz pierw​szy
wi​dzia​ła,jakNikstra​ciłkon​tro​lęnadsobą,iwciążbyławstrzą​śnię​ta.Gdyude​rzył
bra​ta,nogisiępodniąugię​ły.Nie​na​wi​dzi​łaprze​mo​cy,szcze​gól​niemię​dzyczłon​ka​mi
ro​dzi​ny.

–Niksza​le​jezatobą–za​pro​te​sto​wa​łaBel​la.–Clau​diomówi,żetakbyłoodsa​-

me​gopo​cząt​ku,odpierw​szejchwi​li,gdycięzo​ba​czył.

Bet​sypo​czu​łagulęwgar​dle.Czytomoż​li​we,byNi​ko​wina​praw​dęnaniejza​le​ża​-

ło?Może,po​dob​niejakona,onrów​nieżniezda​wałso​biespra​wyzwła​snychuczuć?
Wkoń​cuuda​łojejsięprze​ko​naćsie​bie,żenie​na​wi​dziNika,choćbyłtotyl​kospo​sób
naprze​trwa​niebeznie​go.

–Clau​diomnieza​bi​jezato,cona​ro​bi​łam–mó​wi​łaBel​la,prze​peł​nio​napo​czu​ciem

winy.Wjejoczachbłysz​cza​łyłzy.–Cza​semnaj​pierwmó​wię,ado​pie​ropo​temmy​ślę.
Alewgłę​bidu​szyni​g​dynieza​po​mnia​łamtegookre​su,kie​dymy​śla​łam,żetypo​do​-
baszmusiębar​dziejniżja.

–Niesą​dzę,bykie​dy​kol​wiektakbyło–stwier​dzi​łaBet​systa​now​czo.
– No do​brze, niech bę​dzie. Może chcia​łam tyl​ko spraw​dzić, jak za​re​agu​jesz –

przy​zna​łaBel​lazewsty​dem.

–Ni​g​dyna​wetnieprzy​szłomidogło​wy,żemo​gła​bymsięza​ko​chaćwClau​diu.–

Bet​sypo​chwy​ci​łaspoj​rze​nieprzy​ja​ciół​kiiuśmiech​nę​łasięlek​ko.–Dlamnienieist​-
niałniktopróczNika.

Nie​pew​nie po​de​szła do drzwi ga​bi​ne​tu i za​stu​ka​ła, a po​tem uchy​li​ła je lek​ko i,

sto​jąc w pro​gu, po​pa​trzy​ła na trzech bra​ci. Na trzech po​dob​nych do sie​bie twa​-
rzachma​lo​wa​łosięna​pię​cieizłość.

–Chy​bapo​win​ni​śmyjużpójśćdodomu–po​wie​dzia​ładoNika.
–Do​brypo​mysł.–Wkil​kukro​kachprze​mie​rzyłga​bi​net.
–Akie​dyjużtamdo​trze​cie,topo​wi​nie​neśwy​ja​śnićBet​syparęrze​czy–oznaj​mił

Clau​dio.

–Niemamypra​wasięwtowtrą​cać–prze​rwałmuZa​rif.
Nikpo​czer​wie​niał,spu​ściłwzrokiob​jąłBet​syra​mie​niem.
–Dodomu–zgo​dziłsięzwy​raź​nąulgą.

–Prze​pro​si​łeśClau​dia?–za​py​ta​łaBet​sy,gdyjużsie​dzie​liwli​mu​zy​nie.

Nikrzu​ciłjejzdu​mio​nespoj​rze​nie.
–Nie.Azacomia​łemgoprze​pra​szać?
Bet​sywzię​łagłę​bo​kiod​dech.
–Ude​rzy​łeśgo.
–Do​stałto,nacoso​bieza​słu​żył–od​rzekłNikzezło​ścią.–Choćmożezopóź​nie​-

niem.Je​steśmojążonąimia​łemdonie​goza​ufa​nie.

–Aongoni​g​dynieza​wiódł–oświad​czy​łaBet​sy.Mia​łaocho​tęprzy​po​mniećmu,że

toonwte​dyod​wró​ciłsiędoniejple​ca​miizo​sta​wiłjąsamą,aleugry​złasięwję​zyk.
–Na​wetje​ślisięwemniepod​ko​chi​wał,tojani​cze​goniepo​dej​rze​wa​łam.Ni​g​dynie
zro​biłaniniepo​wie​działni​cze​go,como​gło​bynatowska​zy​wać.

–Ni​g​dy?–Nikpa​trzyłnaniąprze​ni​kli​wie,wciążnie​prze​ko​na​ny.–Atycowte​dy

donie​goczu​łaś?Jaod​sze​dłem,wnio​słemoroz​wód,atyzo​sta​łaśsamainiemia​łaś
ni​ko​go.Tyl​kooncięcza​semod​wie​dzał,żebyudzie​lićciwspar​cia.

–By​łammuwdzięcz​nazatowspar​cieizato,żewy​słu​chi​wałmo​ichla​men​tów–

przy​zna​łaszcze​rze.–Pozanimniemia​łamzkimpo​roz​ma​wiać.Byłtwo​imbra​tem.
Roz​ma​wia​jącznim,nieczu​łam,żepo​peł​niamnie​lo​jal​ność,iwie​dzia​łam,żeni​ko​mu
niepo​wtó​rzytego,comó​wię.

–Samgoza​chę​ca​łem,żebycięod​wie​dzał–par​sk​nąłNik,za​ci​ska​jączęby.–Mia​-

łemdonie​gopeł​neza​ufa​nie.Po​wi​nie​nembyćmą​drzej​szy.

–Za​chę​ca​łeśgo,żebysięzemnąza​przy​jaź​nił?–zdzi​wi​łasię.–Dla​cze​go?
Nikpo​ru​szyłsięnie​spo​koj​nienasie​dze​niu.
–Chcia​łemmiećpew​ność,żewszyst​koucie​biewpo​rząd​ku.
– Nic nie było w po​rząd​ku – przy​zna​ła ci​cho. – Jak mo​gło być w po​rząd​ku? Nie

chcia​łeśzemnąroz​ma​wiaćoswo​jejwa​zek​to​miiiotym,dla​cze​gozgo​dzi​łeśsięna
za​bieg,apo​tempopro​stuod​sze​dłeś.

Nikzmarsz​czyłbrwi.Tesło​wawy​da​łymusięnie​spra​wie​dli​we.
–Boka​za​łaśmiodejść.Po​wie​dzia​łaśmi,żeza​bi​łemna​sząmi​łośćini​g​dymitego

niewy​ba​czysz.Mó​wi​łaś,żena​szemał​żeń​stwojestskoń​czo​ne.

Zdu​mio​nabyła,żepo​tra​fiłtakdo​kład​nieprzy​wo​łaćtam​tesło​wa,rzu​co​newgnie​-

wieprzedwie​lo​mamie​sią​ca​mi.

–Lu​dziemó​wiąta​kierze​czywzło​ści,kie​dyczu​jąsięzra​nie​ni.
–Alejapo​trak​to​wa​łemtowszyst​kodo​słow​nie.Uwie​rzy​łem,żemó​wiszzu​peł​nie

po​waż​nie–przy​znał.

Bet​syzmarsz​czy​łabrwi.
–Po​win​ni​śmywte​dypo​roz​ma​wiaćjesz​czeraz,spo​koj​niej.Byłyspra​wy,októ​rych

niechcia​łemztobąroz​ma​wiać.Nieby​łemnatogo​to​wy–przy​znałNiknie​chęt​nie.
–Nieumiemroz​ma​wiaćoemo​cjach.Sko​rosamniewiem,coczu​ję,tojakmamzro​-
zu​mieć,coczu​jektośinny?

W jego gło​sie sły​chać było fru​stra​cję i go​rycz. Bet​sy od​wró​ci​ła gło​wę i spu​ści​ła

wzrok.Niechcia​łananie​gona​ci​skać,bouzna​ła,żejaknaje​denwie​czórmiałjuż
dośćemo​cji.

–Po​go​dzi​łeśsięzClau​diem?–za​py​ta​łaśmia​ło.
– Czy on ci się po​do​ba? – za​py​tał rów​no​cze​śnie Nik i w jego oczach po​ja​wił się

błysk.–Więk​szośćko​bietwo​la​ła​byjegoniżmnie.Jaje​stembar​dziejmrocz​ny,trud​-
niej​szy.

Prze​łknę​ła,za​dzi​wio​na,żeNikwciążjesttaknie​pew​nysie​bieiniepo​tra​fisiępo​-

zbyćpo​dej​rzeń.

–Mogęcityl​kopo​wie​dzieć,żepo​zna​łamwasoby​dwutegosa​me​godniawbi​stro,

alejegopra​wienieza​uwa​ży​łam.Tozna​czy,wie​dzia​łam,żektośbyłztobąiwkoń​cu
od​kry​łam,żeje​ste​ściebrać​mi,aleClau​dioniewzbu​dziłwemnieżad​ne​goza​in​te​re​-
so​wa​nia–mó​wi​łaci​cho.–Za​uwa​ży​łamtyl​kocie​bie.Niemo​głamode​rwaćodcie​bie
wzro​ku.

–Apóź​niej?–na​ci​skał,ota​cza​jącdło​niąjejdłoń.–Coczu​łaśdonie​gopóź​niej,kie​-

dyna​szemał​żeń​stwosięza​ła​ma​ło?

–Byłmoimje​dy​nymprzy​ja​cie​lem.Słu​chałinieosą​dzał.Byłprzymnie,kie​dypo​-

trze​bo​wa​łamsięwy​ża​lić.Byłdlamniebar​dzodo​bry.

– Po​wie​dział, że by​łem bez​na​dziej​nym mę​żem. Że nie trak​to​wa​łem cię do​brze.

Iżejestmucie​bieżal.–Nikwziąłury​wa​nyod​dech.–Czytopraw​da?Czytrak​to​-
wa​łemcięźle?

–Popro​studużopo​dró​żo​wa​łeśiby​łeśbar​dzood​le​gły.Ni​g​dyni​cze​gominiewy​ja​-

śnia​łeś.Alepozatym,żeniepo​wie​dzia​łeśmiowa​zek​to​mii,toniena​zwa​ła​bymcię
bez​na​dziej​nymmę​żem–od​rze​kłaszcze​rze.–Prze​waż​nieby​łamztobąszczę​śli​wa.

–Alepo​win​naśbyćszczę​śli​waprzezcałyczas–stwier​dziłpo​nu​ro.–Zwy​jąt​kiem

tego,żechcia​łaśmiećdziec​ko,na​praw​dęwy​da​wa​łomisię,żeje​stemdo​brymmę​-
żem.Nie​ste​ty,nieje​stemdo​sko​na​ły,ana​wetmampo​waż​newady.Ro​bi​łem,como​-
głem,żebytemuwszyst​kie​muza​ra​dzić.Aletyteżnieje​steśdo​sko​na​ła.Gdysiędo​-
wie​dzia​łem,żecier​pisznadys​lek​sję,za​czą​łemsięczućwtwo​imto​wa​rzy​stwieswo​-
bod​nie.Odpo​cząt​kupo​do​ba​łaśmisięfi​zycz​nie,alegdyciępo​zna​łemiuświa​do​mi​-
łemso​bie,żetyteżmaszswo​jeogra​ni​cze​nia,po​my​śla​łem,żeje​steśdlamnieide​al​-
na.

Li​mu​zy​naza​trzy​ma​łasięprzeddo​mem.Bet​syprzezchwi​lęsie​dzia​łanie​ru​cho​mo,

pa​trząc na Nika w mil​cze​niu. „Ty rów​nież masz swo​je ogra​ni​cze​nia” – te sło​wa
wciążbrzmia​łyjejwuszach.

–Coro​zu​mieszprzezswo​jepo​waż​newady?
Drzwiodstro​nypa​sa​że​raotwo​rzy​łysięidośrod​kawpa​dłochłod​nenoc​nepo​wie​-

trze.Nikpo​cią​gnąłjązarękęiwy​pro​wa​dziłzsa​mo​cho​du.

–Je​stemciwi​nienpraw​dę–od​rzekłzgo​ry​czą,któ​rejniepo​tra​fiłukryć.–Cho​ciaż

jesttopraw​da,któ​rąwo​lał​bymsięzni​kimniedzie​lić.

Ogar​nę​łojązłeprze​czu​cie,nacie​lepo​ja​wi​łasięgę​siaskór​ka.Po​pa​trzy​łananie​-

goiude​rzy​łojąna​pię​cieścią​ga​ją​cejegotwarz.

–Niemampo​ję​cia,oczymmó​wisz–szep​nę​ła.
Wpro​wa​dziłjądoba​wial​ni,pod​szedłdobar​kuina​peł​niłdwieszklan​ki.Wmil​cze​-

niu po​dał jej jed​ną, na​peł​nio​ną so​kiem po​ma​rań​czo​wym. Za​ci​snę​ła na niej pal​ce,
nie​zdol​naod​wró​cićspoj​rze​niaodtwa​rzyNika.

–Czyni​g​dycinieprzy​szłodogło​wy,żecza​semza​cho​wu​jęsiędziw​nie?–za​py​tał

zdrwią​cymuśmie​chem.

Wciążpa​trzy​łananie​gowmil​cze​niu.Wy​piłswo​jąbran​dyjed​nymhau​stem.Było

ja​sne,żepró​bu​jeza​pa​no​waćnadna​pię​ciem.

–Noi?–za​py​tałpo​nu​ro.
– Cza​sa​mi za​cho​wu​jesz się tro​chę… nie​ty​po​wo – przy​zna​ła nie​chęt​nie. Przy​po​-

mnia​łaso​bieoświad​czy​ny,któ​respa​dłynaniąjakgromzja​sne​gonie​ba,orazto,że
za​nimsięznówdoniejwpro​wa​dził,niechciałna​wetroz​ma​wiaćopo​go​dze​niu.–Ale
toniejestcoś,zczymniemo​gła​bymżyć.

–Zo​ba​czy​my,czysamanatowpad​niesz–po​wie​działNikpo​nu​roiwką​ci​kujego

ust za​drgał mię​sień. – Nie je​stem do​bry w em​pa​tii. Trud​no mi od​gad​nąć, co ktoś
innymy​śli.In​stynk​tow​nienieufamwięk​szo​ścilu​dzi.Postro​nieplu​sówjestto,żenie
gram w żad​ne gry w związ​kach. Mimo wszyst​ko moje wady po​wo​du​ją nie​ustan​ne
pro​ble​mywkon​tak​tachzludź​mi.

Bet​syczu​łasięoszo​ło​mio​na.Wgło​wieza​cząłjejna​ra​staćból.To,coNikpró​bo​-

wałjejpo​wie​dzieć,byłoogrom​nieważ​ne,waż​niej​sze,niżsą​dzi​ła.

–Jakodziec​koza​zna​wa​łemprze​mo​cynawie​lupo​zio​mach–przy​znałnie​chęt​nie,

pa​trzącnaniązta​kimwy​ra​zemtwa​rzy,jak​bysięspo​dzie​wał,żeBet​syladachwi​la
za​czniekrzy​czećalborzu​cisięnanie​go.–Zestro​nymat​ki.

–Mat​ki?–po​wtó​rzy​łazprze​ra​że​niem.
–Tak,mat​ki.Ko​bie​tyteżpo​tra​fiąbyćokrut​ne.Za​wszepo​dej​rze​wa​łem,żemia​ła

ja​kieś za​bu​rze​nia oso​bo​wo​ści. W każ​dym ra​zie była bar​dzo agre​syw​na. Przede
wszyst​kimni​g​dyniechcia​łamiećdziec​ka.Ajesz​czegor​szebyłoto,żeprzy​po​mi​na​-
łemjejGa​eta​na,któ​re​gonie​na​wi​dzi​ła.Uwa​ża​ła,żemójoj​ciecośmie​szyłją,bomat​-
kaClau​diaza​szławcią​żęwtymsa​mymcza​siecoona.Sku​pi​łacałąnie​na​wiśćinie​-
chęćnamnie,boby​łemdonie​gopo​dob​ny.

Bet​sypo​czu​ła,żekrę​cijejsięwgło​wie.
–Niemia​łampo​ję​cia,Nik.Dla​cze​goni​g​dymiotymniewspo​mnia​łeś?Tekosz​ma​-

ry,któ​recięna​wie​dza​ły…

– To wspo​mnie​nia z dzie​ciń​stwa. Za​czą​łem so​bie rów​nież przy​po​mi​nać po​szcze​-

gól​nesce​ny.–Przezcałyczasmó​wiłci​cho,znie​chę​ciąwgło​sie.–Po​trze​bu​jędużo
cza​su,żebyzro​zu​miećwła​sneemo​cje.Takjakdzi​siajzClau​diem.Stra​ci​łemkon​tro​-
lę nad sobą, bo wpa​dłem w złość. Czu​łem się zdra​dzo​ny. Oba​wia​łem się, że on
wzbu​dził w to​bie uczu​cia, któ​rych nie po​wi​nien wzbu​dzić, a ty nie chcesz się do
tego przy​znać, bo wiesz, że nie po​win​naś ta​kich rze​czy czuć. Za​sta​na​wia​łem się,
jakmamdo​trzećdopraw​dyiuwie​rzyćwnią.Toby​ło​bytrud​nedlakaż​de​go,aledla
mniejestjesz​czetrud​niej​sze.

–Och,Nik–wes​tchnę​łaBet​syzewspół​czu​ciem.Ser​cejejsięści​snę​łonamyśl,że

ni​g​dygoniero​zu​mia​ła.Te​razwresz​ciewszyst​koza​czę​łosięukła​daćwca​łość.Wła​-
śniedla​te​gotakźlesięczuł,gdyrzu​ca​łananie​gogniew​neoskar​że​nia,dla​te​gopo​-
pa​dałwmil​cze​nie,gdymó​wi​łaoswo​ichuczu​ciachiwkoń​cuod​szedł,boniepo​tra​fił
zro​zu​mieć,coonaczu​je.Na​praw​dęmy​ślał,żeBet​symówipraw​dęijużgonieko​-
cha.Nieczułsiędo​brzewo​beckon​fron​ta​cjiiniero​zu​miał,żewkłót​nilu​dziecza​-
semrzu​ca​jąbo​le​sneoskar​że​niaigroź​bytyl​kopoto,żebywy​ra​zićswo​jecier​pie​nie
igniew.Wła​śnietakpo​stą​pi​ławte​dyBet​sy.

–Zro​bił​bymwszyst​ko,żeby tegounik​nąć–przy​znał zezło​ścią,wy​so​ko uno​sząc

gło​wę.–Ni​g​dyniechcia​łem,że​byśmniepo​zna​ładokoń​ca,boba​łemsię,żestra​cę
wtwo​ichoczach.

–Nietra​ciszwmo​ichoczach–za​prze​czy​ła.
–Niechcę,że​byśpa​trzy​łanamniejaknako​gośuszko​dzo​ne​go.Niechcętwo​je​go

współ​czu​ciaanili​to​ści–od​rzekłkrót​koijegosma​głatwarzpo​bla​dła.–Uwa​ża​łaś,

żeje​stemdo​sko​na​ły,ajatakbar​dzochcia​łembyćdo​sko​na​łydlacie​bie.Chcia​łem,
że​byśpa​trzy​łanamniezpo​dzi​wem,sza​no​wa​łamnie.

–Na​daltakjest!–za​wo​ła​ła.–Je​steśdzie​sięćrazymą​drzej​szyodemnie.Je​steś

bły​sko​tli​wy i od​no​sisz suk​ce​sy. Oczy​wi​ście, że cię sza​nu​ję i nie mógł​byś stra​cić
w mo​ich oczach. My​ślę, że jesz​cze zy​ska​łeś, przez to, że po​sta​no​wi​łeś wal​czyć
wmil​cze​niu.Aledla​cze​gotozro​bi​łeś?Ro​zu​miemtwo​jąmę​skąam​bi​cję,ro​zu​miem,
żechcia​łeśukryćto,couwa​ża​łeśzaswo​jąsła​bość.Aledla​cze​goniepo​wie​dzia​łeś
miotymjużwie​lelattemu?Prze​cieżby​li​śmymał​żeń​stwem.

–Na​uczy​łemsięukry​waćprzedludź​miswo​jesiń​ceibli​zny,od​wra​caćuwa​gęin​-

nychodmo​je​gobóluicier​pie​nia.Mat​kauwa​ża​łamniezaidio​tę,boniere​ago​wa​łem
nażad​nepo​ni​że​niazjejstro​ny.Szyb​kosięprze​ko​na​łem,żeje​śliza​cznęre​ago​wać,
pła​kać,bła​gaćją,żebyprze​sta​ła,tyl​kopo​gor​szęswo​jąsy​tu​ację.Dla​te​goprze​sta​-
łempła​kaćiprze​sta​łemco​kol​wiekczuć.Za​mkną​łemsięprzedniąiprzedwszyst​ki​-
miin​ny​mi.–Nikmó​wiłtowszyst​kozdu​mie​wa​ją​cospo​koj​nie,jak​bysto​su​nekmat​ki
donie​gobyłwzu​peł​no​ścizro​zu​mia​ły.–Jesz​czeza​nimskoń​czy​łemczte​rylata,prze​-
sze​dłempo​rząd​neszko​le​niebe​ha​wio​ral​ne.

Bet​sypa​trzy​łananie​gozprze​ra​że​niem,alemil​cza​ła,booba​wia​łasiępo​ka​zać,co

na​praw​dęotymwszyst​kimmy​śli.Nikniepo​trze​bo​wałte​razjejwspół​czu​cia.Jego
dzie​ciń​stwo,peł​nebóluizła,byłote​stemwy​trzy​ma​ło​ści.Mat​kaniechro​ni​łagoinie
ko​cha​ła.Na​zy​wa​łagoidio​tą.Odwcze​sne​gowie​kumu​siałpo​le​gaćtyl​konaso​bie.To
mo​głotyl​kopo​więk​szyćjegobrakza​ufa​niadolu​dziiizo​la​cję.

Ośmie​lo​nybra​kiemjejre​ak​cjiipo​tę​pie​nia,Nikmó​wiłda​lej,zde​ter​mi​no​wa​nywy​-

ja​śnićjużwszyst​ko.

–He​le​napo​gar​dza​łamną.Niedość,żeuro​dzi​ładziec​ko,któ​re​goniechcia​ła,to

jesz​czewsty​dzi​łasięmnie.

Bet​systa​ra​łasięukryćłzy.Niemo​głana​wetznieśćmy​śliotym,jakmu​sia​łowy​-

glą​daćjegodzie​ciń​stwo.Mat​kagonieko​cha​ła,aonzpew​no​ściąuwa​żał,żetojego
wina.Niebyłdo​sko​na​ły,niebyłwy​star​cza​ją​codo​bry.Mu​siałsięczućbar​dzoza​gu​-
bio​ny i nie​zro​zu​mia​ny. Ser​ce jej się ści​ska​ło na myśl o wszyst​kim, co mu​siał prze​-
cier​pieć.

–Mat​kaznę​ca​łasięnademnąfi​zycz​nie–przy​znałNikkrót​ko.–Alekosz​ma​ryza​-

czę​ły się do​pie​ro wte​dy, gdy po​zna​łem cie​bie. Wcze​śniej stłu​mi​łem i wy​par​łem
wszyst​kiewspo​mnie​niaojejokru​cień​stwie.Tobyłmójspo​sóbnapo​ra​dze​nieso​bie
z sy​tu​acją. Nie za​po​mnia​łem, co mi zro​bi​ła, ale nie chcia​łem wciąż o tym my​śleć.
Alekie​dycięspo​tka​łem,porazpierw​szyotwo​rzy​łemsięnauczu​ciaiwte​dytam​te
kosz​ma​ryza​czę​łydomniewra​caćbezostrze​że​nia.

Bet​sy z tru​dem ła​pa​ła od​dech. W koń​cu nie była już w sta​nie opa​no​wać emo​cji.

Pod​bie​gładonie​goimoc​nogoob​ję​ła.

–Niepo​wi​nie​neśpo​zwo​lićjejprzy​je​chaćnanaszślub.–Niewie​dzia​ła,cojesz​cze

mo​gła​bypo​wie​dzieć.Niechcia​łaoka​zaćwspół​czu​cia,żebynieura​zićjegodumy,bo
byłabo​le​śnieświa​do​ma,żetakaszcze​rośćiob​na​że​niedu​szymu​sia​łobyćdlanie​go
bar​dzotrud​ne.–Dla​cze​godzia​dekcięnieochro​nił?

–Miesz​ka​li​śmywzu​peł​niein​nymskrzy​dledomu.Onniewi​działaniniesły​szałni​-

cze​go po​dej​rza​ne​go i są​dził, że zbie​ram si​nia​ki w szko​le, bo nie umiem się ba​wić
zin​ny​midzieć​mi.

Opar​ła czo​ło o jego pierś, słu​cha​jąc rów​ne​go bi​cia ser​ca i sta​ra​jąc się na​sy​cić

całecia​łojegocie​płem.

–Dla​cze​gomuniepo​wie​dzia​łeś,comat​kaztobąrobi?
– My​śla​łem, że za​słu​ży​łem na to, bo nie je​stem ta​kim sy​nem, ja​kie​go pra​gnę​ła

mieć.

Ob​ję​ła go moc​niej. Gar​dło mia​ła bo​le​śnie ści​śnię​te. Do​pie​ro te​raz zda​ła so​bie

spra​wę,zjakmoc​nejsta​lizro​bio​nyjestNikiwjakwiel​kimogniusięhar​to​wał.Był
twar​dy,bomu​siałbyćtwar​dy,żebyprze​trwać,bowie​dział,żesła​bośćozna​czapo​-
dat​nośćnazra​nie​nie.Niemiałdoni​ko​goza​ufa​nia,bozbytwie​lulu​dzigoza​wio​dło.

–Zewzglę​dunato,coprze​sze​dłem,zde​cy​do​wa​łemsięnawa​zek​to​mię–wy​krztu​-

siłwkoń​cu.–Niechcia​łemmiećdzie​ci,boba​łemsię,żebędęczułdonichtosamo,
comojamat​kaczu​ładomnie.Niemo​głemznieśćmy​śli,żemógł​bymna​ra​zićdziec​-
konata​kiecier​pie​nie,przezja​kiesamprze​sze​dłem.Alete​razjużwiem,żenieje​-
stemtakijakmojamat​kaiuzna​łem,żetawa​zek​to​miatobyłaprze​sa​da.

Towy​ja​śnie​niebyłobar​dzopro​ste,alewstrzą​snę​łoBet​sydogłę​bi.Ni​g​dyjejnie

przy​szło do gło​wy, że Nik mu​siał mieć bar​dzo moc​ne po​wo​dy by to uczy​nić w tak
mło​dymwie​ku.My​śla​ła,żeskło​ni​łygodoza​bie​gubar​dziejego​istycz​nemo​ty​wy,że
niechciałogra​ni​cze​niawła​snejwol​no​ściiod​po​wie​dzial​no​ścizwią​za​nejzro​dzi​ciel​-
stwem.Przy​tu​li​łasiędonie​gomoc​niej.

–Je​steśdo​brym,tro​skli​wymczło​wie​kiem.Wiem,żebę​dzieszchro​niłna​szedzie​ci

icie​szyłsięnimi.Wni​czymnieprzy​po​mi​naszswo​jejmat​ki.Ni​g​dytakniemyśl–po​-
wie​dzia​ładrżą​cymgło​sem.

Nikwsu​nąłdłońpodjejbro​dęipo​pa​trzyłjejwtwarz.
–Ba​łemsię,żeje​ślipo​wiemcipraw​dę,znie​na​wi​dziszmniezato,żeniemo​żesz

zajśćzemnąwcią​żę.

–Ni​g​dyniemo​gła​bymcięznie​na​wi​dzić–szep​nę​ła,wpa​tru​jącsięwjegością​gnię​-

tątwarz.–Zabar​dzocięko​cham.Itaksamoko​chammojedzie​ci.Na​szedzie​ci.

Ścią​gnąłbrwiiwjegooczachbły​snę​łozdzi​wie​nie.
–Mó​wisz,żena​dalmnieko​chasz?Jaktomoż​li​we?
–Ni​g​dynieprze​sta​łamcięko​chać.Tam​te​godnia,kie​dycięwy​rzu​ci​łamikie​dypo​-

wie​dzia​łam,żeza​bi​łeśmojąmi​łość,popro​studra​ma​ty​zo​wa​łam–przy​zna​łazewsty​-
dem.–By​łamnacie​biezła,aleniemó​wi​łampo​waż​nie.

– Ni​g​dy wię​cej nie mów mi ta​kich rze​czy – szep​nął, prze​su​wa​jąc pal​ca​mi po jej

po​licz​ku. – My​śla​łem, że stra​ci​łem cię na za​wsze. Po​sze​dłem do te​ra​peut​ki, bo
wspo​mnie​nia i kosz​ma​ry sta​wa​ły się co​raz gor​sze. Opo​wie​dzia​łem jej szcze​rze
omoimdzie​ciń​stwie.Tomiprzy​nio​słoulgęipo​mo​głopo​go​dzićsięztymzper​spek​-
ty​wydo​ro​słe​goczło​wie​ka.Zo​sta​wi​łemtozasobąiniechcia​łemoglą​daćsięzasie​-
bie.Chy​bażecho​dzi​łoocie​bie.

–Adla​cze​gowła​śnieomnie?
–Boza​wszewzbu​dza​łaśwemnieuczu​cia,ja​kichniepo​tra​fiłwzbu​dzićniktinny.

Ale zbyt dłu​go nie zda​wa​łem so​bie spra​wy, co to za uczu​cia. Wiem, że nie by​łaś
szczę​śli​wa za​raz po ślu​bie, ale ja by​łem. Wy​star​cza​ło mu już to, że po​ja​wi​łaś się
wmoimży​ciuidomu.Bezcie​biewszyst​koob​ró​ci​łosięwpo​piółiczu​łemsiębez​na​-
dziej​nienie​szczę​śli​wy.

Opar​łasięonie​gozza​do​wo​lo​nymwes​tchnie​niem.

–Zemnąbyłotaksamo.My​ślę,żeje​ste​śmyso​bieprze​zna​cze​ni.
–Tę​sk​nięzatobą,pra​gnęcięipo​trze​bu​jęprzezcałyczas.Tochy​bazna​czy,że

cięko​cham–od​rzekłzlek​kąkpi​ną.–Przy​kromi,żetakdużocza​supo​trze​bo​wa​-
łem,żebyso​bieuświa​do​mić,żetotymnieuszczę​śli​wiasz,alewkoń​cutodomnie
do​tar​ło.

Po​pa​trzy​łananie​gozza​dzi​wie​niem.
–Ko​chaszmnie?
–Bezcie​bienicmniewży​ciuniecie​szy–przy​znałśmia​ło.–Na​wetdźwięktwo​je​-

gogło​suprzezte​le​fonpo​pra​wiamina​strój.

Wzbie​ra​ją​ce w niej szczę​ście wy​ma​za​ło cier​pie​nie, nie​po​kój, nie​pew​ność sie​bie.

Przy​szłośćza​czę​łajejsięma​lo​waćwró​żo​wychbar​wach.

–Bar​dzosięba​łam,żewró​ci​łeśdomnieizde​cy​do​wa​łeśsiędaćszan​sena​sze​mu

mał​żeń​stwutyl​kodla​te​go,żeza​szłamwcią​żę.

–Tobyłtyl​kopre​tekst,apraw​dawy​glą​da​łatak,żechcia​łemwró​cićiniemo​głem

siędo​cze​kać,żebytozro​bić.–Pa​trzyłnaniązczu​ło​ścią.–Niechcęży​ciabezcie​-
bie.

Wtu​li​łatwarzwjegoszy​ję,wdy​cha​jączna​jo​myza​pach.
–CzyClau​diokie​dyściwy​ba​czyto,cozda​rzy​łosiędzi​siaj?
–Po​go​dzi​li​śmysię.Wie,żeniemiałra​cji.
Po​pa​trzy​łananie​gozezdu​mie​niem.
–Aletonie…
– Nie po​wi​nien w ogó​le nic do cie​bie czuć. Do​brze o tym wie – po​wtó​rzył Nik

zupo​rem.

–Je​stemzmę​czo​na–szep​nę​łaiopar​łagło​węnajegora​mie​niu.–Chodź​mydołóż​-

ka.

Wziąłjąnaręceiza​niósłnagórę.
–Niemu​siszjużtegoro​bić–upo​mnia​łagoła​god​nie.
–Aletomniebar​dzopod​nie​ca,la​triamou.–Po​ło​żyłjąnałóż​kuiuśmiech​nąłsię

pro​mien​nie.–Akie​dydzie​cisięuro​dzą,ży​ciesta​niesięjesz​czelep​sze,bopo​ja​wią
siędwiedo​dat​ko​weoso​by,októ​rebędęsięmógłtrosz​czyć.

–Iwszy​scytro​jebę​dzie​mybar​dzowy​ma​ga​ją​cy–stwier​dzi​łaostrze​gaw​czo.
Nikroz​su​nąłza​mekjejsu​kien​ki.
–Ko​chamciętakbar​dzo,żego​tówje​stemza​spo​ko​ićwszyst​kietwo​jewy​ma​ga​nia,

pe​thi mou – za​pew​nił ją, wsu​wa​jąc się pod koł​drę. – Chy​ba po​ko​cha​łem cię od
pierw​szejchwi​li,kie​dycięzo​ba​czy​łem,bopo​temniepo​tra​fi​łemcięza​po​mnieć.

Ja​snepal​ceBet​sywsu​nę​łysięwjegoczar​newło​sy.
– Ze mną było tak samo – przy​zna​ła sen​nie, za​rzu​ca​jąc mu ra​mio​na na szy​ję. –

Mu​szęwstaćizmyćma​ki​jaż.Niepo​zwólmiusnąć.

Nikjed​nakzbytdo​brzesięczuł,trzy​ma​jącjąwra​mio​nach,byjąbu​dzić.Samnie

spał. Prze​peł​nia​ło go cu​dow​ne uczu​cie spo​ko​ju i za​do​wo​le​nia. Bet​sy po​ru​szy​ła się
weśnieiwes​tchnę​ła.Uśmiech​nąłsięipo​my​ślał,żetakwła​śniewy​glą​daszczę​ście.

Do​oko​łaroz​brzmie​wałśmiechdzie​ci.Nikbiegłzaswo​imicór​ka​miprzezpla​żę.
–Wra​caj​cietu​taj!–za​wo​łałwkoń​cu,przy​zna​jącsiędopo​raż​ki.
Bet​sy, sie​dzą​ca na pik​ni​ko​wym kocu, po​ma​cha​ła bu​tel​ką z so​kiem. Dido i Ione

pod​bie​głydoniej.Słoń​ceod​bi​ja​łosięwpier​ścion​kuwy​sa​dza​nymdia​men​ta​mi,któ​ry
Nikdałjejpouro​dze​niucó​rek.Dziew​czyn​kimia​łyte​razpra​wiedwalataibyłypeł​-
neży​ciaiener​gii–dwieiden​tycz​nebliź​niacz​kioczar​nychlo​kach,oliw​ko​wejce​rze
inie​bie​skichoczachmat​ki.

Nikopadłnakocobokżonyiwzniósłoczydonie​ba,po​dzi​wia​jącła​twość,zjaką

Bet​syprzy​wo​ła​łanie​sfor​necór​ki.

–Dla​cze​goonemnieniesłu​cha​ją?
–Bojeroz​piesz​czasz–za​uwa​ży​ła,po​da​jącdzie​ciompla​sty​ko​wekub​kizso​kiem.
Nik po​pa​trzył na cór​ki ze zmarsz​czo​nym czo​łem. By​ło​by mu ła​twiej za​cho​wać

dys​cy​pli​nę, gdy​by ich tak nie uwiel​biał albo gdy​by nie przy​po​mi​na​ły mu Bet​sy.
Dziew​czyn​kiodzie​dzi​czy​łyjed​nakponiejuro​dę,atak​żeprze​ko​rę.By​cieoj​cemda​-
wa​łomuwię​cejra​do​ści, aleteżsta​wia​łowię​cej wy​ma​gań,niżprzy​pusz​czałwcze​-
śniej,alezażad​neskar​byniewy​rzekł​bysięanijed​ne​godniategocha​otycz​ne​goży​-
cia.

Zakaż​dymra​zem,gdymiałkil​kawol​nychdni,le​cie​linaVe​sosiza​trzy​my​wa​lisię

wwil​li.Dziew​czyn​kibar​dzolu​bi​łypla​żę,aBet​sycie​szy​łasię,ma​jącNikatyl​kodla
sie​bie.Nikte​razrzad​kowy​jeż​dżałzLa​ven​derHallnadłu​żejniżtrzydni.Zmia​na
wjegoży​ciuza​czę​łasięjużpod​czascią​żyBet​sy.Niechciałjejopusz​czać,apouro​-
dze​niudzie​ciuświa​do​miłso​bie,żechcespę​dzaćznimijaknaj​wię​cejcza​su.

Dziew​czyn​ki ja​dły ka​nap​ki, a Bet​sy pa​trzy​ła na ciem​ną, przy​stoj​ną twarz Nika.

Ni​g​dyna​wetniema​rzy​łaotym,żemożebyćtakszczę​śli​wa.Te​razjużniebyłomię​-
dzynimiżad​nychta​jem​nic.Ko​cha​lisięiro​zu​mie​liwza​jem​nie.Ichży​ciezmie​ni​łosię
na lep​sze, sta​ło się bo​gat​sze i bar​dziej ab​sor​bu​ją​ce. Czę​sto wi​dy​wa​li się z Bel​lą
i Clau​diem, a tak​że z resz​tą przy​rod​nie​go ro​dzeń​stwa Nika. Na szczę​ście kłót​nia
NikaiClau​dianiepo​zo​sta​wi​łatrwa​łychzadribra​ciabyliso​biete​razbar​dzobli​scy.
Cza​sa​miwszy​scyra​zemle​cie​lidowspa​nia​łe​gopa​ła​cuZa​ri​faicie​szy​lisięsłoń​cem
pu​sty​ni,alenadewszyst​koNiklu​biłbyćoj​cemispę​dzaćczaswdomu.

Oczy​wi​ścieniewszyst​kowy​glą​da​łoide​al​nie.GdyNikzdałso​biespra​wę,jakroz​-

le​głe przed​się​wzię​cie roz​krę​ci​ła Bet​sy, był zdu​mio​ny i na​le​gał, by prze​nieść sklep
winnemiej​sce.Kil​karazypo​kłó​ci​lisięoto,alewkoń​cusklepzo​stałprze​nie​sio​ny
nasą​sied​niąfar​mę,któ​rąNikku​piłspe​cjal​niewtymcelu.Nowyskleple​żałwpo​bli​-
żugłów​nejdro​gi.Bet​symu​sia​łate​razdo​jeż​dżaćdopra​cy,przy​zna​wa​łajed​nak,że
ob​ro​tyznacz​niewzro​sły.Nikmiałdo​sko​na​łewy​czu​ciedoin​te​re​sówiniemo​głaso​-
biewy​obra​zićlep​sze​gopart​ne​ra.

Gdywszy​scyzje​dlilunch,napla​żęprzy​szłania​niaiza​bra​ładzie​cinapo​po​łu​dnio​-

wądrzem​kę.

– Czas dla do​ro​słych – wes​tchnął Nik z za​do​wo​le​niem, pa​trząc na Bet​sy, któ​ra

opa​la​łasięwczer​wo​nymbi​ki​nizło​żo​nymztrzechma​lut​kichtrój​ką​ci​ków.–Ilecza​-
sutrze​ba,żebytozdjąć?

–Nieza​mie​rzamtegozdej​mo​wać.Ktośmógł​bynaszo​ba​czyćzłód​ki–za​uwa​ży​ła,

ru​mie​niącsię.

Nik ro​ze​śmiał się i lek​ko po​cią​gnął sznu​re​czek przy​trzy​mu​ją​cy gór​ną część ko​-

stiu​mu.

–Je​steśpięk​na,aleby​waszza​dzi​wia​ją​copru​de​ryj​na.
– Przy​zna​ję, że masz ra​cję, ale i tak cię ko​cham – uśmiech​nę​ła się, pa​trząc na

jegopal​cetań​czą​cepojejskó​rzewku​szą​cejbli​sko​ścipier​si.

–Jateżcięko​cham.–WoczachNikabły​snąłpo​dziw.–Ni​g​dysiętobąniena​sy​cę.
Po​ca​ło​wał ją, roz​wią​zu​jąc jed​no​cze​śnie sznu​re​czek od dol​nej czę​ści ko​stiu​mu.

Bet​syuda​wa​ła,żetegonieza​uwa​ża.

Dużocza​sumi​nę​ło,za​nimznówwró​ci​lidowil​li.

@kasiul