Fronda - Archiwum - Nr 23-24 #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; z prozy Bohumila Hrabala i poezji Zbigniewa Macheja. Dramatycznie upÅ‚y­wajÄ…cy czas zrywa kolejne pÅ‚aty doczesnoÅ›ci, pod którymi kryje siÄ™ duchowy szkielet, jak w monologu leżącego w łóżku staruszka, który mówi do swojej sprawnej jeszcze żony: „ja mam poziome ciaÅ‚o ty pionowe/ i prostopadle ma­my do nich dusze". Albo - przeciwnie - zasypuje to, co najważniejsze, pia­skiem zobojÄ™tnienia, jak w wierszu o „coraz bardziej Å›wieckich Å›wiÄ™tach", podczas których „coraz mniej Bóg siÄ™ rodzi". CaÅ‚e życie biegnie tu w rytmie gorzkiej litanii: próchniejÄ… liÅ›cie na cmentarzu Å›wiat siÄ™ rozkÅ‚ada na pierwiastki kolejni z nas pod ziemiÄ™ schodzÄ… na zÅ‚om wÄ™drujÄ… wynalazki Nawet miÅ‚ość, której Å›ladów w tych wierszach nie brakuje, ukazana jest -jak u Kierkegaarda - jako żywioÅ‚ nicowany przez Å›mierć: „Jedna czÄ…stka Cie­bie w mym zranionym ciele/ bÄ™dzie drążyć zmarszczki bÄ™dzie toczyć ciaÅ‚o". Choć Babuchowski przyznaje siÄ™ głównie do fascynacji poezjÄ… Zbigniewa Herberta, jego obrazowanie bliższe jest chyba twórczoÅ›ci T. S. Eliota i Jaro­sÅ‚awa Iwaszkiewicza z miÄ™dzywojennego okresu jego twórczoÅ›ci. Mimo kla­sycznej formy jest to poezja uniesieÅ„, poezja „rzeczy ostatecznych", poważ­nie traktujÄ…ca Å›wiat i - choćby przez kontekst chrzeÅ›cijaÅ„skiej vanitas -wskazujÄ…ca drogÄ™ szamocÄ…cemu siÄ™ w nim bohaterowi. „Restytuowanie zarówno OÅ›wiecenia - mówiÅ‚a kilka lat temu Maria Ja-nion - jak i pewnej postawy 'oÅ›wiecicielstwa' - w sensie owego Bildung [...] - jest dla nas czymÅ› bardzo istotnym, gdyż krytyczna oÅ›wiecona jednostka nie przyjmuje z naiwnÄ… Å‚atwowiernoÅ›ciÄ… absolutów, które bywajÄ… jej propo­nowane czy nawet narzucane" („Morze zjawisk" i okruchy egzystencji", „Ty­tuÅ‚" 1994 nr 3). Dla Janion absolutami tymi sÄ…, oczywiÅ›cie, propagowane przez prawicowych „fundamentalistów" idee chrzeÅ›cijaÅ„skie. W swoich konceptualnych wierszach, niekiedy nawiÄ…zujÄ…cych do do­Å›wiadczeÅ„ polskich lingwistów („Krajobraz po bitwie"), BielÄ… demaskuje ab­solutyzm takiego myÅ›lenia, wielokrotnie Å›wiadczÄ…c na rzecz tradycyjnej me­tafizyki. Czyni to bez użycia typowego instrumentarium poezji religijnej; jego teksty bliższe sÄ… dyskursowi filozoficznemu. W Å›wiecie zabobonnej wiary w potÄ™gÄ™ umysÅ‚u, ta obrona tajemnicy i paradoksów życia staje siÄ™ ważnym „znakiem sprzeciwu", interesujÄ…cym nie tylko z punktu widzenia literatury. Ziarnko niewiedzy „Od czasów Kopernika Magellana/ Darwina Edisona Einsteina/ Heisenber-ga Paulinga i Gagarina/ oraz im podobnych/ wszystkich Å›wiÄ™tych uczonych/ i najwiÄ™kszych odkrywców/ w moim Å›wiecie - domu/ Å›wieci tysiÄ…c sÅ‚oÅ„c/ idzie tysiÄ…c zegarów/ rzÄ…dzi tysiÄ…c praw/ wiedzie tysiÄ…c dróg/ sÅ‚ychać tysiÄ…c gÅ‚osów/ a na honorowym miejscu/ w tabernakulum mózgu/ przechowujÄ™ przenajÅ›wiÄ™t­sze/ ziarnko niewiedzy" - pisze w wierszu „Adoracja" Jan A. BielÄ…, poeta z My­Å›lenic. W jego wierszach mniej jest obrazów prowincji. Obecna w nich perspek­tywa metafizyczna to raczej efekt oddalenia od głównego nurtu współczesnej kultury, jakim - mimo wszystko - pozostaje w Polsce tradycja oÅ›wieceniowa. Dlaczego twórcy, których wyobraźnia zakorzeniona jest w przestrzeni ru­stykalnej, otwartej na doÅ›wiadczenie natury, majÄ… zazwyczaj wiÄ™cej do powie­dzenia o Å›wiecie niż zasiedlajÄ…cy współczesne metropolie „poeci bez ojczy­zny"? Przez wieki przestrzeÅ„ odsyÅ‚aÅ‚a ludzi do Boga. WskazujÄ…ce na StwórcÄ™ piÄ™kno Å›wiata dawaÅ‚o siÄ™ rozpoznać w wiejskiej architekturze, w liÅ›ciach drzew rosnÄ…cych przy drodze i na żółtych polach pod lasem. CzÅ‚owiek wycho­wany na wsi i w miasteczku do dziÅ›, drepczÄ…c wokół swego domu, kontem­pluje tajemnicÄ™ bytu, dostrzega bowiem, że ogromna wiÄ™kszość Å›wiata mie­Å›ci siÄ™ poza nim samym. Co innego mieszkaniec wielkiego miasta, biegnÄ…cy « Poprzednie  [Spis treÅ›ci]  NastÄ™pne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();