Storyline jako metoda

Storyline jako metoda

aktywizacji uczniów w

aktywizacji uczniów w

edukacji wczesnoszkolnej

edukacji wczesnoszkolnej

Storyline jako metoda

Storyline jako metoda

aktywizacji uczniów w

aktywizacji uczniów w

edukacji wczesnoszkolnej

edukacji wczesnoszkolnej

Metoda Storyline

Zwana inaczej metodą opowieści

wychowawczej, metodą tematu lub szkocką -

ponieważ została opracowana 20 lat temu w

Szkocji przez Steve Bell`a. W Polsce przyjęła się

nazwa Storyline, story - opowieść, line - linia, czyli

jak łatwo można się domyśleć w tym działaniu

opowieść wyznacza główną linię zajęć.

Czy tak rzeczywiście jest w praktyce?

Metoda Storyline zaliczana jest do metod

aktywizujących, gdyż spełnia podstawowe

założenia metod zaliczanych do tej grupy:

• pobudza do samodzielnego działania,
• rozwija pamięć i myślenie,
• wyzwala aktywność dzieci, przy czym

aktywność dziecka musi być zawsze większa

od aktywności nauczyciela.

Co to oznacza w przypadku

metody Storyline?

Otóż dzieci są aktywnie zaangażowane w
tworzenie całej opowieści, właściwie można
powiedzieć, że są jej autorami. Nauczyciel jest
częściowo „wewnątrz”, ale równocześnie poza
tematem, gdyż nie wie do końca co dzieci
stworzą, odpowiadając na tzw. pytania
kluczowe skierowane przez nauczyciela do
nich. Nie zna na nie odpowiedzi, a więc nie
wie jak potoczy się cała opowieść.

Założenia Storyline:

1. Jest skoncentrowana na dziecku.
2. Aktywizuje i motywuje do działania.
3. Łączy podstawowe umiejętności z

prawdziwym światem.

4. Wyzwala uczucie wzajemnego respektu

między dzieckiem i nauczycielem.

5. Umożliwia każdemu dziecku odpowiedni dla

niego poziom trudności.

6. Dostarcza wielu okazji do współpracy.
7. Dostarcza wzorca, który jest powtarzalny, ale

zawsze zmienny.

8. Zakłada, że obserwacja w początkowym

etapie nauczania może mieć zgubny wpływ na

pomysłowość i wyobraźnię dzieci.

Metodyka pracy metodą

storyline:

Podstawowymi elementami scenariusza Storyline

są epizody

( rozdziały danej historii) i pytania kluczowe,

które

przygotowuje nauczyciel.

1. Nauczyciel wybiera temat, jaki chciałby

zrealizować i wymyśla do niego historię. Historia

- opowieść, którą zamierza przekazać dzieciom

może być prawdziwa lub fantastyczna, ale

zawsze występujące w niej zagadnienia dotyczą

różnych problemów, z którymi dzieci stykają się

na co dzień.

2. Następnie całą historię dzieli na epizody

( rozdziały, części składowe), które w efekcie

tworzą scenariusz całego projektu.

Tutaj należy pamiętać, iż pierwszy epizod jest

bardzo ważny: musi stanowić inspirujący start,

który potrafi zainteresować dzieci i zachęcić je

do działania. W innym wypadku Storyline nie

zostanie zrealizowana.

Potem następuje rozwinięcie czyli kolejne

epizody. W tej części przewidziany jest incydent -

jakieś wydarzenie ( burza, powódź,

niespodzianka, itp.), które zburzy spokojny tok

historyjki, a jednocześnie podnieci ciekawość

dzieci.

Epizod końcowy powinien stanowić

satysfakcjonujące zakończenie.

3. Po tym jak opowieść została podzielona na

epizody, nauczyciel wymyśla pytania kluczowe

do każdego z nich. Powinny być one tak

sformułowane, aby prowadziły do aktywności

planowanych i przewidzianych przez

nauczyciela i jednocześnie umożliwiły dzieciom

przy odpowiedziach na nie, na wykorzystanie

posiadanej wiedzy i doświadczeń. Pytania te

zadawane są dzieciom i dzięki ich

odpowiedziom (działaniom) opowieść rozwija

się. Tutaj należy przypomnieć jeszcze raz, że

nauczyciel nie znając odpowiedzi na pytania

kluczowe, nie wie do końca jak potoczy się

historia. Można więc powiedzieć, że w tej

metodzie wszystko jest w rękach dzieci.

Pytania "przesłuchujące" i

pytania kluczowe (prawdziwe).

Wyróżnia się dwa rodzaje pytań:

1. Pytania kluczowe (zwane inaczej pytaniami

prawdziwymi)- wyzwalają u dzieci zaangażowanie,

inwencję, refleksję lub działanie oraz pytania, których

celem jest naprowadzenie dzieci na zamierzoną, jedyną

poprawną odpowiedź.

2. Pytania „przesłuchujące”- problem stawiania takiego

rodzaju pytań polega na tym, że nauczyciel zadaje

dzieciom pytanie, na które zna jedną i jedyną poprawną

odpowiedź. W takim przypadku dzieci zaczynają

odgadywać odpowiedź jaką nauczyciel chce usłyszeć,

unikają odpowiedzi, gdyż nie są pewne czy zadowoli ona

nauczyciela, odpowiadają tylko wtedy, gdy są zupełnie

pewne, że ich odpowiedź jest poprawna.

WAŻNE!

PYTANIA KLUCZOWE POWINNY PROWADZIĆ

DO AKTYWNOŚCI, DZIAŁANIA DZIECI, KTÓRE

NAUCZYCIEL PRZYGOTOWAŁ LUB

PRZEWIDZIAŁ !

JEŻELI DZIECI NIE PODEJMĄ INICJATYWY PRZY

PIERWSZYM PYTANIU KLUCZOWYM DO

EPIZODU WSĘPNEGO, PROJEKT NIE ZOSTAJE

ZREALIZOWANY !

„Spotkanie z Wiosną” - schemat

zajęć przygotowany metodą

storyline

EPIZOD I

Dzieci spacerując w ogrodzie szkolnym znajdują kartkę

przyczepioną do drzewa. Jest to list od Pierwiosnka,

który prosi dzieci o pomoc bo nie może odszukać ...

(kropla rosy rozmyła wyraz.)

„Dzień dobry dzieci, nazywam się Pierwiosnek.

Mieszkam w parku niedaleko Waszej szkoły. Bardzo

często przyglądam się Waszym zabawom, wiem że

jesteście bardzo życzliwi i chętni do pomocy. Mam

wielki problem, bo nie mogę odszukać ...

proszę Was o pomoc.

PIERWIOSNEK”

PYTANIA KLUCZOWE:

1. Czego lub kogo nie może odszukać
Pierwiosnek ?

2. Jak wygląda Pierwiosnek?

3. W jaki sposób możemy skontaktować

się

z Pierwiosnkiem?

4. Gdzie zostawimy dla niego wiadomość ?

RODZAJE AKTYWNOŚCI DZIECI:

1. Odgadywanie brakującego słowa.

2. „Pierwiosnek”- dowolna działalność
plastyczna dzieci.

3. Burza mózgów, wybór jednego z

pomysłów.

4. Redagowanie listu do Pierwiosnka.

EPIZOD II

Następnego dnia dzieci odnajdują drugą

wiadomość od Pierwiosnka.

„Drogie dzieciaki dziękuję za zainteresowanie

z Waszej strony. Jestem przyjacielem Pani

Wiosny, która gdzieś zaginęła kilka dni temu.

Obudziła rośliny i zwierzęta w lesie, nad

jeziorem, była także w ogródku a zapomniała

o naszym parku. Jeśli jej nie znajdziemy to w

parku przez cały rok będzie królowała zima.

Pomóżcie proszę.

PIERWIOSNEK”

PYTANIA KLUCZOWE:

1. Czy pomożecie szukać Pani Wiosny, czy może

wolelibyście, aby w parku panowała zima ?

2. Kto może pomóc nam w poszukiwaniach ?

3. Jak wygląda Pani Wiosna ?

4. Kto mógł zgubić te rzeczy ?

5. W jaki sposób możemy uporządkować to co
znaleźliśmy ?

6. Jakie odgłosy wydają poznane ptaki i owady ?

RODZAJE AKTYWNOŚCI DZIECI:

1. Dzieci podają argumenty za i przeciw (nauczyciel

uświadamia dzieciom, że jeśli Pani Wiosna nie odnajdzie się to

nie będzie w parku lata, a więc jazdy na rowerze, rolkach,

zabawy na huśtawkach, kąpania się w jeziorze itp.). Dzieci

podejmują decyzję o rozpoczęciu poszukiwań.

2. Dzieci w grupach wykonują plakaty z Panią Wiosną i

rozwieszają w różnych miejscach w szkole.

3. Podczas poszukiwań w różnych częściach szkoły, ogrodu,

Sali. odnajdują sylwety: (przebiśniegi, krokusy, przylaszczki,

bociany, jaskółki, skowronki, pszczoły, biedronki, motyle).

Dzieci tworzą zbiory kwiatów, ptaków i owadów.

4. Dzieci naśladują fonetycznie i ruchowo ptaki i owady.

Podział dzieci na grupy wręczenie im opasek ze sylwetami

poszczególnych ptaków i owadów, wspólna zabawa przy

muzyce „Wiosna”.

EPIZOD III

Kolejnego dnia dzieci znów znajdują

wiadomość od Pierwiosnka.

„Drogie dzieci gratuluję dotychczasowych

poszukiwań. Muszę się Wam pochwalić, iż

udało mi się spotkać Panią Wiosnę. Była

bardzo zasmucona, gdyż wędrując po lasach,

łąkach i ogrodach wyczerpała swoje wiosenne

barwy, dlatego nie może zawitać do parku.

Liczę na Wasze pomysły.

WDZIĘCZNY PIERWIOSNEK”

PYTANIA KLUCZOWE:

1. Jakie kolory kojarzą się z wiosną?

2. Co należy uczynić, aby uzyskać

wiosenne

kolory?

3. Co pomaluje wiosna tymi barwami?

RODZAJE AKTYWNOŚCI DZIECI:

1.

Rozmowa na temat barw podstawowych i

pochodnych.

2.

Dzieci wykonują doświadczenia polegające na

mieszaniu barw podstawowych, aby uzyskać

wiosenne barwy pochodne.

3.

Zabawa w malarzy. Dzieci – malarze malują

obrazy na temat „Wiosna w parku”.

EPIZOD IV

Zabawy z Panią Wiosną.

PYTANIA KLUCZOWE:

1. W jaki sposób ugościmy wiosnę?

RODZAJE AKTYWNOŚCI DZIECI:

1. Zabawa inscenizowana w oparciu o treść i melodię

piosenki

„Czym powitać Cię wiosenko”.

2. Dzieci wykonują wiosenne kanapki i sałatki.

Jaki to krąg tematyczny, jaki

blok problemowy a jaki

temat dnia?

• KRĄG TEMATYCZNY: Wiosna.
• BLOK PROBLEMOWY: Wiosna

wokół

mnie.
• TEMAT DNIA: Spotkanie z

Wiosną.

Cele ogólne i szczegółowe do IV

epizodów sceniariusza zajęć

„Spotkanie z Wiosną” prowadzonego

metodą Storyline.

* CELE OGÓLNE:

• wprowadzenie i sprawdzenie nowej metody

aktywizującej Storyline w pracy z dziećmi,

• kształtowanie umiejętności plastycznych i estetycznych,

• kształtowanie umiejętności redagowania listów,

• dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie w

związku z nadejściem wiosny,

• stworzenie sytuacji sprzyjających aktywizowaniu mowy i

myślenia,

• utrwalanie pojęć: barwy podstawowe i barwy pochodne,

• usprawnianie ekspresji ruchowej i wrażliwości słuchowej,

• rozwijanie wrażeń smakowych i węchowych,

• doskonalenie umiejętności współdziałania w zespole.

* CELE OPERACYJNE:

Uczeń:

•

odpowiada na pytania kluczowe, wykorzystując własną fantazję i posiadaną

wiedzę,

•

rozwija wyobraźnię snując domysły dotyczące zamiarów Pierwiosnka- odgaduje

brakujące słowa,

•

zapamiętuje zwroty grzecznościowe towarzyszące redagowaniu listu,

•

współpracuje z grupą aktywnie włączając się w proces pisania listu do

Pierwiosnka,

•

tworzy pracę plastyczną pt: „ Pierwiosnek”,

•

wykonuje w grupach plakaty z Panią Wiosną i rozwiesza je w różnych miejscach

w szkole,

•

wskazuje charakterystyczne cechy aktualnej pory roku oraz związane z tymi
zmianami zachodzącymi w świecie roślin i zwierząt, poprzez odszukiwanie

zwiastunów
wiosny tj.: przebiśniegi, krokusy, przylaszczki, bociany, jaskółki, skowronki,

pszczoły,
biedronki, motyle,

•

wyraża własne doświadczenia za pomocą ruchów ciała, gestów, mimiki i słowa,

naśladując fonetycznie i ruchowo ptaki i owady,

•

wykonuje doświadczenia polegające na mieszaniu barw podstawowych, aby

uzyskać wiosenne barwy pochodne,

•

maluje obraz na temat: „Wiosna w parku”,

•

bierze udział w zabawie inscenizowanej w oparciu o treść i melodię piosenki

„Czym
powitać Cię wiosenko”,

•

wykonuje wiosenne kanapki i sałatki.

METODY PRACY:

• metoda aktywizująca: storyline,

• metoda wspomagająca: metoda żywego
słowa,

• metoda problemowa: burza mózgów,

• metoda oparta na działalności

praktycznej: zajęcia praktyczne,

• metoda gier dydaktycznych:

inscenizacja,

• metoda eksponująca: ekspresja.

LITERATURA: 

  

1.  Czornik Małgorzata „ Problemy uczniów

rozwiązywane nową metodą aktywizującą story

line”, Nauczanie Początkowe – 2003/2004;
str. 84 – 87; 

  

2.  Dzikowska, Sola – Kuna „ zastosowanie

metody story line w nauczaniu

zintegrowanym”, „Grupa i Zabawa” – 1999, str.

20 – 24;